Δεν μπορώ άλλο

Καλησπέρα σας... είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ, είπα να το κάνω μπας και πω και γω κάπου τον πόνο μου.. πιθανότατα θα σας κουράσω... Λοιπόν ας αρχίσουμε με τα βασικά. Δεν μου αρέσει η ζωή μου και γενικά δεν περνάω καθόλου καλά, πόσο μάλλον τον τελευταίο καιρό. Γιατί το γράφω σε φόρουμ για σχέσεις θα δείτε παρακάτω. Είμαι 19 χρονών, 3ο εξάμηνο τώρα σε μία πολύ δύσκολη σχολή και χρωστάω αρκετά μαθήματα, και όταν το σκέφτομαι μου ρίχνει την διάθεση και την αυτοπεποίθηση, πιστεύω πως τρώω τα λεφτά του πατέρα μου (ενώ αυτός δεν μου έχει πει ποτέ κάτι). Γενικά δεν έχω κάνει ποτέ σχέση, ούτε ένα φιλί δηλαδή, και η κύρια αιτία για αυτό πιστεύω πως είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης που έχω. Είμαι γενικά ντροπαλός στις γυναίκες κυρίως και το βασικότερο είναι πως ο κοινωνικός μου κύκλος από πάντα απαρτιζόταν από 5-10 φίλους, καμία φίλη. Όλο πίστευα πως κάτι θα αλλάξει και θα γνωρίσω κοπέλες έστω για φιλίες, στο φροντιστήριο στο λύκειο κτλ κτλ και τελικά φτάνω να είμαι στο 3ο εξάμηνο και να μην έχω γνωρίσει καμία (φιλους εχω απο εκει). Να συμπληρώσω ότι φταίει λίγο και η σχολή που είμαι, γιατί έχει αναλογία 8 προς 10 άντρες. Γύρω μου λένε να μην αγχώνομαι και ότι θα βρεθεί η ευκαιρία να κάτσει κάτι αλλά πραγματικά έχω αρχίσει και στρεσάρομαι γιατί ΑΝ γνωρίσω τελικά κάποια, ούτε τα βασικά δεν ξέρω να κάνω και θα ντρέπομαι απίστευτα. Δεν θέλω σαν τρελός να βρω κάποια, απλά στην κατάσταση που είμαι τώρα ψυχολογικά, με τα μαθήματα και άλλα θέματα που με απασχολούν, όταν σκέφτομαι κι αυτό πέφτει κι άλλο η αυτοπεποίθηση... Εννοείται πως δεν ασχολούμαι με Instagram και τα λοιπά, καθώς δεν είναι καθόλου του στυλ μου, και δεν μου αρέσει να πηγαίνω ούτε σε κλαμπ, οπότε ακυρώνονται αμέσως οι 2 πιο πιθανές επιλογές που είχα για να γνωρίσω κόσμο. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα κάνω, κοιτάω την καθημερινότητα μου και είναι το ίδιο πράγμα κάθε φορά -ξύπνημα - σχολή - σπίτι - ύπνος - από που να γνωρίσω έτσι; Σχολή πάω για 4 ώρες και φεύγω. Είμαι γενικά πολύ αγχώδης άνθρωπος (το καταλάβατε) και κατά διαστήματα περνάω τάσεις κατάθλιψης, όπως αυτόν τον καιρό. Δεν έχω όρεξη για τίποτα, ούτε να διαβάσω ούτε να βγω ούτε να φάω και φταίνε όλα αυτά που σας είπα παραπάνω και κάποια ακόμα. Πιθανότατα θα είχα κι άλλα να σας πω αλλά δεν μου έρχονται τώρα, σας κούρασα το ξέρω.

