Printable View
Γεια σας.επειτα από κάποιου εύλογου χρόνου προσπαθειών έμεινα έγκυος.Η χαρά δεν κράτησε πολύ γιατί διαπιστώθηκε Εξωμήτριος κυηση.Δεν ξέρω αν κάνω καλά που το γράφω εδώ.Ειμαι λυπημένη.Αφενος σκέφτομαι ότι δεν θα ξαναπιασω παιδάκι μιας που δεν έμεινα αμέσως έγκυος Κι από την άλλη έχασα την μια σάλπιγγα από την λαμπαροσκοπηση που υποβλήθηκα για να μην γίνει ρήξη εξωμητριου.Οποια οικογένεια έχει περάσει κάτι αντίστοιχο θα με βοηθούσε.Ευχαριστώ.
Σφίγγεται η καρδιά μου μόνο που το ακούω. Είναι πολύ σκληρό αυτό που περιγράφεις. Λυπάμαι πολύ.
Σου εύχομαι καλή ανάρρωση.
Ο γιατρός μου διαβεβαιώνει ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και ότι πρέπει να αφεθώ και θα ρθει διότι εφόσον έμεινα μια φορά θα ξαναμεινω (βάση λογικης)
Σε τέτοιες περιπτώσεις ο γιατρός σου είναι καλύτερος και από 100 ψυχολόγους.
Αν σου λέει την αλήθεια και αν σου λεει τα πράγματα όπως έχουν, μη φοβάσαι.
Πήραν αρκετές γνώμες όλοι είχαν την ίδια.παντα πάμε βάση του τι γίνεται συνήθως. Φυσικά στη ζωή όλα παίζουν
Ένας μορφωμένος γιατρός εκτός από γνώσεις έχει και το τακτ να μιλήσει όπως πρέπει.
Αφού μπορείς να πιασεις παιδί είναι καλό. Και έπειτα τόσες θετικές εξελιξεις ακούμε καθημερινά με νέες μεθοδους κυησης και γονιμοποίησης.
Κουράγιο. Μακάρι όλα να πάνε καλά.
Ευχαριστώ πολυ
Να είσαι καλά! Καληνύχτα!
Γνωριζω κοπελα που της εδιναν 5% πιθανοτητα να μεινει εγκυος. Πολλα γυναικολογικα προβληματα. Στα 40 χωρις ορμονες απλα εμεινε. Δευτερον γυναικα μετα απο 2 αποβολες στα 23 της εμεινε την 3η. Ειναι απωλεια. Εχει πονο σωματικο μα κυριως ψυχολογικο. Σου ευχομαι με το καλο εκει που πλεον θα νιωθεις γαληνη με οτι και εαν συμβει να ελθει το μωρακι. Μη διστασεις να μιλησεις σε ψυχολογο αν ειναι δυσβασταχτο.
Ναι ξέρω και Γω περιστατικά.. αλλά σκέφτομαι πολύ πως Μήπως Εγώ δεν ανήκω σε αυτά τα χαρούμενα περιστατικα.ειμαι 29.Τι να πω στη ψυχολογο;ότι δεν την παλυεω;
Σαφως. Αν γεμισεις τον εαυτο σου ενοχες μεσω της συγκρισης " σιγα το προβλημα αλλοι βιωνουν χειροτερα κτλ" δε θα σου επιτρεψεις τη διαδικασια αντιμετωπισης του σοβαρου συμβαντος. Με την ηλικια θα σου ελεγα να μην το σκεφτεσαι... ειχα τον ιδιο τροπο σκεψης και πλεον τα 35 θεωρουνται καλη ηλικια κυησης. Το βιωσα αυτο. Ειμαι μια αγνωστη και ο,τι και να γραψω δεν εχει ιδιαιτερη βαρυτητα. Οταν φυγει το πλακωμα και με τον συντροφο σου απλα ενωνεστε τοτε ολα αυτα που τωρα ειναι πονος δακρυ στεναχωρια θα παρουν αλλη μορφη.
Απλώς αγχώνομαι γιατί προσπαθουσαμε 2 χρόνια οχι συνέχεια γιατί πέρσυ είχαμε κάποια θέματα και λέω ίσως έχω πρόβλημα σύλληψης αν και ο γιατρός γελάει όταν του το λέω.
Μπα, ξέρω πολλές κοπέλες μεγαλύτερες σε ηλικία, κάποιες και με ιστορικό με εξωμήτριο που μετά έκαναν παιδιά. Μην αγχώνεσαι και εμπιστέψου τον γιατρό σου.
Προσεύχομαι πολύ και έχω πίστη. Ντρέπομαι καμία φορά που λέω..."Εγω αυτό ηθελα"
Τι αυτο ηθελες;;; την εξωμητριο;; Ο παραγοντας αγχος οπως θα σου εχουν χιλλιο πει μπλοκαρει τη συλληψη. Πενθεις το μωρακι που δεν ηρθε. Οταν ξανα αισθανθεις ετοιμη αλλά γαληνεμενη με ο,τι και αν γινει οποιο μηνα δλδ και να γινει η συλληψη θα ειναι καλυτερα. Ευχομαι να μιλησεις σε αυτο σε πλαισιο ψυχοθεραπειας. Κακο δεν ειναι. Εκτος απο το σωμα μας πληγωνεται και η ψυχη μας.
