Printable View
Δεν ξέρω αν έπρεπε να βάλω το θέμα εδώ ή γενικά....
Anyway...
Τις τελευταίες μέρες, έχουμε απανωτά κρούσματα παιδεραστίας.
Η μάλλον συλλήψεις, γιατί προφανώς ανέκαθεν υπήρχαν
Με ανησυχεί...με ανατριχιάζει...δεν ξέρω και να πω την αλήθεια δεν θέλω να καταλάβω τι ευχαρίστηση κερδίζει κάποιος από αυτό.
Και δη όταν γίνεται από ένα πατέρα στο παιδί του.
Με θυμώνει η ευκολία με την οποία γίνεται...να βάζει κάποιος πάνω από όλα την διαστροφή του:(
τελικά τι είναι διαστροφή ή αρρώστια και εκείνο που με εξοργίζει πραγματικά είναι όταν αυτό συμβαίνει από συγγενείς,δασκάλους και κληρικούς.και ακόμα περισσότερο με εξοργίζει η ποινη που υπάρχει αν δεν κάνω λάθος μπορεί να φτάσει και τα 10 χρόνια.
αν είναι δυνατόν τόσο μικρή ποινή για ένα τόσο μεγάλο έγκλημα.
γιατί για εμένα καλύτερα να το σκοτώσεις μια και έξω παρά να σκοτώσεις την ψυχούλα του για την υπόλοιπη ζωή του.
είναι εξωφρενική η διάσταση του όλου θέματος μπορώ να πω πως έχουμε ξεφύγει τελείως σαν κοινωνία.
δυστυχώς όμως έτσι έχουν τα πράγματα αλλά εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
να μένουμε αμέτοχοι ή να παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας και να αυτοδικούμε;
Το θέμα της ποινής είναι πολύ μεγάλο. Δεν είναι δυνατό οι ληστές τραπεζών να τιμωρούνται βαρύτερα απο τους βιαστές γενικότερα και κυρίως τους βιαστές παιδιών! Είναι δυνατόν εαν κλέβει κάποιος απο το δημόσιο (όπως στη περίπτωση του Παντείου) να παίρνει ισόβια και δις ισόβια και κάποιος που σκοτώνει τη ψυχή ενός παιδιού πολλαπλά και επανειλημένα να βγαίνει μέσα σε λίγα χρόνια?? Δεν είμαι υπέρ των κλοπών, εννοείται, αλλά σίγουρα ΔΕΝ είναι βαρύτερο έγκλημα απο τη παιδεραστία. Αλλά όπως φαίνετε στη κοινωνία μας είναι πιο σημαντικά τα χρήματα απο τις ψυχές των παιδιών.
Τουλάχιστον τώρα θα δημοσιοποιούνται τα στοιχεία τους. Πάντως πιστεύω, παρ\'ότι δεν είμαι καθόλου συντηρητική, οτί θα έπρεπε να τιμωρούνται με χημική στείρωση τουλάχιστον, γιατί όταν βγαίνουν όχι μόνο το ξανακάνουν, αλλά έχουν χάσει και τις ελάχιστες αναστολές που είχαν πριν τη φυλακή.