Θέλω να μου πείτε αν γίνεται προτάσεις για το πως θα βελτιώσω τον τρόπο ζωής μου, να μπω σε ένα πρόγραμμα, και να γνωρίσω κόσμο επιτέλους, α ναι , και να βρω όρεξη για ζωή... σας ευχαριστώ που με ακούσατε

Καλησπέρα/καλημέρα.
Διάβασα όλον τον προβληματισμό σου. Πιθανών να ξέρεις και συ ο ίδιος πως αυτό που περιγράφεις ίσως μόνο εσυ να το βλέπεις τόσο βουνό, όπως βέβαια και τα περισσότερα προβλήματα που φτιάχνουμε εμείς οι άνθρωποι στο μυαλό μας, όμως θα προσπαθήσω να σου δώσω μια συμβουλή.
Λες πως η σχολη σου έχει λίγες γυναίκες όπως επίσης δεν σου αρέσουν τα κλαμπ ούτε Instagram γιατί δεν είναι του στυλ σου. Αν δεν βγαίνεις πως θα γνωρίσεις κοπέλες; Θα σου έρθει κατεβατή; Όχι. Πρέπει να προσπαθήσεις. Όπως έχεις παρατήσει και τα μαθήματα στην σχολη που σε πάνε πίσω έτσι έχεις παρατήσει και το θέμα γυναίκα. Άθελα σου ίσως δεν ξέρω. Αλλά αν δεν προσπαθήσεις σε τίποτα από τα δυο δεν θα τα καταφέρεις. Γράψου σε tinder ή bandoo. Όλοι αυτά κάνουν πλέον. Αυτά είναι της μόδας.
Όσο για τα μαθήματα σου. Καλό θα ήταν να καταλάβεις πως αυτό είναι για το μέλλον το δικό σου. Να τα περάσεις και να έχεις ένα χαρτί. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι για την αυτοπεποίθηση σου.

Quote:

---

Originally Posted by vasilisk

Καλησπέρα σας... είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ, είπα να το κάνω μπας και πω και γω κάπου τον πόνο μου.. πιθανότατα θα σας κουράσω... Λοιπόν ας αρχίσουμε με τα βασικά. Δεν μου αρέσει η ζωή μου και γενικά δεν περνάω καθόλου καλά, πόσο μάλλον τον τελευταίο καιρό. Γιατί το γράφω σε φόρουμ για σχέσεις θα δείτε παρακάτω. Είμαι 19 χρονών, 3ο εξάμηνο τώρα σε μία πολύ δύσκολη σχολή και χρωστάω αρκετά μαθήματα, και όταν το σκέφτομαι μου ρίχνει την διάθεση και την αυτοπεποίθηση, πιστεύω πως τρώω τα λεφτά του πατέρα μου (ενώ αυτός δεν μου έχει πει ποτέ κάτι). Γενικά δεν έχω κάνει ποτέ σχέση, ούτε ένα φιλί δηλαδή, και η κύρια αιτία για αυτό πιστεύω πως είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης που έχω. Είμαι γενικά ντροπαλός στις γυναίκες κυρίως και το βασικότερο είναι πως ο κοινωνικός μου κύκλος από πάντα απαρτιζόταν από 5-10 φίλους, καμία φίλη. Όλο πίστευα πως κάτι θα αλλάξει και θα γνωρίσω κοπέλες έστω για φιλίες, στο φροντιστήριο στο λύκειο κτλ κτλ και τελικά φτάνω να είμαι στο 3ο εξάμηνο και να μην έχω γνωρίσει καμία (φιλους εχω απο εκει). Να συμπληρώσω ότι φταίει λίγο και η σχολή που είμαι, γιατί έχει αναλογία 8 προς 10 άντρες. Γύρω μου λένε να μην αγχώνομαι και ότι θα βρεθεί η ευκαιρία να κάτσει κάτι αλλά πραγματικά έχω αρχίσει και στρεσάρομαι γιατί ΑΝ γνωρίσω τελικά κάποια, ούτε τα βασικά δεν ξέρω να κάνω και θα ντρέπομαι απίστευτα. Δεν θέλω σαν τρελός να βρω κάποια, απλά στην κατάσταση που είμαι τώρα ψυχολογικά, με τα μαθήματα και άλλα θέματα που με απασχολούν, όταν σκέφτομαι κι αυτό πέφτει κι άλλο η αυτοπεποίθηση... Εννοείται πως δεν ασχολούμαι με Instagram και τα λοιπά, καθώς δεν είναι καθόλου του στυλ μου, και δεν μου αρέσει να πηγαίνω ούτε σε κλαμπ, οπότε ακυρώνονται αμέσως οι 2 πιο πιθανές επιλογές που είχα για να γνωρίσω κόσμο. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα κάνω, κοιτάω την καθημερινότητα μου και είναι το ίδιο πράγμα κάθε φορά -ξύπνημα - σχολή - σπίτι - ύπνος - από που να γνωρίσω έτσι; Σχολή πάω για 4 ώρες και φεύγω. Είμαι γενικά πολύ αγχώδης άνθρωπος (το καταλάβατε) και κατά διαστήματα περνάω τάσεις κατάθλιψης, όπως αυτόν τον καιρό. Δεν έχω όρεξη για τίποτα, ούτε να διαβάσω ούτε να βγω ούτε να φάω και φταίνε όλα αυτά που σας είπα παραπάνω και κάποια ακόμα. Πιθανότατα θα είχα κι άλλα να σας πω αλλά δεν μου έρχονται τώρα, σας κούρασα το ξέρω.

