σκεψεις εν ωρα πανικου

"γραφε αυτα που νιωθεις την ωρα του πανικου" μου ειπε η ψυχολογος. λεω να γραψω λοιπον. πως νοιωθω; χαλια!ζαλη ,ταχυπαλμια,ασταθεια...τα γνωστα. ο φοβος με εχει κυριευσει για τα καλα.ολοι μου λενε να αντισταθω, να το παλεψω να μην το αφησω να με νικησει....ΜΑ ΠΑΛΕΥΩ! αισθανομαι οτι κανω υπερανθρωπες προσπαθειες και οι αλλοι το βλεπουν σαν τιποτα; ειναι δυνατον;
τι να κανω δηλαδη αφου φοβαμαι ακομα και να σηκωθω απο το κρεβατι ωρες-ωρες.να κατεβω 2 οροφους με τα ποδια να παω στο γκαραζ.πως θα παω αραγε στην δουλεια γαμωτο!
ποτε θα γινω οπως ημουν; γιατι με ξαναεπιασε μετα απο 9 χρονια; με πιανει τρομος." μην το σκεφτεσαι" μου λενε.
ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟ ΝΙΩΘΩ! προσπαθω να παρω το αυτοκινητο να παω 6 χλμ στους γονεις μου και φοβαμαι.θελω καποιον συνεχως διπλα μου αλλα και παλι δεν αισθανομαι καλα. αρχισα τα seroxat πριν 4 μερες: μισο χαπι για μια βδομαδα και μετα 1 για 3 μηνες και βλεπουμε.ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΓΑΜΩΤΟ? θα γινω καλα; κι αν γινω θα μπορω να τα κοψω; ολα φαινονται σκατα.νιωθω σαν αναπηρη. δεν μπορω να παω πουθενα μονη μου.γιατι ρε γαμωτο! τι εκανα λαθος; γιατι ειμαι τοσο αδυναμος χαρακτηρας...βλεπω τους αλλους να γελανε και μου ερχεται να τους πλακωσω στο ξυλο.........

Το μυστικό είναι τελικά να κάνεις αυτό που νομίζεις πως δεν μπορείς να το κάνεις..Να κατέβεις τους ορόφους , να περπατήσεις , να τρέξεις , να οδηγήσεις. Αρκεί να επιβληθείς εσύ στη φοβία και να μην σκέφτεσαι πως κάτι μπορεί να σου συμβεί, το μεγάλο βήμα είναι να νικήσεις το φόβο...

4 ημέρες για το seroxat είναι λίγες για να δεις κάποια βελτίωση.. Αποτελέσματα για το συγκεκριμένο φάρμακο αναμένονται μετά τις πρώτες 7 ημέρες και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει και 2-3 εβδομάδες.

Υπομονή και πάλι εδώ είμαστε για ν\' ακούσουμε νέα σου...

Καλή δύναμη :)

κι εγω Μαρθα τα ενιωθα αυτα,και γω δεν μπορουσα να παω πουθενα,κι εγω φοβομουν τα παντα και μετα απο 2 χρονια ακομα το σκεφτομαι,δεν θα ηθελα να ξαναγυρισω πισω σε αυτο.
δεν λεω οτι η δικη μου περιπτωση ειναι η ιδια με την δικη σου ουτε κι οτι μπορεις να το ξεπερασεις απο την μια μερα στην αλλη.
αλλα χρειαζεσε βοηθεια,τους γονεις σου,το γιατρο σου.
δεν θα ειναι παντα ετσι...
:)

ΜΟΛΙΣ ΣΥΝΗΛΘΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΕ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ.ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ Η ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ..ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΤΡΕΜΟΥΝ,ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ..ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΩΣΟΠΟ ΜΟΥ ΝΙΩΘΕΙ ΜΙΑ ΕΝΤΟΝΗ ΠΙΕΣΗ Κ ΜΕ ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ ΟΛΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ.ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΟΣΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Κ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.