δυστυχώς για αυτούς που μπαίνουν στην φυλακή και βγαίνουν σε λίγα χρονάκια είναι λες και είχαν πάει σχολείο.βγαίνουν πιο δασκαλεμένοι και πιο ύπουλοι για να ξαναχτυπήσουν κάποιο αθώο παιδάκι.λυπάμαι που το λέω αλλά θα έπρεπε να ισχύει η εσχάτη των ποινών διαφορετικά κόψιμο από τη ρίζα για να το πω ωμά γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η ωμότητα είναι το κυρίαρχο σημείο..δυστυχώς...θεέ μου που μεγαλώνω τα παιδιά μου;;;;;;:o
Δε χρειάζεται πανικός. Θα πρέπει όμως να είμαστε σε επαγρύπνηση. Π.χ. για τις αλλαγές συμπεριφοράς στα παιδιά. Είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για να προλάβουμε κάτι τουλάχιστον στην αρχή του. Η ενημέρωση είναι πολύ σημαντική. Για παράδειγμα έδειξε πολύ πρόσφατα μια υπόθεση ενός κοριτσιού που τη βίαζε ο θείος της. Πέρασε καιρός πριν το καταλάβουν οι γονείς της. Αυτό είναι λάθος των γονιών γιατί η αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού είναι εμφανέστατη, τουλάχιστον για ένα γονιό με σχετικές γνώσεις που είναι κοντά στα παιδιά. Δε μπορεί για παράδειγμα να βλέπει ένας γονιός το 7χρονο παιδί του να αλλάζει ξαφνικά τη συμπεριφορά του προς το χειρότερο, να μην συμπεριφέρεται φυσιολογικά για την ηλικία του και να μην το ψάχνει. Και το χειρότερο είναι οι γονείς που δεν πιστεύουν τα παιδιά τους όταν τους λένε κάτι τέτοιο. Αυτοί οι γονείς είναι συνένοχοι!
Παραθέτω τα παρακάτω απο την ιστοσελίδα http://www.obrela.gr/ekstrateia_paidikh_kakopoihsh.htm
Ποια είναι τα σημάδια ότι ένα παιδί κακοποιείται σεξουαλικά;
Ακατάλληλη σεξουαλική δραστηριότητα με παιχνίδια ή αντικείμενα
Εφιάλτες, προβλήματα ύπνου
Απόσυρση ή έντονη προσκόλληση σε κάποιον ενήλικα
Ασυνήθιστη μυστικοπάθεια
Ξαφνικές απρόσμενες αλλαγές στη διάθεση και προσωπικότητα
Παλινδρόμηση σε προγενέστερες συμπεριφορές, π.χ. ενούρηση τη νύχτα
Ανεξήγητος φόβος συγκεκριμένων τοποθεσιών ή ατόμων; δε θέλει να μένει μόνο με ένα συγκεκριμένο άτομο
Απώλεια όρεξης και ξαφνικές αλλαγές σε διατροφικές συνήθειες
Κατοχή νέων ενήλικων λέξεων για μέρη του σώματος χωρίς εμφανή πηγή
Μιλά για ένα καινούργιο μεγαλύτερο φίλο και αδικαιολόγητα δώρα ή χρήματα
Αυτό-τραυματισμός (κόψιμο και κάψιμο) στους εφήβους
Σωματικές ενδείξεις, αδικαιολόγητη ευαισθησία, πόνος ή μώλωπες στη στοματική ή γεννητική περιοχή, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, εγκυμοσύνη
Φυγή από το σπίτι
Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης είναι πολύ σοβαρές, επηρεάζουν πολλούς τομείς της ζωής του ατόμου, και, χωρίς θεραπεία, διατηρούνται για μια ολόκληρη ζωή. Η αυτοκτονικότητα, ο εθισμός στα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός, η ανορεξία, η βουλιμία, η κατάθλιψη, οι ψυχώσεις, η εξάρτηση από κακοποιητικές σχέσεις, η εμπλοκή σε πορνεία, η αποτυχία στην εργασία και τις προσωπικές σχέσεις αποτελούν συνήθεις συνέπειες στα ενήλικα άτομα που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδιά. Η ψυχοθεραπεία είναι πολύτιμη για την αποκατάσταση της ανείπωτης ψυχικής βλάβης, που έχουν υποστεί τα άτομα αυτά.
Πώς μπορούμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας;
Πρέπει να τους διδάξουμε ότι έχουν το δικαίωμα να λένε όχι, για παράδειγμα όταν δε θέλουν να παίξουν, να τα γαργαλήσουν, να τα αγκαλιάσουν ή να τα φιλήσουν. Θα πρέπει πάντα να μας πουν αν κάποιος τους φέρθηκε με τρόπο που να τα ανησυχεί, ακόμη κι αν τους ήταν αδύνατο να πουν όχι εκείνη τη στιγμή. Όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν δικαίωμα στον ιδιωτικό χώρο όταν ντύνονται, πλένονται, κοιμούνται ή έχουν άλλες προσωπικές δραστηριότητες. Ακόμη και τα μικρά παιδιά πρέπει να τα ακούμε και να τα σεβόμαστε. Πρέπει να προσέξουμε με ποιόν αφήνουμε τα παιδιά μας Αν το παιδί είναι δυσαρεστημένο με αυτόν που το προσέχει, να μιλάμε με το παιδί για αυτό το θέμα. Να τους διδάξουμε ότι:
Κανείς, ακόμη και κάποιος που αγαπούν, δε θα πρέπει να τους ζητήσει να κρατήσουν μυστικό για φιλιά, αγγίγματα, αγκαλιές.