Θέλω να μου πείτε αν γίνεται προτάσεις για το πως θα βελτιώσω τον τρόπο ζωής μου, να μπω σε ένα πρόγραμμα, και να γνωρίσω κόσμο επιτέλους, α ναι , και να βρω όρεξη για ζωή... σας ευχαριστώ που με ακούσατε

---

και εγω ετσι ημουν μεχρι πολυ μεγαλη ηλικια.μηπως να εβλεπες ενα ψυχολογο για τις καταθλιπτικες περιοδους που περνας?

Βασίλη για μένα ούτε σε ψυχολόγο να πας, ούτε να ασχοληθείς με εφαρμογές. Μήπως είσαι τύπος που παραιτείται εύκολα ίσως λόγω άγχους;; αυτο πρέπει να δεις πρώτα από όλα. Δώσε βάση στη σχολή σου και θα έρθουν κ τα γκομενακια :) μην αγχώνεσαι. Είσαι μικρός ακομη. Εντάξει σε κλαμπάκια λες δεν πας. Για καφέ δεν πας; καμία συναυλία; κάνα σινεμά; κάτι άλλο;; κάτι θα σου αρέσει δεν γίνεται. Στην ηλικία που είσαι κάνεις γνωριμίες πολλές εκμεταλευσου το κ μην Κλείνεσαι στον εαυτό σου.

Καλημέρα!

Νομίζω ότι τα μπερδεύουμε λίγο τα πράγματα, όχι μόνο στα ερωτικά, γενικά. Υπάρχει κανένας κανόνας που λέει ότι άμα είσαι 19 χρονών πρέπει σώνει και καλά να έχεις τα τάδε ενδιαφέροντα και τις τάδε δραστηριότητες ή να γνωρίσεις κοπέλες μόνο κάνοντας το τάδε; Κάθε άνθρωπος έχει τα ενδιαφέροντα και τον χαρακτήρα του. Από την άλλη, η ηλικία σου είναι μία ευκαιρία να ανακαλύψεις πράγματα και μέσα από αυτά να ανακαλύψεις και πτυχές του εαυτού σου. Δεν είναι η ζωή μόνο σχολή, σπίτι, καφές, κλαμπ και φτου και από την αρχή. Εσένα σαν άνθρωπος τι σου αρέσει να κάνεις ή τι σκεφτόσουν παλιά ότι θα σου άρεσε να δοκιμάσεις; Μπορεί να είναι από λέσχη ανάγνωσης βιβλίων μέχρι οριβασία ξέρω κι εγώ. Άμα βαριέσαι τη ζωή σου λογικό είναι να βγαίνει αυτό παραέξω κι άμα κάνεις τα ίδια και τα ίδια είναι λογικό να μπαίνεις σε φαύλο κύκλο. Η αυτοπεποίθηση χτίζεται σιγά σιγά μέσα από τη ζωή. Μπορεί εσένα να σου αρέσει ξέρω κι εγώ να παίζεις μπριτζ και να δεις ότι οι περισσότεροι συμπαίκτες σου είναι π.χ. 60αρηδες. Ε, και λοιπόν; Αν σου αρέσει γιατί να μη το κάνεις; Και που ξέρεις αν δηλαδή μέσω της γυραιάς κυρίας που παίζετε χαρτιά μαζί δεν γνωρίσεις την 18χρονη ανηψούλα της;

