Ψυχοσωματικα προβλήματα?!

Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Είναι τόσα πολλά αυτά που θελω να πω, που φοβάμαι μην σας μπερδέψω, μην ξεχάσω, μην..μην..μην..

Αρχικά καλημέρα, είμαι ο Κώστας. Νέος στο forum.
Λενε πως το διαδίκτυο πολλές εώς και όλες τις φορές που εχει να κανει με θεμα υγείας (σωματικό – ψυχολογικό), κάνει κακό. Στην παρούσα φάση και με σελίδες σαν αυτή, μονο καλό μπορει να κανει, γτ εχει να μιλήσεις, να παρεις απόψεις, να μοιραστείς κτλπ.

Στο θέμα…
Πριν περίπου ένα χρόνο και ενώ ήμουν για καφε με φίλο, εκεί που καθόμουν, ένιωσα σαν να φεύγει η γη κατω από τα πόδια. Νομιζα κυριολεκτικά πως θα λιποθυμήσω. Δεν το είχα νιώσω ξανα.
Από εκεινη την μέρα άρχισαν όλα. Δεν είπα κατι στον φίλο μου, ενώ ειχα τρομάξει απίστευτα. Νομιζα πως θα πέσω κατω, θα γίνω και ρεζίλι.

Πήγα σπίτι με μουδιάσματα στο πρόσωπο και στο κεφάλι. 2 μέρες (Σαββατοκύριακο), να μην θελω να σηκωθώ από το κρεβάτι. 2 μερες ημουν ξαπλωμένος και κοιμόμουν. Σηκωνόμουν για λίγο για να φαω (εάν έτρωγα).
Για να μην τα πολυλογώ, εννοείτε έκανα εξετάσεις, αιματος, αξονική, μαγνητική (με δική μου επιθυμία), 2 παθολόγοι δεν βρήκαν τπτ (μου είπαν ότι είναι ψυχολογικό), έπειτα και σε νευρολόγο τα ίδια.
Από τότε παιδια, έχω ζαλάδες, πονοκεφάλους, σφίξιμο στον αυχένα, μουδιάσματα, δεν έχω καθόλου όρεξη, ζωντανια, δεν εχω αυτή την σπίθα που γουσταρεις το αύριο.

Καποιες στιγμές νιώθω σαν βελόνες στο κεφάλι, σαν ότι θα εκραγεί, έντονοι πονοκέφαλοι και ζαλάδες. Καποιες φορές ταχυκαρδίες, νιώθω ότι θα τρελαθώ.
Υπαρχουν στιγμές που νομίζω θα σκάσω μεσα στο σπίτι και με πιάνει δύσπνοια.

Μηνες τωρα.. ΜΗΝΕΣ, είναι μαρτύριο να σκεφτεσαι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΟΛΗ ΜΕΡΑ (χωρίς υπερβολή) πως κατι έχεις. Να ξερεις ή να θες να πιστεψεις πως είναι ψυχολογικό. Να το σκέφτεσαι όλη μερα. Να μην μπορείς να το βγαλεις από το μυαλό σου.
Να πονάς, να ζαλίζεσαι, να νιώθεις μουδιάσματα, πανικό, να εισαι σε μια κατάσταση απελπισίας.

Και? ΤΙ κανεις? Πως προχωράς? Εκανα μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο. Ειλικρινα δεν ξερω γιατι πήγα. Δεν ρωτούσε πολλα, δεν έδωσε συμβουλες, δεν… δεν…

Φοβάμαι να κάνω πράγματα γιατι νομίζω πως θα με πιάσει πανικος, θα με πιασει το τρέμουλο στα πόδια, ότι φευγει η γη, η αίσθηση της λιποθυμίας. Το μουδιασμα στο κεφαλι και ο πονοκέφαλος (όχι ο κλασικός, αυτος που θα σου περάσει με ένα παυσιπονο, νομίζω το έχουν περιγράψει κι αλλοι), εχει γίνει κολλητός μου.
Να μην έχεις ζωντανια? Την σπίθα της ζωής? Στο ξαφνικό? Και απλα να ανησυχείς? Πως θα ζήσουμε ετσι? Όταν βγαίνω και ξεχνιέμαι (όσο μπορώ), περνάω όμορφα. Αλλα ποτέ δεν φεύγει.

Θελω ξανα αυτή την σπίθα της ζωής παιδια. Όχι να σκέφτομαι από το ΠΡΩΙ εως το ΒΡΑΔΥ, πόνους, ότι πλεον δεν ειμαι καλα σωματικά, ψυχολογικα, άρνηση, κτλπ.

Τι να κανω? Ειλικρινα είμαι σε άσχημη κατασταση. Που να απευθυνθώ? Σε ψυχολόγο? Σε ψυχίατρο?

Ηθελα να πω περισσότερα και να περιγράψω περισσότερα, αλλα ήδη βγήκε μεγάλο το κείμενο. Ζητάω συγγνώμη αν σας κούρασα. Αλλα η αγωνία.. ο φόβος..

Σας ευχαριστώ.
Καλές γιορτές

Γεια σου φιλε Κωστα. Αν και εxω πει οτι δεν θα ξαναγραψω .....συνηθως ομως μπαινω για να βλεπω τι γραφουν οσοι εχουν το ιδιο προβλημα με μενα. Αυτα που αναφερεις οτι παθαινεις ειναι κρισεις πανικου που συνηθως προερχονται απο το πολυ αγχος. Αν συνεχιζονται για πολυ καιρο η γνωμη μου ειναι να βρεις ενα ψυχιατρο αν ειναι και ψυχοθεραπευτης ακομα καλυτερα και θα σε βοηθησει πολυ. Θα σου δωσει μια αγωγη συνηθως δινουν αντικαταθλιπτικα θα εχεις μια επικοινωνια μαζι του π.χ τον παιρνεις τηλεφωνο οταν εχεις προβλημα και θα σου εξηγει. Μονο που θα μιλησεις μαζι του θα σου περασει και ο πονοκεφαλος. Καλη τυχη!!!!

Καλησπέρα Ρουλα. Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Ειλικρινά (και νομίζω το καταλαβαίνεις), νομίζω πως ζω ένα μαρτύριο.

Το να τρέχεις σε παθολόγους, να κάνεις συνέχεια εξετάσεις, να πονας, να ζαλίζεσαι, να έχεις τόσο άγχος που να θες να κάνεις εμετό (συγγνώμη γι αυτό), να μην έχεις την ζωντάνια που είχες, καταντάει και κουραστικό πέρα απ όλα τα άλλα.

Φαντάσου πως υπήρχε φορά, που πήγαινα για κούρεμα και ήθελα να κάνω εμετό από το άγχος. Και αναρωτιόμουν.. Άγχος? ΓΙΑΤΊ? Όποιος δεν το έχει ΖΗΣΕΙ (και εύχομαι να μην το ζήσει ΠΟΤΈ), δεν μπορεί να καταλάβει τι βιώνουμε.

Όπως ανέφερα η συνάντηση με ψυχολόγο. Δεν βοήθησε.

Από την πρώτη συνάντηση, αναρωτιόμουν, μα καλά, αυτό κάνουν? Δεν είδα φως, κάποια βοήθεια.