Δεν είναι ποτέ φταίξιμο του παιδιού αν κάποιος τα κακοποιήσει.
Ότι δε θα θυμώσουμε αν σας πουν, ακόμη κι αν εκείνα νομίζουν ότι έκαναν κάτι λάθος ή αν αυτό περιλαμβάνει κάποιον γνωστό ή άτομο της οικογένειας.
Αν κάποιος τα αγγίξει με τρόπο που τα φοβίζει ή τα μπερδεύει πρέπει να το πουν. Τα συναισθήματα φόβου και σύγχυσης μπορεί να έρθουν για κάποιο άτομο και πριν ακόμη τα αγγίξουν.
πανικός;από αυτόν δόξα τω θεό έχουμε αρκετό για αυτό άλλωστε είμαι και σε επαγρύπνηση όπως ειπες συνεχώς.δεν μετανιώνω που σταμάτησα τη δουλειά μου,δεν μετανιώνω που τα έχω προσκολλημένα επάνω μου, δεν μετανιώνω που τα έχω μάθει να λένε όχι,δεν μετανιώνω που τα έχω μάθει να μην καταπιέζουν τον εαυτό τους και δεν μετανιώνω για πολλά άλλα.
φοβάμαι όμως γιατί ο κίνδυνος καιροφυλακτεί παντού.και εντάξει τα δικά μου παιδιά είναι προφυλαγμένα.
τόσα απροστάτευτα παιδάκια στον κόσμο;κάτι δεν πρέπει να γίνει για αυτά;δηλαδή τι;θα κοιτάμε μόνο την πάρτη μας;
Όχι βέβαια. Άλλα όσοι περισσότεροι είναι ενημερωμένοι τόσο το καλύτερο. Είναι ένα τραγικό θέμα όντως και μένα με απασχολεί ιδιαίτερα. Ένας απο τους λόγους που σπουδάζω ψυχολογία είναι και αυτός. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις δε καταλαβαίνουν ότι η έλλειψη πρόνοιας σε αυτό το τομέα (γενικά της παιδικής κακοποιήσης) δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις μόνο στα παιδιά αλλά και στο μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Συντριπτική πλειοψηφία των εγκληματιών (80%) έχει κακοποιηθεί ως παιδί.
Αν δεν δώσουμε βάση στα παιδιά είναι σαν να μη δίνουμε βάση στο μέλλον της ανθρωπότητας. Και αν αυτό ακούγεται κλισέ είναι στη πραγματικότητα πάρα πολύ αληθινό (με βάσει τις έρευνες και τις στατιστικές). Αντί ως κοινωνία να έχουμε ως αξία και σκοπό το χρήμα καλύτερα να δούμε πως θα γίνουμε περισσότερο πολιτισμένοι - πραγματικά πολιτισμένοι όμως και όχι σαν το ψευδοπολιτισμό που έχουμε φτιάξει μέχρι τώρα.
Παραθέτω και το παρακάτω λινκ που αναφέρει τα χαρακτηριστικά των παιδόφιλων
http://crime.about.com/od/sex/p/pedophile.htm
Καλησπερα.Σιγουρα υπαρχουν πολλοι λογοι που καποιος ασελγει πανω σε μικρα παιδια,συγγενειας η μη.Πολλες οι αιτιες.Απο την μια μπορεις ηρεμα να πεις οτι αυτα τα ατομα δεν μπορουν να μπουν ουτε καν φυλακη.Ειναι αρρωστοι...θελουν θεραπεια.Απο την αλλη εμενα ο βιασμος ειναι θανατος.Δεν θα μπορεσω ποτε να το δω ωμα το θεμα.Με επηρεαζει περισσοτερο τοσο που δεν μπορω να δω και πολυ καθαρα τα πραγματα.