marth73 όταν γράφεις \"ζαλη ,ταχυπαλμια,ασταθεια...τα γνωστα. ο φοβος με εχει κυριευσει για τα καλα¨τι σημαίνει ? Τι ακριβώς φοβάσαι ? Φοβάσαι κάτι συγκεκριμμένο ή φοβάσαι τα συπτώματα και ότι θα οδηγήσουν σε χειροτέρευση της υγείας σου?
Εγώ τελευταία στη δουλεία νιώθω παρόμοια συμπτώματα όταν μου δίνουν κάποιες εντολές. Κάτι σαν συναγερμό για γρήγορη και καλή εκτέλεση της δουλειάς μου. Πιστεύω πως είναι κρίση άγχους ή πανικού δεν ξέρω. Δεν φοβάμαι όμως κάτι κατα τη διάρκεια αυτης της κρίσης. Στην πραγματικότητα δεν φοβάμαι ούτε τον προϊστάμενό μου ούτε τίποτε άλλο . Ισως και επειδή λόγω μονιμότητας δεν μπορεί να απολυθώ από τη θέση εργασίας μου...
Σε ρωτώ για να καταλάβω ακριβώς τι συμβαίνει με αυτές τις κρίσεις άγχους, πανικού ή δεν ξέρω πως να τις πώ...

ζαλη και φοβος γενικως...και το αντιστροφο φοβος και ζαλη
φαυλος κυκλος........ακινητοποιηση.... αστα
μου κανει και παρενεργειες το seroxat : εντονη συμπτωματολογια: ελαφρια ζαλη,φοβος,κριση πανικου,ριγος,ξηροστομια,ε� �τολη ανησυχια κλπ

Quote:

---

Originally posted by martha73
ζαλη και φοβος γενικως...και το αντιστροφο φοβος και ζαλη
φαυλος κυκλος........ακινητοποιηση.... αστα
μου κανει και παρενεργειες το seroxat : εντονη συμπτωματολογια: ελαφρια ζαλη,φοβος,κριση πανικου,ριγος,ξηροστομια,ε� �τολη ανησυχια κλπ

---

Αν διαβάσει κάποιος που υποφέρει από φοβία τις παρενέργειες του seroxat, κατά 90 % θα του συμβούν γιατί πείθεται πως θα του συμβούν..Μην μασάς..Σε 1 εβδομάδα θα είσαι μια χαρά, εδώ θα είμαστε...

Παιδιά να ρωτήσω κάτι; Όταν σας πιάνει κρίση πανικού πόση ώρα σας κρατάει; Γιατί εγώ είμαι εδώ και 10 μέρες σε μια φοβερή ένταση, με το μυαλό κολλημένο σ\'αυτό που συνέβη και το μόνο που σκέφτομαι είναι γιατί να έρθει να με τυρρανήσει για άλλη μια φορά. Σκέφτομαι ότι δεν είμαι καλά, δεν έχω καθόλου όρεξη για φαγητό και φοβάμαι ότι αυτό το τέρας δεν θα φύγει ποτέ. Έχω ξεκινήσει Seroxat & Xanax εδώ και 10 μέρες αλλά δεν βλέπω καμιά μεγάλη αλλαγή. Ξέρετε να μου πείτε πότε θα καλυτερεύσουν τα πράγματα και αν θα καλυτερεύσουν; Σας ευχαριστώ πολυ!!!

η κρίση πανικού μπορεί να κρατήσει από μερικά λεπτά έως και λίγες ώρες από ότι έχω διαβάσει βέβαια εμένα κρατούσαν σχεδόν μία ώρα.μην σκέφτεσαι αρνητικά κάνε μόνο θετικές σκέψεις ειδικά την ώρα της κρίσης και όλα θα περάσουν.υπάρχουν άνθρωποι που το ξεπέρασαν.απλά μην βιάζεσαι δώσε χρόνο στα φάρμακα μα πάνω από όλα στον θετικό εαυτό σου να ενεργήσουν.

Angie παράλληλα με τα φάρμακα κάνεις και ψυχοθεραπεία ή όχι?
Το τέρας που λες ίσως να μην είναι τέρας αλλά εσύ, απο ό, τι καταλαβαίνω, δεν τολμάς να γυρίσεις να το κοιτάξεις, παρά τρέχεις όσο πιο μακριά του μπορείς. Φαντάζει πράγματι πάρα πολύ τρομακτικό αλλά ίσως και να μην είναι τόσο αν γυρίσεις να το δεις.
Είμαι σίγουρη οτι τα πράγματα θα καλυτερέψουν και σύντομα, αρκεί να ασχοληθείς μαζί τους ενεργά. Απλά η προσωπική μου γνώμη, όντας μάρτυρας της καλυτέρευσης άλλων ανθρώπων.

