Απλα ηθελα να μιλησω καπου

Καλησπερα. Απλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου. Οπως εβλεπα τα threads συνειδητοποιησα οτι ολοι ειμαστε τοσο αγχωμενοι μας ελεγχει το μυαλο μας και οι σκεψεις μας και ανησυχουμε για το παραμικρο. Και ολο αυτο ειναι τοσο αδικο. Ειναι τοσο αδικο που δεν ζουμε με παθος,που δεν απολαμβανουμε τη ζωη, που νιωθουμε πως διαφερουμε απο τους υπολοιπους. Οι περισσοτεροι εχουμε καταφυγει στα φαρμακα τα οποια πραγματικα δεν ξερω κατα ποσο τα χρειαζομαστε και απο τη στιγμη που ξυπναμε μας βασανιζουν τα ιδια προβληματα. Ειναι αδικο αλλα και η ζωη ειναι αδικη αυτο ειναι σιγουρο. Προσωπικα νιωθω οτι εχω παραιτηθει. Παρολο που ειμαι χαλια απλα το αποδεχομαι. Δεν παραπονιεμαι ουτε τιποτα. Ο μονος λογος που θελω να ζω ειναι για τα αγαπημενα μου προσωπα. Με ποναει οσο τιποτα αλλο να τους βλεπω χαλια για εμενα. Παρολαυτα ολοι εχουμε εγωισμο μεσα μας γιαυτο και καθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω ευχομαι απλα να χαθω. Να μην ξανα ανοιξω τα ματια μου απλα να σταματησω να υπαρχω. Δεν προκειται να κανω κακο στον εαυτο μου ειμαι πολυ δειλος για κατι τετοιο. Ειμαι 20 χρονων δεν εχω ζησει τιποτα ακομα και χανω την καλυτερη μου ηλικια για το αγχος, την καταθλιψη(οχι κλινικη). Ολα ειναι παιχνιδια του μυαλου μοθ και πανω απο ολα φταιω εγω που επιτρεπω στον εαυτο μου να ειμαι σε αυτη τηβ κατασταση. Με σκοτωνει οσο τιποτα αλλο. Ολοι περναμε δυσκολιες, αλλοι μικροτερες,αλλοι μεγαλυτερες. Πραγματικα ξαπλωσε στο κρεβατι σου κανε μια αναδρομη στο παρελθον και σκεψου πως σκατα εφτασες εδω που εισαι τωρα. Σιγουρα θα υπηρχε μια εποχη που θα ησουν τελεια. Θα ησουν σε ενα καλο περιβαλλον η τουλαχιστον θα ησουν καλυτερα απκ οτι τωρα. Δεν ξερω αν θα γινω καλυτερα πραγματικα δεν εχω καμια ελπιδα. Αλλα ξερω οτι η μαγκια ειναι να ξεπερασεις το προβλημα και τοτε θα λες παλεψα και βγηκα απτα σκατα. Θα τα θυμασε και θα ειναι μονο μια αναμνηση,ισως και καλη γιατι βγηκες πιο δυνατος. Μπραβο σε ολους σας που υποστηριζετε ο ενας τον αλλο παρολο που εχετε καο εσεις τα προβληματα σας. Και αυτο ειναι μαγκια για μενα. Συγγνωμη που κουρασα απλα ενιωθα πολυ φορτισμενος και δεν ειχα πουθενα να ξεσπασω. Πραγματικα ευχομαι μεσα αππ την καρδια μου τα καλυτερα σε ολους σας και οποιο προβλημα και αν εχετε να το ξεπερασετε, που θα παει, τα πραγματα θα βελτιωθουν καποια στιγμη!

Παναγιώτη μου όλοι εδώ μέσα περνάμε κάθε μέρα πολλά με τα παιχνίδια του μυαλού μας αλλά δεν πρέπει να τα παρατάς θα περάσει όλο αυτό κάποια στιγμή.,και θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ακούγεσαι πολύ απογοητευμένος αλλά πάλεψε το.

Quote:

---

Originally Posted by Παναγιωτης28

Καλησπερα. Απλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου. Οπως εβλεπα τα threads συνειδητοποιησα οτι ολοι ειμαστε τοσο αγχωμενοι μας ελεγχει το μυαλο μας και οι σκεψεις μας και ανησυχουμε για το παραμικρο. Και ολο αυτο ειναι τοσο αδικο. Ειναι τοσο αδικο που δεν ζουμε με παθος,που δεν απολαμβανουμε τη ζωη, που νιωθουμε πως διαφερουμε απο τους υπολοιπους. Οι περισσοτεροι εχουμε καταφυγει στα φαρμακα τα οποια πραγματικα δεν ξερω κατα ποσο τα χρειαζομαστε και απο τη στιγμη που ξυπναμε μας βασανιζουν τα ιδια προβληματα. Ειναι αδικο αλλα και η ζωη ειναι αδικη αυτο ειναι σιγουρο. Προσωπικα νιωθω οτι εχω παραιτηθει. Παρολο που ειμαι χαλια απλα το αποδεχομαι. Δεν παραπονιεμαι ουτε τιποτα. Ο μονος λογος που θελω να ζω ειναι για τα αγαπημενα μου προσωπα. Με ποναει οσο τιποτα αλλο να τους βλεπω χαλια για εμενα. Παρολαυτα ολοι εχουμε εγωισμο μεσα μας γιαυτο και καθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω ευχομαι απλα να χαθω. Να μην ξανα ανοιξω τα ματια μου απλα να σταματησω να υπαρχω. Δεν προκειται να κανω κακο στον εαυτο μου ειμαι πολυ δειλος για κατι τετοιο. Ειμαι 20 χρονων δεν εχω ζησει τιποτα ακομα και χανω την καλυτερη μου ηλικια για το αγχος, την καταθλιψη(οχι κλινικη). Ολα ειναι παιχνιδια του μυαλου μοθ και πανω απο ολα φταιω εγω που επιτρεπω στον εαυτο μου να ειμαι σε αυτη τηβ κατασταση. Με σκοτωνει οσο τιποτα αλλο. Ολοι περναμε δυσκολιες, αλλοι μικροτερες,αλλοι μεγαλυτερες. Πραγματικα ξαπλωσε στο κρεβατι σου κανε μια αναδρομη στο παρελθον και σκεψου πως σκατα εφτασες εδω που εισαι τωρα. Σιγουρα θα υπηρχε μια εποχη που θα ησουν τελεια. Θα ησουν σε ενα καλο περιβαλλον η τουλαχιστον θα ησουν καλυτερα απκ οτι τωρα. Δεν ξερω αν θα γινω καλυτερα πραγματικα δεν εχω καμια ελπιδα. Αλλα ξερω οτι η μαγκια ειναι να ξεπερασεις το προβλημα και τοτε θα λες παλεψα και βγηκα απτα σκατα. Θα τα θυμασε και θα ειναι μονο μια αναμνηση,ισως και καλη γιατι βγηκες πιο δυνατος. Μπραβο σε ολους σας που υποστηριζετε ο ενας τον αλλο παρολο που εχετε καο εσεις τα προβληματα σας. Και αυτο ειναι μαγκια για μενα. Συγγνωμη που κουρασα απλα ενιωθα πολυ φορτισμενος και δεν ειχα πουθενα να ξεσπασω. Πραγματικα ευχομαι μεσα αππ την καρδια μου τα καλυτερα σε ολους σας και οποιο προβλημα και αν εχετε να το ξεπερασετε, που θα παει, τα πραγματα θα βελτιωθουν καποια στιγμη!

---

Μπραβο φιλάρα μου! Να ξέρεις θέλει πολύ θάρρος και μεγάλα αρχ.... κάποιος για να αποδεχτείς ότι υπάρχει θέμα και να ζητήσει βοήθεια....
Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνο σου... ότι χρειαστείς για κουβέντα και οτιδήποτε σφύρα ;-)

Quote:

---

Originally Posted by kafedrakos

Μπραβο φιλάρα μου! Να ξέρεις θέλει πολύ θάρρος και μεγάλα αρχ.... κάποιος για να αποδεχτείς ότι υπάρχει θέμα και να ζητήσει βοήθεια....
Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνο σου... ότι χρειαστείς για κουβέντα και οτιδήποτε σφύρα ;-)

---

Αδερφε συμφωνω η αρχη για να αντιμετωπισεις το προβλημα ειναι να το αποδεχτεις( το εχω αποδεχτει για τα καλα). Εχω απευθυνθει σε πολλους ειδικους αν και προς το παρον δεν με εχουν βοηθησει ουτε τα φαρμακα (τα εχω κοψει εδω και 10 μερες) ουτε η ψυχοθεραπεια,η οποια καταλαβαινω οτι θελει και το χρονο της. Υπομονη λοιπον οπως παντα και βλεπουμε.

Quote:

---

Originally Posted by rania86

Παναγιώτη μου όλοι εδώ μέσα περνάμε κάθε μέρα πολλά με τα παιχνίδια του μυαλού μας αλλά δεν πρέπει να τα παρατάς θα περάσει όλο αυτό κάποια στιγμή.,και θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ακούγεσαι πολύ απογοητευμένος αλλά πάλεψε το.

---

Ειμαι απογοητευμενος και ισως απελπισμενος. Ειμαι σε αυτην την κατασταση 3 μηνες τωρα. Λιγο δυσκολο να μην ειμαι απογοητευμενος ειναι η αληθεια χαχα. Υπομονη λοιπον. Σε ευχαριστω για το χρονο σου!