Δεν ήξερα αν πρέπει να πάω σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Και σκεφτόμουν πως αν πάω και δεν είναι καλός? Αν γίνω χειρότερα?

Και οι πόνοι, πόνοι. Η διάθεση στο πάτωμα. Ναι μεν γελούσα, ναι μεν ήθελα να βγω, γτ στο σπίτι έσκαγα.

Και χάρηκα όταν βρήκα το forum διότι σκέφτηκα πως ίσως βρω μια λύση. Μια απάντηση

Καλησπέρα Κώστα καλώς ήλθες εδω στο forum... περίπου ενα δίμηνο ταλαιπωρούμαι παρομοίως... πάνω κάτω τα ίδια... τρέμουλο, αδυναμία, αίσθημα ζαλάδας, βαρύ κεφάλι, συμπτώματα συνέχεια στο στήθος κλπ... καρδιογραφήματα, τεστ κοπώσεως, εξετάσεις αίματος και η διάγνωση απο παθολόγο και καρδιολόγο, σωματοποιημένο άγχος, γενικη αγχώδης διαταραχή ή όπως αλλιώς λέγεται... μεγάλος μπελάς, σου ρουφάει την ενέργεια ψυχική και σωματική.... έφτασα στο αμήν... ο παθολόγος που είναι και φιλαράκι μου συνέστησε κάποιο ηρεμιστικό αλλά και αλλαγή τρόπου σκέψης κρατώντας το οτι σωματικά δεν έχω κάτι, σύμφωνα με όλες τις εξετάσεις.... κάτι πρέπει να κάνεις κι εσύ... ψυχαναλυτή... ψυχίατρο... ομοιοπαθητική.. τι να σου πω.... πάντως σίγουρα δεν είσαι μόνος... είμαστε τόσοι συμπάσχοντες εδώ..!

Γιάννη σε ευχαριστώ πολυ, πολύ για την απάντηση. Ειμαι σε φάση που δεν μπορώ να θυμηθώ, πως ειναι να είσαι καλα, με καθαρό μυαλό, χωρίς πόνους και να ΖΕΙΣ. Σκέφτομαι πριν κανω οτιδήποτε με γιατρό, να ακολουθήσω ενα φιλαράκι σε ταξίδι με αυτοκίνητο για 10 μερες. Μηπως και χαλαρώσω, να δουλέψει το μυαλό μου περισσότερο, νέες εικονες κτλπ.

Δεν ξερω βεβαια αν αυτο θα μου κανει καλό ή κακό (φαντσου, ταξίδι και σκέφτομαι αν θα μου κανει κακό).

Το ίδιο σκεφτόμαστε όλοι, πίσω από κάτι όμορφο τι άσχημο θα έρθει αν θα έρθει κλπ.... Δοκίμασε το κι αυτό με το ταξίδι ίσως σε βοηθήσει.. σίγουρα το πρωί ξυπνάς και στο μυαλό έρχονται το πώς αισθάνεσαι πως θα πάει η ημέρα, αν θα ακούσεις κάτι αρνητικό κλπ κλπ... είναι βασανακι... Για κάποιους ίσως γελοίο αλλά εμας μας τυραναει....

Κωστα καλησπερα και καλως μας βρηκες ...μονος σου εδωσες την απαντηση γιατι υποφερουμε ολοι μας .Γιατι απο το πρωι που ανοιγουμε τα ματια μας μεχρι την νυχτα που τακλεινουμε ενα πραγμα μονο σκεφτομαστε οτι κατι εχουμε οπωσδηποτε κατι εχουμε .Αυτο απο μονο του ειναι εμονικο και βασανιστικο για μυαλο και σωμα,πραγματα που οταν εισαι καλα δεν εχουν ιδιαιτερη σημασια εμεις τα μεγαλοποιουμε και αυτο μας σκοτωνει ολη μερα.Η σπιθα της ζωης που ζητας εσυ και ολοι μας εδω ειναι η ανεμελια του να μην σκεφτεσαι ετσι ,αυτο πρεπει να βρουμε τροπο να καταφερουμε .Αντι για αυτο τρωμε τα χρονια τις ωρες και τα λεπτα μας(που δεν θα γυρισουν ποτε πισω) σε γιατρους και εξετασεις !!Μονο καταρα μπορω να το περιγραψω αυτο που μας συμβαινει ....υπομονη

Καλησπέρα Κώστα...λοιπόν λογικά θα σου είπαν το ιδιο και οι υπόλοιποι είναι κρίσεις πανικού...αν σε πιάσουν μια φορά δεν σε αφήνουν...το θέμα είναι ότι μπορεί για άσχετο λόγο πχ να σε πονέσει λίγο ο αυχένας ξαφνικά αρχίζεις σκέφτεσαι ποπο τι έπαθα μετά σφίγγεται το κεφάλι σε πιάνει πονοκέφαλος λες θα πέσω κάτω θα γίνω ρεζίλι μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο όπως μου το είχε περιγράψει γιατρός...αφού ψσχτηκες παθολογικά μην το ψάχνεις άλλο θα σου λένε είναι ψυχολογικό και θα σε εκνευρίζουν λες και είναι ένα κουμπάκι που το κλείνεις και περναει...εγώ θα σου πρότεινα να βρεις ψυχίατρο αλλά όχι που να δίνει μόνο χάπια να είναι ψυχοθεραπευτής να μιλάτε να σου εξηγήσει κάποια πράγματα να κάνετε ασκήσεις και αν χρειαστεί χάπια μετά οκ.. αλλά πρώτα να το παλέψετε αυτά...

Κατι που ηθελα ακομη να σου πω οτι αυτο που έπαθες με το κουρεμα το εχω ακουσει και απο αλλον το εχω και γω σε λιγοτερο βαθμο. Αν βρεις εναν ψυχιατρο και του πεις τα συμπτωματα που εχεις θα καταλαβει κατευθείαν τι εχεις και πως θα σε βοηθήσει. Θελει χρονο για να μπεις σε μια σειρα μην περιμένεις γρηγορα αποτελέσματα αλλοι παρακολουθούνται χρόνια απο ειδικους αυτο το λεω γιατι αναφερες οτι πηγες μερικες φορες μονο σε ψυχολογο. 'Οτι αλλη απορία εχεις θα σε βοηθησουν και τα υπολοιπα παιδια.