Δεν το χωραει ο νους μας αλλα υπαρχει,γινεται.Τωρα τους ανακαλυπτουν ενα ενα.Και γιατι τωρα;τοσα χρονια συμβαινει.Υπαρχουν παιδια που ζουν αυτον τον θανατο και δεν ξερουμε τιποτα...και οταν τα ακουμε θυμωνουμε.Η κοινωνια οταν ακουει κατι και βλεπει νιωθει.Τοσο ξενοι γιναμε μεταξυ μας..για ολα εχει μια αιτια.
Οσο για την ποινη ειναι πενιχρη.δεν υπαρχει καν ποινη.Ειμαι θετικος για την θανατικη ποινη οσο αφορα βιασμο..αλλα απο την αλλη δεν ξερω..μπερδευομαι.Ομως θα πρεπει να το αντιμετωπισουμε ολοι πιο δραστικα..με το να ειμαστε κοντα στα παιδια μας...και γενικοτερα.Δεν ξερω απλα ας τους πιασουν ολους και οτι θελουν ας τους κανουν..εκεινα τα παιδια ποιος θα τα σωσει;ποιος θα τα αγκαλιασει;Το μετα εχει σημασια...
στα 5 μετρα,αλλα οταν οι μεγαλυτεροι παιδεραστες ειναι αξιοτιμοι κυριοι υψηλα υφισταμενοι τι περιμενεις;
θέλω καιρο να βγάλω μια κραυγή στο συγκεκριμένο τοπικ κ να πω πολλά περισσότερα για όσα βίωσα κ ναι είναι εμφανή τα σημάδια επάνω σε ένα παιδί, ακόμη κ αν αυτό δεν έχει φωνή να μιλήσει, η σιωπή λέει πολλά, η ντροπή, ο φόβος κ τα καθημερινά \"κ καλά ατυχήματα\", η επιθετικότητα, η άρνηση, η απομόνωση.. η δήθεν καλή συμπεριφορά για να κρύψει το τι συνεβη, γιατι φταίς συμμετείχες, που θα το πεις κ πως θα αντιδράσει κ αν λέω, αν τα βάλουν μαζί σου; γιατί φταίς.. φταίς αυτό ξέρεις κ το καλύπτεις κ συνεχίζει να γίνεται κ νομίζεις ότι ποτέ δεν θα τελειώσει, δεν έχεις δύναμη να το τελειώσεις, δεν έχεις δύναμη να μιλήσεις, δεν έχεις δύναμη να κάνεις οτιδήποτε.. περιμένεις να μαντέψει ο άλλος κ να έθρει να σε σώσει κ δεν έρχεται ποτε, πέφτεις στις λάθος σχέσεις μεγαλώνοντας κ νομίζεις ότι όλοι σε θέλουν μόνο γι αυτό, όμως ελπίζεις, πως κάποιος θα σε δεί σαν άνθρωπο, αλλά καταλήγει η σχέση εκεί κ μισείς τον εαυτό σου, σιχαίνεσαι το σώμα σου, οτιδήποτε πάνω σου είναι μολυσμένο κ αρρωστημένο.. περαν τα χρόνια δεν μπορείς να στεριώσεις πουθενά, κάτι μέσα σου συνεχίζει να σε τυρρανάει, κάτι που δεν αντέχεις τον πόνο, την ύπαρξή σου ολόκληρη κ κάθε σκέψη καταλήγει δώσε τέλος. που να βρεις την δύναμη ύστερα να βγάλεις όλη αυτή την ντροπή, τον φόβο, έτσι όπως κρυμμένη έχεις μάθει να ζεις, ακόμα κ εφόσον τα ψυχοσωματικά σε έχουν ρίξει κάτω, είναι αδύνατο να προσδιορίσεις το τι σου γίνεται κ να μιλήσεις στον ειδικό, να βγάλεις απο μέσα σου κάθε πικρό κ μολυσματικό κομμάτι.. νιώθεις ενοχή, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ κ όμως προσπαθείς κ χάνεσαι στην προσπάθεια ελπίζοντας στον σωτήρα που θα σου πάρει τον πόνο, δεν