Originally posted by dreamer
Quote:
Originally posted by elpi68
....εξοργιστηκα μαζι του,του μιλησα ασχημα....
Τώρα που είσαι πιο ήρεμη, μπορείς να δεις το ατυχές συμβάν ως μια ευκαιρία να έρθεις κοντά στο παιδί σου. Ζήτησέ του συγνώμη για τον τρόπο που του φέρθηκες. Οι φωνές, οι βρισιές, το ξύλο, οι ειρωνίες, η έλλειψη σεβασμού, η κριτική δεν βοηθούν ένα παιδί να ωριμάσει. Εξήγησέ του την άποψή σου σχετικά με ποιά παιχνίδια μπορεί να μοιράζεται, ποιά να κρατάει για τον εαυτό του και ποιά μπορεί να χαρίζει.
Επιβραύευσέ το μόλις νιώθεις ότι έπραξε κάτι σωστά, και αγνόησε τα λάθη του.
Μερικά χρόνια μετά μπορεί να μη θυμάται καν το παιχνίδι, θα θυμάται όμως πως το έκανε η μητέρα του να νιώσει.
Θα σου αναφέρω μια προωπική εμπειρία, να καταλάβεις τι εννοώ. Ήμουν περίπου 7-8 χρονών όταν ο πατέρας μου, μού έδωσε ένα χαρτονόμισμα που η σημερινή του αξία δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 10-20 ευρώ για να του αγοράσω κάτι από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Γύρισα σπίτι χωρίς να έχω αγοράσει τίποτα, γιατί έχασα τα λεφτά στο δρόμο. Σήμερα 30 χρόνια μετά θυμάμαι ακόμη πως ένιωσα - δεν στο αναφέρω με λεπτομέρεις γιατί ήδη αρχίζω να βουρκώνω- στο απίστευτο σκηνικό που ακολούθησε προκειμένου να γίνω πιο \"υπεύθυνος\".
Μια συμβουλή θα σου δώσω. Βοήθησε το παιδί σου να σε εκτιμήσει. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να του κάνεις.