Καλώς τον στην παρέα μας. Εγώ ταλαιπωρουμαι με ψυχοσωματικά 1.5 χρόνο πλέον. Μετά από μια περίοδο άρνησης του τι έχω πάθει (χαζομάρα μου τρελή αυτό) ήρθαν τα χειρότερα και έχω περάσει από διάφορα στάδια σωματοποιησης στομάχια, έντερα, ζαλάδα, αδυναμία, ιδρώτας, ταχυκαρδία, έκτακτες, εσωτερικά τρεμουλα, ανατριχιλες στο δέρμα κλπ κλπ. Με αρκετή δουλειά με τον εαυτό μου και κάποιους μήνες σε ειδικό για γνωσιακή-συμπεριφορικη ψυχοθεραπεία κατάφερα να επανέλθω σε κάπως φυσιολογική κατάσταση. Από εκεί που εβγαινα από το σπίτι μόνο για τσιγάρα και πίσω μην πάθω κάτι κακό, κατάφερα πήγα διακοπές μόνος μου (στοίχημα με τον εαυτό μου), βρήκα καλύτερη δουλειά, μπήκα σε σχέση και έβαλα τη ζωή μου σε μια κάποια τάξη. Φάρμακα μέχρι τώρα δεν έχω πάρει και ελπίζω να μην χρειαστεί να πάρω
Στα γράφω όλα αυτά για να σου πω 2 πράγματα στην ουσία:
1) δεν θα γυρίσεις στα παλιά μέσα σε μια μέρα. Μη σου πω κάποια πράγματα που πριν τα έκανες αυτόματα τώρα θα χρειαστεί να τα ξαναμαθεις ας πούμε πως να τα κάνεις και να αντλείς ικανοποίηση
2) όσο πιο πολύ αργείς να το βάλεις κάτω το ζήτημα και να ψαχτεις γιατί σου συμβαίνει ότι περνάς, τόσο πιο δύσκολο θα είναι μετά να το παλέψεις.
Και ότι χρειαστείς εμείς εδώ είμαστε ;)

Καλημέρα σε όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Παιδιά αυτος ο χρόνος που αφιερώνεται στο να απαντάτε, ξέρετε πόσο καλό κανει σε καποιον που έχει πρόβλημα? Και σε πόσους άλλους που θα ψάξουν καποια στιγμή το ίδιο?! Μπραβο σας. Ειναι πολυ σημαναντικό να υπάρχουν άνθρωποι.!!!

Φοβάμαι μηπως πηγαίνοντας σε καποιον ψυχίατρο, αρχίσω τα φάρμακα και δεν μπορώ να τα κόψω. Μήπως με κανουν "φυτό" Συγγνώμη γι αυτο, ειμαι άσχετος).

Αλλο ενα θεμα μου ειναι σε ποιον? Ζω σε νησί όπου υπάρχει μόνο 1 ψυχίατρος και απ ότι εχω ακουσει και όχι απο ενα ατομο, δεν ειναι καλος. Κια το άκουσα όχι ρωτώντας για ψυχίατρο βαση του προβλήματός μου. Αλλα σε άσχετη στιγμή, για άλλο θέμα.

Καπου μέσα στο forum διάβασα για το therapytoday.gr . Εχετε καποια εικονα? Καποια εμπειρία με online επαφή με γιατρό?

Πρέπει να σας πω ότι απο εχθες που βρήκα το forum και ΕΣΑΣ, νιώθω ότι κατι μπορεί να γίνει.!!! Σας ευχαριστώ πολυ.!!!! Μακάρι να πανε όλα καλα και να μπορώ κι εγω στο μέλλον να βοηθήσω κάποιον

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_27

Καλημέρα σε όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Παιδιά αυτος ο χρόνος που αφιερώνεται στο να απαντάτε, ξέρετε πόσο καλό κανει σε καποιον που έχει πρόβλημα? Και σε πόσους άλλους που θα ψάξουν καποια στιγμή το ίδιο?! Μπραβο σας. Ειναι πολυ σημαναντικό να υπάρχουν άνθρωποι.!!!

Φοβάμαι μηπως πηγαίνοντας σε καποιον ψυχίατρο, αρχίσω τα φάρμακα και δεν μπορώ να τα κόψω. Μήπως με κανουν "φυτό" Συγγνώμη γι αυτο, ειμαι άσχετος).

Αλλο ενα θεμα μου ειναι σε ποιον? Ζω σε νησί όπου υπάρχει μόνο 1 ψυχίατρος και απ ότι εχω ακουσει και όχι απο ενα ατομο, δεν ειναι καλος. Κια το άκουσα όχι ρωτώντας για ψυχίατρο βαση του προβλήματός μου. Αλλα σε άσχετη στιγμή, για άλλο θέμα.

Καπου μέσα στο forum διάβασα για το therapytoday.gr . Εχετε καποια εικονα? Καποια εμπειρία με online επαφή με γιατρό?

Πρέπει να σας πω ότι απο εχθες που βρήκα το forum και ΕΣΑΣ, νιώθω ότι κατι μπορεί να γίνει.!!! Σας ευχαριστώ πολυ.!!!! Μακάρι να πανε όλα καλα και να μπορώ κι εγω στο μέλλον να βοηθήσω κάποιον

---

Καλημέρα, και εγώ τη σειρά μου είμαι στην ίδια ακριβώς κατάσταση περίπου δύο χρόνια τώρα και τον τελευταίο ένα χρόνο κάνω συνεδρίες με ψυχίατρο που είναι και ψυχοθεραπευτης.

Αυτο που έχω να σου πω είναι ότι και εγώ μόνιμα συνοδευομαι από ένα ψυχοσωματικο τουλάχιστον, που με φέρνει σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και σκέψεις αλλά τις περισσότερες μέρες των 2 χρόνων με πιέζω να κάνω πράγματα και κάπως έτσι έχω παραμείνει λειτουργική.

Εγώ ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα μου όταν googlara με μανία καθε σωματικό μου σημάδι ή πόνο, διάβαζα τα χειρότερα, τα πιστεύα και τα ζούσα. Και ακόμα εν μέρη αυτό προσπαθώ να απόβαλω.
Επισκέφθηκα ψυχολόγο κανέναν πρόβλημα δεν είχα αλλά 3 μήνες μετά είχα αρκετές συνεδρίες που τις ένιωθα να βαλτωνουν, να μην γίνεται κάτι καινούριο. Αναζήτησα ψυχοθεραπευτη-ψυχιατρο, βρήκα έναν πήγα, του είπα τι έχει συμβεί στο παρελθόν μου και τι μου συμβαίνει τώρα και θέλω να αντιμετωπίσω. Εξήγησα πως καθώς εγώ έχω και επιβαρυμενο παρελθόν, φαντάζομαι πως κάποια στιγμή θα μου έβγαιναν από μέσα μου όλα τα άσχημα που έχω ζήσει, οπότε λογικά αυτό που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω είναι τραύματα της ψυχής μου, άρα θα ήθελα για αρχή να προσπαθήσω χωρίς φαρμακευτική αγωγή και στη συνέχεια αν δει ότι δεν τα καταφέρνω σαφώς να πάρω. Μου είπε ότι χωρίς φαρμακευτική αγωγή δεν με αναλαμβάνει, έφυγα χωρίς να έχω νιώσει και κάποια σύνδεση με τον γιατρό ακόμη και πριν μου πει ότι θέλει να πάρω οπωσδήποτε. Βρήκα άλλο ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτη, πήγα είπα ακριβώς το ίδιο πράγμα. Είπα κ ολας όταν δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τα φάρμακα, απλά επειδή πιο μικρή ήμουν τόσο δυνατή πιστεύω ότι κάπου μέσα μου ίσως κρύβεται ακόμα η δύναμη αυτή. Μου είπε συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Έκανα εβδομαδιαίες συνεδρίες, οι κρίσεις πανικού από 3 τη μέρα έπεσαν στη μια τη μέρα. Αλλά κάποιες ήταν πολύ άσχημες. Πήγα του είπα ναι μεν έχω βελτίωση αλλά δεν τα καταφέρνω. Μου είπε νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να βοηθηθείς; αυτό ένιωθα. Όμως εκείνο το δευτερόλεπτο σκέφτηκα πόσο θα απογοητευομουν από το να δεχτώ ακόμα μια ήττα μου. Την ρώτησα αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να κάνω. Μου είπε δύο συνεδρίες την εβδομάδα. Το έκανα, με εξάντλησε οικονομικά αλλά για 4 μήνες έκανα 2 συνεδρίες την εβδομάδα. Αυτό εξαφάνισε τις κρίσεις πανικού από την καθημερινότητα μου.