πρόκειται, δεν αλλάζει, το βίωσες με τον χειρότερο τρόπο. που ήταν \"αυτοί\" που έπρεπε να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά; πως μπορεί αύριο μεθαύριο να συμβεί κάτι στο παιδί μου κ να μην το πάρω χαμπάρι.. όχι δεν θα κάνω παιδιά, ο κόσμος είναι απαίσιος, δεν έχω εμπιστοσύνη να κάνω οτιδήποτε σ αυτόν τον κόσμο.. δεν φταίνε \"αυτοί\" είχαν τα δικά τους.. εγώ δεν είχα φωνή να μιλήσω.. ακόμα κ σήμερα, ύστερα από 17-18 ολόκληρα χρόνια (απροσδιόριστος ο χρόνος μοιάζει, χάθηκα, δεν ήξερα πως ζούσα κ αν ζούσα..ακόμα δεν ξέρω), ακόμα δεν μπορώ να μιλήσω..
τι να πω;νιώθω τόσο άσχημα που δεν μπορώ να βοηθήσω.το μόνο που μπορώ να πω είναι να το βγάλεις από μέσα σου,φώναξέ το ,μίλησε για αυτό,κατηγόρισε κάποιους αν αυτό σε βοηθήσει όμως μην το κρατάς μέσα σου.πίστεψέ με μπορώ απόλυτα να σε καταλάβω.μην νιώθεις ενοχές δεν φταις εσύ για αυτό κανένα παιδί δεν φταίει γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζει και δεν καταλαβαίνει.φταίνει όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουν μάτια να δουν τι πραγματικά συμβαίνει.ξέρω πως είναι αυτή η αίσθηση δυστυχώς.ξέρω πως είναι να ξαπλώνει επάνω σου και καλά για να μετρήσει το ύψος σου και να το συγκρίνει με το δικό του για να σου πει αν έχεις ψηλώσει.και εσύ σαν παιδί να νιώθεις όμορφα όταν σου λέει πως ναι ψήλωσες μεγαλώνεις τι μεγάλο παιδί έχεις γίνει.
προσπάθησε να το ξεπεράσεις και ζήσε γιατί κανένας και τίποτα δεν αξίζει όσο η ίδια μας η ζώή.
πες πως ήταν ένα κακό όνειρο ένας εφιάλτης που μόλις ξύπνησες και άνοιξες τα μάτια σου χάθηκε και δεν ξαναγυρίζει γιατί πλέον μπορείς να τον αντιμετωπίσεις μπορείς να φώνάξεις.....
να είσαι καλά τώρα και για πάντα
είναι η πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια που μιλάω για αυτό αν και ξύπνησες άσχημες αναμνήσεις σε ευχαριστώ γιατί επιτέλους το έβγαλα από μέσα μου και το είπα σε κάποιον.και κάτι τελευταίο,μην φοβάσαι για τίποτα δεν μπορεί κανένας να σε κατηγορίσει για τίποτα ποτέ.:)
ευτυχώς στην δική μου περίπτωση δεν έγινε τίποτα ανεπανόρθωτο.....
ένα κακοποιημένο παιδί έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση,ο φόβος κυριαρχεί στη ζωή του όπως και η δυσπιστία σε οποιαδήποτε σχέση με ενήλικο,αντιδρά παθητικά κυριαρχείτε από το άγχος είναι εξαρτημένο και ανασφαλές,δυσκολεύεται στις επαφές του με τους άλλους,μπορεί να παρουσιάσει επιμέρους διαταραχές στη συμπεριφορά και η σχολική του απόδοση επηρεάζεται ή και ανοκόπτεται καθώς εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες.