Όταν λέω αυτό ήθελα εννοώ ΑΥΤΟ το μωράκι.Φυδικα και νιώθω έτοιμη για κάτι επόμενο όμως με πιάνει κρύος ιδρώτας εάν βλέπω όταν Αργώ να πιάσω πάλι.Ό ψυχολόγος δεν μπορεί να κάνει κάτι σε αυτό το κομμάτι μου πρεπεί να το δουλέψω μόνη μου. .Σήμερα κλείνω μια βδομάδα από την επέμβαση .Όταν μου λένε να μην στεναχωριέμαι γιατί ακόμα δεν είχε δημιουργηθεί μωρό (ήμουν 8 εβδομαδων )τσαντιζομαι γιατί από την στιγμή που γίνεται η σύλληψη αρχίζει μια...ζωή άσχετος σχήματος.Ή ωμή αλήθεια είναι ότι υπάρχουν χειρότερα.γύναικες έχουν χάσει το μωρό τους στον 9ό μήνα. Όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να στεναχωριέμαι.Μια καινούρια εγκυμοσύνη θα με έκανέ να ευγνωμονώ το Θεό Αλλά πάντα θα θυμάμαι την πρώτη μου εγκυμοσυνη..
Από τότε που διάβασα το θέμα σου ήθελα να στο πω αλλά δεν ήξερα αν έπρεπε, τώρα νομίζω πως πρέπει...Quote:
Originally Posted by Ilia90
Η ξαδέλφη μου έχασε το μωρό της όταν ήταν έξι μηνών έγκυος, γέννησε ένα νεκρό μωρό... Και κινδύνεψε κι η ίδια από την αιμορραγία... Τώρα όμως, κρατάει στην αγκαλιά της ένα μωράκι (η δεύτερη εγκυμοσύνη της πήγε καλά) που την έχει κάνει να απαλύνει λίγο ο πόνος για την απώλεια του πρώτου μωρού... Αν τα κατάφερε εκείνη, θα τα καταφέρεις κι εσύ αρκεί να μην αγχώνεσαι...
Σε ευχαριστώ κυκνε .συμβαίνουν πολλά κάθε μέρα που δεν τα ξέρουμε..όλοι μας ασχολούμαστε με το δικό μας πρόβλημα. Όλα είναι για τον άνθρωπο.Δυστυχως έχασα την μια μου σάλπιγγα και φυσικά μπορώ να κάνω παιδάκι με μια αλλά οι 2 απώλειες που κάθονται βαριές.μια η σάλπιγγα,μια το μωρό.Πως γαληνεύεις μετά από αυτα.άυτο το να μην αγχώνεσαι..ποια δεν αγχωνεται;;;;
Να σας ζήσει το μωράκι!
Σ' ευχαριστώ κι εγώ για την ευχή σου! ♥ Καταλαβαίνω πως νιώθεις αλλά τουλάχιστον προσπάθησε όσο μπορείς να σκέφτεσαι θετικά...Quote:
Originally Posted by Ilia90
Καλησπέρα.
Χρόνια πολλά.
Εγω είμαι 37 χρόνων. Στα 33, έμεινα έγκυος 1η φορα. Ήταν εκτοπη κύηση. Θα μου έκαναν μεθοτρεξατη αλλά δεν χρειάστηκε τελικά γιατί το απορροφησα (έτσι μου είπαν, δεν είπαν για αποβολή ακριβώς, είπαν ότι το απορροφησα).
Πριν 3 εβδομάδες, έμεινα έγκυος πάλι. Η β χοριακη ανεβαινε φυσιολογικά. Είχα χαμηλή οιστραδιολη και προγεστερονη οπότε πήρα χάπια για ενίσχυση τους. Εφόσον η χοριακη ανέβαινε φυσιολογικά η μαια μου είπε ότι δεν υπάρχει ένδειξη εκτοπης κύησης πάλι.
Επειδή είχε προηγηθεί υστεροσκοπηση τον Νοέμβριο του 2021, όπου είχε διαπιστωθεί φλεγμονή στην μήτρα και για την οποια πήρα φαρμακευτικη αγωγή, εφησυχαστηκα.
Πήγα και ταξίδι στο εξωτερικό, το Πάσχα.
Χθες, Παρασκευή, πήγα για 1ο υπέρηχο. Λογω Πάσχα και χοριακης κατω των 1000 μοναδων, δεν μπορουσα να κανω υπερηχο νωρίτερα. Ήταν εξωμητριο, εννοείται. Ανεπτυγμένο, με καρδιά που παλλοταν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα του, έστω και φευγαλέα που ήταν. Ο άντρας μου άρχισε να κλαίει σαν παιδί, δεν θέλω να τον ξαναδω έτσι, ειδικά εξαιτίας μου. Εγώ ήμουν σοκαρισμένη και ψύχραιμη περιεργως.