Παλεύω με την άρρωστο φοβία ακόμα και την αποδοχή του εαυτού μου φαντάζομαι παράλληλα.

Όλο αυτό στο λέω, γιατί μπορεί να πας κάπου να είναι όλα καλά αλλά μετά από καιρό κάτι να λείπει. Μπορεί να βρεις θεράποντα που να μην κουμπώνεις. Μπορεί να σου συμβούν χίλια δυο, αλλά εφοσων ξέρεις τι είναι αυτό που ψάχνεις θα το βρεις.

Επίσης πιστεύω πως μέσω Skype υπάρχουν πλέον πάρα πολλοι γιατροί και ψυχολόγοι, οπότε θα έχεις μια γκάμα να διαλέξεις αλλά και να απορρίψεις. Μην αφήσεις την απόσταση να μι εμπόδιο σε αυτό, γιατί πια δεν είναι κάτιε το ίντερνετ.

Κώστα, μπορείς να μετακινηθείς απο το νησί κάποιες φορές μέχρι να δρομολογηθεί μια θεραπεία σου σε κάποιον άλλον ψυχίατρο ώστε να νιώθεις σίγουρος γι αυτόν? πρίν πας στον ψυχίατρο που λογικά θα σου δώσει μια φαρμακευτική κατάλληλη αγωγή για την δυσκολία που περνάς όπως όλοι μας εδώ, να δοκιμάσεις κάτι εναλλακτικό, πχ ψυχοθεραπεία, κάποια φυτικά βοηθήματα που ίσως βοηθούν κάποιους ή οτιδήποτε άλλο κρίνεις εσύ ξεκινώντας απο τα απλά και τα εύκολα μέχρι να καταλήξεις στον ψυχίατρο που φοβάσαι, που δεν είναι φοβερό τελικά!! ένας ιατρός είναι που έχει δύσκολο έργο, να γιατρέψει μια ψυχή, την ψυχή μας...

Και εδω έρχονται αλλα ερωτήματα. Τα οποία πιστευω τα είχαμε/εχουμε/θα εχουμε όλοι.

Ψυχολόγος ή ψυχίατρος?

Διάβασα ένα άρθρο σε ενα blog, στο οποίο έλεγε σχεδόν κατηγορηματικά, να μην επιλέξει καποιος ψυχολόγο ή ψυχίατρο ο οποίος, έχει γράψει βιβλίο, γτ κατα 99% θα προσπαθήσει αργά ή γρήγορα να στο πουλήσει. Κάνοντας εξίσου μια αναζήτηση στην google, διαβασα κριτικές για ψυχολόγο, που ασθενείς του, ελεγαν αυτο ακριβως. Ότι απλα προσπαθούσε να πουλήσει. Δεν ξερω αν ισχύει, τουλάχιστον για όλους. Και δεν ξερω εαν τελικά ενας τέτοιος "ειδικός" όντως βοηθάει.

Ειναι τόσο λεπτό το ζήτημα της επιλογής, του ειδικού, που με απογοητεύει λιγακι. Για να ξεκινησεις μια προσπάθεια να βρεις τον εαυτό σου, να αντιμετωπίσεις τις φοβίες σου, το άγχος, τους πόνους, πρέπει πρωτα να βρεις το γιατι.

Αυτον τον άνθρωπο θελω να βρω. Να μου δείξει τον δρόμο, για να προσπαθήσω. (Μεταξύ μας παιδια, νοσταλγώ τον καιρό που δεν ειχα τα ψυχοσωματικά, όπως όλοι μας φαντάζομαι)

Θα σε συμβούλευα να μην μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς μέσω Google. Και εγώ ή ψυχολόγος που πήγαινα ήταν η τοπ στο doctoranytime νομίζω ή σε κάποιο αντίστοιχο. Ήταν καλή, δεν είχα πρόβλημα, με πίεζε λίγο να ξεκινήσω φαρμακευτική αγωγή, και ένιωθα να μην μπορεί να ακουμπήσει τις πληγές μου για να με βοηθήσει. Από εκεί και μετά, πήγαινα βλέποντας και κάνοντας. Η πρώτη ψυχίατρος που και αλληλοαποριφθηκαμε ήταν ψυχίατρος ψυχοθεραπευτης και εξειδικευμένη στα παιδικά τραύματα, οπότε σκέφτηκα ότι εκεί θα κουμπωσω και όμως, δεν. Ο γιατρός που έχω καταλήξει τώρα, ήταν απλά κοντά στη δουλειά μου. Είπα θα το δοκιμάσω και ότι γίνει, γιατί δυσκολεύουν με τις μετακινήσεις τότε. Και τότε εγώ πέτυχα ψυχίατρο ψυχοθεραπευτη γιατί ήταν κοντά στη δουλειά μου τότε. Εγώ κυρίως έψαχνα ψυχοθεραπευτη, και ας ήταν είτε ψυχολόγος είτε ψυχίατρος για αρχή. Μετά που σκέφτηκα ότι μπορεί να χρειαστώ για αγωγή, έκλεινα ελαφρώς προς τον ψυχίατρο, για να μη με παραπέμπουν αλλού για συνταγογραφηση και χρειαστεί να τα λέω όλα από την αρχή γιατί είχα κουραστεί. Αλλά τελικά μέχρι και σήμερα δεν έχω λάβει ακόμη κάποια αγωγή, ακολουθώ υποδείξεις του ψυχιάτρου για γυμναστική, περπάτημα και πολλά άλλα που δεν είναι εύκολα να σου πω την αλήθεια αλλά μέσες άκρες εγώ έτσι κινήθηκα.νιωθω ότι το Google γενικά έχει μια τάση να μας κρατάει πίσω με. Τις αμφιβολίες που μας σπέρνει σε οοολα τα θέματα. Μα σε όλα.

Όντως Layla123, μερικές φορές το internet, μπορεί να κανει κακό αντι για καλό, όταν το χειρίζεσαι λαθος. Πόσο μαλλον όταν βρίσκεσαι σε ενα πρόβλημα και ψάχνεις σωσίβιο.

Εχει δοκιμάσει καποιο μελος την Κλινική Υπνοθεραπεία? Εχετε ακουσει κατι?

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_27

Όντως Layla123, μερικές φορές το internet, μπορεί να κανει κακό αντι για καλό, όταν το χειρίζεσαι λαθος. Πόσο μαλλον όταν βρίσκεσαι σε ενα πρόβλημα και ψάχνεις σωσίβιο.

Εχει δοκιμάσει καποιο μελος την Κλινική Υπνοθεραπεία? Εχετε ακουσει κατι?

