Ο αδερφος μου εγκατελειψε τη μανα μας

Πηγε να συζησει με την κοπελα του. Και καλα εκανε. Ο καθενας παιρνει αυτο που του αξιζει. Μια ζωη η μανα μας τον νταντευε. Το 2012 τον ειχαν πιασει ζηλιες και ανησυχιες για τα περιουσιακα και την ειχε βαλει να μου κανει επιθεσεις. Καθε φορα που πηγαινα στην πορτα να φορεσω τα παπουτσια μου ή που ντυνομουν για να βγω ερχοταν η μανα μου και μου ελεγε "γερο που πας; τωωωωρα το θυμηθηκες να βρεις γυναικα; τοσα χρονια δεν το θυμοσουνε; τωρα που παντρευεται ο αδερφος σου σε επιασε; " και γελαγε χαιρεκακα. Δεν καταλαβα τι εμποδιζε τον αδερφο μου να παντρευτει το οτι ηθελα κι εγω να ζω φυσιολογικα. Λεφτα και μεριδιο στην περιουσια δεν ζητησα.

Τσαντιζοταν ο αδερφος μου, χωρις να του κανω εγω τιποτα, και αμεσως η μανα μου με αρπαζε:" εσυ φταις που δεν παντρευεται ο αδερφος σου! Εσυ φταις που δεν κανει παιδι! Δεν ερχεται η νυφη να ζησει μαζι μας γιατι δεν θελει τον τρελο αδελφο.". Σκοπος της ηταν ή να με κανει να αυτοκτονησω ή να με στειλει στο τρελαδικο. Τελικα κατεληξα στο νοσοκομειο με ταχυκαρδια που δεν υποχωρουσε και για μηνες δυσκολευομουν ακομα και να περπατησω ενα τετραγωνο.

Αντι να του μιλησει με αγαπη και να του πει, παιδι μου κοιταξε τη ζωη σου και αφησε τον αδελφο σου να ζησει τη δικη του οπως εχει δικαιωμα, δεν σου φταιει σε κατι, εκεινη θεωρουσε υποχρεωση της σαν μανα, τα συναισθηματα αντιζηλειας και τις παραλογες σκεψεις που ειχε ο αδερφος μου εναντιον μου, να τις επικυρωνει, να τις υποδαυλιζει, και αντι να συμφιλιωνει την οικογενεια, να μου κανει επιθεσεις. Νομιζε οτι ετσι του κανει καλο, οτι γινεται υπερμαχος του.

Υπερμαχος του παιδιου μας ομως δεν γινομαστε οταν παιρνουμε το μερος του στο δικιο και το αδικο, αλλα οταν το βοηθαμε να προοδευσει. Δυστυχως τον μεγαλωσαν με περιεργο τροπο οι γονεις μου, του εκαναν ολα τα χατιρια, τυπου να ξαπλωνει κατω στο δρομο και να ουρλιαζει η μανα μου "Σηκω πανω Σ.... μου και θα σου αγορασω ολο το μαγαζι!!!", του ενισχυσαν την αντιζηλια που ενιωθε οταν γεννηθηκα (και που νιωθουν πολλα μοναχοπαιδια οταν αποκτησουν αδερφακι) και επι 40 χρονια καλλιεργησαν μια αρρωστημενη κατασταση.

Να λοιπον που οταν δεν δημιουργεις ουσιαστικες σχεσεις αγαπης, αλλα κακομαθαινεις, το παιδι που κακομαθες στο τελος σου γυρναει την πλατη και σε παραταει να ψοφησεις.

Δεν την εγκατέλειψε, πήγε να μείνει με τη σχέση του. Καταλαβαίνεις βέβαια ότι οι προσδοκίες της μάνας σου, να έρθει μια σύντροφός του να ζήσει μαζί με τη μάνα του και τον αδερφό του είναι παράλογες, στον 21 αιώνα είμαστε.

