Άγχος, Στρες, Κρίσεις πανικού,Βαριά κατάθλιψη
Καλησπέρα σας... Έψαχνα πολύ καιρό ένα φόρουμ για να γράψω την δική μου ιστορία κι επιτέλους το βρήκα... Αυτό που θέλω να σας πω πριν διηγηθώ τι ακριβώς μου συμβαίνει, είναι ότι θέλω να μάθω αν κάποιος εκεί έξω έχει νιώσει τα ίδια συμπτώματα που ένιωσα και βιώνω αυτόν τον καιρό... Θα με βοηθούσε λοιπόν πολύ αν κάποιος από εσάς μου έλεγε αν έχει περάσει κάτι παρόμοιο γιατί θα σταματήσω να νιώθω μόνη σε όλη αυτήν την κόλαση...Όλα ξεκίνησαν πριν από 3 μήνες όταν αποφάσισα να φύγω από την Θεσσαλονίκη και να πάω να δουλέψω στην Αθήνα. Εκεί πέρασα κάποιες πάρα πολύ άσχημες καταστάσεις που θυμίζουν ταινία συν ότι ήμουν τελείως μόνη και ένιωθα απίστευτη μοναξιά, συν ότι πριν 5 μήνες έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο στο κεφάλι και πενθουσα συγχρόνως... Δεν θα αναφέρω τις καταστάσεις που πέρασα γιατί είναι τόσα πολλά που δεν θα τελειώσω ποτέ... Τον τρίτο μήνα λοιπόν της παραμονής μου στην Αθήνα άρχισα ένα βράδυ να αισθάνομαι πολύ περίεργα...Αισθανόμουν ένα κάψιμο στο στήθος το οποίο απλωνοταν σε όλο το σώμα, πόνο στο στήθος, τάση για εμετό,πόνο στο στομάχι, έτρεμε ολόκληρο το σώμα μου και τα χέρια μου ιδρωναν, τα άκρα μου ήταν παγωμένα λες και ήμουν στο ψυγείο, δεν είχα όρεξη να φάω, ένιωθα ένα τρομερό ψυχοπλακωμα, σαν βράχος στο στήθος μου που δεν με άφηνε να πάρω ανάσα, άρχισα να νιώθω τρόμο, έντονο φόβο σαν να είμαι ετοιμοθάνατη,σφίξιμο στην καρδιά και μια έντονη θλίψη, μελαγχολία, απελπισία, απόγνωση. Όλα αυτά τα συμπτώματα που σας ανέφερα κορυφωνονταν ώρα με την ώρα... Ήταν τόσο έντονο αυτό που ένιωθα που πραγματικά εκείνη την ώρα σκεφτόμουν ότι ήταν προτιμότερο να μου κοπεί το χέρι παρά να αισθάνομαι αυτό το πράγμα... Ήταν σαν να πονούσε η "ψυχή μου "... Δεν μπορώ να το εξηγήσω... Βγήκα λοιπόν έξω και περπάτησα 5 ώρες από την νέα Σμύρνη μέχρι την πλάκα και πάλι πίσω με την σκέψη ότι μπορεί να νιώσω καλύτερα...Μετά από 5 ώρες απίστευτης ψυχικής ταλαιπωρίας ένιωσα καλύτερα και πήγα σπίτι να κοιμηθώ... Την επόμενη μέρα μετά από όλο αυτό που πέρασα, μάζεψα τα πράγματα μου, παραιτήθηκα από την δουλειά μου κι έφυγα από την Αθήνα για να επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη. Όταν επέστρεψα λοιπόν και μετά, ήμουν 3 ολόκληρες μέρες στο κρεβάτι και δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα... Είχα όλα τα συμπτώματα που σας ανέφερα αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, έτρωγα με το ζόρι, σηκωνομουν με το ζόρι για να πάω τουαλέτα, δεν έκανα μπάνιο, δεν άλλαζα ούτε ρούχα, ούτε καν εσώρουχο, μου φαίνονταν όλα ανούσια, βαρετά, έβλεπα τα πάντα γύρω μου σαν εφιάλτη κι άρχισα να αισθάνομαι ότι τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή αλλά συγχρόνως με φόβιζε το ότι ένιωθα έτσι... Έχασα πολλά κιλά μέσα σε αυτές τις μέρες και άρχισα να φοβάμαι ότι θα πεθάνω από ασιτία.. Είμαι που είμαι αδύνατη και είχα γίνει σαν ξύλο...Έβαζα κάτι στο στόμα μου και δεν μπορούσα να το μασησω, ούτε να το καταπιώ.. Το πήρα απόφαση λοιπόν να πάω στο νοσοκομείο που εφημέρευε... Μου έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις όπως γενική αίματος, καρδιογραφημα, ακτινογραφία θωρακος κτλ. και όλα βγήκαν πολύ καλά... Αφού λοιπόν απέκλεισα τα παθολογικά αίτια, πήγα σε ψυχολόγο και μου είπε ότι έχω κατάθλιψη με αγχώδη διαταραχή... Πήρα για δέκα μέρες ζαναξ πρωί και βράδυ, μετά από συνταγογραφηση ψυχιάτρου και τώρα που έχουν περάσει περίπου 20 μέρες από τότε που έκοψα τα φάρμακα, νιώθω καλύτερα.Το θέμα είναι ότι μου έχει εμφανιστεί μια φοβία την οποία δεν την είχα πριν.Απο τότε που γύρισα πίσω στην Θεσσαλονίκη δεν μπορώ να φύγω μακριά. Μου κάνουν προτάσεις για δουλειά στην επαρχία και τις απορρίπτω... Μόνο που σκέφτομαι ότι θα φύγω από την Θεσσαλονίκη για να πάω κάπου αλλού που θα είμαι μακριά από την οικογένεια μου και το σπίτι μου και θα είμαι μόνη με πιάνει κρύος ιδρώτας και αρχιζω να έχω τα συμπτώματα που σας ανέφερα.Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει... Νιωθω συνέχεια φόβο... Λες και θα πεθάνω από στιγμή σε στιγμή, λες και είμαι άρρωστη... Σκέφτομαι συνέχεια για την ύπαρξη του ανθρώπου και μου έχουν δημιουργηθεί διάφορα ερωτήματα όπως... Γιατί ζούμε; Ποιος μας έφτιαξε;Υπάρχει θεός; Τι στην ευχή είμαστε; Για ποιον λόγο πρέπει να ζήσω; Ποιο το νόημα αφού θα πεθάνω κάποια στιγμή; Ποιο το νόημα να ζω και να υποφέρω; Σας παρακαλώ... Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη σε αυτόν τον κόσμο που τα σκέφτομαι αυτά τα τρελά πράγματα ; Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη που έχω νιώσει όλα αυτά που σας είπα.. Σας παρακαλώ...
