Αυτοβοήθεια για όλους

Καλοκαίρι 2008...μετά απο πολλές ώρες δουλειάς καθημερινά, προβλήματα με τους γονείς μου στο πατρικό μου (τότε) σπίτι, μια έντονη και σοβαρή σχέση με την κοπέλα που τελικά αρραβωνιαστήκαμε...αποφασί� �ω να πάω διακοπες για επτά ημέρες..λες και θα γύρναγα το διακόπτη και απλά θα τελείωναν όλα! Εγώ και η αρραβωνιαστικιά μου..
Οι κρίσεις πανικού ήρθαν απο την πρώτη μέρα κιόλας..μαζί με όλα τα γνωστά συμπτώματα, έρχονται οι φοβίες για το ταξίδι, για την απομάκρυνση απο οικείους χώρους, οι ασθενοφοβία, η ανασφάλεια. Δεν λέω τίποτα..στην Κ. Πιστεύω ότι όλα είναι στο μυαλό μου..δεν έχω καταλάβει τι μου συμβαίνει. Νομίζω ότι απλά χρειάζομαι χαλάρωση!
Οι διακοπές μου πήγανε χάλια, αντί να καταφέρω να χαλαρώσω, τα διέλυσα όλα! Κλάμματα σε ανεξήγητες στιγμές, βραδινός τρόμος στα καλά καθούμενα, επαναλαμβανόμενες κρίσεις...αίσθηση ότι σίγουρα τρελαίνομαι!! Η Κ. είχε βρεθεί σε μια κατάσταση απελπισίας μην μπορώντας να με βοηθήσει.
Επιστρέφοντας πίσω στον τόπο μου αποφασίζω να αλλάξω τρόπο ζωής. Φεύγω απο το πατρικό μου σπίτι, νοικιάζω μαζί με την Κ. ένα δυαράκι και προσπαθούμε να χαλαρώσουμε και να κάνουμε την ζωή μας. Οι κρίσεις όμως συνεχίζουν. Αρχίζω τς απανωτές εξετάσεις...θυροειδής, καρδιά, νεφρά, αιματολογικές..μέχρι και τον προστάτη μου εξέτασαν! Έλεος!
Τελικά αποφασίζω να απευθυνθώ σε έναν ψυχολόγο, όπου συνειδητοποιώ μετά απο πολύ "μπλα μπλα" ότι είμαι και εγώ ακόμη ένας άνθρωπος με γενικευμένη διαταραχή άγχους!
Ποιος? Εγώ! Που πάντα ήμουνα χαλαρός, που δεν με ένοιαζε τίποτα..ο θυμός να το αλλάξω αυτό όμως έφερνε ακόμα περισσότερο άγχος. Έφτασα στο σημείο να ξυπνάω καθημερινά και μην μπορώντας να συνεχίσω την ημέρα μου φυσιολογικά να σκέφτομαι συνεχώς : Τι μου συμβαίνει, θα το έχω αυτό πάντα, θα τρελαθώ, θα καταρεύσσω..
Ως αποτέλεσμα δεν αργεί να έρθει και η κατάθλιψη!! Οι μεγαλύτεροι φόβοι μου πια είναι μπροστά μου! Εγω?? Να έχω ψυχολογικά προβλήματα? Γιατί εγω?? Σχεδόν έφτασα σε αυτοκτονικές τάσεις..ντρέπομαι και μόνο που το λέω! Με την ψυχοθεραπεία καταφέρνω να το αποδεχθώ. Ξέρεις κάτι? Δεν είμαι καλά έλεγα, αλλά θα τα τελειώσω όλα μόνος μου...όπως άρχισαν!
Οι ψυχοθεραπευτές μου είναι κατά των φαρμάκων. Επειδή επέμενα τελικά μου γράφουν φυτικά βοηθηματα και Bespar μήπως και ηρεμήσω. Τα φάρμακα είναι στο ντουλάπι μου δεύτερη εβδομάδα και δεν τα έχω ακουμπησει ακόμα! Εχω διαβάσει πεντακόσιες φορές τις παρενέργειες και τις ενδείξεις αλλά ακόμα δεν τα έχω ακουμπήσει. Και δεν είναι φόβος εξάρτησης ή οτιδήποτε άλλο..
Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας τρομερά ποσά ενέργειας και δύναμης! Αποφασίζω να μην φαρμακωθώ γιατί αποφασίζω να ζήσω!!! Δεν θέλω να βάλω τον οργανισμό μου σε κατάσταση αναστολής, πιστεύω ότι αυτό που ζω είναι μια δοκιμασία...και θα περάσει. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε όλοι που πάσχουμε απο αυτην την ασθένεια, ότι τα μεγαλύτερα βήματα για να την ξεπεράσουμε τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί, δεν υπάρχει μαγικό χάπι!
Την διαταραχή άγχους δεν την έχω εξαφανίσει τελείως ακόμα. Και τώρα που γράφω τα χερια μου τρέμουν, καθώς στρεσσάρομαι να πω αυτά που θέλω σωστα! Είναι πολύ περίεργα τα παιχνίδια που μας παίζει το μυαλό, αλλά εμείς είμαστε οι κυρίαρχοι. ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το αντιμετωπίσουμε.
Μετά απο έξι μήνες συνεχόμενων πανικών, που όλοι ξέρετε τι σημαίνουν, δεν έχω αγγίξει φάρμακα εκτός απο κανένα χαμομήλι. Προσπαθώ όμως συνεχώς να χαλαρώνω, ακόμα και αν με κουράζει, επιλέγω τις καλές παρέες, το καλό φαγητό (αν και με το ζόρι τις περισσότερες φορές), την άθληση και την κίνηση, τις τέχνες, το διάβασμα. Έχω καταφέρει να αποβάλλω πολλά απο μέσα μου..βλέπω πια ότι υπάρχει φως στο τούνελ αν και μπορεί να είναι μακριά ακόμα..επιλέγω να ΖΩ!
Σε όλους εσάς εκεί έξω που περνάτε τα ίδια και ξέρω πόσο δύσκολο είναι, σας λέω ότι μπορείτε να τα καταφέρετε, χωρίς φάρμακα! Αρκεί να συνηδητοποιήσετε! Πλέον θεωρώ ευλογία ότι περνάω απο μια τέτοια δοκιμασία, όταν τελειώσει -και θα τελιώσει- δεν θα φοβάμαι πια, θα είμαι πιο δυνατός, θα μπορώ να σκέφτομαι πιο απλά και να απολαμβάνω αυτά που μου δίνει η ζωή. Σταθείτε στο ύψος σας, με οποιοδήποτε αντίτιμο. Πηγαίνετε και σε καμμιά εκκλησία, προσευχηθείτε! Εναλλακτικά δοκιμάστε να αυτοσυγκεντρωθείτε. Βρείτε αυτό που σας αγχώνει και πρσπαθήστε να μιλήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας..μη τον κοιμίζετε με φάρμακα. Βοηθήστε τον, μπορειτε και το αξίζετε!
Κλείνοντας θέλω να πω ότι είμαι σίγουρος για την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας ως άνθρωποι! Μπορεί να κινήσει βουνά! Όλα τα παραπάνω όμως είναι μια προσωπική άποψη, κάποιος άλλος ίσως να έχει άλλο τρόπο, δεν έιναι απόλυτο! Απλά οι προσπάθειες που κανουμε σίγουρα έχουν ανταμοίβή. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα είναι να ξαναβρω τον εαυτό μου..και θα τον βρώ!!! Εύχομαι σε όλους σας το ίδιο! ;)

σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ. είναι το λιγότερο που μπορώ να σου πω.εμένα όπως αναφέρεις με βοήθησε πολύ η εκκλησία και ο θεός αν και παίρνω και φάρμακα γιατί δεν γινόταν διαφορετικά.είμαι σίγουρη πως έχεις ήδη αρχίσει να βρίσκεις τον εαυτό σου. σου εύχομαι τα καλύτερα να έρχονται πάντα στη ζωή σου.να είσαι καλά τώρα και για πάντα.και κάτι τελευταίο.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!

μραβο σου που τα καταφερες ετσι αλλα ειναι λιγο δυσκολο...για καποιους αλλους.