Εγκατάλειψη είναι ότι επιτέλους ζει την ζωή του;

Απο οσα εχεις γραψει και θυμαμαι ο αδελφος σου κατα καποιο τροπο ενισχυε την αρνητικοτητα που εισεπραττες απο πατερα και μανα. Κατα καποιο τροπο το οτι εφυγε ισως να κανει και εκεινην να εκτιμησει τη δικη σου πολυετη υπομονη. Ελπιζω να βρεις το θαρρος να της πεις να παψει να σε συγκρινει με εκεινον. Αν συνεχισεις να μενεις εκει να βαλεις τα ορια σου Ορεστη. Αγωγη παιρνεις ή τους βολευε να σε αποκαλουν οπως ηθελαν. Δεν τους εχεις πειραξει. Κλεινε τα αυτια στη γκρινια. Μια βολτα. Γραψιμο σε τετραδιο. Γραψιμο εδω. Κατι. Σε εχει πεισει εξαρχης ο πατερας σου πως φταις για ολα σε αυτο το σπιτι. Δεν ειναι η αληθεια. Ηρθες στον κοσμο καποτε. Εκεινοι ηταν υπευθυνοι.

Quote:

---

Originally Posted by vickympou

Εγκατάλειψη είναι ότι επιτέλους ζει την ζωή του;

---

Κοιτα να δεις, τις μισες μερες και παραπανω, εμενε στο σπιτι της. Τις υπολοιπες εδω. Δεν θεωρω σωστο το οτι νοικιασαν σπιτι πεντε λεπτα αποσταση απο την πεθερα η οποια ειναι νεοτερη απο τη μανα μας και δεν εχει σοβαρα προβληματα υγειας οπως η μανα μας. Ακομα και απο τη δουλεια του ειναι μακρια. Αν ο σκοπος ηταν να κανουν παιδια και ηθελαν να ειναι κοντα στην πεθερα για να βοηθαει, θα ειχε νοημα. Μου φαινεται ομως οτι απλα υπακουσε στις επιθυμιες της κοπελας του.

Νομίζω ότι το σκέφτεσαι λάθος Ορέστη. Δικαίωμά του να θέλει να πάει να ζήσει όπου θέλει. Δεν είναι υποχρεωμένος να κάθεται να γηροκομάει τη μάνα σας. Εκφράσεις τυπου " να κάνεις παιδιά να έχεις κάποιον να σου φέρει ένα ποτήρι νερό στα γεράματα" δεν έχω συναντήσει αντίστοιχες στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες. Δεν μπορεί να βάζει ο καθένας τη ζωή του σε παύση σώνει και καλά για να προσέχει τους γονείς. Όπως και όσο μπορεί και αν θέλει ο καθένας.

Πρόσφατα κάποια θείτσα πήγε να κουτσομπολέψει στη μάνα μου κοινή γνωστή. "Η τάδε μένει Αθήνα κι ο πατέρας της αργοπεθαίνει στην Κρήτη" λέει. Κι εκεί η μάνα μου την ξέχεσε κανονικά. "Τα παιδιά πρέπει να κάνουν τη ζωή τους, κι εμένα η Σόνια έλειπε μακριά για καμια 15αρια χρόνια και η ψυχή μου το ξέρει αν μου έλειπε, αλλά είναι ενήλικοι, τι να κάνουν τα "¨παιδιά", να κάθονται να φυλάνε εμένα; Ας είναι καλά όπου και να είναι κι εγώ καλά θα είμαι."

Στο μεταξύ η τάδε που ανέφερε η κουτσομπόλα τα τελευταία 2 χρόνια είχε πάρει όσο περισσότερη άδεια μπορούσε για να είναι κοντά στον πατέρα της που βρίσκεται σε τελικό στάδιο πλέον, έχει φροντίσει να έχει ανθρώπους δίπλα του, έχει πάρει αεροπλάνα για να πάει κοντά του μία νύχτα έστω με την πρώτη ευκαιρία και ταυτόχρονα στην Αθήνα έχει δουλειά, έναν άντρα, παιδιά σε προνήπιο, δημοτικό και γυμνάσιο. Τι θα έπρεπε να κάνει δηλαδή;

Εσύ γιατί το θέτεις ανταγωνιστικά από πεθερά ή μάνα; Κι αν ο αδερφός σου τα πάει καλύτερα με την πεθερά ή για αλλους λόγους θέλει να είναι κον΄τα σε εκείνη, δικαίωμά του. Το λόγο θα σας ζητήσει;