Τέλος, έλεος με αυτή τη μαλακία που λένε όλοι, θα καταλάβει η άλλη ότι δεν έχω εμπειρίες. Και λοιπόν; Δηλαδή στα 19 πρέπει σώνει και καλά να έχεις εμπειρίες; Ποιός το λέει αυτό; Κανείς δεν γεννήθηκε μαθημένος είτε στα ερωτικά είτε στο οτιδήποτε, για όλα υπάρχει πάντα η πρώτη φορά. Που είναι η ντροπή;

Σονια ισχύει εν μέρη αυτό. Όταν είσαι πιτσιρικάς και γνωρίσεις μια μικρότερη ή συνομιλικη περιμένει από εσένα να γίνεις δάσκαλος. Εννοείται ότι δεν πρέπει να αγχώνεσαι αλλά καταλαβαίνω πως νοιώθεις.Αν δεν βιαστείς θα έρθουν όλα μόνα τους. Τώρα αν κάθεσαι και σκέφτεσαι τι θα κάνω και πως θα αγχωθείς. Κοίτα και τις λίγο μεγαλύτερες αν θες την γνώμη μου..

Σιγά μην περιμένει να είσαι κι ο γκουρού της γνώσης. Ποιός τα λέει αυτά;

Κάνεις δεν τα λέει, απλά έτσι είναι.τι σου φαίνεται περίεργο; Τώρα αν έχει αλλάξει τόσο το πράγμα πάω πάσο. Σε εμάς έτσι γινότανε. Το άγχος υπήρχε αλλά δεν το σκεφτόμασταν και τόσο. Αλλά τότε υπήρχαν και νορμάλ πράγματα. Τώρα οι γυναίκες κάνουν τατουάζ και οι άντρες βάζουν κρέμες νυκτός.

Πότε ήταν το έτσι, το 1920 που η γυναίκα παντρευότανε παρθένα και ο άντρας ήταν ο μέντορας και προστάτης και η κολώνα του σπιτιού;

Αν κάποια γυναίκα σε προσεγγίσει και νομίζει ότι είσαι ο έμπειρος που θα είσαι δάσκαλος και θα την πατρωνάρεις στα 19, θα είναι όχι λόγω ηλικίας δική σου ή δική της, αλλά επειδή έχεις περάσει εσύ την εικόνα ότι είσαι ο τύπος με τις πολλές εμπειρίες και την αυτοπεποίθηση, αλλιώς γιατί να έχει τέτοιες απαιτήσεις; Οπότε αν δεν είστε αυτοί οι τύποι, να μην δίνετε λάθος εντύπωση, να είστε ο εαυτός σας.

Εννοείται να είναι ο εαυτός του. Το ζήτημα είναι ότι σε αυτές τις ηλικίες οι περισσότερες κοπέλες ψάχνουν τους πιο έμπειρους αυτό είπα. Δεν του είπα να αλλάξει. Γιαυτό άλλωστε του είπα να κοιτάξει και πιο μεγάλες. Τέλος επειδή διακρίνω και ένα υφακι αγαπητή σονια να σου υπενθυμίσω ότι το 1920οι γυναίκες ήταν και πολύ πιο ηθικές από τις σημερινές κ είχαν κ κάποιες αρχές.

Καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τις απαντήσεις σας. Shadownburn, δεν ψήνομαι να φτιάξω τίντερ κτλ, γιατί θέλω να γνωρίσω κόσμο από κοντά, δεν με εκφράζουν αυτά. Όσο γι αυτά που είπε ο driveme: Ναι γενικά τα παρατάω εύκολα, αλλά δεν είναι ότι ποτέ δεν έβγαινα. Το καλοκαίρι ας πούμε πήγαινα 3-4 φορές τη βδομάδα για καφέ και μπύρες με φίλους και τα σχετικά αλλά δεν προέκυψε τίποτα. Και στην τελική πως να προκύψει; Να πάω στο ντούκου σε όποια με κοιτάξει και να της πω τί; Θα τα κάνω σκατά με την εμπειρία που έχω, και επειδή πιθανότατα η αντίδραση της θα είναι αρνητική, θα με ρίξει κι άλλο ψυχολογικά αυτό. Ναι ξέρω τι θα μου πείτε, ότι δεν πρέπει να με νοιάζει και πάμε γι άλλα, και συμφωνώ, αλλά για μένα αυτό είναι αδύνατον. Όλο θα κοιτάω τι θα πουν οι άλλοι... Πιστεύω πως για να είμαι σε θέση να βρω κοπέλα πρέπει πρώτα να τα βρω με τον εαυτό μου, και αυτό είναι σίγουρα μεγάλη υπόθεση...