---

Εγώ όχι, αλλά έχω δοκιμάσει ομοιπαθητικη στο παρελθόν και ήταν πολύ βοηθητική, και από αρκετούς εδώ μέσα έχω διαβάσει ότι έχουν βοηθηθεί πολύ. Σου εύχομαι να ότι δοκιμάσεις να σε βγάλει από αυτό που ζεις τώρα με τη λιγότερη δυνατή ταλαιπωρία, μόνο μη το βάλεις ποτέ κάτω.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_27

Καλημέρα σε όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Παιδιά αυτος ο χρόνος που αφιερώνεται στο να απαντάτε, ξέρετε πόσο καλό κανει σε καποιον που έχει πρόβλημα? Και σε πόσους άλλους που θα ψάξουν καποια στιγμή το ίδιο?! Μπραβο σας. Ειναι πολυ σημαναντικό να υπάρχουν άνθρωποι.!!!

Φοβάμαι μηπως πηγαίνοντας σε καποιον ψυχίατρο, αρχίσω τα φάρμακα και δεν μπορώ να τα κόψω. Μήπως με κανουν "φυτό" Συγγνώμη γι αυτο, ειμαι άσχετος).

Αλλο ενα θεμα μου ειναι σε ποιον? Ζω σε νησί όπου υπάρχει μόνο 1 ψυχίατρος και απ ότι εχω ακουσει και όχι απο ενα ατομο, δεν ειναι καλος. Κια το άκουσα όχι ρωτώντας για ψυχίατρο βαση του προβλήματός μου. Αλλα σε άσχετη στιγμή, για άλλο θέμα.

Καπου μέσα στο forum διάβασα για το therapytoday.gr . Εχετε καποια εικονα? Καποια εμπειρία με online επαφή με γιατρό?

Πρέπει να σας πω ότι απο εχθες που βρήκα το forum και ΕΣΑΣ, νιώθω ότι κατι μπορεί να γίνει.!!! Σας ευχαριστώ πολυ.!!!! Μακάρι να πανε όλα καλα και να μπορώ κι εγω στο μέλλον να βοηθήσω κάποιον

---

Καλημέρα...λοιπόν υπάρχουν ψυχολόγοι και ψυχίατροι που κάνουν και σκαιπ οπότε μπορείς να βρεις πιο εύκολα αλλά και πάλι θέλει προσοχη

ποιος δεν νοσταλγεί φίλε κώστα..?? απο κάπου όμως πρέπει να ξεκινήσεις... ψυχολόγο πχ... μετά αν δεν, ίσως ψυχίατρο..?? εγώ ξεκίνησα ομοιοπαθητική... και βλέπουμε.... ίσως να μην έχεις πολλές επιλογές λόγω του νησιού που μένεις, αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάποιον ''καλό'' ψυχαναλυτή, ψυχολόγο μπορεί να στον συστήσει...

Κωστα καλησπερα!! Τα ιδια ακριβως περναω κι εγω εδω και εξι χρονια , τα ιδια !! Τωρα ειμαι σε αγωγη ,ελπιζω να βοηθηθω , το παλεψα με χιλιους δυο εναλλακτικους τροπους αλλα δεν τα καταφερα . Μου ειπε η γιατρος μου ειναι εξαιτιας του αγχους συσπωνται τα αγγεια και προκαλουν ζαλη και πονοκεφαλο .

Καλησπέρα,και εγώ ταλαιπωρούμαι χρόνια τώρα από ποικίλες αγχώδεις διαταραχές.Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε πάρα πολύ,γενικά δεν είμαι κατά των φαρμάκων ίσως να χρειάζονται κάποιες φορές αλλά πιστεύω πως μόνο σε συνδιασμό με την ψυχοθεραπεία μπορούν να φέρουν αποτελεσματα.Η ψυχοθεραπεία πάντως είναι αυτή που μπορεί να δώσει την λύση.Εχοντας αλλάξει 5 ψυχοθεραπευτές εκ των οποίων οι 2 ήταν ψυχίατροι και οι 3 ψυχολόγοι μπορώ να πω ότι σημασία δεν έχει αν η ψυχοθεραπεία θα γίνει από ψυχολόγο η ψυχιατρο,υπάρχουν καλοί ψυχολόγοι υπάρχουν και κακοί ψυχολόγοι,υπάρχουν καλοί ψυχίατροι υπάρχουν και κακοί ψυχίατροι όπως όλα τα επαγγελματα.,εγώ είχα πάει σε ψυχιάτρο που μπορεί να χαλουσαμε σχεδόν όλες τις συνεδρίες να μιλάμε για ταινίες και γενικά όπως αποδείχτηκε ήταν πολύ κακός στην δουλειά του.σημασια έχει να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο είτε ψυχολόγο είτε ψυχίατρο και να βρεις το θεραπευτικό είδος που σου ταιριάζει,Κατά την γνώμη μου η γνωσιακή συμπεριφοριστικη θεραπεία είναι η πιο κατάλληλη για τις αγχώδεις διαταραχες αλλά σημασία έχει να ταιριάζει σε εσένα,μην διστάσεις να αλλάξεις ψυχοθεραπευτές αν δεις ότι ο πρώτος η ο δευτερος δεν σου ταιριάζει,είναι όπως τα παπούτσια δεν παίρνεις πάντα το πρώτο ζευγάρι που θα δοκιμάσεις.εγω χρειάστηκε να αλλάξω 5 για να βρω αυτόν που με βοήθησε πραγματικά να ξεπεράσω το πρόβλημα μου.Ευχομαι με την κατάλληλη βοήθεια να ξεπεράσεις το κάθε σου πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_27

Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Είναι τόσα πολλά αυτά που θελω να πω, που φοβάμαι μην σας μπερδέψω, μην ξεχάσω, μην..μην..μην..

Αρχικά καλημέρα, είμαι ο Κώστας. Νέος στο forum.
Λενε πως το διαδίκτυο πολλές εώς και όλες τις φορές που εχει να κανει με θεμα υγείας (σωματικό – ψυχολογικό), κάνει κακό. Στην παρούσα φάση και με σελίδες σαν αυτή, μονο καλό μπορει να κανει, γτ εχει να μιλήσεις, να παρεις απόψεις, να μοιραστείς κτλπ.

Στο θέμα…
Πριν περίπου ένα χρόνο και ενώ ήμουν για καφε με φίλο, εκεί που καθόμουν, ένιωσα σαν να φεύγει η γη κατω από τα πόδια. Νομιζα κυριολεκτικά πως θα λιποθυμήσω. Δεν το είχα νιώσω ξανα.
Από εκεινη την μέρα άρχισαν όλα. Δεν είπα κατι στον φίλο μου, ενώ ειχα τρομάξει απίστευτα. Νομιζα πως θα πέσω κατω, θα γίνω και ρεζίλι.

Πήγα σπίτι με μουδιάσματα στο πρόσωπο και στο κεφάλι. 2 μέρες (Σαββατοκύριακο), να μην θελω να σηκωθώ από το κρεβάτι. 2 μερες ημουν ξαπλωμένος και κοιμόμουν. Σηκωνόμουν για λίγο για να φαω (εάν έτρωγα).
Για να μην τα πολυλογώ, εννοείτε έκανα εξετάσεις, αιματος, αξονική, μαγνητική (με δική μου επιθυμία), 2 παθολόγοι δεν βρήκαν τπτ (μου είπαν ότι είναι ψυχολογικό), έπειτα και σε νευρολόγο τα ίδια.
Από τότε παιδια, έχω ζαλάδες, πονοκεφάλους, σφίξιμο στον αυχένα, μουδιάσματα, δεν έχω καθόλου όρεξη, ζωντανια, δεν εχω αυτή την σπίθα που γουσταρεις το αύριο.