Ορεστη εισαι λαθος.το ίδιο σχεδον ειχα με τη δικη μ μανα κ αδερφο.οταν εφυγα απο το σπιτι ελεγαν οτι τους εγκατελειψα. Μιλαμε για παρανοια. Η ελληνική οικογενεια ειναι επι το πληστον χειριστικη κ παρανοϊκή.κατακρίνουν το παραμικρο κ σε μειώνουν. Ξερεις τι εκανα? Το σπίτι λαμπογυαλο κ τοθς εδωσα τελεσίγραφο τοξικους ανθρωπους στη ζωη μ δε θελω.με εβγαζαν τρελο, ψευτη και με γεμιζαβ ενοχες. Τωρα εχω να τούς δω 7 μηνες. Κ ειμαι πολύ καλα. Ηρεμος. Με παρακαλανε να με δουν το εκανα μια φορα κ αρχισαν τα ιδια. Δεν εχει επιστροφη. Κανε το ιδιο θα νιωσεις ελεύθερος κ πολυ καλυτερα με τον εαυτο σ πιστεψε με.εδω λεγανε οτι τους παρατησα κ θα φαω τη ολη τη περιουσια τ πατερα π μ αφησε.φυγε οσο πιο μακρια μπορεις κ οσο πιο γρηγορα. Εγω προσπαθουσα 4χρονια να τους αλλαξω μυαλα λογο συναισθηματος.μαντεψε δεν εγινε τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Νομίζω ότι το σκέφτεσαι λάθος Ορέστη. Δικαίωμά του να θέλει να πάει να ζήσει όπου θέλει. Δεν είναι υποχρεωμένος να κάθεται να γηροκομάει τη μάνα σας. Εκφράσεις τυπου " να κάνεις παιδιά να έχεις κάποιον να σου φέρει ένα ποτήρι νερό στα γεράματα" δεν έχω συναντήσει αντίστοιχες στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες. Δεν μπορεί να βάζει ο καθένας τη ζωή του σε παύση σώνει και καλά για να προσέχει τους γονείς. Όπως και όσο μπορεί και αν θέλει ο καθένας.

Πρόσφατα κάποια θείτσα πήγε να κουτσομπολέψει στη μάνα μου κοινή γνωστή. "Η τάδε μένει Αθήνα κι ο πατέρας της αργοπεθαίνει στην Κρήτη" λέει. Κι εκεί η μάνα μου την ξέχεσε κανονικά. "Τα παιδιά πρέπει να κάνουν τη ζωή τους, κι εμένα η Σόνια έλειπε μακριά για καμια 15αρια χρόνια και η ψυχή μου το ξέρει αν μου έλειπε, αλλά είναι ενήλικοι, τι να κάνουν τα "¨παιδιά", να κάθονται να φυλάνε εμένα; Ας είναι καλά όπου και να είναι κι εγώ καλά θα είμαι."

Στο μεταξύ η τάδε που ανέφερε η κουτσομπόλα τα τελευταία 2 χρόνια είχε πάρει όσο περισσότερη άδεια μπορούσε για να είναι κοντά στον πατέρα της που βρίσκεται σε τελικό στάδιο πλέον, έχει φροντίσει να έχει ανθρώπους δίπλα του, έχει πάρει αεροπλάνα για να πάει κοντά του μία νύχτα έστω με την πρώτη ευκαιρία και ταυτόχρονα στην Αθήνα έχει δουλειά, έναν άντρα, παιδιά σε προνήπιο, δημοτικό και γυμνάσιο. Τι θα έπρεπε να κάνει δηλαδή;

Εσύ γιατί το θέτεις ανταγωνιστικά από πεθερά ή μάνα; Κι αν ο αδερφός σου τα πάει καλύτερα με την πεθερά ή για αλλους λόγους θέλει να είναι κον΄τα σε εκείνη, δικαίωμά του. Το λόγο θα σας ζητήσει;

