ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ

Καλησπερα σε ολους.Παρακολουθω το φορουμ εδω και ενα μηνα περιπου,αλλα ειναι η πρωτη φορα που κανω ποστ.Εχω εδω και ενα χρονο που πεφτω συνεχως σ' ενα πηγαδι χωρις πατο,παρολες τι προσπαθειες που κανω.Εχω χασει τελειως τον εαυτο μου και δεν νομιζω να επανελθω ποτε.Νιωθω τρομερη μοναξια και αυτο δεν προκειται να αλλαξει στο κοντινο μελλον,αφου δεν εχω καμια σχεση εμπιστοσυνης.Η ψυχοθεραπεια και τα φαρμακα δεν μπορουν να υποκαταστησουν την ανθρωπινη επαφη και επικοινωνια.Δεν εχω κουραγιο να κανω καποια καινουρια αρχη,αφου με αυτη την ψυχολογια οτι και να κανω γινεται λαθος και πεφτω ακομη χειροτερα.Θα ηθελα οσο τιποτα να ζησω μια στιγμη ανεμελιας και ευτυχιας,αλλα οσο παει τοσο πιο ανεφικτο γινεται.Εχω δει πλεον οτι οση δουλεια και να κανω με τον εαυτο μου το μονο που θα καταφερω ειναι να μεινω μονος μου και δεν το αντεχω αλλο.Απο την αλλη ειμαι τοσο απογοητευμενος απο τους ανθρωπους και απο τον εαυτο μου,που η μονη λυση μοιαζει να ειναι η απομονωση και το τελος.Δεν αποσκοπω σε κατι με αυτο το ποστ,απλα ηθελα να μοιραστω τα αισθηματα μου βλεποντας και απο αλλα ποστ οτι δεν νιωθω μονο εγω ετσι.Καλο κουραγιο σε οσους αντεχουν ακομη

Βλέπεις ψυχολόγο, ψυχίατρο; Παίρνεις φάρμακα;

Quote:

---

Originally Posted by qas

Καλησπερα σε ολους.Παρακολουθω το φορουμ εδω και ενα μηνα περιπου,αλλα ειναι η πρωτη φορα που κανω ποστ.Εχω εδω και ενα χρονο που πεφτω συνεχως σ' ενα πηγαδι χωρις πατο,παρολες τι προσπαθειες που κανω.Εχω χασει τελειως τον εαυτο μου και δεν νομιζω να επανελθω ποτε.Νιωθω τρομερη μοναξια και αυτο δεν προκειται να αλλαξει στο κοντινο μελλον,αφου δεν εχω καμια σχεση εμπιστοσυνης.Η ψυχοθεραπεια και τα φαρμακα δεν μπορουν να υποκαταστησουν την ανθρωπινη επαφη και επικοινωνια.Δεν εχω κουραγιο να κανω καποια καινουρια αρχη,αφου με αυτη την ψυχολογια οτι και να κανω γινεται λαθος και πεφτω ακομη χειροτερα.Θα ηθελα οσο τιποτα να ζησω μια στιγμη ανεμελιας και ευτυχιας,αλλα οσο παει τοσο πιο ανεφικτο γινεται.Εχω δει πλεον οτι οση δουλεια και να κανω με τον εαυτο μου το μονο που θα καταφερω ειναι να μεινω μονος μου και δεν το αντεχω αλλο.Απο την αλλη ειμαι τοσο απογοητευμενος απο τους ανθρωπους και απο τον εαυτο μου,που η μονη λυση μοιαζει να ειναι η απομονωση και το τελος.Δεν αποσκοπω σε κατι με αυτο το ποστ,απλα ηθελα να μοιραστω τα αισθηματα μου βλεποντας και απο αλλα ποστ οτι δεν νιωθω μονο εγω ετσι.Καλο κουραγιο σε οσους αντεχουν ακομη

---

Εχεις κάνει καμια προσπάθεια για φιλία ή για σχεση αυτό το χρονικο διαστημα?

Ειμαι σε ψυχοθεραπεια και παιρνω αντικαταθλιπτικο και αγχολυτικο.Εχω κανει αρκετες προσπαθειες και για φιλια και για σχεση,γι'αυτο και ειμαι τοσο απελπισμενος.

Quote:

---

Originally Posted by qas

Ειμαι σε ψυχοθεραπεια και παιρνω αντικαταθλιπτικο και αγχολυτικο.Εχω κανει αρκετες προσπαθειες και για φιλια και για σχεση,γι'αυτο και ειμαι τοσο απελπισμενος.

---

Τι ήταν αυτό που πήγε στραβά?