στην εφηβεία ενδέχεται να παρουσιάσει παραπτωματική συμπεριφορά στην ενήλικη ζωή μπορεί να σχετίζεται με άτομα που έχουν ΄παρόμοιες εμπειρίες δημιουργεί σχέσεις επιφανειακές επιπόλαιες με δυσκολία στην επικοινωνία ενώ συχνά οι κοπέλες καταλήγουν σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.
σύμφωνα πάντα με την παιδοψυχολόγο κυρία Καππάτου.
Όσα έχω διαβάσει από τις συγκλονιστικές καταθέσεις ψυχής στο παρόν θρεντ και ό,τι αφορά γενικά την παιδεραστία, το συμπέρασμα είναι ένα και για το οποίο δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς: υπάρχει θύτης (ο παιδεραστής), υπάρχει θύμα (το παιδί) και τα αίτια είναι η απόλυτη διαστροφή (ανωμαλία) του θύτη. Το θύμα στη συγκεκριμένη περίπτωση κι ό,τι υφίσταται, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον βιασμό ενός ενηλίκου, απλά γιατί δεν έχει ακόμη ωριμη την αντίληψη περί σεξουαλικότητας, ουσιαστικά εκείνο που έχει σημασία είναι ο βιασμός της παιδικής αθωότητας, γεγονός που σημαδεύει το θύμα ακόμη κι όταν ενηλικιωθεί - πολλές φορές δεν φτάνει μια ζωή για να ξεπεραστεί.
Σε όσα όλοι οι σώφρονες θα συμφωνήσουμε περί παιδεραστίας, θα διαφωνήσω με τα περί θανατικής ποινής, γιατί απλά η απόδοση δικαιοσύνης δεν μπορεί να αντισταθμίζεται με την αφαίρεση ζωής - έστω κι αν αυτή ανήκει σ\'ένα διεστραμμένο ανώμαλο. Απλά, η ποινή που θα πρέπει να επιβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι μικρότερη της ισόβιας κάθειρξης και βέβαια χωρίς αυτή να μπορεί να προσβληθεί από οποιοδήποτε νομικό τερτίπι. Ηθικά, είναι προτιμότερο για το δημόσιο αίσθημα ο παιδεραστής να πεθαίνει κάθε μέρα - η πραγματική έννοια της φράσης \"σαπίζει στη φυλακή\" - παρά να \"γλυτώσει\" με μια θανατική καταδίκη. Ακόμη και η φυλακή έχει τους δικούς της κανόνες - ολοι θα θυμάστε τη περίπτωση Δουρή και την \"αυτοκτονία\" του στη φυλακή...
Το ζητούμενο είναι πως από τη Δημοκρατία, δεν μπορούμε να επιδιώκουμε την απονομή δικαιοσύνης με την θανατική ποινή , απλά και μόνο γιατί η λέξη \"εκδίκηση\" δεν πρέπει - κι όσον αφορά την Ευρώπη τουλάχιστον αυτό έχει επιτευχθεί - να είναι συνώνυμη με την έννοια δικαίου.
Στο μουσουλμανικό κόσμο , του κλέφτη του κόβουν το χέρι με το οποίο έκλεψε..
Στην Νιγηρία σκοτώνουν δια λιθοβολισμού την γυναίκα που βιάσθηκε (!!!)...
Σε 18 Πολιτείες στις ΗΠΑ ισχύει η θανατική ποινή, στο Texas του Bush σκοτώνουν ακόμη με την ανατριχιαστική ηλεκτρική καρέκλα..
Στην Κίνα, πολλές θανατικές καταδίκες έχουν αποδοθεί ακόμη και για αντίθετη πολιτική δράση...
Η αφαίρεση ζωής, δεν είναι το αντίδοτο στο έγκλημα της παιδεραστίας ή εν γένει σε οποιοδήποτε έγκλημα.
Η Δημοκρατία δεν εκδικείται.
Η Δημοκρατία προστατεύει τους πολίτες της , παράγοντας παιδεία, προάγοντας την γνώση.
Το στήσιμο στα 5 μέτρα που διάβασα παραπάνω είναι αναχρονιστικό και δεν έχει κανένα σωφρονιστικό αντίκρυσμα.