---

Εγραψα εγω οτι δεν ειναι δικαιωμα του; Αν θελει ο αλλος να μην ειναι αυτοβουλος και να υπακουει τυφλα σε οτι τον διαταξει η γυναικα του εχει καθε δικαιωμα. Εγω αν ειχα μια μανα που μου ειχε σταθει σαν μανα θα ηθελα να εξηγησω στη γυναικα μου οτι δε μπορω να την πεταξω αρρωστη στο γηροκομειο και οτι υπαρχουν αλλες λυσεις που δεν ειναι ασχημες για κανεναν μας. Τον αδερφο μου τον στηριξε παρα πολυ η μανα μας, και οικονομικα, και παντου, και την περιουσια στο ονομα του πηρε (εμενα με αποκληρωσαν), και την πλαστογραφια της διαθηκης του παππου μας καλυψε, και τις υποθηκες που εβαλε στο σπιτι στην Αθηνα με τον πατερα μου, ακομα η μανα μου με τη συνταξη της τις ξεχρεωνει (και θα ξεχρεωνει μεχρι να πεθανει). Το ευχαριστω ηταν να παει στην πεθερα του.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Απο οσα εχεις γραψει και θυμαμαι ο αδελφος σου κατα καποιο τροπο ενισχυε την αρνητικοτητα που εισεπραττες απο πατερα και μανα. Κατα καποιο τροπο το οτι εφυγε ισως να κανει και εκεινην να εκτιμησει τη δικη σου πολυετη υπομονη. Ελπιζω να βρεις το θαρρος να της πεις να παψει να σε συγκρινει με εκεινον. Αν συνεχισεις να μενεις εκει να βαλεις τα ορια σου Ορεστη. Αγωγη παιρνεις ή τους βολευε να σε αποκαλουν οπως ηθελαν. Δεν τους εχεις πειραξει. Κλεινε τα αυτια στη γκρινια. Μια βολτα. Γραψιμο σε τετραδιο. Γραψιμο εδω. Κατι. Σε εχει πεισει εξαρχης ο πατερας σου πως φταις για ολα σε αυτο το σπιτι. Δεν ειναι η αληθεια. Ηρθες στον κοσμο καποτε. Εκεινοι ηταν υπευθυνοι.

---

Ελπιζω τουλαχιστον να υπαρχει λιγοτερη γκρινια. Καλο θα ειναι αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Εγραψα εγω οτι δεν ειναι δικαιωμα του; Αν θελει ο αλλος να μην ειναι αυτοβουλος και να υπακουει τυφλα σε οτι τον διαταξει η γυναικα του εχει καθε δικαιωμα. Εγω αν ειχα μια μανα που μου ειχε σταθει σαν μανα θα ηθελα να εξηγησω στη γυναικα μου οτι δε μπορω να την πεταξω αρρωστη στο γηροκομειο και οτι υπαρχουν αλλες λυσεις που δεν ειναι ασχημες για κανεναν μας. Τον αδερφο μου τον στηριξε παρα πολυ η μανα μας, και οικονομικα, και παντου, και την περιουσια στο ονομα του πηρε (εμενα με αποκληρωσαν), και την πλαστογραφια της διαθηκης του παππου μας καλυψε, και τις υποθηκες που εβαλε στο σπιτι στην Αθηνα με τον πατερα μου, ακομα η μανα μου με τη συνταξη της τις ξεχρεωνει (και θα ξεχρεωνει μεχρι να πεθανει). Το ευχαριστω ηταν να παει στην πεθερα του.

---

Και που ξέρεις αν δεν είναι αυτόβουλος και κάνει ότι τον διατάξει η γυναίκα του; Μπορεί τα βάλαν κάτω, να συζήτησαν και να τα αποφάσισαν από κοινού με τη γυναίκα του. Άλλωστε παρόλο που είναι ευνοημένος, η μητέρα σου από ότι καταλαβαίνω δεν είναι και ο πιο υγιής χαρακτήρας να βρίσκεσαι κοντά του.Το ότι έκανε όλα αυτά δεν πάει να πει ότι θα πρέπει να δεσμεύεται ο άλλος για μια ζωή. Προς το παρόν μαζί σου δεν μένει η μητέρα σου; Σε ποιο γηροκομείο την πέταξε; Και εάν οι καταστάσεις οδηγούν να βάλεις έναν άνθρωπο στο γηροκομείο ποιός είπε ότι εκεί θα ήταν χειρότερα από το να τον έχεις μαζί σου σώνει και καλά; Υπάρχουν πάντα πολλές παράμετροι που πρέπει να λαμβάνεις υπόψην.