Καποιες στιγμές νιώθω σαν βελόνες στο κεφάλι, σαν ότι θα εκραγεί, έντονοι πονοκέφαλοι και ζαλάδες. Καποιες φορές ταχυκαρδίες, νιώθω ότι θα τρελαθώ.
Υπαρχουν στιγμές που νομίζω θα σκάσω μεσα στο σπίτι και με πιάνει δύσπνοια.

Μηνες τωρα.. ΜΗΝΕΣ, είναι μαρτύριο να σκεφτεσαι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΟΛΗ ΜΕΡΑ (χωρίς υπερβολή) πως κατι έχεις. Να ξερεις ή να θες να πιστεψεις πως είναι ψυχολογικό. Να το σκέφτεσαι όλη μερα. Να μην μπορείς να το βγαλεις από το μυαλό σου.
Να πονάς, να ζαλίζεσαι, να νιώθεις μουδιάσματα, πανικό, να εισαι σε μια κατάσταση απελπισίας.

Και? ΤΙ κανεις? Πως προχωράς? Εκανα μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο. Ειλικρινα δεν ξερω γιατι πήγα. Δεν ρωτούσε πολλα, δεν έδωσε συμβουλες, δεν… δεν…

Φοβάμαι να κάνω πράγματα γιατι νομίζω πως θα με πιάσει πανικος, θα με πιασει το τρέμουλο στα πόδια, ότι φευγει η γη, η αίσθηση της λιποθυμίας. Το μουδιασμα στο κεφαλι και ο πονοκέφαλος (όχι ο κλασικός, αυτος που θα σου περάσει με ένα παυσιπονο, νομίζω το έχουν περιγράψει κι αλλοι), εχει γίνει κολλητός μου.
Να μην έχεις ζωντανια? Την σπίθα της ζωής? Στο ξαφνικό? Και απλα να ανησυχείς? Πως θα ζήσουμε ετσι? Όταν βγαίνω και ξεχνιέμαι (όσο μπορώ), περνάω όμορφα. Αλλα ποτέ δεν φεύγει.

Θελω ξανα αυτή την σπίθα της ζωής παιδια. Όχι να σκέφτομαι από το ΠΡΩΙ εως το ΒΡΑΔΥ, πόνους, ότι πλεον δεν ειμαι καλα σωματικά, ψυχολογικα, άρνηση, κτλπ.

Τι να κανω? Ειλικρινα είμαι σε άσχημη κατασταση. Που να απευθυνθώ? Σε ψυχολόγο? Σε ψυχίατρο?

Ηθελα να πω περισσότερα και να περιγράψω περισσότερα, αλλα ήδη βγήκε μεγάλο το κείμενο. Ζητάω συγγνώμη αν σας κούρασα. Αλλα η αγωνία.. ο φόβος..

Σας ευχαριστώ.
Καλές γιορτές

---

Γεια σου Κωστα,
Και εγω τα ιδια... Το μονο που μπορω να σου πω ειναι εφοσον δεν εχεις κατι παθολογικό δεν χρειάζεται να φοβασαι. Οσο του πας κόντρα τοσο θα το αποδυναμωνεις. Μια, δυο ,δεκα , πενήντα ζορισου αλλα σηκω βγες περνα καλα ακομα και αν νιωθεις άρρωστος.Οσο το αγνοείς τοσο θα φευγει. Ειναι πολυ δυσκολο αλλα προσπαθησε να μην το σκεφτεσαι. Εμενα με εχει πιασει στο δρομο να νομιζω οτι θα πεσω κατω αλλα επειδη ηξερα οτι αυτο δεν συμβει συνέχισα να περπατάω και να κανω αυτα που ειχα σχεδιάσει. Μεχρι την ωρα που πηγα στο κρεβάτι ζαλιζομουν αφόρητα αλλα τουλαχιστον κοιμήθηκα καλα γιατι ηξερα οτι την συγκεκριμενη μαχη την κέρδισα εγω! Επισης οποτε πηγαίνω διακοπες για ενα περιεργο λογο ειμαι περδίκι και με το που γυρναω σπιτι ειμαι με τα θερμομετρα στο χερι. Ε ναι! Ειναι ολα στο μυαλο μας...

Φιλαράκο μια από τα ίδια εδώ και 1 χρόνο . Στην αρχή τρόμαξα πολύ. Μαγνήσιο και βιταμίνη β6 .το θέμα είναι να μην κρατάς το μυαλό εκεί αλλά να συνεχίζεις να κάνεις νορμαλ πράγματα και φεύγει μόνο του . Μην ανησυχείς φίλε.

Παιδιά, θελω την άποψή σας. Εχω κανονίσει να παω ενα ταξίδι περίπου 18 μέρες με εναν φίλο. Με αμάξι στην Ευρώπη. Δεν εχω πολύ όρεξη, αλαλ είπα μηπως.. μηπως τελικα μου κανει καλό. ΑΛΛΑ, η κακή ψυχολογία, οι ζαλάδες που νομίζεις πως θα πέσεις κάτω, με σταματάνε. ΣΥΝ του ότι θα ήθελα περισσότερο, αυτο τον καιρό, να βρω καποιον ψυχιατρο - ψυχοθεραπευτή, να μιλήσω, απο το να παω διακοπές.

Οποτε, απο την μια φοβάμαι ότι μια το αεροπλάνο, μια το αμάξι περίπου 6 με 8 ώρες οδήγηση καθε μερα, σε συνδυασμό με τις ζαλάδες, θα με κανουν να καταρρεύσω. (είτε που θα γυρίσει σε κατι πολύ θετικό και όμορφο)

Απο την αλλη, θελω να ερθω σε επαφή με γιατρό. Το ταξίδι λεμε να το κανουμε στις 26 του μηνός. Αν παω ταξίδι και αφήσω για εναν μήνα την ευρεση ειδικου, με παει πολύ πίσω (πόσο μαλλον αν το ταξίδι δεν παει καλα).

Εσεις τι λετε να κανω? Τι πραγματικα θα κανατε? Θα αναζητούσατε ειδικό ώστε να αρχίσετε να λύνεται το θέμα? Ή μαλλον αν ανακαλύπτεται την αιτία? Ή θα πηγαίνατε διακοπες και θα καθυστερούσατε την επαφη με ειδικο?

Επίσης, εαν παω διακοπες και επιστρεψω, μηπως γίνω χειρότερα? Με το σκεπτικό ότι μετα θα μπω ξανα στο ίδιο κλίμα, προερχόμενος απο κατι όμορφο. Και δεν θα εχω καποιον ειδικό να με βοηθήσει, εφόσον θα έχω παραμελήσει την εύρεση του, με το ταξίδι.

Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα.