Μην απογοητεύεσαι φίλε! Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους θα δεις! Το φαρμακο έπαιρνες αν επιτρέπεται ;

ειμαι εφτα χρονια σε αυτη τη κατασταση κουραγιο

Quote:

---

Originally Posted by Παναγιωτης28

Ειμαι απογοητευμενος και ισως απελπισμενος. Ειμαι σε αυτην την κατασταση 3 μηνες τωρα. Λιγο δυσκολο να μην ειμαι απογοητευμενος ειναι η αληθεια χαχα. Υπομονη λοιπον. Σε ευχαριστω για το χρονο σου!

---

Πόσο ωραία τα είπες Παναγιωτη, πραγματικά θέλει μεγάλη δύναμη ακόμα και γ αυτά τα λόγια... Μου θύμησες εμένα, σε τέτοια ηλικία με χτύπησε πρώτη φορά η (ελαφρα όπως μ λένε οι ειδικοί) κατάθλιψη, κράτησε περίπου 4μηνο μετά έφυγε, ένιωσα δυνατή, νόμιζα το ξεπέρασα κ τώρα μετά από 3 χρόνια ξανά στα ίδια κ χειρότερα.. Δεν τα λέω φυσικά αυτά γ ν σ ταράξω απλώς εννοώ ότι κάτι βαθύτερο πρέπει πολεμήσουμε με τον εαυτό μας, να καταλάβουμε τι μας ωθεί σ αυτό, πώς να αντιδρούμε γ να βοηθηθούμε κτλ, κ όχι να το θάβουμε κ να το αγνοουμε, όπως έκανα εγώ γτ ξαναέρχεται. Κ εσύ το κατάφερες αυτό κ μόνο π το αποδέχεσαι κ βλέπεις τον εαυτό σ καλύτερο στο μέλλον. Ελπίζω να το ξεπεράσεις σύντομα ότι κ αν είναι κ εύχομαι να χεις δίπλα σου άτομα που σε στηρίζουν σ αυτό!

Quote:

---

Originally Posted by kafedrakos

Μην απογοητεύεσαι φίλε! Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους θα δεις! Το φαρμακο έπαιρνες αν επιτρέπεται ;

---

Risperdal 2mg την ημερα. Δεν το εκοψα μονος μου συμφωνησε και ο γιατρος.

Quote:

---

Originally Posted by Παναγιωτης28

Risperdal 2mg την ημερα. Δεν το εκοψα μονος μου συμφωνησε και ο γιατρος.

---

Είχες παρενέργειες με αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by kafedrakos

Είχες παρενέργειες με αυτό;

---

Ειχα τρελη ακαθησια και πανικο, υψηλη προλακτινη που εφερε προβληματα στη στυση (επωδυνη στυση κλπ).

Αυτο που με ενοχλει πολυ τωρα ειναι οτι εχω τρελη απωλεια συγκεντρωσης χανομαι καθε τρεις και λιγο, λυπη φυσικα και τρελους πονοκεφαλους που δεν δικαιολογουνται απο εξετασεις οποτε ειναι ψυχοσωματικα(απτο αγχος λεει ο γιατρος). Δεν ειμαι καθολου παραγωγικος δεν μπορω να βγω εξω νιωθω οτι θα καταρρευσω. Ουτε να το συζητησω δε θελω για τη σχολη ,παω απτο κακο στο χειροτερο και προσπαθω με ολο μου το ειναι αλλα δεν ειναι αρκετο.

Εγώ με την εσιταλοπράμη έχω τα μισά από αυτά που λες... μήπως να του έλεγες φίλε να σου αλλάξει δοκιμαστικά την ουσία ;

Μου εχει ξεκαθαρισει οτι δεν θελει να μου δωσει φαρμακα και να δουμε πως παω. Δεν μπορω να πω οτι ειμαι χειροτερα απο οταν τα εκοψα, μαλλον ειμαι και καλυτερα...

Quote:

---

Originally Posted by kafedrakos

Εγώ με την εσιταλοπράμη έχω τα μισά από αυτά που λες... μήπως να του έλεγες φίλε να σου αλλάξει δοκιμαστικά την ουσία ;

---

Risperdal μου εδωσε για το αγχος και ειδε προδιαθεση μαλλον για διπολικη διαταραχη (πασχει ο πατερας μου) και θα φοβηθηκε. Τωρα τι να πω και εγω, ακολουθω τις συμβουλες του γιατρου. Στη συγκεκριμενη φαση δηλαδη ειμαι συνεπης στην ψυχοθεραπεια.

