Είμαι 33 ετών η γυναίκα μου 31 είμαστε παντρεμένοι 3,5 χρόνια μετά από σχέση 4,5 χρονών, είμαστε μαζί συνολικά 8 χρόνια. Είμαστε πάρα πολύ αγαπημένοι και ερωτευμένοι από τη αρχή, τόσο εγώ όσο και εκείνη ώστε να καταπιεζόμαστε με διάφορους τρόπους καιρό τώρα, με πολλές υποχωρήσεις και από τους δυο για να είμαστε μαζί «καλά» σε ένα πολύ μικρό κατά τα άλλα σπίτι 3,5 χρόνια. Κατά την γνώμη μου τα είχαμε συζητήσει και συμφωνήσει μαζί να είμαστε σε αυτή την δύσκολη κατάσταση για λίγο διάστημα βάση κάποιων κοινών μας στόχων στο κοντινό μέλλον που τελικά δεν έγιναν. Εκείνη τα τελευταία 2 χρόνια εργάζεται στο σπίτι (χωρίς να έχουμε δυστυχώς κάποιο μισθό όπως παλιότερα) με αποτέλεσμα να μην έχει πολλές διεξόδους διαφυγής, αν και ποτέ δεν την περιόρισα με την έννοια ότι οπότε ήθελε έβγαινε με τις φίλες τις, είτε μόνη της για βόλτα, είτε για ψώνια, είτε επαγγελματικά ταξίδια είτε άλλες αποφάσεις τις ζωής της ή τις ζωής μας. Γενικά είχε και έχει ελευθερία αποφάσεων και κινήσεων μέσα βέβαια σε λογικά – ανθρώπινα πλαίσια (πχ μονογαμικοτητα και αλλά που έχουμε αποφασίσει μαζί). Εγώ πάλι από το πρωί στις 8:00 έως και στις 22:00 κάποιες φορές άλλες και νωρίτερα εργαζόμουν 2 και 3 δουλειές, χαμένος πολλά χρόνια από τους φίλους μου και τις παρέες μου, με μεγάλη όμως αυτοπεποίθηση και ζήλο προσπαθούσα για την οικογένεια μας. Νόμιζα ότι αυτή η κατάσταση θα ήταν για λίγο καιρό και έκανα υπομονή. Εντελώς τυχαία τον προηγούμενο Νοέμβριο ανακάλυψα ότι είχε επικοινωνία με (πολλούς όπως εκείνη λέει) άλλους, ότι και αν σημαίνει αυτό (διερεύνηση να δει πως σκέπτονται οι άντρες γιατί είμαστε σε αδιέξοδο-κριση, φιλία, κάποιον άγνωστο να μιλήσει λόγο ότι ένιωθε μοναξιά, ερωτικό παιχνίδι μέσω μηνυμάτων, τηλεφώνου, ιντερνέτ ή και από κοντά). Πριν μερικές εβδομάδες μετά από πολλές επίπονες συζητήσεις για όλα αυτά μου είπε ότι είχε παραιτηθεί από την σχέση μας από πέρυσι το Μάιο. Τώρα αυτές τις ημέρες μου λέει ότι είμαστε σε διάσταση από τότε. Προσωπικά δεν το γνώριζα, από το Νοέμβριο συνειδητοποιώ σιγά σιγά και πολύ επίπονα τι μπορεί να συμβαίνει ή και να σημαίνει. Μου αναφέρει μέσα από πολύ συζήτηση εβδομάδα με την εβδομάδα σιγά σιγά ότι είχαμε προβλήματα 4 χρόνια τώρα. Πούντα? Όλα αυτά που γνώριζα προσπαθούσα να τα λύσω μαζί τις άλλα λύθηκαν άλλα όχι, άλλα λύνονται γιατί θέλουν χρόνο κάποιες αλλαγές. Κάθε εβδομάδα από τον Νοέμβριο μαθαίνω και κάτι που δεν γνώριζα, κάτι που