Ίσως έχεις δίκιο Φοίβη μου. Βρίσκω λογικά αυτά που λες, αν κρίνω από το γεγονός ότι έχω έναν άνθρωπο που πηγαινοέρχεται στο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση και άλλο ένα άτομο στην οικογένεια που πάσχει από άνοια. Το τελευταίο μάλιστα ήταν υπεύθυνο για τις νέες κρίσεις πανικού. Ναι! οφείλω να πω ότι δεν αντέχω τις ασθένειες, ούτε τα νοσοκομεία, αλλά δυστυχώς αυτά έχω κερδίσει από τη ζωή μου... Λάθος επιλογές; Αυτό μάλλον είναι το πιο σίγουρο. Α! να μην το ξεχάσω. Όχι, δεν κάνω ψυχοθεραπεία. Θα ήθελα όμως να ξεκινήσω, αρκεί να βρω έναν καλό ψυχαναλυτή. Σ\'ευχαριστώ που απάντησες στο μήνυμά μου!

angie μην φοβασαι κατι και μην το βαζεις κατω.ημουν ακριβως ετσι λιγους μηνες πριν.ξεκινησα ακριβως με την ιδια θεραπεία!χαναχ και seroxat.Τα φαρμακα βοηθούν πραγματικα αλλα θελουν το χρόνο τους.το αντικαταθλιπτικο θελει γυρω στις 2 εβδομάδες να δράσει.Μην απελπίζεσαι και μην κανεις αρνητικές σκεψεις οσο μπορείς.Μπορεί να σου φανταζει με ζουγκλα η ολη κατασταση ,αλλα πιστεψε με δεν προκειται να παθεις κατι.Οταν συμβαίνει το οτιδηποτε προσπαθησε να εστιασεις σε κατι αλλο.Απολαυσε και εστιασε στο καθε τι που κανεις.Οσο και αν ειναι δυσκολο κανε κατι να απασχολεις τον εαυτο σου(ακομα και αν δεν εχεις την παραμικρη διαθεση)Το ξερω οτι φανταζει βουνο..
Ξυπνα καθε πρωι και χαμογελα.σκεψου θετικα πραγματακια !Μην κατηγορεις τον εαυτο σου για κατι.Μην εισαι ανυπομονη με τη θεραπεια.Σιγα σιγα θα δεις οτι θα αισθανθεις καλυτερα και θα δυναμωσεις.Οτι θελεις μπορεις να μου πεις.Ακομα και αν συμβαινει παρε ανασα και χαμογελα και θα δεις.Ο φοβος επιδεινωνει τα παντα...
Ολα καλα θα πανε....

Σ\'ευχαριστώ πολύ iaveria. Πραγματικά αυτό προσπαθώ να κάνω. Να εστιάσω σε κάτι άλλο, ευχάριστο. Μόνο που πολλές φορές δεν τα καταφέρνω... Πραγματικά φοβάμαι και ξέρω ότι αυτό είναι το χειρότερο, γιατί έτσι καταστρέφω τη διάθεσή μου...Απλά το μυαλό μου πολλές φορές κολλάει στην ίδια σκέψη... Ότι περνάω αυτό το λούκι, πότε θα τελειώσει, γιατί δεν φεύγει επιτέλους να ηρεμήσω κ.α. Αλλά θα προσπαθήσω ν\'ακολουθήσω τη συμβουλή σου... Να χαμογελάω και να σκέφτομαι ευχάριστα πράγματα. Να είσαι καλά! Σ\'ευχαριστώ!

Angie μου οσο το σκεφτομαστε γινεται εμμονη και μας βασανιζει συνεχεια.Κανε χαζα πραγματα να ξεχνιεσαι!!Ακουγεται παραλογο αλλα βοηθάει!Αλλαξε χρωμα σε ενα δωματιο.Αλλαξε διακοσμηση.Ακου μουσικη.Βρες ενα καλο και αστειο βιβλιο.Κανε κατι που αισθανεσαι οτι θα σε ευχαριστησει.Κατι που θα σε ανεβασει

Quote:

---

Originally posted by Angie
Ίσως έχεις δίκιο Φοίβη μου. Βρίσκω λογικά αυτά που λες, αν κρίνω από το γεγονός ότι έχω έναν άνθρωπο που πηγαινοέρχεται στο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση και άλλο ένα άτομο στην οικογένεια που πάσχει από άνοια. Το τελευταίο μάλιστα ήταν υπεύθυνο για τις νέες κρίσεις πανικού. Ναι! οφείλω να πω ότι δεν αντέχω τις ασθένειες, ούτε τα νοσοκομεία, αλλά δυστυχώς αυτά έχω κερδίσει από τη ζωή μου... Λάθος επιλογές; Αυτό μάλλον είναι το πιο σίγουρο. Α! να μην το ξεχάσω. Όχι, δεν κάνω ψυχοθεραπεία. Θα ήθελα όμως να ξεκινήσω, αρκεί να βρω έναν καλό ψυχαναλυτή. Σ\'ευχαριστώ που απάντησες στο μήνυμά μου!

