Καλησπέρα. Με λένε Μαρία. Είμαι 29 ετών κ εδώ και 3-4 μήνες είμαι σε πολύ μπερδεμένη φάση.γενικα δεν ήμουν υπέρ στις ομοφυλόφιλικες σχέσεις.το θεωρούσα περίεργο. (λάθος μου ξέρω. Αλλά ξέρετε τ λένε.. Αυτά που αρνησε πεισματικά έρχονται κάποια στιγμή και σε βρίσκουν). έχω κάνει σχέσεις με αγόρια κα μάλιστα η μία ήταν σοβαρή. 5 χρόνια συγκατοίκηση (για λίγο βέβαια) όνειρα για γάμο παιδιά κλπ κλπ. Εδώ κ 3 χρόνια όμως είμαι μόνη μου. Όσους κ αν έχω γνωρίσει τους απορρίπτω κατευθείαν. Δεν μ βγαίνει να τους δω ούτε για έναν δευτερο καφέ. Βλέπω γύρω μου και το πως έχουν εξελιχθεί και οι σχέσεις και οι άντρες κ έχω ξενερώσει απίστευτα.χαλιεμαι πλέον με το οτιδήποτε έχει Ν κάνει μ άντρα. Εδώ και 3.-4 μήνες έχω επηρεαστεί και από κάποιες ταινίες με λεσβιες που βλέπω αλλά και παρατηρώ τον εαυτό μου ότι οταν βγαίνω εξω κοιτάω της γυναίκες κ κάποιες τις βλέπω διαφορετικά. Πιο ερωτικά.εχω στο μυαλό μου ότι αν κάνω σχέση με γυναίκα θ είμαι πιο ήρεμη πιο ασφαλείς πιο χαρούμενη πιο καλά.κ γενικά έχω πολύ έντονα την σκέψη στο μυαλό μου ν πάω με μια γυναίκα. Πράγμα δύσκολο κ αυτό γτ ειδικά στην πόλη μου μένω δύσκολα ν βρεις που συχνάζουν κ ποσεσ είναι.Τι γίνεται;;; είναι απλά φάση επειδή είμαι πολύ αρνητική απέναντι στους άντρες η έχω αλλάξει;