Για να απαντήσω και στη Σόνια: Σόνια καταλαβαίνω ότι αυτό για σένα σου φαίνεται ασήμαντο όμως όταν κοιτάς γύρω σου και βλέπεις όλους έστω να έχουν κάνει κάτι μικρό κι εσύ να μην έχεις κάνει τίποτα σε πιάνει μία απογοήτευση...

Έχω σκεφτεί να πάω σε ψυχολόγο απλά δεν ξέρω αν όντως με βοηθήσει και σκέφτομαι ότι είναι ίσως καλύτερο να είμαι εγώ αυτός που θα με βγάλει από αυτό το αδιέξοδο

Λοιπόν ας τα πάρουμε ένα ένα....

Καταρχάς δεν καταλαβαίνω γιατί να έχεις τύψεις ότι τρως τα λεφτά των δικών σου....Δεν είσαι 30....19 είσαι...σπουδάζεις ακόμα (Μήπως δεν έχεις σκοπό να τελειώσεις τη σχολή;)

αν δεν έχεις σκοπό να προσπαθησειςνα πάρεις πτυχίο καλυτερα να το πεις στους δικούς σου ώστε να μην ελπίζουν τζάμπα και να έχεις και χρόνο να βρεις με τι άλλο θες να ασχοληθείς...)

Έπειτα λες για το θέμα των σχέσεων....
....λες ότι έχεις μόνο αντρες φίλους και λίγους φίλους (Για μένα οι 5-10 φίλοι ωστοσο δεν είναι λίγοι....Είναι κομπλέ)...και επιπλέον νομίζω ότι έχεις την απαίτηση από αυτούς να σου γνωρίσουν κοπέλα ....Και κατά τη γνώμη δεν θα έπρεπε να έχεις αυτήν την απαίτηση......ότι κάνει καθένας μόνος του ....

(άλλο άμα τύχει καμία φορά να βγείτε και να υπάρχουν κοπέλες στη παρέα) οπότε νομίζω πως δεν είναι καλό να έχεις την απαίτηση από της φίλους σου να σου γνωρίσουν σχέση .....

Στη συνεχεια θετεις ως παράπονο ότι δεν έχεις καμία γυναίκα φίλη.........(πιστεύω ότι είναι λογικό που δεν έχεις γυναίκα φίλη......οι φιλίες μεταξύ άντρα και γυναίκα είναι δύσκολες ..κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αυτο το είδος φιλίας .......οι περισσότερες τέτοιες φιλιες είναι λυκοφιλιες.....είτε λένε ότι είναι φιλοι και πηδιουνται....είτε κάποιος από τους δύο δεν γουστάρει τον αλλο και κατέληξαν να κάνουν μόνο παρέα και να λέγονται φίλοι.....)

Άλλο όμως είναι το θέμα σου ....ουσιαστικά εσύ δεν θες γυναικα φίλη....γκόμενα θέλεις....όμως επειδή λες ότι είσαι ντροπαλός θες να το πας φιλικά μαζί της πρώτα (να γινετε φιλαράκια ώστε να νιώθεις άνετα και μετά να την καμακωσεις) όμως δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για το θέμα σου....

άλλο σχέση άλλο φιλία......Δεν μπορείς να το πας φιλικά με μια γυναίκα και μετά να θες να σε δει ερωτικα.......πιθανότατα να αποτύχεις!

Γιατί κάποια να σε έχει δεχτεί ως φίλο και μετά να έχεις την απαίτηση να σε δει ως γκόμενο;;; δεν μου φαίνεται λογικό....

Ναι...Μπορεί να τύχει καμία φορά η φιλία να γίνει έρωτας αλλά αυτός δεν είναι ο κανόνας.....άλλο αν αυτή θα ήταν η ιδανική λύση για το "πρόβλημα" σου....

