Καλησπέρα
Παιδιά τη γνώμη έχετε για την "συγνώμη" στη βία; Δηλαδή είναι σωστό και νορμάλ να συγχωρείς τη βία όταν είναι κάτι που συνέβη πρώτη φορά; Είναι λογικό να δοθεί δεύτερη ευκαιρία;
Printable View
Καλησπέρα
Παιδιά τη γνώμη έχετε για την "συγνώμη" στη βία; Δηλαδή είναι σωστό και νορμάλ να συγχωρείς τη βία όταν είναι κάτι που συνέβη πρώτη φορά; Είναι λογικό να δοθεί δεύτερη ευκαιρία;
Η ερώτηση σου είναι περίπλοκη. Τι εννοείς; Αν σε χαστουκισει κάποιος και ζητήσει συγνώμη;
Αν σε βαράει συνέχεια και μετά ζητά συγνώμη;
Θεωρώ πως ένας άνθρωπος μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του και να μη βαρέσει. Για μένα είναι ένα θέμα πολύ σοβαρό και δεν θα εδινα άλλη ευκαιρία..
Δυστυχως , η ευγενεια και η ανοχη , τη σημερον ημερα , εκλαμβανονται ως αδυναμια , και δεν αναφερομαι μονο στο ξυλο , στις παντοειδεις συναλλαγες αναφερομαι .....................παλια δεν ηταν ετσι ........... δεν κοιταγε ο ενας πως θα εκμεταλλευτει τον αλλον ..... αυτα συμβαινουν στην Ελλαδα ειδικα .........σε αλλες χωρες δεν ειναι ετσι ..... δεν ξερω , εχουμε απωθημενα απο την τουρκοκρατια και φερομαστε ετσι ? στην Ελβετια ( εχω ζησει στην Γενευη 9 χρονια , μικρος , πηγαινα νηπιαγωγ. / 3 ταξεις του δημοτικου εκει ) /Γερμανια , δεν σκεφτονται πως θα σε ριξουνε , και σε αλλες χωρες ..... ειδικα στην Ελβετια , εχω δει περιεργα πραματα , τις εφημεριδες , τις εχουν σενα κουτι, χωρις φυλαξη , παιρνεις την ημερ. εφημεριδα , και ΑΝ θελεις ριχνεις το αντιτιμο , δεν υπαρχει κανεις που να διανοηθει να μην το ριξει ......... στο σχολειο ( σε δημοσιο πηγαινα ) , οι δασκαλοι ειναι ευγενεστατοι ( σε καποια φαση , τελος του μαθηματος , διναν την εντολη ' ρελαξ , επρεπε να μην σκεφτομαστε τιποτα , και να χαλαρωσουμε ) αφου οταν ηρθα εδω , και πηγα σε Ελλ. σχολειο, ιδιωτικο, τις πρωτες μερες , γυρισα σπιτι, και εβαλα τα κλαματα .....τι εχεις παιδι μου, τι εχεις ? η δασκαλα μας μιλαει αποτομα, ειπα κλαιγοντας ( δεν μιλαγε αποτομα σε μενα , γενικα ετσι μιλαγε , μαθημενος ομως απο την Γενευη, μουκακοφανηκε ) πηγε ο πατερας μου στο σχολειο, και εβαλε τα πραματα στην θεση τους ........
11 χρονια ειναι πολλα, ωστε να ξερεις αν ειναι βιαιος καποιος. απο την αλλη μπορει τωρα να τουε στριψε η βιδα και να το επαναλαβει.
θα ελεγα, αν αποφασισεις να δωσεις δευτερη ευκαιρια, να μην τον διευκολυνεις. να του δειξεις ποση βαρυτητα εχει για σενα η πραξη αυτη και ποσο ανησυχεις, στελνοντας τον πχ σε ψυχολογο να συζητησει την εκρηξη αυτη, η πηγαινοντας μαζι σε συμβουλο να συζητησετε πως και γιατι εγινε και πως θα ειστε σιγουροι οτι δεν θα επαναληφθει. αν το αφηνετε ετσι η αν χρειαζεται καποια σχετικη θεραπεια (πχ. διαχειρισης θυμου).
Καλησπέρα Άντα! Αν δεν κάνω λάθος έχεις αναφέρει και άλλα προβλήματα σε άλλο θέμα που είχες ανοίξει. Δηλαδή βάσιμες υποψίες εξωσυζυγικής σχέσης και παντελή έλλειψη επικοινωνίας. Και ο λόγος που μένεις σε αυτόν τον γάμο είναι μόνο τα παιδιά.