Γεια σας και πάλι! Γρηγόρη δεν ξέρω αν έχω καταφέρει τίποτα ακόμη. Ξέρω όμως ότι αξίζει να το προσπαθήσω το άτιμο. Όσο και αν με κουράζει θα συνεχίσω να το προσπαθώ, ξέρω ότι δεν είναι έυκολο να τρελαθείς όσα καμπανάκια και να βαράνε μέσα σου.
Ξέρω πραγματικά πόσο δύσκολο είναι για όλους. Πιστεύω ότι είναι εφιάλτης. Μαρία ξέρω ότι ταυτίζεσαι με πολλά απο αυτά που λέω, συνέχισε να κάνεις ότι σε χλαρώνει και μην του δίνεις σημασία. Ένας γέρος σαμάνος είχε πει: \"Έχω δύο λύκους μέσα μου. Ο ένας ουρλιάζει για αγάπη, ενώ ο άλλος ουρλιάζει δυνατά για να με φοβήσει. Το θέμα είναι ποιον θα ταΐσω εγώ\".
Θυμηθείτε ότι η διάυγεια δεν έρχεται με σκληρή προσπάθεια και μίσος προς τον εαυτό μας. Είναι σαν να αφήνεις ανοικτό το παράθυρο και να περιμένεις να φυσήξει..δεν φυσάει ποτέ. Άσε όμως το παράθυρο ανοικτό, συνέχισε να κάνεις την ζωή σου και θα φυσήξει ξαφνικά ένα αεράκι τόσο όμορφο και γαλήνιο..
Μαρία και Γρηγόρη σας έυχομαι ότι καλύτερο. Θα ήθελα να συζητάμε εδώ τις εμπειρίες και τις προσπάθειες που κάνει ο καθένας μας. Προσωπικά έχω απέναντι μου τα Bespar και περιμένω..ας δούμε που θα βγάλει το ταξίδι μας...

δυστυχώς εγώ τόσα χρόνια τάιζα τον λύκο που με φοβίζει ώσπου κάποια στιγμή είπα πως αγαπώ τον ευατό μου και τότε ούρλιαξα και αυτός ο λύκος φοβήθηκε περισσότερο από ότι φόβιζε εμένα και έφυγε, εύχομαι για πάντα.και ναι ξαφνικά νιώθω επάνω μου αυτό το αεράκι που λες το τόσο όμορφο και γαλήνιο και νιώθω όμορφα και δεν θέλω να σταματήσει να φυσάει.όσο για τα φάρμακα κάποια στιγμή θα φύγουν και αυτά και ανυπομονώ να έρθει αυτή η ώρα που θα ξυπνήσω και δεν θα χρειαστεί να τρέξω αμέσως για να χαπακωθώ.δυστυχώς σύμφωνα με τον γιατρό μου τα έχω ακόμα ανάγκη αλλά δεν πειράζει όλα για τους ανθρώπους είναι.ο Θεός ξέρει τι κάνει.εξάλλου ξεκίνησα με 5 χάπια συν το ζάναξ και τώρα παίρνω μόνο 3.είναι και αυτό κάτι.εξάλλου όπως έχω πει και αλλού αυτό που μας συμβαίνει οφείλεται στο μυαλό μας. στο δικό μας μυαλό και εμείς μπορούμε να το ορίσουμε. δεν θα μας κάνει αυτό ότι θέλει.το βάζουμε κάτω το πατάμε και του βάζουμε μέσα μόνο αυτά που εμείς θέλουμε.έτσι δεν είναι; δεν θα αφήσω να με κουμαντάρει ένα τόσο μικρό (μα και μεγάλο ταυτόχρονα)πραγματάκι.
όσο για το ταξίδι σου εύχομαι να είναι γαλήνιο και να φτάσεις σύντομα στον προορισμό σου αυτόν που εσύ έχεις ορίσει.και είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις γιατί είσαι δυνατός και κανένας λύκος δεν μπορεί να σε φοβίσει.να είσαι καλά τώρα και για πάντα.

Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία για τα καλά σου λόγια. Δεν είμαι μόνο εγώ δυνατός, αλλά κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει την ευτυχία και τις μεγαλύτερες δυνάμεις μέσα του.
Το μόνο που θέλω να συμπληρώσω είναι πως μαζί με την φαρμακευτική αγωγή, έχει μεγάλη σημασία να ΘΕΛΕΙΣ και εσύ να ξεπεράσεις το οποιοδήποτε πρόβλημα σου. Δυστυχώς υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ψάχνουν μαγικές λύσεις. Όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι στο μυαλό μας και ότι, αν και θέλει χρόνο, μπορούμε να το παλέψουμε, τόσο πιο ευχάριστα θα νοιώσουμε.

Συμβουλή: Υπάρχει ένας κύκλος... άγχος--> φόβος--> πανικός.
Σπάστε έναν κρίκο της αλυσίδας και ήδη θα αισθανθείτε καλύτερα!;)

kapatosg μπορεί να βοηθάνε όλα αυτά, αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, σε κάποιες απαιτείται η χρήση φαρμάκων. Σίγουρα για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, δεν μπορούμε απλά να περιμένουμε την θεία φώτιση, να λάμψει σαν αστραπή.. ίσως μέχρι τότε να ακούμε μόνο τις βροντές κ να παλεύουμε να επιβιώσουμε μέσα στις πλημμύρες κ στις λάσπες. Για να ξεδιαλύνουν τα πράγματα καμιά φορά κ να βρούμε \"τι φταίει\", ένας ειδικός νομίζω, ότι με τις γνώσεις του, μπορεί να σε οδηγήσει μέσα σ αυτό το τρυπάκι, ύστερα εξαρτάται η δύναμη κ η θέληση του καθενα για ζωή, γιατί όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, μόνο καθαρά δεν μπορείς να δεις. Πάντως πιστεύω πως όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε, όσο κ αν κουραστούμε στην πορεία, πρέπει να επιμείνουμε.. Καλή δύναμη σε όλους μας!

Ξεκαθάρισα εξ\'αρχής πως δεν είμαι ψυχολόγος ούτε ειδικός! το μόνο που κάνω είναι να παραθέτω τις δικές μου εμπειρίες και σκέψεις. Ουδέποτε θα ήθελα να κάνω σε κάποιον κακό, ή να του προσθέσω ενοχές επειδή ακολουθεί μια φαρμακευτική αγωγή. Το μόνο που αντιτίθεμαι κάθετα είναι η αλόγιστη και ανόητη χρήση φαρμάκων -πολλές φορές χωρίς τη συμβουλή κάποιου ειδικού- απο τη επιλογή της ίδιας της ζωής...του ίδιου πόνου και της ίδιας οδύνης που προσφέρει αυτή η ζωή? Κάτι θα μάθουμε απο αυτό...

Quote:

---

Originally posted by kapatosg
....Το μόνο που αντιτίθεμαι κάθετα είναι η αλόγιστη και ανόητη χρήση φαρμάκων -πολλές φορές χωρίς τη συμβουλή κάποιου ειδικού- απο τη επιλογή της ίδιας της ζωής...του ίδιου πόνου και της ίδιας οδύνης που προσφέρει αυτή η ζωή? Κάτι θα μάθουμε απο αυτό...

---

νομίζω ότι έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που γράφεις, αυτό απο μόνο του, περιπλέκει τα πράγματα, θάβει προβλήματα κ φορτώνει ακόμα περισσότερα βάρη.
θέλω να σου πω, ότι μου κάνεις εντύπωση, γιατί μέσα απο όσα έχεις γράψει, φαίνεται να είσαι αισιόδοξος κ η αισοδοξία πολλές φορές είναι κινητήρια δύναμη σε πολλές απο τις περιπτώσεις.

Kapatosg,

καλώς ήρθες:)

προσωπικα χαιρομαι καθε φορά όταν βλέπω ενα μηνυμα, που περιγράφει μια κατάσταση που φαινεται να χει καλο τέλος, με πολλα κερδη στην πορεια....όπως αυτα που περιγράφεις εσυ. Περισσοτερη δυναμη, πίστη στον εαυτο, ελπιδα κ προσμονη για πιο ευχαριστη ζωη με καλυτερη ποιοτητα κ αισιοδοξία.