Η γυναικα του ειναι χειριστικος χαρακτηρας που επιβαλλεται. Αυτο το εχω διαπιστωσει σε αλλες οικογενειακες υποθεσεις που εχει ανακατευτει χωρις να δικαιειται, οπως η ασθενεια και ο θανατος του σκυλου μου. Την ενοχλουσε που αλλαξα κτηνιατρο και που ηθελα να μαθω απο τι πεθανε.

Ο αδερφος μου τωρα, γυριζει απο τη δουλεια, κοιμαται ή ξεκουραζεται εδω, παιρνει φαγητο σε ταπερ και παιρνει τη συγκοινωνια το βραδυ για να κοιμηθει εκει. Αυτο εσενα σου ακουγεται σαν ορθολογικη οργανωση της ζωης; Αν ηθελαν ενα σπιτι μονο για τους δυο τους, γιατι δεν νοικιαζαν ενα κοντα στις δουλειες τους που ειναι πιο κοντα σε εμας;

Αυτα κανουν μπαμ οτι ειναι εκβιαστικες αποφασεις της γυναικας του. Η μανα οταν φυγω εγω απο το σπιτι δεν ξερω που θα καταληξει.

Αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι που τα αντιμετωπίζεις όλα σαν δίπολα. Μάνα-πεθερά, εσύ-η νύφη σου, ο αδερφός σου-εσύ, εσύ-η μάνα σου και πάει λέγοντας.

Αν είναι όπως τα λες και ο αδερφός σου έρχεται σπίτι κάθε μέρα, πως έχει εγκαταλείψει την μάνα σου ακριβώς; Θες για το συμφέρον του, θες γιατί βολεύεται, κάθε μέρα εκεί είναι.

Εσύ πότε θα φύγεις από το σπίτι που λες; Και αφού τέλοςπάντων είναι τόσο σκατά και ανισόρροπες οι σχέσεις της οικογένειας, γιατί κάθεσαι και ασχολείσαι είτε βγάζοντας θετικά είτε αρνητικά συναισθήματα; Δεν βλέπω να σε βοηθάει κάπου όλο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι που τα αντιμετωπίζεις όλα σαν δίπολα. Μάνα-πεθερά, εσύ-η νύφη σου, ο αδερφός σου-εσύ, εσύ-η μάνα σου και πάει λέγοντας.

Αν είναι όπως τα λες και ο αδερφός σου έρχεται σπίτι κάθε μέρα, πως έχει εγκαταλείψει την μάνα σου ακριβώς; Θες για το συμφέρον του, θες γιατί βολεύεται, κάθε μέρα εκεί είναι.

Εσύ πότε θα φύγεις από το σπίτι που λες; Και αφού τέλοςπάντων είναι τόσο σκατά και ανισόρροπες οι σχέσεις της οικογένειας, γιατί κάθεσαι και ασχολείσαι είτε βγάζοντας θετικά είτε αρνητικά συναισθήματα; Δεν βλέπω να σε βοηθάει κάπου όλο αυτό.

---

Ετσι μου ανακοινωσε πριν τρεις μερες η μανα μου. Οτι μετακομισε. Δεν ξερω πως θα εξελιχθει η φαση.

Σημερα θα ερθει το βραδυ λεει και απο το πρωι δεν εχει τι να κανει και με ακολουθει απο δωματιο σε δωματιο και αρχιζει το μπουρ μπουρ μπουρ. Αμα κλεισω την πορτα μιλαει απ εξω.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Σημερα θα ερθει το βραδυ λεει και απο το πρωι δεν εχει τι να κανει και με ακολουθει απο δωματιο σε δωματιο και αρχιζει το μπουρ μπουρ μπουρ. Αμα κλεισω την πορτα μιλαει απ εξω.

---

Καλησπέρα Ορέστη. Δεν κατάλαβα ακριβώς το πρόβλημα..
Το ότι έφυγε ο αδερφός σου και παρατήσε την μαμά σου ή ότι παρατήσε εσένα μόνο με την μαμά σου? Από ότι λες δεν έιχατε και τις καλύτερες σχέσεις και το περιβάλλον δεν ήταν ευχάριστο για κανέναν σας!

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Καλησπέρα Ορέστη. Δεν κατάλαβα ακριβώς το πρόβλημα..
Το ότι έφυγε ο αδερφός σου και παρατήσε την μαμά σου ή ότι παρατήσε εσένα μόνο με την μαμά σου? Από ότι λες δεν έιχατε και τις καλύτερες σχέσεις και το περιβάλλον δεν ήταν ευχάριστο για κανέναν σας!