Καλώς ήρθες.Η σκέψη του "μήπως γίνω χειρότερα" έχει ριζώσει για τα καλά στο μυαλό σου.Και το γαμωτο ποιο είναι,ότι το σκέφτεσαι συνέχεια ξανά και ξανά με αποτέλεσμα να το πάθεις κιόλας.Μην ξεκινας το ταξίδι σου με φόβο του "μήπως συμβεί".Πες θα πάω ταξίδι και θα περάσω καλά.Γιατι καλά θα περάσεις και θα το δεις.Βασανιζομαι με ψυχοσωματικά έντονου βαθμού μήνες τώρα .Δεν έχω πάρει φάρμακα,το παλεύω προς το παρόν με βιολογικά σκευάσματα,εκτός αν καμιά φορά δεν την παλέψω και τσιμπήσω κάνα ζαναξ αλλά σπάνια.Anyway.Δεν μπορεις να βρεις έναν ειδικό μετά το ταξίδι;Εγώ πιστεύω θα ξεχαστείς,θα αλλάξεις παραστάσεις,θα δεις νέες εικόνες.Παιχνιδια του μυαλού σου είναι.Υπουλα αλλά θα τα ελέγξεις,υπάρχουν άτομα δικά σου να μιλήσεις;Δεν είναι κάτι φοβερό και πρωτάκουστο,αυτά μπορούν να συμβούν στον καθένα..

Εγώ όταν είχα μεγάλο πρόβλημα με άγχος και κρίσεις πανικού και έπρεπε π.χ. να βγάλω τη σεζόν στη δουλειά, δεν πήρα ούτε μία μέρα ρεπό για αυτό το λόγο. Και δεν νομίζω ότι είμαι τόσο πιά πιο πολύ ανθεκτικό άτομο από άλλους. Είπα πρέπει να κάμω αυτό και μετά βλέπουμε και παρόλο που σε μεγάλο βαθμό η δουλειά τότε ήταν μέρος του προβλήματος, δεν την παράτησα. Αργότερα μετά από ένα χρόνο όταν πλέον άρχισα να τα ξεπερνάω όλα αυτά, κανόνιζα αυτό που έκανα συνήθως, ένα μεγάλο ταξίδι μόνη μου εξωτερικό. Κάποιοι μου είπαν θα σε ξαναπιάσουν κρίσεις, μην πας, θα θα θα... Εμένα στα ταξίδια μου ποτέ μα ποτέ δεν με έχει πιάσει κρίση πανικού. Κάποιο άγχος σε κάποιες φάσεις σε λογικά πλαίσια ναι, αλλά κρίσεις και τέτοια όχι. Ίσα ίσα που αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Είναι και θέμα χαρακτήρα, εγώ προτιμώ να περνάω μόνη μου τα μεγάλα ζόρια, οι γύρω πιο πολύ με συγχίζουν συνήθως. Επειδή για τα ταξίδια έχω πολύ συγκεκριμένες απόψεις, το βασικό είναι να το σχεδιάσεις με λίγο πιο πολύ λεπτομέρεια και να ξέρεις γιατί πας και πως θες να το περάσεις. Και μετά να πας με ανοιχτό μυαλό και με τη λογική ότι μπορεί να το αλλάξεις ή να μην πάνε όλα όπως τα σχεδίαζες. Αν κάνεις στο ταξίδι όντως πράγματα που σε ενδιαφέρουν και πας συνειδητοποιημένος για τι πας, θα περάσεις καλά και οι άσχημες σκέψεις θα είναι μηδέν ή ελάχιστες. Θα είσαι απορροφημένος εκεί. Καλό είναι όμως να έχεις στο μυαλό σου γιατί πας. Διότι πολύς κόσμος ξεκινάει, λέει πάω να περάσω καλά έτσι γενικά και μετά απογοητεύεται και δεν ξέρει καν το γιατί. Ρωτάς το τι περίμενες τι ήθελες να κάνεις σε αυτό το ταξίδι και δεν ξέρουν να σου απαντήσουν. Τι προσδοκίες είχες και δεν πραγματοποιήθηκαν τους ρωτάς και δεν ξέρουν να σου πουν. Σε διακοπές είναι, φυσικά και θα σου φιάξει η διάθεση, μπορεί να σου έρθουν ενδιαφέρουσες εμπειρίες εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά αν πας έτσι γενικά και περιμένεις να σου έρθει ουρανοκατέβατη επιφοίτηση και να νοιώσεις ουάου, δεν σου φταίει κανείς αν αυτό δεν συμβεί.
Επίσης, σημαντιικό πολύ, συνεννοηθείτε σε βασικά πράγματα με τον φίλο σου για να μην υοάρχουν στην πορεία παρεξηγήσεις. Θέλετε τα ίδια πράγματα; Πως θα ρυθμίσετε την καθημερινότητά σας; Πως θα μοιραστούν τα έξοδα; Δεν χρειάζεται να είστε συνεχώς αυτοκόλλητοι. Αν αυτός θέλει π.χ. να ξυπνάει νωρίς να πηγαίνει σε μουσεία και εσύ θες να κοιμάσαι ως τις 11, μπορείτε μέρος της μέρας να το περνάτε χώρια. Δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεστε 100%. Αυτά πρέπει να είναι ξεκάθαρα από πριν για να μην δείτε στην πορεία ότι άλλα περίμενε αυτός, άλλα εσύ, αλλιώς τα σκεφτόσασταν τελικά και μείνετε και οι δύο ή ο ένας δυσαρεστημένοι.

Ο φίλος σου ξέρει ότι έχεις αυτά τα θέματα άγχους; Σε στηρίζει, σε καταλαβαίνει;

Καλημέρα παιδιά.

Σόνια δεν γνωρίζει. Όχι γιατι ντρέπομαι, αλλα πολλές φορές, παρερμηνεύονται καταστάσεις, δεν μπορούν να σε καταλάβουν και ίσως άθελά τους να σε κάνουν χειρότερα. Γενικα ναι, μιλάω μαζι του για προβλήματα που με απασχολούν, όπως κι εκείνος αντίστοιχα.

Τι με απασχολει? Ότι θα είμαστε πολλές ώρες, σε ενα αυτοκινητο (υπο άλλες συνθήκες, δεν θα είχα θέμα). Οπότε φαντάσου καθε μερα κλεισμένος σε ενα αυτοκίνητο για 6 με 8 ώρες (οκ προφανώς θα κάνουμε στάσεις). μέχρι να φτάσουμε τον τελικό προορισμό που ειναι η Ισπανία. Σαν ιδέα φοβερη, όλα καλα. Ξέρουμε όλοι, πως οι κρίσεις πανικού, το άγχος, είναι ύπουλα. Δεν ξερεις πότε και πως.

Αυτο τι σημαίνει? Πως δεν θα ζουμε? Οχι.!!!! Δεν σημαίνει αυτο. Αλλα ως άνθρωπος που δεν εχω μιλήσει με ειδικό, οπότε δεν ξερω πως να το χειριστώ, μου ήρθε αυτη η απορία. Διοτι δεν θα μπω σε ενα αεροπλάνο και σε μισή ωρα, μια ώρα, αντε 2 θα είμαι εκει.

Οπότε είπα να ρωτήσω να δω αν το έχει κανει καποιο μέλος και πως περασε. Ειχε θέματα? Ενιωσε καλύτερα? Αν ήταν για ταξίδι μισής ώρας ή εντός Ελλάδας που οι αποστάσεις ειναι μικρότερες, δεν θα είχα θεμα.