Αυτο όμως που με ενοχλει ειναι το εξης που ειδα γραμμενο: \"Σε όλους εσάς εκεί έξω που περνάτε τα ίδια και ξέρω πόσο δύσκολο είναι, σας λέω ότι μπορείτε να τα καταφέρετε, χωρίς φάρμακα! Αρκεί να συνηδητοποιήσετε! \"

Θεωρώ πώς οσο σημαντικο ειναι για εναν ανθρωπο να νιωσει οτι δεν χρειαζεται τα φαρμακα αλλο τοσο σημαντικο ειναι να συνειδητοποιησει οτι τα χρειάζεται. Τα φάρμακα δεν ειναι πάντα κατι το ιδιο για ολους. δεν ειναι παντα μια ευκολη λύση, εξάρτηση αλλα μπορει να ειναι βοηθεια, να είναι στήριγμα. Δεν εχει να κανει ουτε με ευστροφια, μεγαλυτερη δύναμη του ενος εναντι του άλλου που παιρνει φαρμακευτικη αγωγη.

Τα φάρμακα μπορει να αποτελεσουν αληθινο στήριγμα για καποιους ανθρωπους, ωστε να μπορουν να βρουν τη δυναμη να συνεχισουν τη θεραπεια τους πιο ολοκληρωμενα, ή κ πιο αποτελεσματικα. Να κανουν το επομενο βήμα δλδ.

Η δυναμη για μενα εγκειται στην προσπάθεια να βρει ο καθενας πώς λειτουργει, πώς είναι κ πώς θα μπορει να ζησει οπως επιθυμει.

Τα φάρμακα δεν ειναι πανακεια, αλλα σε καποιες περιπτώσεις ειναι πραγματικα απαραιτητα.

Τελος βρισκω χρησιμο, να διερευνησει κανεις γιατι αρνειται πεισματικα την φαρμακευτικη αγωγη στην περιπτωση (και μονο σ αυτην) που του το προτεινει ο γιατρος του.

Συμφωνω με την Σοφια.

Τι προκαταληψη ειναι αυτη με τα φαρμακα επιτελους?

μακρυς ο δρομος αλλα ειναι μεγαλο πραγμα να σκεφτεται καποιος θετικα.να ξερες σε ποσους δινεις δυναμη εδω μεσα .... ευχαριστουμε που το μοιραστηκες

Παιδιά με συγχωρείτε αν αποθάρυννα κάποιοιυς στο να κάνουν την προσπάθεια τους. Το μόνο που ήθελα να περάσω ήταν ένα θετικό μήνυμα. Ήθελα απλά να πω ότι ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη μέσα του να αλλάξει τα πάντα. Σίγουρα οι αγωγές είναι μια υποστηρικτική βοήθεια. Ίσως θα έπρεπε εγώ να ψάξω γιατί αντιτίθεμαι τόσο!
Είμαι πεπεισμένος όμως, ότι ο άνθρωπος έχει την δύναμη να κινήσει βουνά. Αυτή την πεποιήθηση δεν θα μου την αλλάξει κανένας γιατρός και κανένας φαρμακοποιός! Στην τελική βρείτε ποτε εκδηλώνεται το άγχος σας ή ο πανικός και προσπαθείτε να σκεφτείτε τι μηνύματα σας στέλνει το σώμα σας. Είναι τόσο απλό!
Ο άνθρωπος αρχίζει να χάνει τον εαυτό του και να νοσεί η ψυχή του, όταν πηγαίνει συνεχως κόντρα σε αυτόν, προσπαθώντας να μπει σε καλούπια! Το θέμα είναι γιατί τόσο άγχος? Τι μας λέει το σώμα μας? Φταίει η σχέση μου? Φταίει η δουλειά μου? Φταίει ο τρόπος ζωής μου? Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν ή τουλάχισοτν να οριοθετηθούν.
Μην χάνεται την θετική σας σκέψη, μην κλείνετε την καρδιά σας, δεν προσπάθώ να το παίξω έξυπνος...συμπάσχω...και πονάει πολυ! Θα ηθελα να ήμουν όπως παλιά...τι έφταιξε όμως και κατάντησα έτσι? Γιατί για μένα είναι κατάντια να τρέμουν τα πόδια μου σας ελαφάκι! Και θα το σκοτώσω πριν με σκοτώσει...ας ελπίσω!
Μην χάνεται την θετική σας σκέψη...τα νεκροταφεία είναι γεμάτα απο ανθρώπους που ίσως θα ήθελαν να είναι στην θέση μας! Μακάβριο? Έτσι είναι η ζωή...ας μαθουμε ότι έχει να μας δώσει...

Τέλος πάντων ο λόγος που άνοιξα το topic είναι όντως η αυτοβοήθεια και όχι απλά μια συζλητηση περί φαρμάκων, ο καθένας εξάλλου γνωρίζει πολύ καλά τα όρια του.
Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστούμε ασκήσεις, ιδέες, τρόπους ή οτιδήποτε άλλο έχει εφέβρει ο καθένας για να διώχνει το άγχος του και τον πανικό.
Ίσως κάποιες απο τις γνώμες των άλλων μας ακούγονται χαζές, αλλά όταν ο εγωισμός κοπάσει, θα ταυτιστούμε με πολλές απο αυτές και θα μοιραστούμε πολλές άλλες.
Ένας τρόπος λοιπόν που βρήκα εγώ για να διώχνω τις σκέψεις μου, που με έκαναν να \"τρελαίνομαι\", ήταν ο εξής:

Συνειδητοποίηση και Παρατήρηση της σκέψης --> Ονομασία αυτής --> Χαλάρωση.

Παραδειγμα: Εκεί που κάθομαι και βλέπω τηλεόραση, αρχίζω να σκέπτομαι \"Θεε μου, έρχεται πάλι ο πανικός, θα είμαι για πάντα έτσι, δεν θα αντέξω, θα τρελαθώ!!\"
Ταυτόχρονα συνειδητοποιώ ότι αυτή είναι μια σκέψη που μου την δημιουργεί το άγχος μου, την ονομάζω \"σκέψη τρέλας\" ώστε την επόμενη φορά που θα έρθει να γνωριζόμαστε.
Τρίτον την παρατηρώ αφήνοντας την να περάσει, σαν να χαζεύω ένα αεροπλάνο που περνάει ή σαν να βλέπω σκηνές μιας ταινίας.
Τέλος με μια βαθιά ανάσα προσπάθω να χαλαρώσω χωρίς να αντιτίθεμαι και προσπαθώντας να την διώξω την παλιοσκέψη!

Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με σωματικά συμπτώματα, όπως ταχυπαλμίες, ζαλάδες, ημικρανίες, στομαχόπονους κλπ.
Θέλει λίγο εξάσκηση, αλλά πιεστέψτε το...πιάνει!! Καλή επιτυχία σε όλους.

Στην πορεία θα σας πω και άλλα! :)

Ένα πολύ χρήσιμο site για όσους έχουν όρεξη...

http://www.psyche.gr/agchodis.htm

kapatosg μπραβο σου.στην αρχη και γω παλευα με την σκευψη οτι εγω εχω ψυχ προβληματα?ειμαι τρελη?αλλα τελικα το δεχτικα και προσπαθω να το ξεπερασω .και πυστευω οτι δεν ειμαι τρελη επειδη εχω αγχος μιας και ειναι πολοι π ειναι στην θεση μου.εγω ομως δεν γινοταν να μην παρω φαρμακα θα τρελενομουνα,σερνομουνα δεν μπορουσα να παρω ανασα αλλα ξερω οτι μονο και με ψυχοθεραπεια φευγει το ρποβλημα.το εχω ψαξει καλα το θεμα γιατι αγαπαω πολυ την ζωη τον γιο μου και δεν ειμαι ανθρωπος που το βαζει ευκολα κατω!