Quote:

---

Originally Posted by Παναγιωτης28

Καλησπερα. Απλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου. Οπως εβλεπα τα threads συνειδητοποιησα οτι ολοι ειμαστε τοσο αγχωμενοι μας ελεγχει το μυαλο μας και οι σκεψεις μας και ανησυχουμε για το παραμικρο. Και ολο αυτο ειναι τοσο αδικο. Ειναι τοσο αδικο που δεν ζουμε με παθος,που δεν απολαμβανουμε τη ζωη, που νιωθουμε πως διαφερουμε απο τους υπολοιπους. Οι περισσοτεροι εχουμε καταφυγει στα φαρμακα τα οποια πραγματικα δεν ξερω κατα ποσο τα χρειαζομαστε και απο τη στιγμη που ξυπναμε μας βασανιζουν τα ιδια προβληματα. Ειναι αδικο αλλα και η ζωη ειναι αδικη αυτο ειναι σιγουρο. Προσωπικα νιωθω οτι εχω παραιτηθει. Παρολο που ειμαι χαλια απλα το αποδεχομαι. Δεν παραπονιεμαι ουτε τιποτα. Ο μονος λογος που θελω να ζω ειναι για τα αγαπημενα μου προσωπα. Με ποναει οσο τιποτα αλλο να τους βλεπω χαλια για εμενα. Παρολαυτα ολοι εχουμε εγωισμο μεσα μας γιαυτο και καθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω ευχομαι απλα να χαθω. Να μην ξανα ανοιξω τα ματια μου απλα να σταματησω να υπαρχω. Δεν προκειται να κανω κακο στον εαυτο μου ειμαι πολυ δειλος για κατι τετοιο. Ειμαι 20 χρονων δεν εχω ζησει τιποτα ακομα και χανω την καλυτερη μου ηλικια για το αγχος, την καταθλιψη(οχι κλινικη). Ολα ειναι παιχνιδια του μυαλου μοθ και πανω απο ολα φταιω εγω που επιτρεπω στον εαυτο μου να ειμαι σε αυτη τηβ κατασταση. Με σκοτωνει οσο τιποτα αλλο. Ολοι περναμε δυσκολιες, αλλοι μικροτερες,αλλοι μεγαλυτερες. Πραγματικα ξαπλωσε στο κρεβατι σου κανε μια αναδρομη στο παρελθον και σκεψου πως σκατα εφτασες εδω που εισαι τωρα. Σιγουρα θα υπηρχε μια εποχη που θα ησουν τελεια. Θα ησουν σε ενα καλο περιβαλλον η τουλαχιστον θα ησουν καλυτερα απκ οτι τωρα. Δεν ξερω αν θα γινω καλυτερα πραγματικα δεν εχω καμια ελπιδα. Αλλα ξερω οτι η μαγκια ειναι να ξεπερασεις το προβλημα και τοτε θα λες παλεψα και βγηκα απτα σκατα. Θα τα θυμασε και θα ειναι μονο μια αναμνηση,ισως και καλη γιατι βγηκες πιο δυνατος. Μπραβο σε ολους σας που υποστηριζετε ο ενας τον αλλο παρολο που εχετε καο εσεις τα προβληματα σας. Και αυτο ειναι μαγκια για μενα. Συγγνωμη που κουρασα απλα ενιωθα πολυ φορτισμενος και δεν ειχα πουθενα να ξεσπασω. Πραγματικα ευχομαι μεσα αππ την καρδια μου τα καλυτερα σε ολους σας και οποιο προβλημα και αν εχετε να το ξεπερασετε, που θα παει, τα πραγματα θα βελτιωθουν καποια στιγμη!

---

Η κατάθλιψη σε ποια φάση της ζωής σου σε βρήκε?Θέλω να πω υπαρχει λόγος που την έπαθες,συνεβη κάτι άσχημο που σε στοιχειώνει ακόμα και τώρα;

Quote:

---

Originally Posted by Παναγιωτης28

Risperdal μου εδωσε για το αγχος και ειδε προδιαθεση μαλλον για διπολικη διαταραχη (πασχει ο πατερας μου) και θα φοβηθηκε. Τωρα τι να πω και εγω, ακολουθω τις συμβουλες του γιατρου. Στη συγκεκριμενη φαση δηλαδη ειμαι συνεπης στην ψυχοθεραπεια.

---

Υπομονή φιλαράκο... θέλει χρόνο.
Ότι θες και για κουβέντα πάντως στείλε!

Φίλε Παναγιώτη σε καταλαβαίνω απόλυτα... Ειδικά στο σημείο που λες ότι αναπολείς τις καλές στιγμές του παρελθόντος οταν ήσουν οκ, ταυτίζομαι μαζί σου.. Κι εγώ νοσταλγώ κάποιες όμορφες στιγμές όταν δεν υπέφερα από ιδεοληψίες