Δεν ξερω απο που να αρχισω.Ολες οι ανθρωπινες σχεσεις που ειχα,πηγαν στραβα.Ερωτικη,φιλικες,οικ� �γενειακες.Πλεον τουλαχιστον απο αυτα δεν εχω κατι αλλο να χασω αλλα ουτε και να κερδισω.Εκανα αρκετη προσπαθεια να κρατησω κατι,γιατι εβλεπα οτι χανεται η μπαλα,ομως αν ειναι καθε φορα που πεφτεις αντι να σε στηριζουν να σε πατανε και μετα να την κανουν.Δε βγαινει κατι.Το ξερω οτι ειναι πολυ παθητικα ολα αυτα,αλλα με τοσο σκ@το που εφαγα δεν παιζει αλλη δυναμη.

Δεν θελω να το παρεις στραβά, αλλά πολλές φορές οταν ειμαστε μέσα στη καταθλιψη μας διωχνουμε τους ανθρωπους από κοντά μας, χωρις να το καταλαβαινουμε.

Οι οικογενειακές σχεσεις ίσως ειναι λιγο πιο εύκολο να διατηρηθουν γιατί όσο να 'ναι , είναι πιο ανιδιοτελής η φυση τους.

Σχεση και φιλία, δυσκολο να διατηρηθεί στη κατασταση που εισαι πραγματι.

Ο ψυχολογος / ψυχοθεραπευτης σου σε εχει βοηθησει καθολου να τα βγαλεις από μεσα σου και να μη νιωθεις τόση μοναξιά?

Ισως η απροσωπία ενός φορουμ να ειναι μια προσωρινη λύση για σενα, τουλαχιστον να γραφεις τις σκεψεις σου γιατι βοηθάει...

Το καταλαβαινω αυτο που λες.Οσο για τις οικογενειακες στην περιπτωση μου παιζει φουλ ιδιοτελεια.Ο ψ. μπορει να ακουσει,κατα καιρους να εχει βοηθησει,ομως οπως προειπα σε καμια περιπτωση δεν υποκαθιστα την πραγματικη επαφη και την επικοινωνια.Και αυτη ειναι η αναγκη που εχω.Απλα ετσι οπως ειναι τα πραγματα δεν νομιζω οτι μπορει να διορθωθει κατι και η κατασταση επιδινωνεται καθε μερα.

Καταλαβαίνω ότι είσαι και σχετικά μικρός σε ηλικία ή κανω λαθος?

Εχουν βοηθηθει περιπτώσεις και περιπτώσεις με πιο δυσκολες παθήσεις από καταθλιψη, μη χανεις την ελπίδα σου. Τώρα θα μου πεις " ναι, τωρα που το πες θα πεταξω τη σκουφια μου από χαρα " αλλά έτσι είναι και όσο κλισε και αν φαινεται επρεπε να στο πω :p

Εκτός από διαπροσωπικές σχεσεις, έχεις κατι μέσα στη μέρα σου που να κανεις και να σου δινει μια σταγόνα χαρας? Μια ασχολία , ενα χομπι ?

Βγαινεις καθόλου από το σπίτι ή εισαι κλεισμένος όλη τη μερα στους 4 τοιχους?

Οχι δεν ειμαι τοσο μικρος,απλα οτι δουλεια ειχα κανει με τον εαυτο μου γκρεμιστηκε φετος και νιωθω χαμενος. Εβγαινα μονο για δουλεια,τώρα που τελείωσα ψαχνω σε ποιους τοιχους θα κλειστώ.Εχω ξαναβιωσει καταθλιψη και μοναξια,αλλα παντα ειχα μια ελπιδα καπου στον οριζοντα.Οχι δεν μπορω να πω οτι κατι με χαροποιει.Κανω καποια πραγματα ψυχαναγκαστικα μηπως και ανεβω αλλα τιποτα.

Λες ότι γκρεμίστηκε η δουλεια που έκανες επειδή δεν συνέχισε κάποια σχέση σου?

Αν εννοεις τα κλασσικά πάνω- κατω στη διαθεση, το έχουμε πολλοι με κατάθλιψη, δεν εισαι μονος.

Και δεν ειναι ότι χάθηκε η δουλεια που έκανες, δεν αρχιζεις απο το 0, εχεις βιωματα και γνωσεις που δεν ειχες όταν ξεκίνησες.

Δεν εχω καμια σχεση με το ατομο που ημουν.Πανω-κατω δεν υπαρχουν,μονο κατω!Καποια βιωματα θα προτιμουσα να μην τα εχω αφου μονο κακο μου κανουν.Και απο την πολλη μοναξια εχω ξεφυγει και εχω χασει καθε ισορροπια.Δεν ειναι ολα απο μια σχεση,ειναι και απο ολες τις αλλες.Απλα εδω και πολυ καιρο ειμαι χαλια και με περιμενουν χειροτερα.