Καλησπέρα κι από εμένα!Πιστεύω ότι η Σοφία μίλησε πολύ σωστά.Σε ορισμένες περιπτώσεις τα φάρμακα-καλώς ή κακώς-είναι απαραίτητα.Συμφωνώ στο ότι όλα ξεκινάνε από το μυαλό μας και ότι η θέληση του κάθε ανθρώπου παίζει σημαντικό ρόλο αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα φάρμακα πολλές φορές λειτουργούν και ως \"συμπληρώματα\" σε ουσίες που λείπουν από τον οργανισμό μας.
Όπως πολλοί φίλοι από εδώ μέσα,έχω δοκιμάσει πολλές φορές που μου συμβαίνει ένα καταθλιπτικό επεισόδιο να δοκιμάσω να το περάσω χωρίς φάρμακα και έχω υποφέρει πολύ!Με την συμβολή των φαρμάκων,κατάφερα να δω τα πράγματα πιο αισιόδοξα,ηρέμησα και έκανα την ψυχοθεραπεία μου πιο άνετα.
Σίγουρα δεν συμφωνώ με την αλόγιστη και άσκοπη χρήση φαρμάκων,και για κανένα τρόπο δεν αντικαθιστάνε την ψυχοθεραπεία.Νομίζω όμως ότι σε μεγάλο βαθμό είναι αλληλένδετα και συμβάλλουν στην πιο γρήγορη αποκατάσταση του προβλήματος

Γεια και πάλι σε όλους. Υπενθυμίζω ακόμη μια φορά ότι δεν είμαι κατά των φαρμάκων, είμαι κατά της αδράνειας των ανθρώπων, της έλλειψης πίστης, της έλλειψης ελπίδας και θάρρους, της απαισιοδοξίας και της νοθρώτητας!!
Όπως ανέφερα και πιο πριν, το θέμα μου είναι η αυτοβοήθεια και πως προσπάθεί ο καθένας να ξεπεράσει αυτήν την κατάσταση. Πρότεινα ήδη μια άσκηση χαλάρωσης, θα ήθελα αν γίνεται να συμμετέχετε και εσείς. Πείτε την γνώμη σας, την συμβουλή σας, πείτε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθείτε να διώξετε το άγχος σας ή τους πανικούς ή την κατάθλιψη.
Προτείνω ακομη μια ασκηση:

Προκαλέστε τον πανικό!!

Όσο και να σας ακούγετε περίεργο, είναι ένα απλό κόλπο για να αφεθείτε και να απαλλαχθείτε απο τον φόβο που τρέφει την αλυσίδα των πανικών!
Μπορείτε να έχετε ένα επεισόδιο πανικού αμέσως τώρα, την στιγμή που διαβάζετε το κείμενο??
Η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Κάντε το ίδιο με καταστάσεις που σας προκάλεσαν τον πανικό.
Προσωπικά το επεδίωξα κατά την διάρκεια της εργασίας μου, όταν προσπαθούσα να χαλαρώσω με φίλους, όταν γευμάτιζα με τους γονείς μου. Αν και όλες αυτές ήταν καταστάσεις που ανεξήγητα μου είχαν προκαλέσει πολλές φορές κρίσεις πανικού, όταν προσπαθούσα να τις προκαλέσω εγώ, ποτέ δεν ήρθαν. Έτσι κατάφερα να αφεθώ μέσα στις συγκεκριμένες καταστάσεις και να μην φοβάμαι ότι κάθε φορά θα μου συμβεί το ίδιο!!
Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται επίφοβο για κάποιους μια κρίση πανικού, αλλά παίξτε με την ιδέα και απομυθοποιήστε την! Προσπαθήστε να ξεφτιλίσετε τους δαίμονες σας...

Επίσης μπορείτε να προτείνετε καποια βιβλία που ενδεχομένως σας έχουν βοηθήσει, πέραν της ψυχοθεραπείας.
Για παράδειγμα ένα καλό βιβλίο είναι το:
\"Ξεπερνώντας τον πανικό\", Θωμάς Καλπάκογλου, εκδόσεις Ελλ.Γράμματα.

μακάρι να ήταν τόσο εύκολο όσο και αν συμφωνώ μαζί σου δεν μπορώ να προκαλέσω κρίση πανικού γιατί φοβάμαι πάρα πολύ.όταν πάθαινα κρίσεις πανικού φοβόμουν κάτι εξωπραγματικό και όχι τόσο ότι θα πεθάνω ή ότι θα τρελαθώ.δυστυχώς τα φάρμακα μου είναι απαραίτητα για την θεραπεία μου αν και φοβάμαι μήπως εξαρτηθώ από αυτά δεν θέλω να υπάρχουν τέτοια φάρμακα μέσα στο σπίτι μου όμως δεν γίνεται διαφορετικά.κάθε μέρα προσεύχομαι να περάσει αυτό που ζω και να ξυπνήσω ένα πρωί χωρίς να χρειάζεται να χαπακωθώ για να περάσει η μέρα μου καλά.
θα διαβάσω το βιβλίο που προτείνεις γιατί το διάβασμα είναι κάτι το οποίο με ηρεμεί και με κάνει να ξεχνιέμαι αρκεί το περιεχόμενο του βιβλίου να είναι επικοδομητικό.
ένα πολύ καλό βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και με βοήθησε πολύ είναι το:
\"ψυχική απελευθέρωση\" του αρχ.Καλλίστρατου Λυράκη.
εμένα προσωπικά με βοήθησε να βρω τον τρόπο και την μέθοδο με τα οποία πέτυχα να κατακτήσω και να ζήσω την ψυχική μου απελευθέρωση.

Λίτσα καλημέρα! Υπομονή, κάποια στιγμή όλα θα περάσουν, θέλει χρόνο. Μην σε φοβίζει τίποτα, κατά την διάρκεια μιας κρίσης, εκτός απο ψευδή μηνύματα του κεντρικού νευρικού σου συστήματος, τίποτα παραπάνω δεν πρόκειται να συμβεί!
Θα ψάξω το βιβλίο που λες, μόνο απο τον τίτλο φαίνεται καλό. Αυτή την περίοδο και μένα με βοηθάνε πολύ τα βιβλία να ξεχνιέμαι και να αφήνομαι!
Επίσης ένα πολύ καλό που διαβάζω εγώ τώρα είναι το \"Ο Ηρωας Μέσα Μας\" της Πηρσον Καρολ εκδόσεις Παλλαδιο.
Και μην ξεχνάς...αυτό που σου συμβαίνει τώρα, ΔΕΝ αντιπροσωπεύει την ζωή σου, είναι μόνο ένα κομμάτι του προσωπικού σου ταξιδιού...

Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση σε όσους έχουν δεχθεί ψυχοθεραπεία. Κάνω δυαδική ψυχοθεραπεία εδώ και δύο μήνες περίπου, οι οποίοι περιλαμβάνουν και αξιολογήσεις χαρακτήρα, ψυχιατρική εκτίμηση κλπ. Σε αυτό το σημείο οι ψυχολόγοι με παροτρύνουν και μου προτείνουν να μπω σε ψυχοθεραπευτική ομάδα, προκειμένου να καταφέρω να αφεθώ και να αποβάλλω σιγά σιγά το άγχος μου μαθαίνοντας να δρω μέσα απο την ομάδα.
Εαν κάποιος έχει ασχοληθεί θα ήθελα να μου πει κατά ποσο έχει νόημα αυτή η διαδικασία και αν πραγματκά οφελεί. Μήπως θα έπρεπε να αναζητήσω κάποιον ψυχολόγο που ασχολείται αποκλειστικά με \"γνωσιακό μοντέλο συμπεριφοράς\" και αγχώδης διαταραχές?

Kapatosg,

τί εννοεις με τον ορο δυαδικη ψυχοθεραπεια?

Εννοώ την κλασσική ψυχοθεραπεία όπου βρίσκεσαι εσύ και ο ψυχολόγος, άσχετα απο την μέθοδο που επιλέγει να σε προσεγγίσει!
Πάντως όταν είχα ρωτήσει την ψυχολόγο μου αν εφαρμόζει γνωσιακό μοντέλο συμπεριφοράς για την θεραπεία του άγχους μου, είχε απαντήσει ότι η τελευταία μέθοδος που έχει ανακαλυφθεί (δεν θυμάμαι όνομα) περιέχει λίγο απ\'όλα για πιο σωστή προσέγγιση του ατόμου.