---

Προς το παρον δεν αλλαζει κατι αλλα α) η μανα ειναι αρρωστη και θα χειρουργηθει συντομα και β) μια μερα θα φυγω κι εγω απ το σπιτι.

Επισης μεταξυ τους δεν ειχαν ποτε προβλημα

Ορέστη είναι πολύ φυσιολογικό να φύγει από το σπίτι ο αδερφός σου.

Εσύ έχεις θυμώσει επειδή εκείνος παρόλο που στα δικά σου μάτια είναι ο ευνοημένος της μάνας σου, καταφέρνει να την "εγκαταλείπει" ενώ εσύ όχι.

Αντι να θυμώνεις, προσπάθησε να εστιάσεις στο πώς το κάνει. Πολλές φορές όταν δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι, είναι καλό να παρατηρούμε πώς το διεκδικούν και το πετυχαίνουν οι άλλοι και να τους αντιγράφουμε. Παρατήρησε τον αδερφό σου λοιπόν και αντέγραψε τον. Κοίτα πως θα φτιάξεις τις συνθήκες στην ζωή σου ώστε να κάνεις το ίδιο με εκείνον. Ο ρόλος κανενός παιδιού δεν είναι να κάθεται σπίτι και να φροντίζει τους γονείς του.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Προς το παρον δεν αλλαζει κατι αλλα α) η μανα ειναι αρρωστη και θα χειρουργηθει συντομα και β) μια μερα θα φυγω κι εγω απ το σπιτι.

Επισης μεταξυ τους δεν ειχαν ποτε προβλημα

---

Το ότι έφυγε από το σπίτι δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι εκεί στο χειρουργείο της μαμάς σου ή ότι δεν θα βοηθήσει σε ότι χρειαστεί..
Ναι όπως μια μέρα θα φύγεις εσύ από το σπίτι ετσι έφυγε και αυτός πιο νωρίς από εσένα.
Ναι μεταξύ τους τα πήγαιναν μια χαρά εσύ όμως είχες θέματα μαζί του οπότε μπορεί να είναι κάτι θετικό για εσένα αυτό..

Ορεστη σ ξαναλεω ξεκολλα. Τα εχω περασει κ γω απλα ημουν στη θεση τ αδερφου σ.ειναι φυσιολογικοτατο αυτο π συμβαίνει. Η ελληνικη οικογενεια εχει το θεμα τα παιδια να μενούν στην ιδια πολυκατοικια κλπ.μη κατηγορεις τη κουνιαδα σ μπορει να το ειπε κ ο αδερφος σ. Δε ξερεις ποτε τι συζητανε.επισης δεν εγκατελειψε τη μανα σ. Τι περιμενες να ναι αποκλειστικός νοσοκομος κ να κανετε βαρδιες? Χαλαρωσε κ κοιτα κ συ να φυγεις σιγα σιγα κ να φτιαξεις τη ζωη σ. Μη χαντακωθεις. Θυμήσου να ζησεις.

Κ κατι ακομα.ο πατερας μ οταν ηταν χαλιαμε τον καρκινο δε μπορουσε να περπατησει κλπ.εγω ημουν ολη μερα εκει με τον αδερφο μ. Ξερεις τι μας ελεγε? Τι κανετε εδω βγειτε εξω με τους φιλους σας. Ξερεις τι αλλο εκανε? Μας εκλεισε ταξιδι με τις κοπελες μας 10μερες.κτον ρωτησα γτ ρε πατερα.κ η απαντηση τ ηταν το οτι θελω να περνάτε καλα δεν υπαρχει κατι πιο σημαντικο.θα ρθουν στιγμες π θα αγχωθειτε οταν θα κανετε οικογένεια.συγνωμη π σας εγινα βαρος ντρεπομαι.κ οταν πεθαινε το ιδιο ειπε κ οτι ειναι χαρούμενος π εχει καλα παιδια να μη ξεχναμε να ζησουμε τη ζωη. Μη μένουμε σε καταστασεις π μας την περιορίζουν. Ορεστη ζησε κ εσυ κ ο αδερφος σ. Αυτο δε σημαινει οτι ξεγραφετε τη μανα σας.μη το παίρνεις πανω σ σαν ευθυνη.