Είναι μονόδρομος να ξαναανοιχτεις και να ξαναπληγωθεις και να ξαναανοιχτεις.



Ολοι μας πληγωνομαστε, αλλα ειναι κοινωνικο ον ο ανθρωπος, αναγκαστικά τη χρειάζεται την ανθρωπινη επαφή. Αν αναγνωριζεις εσυ ότι η μοναξια είναι αυτη που σε ρίχνει, πρέπει να μαζεψεις ότι θαρρος απόμεινε και να αρχισεις να μιλας με κοσμο.

Με ποιον κοσμο?Μ'αυτους που μου γυρισαν την πλατη η μ'αυτους που με προδωσαν?Γιατι να κανω νεες γνωριμιες στη φαση μου,πιστευω να καταλαβαινεις ποσο δυσκολο είναι.Τωρα να κυκλοφορω και να υποκρινομαι οτι ειμαι καλα και την παλευω,ειναι πολυ τραγικο επισης.Δεν ξερω πραγματικα,τι να πω και τι να κανω.Τελος παντων,ευχαριστω για την κουβεντα

Έχεις κάποια χόμπι; ενδιαφέροντα; βγαίνεις από το σπίτι;
Το να συναντήσουμε ανθρώπους που δεν ταιριάζουμε ή δεν θα μας φερθούν καλά. Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το θέμα είναι να μην μένουμε κολλημένοι σε αυτούς και να μην δώσουμε ευκαιρία στους επόμενους που θέλουν να μπουν στην ζωή μας, να μας γνωρίσουν.

Πέρα από την φαρμακευτική αγωγή και την ψυχοθεραπεία, τι άλλο κάνεις για σένα; πιστεύεις πως ένας άνθρωπος μέσα στους 4 τοίχους (που επιλέγεις να είσαι) μπορεί να βγει δυνατός; μπορεί να αλλάξει την ζωη του και το μέλλον του;
Τι σε απασχολεί περισσότερο αυτό τον καιρό; Σκέψου ποια είναι τα βασικά προβλήματα που θες να λύσεις και άρχισε να κάνεις κάτι για αυτά. Ένα ένα. Το να είναι ένα κουβάρι μέσα στο κεφάλι σου δεν σε βοηθάει κάπου. Όλο αυτό που ζεις, το έζησαν, θα το ζήσουν κι άλλοι άνθρωποι. Είναι τρομακτικό γιατί δεν ξέρεις στην ουσία με τι παλεύεις. Το θέμα είναι τι θες εσύ. Να βγεις από όλο αυτό το σκοτάδι νικητής και να ζεις ευτυχισμένος; κάτι που μπορεί να γίνει!!! Ή να μείνεις μέσα στο σπίτι και να κλαις την μοίρα σου; Είναι δύσκολο, έχεις δρόμο μπροστά σου αλλά μόνο εσύ μπορείς να τα καταφέρεις. Με την βοήθεια του ψυχολόγου..

Δεν την παλευω αλλο αυτη την κατασταση.Δεν μπορω να ηρεμησω.Εχω κανει τρομερη υπομονη,αλλα δε γινεται αλλο,δε θελω.Εχω κουραστει.Καθε φορα που προσπαθω ειναι και χειροτερα.Δεν μπορω πλεον.Ποτε θα ερθει επιτελους η λυτρωση.Πλεον δε νιωθω ασφαλεια με κανεναν και πουθενα.Εχω σιχαθει τη χειραγωγηση και την υποκρισια.Ολα μοιαζουν χειροτερα.Ειχα μια τελευταια ελπιδα το καλοκαιρι,αλλα εγινα πολυ χειροτερα.Δε μπορω να υποφερω αλλο ετσι.Ευχομαι να ειχα πεθανει πριν απο ενα χρονο και να ειχα γλυτωσει αυτη την ξεφτιλα..Εχω χασει καθε αξιοπρεπεια.Αυτο ειναι το χειροτερο.Το μετανιωνω παραγματικα.Αν ηξερα τι θα περασω,θα πεθαινα.Ολη αυτη η απορριψη,η κοροιδια η ασεβεια,η εκμεταλευση,η αναγκη για επιβολη και εξουσια.Ολη αυτη η ματαιη προσπαθεια.Δεν ξερω πλεον ποιος ειμαι.Εχω σιχαθει τον εαυτο μου και τον κοσμο.Βαρεθηκα να προσπαθω και να πιστευω σε μια ψευτικη ελπιδα.Τιποτα δεν προκειται να αλλαξει πλεον για καλο.Δεν εχω αλλη δυναμη για να ανεχομαι την υποκρισια τους,ουτε τα απομειναρια του εαυτου μου.