Αυτό που σου απάντησε η ψυχολόγος δεν είναι κάποια μέθοδος που έχει τελευταία ανακαλυφθεί, αλλά η τάση που επικρατεί τελευταία να χρησιμοποιείται μια πιο συνθετική-εκλεκτική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, αντί για ένα μόνο μοντέλο. Έτσι η θεραπευτική διαδικασία είναι πιο ευέλικτη και ανταποκρίνεται καλύτερα στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ατόμου. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι κάποιοι δεν βοηθιούνται περισσότερο από συγκεκριμένες προσεγγίσεις, π.χ. μπορεί εσύ να νιώθεις καλά μέσα σε ένα γνωσιακό πλαίσιο θεραπείας και να έχεις καλά και επαρκή αποτελέσματα μόνο με αυτό.

Όσο για την ομάδα, νομίζω πως εάν έχεις κάνει ατομικές συνεδρίες μόνο δύο μήνες ως σήμερα, είναι ίσως λίγο νωρίς, ειδικά αν το βάρος μέχρι σήμερα έχει δοθεί στο διαγνωστικό κομάτι.

Μιλώντας για αυτοβοήθεια, πολύ καλά βιβλία έχουν και οι εκδόσεις Πατάκη, στη σειρά \'βιβλιοθεραπεία\'.

Γιατί αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε να αναζητήσεις ψυχολόγο που ασχολείται αποκλειστικά με το γνωσιακό μοντέλο? Μήπως από όσα έχεις διαβάσει στα βιβλία αυτοβοήθειας πιστεύεις ότι θα σου ταίριαζε μια τέτοια προσέγγιση ή για κάποιον άλλο λόγο?

Μαρίνα σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου, όσο καταλαβαίνω απο τα λόγια σου μάλλον ασχολείσαι με ψυχολογία.
Δεν είναι κάτι που έχω διαβάσει σε βιβλία, απλά είναι η τάση να φοραμε ταμπέλες ή να χανόμαστε σε ένα χείμαρο πληροφοριών στο Internet! Προσωπικά ταυτίζομαι πολύ με απόψεις άλλων σε συζητήσεις αλλά και στο Internet και μάλλον αυτό είναι λάθος γιατί υιοθετώ κάποιες ορολογίες και δεν καταφέρνω να αφεθώ σε πιο ειδικούς ανθρώπους να κάνουν την δουλειά τους.
Απο ην άλλη είναι η τελειομανία και τα τόσα χρήματα που δίνω για την ψυχοθεραπεία και απλά αναζητώ την καλύτερη πιθανή λύση στο πρόβλημα μου.
Όσο για τις ομάδες θα αρχίσω περίπου σε ένα μήνα, ακόμη είμαι σε δυαδικές συναντήσεις.

Χμμμ τελειομανία ε? Ελπίζω η ψυχοθεραπεία να βοηθήσει κυρίως σε αυτό :)

Λέγεται ότι η γνωσιακή είναι πολύ αποτελεσματική στις αγχώδεις διαταραχές και πιο σύντομη σε διάρκεια. Στην ουσία έχει απλά πιο μετρήσιμη αποτελεσματικότητα. Όσο για το σύντομη, στην κλινική πράξη σπάνια αρκεί μόνο η γνωσιακή προσέγγιση ή η προτεινόμενη διάρκεια. Δεν είμαι ενάντια, αντίθετα θεωρώ ότι μπορεί να έχεις σημαντικό όφελος, απλά δεν βλέπω κάποιον επαρκή λόγο για να προσανατολιστείς αυτή τη στιγμή σε μια αμιγώς γνωσιακή προσέγγιση αλλάζοντας θεραπευτή.

Η καλύτερη λύση είναι να συνεχίζεις σταθερά σε κάτι που αισθάνεσαι ότι σε βοηθά, μέχρι του σημείου που νιώθεις ότι δεν έχει κάτι άλλο πια να προσφέρει.

Ποια γνωσιακη και μπουρδες.Καθε αμερικανιά που βγάλαν οι άσχετοι των ασφαλιστικών ταμείων στο Αμέρικα για να μειωσουν το κοστος της μακροχρονης θεραπειας για τα στελεχη που αγχωνονται στο χρηματιστηριο και τις πολυεθνικες και θελουν να τους τονωσουν το εγω τους και να τους πουνε οτι η καταθλιψη και το αγχος δημιουργουνται απο τη διχοτομη σκεψη,οτι τα βλεπουν ασπρο μαυρο και οτι οι ιδιοι δεν ειναι αχρηστοι αλλα νιωθουν ετσι γιατι ο τροπος σκεψης τους ειναι δυσλειτουργικος?Πλακα μας κανουν οι ψυχολογοι που τελειωνουν 4 χρονια γενικη ψυχολογια μετα παρακολουθανε κατι σεμιναρια γνωσιακου τυπου χωρις να χουνε κανει αυτοψυχαναλυση ουτε οι ιδιοι?Μαλακες ειναι οι ψυχαναλυτες που ξαπλωνουν στο ντιβανι 4 φορες τι βδομαδα για 5 χρονια για να μπορουν να αντεξουν το αγχος και να ειναι πιο αποτελεσματικοι συναισθηματικααπεναντι στους ασθενεις τους?Εχω διαβασει το βιβλιο του Beck για τη γνωσιακη θεραπεια και εκτος απο οτι οτι μου φανηκε τελειως απλουστευμενο και μηχανικο ως προς τον τροπο αντιληψης της ψυχικης αρρωστιας δεν λαμβανει υποψη το πιο σημαντικο πραγμα στη θεραπεια.Τον συναισθηματικο κοσμο του ασθενη.Μην ξεχναμε οτι η νευρωση δεν ειναι μια διαταραχη γνωστικη ουτε νοητικη αλλα κατεξοχην συναισθηματικη.Ο αλλος δεν αυτοκτονει η δεν παιρνει ναρκωτικα γιατι σκεφτεται οτι ειναι αχρηστος και αβοηθητος αλλα γιατι νιωθει απελπισια.Και επιπλεον δεν μπορει να παει ενα παιδι που εχει κακοποιηθει σεξουαλικα να κανει γνωστικη θεραπεια και να του πει ο θεραπευτης φταιει ο τροπος σκεψης σου που νιωθεις ασχημα!!!Ημαρτον.Τελος μην ξεχναμε οτι σε ολα μα ολα τα βιβλια ψυχοπαθολογιας και θεωριων προσωπικοτητας το συντριπτικο μερος του βιβλιου αναφερεται στην ψυχοδυναμικη αποψη για την αναπτυξη του ανθρωπου και οχι στο γνωστικο και συμπεριφορικο μοντελο.Οι μηχανισμοι αμυνας,η μεταβιβαση,οι διαταραχες εχουν ψυχοδυναμικη προελευση και χρησιμοποιουνται σαν οροι απο ολη το συνολο της ψυχιατρικης κοινοτητας της εποχης μας.

Velout είναι σημαντική η αποψή σου, και γω κατά βάθος γνωρίζω ότι μπορεί να είναι χρονοβόρο, αλλά είναι πιο ουσιαστικό να εμβαθύννει κανείς στην προσωπικότητα του ανθρώπου και όχι απλά στον τρόπο που σκέφτεται!
Δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε όμως ότι πολοί άνθρωποι έχουν βοηθηθεί απο την γνωσιακή. Τέλος πάντων με κάθε τρόπο εγώ πηρα τις απαντήσεις μου. Όπως πιο πάνω είπε και η Μαρίνα, ο πιο απλός τρόπος για να καταλάβεις ότι μια διαδικασία έχει ουσία, είναι να παρατηρήσεις αν σου δίνει κάτι. Συμπληρώνω ότι βρίσκω καλύτερο το να σου δίνει η διαδικασία μια βαθύτερη αλλαγή, παρά μια επιφανειακή αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Ίσως το να \"σκαλίσεις τα μέσα σου\" παίρνει περισσότερο χρόνο, αλλά και περισσότερο πόνο κάποιες φορές, εντούντοις χτυπάει το πρόβλημα στην ρίζα!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας για την συμμετοχή!