Ε, λοιπόν κάνεις μεγάλο λάθος αν νομίζεις οτι τα παιδιά είναι εντάξει σε ένα περιβάλλον που νιώθουν τα αρνητικά συναισθήματα και την ψυχρότητα να περιβάλλουν την ατμόσφαιρα. Πόσο μάλλον να βλέπουν και βία... Δεν είμαι υπέρ των διαζυγίων αλλά νομίζω οτι είναι πολύ καλύτερη λύση για τα παιδιά από μιά τέτοια συμβίωση.
Σου το τονίζω αυτό διότι γνωρίζω από την οικογένεια του άντρα μου που υπήρχε μια τέτοια συμβίωση και χωρίς κανένα περιστατικό βίας. Τρία παιδιά και τα τρία με ψυχολογικά προβλήματα σοβαρά. Ο άντρας μου έλεγε χαρακτηριστικά οτι όταν έμπαινε σπίτι ήταν σαν να μπαίνει σε τάφο ζωντανός. Υπήρχε ένα διάχυτο κλίμα ψυχρότητας και αντιπαράθεσης παρόλο που στην συμβίωση δεν υπήρχαν πρακτικά προβλήματα μεταξύ της πεθεράς μου και του πεθερού μου. Χώρια οτι θεώρησαν και οι δύο οτι έκαναν μεγάλη θυσία για τα παιδιά το οτι έμειναν μαζί, για την οποία θυσία τα παιδιά έπρεπε να χρωστούν ευγνωμοσύνη, ενώ αυτό το "σχήμα" ουσιαστικά τα κατέστρεψε.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο άντρας σου θα σε ξαναχτυπήσει αλλά το μόνο που γνωρίζω σίγουρα είναι οτι μένοντας σε αυτόν τον γάμο καταστρέφεις την ψυχολογία των παιδιών σου που δεν φταίνε σε τίποτα να σε βλέπουν συνέχεια θλιμένη, απογοητευμένη, τσαντισμένη και δαρμένη.
Νομίζω ότι μας διαφεύγει η ουσία και πάμε σε γενικεύσεις, αυτό που πρέπει να εξεταστεί είναι ποιος είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος και τι χαρακτήρας είναι.
Αν πρόκειται για κάποιον που συνηθίζει να έχει τραχιά συμπεριφορά για παράδειγμα μάλλον τότε στο σύστημα αξιών του η χειροδικία ίσως φαίνεται κάτι το λογικό και αποδεκτό.
Αν όμως πρόκειται για ένα ήρεμο και μειλίχιο άνθρωπο που σε όλη του τη ζωή ήταν καλοσυνάτος και γλυκομίλητος τότε ,αν φτάσει ένας τέτοιος άνθρωπος στο να χειροδικήσει ίσως πρέπει να ψάξουμε και άλλα στοιχεία.
Ένα γεγονός από μόνο του αυτοτελές δεν μου δίνει στοιχεία τέτοια ώστε να πάρω αποφάσεις, καλό είναι να εξεταστεί η συμπεριφορά κάποιου γενικότερα, σε σχέση με τους οικείους, τα παιδιά την σύζυγο τους φίλους , τους όποιους βρίσκονται στο εξωτερικό περιβάλλον του σπιτιού. Ακόμα θα πρέπει για να σκιαγραφηθεί η προσωπικότητα κάποιου να υπάρξουν στοιχεία από το κοινωνικό , εργασιακό, εκπαιδευτικό , οικονομικό περιβάλλον. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να έχεις μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα πριν φτάσει κανείς σε κάποιο συμπέρασμα.
Να κάνω μια γενική παρατήρηση..
Έχω την αίσθηση ότι είναι λίγο ρίσκο να λέμε σε κάποιον τι αποφάσεις να πάρει, ειδικά σε τόσο μεγάλα θέματα. Καλό είναι αν μπορεί να βοηθηθεί κάποιος με συζήτηση για να μπορέσει να βρει κάποιον τρόπο ώστε να λύσει μόνος το πρόβλημα που κατ ουσίαν είναι δικό του.
Δεν έιμαι σίγουρος ότι η καλύτερη απάντηση βρίσκεται πίσω από το να πούμε κάνε αυτό ή κάνε εκείνο, γιατί πιθανόν να μην γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες αλλά και στην τελική πρόκειται για πρόβλημα κάποιου άλλου στο όποιος πρέπει ο ίδιος να πάρει την απόφαση γιατί αφορά την δική του ζωή.
