ναι;ή οχι;
Printable View
ναι;ή οχι;
όχι.
μήπως μπορείς να μας αναλύσεις περισσότερο την ερωτησή σου ;
αν ηταν ετσι δεν θα ειχαμε τοσους διπολικους \"περασμενους\" στη σφαιρα της μεταφυσικης κ του υπερπεραν....αν καταλαβαινεις τι θελω να πω....
:)
έχουμε λες πολλούς;Quote:
Originally posted by masero
αν ηταν ετσι δεν θα ειχαμε τοσους διπολικους \"περασμενους\" στη σφαιρα της μεταφυσικης κ του υπερπεραν....αν καταλαβαινεις τι θελω να πω....
:)
κοιτα νομιζω οτι στους διπολικους τα ποσοστα αυτοκτονιας ειναι μεγαλυτερα απο τον γενικο πλυθισμο,στατιστικα και μονο μιλωντας.
ωστοσο θα ηθελα να πω οτι τις εχω χεσμενες τις στατιστικες!
:)
λέγοντας \"\"περασμενους\" στη σφαιρα της μεταφυσικης κ του υπερπεραν\" εννοείς αυτόχειρες δηλαδή; ναι, αυτό είναι αλήθεια αλλά καμμιά φορά το ένστικτο επιβίωσης σε οδηγεί στην αυτοκτονία.
Quote:
Originally posted by raphsssodos
αλλά καμμιά φορά το ένστικτο επιβίωσης σε οδηγεί στην αυτοκτονία.
σωστο αυτο.
Οταν θες κατι να σταματησεις να συμβαινει και δεν μπορεις να κανεις κατι για αυτο, ο μονος τροπος να το σταματησεις ειναι να μην το ζεις.
\" ένστικτο επιβίωσης σε οδηγεί στην αυτοκτονία.\"
νομιζω οτι ενστικτο επιβιωσης και αυτοκτονια δεν γινετε να πηγαινουν μαζι σε μια προταση.
εχει ενδιαφερον ομως να μαθω τι σκεφτεσε οταν το λες αυτο...?
πραχτικά αυτό που λέει ο κρίνο εννοώ.
τελικά τι πραγματικά είναι η διπολική διαταραχή γιατί ακόμα δεν έχω ακριβώς καταλάβει πρώτη φορά το είδα στο βιβλιάριο υγείας και απευθυνόταν σε εμένα. μήπως είναι η σκέψη πως όταν κόβω το ψωμί και ¨κατα τύχη¨ και το χέρι μου ή το χώσω στο στήθος μου δεν θα πονέσω. μήπως είναι η σκέψη πως όταν κάνω ντους κάποιος θά έρθει και θα με μαχαιρώσει; μήπως είναι η σκέψη ενός εξωπραγματικού φαντάσματος που μπορεί να με καταβάλλει τι είναι τελικά και πότε επιτέλους θα πάψω να κοιμάμαι και να ξυπνάω με αυτούς τους φόβους ο Θεός ας μας βοηθήσει όλους.
με λιγα λόγια...
εχεις διπολικη διαταραχη κι αυτο ειναι αυτο που ειναι,πολυ θα ηθελες να εισαι ενας απλος ανθρωπος αλλα δεν εισαι κι αφου δεν μπορεις να το αλλαξεις αυτο ο μονος τροπος να \"γλυτωσεις\" απο αυτο ειναι η αυτοκτονια.
\" επιβιωνεις\" κατα καποιο τροπο εναντι της μανιοκαταθλιψης τερματιζοντας την ζωή σου.
Μια και εξω,ησυχασες τωρα ε?
Ποσο βολικο ειναι αυτο και ποσο γελοιο.
Ε γιατι δεν αυτοκτονησες οταν ησουν 6 και δυσκολευοσουν να μαθεις το άλφα και το βήτα?
Λίτσα ρωτα τον γιατρο σου.
Δεν νομιζω οτι ειναι βολικο ουτε γελοιο.Το ενστικτο της αυτοσυντηρησης ειναι το ισχυροτερο απο ολα και δεν νικιεται ευκολα.Το οτι καποιοι οδηγουνται στην αυτοχειρια δειχνει πονο, ατελειωτο και αδιεξοδο πονο...
εγω νομιζω οτι και βολικο ειναι και γελοιο.
:cool:
πόσο εύκολο είναι να λέμε την λέξη βολικό και γελοίο. μακάρι να ήμουν ένας άνθρωπος για γέλια αν και το προσπαθώ με τον Α ή Β τρόπο.μπορεί να μην προσπάθησα να αυτοκτονήσω στα έξι μου το έκανα όμως στα 18 μου και ευτυχώς με αποτυχία και λέω ευτυχώς γιατί τότε δεν θα είχα την ευκαιρία να βιώσω την μητρότητα που βιώνω τώρα. επίσης χαράκωνα τα χέρια μου έτσι απλά και επίσης το έδειχνα δεν ήταν κάτι που προσπαθούσα να κρύψω. δεν ντρεπόμουν και δεν ντρέπομαι για αυτό. λέω σε όλους ότι πάσχω από βαριάς μορφής κατάθλιψη και κουβεντιάζω για αυτό. το μόνο που με βασανίζει είναι οι φοβίες που έχω και δεν μπορώ να τις αντιμετωπίσω γιατί δεν είναι απτές και πραγματικές.και πίστεψέ με δεν είναι καθόλου βολικές και καθόλου γελοίες.