Quote:

---

Originally posted by velout
Ποια γνωσιακη και μπουρδες.Καθε αμερικανιά που βγάλαν οι άσχετοι των ασφαλιστικών ταμείων στο Αμέρικα για να μειωσουν το κοστος της μακροχρονης θεραπειας για τα στελεχη που αγχωνονται στο χρηματιστηριο και τις πολυεθνικες και θελουν να τους τονωσουν το εγω τους και να τους πουνε οτι η καταθλιψη και το αγχος δημιουργουνται απο τη διχοτομη σκεψη,οτι τα βλεπουν ασπρο μαυρο και οτι οι ιδιοι δεν ειναι αχρηστοι αλλα νιωθουν ετσι γιατι ο τροπος σκεψης τους ειναι δυσλειτουργικος?Πλακα μας κανουν οι ψυχολογοι που τελειωνουν 4 χρονια γενικη ψυχολογια μετα παρακολουθανε κατι σεμιναρια γνωσιακου τυπου χωρις να χουνε κανει αυτοψυχαναλυση ουτε οι ιδιοι?Μαλακες ειναι οι ψυχαναλυτες που ξαπλωνουν στο ντιβανι 4 φορες τι βδομαδα για 5 χρονια για να μπορουν να αντεξουν το αγχος και να ειναι πιο αποτελεσματικοι συναισθηματικααπεναντι στους ασθενεις τους?Εχω διαβασει το βιβλιο του Beck για τη γνωσιακη θεραπεια και εκτος απο οτι οτι μου φανηκε τελειως απλουστευμενο και μηχανικο ως προς τον τροπο αντιληψης της ψυχικης αρρωστιας δεν λαμβανει υποψη το πιο σημαντικο πραγμα στη θεραπεια.Τον συναισθηματικο κοσμο του ασθενη.Μην ξεχναμε οτι η νευρωση δεν ειναι μια διαταραχη γνωστικη ουτε νοητικη αλλα κατεξοχην συναισθηματικη.Ο αλλος δεν αυτοκτονει η δεν παιρνει ναρκωτικα γιατι σκεφτεται οτι ειναι αχρηστος και αβοηθητος αλλα γιατι νιωθει απελπισια.Και επιπλεον δεν μπορει να παει ενα παιδι που εχει κακοποιηθει σεξουαλικα να κανει γνωστικη θεραπεια και να του πει ο θεραπευτης φταιει ο τροπος σκεψης σου που νιωθεις ασχημα!!!Ημαρτον.Τελος μην ξεχναμε οτι σε ολα μα ολα τα βιβλια ψυχοπαθολογιας και θεωριων προσωπικοτητας το συντριπτικο μερος του βιβλιου αναφερεται στην ψυχοδυναμικη αποψη για την αναπτυξη του ανθρωπου και οχι στο γνωστικο και συμπεριφορικο μοντελο.Οι μηχανισμοι αμυνας,η μεταβιβαση,οι διαταραχες εχουν ψυχοδυναμικη προελευση και χρησιμοποιουνται σαν οροι απο ολη το συνολο της ψυχιατρικης κοινοτητας της εποχης μας.

---

Επειδή έχω κάνει τη γνωσιακή ψυχοθεραπεία για 8 μήνες, είδα ότι έχει αποτελέσματα όχι ριζικά αλλά πραγματικά ένιωθα μετά από κάθε συνεδρία μεγάλη ανακούφιση από άγχος και θλίψη. Θέλει απλά να ασχοληθείς από μόνος πολύ και αν το κάνεις αυτό μπορεί να σε οδηγήσει και σε μία κατάσταση αυτογνωσίας. Αν σε κάποιον αυτή η μέθοδος έχει αποτέλεσμα τότε γιατί να μην την εφαρμόσει; Αν οι άλλες μέθοδοι, κλασσικές ή μη, είχαν αποτέλεσμα στους περισσότερους από τους ασθενείς, δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχει ούτε η συμπεριφορική ούτε η γνωσιακή θεραπεία. Έχω ζήσει για λίγο στην Αμερική και πίστεψέ με ότι και εκεί ο απλός κοσμάκης έχει ζόρια όπως και εμείς και μη σου πω χειρότερα από τα δικά μας. O Beck ανέπτυξε αυτό το μοντέλο μετά από έρευνα σε ασθενείς και αφού είδε ότι είχε αποτέλεσμα. Η μέθοδος δεν προσπαθεί να σου ουδετεροποιήσει το συναίσθημα ή να σου θάψει τη σκέψη ούτε να σου χρυσώσει το χάπι. Σε \"εκπαιδεύει\" απλά στο να βάζεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πιο λογικά.
Σου γράφω χωρίς καμία εμπάθεια, ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις.

Τάσσο αν επιτρέπεται που έκανες γνωσιακή (αν θέλεις μπορείς να μου απαντήσεις με u2u). Ποια είναι η άποψη σου για τις ψυχοθεραπευτικές ομάδες και στο μοντέλο ψυχοθεραπείας που έθεσα εγώ?

Quote:

---

Originally posted by kapatosg
Τάσσο αν επιτρέπεται που έκανες γνωσιακή (αν θέλεις μπορείς να μου απαντήσεις με u2u). Ποια είναι η άποψη σου για τις ψυχοθεραπευτικές ομάδες και στο μοντέλο ψυχοθεραπείας που έθεσα εγώ?

---

Φίλε μου γνωσιακή έκανα σε έναν νέο ψυχολόγο ο οποίος μπορώ να πω ότι με έβαλε να δουλέψω πολύ μόνος μου συστήνοντάς μου ένα πολύ γνωστό βιβλίο αυτοβοήθειας της σειράς του Πατάκη. Οι συνεδρίες που κάναμε δεν ήταν πολύ συχνές γιατί αναγκαζόμουν να κάνω πολλά χλμ για να κατέβω Αθήνα. Όταν στο τέλος των συνεδριών τον ρώτησα πού κατέληξε σε ότι αφορά το λόγο που με έριχνε στην κατάθλιψη και το άγχος, σου λέω ότι έπεσε 100% έξω αλλά το περίμενα να σου πω την αλήθεια και δεν με ενόχλησε γιατί ήδη είχα δει ότι η μέθοδος που εφαρμόζαμε ήταν αποτελεσματική αν και το αποτέλεσμα ήταν βραχείας χρονικής διάρκειας όπως και το σχήμα της θεραπείας. Ωστόσο με τη μέθοδο αυτή μπορώ από μόνος μου τις πιο πολλές φορές να βρίσκω ανακούφιση από γεγονότα και σκέψεις που με αναστατώνουν. Δεν μπορώ όμως να εντοπίσω τί είναι αυτό που προκαλεί κάποιες περιόδους αυτές τις σκέψεις και συναισθήματα και εκεί θέλω βοήθεια από άλλου είδους θεραπεία κατά τη γνώμη μου. Αυτήν την περίοδο βλέπω ένα άλλο γιατρό στη Θράκη πω μένω λόγω εργασίας και μετά από 2 συνεδρίες μου έριξε κάτι για ναρκισσισμό που μου χτύπησε πολλά καμπανάκια. Για να δούμε...
Κορυφαίος για μένα είναι ψυχίατρος στην Αθήνα που όταν τον είδα για μία φορά, αφού του μίλησα για ένα τέταρτο μου είπε τί είναι αυτό που μου προκαλεί όσα μου προκαλεί και ανατρίχιασα, έχει να κάνει και με ναρκισσισμό (όχι με την έννοια που οι περισσότεροι γνωρίζουμε) και με αυτογνωσία. Για ομαδική ψυχοθεραπεία δεν έχω άποψη γιατί δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ και δεν ξέρω καν πως λειτουργεί.
Μη με ρωτάς για σχήματα θεραπειών γιατί δεν έχω ασχοληθεί και τόσο ώστε να έχω άποψη που να είναι για δημοσίευση. Απότι είδα στο 1ο σου μήνυμα έχεις δουλέψει πολύ μόνος σου ή κάνω λάθος;
Σε χαιρετώ, να είσαι καλά.