---

Δηλαδή συσχετίζεις τις κρίσεις πανικού σου με την αρρώστια και τα νοσοκομεία. Η ζωή και οι επιλογές σου σε έχουν φέρει αντιμέτωπη με τέτοιου είδους καταστάσεις τις οποίες δεν αντέχεις. Μου φαίνεται οτι οι πανικοί σου είναι μια προσπάθεια του εαυτού σου να ανταπεξέλθει σε αυτές τις καταστάσεις, όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό.
Απο την άλλη, εσύ είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να ανακαλύψει τι έχουν να σου πουν αυτοί οι πανικοί, για ποιό λόγο υπάρχουν στη ζωή σου, ποιό κουδουνάκι σου χτυπάνε και θέλουν να τους ακούσεις. Το έχω πει ξανά και θα το πω πάλι. Πιστεύω οτι έχουν έρθει για έναν πολύ καλό λόγο στη ζωή σου και θέλουν να τους ακούσεις.
Πιστεύω επίσης οτι με έναν καλό ψυχοθεραπευτή θα μπορέσεις εσύ η ίδια να ανακαλύψεις και αποκρυπτογραφήσεις το μήνυμα που φέρνουν στη ζωή σου.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη

Quote:

---

Originally posted by Angie
Ίσως έχεις δίκιο Φοίβη μου. Βρίσκω λογικά αυτά που λες, αν κρίνω από το γεγονός ότι έχω έναν άνθρωπο που πηγαινοέρχεται στο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση και άλλο ένα άτομο στην οικογένεια που πάσχει από άνοια. Το τελευταίο μάλιστα ήταν υπεύθυνο για τις νέες κρίσεις πανικού. Ναι! οφείλω να πω ότι δεν αντέχω τις ασθένειες, ούτε τα νοσοκομεία, αλλά δυστυχώς αυτά έχω κερδίσει από τη ζωή μου... Λάθος επιλογές; Αυτό μάλλον είναι το πιο σίγουρο. Α! να μην το ξεχάσω. Όχι, δεν κάνω ψυχοθεραπεία. Θα ήθελα όμως να ξεκινήσω, αρκεί να βρω έναν καλό ψυχαναλυτή. Σ\'ευχαριστώ που απάντησες στο μήνυμά μου!

---

Δηλαδή συσχετίζεις τις κρίσεις πανικού σου με την αρρώστια και τα νοσοκομεία. Η ζωή και οι επιλογές σου σε έχουν φέρει αντιμέτωπη με τέτοιου είδους καταστάσεις τις οποίες δεν αντέχεις. Μου φαίνεται οτι οι πανικοί σου είναι μια προσπάθεια του εαυτού σου να ανταπεξέλθει σε αυτές τις καταστάσεις, όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό.
Απο την άλλη, εσύ είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να ανακαλύψει τι έχουν να σου πουν αυτοί οι πανικοί, για ποιό λόγο υπάρχουν στη ζωή σου, ποιό κουδουνάκι σου χτυπάνε και θέλουν να τους ακούσεις. Το έχω πει ξανά και θα το πω πάλι. Πιστεύω οτι έχουν έρθει για έναν πολύ καλό λόγο στη ζωή σου και θέλουν να τους ακούσεις.
Πιστεύω επίσης οτι με έναν καλό ψυχοθεραπευτή θα μπορέσεις εσύ η ίδια να ανακαλύψεις και αποκρυπτογραφήσεις το μήνυμα που φέρνουν στη ζωή σου.