με συγχωρείτε για την παρέμβαση
Μάλλον πρόκειται για ήρεμο-αδιάφορο άνθρωπο. Για το περιγυρο φίλους - παρέες - γνωστούς είναι ο "η οικογένεια πάνω απ όλα". Έτσι τον βλέπουν οι "έξω". Οι "μέσα" τον βλέπουμε ψυχρό και αδιάφορο ΑΛΛΆ δεν φέρεται στην ουσία άσχημα (φωνές, καυγάδες, ζήλια κτλ). Φέρεται μάλλον άσχημα με έμμεσο τρόπο.. Στο εργασιακό - οικονομικό περιβάλλον δεν έχει αλλάξει κάτι τα τελευταία χρόνια.. Αυτά όλα μάλλον την μπερδεύουν κι άλλο την εικόνα..
Θυμήθηκα τώρα την περίπτωση κάποιας παλιότερης σχέσης που είχα, η κοπέλα εκδήλωνε με περιοδικότητα την εξής συμπεριφορά:
Κάθε τρεις μέρες είχαμε απίστευτο καβγά για τελείως χαζές αιτίες, μετά τον καβγά ήθελα να επακολουθήσει δυνατό και παθιασμένο σεξ. Όταν γνώρισα τους δικούς της συνειδητοποίησα ότι αυτή η συμπεριφορά προερχόταν από την ίδια της την οικογένεια καθώς η συμπεριφορά του πατέρα προς την μητέρα της ήταν απερίγραπτη ..
Μήπως λοιπόν θα ήταν καλή βοήθεια το να σκεφτείς και να ψάξεις τι είδους συμπεριφορές αναπτύσσονταν και στην οικογένεια του συζύγου σου ειδικά όταν ήταν παίδί, προφανώς ίσως βρεις πολλά στοιχεία για να εξηγήσεις την δική του συμπεριφορά.
Η βια γενικοτερα εχει διαβαθμισεις.Ξεκινα απο την λεκτικη η μη λεκτικη κακοποιηση (παθητικη επιθετικοτητα) και καταληγει στην σωματικη κακοποιηση.Ενας βιαιος ανθρωπος εχει σαφως αφησει σημαδια πισω του μεσω της συμπεριφορας του.Παθητικη Επιθετικοτητα μπορει να χαρακτηριστει και η παραμεληση εφοσον ο στοχος ειναι η συνεξαρτωμενη προσωπικοτητα να νιωσει μη ασφαλης μεσα στην σχεση.
Οχι δεν εννοω αυτο.Λεω οτι στις σχεσεις συνεξαρτησης ενας τροπος ωστε ο θυτης να χειριζεται το θυμα ειναι η παθητικη επιθετικοτητα.πχ σου στερω την αγαπη μου,το σεξ,την φροντιδα σαν μεσο χειραγωγησης ωστε να νιωσεις εσυ ανασφαλεια μεσα στην σχεση.Οσο εσυ εχεις ανασφαλεια μεσα στην σχεση τοσο πιο ευκολα προσκολασαι πανω μου και τοσο πιο δυσκολο ειναι να απεξαρτηθεις.Οτι η κακοποιηση ξεκινα λεκτικα ...δεν αξιζεις,δεν κανεις τιποτα σωστα,εγω θυμωσα αλλα εσυ με εφερες σε αυτο το σημειο....μη λεκτικα...τι εχεις;τιποτα,με σιωπη,αδιαφορια,παραμεληση .Παθητικη επιθετικοτητα ειναι να σε κακοποιω με παθητικο τροπο...πχ δεν λεω θυμωσα μαζι σου ωστε να συζητησουμε και να λυθει το θεμα με υγειη τροπο αλλα βαραω την πορτα με δυναμη οπως φευγω.Ειμαι αδιαφορος...μπορει δλδ να μη χρησιμοποιω λεκτικη επικοινωνια για σε κακοποιησω αλλα και μη λεκτικη.Οταν εγω αδιαφορω για σενα σου δηλωνω στην ουσια οτι δεν σε σεβομαι,οτι σε υποτιμω.Τα θυματα λεκτικης/σωματικης κακοποιησης δυσκολευονται να φυγουν απο την σχεση για πολλους λογους.Στους απεξω φαινεται απλο αλλα ενας ανθρωπος που εχει υποστει συστηματικη κακοποιηση χρειαζεται βοηθεια ειδικου για να καταφερει να βγει απο μια κακοποιητικη σχεση-γαμο.
Το καταλαβαινω.Σου ειναι πλεον μια γνωριμη οικεια κατασταση και πιθανως καλυτερο περιβαλλον απο αυτο που μεγαλωσες.