Εδώ να πω ότι είχα λίγα καφέ υγρά από Μ.Δευτερα έως Μ. Παρασκευή. Καθόλου πόνο. Ευαίσθητο στήθος αλλά όχι κάτι φοβερό ή έντονο. Κανένα άλλο σύμπτωμα εγκυμοσύνης. Έκανα αφαίρεση της σάλπιγγας, άμεσα, χθες. Ο άντρας μου βράχος, μου κάνει την νοσοκόμα παρόλο που δεν είναι καλά ψυχολογικά κι αυτός.
Πέρα από τον άντρα μου δεν έχω άλλη ψυχολογική υποστήριξη. Θα ήθελα να μιλήσω στους γονείς μου αλλά είναι μεγάλοι άνθρωποι, ευαίσθητοι, με προβλήματα υγείας, δεν ξέρω πως θα το πάρουν.
Όλες οι φίλες/φίλοι μου, που είναι σε φάση δημιουργίας οικογένειας, δεν είχαν κανένα προβλημα σύλληψης και κύησης. Δεν μπορούν να καταλάβουν. Δεν θέλω να μάθουν και να με κοιτάνε με λύπηση. Από την άλλη, δεν θέλω να υποκρινομαι. Δεν είμαι καλά. Είμαι χάλια. Θέλω να ξεχάσω. Έχω θυμώσει με οποια θεϊκή δύναμη επιτρέπει να μου συμβαίνει αυτό. Έχω χάσει ελπίδα για επόμενη εγκυμοσύνη αν κι ο γιατρος μου δίνει ελπίδες.
Θέλω να ξεχάσω.
Δεν θέλω να μου πείτε ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν νομίζω ότι βοηθάει πια. Απλά θέλω να με ακούσετε και την επόμενη φορά που θα ρωτήσετε μια κοπέλα για παιδιά, να το ξανασκεφτειτε.
Α! Ξέχασα να πω κάποιες λεπτομέρειες που μπορεί να βοηθήσουν κάποια κοπέλα μελλοντικά.
Στην 1η εκτοπη, έμεινα έγκυος περίπου 2 μήνες μετά την έναρξη αγωγής με Τ4 για κλινικό υποθυρεοειδισμό. Ο γυναικολογος που είχα τότε, θεωρούσε ότι οι τιμές μου σχετικά με τον θυρεοειδή ήταν νορμάλ και πήρα εγώ την πρωτοβουλία να πάω σε μια εξαιρετική ενδοκρινολόγο ώστε να τον ρυθμίσω. Προφανώς τον γυναικολόγο τον άλλαξα (αν και με βοήθησε γενικα, σε άλλα θεματα).
Η 2η εκτοπη συνέβη στην ίδια σάλπιγγα με την 1η εκτοπη. Απ ότι φάνηκε, η σάλπιγγα ήταν με φλεγμονή, οπότε ο,τι εγκυμοσύνη θα ξεκινούσε απ αυτήν μάλλον θα ήταν εκτοπη. Άρα, καλύτερα που την αφαίρεσα. Ίσως και η φλεγμονή στη μήτρα που εντοπίσαμε τον Νοέμβριο να προέρχονταν από την προβληματική σάλπιγγα αλλά αυτό είναι δική μου υπόθεση, δεν την επιβεβαίωσα με τον γιατρό.
Όλα αυτά τα λέω για να τονίσω τα εξης:
- ακούστε το σώμα σας, το ένστικτο σας. Πολλές δεν είμαστε γιατροί αλλά εμένα προσωπικά με βοήθησε το να ξέρω το σώμα μου, τον κύκλο μου, να ρωτάω, να διαβάζω κτλ.
- να εμπιστεύεστε τον γιατρό σας. Εμένα ο γιατρός που έχω τώρα είναι καλός, τον εμπιστεύομαι. Δεν είναι τέλειος, κανείς δεν είναι. Αλλά τον εμπιστεύομαι.
- ο θυρεοειδής δεν είναι μόνο για την γονιμότητα. Επηρεάζει πολλά, ακόμα και την καρδιά. Κάντε γενικές εξετάσεις, ψαχτείτε. Μάθετε το δικό σας "νορμάλ".
εγω θα σχολιασω οτι στο σοι μου εχω 3 οικογενειες που υιοθετησαν παιδακι θεια της μανας μου, θειο του πατερα μου και καποιον δευτερο ξαδερφο
Δεν θα σου πω ότι σε καταλαβαίνω ...γιατί και εγώ πέρασα πολλά άλλα στάθηκα τυχερή...το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι ειλικρινά λυπάμαι και πίστεψε....πίστεψε σε εσένα, στη δύναμη σου,στον εαυτό σου...και αν είσαι ορθόδοξη χριστιανή δες για την ζώνη της Παναγίας..αλλιώς ότι μπορείς να βρεις μέσα από τη δικιά σου θρησκεία...