---

Θα συμφωνήσω και πάλι μαζί σου Φοίβη. Έχω σκοπό μόλις μπουν όλα σε μια τάξη να βρω έναν ψυχοθεραπευτή και να ξεκινήσω ανάλυση. Όσο για το αν έχω συσχετίσει τις κρίσεις πανικού με τις ασθένειες το έχω κάνει γιατί έπαθα για πρώτη φορά κρίση όταν αρρώστησε σοβαρά ο άντρας μου και ξεκίνησε να κάνει αιμοκάθαρση. Οι γιατροί μου είπαν τότε ότι υπάρχει κληρονομικότητα σε πολυκυστικούς νεφρούς και ότι πρέπει να κοιτάξω και το παιδί μου γι\'αυτό. Τότε ο γιός μου ήταν 2,5 ετών. Δεν γνώριζα τίποτα γι\'αυτά τα πράγματα και έπεσα από τα σύννεφα. Δεν ήθελα να δεχτώ τίποτα. Ακολουθούσα τον άντρα μου στο τμήμα τεχνητού νεφρού και το έπαιζα καραγκιόζης γιατί ο ίδιος ήταν ένα ράκος και μόλις άρχισε να συνέρχεται τσάκισα εγώ... Και τότε ξεκίνησαν όλα, τα οποία με ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα...Δεν ξέρω αν έφταιξε η αρρώστια ή η αδυναμία η δική μου να ζω τέτοιες καταστάσεις. Δεν γνωρίζω τι θέλουν να μου πουν οι πανικοί μου. Ίσως δεν είμαι το άτομο που μπορεί να σηκώνει στους ώμους του τέτοια βάρη. Και με τρελαίνει η ιδέα ότι το παιδί μου μπορεί να πάθει κάτι κακό... Και πάλι σ\' ευχαριστώ Φοίβη!

Έχεις συσχετίσει τις κρίσεις με τις ασθένειες γιατί τότε σε επισκέφθηκαν πρώτη φορά, όταν αρρώστησε ο άντρας σου. Δεν ήθελες καθόλου να δεχτείς ούτε οτι ο άντρας σου είναι άρρωστος ούτε οτι υπάρχει μια πιθανότητα να κινδυνεύει και το παιδί σου. Το αρνήθηκες όσο μπορούσες, το έπαιζες καραγκιόζης μέχρι που ήταν ασφαλές να τσακίσεις. Και ήταν ασφαλές όταν εκείνος άρχισε να νιώθει καλύτερα.
Οι πανικοί έχουν μια μαεστρία στο να αποκρύπτουν το μήνυμά τους. Δεν ξέρεις τι θέλουν να σου πουν τώρα, αλλά πιστεύω οτι η απάντηση υπάρχει μέσα σου, παρόλα αυτά. Προς το παρόν ακούω οτι τα μόνα πράγματα για τα οποία είσαι σίγουρη είναι απο τη μια οτι τρελαίνεσαι με την ιδέα να κινδυνεύσει το παιδί σου και απο την άλλη οτι ίσως να μην είσαι αρκετά δυνατή για να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις. Είναι έτσι?

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Έχεις συσχετίσει τις κρίσεις με τις ασθένειες γιατί τότε σε επισκέφθηκαν πρώτη φορά, όταν αρρώστησε ο άντρας σου. Δεν ήθελες καθόλου να δεχτείς ούτε οτι ο άντρας σου είναι άρρωστος ούτε οτι υπάρχει μια πιθανότητα να κινδυνεύει και το παιδί σου. Το αρνήθηκες όσο μπορούσες, το έπαιζες καραγκιόζης μέχρι που ήταν ασφαλές να τσακίσεις. Και ήταν ασφαλές όταν εκείνος άρχισε να νιώθει καλύτερα.
Οι πανικοί έχουν μια μαεστρία στο να αποκρύπτουν το μήνυμά τους. Δεν ξέρεις τι θέλουν να σου πουν τώρα, αλλά πιστεύω οτι η απάντηση υπάρχει μέσα σου, παρόλα αυτά. Προς το παρόν ακούω οτι τα μόνα πράγματα για τα οποία είσαι σίγουρη είναι απο τη μια οτι τρελαίνεσαι με την ιδέα να κινδυνεύσει το παιδί σου και απο την άλλη οτι ίσως να μην είσαι αρκετά δυνατή για να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις. Είναι έτσι?