Εκεί που θέλω να καταληξω είναι ότι σκέφτεσαι λιγο λάθος...και αυτό σε επηρεάζει και στο πως νιώθεις ..........

Θα είναι καλύτερο για σένα να αναθεωρήσεις πολλά πράγματα όπως πχ τις απαιτήσεις που έχεις από τους φίλους σου (δυστυχώς οι άλλοι δεν θα ασχοληθούν να σου βρουν κοπέλα....κοιτανε τον εαυτο τους και πως εκείνοι πως θα ρίξουν κορίτσια ....Και αυτό πρέπει να κάνεις και εσύ)

Επίσης πρέπει να αναθεωρήσεις τη φιλία μεταξύ άντρα - γυναίκας και να δεις τις κανονικές διαστάσεις του πράγματος ...(ότι είναι σπάνιες δλδ τέτοιες φιλιες και ότι δεν είσαι από τους λίγους που δεν έχουν ) εκτός και αν θες να κάνεις σεξ με κάποια και να τη συστήνεις παντού ως φίλη όπως πιθανόν κάνουν οι συνομήλικοι σου (Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι εκείνη η κοπελα θα πρέπει να σε γουστάρει και εσύ να μην την θες και να τη βάλεις σε friendzone ενώ παράλληλα εκμεταλλεύεσαι την όλη κατάσταση για το σεξ)

Το καταλαβαίνω ότι θες να βοηθήσεις μόνος σου τον εαυτό σου όμως καμία φορά δεν είναι κακο να ζητάμε βοήθεια και από άλλους...οπότε θα σου πρότεινα να πας σε έναν ειδικό....

Δεν νομίζω ότι μπορείς να βοηθήσεις μόνος σου εντελώς τον εαυτό σου γιατι σε εμποδίζει ο τρόπος που σκέφτεσαι.....

Καλό θα είναι να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα πρόσωπο με πρόσωπο....να αφήσεις στην άκρη τις εύκολες λύσεις...Και να προσπαθήσεις με τη βοήθεια ειδικου να βελτιώσεις τον εαυτό σου

Εκτίμησε αυτά που έχεις....εισαι νέος....κοινωνικοτατος....με τους φίλους σου...βγαίνεις έξω γνωρίζεις κόσμο.... θα ρθει και η σχέση....Όμως πρέπει να γίνεις πιο τολμηρός και να φλερτάρεις

Δεν έχω κανένα υφάκι, απλά αυτά που γράφετε ώρες ώρες μου ακούγονται εντελώς εξωγήινα και πιο πολύ παγιωμένες απόψεις και ερμηνείες στο μυαλό σας παρά το τι βλέπετε τριγύρω σας. Ή εγώ κινούμαι σε παράλληλο σύμπαν, τι να πω...

Quote:

---

Originally Posted by vasilisk

Για να απαντήσω και στη Σόνια: Σόνια καταλαβαίνω ότι αυτό για σένα σου φαίνεται ασήμαντο όμως όταν κοιτάς γύρω σου και βλέπεις όλους έστω να έχουν κάνει κάτι μικρό κι εσύ να μην έχεις κάνει τίποτα σε πιάνει μία απογοήτευση...

---

Κάποια 30αρα που η ίδια αγχώνεται ότι θέλει να κάνει παιδιά, κοιτάει τριγύρω και βλέπει παντού μανάδες και εγκύους και λέει ότι όλες έχουν πλέον οικογένεια. Είναι πράγματι όμως έτσι; Όχι βέβαια, ένα σωρό κόσμος είναι χωρίς παιδιά είτε γιατί δεν του έκατσε, είτε γιατί δεν γουστάρει, είτε επειδή θα το ήθελε αργότερα, είτε το ήθελε πολύ αλλά κάτι κάνει λάθος και πάει λέγοντας... Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Δεν έχουν κάνει όλοι κάτι γύρω σου με κοπέλες στην ηλικία σου και τα πράγματα δεν είναι μαύρο ή άσπρο. Απλά σε έχει πιάσει ανασφάλεια και βιασύνη, για αυτό το βλέπεις έτσι. Επίσης με το να αγχώνεσαι χειρότερα τι θα γίνει; Το πολύ πολύ από το άγχος σου και τη διστακτικότητα να το καθυστερήσεις κι άλλο : )