Εγω ειχα προτεινει πριν απο χρονια να πουληθει το σπιτι που μενουμε και να παει η μανα μονιμα στο χωριο που εχει συγγενεις και φιλεναδες. Εδω δεν εχει κανεναν.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Πηγε να συζησει με την κοπελα του. Και καλα εκανε. Ο καθενας παιρνει αυτο που του αξιζει. Μια ζωη η μανα μας τον νταντευε. Το 2012 τον ειχαν πιασει ζηλιες και ανησυχιες για τα περιουσιακα και την ειχε βαλει να μου κανει επιθεσεις. Καθε φορα που πηγαινα στην πορτα να φορεσω τα παπουτσια μου ή που ντυνομουν για να βγω ερχοταν η μανα μου και μου ελεγε "γερο που πας; τωωωωρα το θυμηθηκες να βρεις γυναικα; τοσα χρονια δεν το θυμοσουνε; τωρα που παντρευεται ο αδερφος σου σε επιασε; " και γελαγε χαιρεκακα. Δεν καταλαβα τι εμποδιζε τον αδερφο μου να παντρευτει το οτι ηθελα κι εγω να ζω φυσιολογικα. Λεφτα και μεριδιο στην περιουσια δεν ζητησα.

Τσαντιζοταν ο αδερφος μου, χωρις να του κανω εγω τιποτα, και αμεσως η μανα μου με αρπαζε:" εσυ φταις που δεν παντρευεται ο αδερφος σου! Εσυ φταις που δεν κανει παιδι! Δεν ερχεται η νυφη να ζησει μαζι μας γιατι δεν θελει τον τρελο αδελφο.". Σκοπος της ηταν ή να με κανει να αυτοκτονησω ή να με στειλει στο τρελαδικο. Τελικα κατεληξα στο νοσοκομειο με ταχυκαρδια που δεν υποχωρουσε και για μηνες δυσκολευομουν ακομα και να περπατησω ενα τετραγωνο.

Αντι να του μιλησει με αγαπη και να του πει, παιδι μου κοιταξε τη ζωη σου και αφησε τον αδελφο σου να ζησει τη δικη του οπως εχει δικαιωμα, δεν σου φταιει σε κατι, εκεινη θεωρουσε υποχρεωση της σαν μανα, τα συναισθηματα αντιζηλειας και τις παραλογες σκεψεις που ειχε ο αδερφος μου εναντιον μου, να τις επικυρωνει, να τις υποδαυλιζει, και αντι να συμφιλιωνει την οικογενεια, να μου κανει επιθεσεις. Νομιζε οτι ετσι του κανει καλο, οτι γινεται υπερμαχος του.

Υπερμαχος του παιδιου μας ομως δεν γινομαστε οταν παιρνουμε το μερος του στο δικιο και το αδικο, αλλα οταν το βοηθαμε να προοδευσει. Δυστυχως τον μεγαλωσαν με περιεργο τροπο οι γονεις μου, του εκαναν ολα τα χατιρια, τυπου να ξαπλωνει κατω στο δρομο και να ουρλιαζει η μανα μου "Σηκω πανω Σ.... μου και θα σου αγορασω ολο το μαγαζι!!!", του ενισχυσαν την αντιζηλια που ενιωθε οταν γεννηθηκα (και που νιωθουν πολλα μοναχοπαιδια οταν αποκτησουν αδερφακι) και επι 40 χρονια καλλιεργησαν μια αρρωστημενη κατασταση.

Να λοιπον που οταν δεν δημιουργεις ουσιαστικες σχεσεις αγαπης, αλλα κακομαθαινεις, το παιδι που κακομαθες στο τελος σου γυρναει την πλατη και σε παραταει να ψοφησεις.

---

Συγγνώμη αλλα εμενα μονο τρελός δε μου φαίνεσαι. Έχεις ειρμό σκέψης, γράφεις καθαρά και κατανοητα και έχεις επιχειρήματα για οτι λες. Ασε τον αδερφό σου να κάνει τη ζωή του έστω μακρυά σας και βρες δύναμη να συγχωρέσεις τη μητέρα σου γιατί δε θα ζει για πάντα.