Ο κόσμος πάει μπροστά...
Η γκιλοτίνα είναι μέρος μιας άλλης εποχής, όπου η δικαιοσύνη σκότωνε ανάλογα με τις διαθέσεις των μοναρχών αλλά όχι για να αποδώσει το Δίκαιο...
σαν άνθρωπος συμφωνώ απόλυτα με όσα λες καθώς επίσης επισημαίνω πως κάθε άνθρωπος ότι και αν έχει κάνει έχει δικαίωμα δίκης είτε κριθεί ένοχος είτε όχι.όταν ακούς όμως σε περιπτώσεις παιδεραστίας κάτι εξευτελιστικές ποινές τότε αγανακτείς σαν άνθρωπος και λες τα χειρότερα πόσο μάλλον όταν έχεις ζήσει κάτι ανάλογο.εκεί είναι που τα \"παίρνεις στο κρανίο\"και δεν ξέρεις τι λες τι κάνεις και τι σου γίνεται.όταν σου λένε ποινή κάθηρξης 10 χρόνια ή και λιγότερο τότε τι σκέφτεσαι;ότι αυτό το τέρας θα βγει και θα κάνει πάλι τα ίδια σε άλλες αθώες ψυχούλες.θα καταστρέψει τους επόμενους ενήλικες.για εμένα δικαιοσύνη για τέτοιου είδους εγκλήματα δεν υπάρχει και μετά σου λέει δημοκρατία ο καθένας κάνει ότι θέλει.ποια δημοκρατία;αναρχία να πούμε καλύτερα.έχω αγχωθεί πολύ τώρα και σταματάω γιατί δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να πω συγχωρήστε με για αυτό αλλά πονάω,τα θυμήθηκα όλα και άρχισα πάλι να πονάω.
Έχω πει πολλές φορές, \"κοίτα το καθίκι που είναι έξω\" - όχι απαραίτητα για παιδεραστές αλλά για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Είν\' αλήθεια πως η Δημοκρατία καταργείται όταν ένας μεγαλοδικηγόρος εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του νόμου, κι ένας κατά γενική ομολογία εγκληματίας με χρηματικά \"ψίχουλα\" σε αντιπαράθεση με το έγκλημα που έχει διαπράξει είναι έξω σε λίγο καιρό , έτοιμος να ξανακάνει τα ίδια, διεγείροντας έτσι το δημόσιο αίσθημα..Quote:
Originally posted by λίτσα
σαν άνθρωπος συμφωνώ απόλυτα με όσα λες καθώς επίσης επισημαίνω πως κάθε άνθρωπος ότι και αν έχει κάνει έχει δικαίωμα δίκης είτε κριθεί ένοχος είτε όχι.όταν ακούς όμως σε περιπτώσεις παιδεραστίας κάτι εξευτελιστικές ποινές τότε αγανακτείς σαν άνθρωπος και λες τα χειρότερα πόσο μάλλον όταν έχεις ζήσει κάτι ανάλογο.εκεί είναι που τα \"παίρνεις στο κρανίο\"και δεν ξέρεις τι λες τι κάνεις και τι σου γίνεται.όταν σου λένε ποινή κάθηρξης 10 χρόνια ή και λιγότερο τότε τι σκέφτεσαι;ότι αυτό το τέρας θα βγει και θα κάνει πάλι τα ίδια σε άλλες αθώες ψυχούλες.θα καταστρέψει τους επόμενους ενήλικες.για εμένα δικαιοσύνη για τέτοιου είδους εγκλήματα δεν υπάρχει και μετά σου λέει δημοκρατία ο καθένας κάνει ότι θέλει.ποια δημοκρατία;αναρχία να πούμε καλύτερα.έχω αγχωθεί πολύ τώρα και σταματάω γιατί δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να πω συγχωρήστε με για αυτό αλλά πονάω,τα θυμήθηκα όλα και άρχισα πάλι να πονάω.