Η αλήθεια φίλε μου Τάσσο είναι ότι έχω δουλέψει περισσότερο μόνος μου επάνω σε πρακτικές αυτοβοήθειας. Έχω βοηθηθεί αρκετά στο να καταφέρω να ελέγξω τις σκέψεις μου και τους πανικούς μου, δεν είμαι σίγουρος αν τα έχω καταφέρει 100%.
Όσο για την αυτογνωσία που λες πιστευω ότι παίζει απο τους σημαντικότερους ρόλους σε κάθε φάση της ζωής, ανεξάρτητα απο θεραπείες και άγχος. Τουλάχιστον οι δικοί μου ψυχολόγοι με έχουνε βοηθήσει πάρα πολύ στο να δω κάποια πράγματα μέσα μου, σε σημείο που και εγώ έχω ανατριχιάσει όπως το περιγράφεις!! Η διαδικασία της αυτογνωσίας και της ψυχοθεραπείας όμως απαιτεί κυρίως χρόνο και υπομονή και επειδή δεν τα έχω πολύ καλά με την υπομονή, προσπαθώ να βρω λύση στο πρόβλημα μου μόνος μου. Είτε αυτό λέγεται γνωσιακή, είτε λέγεται πρακτικές χαλάρωσης, είτε λέγεται διάβασμα.
Αν γίνεται θα ήθελα να μου πεις τον τίτλο του βιβλίου και πόσο σε βοήθησε εσένα. Για να κλείσω, συο λέω ότι πιστεύω ακράδαντα ότι όλα είναι στο μυαλό μας και μπορούμε όπως ήρθαν να τα διώξουμε!! Γενικά είμαι εναντίον των φαρμάκων, αν και γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε κάποια φάση τα χρειάζονται για να έρθουν λίγο στα ίσα τους. Το να μην πάρω καθόλου φάρμακα ήταν αρκετά επίπονο και για μένα σε πολλές φάσεις, τωρα αρχίζω και ηρεμώ λίγο! Πίστεψα όμως ότι μπορεί να τα καταφέρω με θάρρος και υπομονή (όση τουλάχιστον είχα μέσα στο άγχος μου) και νομίζω ότι το παλεύω. Όλοι μπορουμε, ανεξαιρέτως!
Αν συμφωνείς και εσύ αλλά και όσοι διαβάζουν το topic, έχω κάνει ένα μικρό κατάλογο απο ασκήσεις χαλάρωσης και δύναμης, μπορώ να τις παραθεσω. Πάντα όμως ταπεινα και υπό το πρίσμα του συμπάσχοντα, δεν είμαι ψυχολόγος και δεν θα ήθελα να μπω σε βαθύτερα πεδία του καθένα.
Σας ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σας, έυχομαι σε όλους σας να βρούνε τον εαυτό τους, πάντως το ταξίδι αυτό αξίζει και ας πονέι πολύ....;)

Το βιβλίο είναι του D. Burns με τίτλο \"Αιστανθείτε καλά\". Ο συγγραφέας δεν εμφανίζεται ως μεσσίας, σου λέει ξεκάθαρα ότι το βιβλίο αυτό είναι καθαρά βιβλίο αυτοβοήθειας και δεν αποτελεί από μόνο του ολοκληρωμένη θεραπεία. Εμένα με βοήθησε πολύ, ίσως γιατί όταν το πρωτοδιάβασα ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση και από τις περιγραφές του έβλεπα τον εαυτό μου εκεί μέσα. Φυσικά έκανα παράλληλα και ψυχοθεραπεία, σου είπα και πριν ότι ο θεραπευτής μου ήταν αυτός που με προέτρεψε να χρησιμοποιήσω το βιβλίο. Θέλει να διαβάσεις με προσοχή όσα γράφονται και να πιάσεις μολύβι και χαρτί. Αυτό που κατάλαβα μετά από καιρό είναι ότι η γνωσιακή είναι μία μέθοδος που πολύ γρήγορα βοηθάει ώστε να μετριαστεί το συναίσθημα που προκαλεί ότι προκαλεί, εκπαιδεύοντας τον ασθενή στο να σκέφτεται πιο λογικά. Μπορείς να εμβαθύνεις με τη μέθοδο αλλά θέλει χρόνο, δηλαδή ξεκινάς με διάφορες σκέψεις που σε αναστατώνουν και με επαγωγές υπάρχει περίπτωση να καταλήξεις σε κοινές ρίζες. Εκεί θέλει δουλειά με το θεραπευτή ώστε να αποκαλυφθεί τί κρύβεται από κάτω, να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου. Τουλάχιστον αυτά κατάλαβα εγώ.
Τώρα για τις ασκήσεις χαλάρωσης, δεν μπορώ να πω ότι μου ταιριάζουν. Προσωπικά άρχισα το γυμναστήριο. Μπορεί κάθε φορά να κλωτσάω τον εαυτό μου για να πάω αλλά όταν φεύγω από κει μέσα νιώθω άλλος άνθρωπος. Η χειρότερή μου είναι να μην έχω τί να κάνω, π.χ. να είμαι κλεισμένος σπίτι και να βλέπω τηλεόραση ξάπλα στον καναπέ.
Εγώ σου λέω μπράβο που καταφέρνεις να χειριστείς το θέμα με τον τρόπο που το κάνεις και να προσπαθείς να αποφύγεις τα φάρμακα. Τί γίνεται όμως με τις βαριές καταθλίψεις; Δύο γνωστοί μου έτσι την πάτησαν. Οι παρέες τους άρχισαν τα γνωστά. \"Αυτά είναι τρελοφάρμακα, θα καταλήξεις φυτό, όλα είναι μέσα στο μυαλό σου, έλα ρε μαλάκα, δεν έχεις τίποτα\" και τέτοια. Αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να νιώθουν τύψεις, αμηχανία, όχι νορμάλ και άλλα τέτοια ωραία και στο τέλος να γίνονται δυο φορές χάλια. Αρνούνταν να αποδεχτούν ότι είχαν πρόβλημα ή αν το αποδέχονταν έμπαιναν από μόνοι τους στο περιθώριο ως \"προβληματικοί\". Ο ένας μάλιστα αρνούνταν να πάρει θεραπεία για να μη χαρακτηριστεί προβληματικός και έφτασε να πιάσει πάτο. Οπότε δεν μπορώ να πω σε κανέναν να μην πάρει φάρμακα. Και για να μην αδικούμε τους γιατρούς, δεν είναι όλοι με μια συνταγή στο χέρι και όσο καταθλιπτικοί και να είμαστε διατηρούμε την κρισή μας ώστε να καταλάβουμε μετά από λίγο καιρό αν ο άλλος ξέρει να κάνει τη δουλειά του ή αν μας βλέπει απλά σαν 100άρικα και χαπακοδέκτες.
Σορύ αν σε κούρασα φίλε μου kapatosg, να είσαι καλά.

kapatosg,

μετά απο 1 χρονο περιπου ατομικης ψυχοθεραπειας, μπηκα κ σε ομαδικη. Πιστεύω οτι μπορει να δρασει συμπληρωματικα κ να βοηθηθεις αρκετα. Δεν ακολουθησα την γνωσιακη προσέγγιση, ωστε να μπορω ισως να σου δώσω περισσοτερες πληροφοριες, ομως νομιζω πώς σαν διαδικασια μπορει να προσφέρει ετσι κ αλλιως...

mpravo,poly kalo ayto alla to exo prospathisei polles fores.....to katapolemao alla eytyxos exo kai symparastasi.....vevaia meta apo tria xronia to katalavan giati to ekryva kala alla kalio arga para pote....elpizo kapoia stigmi na xypniso kai na exo parei apofasi oti den exo tipota.....

Winter η αλήθεια πως δεν έχεις τίποτα, αρκεί να το πιστεψεις! Στον κόσμο μας ισχύει ένας θεμελιώδης νόμος που οι περισσότεροι τον αγνοούμε: ο νόμος της Έλξης!
Όποια σκέψη δημιουργείς και οραματίζεσαι μετά απο λίγο καιρό γίνεται πραγματικοτητα. Σκέψου ότι το πρωί που ξυπνάς υπάρχει ένα τζίνι που ακούει όλα όσα σκέφτεσαι και τα κάνει πραγματικότητα. Αν σκεφτείς \"σήμερα είμαι καλά\" αυτό το συναίσθημα θα πολλαπλασιαστεί 10 φορές, είναι τόσο απλό. Δεν υπάρχει όμως διαχωρισμός. Το \"τζίνι\" δεν καταλαβαίνει απλά ακούει. Για παράδειγμα αν ξυπνάς και σκέφτεσαι \"σήμερα δεν θέλω να αρρωστήσω\" το \"τζίνι\" θα ακούσει \"σήμερα θέλω να αρρωστήσω\"!!
Αφαιρέστε τις αρνητικές σκέψεις απο το μυαλό σας, θα σας βοηθήσει αρκετά. Σηκωθείτε στα πόδια σας και πείτε φωναχτά πως ΕΣΕΙΣ είστε κυρίαρχοι του μυαλού σας. Μην σκέφτεστε \"δεν\". ΜΠΟΡΕΙΤΕ!