---

Συγγνώμη Φοίβη εσύ πως θα ένιωθες; Αν έβλεπες ξαφνικά τη ζωή σου να γίνεται κομμάτια, να μην έχεις κανέναν δίπλα σου να σου σταθεί και το μόνο που σου λέγανε ήταν παράτα τα όλα και γύρνα στο χωριό σου χωρίς να υπολογίσουν τον πόνο του άλλου και τον αποχωρισμό ενός παιδιού από τον πατέρα του τι θα έκανες; Έχω την εντύπωση ότι για κάποιο λόγο μου επιτίθεσαι αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Αποφάσισα να μείνω δίπλα στον άντρα μου και αυτό είχε τις συνέπειές του. Αν είχα φύγει, ίσως δεν περνούσα τίποτε από όλα αυτά. Ούτε και αυτή τη στιγμή θα είχα την πεθερά μου με άνοια μέσα στο σπίτι, πράγμα που μου δημιούργησε τους τελευταίους πανικούς. Είναι ανήμπορη να κουνηθεί, πρέπει να την αλλάζω, να την πλένω, να την καθαρίζω- καταλαβαίνεις τι εννοώ έτσι- και δεν πέρασα και την καλύτερη ζωή μαζί της τόσα χρόνια. Χωνόταν ανάμεσά μας και δημιουργούσε προβλήματα. Είναι πολλών ετών τα προβλήματα που πιστεύω ότι οδήγησαν στους πανικούς που περνούσα και περνάω. Αν τυχόν όμως εσύ καταλαβαίνεις κάτι που αδυνατώ να καταλάβω εγώ, σε παρακαλώ να μου το πεις. Σ\' ευχαριστώ και πάλι

Όχι, Angie, δεν σου επιτίθεμαι. Λυπάμαι αν ο τρόπος που εκφράστηκα σου έδωσε αυτή την εντύπωση και για την αναστάτωση που, ίσως, αυτό σου προκάλεσε.
Ούτε και καταλαβαίνω κάτι περισσότερο απο αυτά που καταλαβαίνεις εσύ. Άν είχα κάποια παραπάνω ιδέα απο σένα για το τι και γιατί συμβαίνει να είσαι σίγουρη οτι θα σου το έλεγα και θα σε ρωτούσα αν σου κάνει. Χαίρομαι όμως που δικαιωματικά θύμωσες και μου το είπες γιατί έτσι μου έδωσες την ευκαιρία να σου εξηγήσω τις προθέσεις μου.
Είμαι σίγουρη 100% οτι έχεις πάρει τις καλύτερες αποφάσεις που θα μπορούσες και οτι οι πανικοί σου έχουν χτυπήσει την πόρτα για ένα πάρα πολύ καλό λόγο. Δεν αμφισβητώ τις πράξεις σου, αντίθετα τις δέχομαι και προσπαθώ να σε ακούσω προσεκτικά και να καταλάβω τι έχει συμβεί. Πιστεύω οτι αυτό ίσως διευκολύνει και εσένα να ανακαλύψεις κάποια πράγματα σχετικά με αυτό που σου συμβαίνει, αν φυσικά το θέλεις, οκ?
Με το καινούριο μήνυμα που μου έστειλες, καταλαβαίνω οτι όταν άρχισε όλη αυτή η ιστορία με τον άντρα σου σου δόθηκε η εναλλακτική να την αποφύγεις. Να τον αφήσεις και να γυρίσεις στο χωριό σου, κοντά σοτυς δικούς σου ανθρώπους. Κανένας τους όμως δεν κατάλαβε οτι σου ήταν αδύνατον να παρατήσεις τον άντρα σου, να προκαλέσεις επιπλέον πόνο χωρίζοντάς τον απο το παιδί του. Παρόλο που ήδη περνούσατε δύσκολα, λόγω της πεθεράς σου, που χωνόταν ανάμεσά σας, παρόλο που ήσουν μόνη σε έναν κόσμο που γινόταν κομμάτια, εσύ πήρες την απόφαση να μείνεις κοντά στον άντρα σου και να του σταθείς σε όλο αυτό. Όπως το βλέπω εγώ, αυτή η απόφαση χρειάστηκε πολλά κότσια για να την πάρεις, Angie. Μου φαίνεται πραγματικά πολύ δύσκολη.
Εσύ όμως την πήρες και τώρα τώρα βρίσκεσαι αντιμέτωπη με τις συνέπειες οι οποίες εμπεριέχουν δυστυχώς και την άνοια της πεθεράς σου. Είσαι αναγκασμένη να φροντίζεις, να εξυπηρετείς και να καθαρίζεις(ναι καταλαβαίνω τι εννοείς) έναν άνθρωπο που μόνο προβλήματα σου έχει δημιουργήσει ως τώρα. Αν δεν είχες πάρει εκείνη την απόφαση, εκείνη τη στιγμή, τίποτα απο όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Η ζωή σου θα ήταν διαφορετική.
Αλλά δεν θα γινόταν να κάνεις κάτι διαφορετικό, δεν γινόταν να αφήσεις τον άντρα σου. Πήρες την καλύτερη απόφαση, Angie. Όπως σου είπα και πρίν, δεν το αμφισβητώ καθόλου. Θέλω όμως να σε ρωτήσω αν το αμφισβητείς εσύ ή κάποιος άλλος απο το περιβάλλον σου, γιατί έχω αυτή την αίσθηση. Μπορεί όμως και να κάνω λάθος, οκ? Και φυσικά δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις, αν δεν θέλεις.