αγνοούσα, κάτι που υποτίθεται μου το είχε πει, προειδοποιήσει, συζητήσει. Είχα πολλές ευκαιρίες μου λέει κάποια στιγμή όμως εξαντλήθηκε. Όλα αυτά που ήξερα τόσα χρόνια για μας, όλες οι προσπάθειες μου δεν είχαν αποτέλεσμα. Έχουμε συζητήσει πολύ και για πολλά από τότε και προσπαθούμε να είμαστε μαζί καλά ή έτσι νομίζω. Μου έχει πει τώρα πρόσφατα ότι δεν είναι ερωτευμένη πια μαζί μου, ενώ εγώ είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της. Έχουμε μπει σε μια διαδικασία αλλαγών στην ζωή μας, λιγότερη δουλειά από μένα ώστε να είμαι πιο πολλές ώρες μαζί τις ή με τους φίλους μου που είχα χαθεί τα τελευταία χρόνια, πιο πολλές βόλτες και εξόδους κ.α. Πάντοτε από ότι ανακαλύψαμε μαζί τελευταία προσπαθούσε να ικανοποιεί τις ανάγκες των γύρων τις οικογένεια, φίλοι κλπ. χωρίς κάποιος να τις έχει ζητήσει να το κάνει, με αποτέλεσμα να καταπιέζεται τρομερά χρόνια τώρα. Τελευταία προσπαθώ για μας τόσο όσο όλα τα άλλα στην ζωή μου να έχουν μείνει πίσω. Μέσα σε λίγο σχετικά διάστημα εξαναγκάστηκα και έχω κάνει πολλές αλλαγές (σε όλα τα επίπεδα) σε μένα για να μην την χάσω, αλλά ελπίζω στο τέλος όλες οι αλλαγές να γίνονται επειδή τις επιθυμώ. Τώρα σκέπτομαι να μετακομίσω σε ένα μεγαλύτερο σπίτι και να κτίσω την ζωή μου επιτέλους όπως την επιθυμώ και εάν είναι να έρθει θα έρθει. Βέβαια κάποια στιγμή όταν το κάνω, ελπίζω σύντομα θα τις βάλω μια ημερομηνία πχ 30 ημέρες που θέλω να έχει αποφασίσει να έρθει μαζί μου ή να χωρίσουμε οριστικά, δεν θέλω ναι διαιωνίσω μια άρρωστη κατάσταση είμαστε μαζί, δεν είμαστε , είμαστε αλλά μακριά. Δεν θέλω αν πραγματικά δεν να τρώγω άλλο από τον χρόνο της και το χρόνο μου πάνω σε αυτό το πλανήτη. Για να βοηθήσω περισσότερο με κατηγορεί ότι την κατεύθυνα , την καταπίεζα, τις δημιουργούσα τύψεις, ένιωθε διαρκώς εγκλωβισμένη, στενάχωρα, πιεσμένα, επέμενα να περάσει το δικό μου, ένιωθε φυλακισμένη, θυμό ότι έπαιζα ψυχολογικά παιχνίδια μαζί της, έλλειψη συντροφικότητας. Αυτό που γνωρίζω καλά είναι ότι και εγώ νοιώθω φόβο, ανασφάλεια, εύθραυστος, θυμό γιατί όλα τα έμαθα τυχαία δεν μου τα είπε ποτέ μόνος μου την πίεσα 2 μήνες τώρα και βγήκαν γιατί ήμουν λέει ευαίσθητος και πολλα αλλα. Κατά τα άλλα στο κρεβάτι όλα καλά σε γενικές γραμμές. Ελπίζω αλλά κάποιες φορές νομίζω ότι ελπίζω μόνος μου. Προσπαθώ αλλά κάποιες φορές νομίζω ότι προσπαθώ μόνος μου. Δεν ξέρω τι να κάνω ποια να συνεχίσω να προσπαθώ να είμαστε μαζί καλά ή να την αφήσω?