Μεγάλα ταξίδια σε λεωφορεία, τραίνα κτλ έχω κάνει. Να οδηγώ η ίδια όχι. Μεγάλα προβλήματα δεν είχα. Μπορεί κάποιον εκνευρισμό τύπου άντε, πότε θα φτάσουμε επιτέλους ή πονοκέφαλο ας πούμε ναι, αλλά αν σε πιάσει σε δικό σου αυτοκίνητο το καλό είναι ότι σταματάς και κάνεις κι ένα διάλειμμα στην τελική.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_27

Παιδιά, θελω την άποψή σας. Εχω κανονίσει να παω ενα ταξίδι περίπου 18 μέρες με εναν φίλο. Με αμάξι στην Ευρώπη. Δεν εχω πολύ όρεξη, αλαλ είπα μηπως.. μηπως τελικα μου κανει καλό. ΑΛΛΑ, η κακή ψυχολογία, οι ζαλάδες που νομίζεις πως θα πέσεις κάτω, με σταματάνε. ΣΥΝ του ότι θα ήθελα περισσότερο, αυτο τον καιρό, να βρω καποιον ψυχιατρο - ψυχοθεραπευτή, να μιλήσω, απο το να παω διακοπές.

Οποτε, απο την μια φοβάμαι ότι μια το αεροπλάνο, μια το αμάξι περίπου 6 με 8 ώρες οδήγηση καθε μερα, σε συνδυασμό με τις ζαλάδες, θα με κανουν να καταρρεύσω. (είτε που θα γυρίσει σε κατι πολύ θετικό και όμορφο)

Απο την αλλη, θελω να ερθω σε επαφή με γιατρό. Το ταξίδι λεμε να το κανουμε στις 26 του μηνός. Αν παω ταξίδι και αφήσω για εναν μήνα την ευρεση ειδικου, με παει πολύ πίσω (πόσο μαλλον αν το ταξίδι δεν παει καλα).

Εσεις τι λετε να κανω? Τι πραγματικα θα κανατε? Θα αναζητούσατε ειδικό ώστε να αρχίσετε να λύνεται το θέμα? Ή μαλλον αν ανακαλύπτεται την αιτία? Ή θα πηγαίνατε διακοπες και θα καθυστερούσατε την επαφη με ειδικο?

Επίσης, εαν παω διακοπες και επιστρεψω, μηπως γίνω χειρότερα? Με το σκεπτικό ότι μετα θα μπω ξανα στο ίδιο κλίμα, προερχόμενος απο κατι όμορφο. Και δεν θα εχω καποιον ειδικό να με βοηθήσει, εφόσον θα έχω παραμελήσει την εύρεση του, με το ταξίδι.

Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα.

---

Καλησπέρα Κώστα!
Θα κάνεις το όνειρο μου πραγματικότητα :)
Πάντα ήθελα να το κάνω τέτοιο ταξίδι πολλές μέρες και να γυρίσω βέβαια και αρκετά μέρη..ελπιζω κάποια στιγμή να μπορέσω να το κάνω..στο θέμα μας τώρα.
Εγώ στην θέση σου θα καθυστερούσα την αναζήτηση ειδικού γιατί είναι κάτι που θέλει ψάξιμο, μπορεί να μην σου αρέσει ο πρώτος που θα πας, πρέπει να βρεις τον κατάλληλο, την κατάλληλη ειδικότητα, να ταιριάξεις κτλ.
Εγώ θα σου προτείνω να πας το ταξίδι, για εμένα είναι εμπειρία ζωής και αυτά δεν πρέπει να χανονται.ισως να μην βρεις ξανά την ευκαιρία να το κάνεις. Εκτός αν έχεις συχνά αυτήν την δυνατότητα. Αλλά και πάλι.
Είναι κάτι που έχεις κανονίσει και ήθελες να πας.. Μπορεί να μην είσαι ενθουσιασμενος τώρα και να είσαι αγχωμένος αλλά συνήθως αγχωνομαστε περισσότερο από όσο πρέπει.
Η οδήγηση όντως θα είναι πολύωρη και κουραστική αλλά θα έχεις την δυνατότητα να κάνεις στάσεις οπότε θέλεις και να ξεκουραζεσαι. Πήγαινε και να χαλαρωσεις, να δεις καινούργια μέρη, ανθρώπους κτλ. Για εμένα δεν υπάρχει καλύτερη διαφυγή από τα ταξίδια.
Αν νιώθεις όμως τόσο πιεσμένος σε αυτό το διάστημα, βρες κάποιον ειδικό κλείσε ένα ραντεβού μαζί του πήγαινε μίλησε του για το τι σε αγχώνει και το σκέφτεσαι. Θαύματα δεν θα μπορέσουν να γινουν σε μια συνεδρια και με μια συζήτηση αλλά ίσως νιώσεις καλύτερα.

Κώστα καλησπέρα,
Καταλαβαίνω πολύ καλά πως είσαι γιατί έχω περασει και περνάω κι εγώ τα ίδια.
Γενικά στην ψυχανάλυση λένε (όσο παράξενο και αν ακούγεται) ότι όταν το άγχος σωματοποιειται σημαίνει ότι πάμε καλύτερα. Και εξηγώ
Παλιότερα είχα πολύ άγχος, άσχημες σκέψεις, εμμονές, αίσθημα κενού κλπ Με δουλειά δική μου και της ψυχολόγου πλέον δεν νιώθω έτσι, η θλίψη και το κενό έφυγαν. Έχω όμως ψυχοσωματικα και άρρωστο φοβία.
Όταν έρχονται τέτοιες σκέψεις τις αντιμετωπίζουμε ως συμπτώματα, αλλού είναι πάντα η αιτία. Όταν νιώθεις έτσι σκέψου ότι αυτό το σύμπτωμα έχει μια λειτουργία, μια χρησιμότητα, κάτι προσπαθεις ασυνείδητα να διαχειριστές με αυτό τον τρόπο. Θα συνιστούσα δουλειά με ψυχολόγο αλλά εδώ θέλει προσοχή (έχω αλλάξει αρκετούς) αυτό που βοηθάει περισσότερο είναι ο γιατρός που θα εμπιστευτείς να έχει μια ψυχαναλυτική βάση. Να δουλεύει περισσότερο στη σχέση Αιτιου-αιτιατού ώστε να σε βοηθήσει να βγάλεις νόημα από αυτό που σου συμβαίνει. Πάρε το χρόνο σου και ψαξου σωστά για να μπορέσεις να κάνεις και σωστή δουλειά που να φέρει αποτέλεσμα.

ΥΓ:Όχι σε γιατρούς που με το καλημέρα γράφουν χάπια, δεν βοηθούν να λυθεί το πρόβλημα και απλά γράφουν ένα χάπι για να λυθεί το συμπτωμα. Η ψυχολόγος μου που είναι και ψυχίατρος ταυτόχρονα μου έχει δοσει μόνο 2 φορές ηρεμηστικα και αυτά με πολύ μέτρο. Παράλληλα έχω ξεκινήσει και ομοιοπαθητικη και επω ότι βοηθάει. Και στις 2 περιπτωσεις να κοιτάτε ο γιατρός να έχει ιατρικό background και να νιώθετε ανετα μαζί του/της, να είναι πάνω απ όλα άνθρωπος. Στους ψυχολόγους γινόμαστε ευάλωτοι, τους εμπιστευομαστε για να μας βοηθήσουν, αν δεν είναι καλοί μπορεί να κάνουν χειρότερη ζημιά.