Φοίβη δεν ξέρεις πως είναι για μένα να γυρίζω ξανά στο παρελθόν που κλείνει μέσα του τόσο πόνο. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω κλαίω...Ίσως όμως αυτό να είναι καλό γιατί έχω πολύ καιρό να κλάψω... Ναι! οι περισσότεροι αν όχι όλοι μου λένε ότι δεν θα άντεχαν ούτε λεπτό στη θέση μου. Οι γονείς μου τότε ήθελαν να φύγω μαζί τους. Δεν τους κακίζω όμως. Ποιος γονιός θέλει να βλέπει το παιδί του να τραβάει τόσες δυσκολίες... Φαντάσου ότι όταν έρχονταν οι δικοί μου απο το χωριό για να μείνουν λίγες μέρες να μας δουν, η πεθερά μου τους έκανε τη ζωή κόλαση. Τους ρωτούσε στα ίσα πότε θα φύγουν. Δεν ήταν καλός άνθρωπος Φοίβη και παρόλο που αρρώστησε συνεχίζει να είναι έτσι. Δεν ήθελε ποτέ να έρχονται φίλες μου στο σπίτι. Σε όλες μιλούσε άσχημα και βέβαια τα έλεγε όπως ήθελε στον άντρα μου. Απλά όλοι μου λένε ότι πληρώνω την απόφαση που δέχτηκα να μείνω με πεθερά στο ίδιο σπίτι. Δεν ήξερα όμως Φοίβη ότι θα αντιμετώπιζα τέτοια κακία...και τώρα όλο αυτό το σύνδρομο πανικού που με έχει καταβάλλει...Τώρα για το αν το αμφισβητώ εγώ... δεν μπορώ να σου απαντήσω τώρα Φοίβη...Πονάω πολύ...

Πονάς πολύ, καλή μου. Έχει μαζευτεί πολύς πόνος και δάκρυα μέσα σου όλο αυτό τον καιρό και τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια. Έχεις περάσει τόσες δυσκολίες, ζούσες σε μια καθημερινή κόλαση, στο ίδιο σπίτι με έναν άνθρωπο κακό που έκανε ο, τι περνούσε απο το χέρι της για να σου στερήσει κάθε χαρά. Έδιωχνε με τον τρόπο της τους γονείς σου και τις φίλες σου μακριά σου. Έβαζε λόγια στον άντρα σου για σένα. Και εξακολουθεί να είναι κακός άνθρωπος, παρόλο που αρρώστησε.
Είσαι μόνη σου αντιμέτωπη με όλη αυτή την κακία, και ακούς και απο πάνω οτι ήταν δική σου απόφαση να μείνεις στο ίδιο σπίτι μαζί της και τώρα την πληρώνεις.
Πού να το ήξερες όμως, Angie μου, οτι θα είχες να κάνεις με τόση κακία? Πόυ να το φανταζόσουν, καλή μου?

Κάποια στιγμή ο πόνος θα φύγει Φοίβη... Τότε θα δω κι εγώ αλλιώς τα πράγματα. Είναι λίγο νωρίς ακόμα. Το πιστεύεις αυτό που θα σου πω; Υπάρχουν άνθρωποι που εμπαίζουν την κατάστασή μου. Με ενημέρωσαν τηλεφωνικά γι\'αυτό. Δεν πειράζει όμως... Έχουν κι αυτοί υποχρεώσεις...Κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά τους. Κάποιοι άλλοι θα εμπαίζουν αυτούς... Ετσι είναι! ρόδα και γυρίζει... Τώρα θα προσπαθήσω να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να ασχοληθώ με το παιδί μου!!!