Θετικές διαβεβαιώσεις (απο την σελίδα http://www.psyche.gr/agchodis.htm):

• Είμαι υγιής και δυνατός.

• Είναι επιστημονικά βέβαιο ότι είμαι ασφαλής.

• Έχω ξεπεράσει πολλές δυσκολίες στο παρελθόν και είναι σίγουρο πως και τώρα θα τα καταφέρω θαυμάσια.

• Όλες μου οι σκέψεις και όλα μου τα αισθήματα είναι απολύτως ακίνδυνα.

• Αποδέχομαι βαθιά και ολοκληρωτικά όλα μου τα αισθήματα και όλες μου τις σκέψεις.

• Αισθάνομαι ηρεμία, γαλήνη, ησυχία και χαλάρωση σε όλο μου το σώμα.

• Εστιάζω την προσοχή μου στις θετικές πλευρές της κάθε περίστασης.

• Εστιάζω την προσοχή μου στις καλές πλευρές των ανθρώπων που με περιβάλλουν.

• Μπορώ να αντέξω ότι και αν συμβαίνει μέσα μου και γύρω μου.

• Μαθαίνω να νιώθω όμορφα.

• Αποκτώ τον έλεγχο των σκέψεων και των αισθημάτων μου.

• Κατά βάθος όλα πάνε καλά ανεξάρτητα από τα αισθήματά μου.

• Σέβομαι και δέχομαι όλες μου τις αδυναμίες.

• Επιτρέπεται να κάνω λάθη.

• Καταλαβαίνω και συγχωρώ τον εαυτό μου για όλα του τα λάθη.

• Συμφιλιώνομαι με όλες μου τις αδυναμίες.

• Όταν με αποδέχομαι και με συγχωρώ έτσι όπως είμαι, τότε μπορώ να με βοηθήσω καλύτερα.

• Οι δυσκολίες με γυμνάζουν. Σιγά-σιγά γίνομαι όλο και πιο δυνατός.

• Αυτό που με δυσκολεύει είναι μια πρόκληση για να γίνω πιο δυνατός.

• Χειρίζομαι με άνεση αυτό που με δυσκολεύει.

• Βρίσκω ισορροπία στην προσωπική μου ζωή.

• Παίρνω αγάπη και στήριξη από τους άλλους.

• Είμαι σημαντικός για τους άλλους.

• Αξίζω να με αγαπούν, να με εκτιμούν και να με σέβονται.

• Κάθε στιγμή επιλέγω να είμαι χαρούμενος.

• Είμαι δυνατός. Είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρω.

• Κάνω κάθε στιγμή το καλύτερο που μπορώ.

• Έχω μπροστά μου άπειρες επιλογές.

• Γίνομαι ο καλύτερος φίλος του εαυτού μου.

• Κάνω σε κάθε περίπτωση το καλύτερο που μπορώ.

• Μπορώ να επικοινωνώ άνετα με τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν.

• Γνωρίζω καινούργια άτομα και κάνω νέους φίλους.

• Μπορώ να λέω όχι όταν χρειάζεται.

• Υπερασπίζομαι τα δικαιώματά μου όταν χρειάζεται.

• Διατηρώ την ψυχραιμία μου στις δυσκολίες.

• Επιλέγω την ευτυχία.

η γνωσιακή προσέγγιση βλέπει τις φοβίες το άγχος και τον πανικό ως αποτέλεσμα μάθησης και λανθασμένης συμπεριφοράς.η θεώρηση είναι σχετικά απλή για λόγους που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο μαθαίνει να αντιδρά κάποιος με φόβο σε ορισμένες καταστάσεις.η μάθηση αυτή αυτοματοποιείται και ο φόβος γίνεται ο μοναδικός τρόπος αντίδρασης στις καταστάσεις αυτές.το επόμενο βήμα που κάνει κάποιος που φοβάται είναι η αποφυγή του φόβου με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμμία πιθανότητα πια να έρθει αντιμέτωπος με τον φόβο του.οι γνωσιακές θεραπείες βασίζονται ακριβώς στην αντίστροφη διαδικασία δηλαδή στη σταδιακή έκθεση του ατόμου στο φόβο και στην αντικατάσταση των φοβικών αντιδράσεων με άλλες πιο εποικοδομητικές που βοηθούν στην αντιμετώπιση του φόβου.επίσης επιδιώκουν την καλύτερη πληροφόρηση του φοβικού σχετικά με τις αντιδράσεις του έτσι ώστε να γνωρίζει και να προλαμβάνει τα λάθη.οι στόχοι της θεραπείας προσδιορίζονται μετά από μια διάγνωση με την οποία ανιχνεύονται λεπτωμερώς οι καταστάσείς κάτω από τις οποίες εμφανίζεται ο φόβος ή το άγχος.για την επίτευξη των στόχων αυτών ακολουθούνται διάφορες μέθοδοι όπως μέθοδοι χαλάρωσης, απευαισθητοποίηση, η πρακτική σταδιακή έκθεση στην πραγματική αγχογόνο κατάσταση,ανοσοποίηση στο άγχος.
η προσωποκεντρική θεραπεία εστιάζει σε αυτό που είναι η πραγματικότητα του ανθρώπου ο οποίος έχει το πρόβλημα στη δική του ερμηνεία της κατάστασης στα συναισθήματα και τις σκέψεις που τον απασχολούν.ο θεραπευτής εμπιστεύεται τον φοβικό προσπαθεί να καταλάβει σε βάθος αυτό που του συμβαίνει και τον αποδέχεται χωρίς να τον κρίνει και χωρίς να προσπαθεί να ερμηνεύσει βάσει κάποιων θεωριών το πρόβλημά του. σε σχέση με τη θεραπεία των φοβιών η προσωποκεντρική προσέγγιση χωρίζει τη διαδικασία της θεραπείας σε τρεις σημαντικές φάσεις : η φάση των συμπτωμάτων, η φάση της σχέσης και των συγκρούσεων , η φάση του αποχωρισμού.
να είστε καλά τώρα και για πάντα:)

λίτσα θα μου επιτρέψεις μια διόρθωση. Αυτό που περιγράφεις δεν είναι η γνωσιακή προσέγγιση. Είναι η συμπεριφοριστική προσέγγιση. Η γνωσιακή προσέγγιση ασχολείται με τον τρόπο σκέψης μας και πώς αυτός σχετίζεται με τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά. Μας λέει δηλαδή ότι οι αρνητικές σκέψεις που κάνουμε και οι πεποιθήσεις που έχουμε (συχνά παράλογες ή λανθασμένες ή δυσλειτουργικές) μας δημιουργούν δυσάρεστα συναισθήματα. Αν π.χ. μετά από μια διαφωνία ή μια αποτυχημένη προσπάθεια σκεφτώ \'δεν αξίζω τίποτα\', μπορεί να νιώθω άγχος, κατάθλιψη και σαν συνέπεια αυτών να μην ξαναπροσπαθήσω ή να προσπαθώ υπερβολικά. Δίνει μεγάλη σημασία στην ερμηνεία. Ο κάθε άνθρωπος ερμηνεύει με διαφορετικό τρόπο τα γεγονότα. Μπορεί για παράδειγμα έναν μικρό πόνο να τον ερμηνεύσω σαν \'ψύξη\' και να μη δώσω σημασία ενώ κάποιος άλλος να σκεφτεί ότι είναι προμήνυμα εγκεφαλικού και να αγχωθεί. Απλά η γνωσιακή προσέγγιση συχνά συνδυάζεται με τη συμπεριφοριστική που περιέγραψες και γι\' αυτό είναι συνηθισμένο να τις μπερδεύουμε.

παρακαλώ κάθε διόρθωση είναι αποδεκτή και συγνώμη αν σας μπέρδεψα απλά ο γιατρός αναφέρεται όπως είπες σε γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία.ίσως και για αυτό να τις μπέρδεψα.και πάλι συγνώμη.