Λίτσα ο masero δεν νομιζω οτι ενοουσε οτι ειναι βολικο και γελοιο το προβλημα της διπολικης διαταραχης,αλλα η αυτοκτονια ως τροπος οριστικης \"διαφυγης\" απο ολο αυτο τον πονο και την απελπισια που προκαλει η δ.δ.
πως γινετε να \"επιβιωσεις\" απο την μανιοκαταθλιψη ή την καταθλιψη τερματιζοντας την ζωη σου?
αυτο δεν καταλαβαινω και το θεωρω παραδοξο.
γιατι οταν σκεφτεσε ν αυτοκτονησεις σκασιλα σου για ολα.
δεν σκεφτεσε.το μονο που σε απασχολει ειναι να βαλεις τελος.
ε που χωραει οποιαδηποτε κουβεντα σε αυτο?επιβιωση?
πού?
δεν μπορω να το καταλαβω.
λιτσα και εγω προσπαθω για πολλα πραγματα καθε μερα.
βαζψ τα δυνατα μου και θα ηθελα να μπορουσα καλυτερα.
κι οταν ζοριζομαι προσπαθω να βαλω την λογικη μου να δουλεψει.
Μάλλον έχετε δίκιο και οι δύο.
Η λογική λέει ότι είναι γελοίο και μια εύκολη λύση να πεις αντίο στα προβλήματα.
Το συναίσθημα πονάει τόσο πολύ που το κάνει αληθινό.
Το θέμα είναι ότι έχει μεγάλη διαφορά ο αυτόχειρας που δεν θέλει για παράδειγμα να παραδωθεί στον εχθρό σε έναν πόλεμο ή αυτός τέλος πάντων που το κάνει για τα ιδανικά του απο αυτόν που το κάνει χωρίς λόγο(εκ της λογικής) απλά καθοδηγούμενος απο τα συναισθήματά του.
Οπότε εάν δεν υπάρχει \"εχθρός\" ή και να έχουμε δημιουργήσει έναν εάν δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε τότε ίσως η πράξη έχει μια ερμηνεία.
Εάν τον \"εχθρό\" τον πλάθει η φαντασία ή τον δημιουργούν τα συναισθήματα και όχι η πραγματικότητα τότε τι καλύτερο απο το να αποδεκτείς ότι αγαπάς τον εαυτό σου(αλλιώς αυτοσυντήρηση πιο κυνικά)και να αναφέρεις όλα τα παραπάνω στο γιατρό σου.
Αν μη τι άλλο σκέψου και αυτούς που πεθαίνουν απο βαριές ασθένειες και αφήνουν οικογένειες&φίλους πίσω χωρίς να το θέλουν.
Εσύ που είσαι υγιής με μια ψυχική ασθένεια που δεν ενοχεύει κίνδυνο θανάτου γιατί να τον αποζητάς?
Δεν είναι λίγο αχάριστο?
Λίγο άδικο?
ο αυτοκτονικός ιδεασμός είναι σύμπτωμα της μανιοκατάθλιψης. αυτά που λέτε δεν είναι μανιοκατάθλιψη.
ο αυτοκτονικος ιδεασμος ειναι συμπτωμα και της σκετης καταθλιψης. πολλοι ανθρωποι που υποφερουν καποια αλλη ψυχικη ασθενεια μπορει να εμφανιζουν και υποβοσκουσα καταθλιψη η ακομα και major depression, και να μην ειναι και διαγνωσμενη η και να συγχεεται με την αλλη ψυχικη ασθενεια.
μόνο που εδώ μιλάμε για μανιοκατάθλιψη.Quote:
Originally posted by carrie
ο αυτοκτονικος ιδεασμος ειναι συμπτωμα και της σκετης καταθλιψης. πολλοι ανθρωποι που υποφερουν καποια αλλη ψυχικη ασθενεια μπορει να εμφανιζουν και υποβοσκουσα καταθλιψη η ακομα και major depression, και να μην ειναι και διαγνωσμενη η και να συγχεεται με την αλλη ψυχικη ασθενεια.
να μην πουμε δηλαδη 2 πραγματα και για τον αυτοκτονικο ιδεασμο μιας και αναφερθηκε?
το περίεργο με εμένα είναι πως την ζωή μου ήθελα να την τερματίσω μη γνωρίζοντας ότι πάσχω από κατάθλιψη. τώρα πλέον δεν ζητώ κάτι τέτοιο απλά υπάρχουν σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου που με βασανίζουν σε ανύποπτο χρόνο και χώρο. το μόνο πράγμα που με κρατάει είναι η οικογένειά μου και η πίστη μου στον θεό.