Originally Posted by
Sonia
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά πρόσφατα έχασα έναν πολύ αγαπημένο μου άνθρωπο. Πριν πολλά χρόνια, εκεί που ήταν υγιέστατος, πολύ δραστήριος, κοινωνικός, φιλόδοξος, ήρθε ένα περιστατικό στα καλά καθούμενα, που άμα το άκουγε κάποιος θα έλεγε ότι γίνονται μόνο στις ταινίες. Από τη μία στιγμή στην άλλη, έμεινε τετραπληγικός. Ξέρεις τι είναι να είσαι μια χαρά και την άλλη μέρα να μην μπορείς όχι να περπατήσεις, αλλά ούτε τον πισινό σου να σκουπήσεις ή να κρατήσεις το κουτάλι να φας; Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος είχε το μυαλό του ξυράφι και έζησε δεκαετίες ολόκληρες μετά και μία φορά δεν είπε "Θέλω να πεθάνω". Μας άφησε πολύ ξαφνικά πριν λίγες μέρες.
Εσείς έχετε τα χέρια σας, έχετε τα πόδια σας, έχετε μία ζωή μπροστά σας και κάθεστε και λέτε θέλετε να πεθάνετε για το τίποτα-μην πω τίποτα πιο βαρύ χρονιάρες μέρες. Για δες λίγο γύρω σου Alex και μέτρα τα καλά που έχεις, εκτίμησέ τα και μην τα μηδενίζεις. Έχεις ένα σωρό περιθώρια και ευκαιρίες να αλλάξεις αυτά που σε χαλάνε, αρκεί να τη δεις λίγο αλλιώς!