Και πάλι όμως το ζητούμενο δεν είναι να απαιτήσουμε να του αφαιρέσουμε τη ζωή για αποκλείσουμε την περίπτωση αδικονομίας. Το ζητούμενο είναι να φτάσουμε στο σημείο, να επιβάλλουμε την δικαιοσύνη \"στεγανοποιώντας\" την από τα διάφορα δικονομικά τερτίπια (παραθυράκια), ουσιαστικά επανακαθορίζοντας τα όρια του νομοθέτη και την ουσία της νομοθεσίας ανάλογα με το έγκλημα που έχει διαπραχθεί...
Νομίζω πως είναι σημαντικότερο, από το να επαναφέρουμε πρακτικές περασμένων αιώνων..
Nα χαιρεσαι, εντος εισαγωγικων βεβαια, γιατι οπως ειπες και εσυ ανεκαθεν υπηρχαν. Τουλαχιστον τωρα ανακαλυπτονται πιο ευκολα.Quote:
Originally posted by Nora
Τις τελευταίες μέρες, έχουμε απανωτά κρούσματα παιδεραστίας.
Η μάλλον συλλήψεις, γιατί προφανώς ανέκαθεν υπήρχαν
Δυστυχως οι ποινες που υπαρχουν για παιδεραστιες, βιασμους κτλ ειναι αστειες.
Κ καταλήγουμε στο ίδιο όπως κ στις ψυχικές ασθένειες που δε φαίνονται χειροπιαστά...
Σκοτώνουν κάποιον ψυχικά κ επειδή δε φαίνεται ο θάνατός του,δίνουν ψίχουλα ποινές.Κ δε συζητάμε για αποδείξεις!!!!!!Αντε να βρεί αποδείξεις ένα παιδί που αποφασίζει να μιλήσει μετά από καιρό.
Αλλά ειλικρινά απορώ πως κοιμούνται αυτοί οι άνθρωποι...τόσο άρρωστοι να μη μπορούν να καταλάβουν τον πόνο που προκάλεσαν?που πιστεύω δεν υπάρχει μεγαλύτερος,ειδικά που μιλάμε για παιδιά.
όπως είπα και σε προηγούμενο μήνυμα με τέτοια θέματα τα παίρνω στο κρανίο και δεν ξέρω τι λέω.ευαισθητοποιούμαι πάρα πολύ με αυτό το θέμα για αυτό αντέδρασα με αυτόν τον τρόπο.σίγουρα το να αφαιρέσεις την ζωή του εγκληματία δεν είναι λύση καλύτερα να λιώσει από μόνος του.είμαι πιο χαλαρή τώρα και μπορώ να δω πιο καθαρά.
όσον αφορά τους ανθρώπους που κακοποιήθηκαν στην παιδική τους ηλικία καλό θα ήταν να δουλέψουν πολύ,πάρα πολύ όμως με τον εαυτό τους και να καταλάβουν πως δεν φταίνε εκείνα.να διώξουν κάθε ενοχή από πάνω τους.εγώ αυτό έκανα και μπορώ να πω πως έχω συγχωρέσει κατά κάποιο τρόπο αυτόν που φέρθηκε τόσο ανάρμοστα.επειδή είναι από το ευρύ οικογενειακό περιβάλλον τον συναντώ συχνά και τότε είναι αυτός που σκύβει το κεφάλι εγώ τον κοιτάζω στα μάτια σαν να του λέω ότι εγώ δεν φέρω καμμία ευθύνη εσύ φταις.και έτσι σιγά σιγά το βάρος φεύγει από πάνω μου και μεταδίδεται σε αυτόν τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.
το ότι μπόρεσα όμως εγώ να συγχωρήσω δεν σημαίνει πως μένω αμμέτοχη σε όλα αυτά που ακούω δυστυχώς πλέον συχνά.τότε θυμώνω πάλι αγχώνομαι εξοργίζομαι βγαίνω έξω από τα ρούχα μου και λέω τα χειρότερα.ίσως κρύβω ακόμα θυμό μέσα μου και δεν μπορώ να το καταλάβω σημασία έχει όμως πως η καθημερινότητά μου δεν σκιάζεται πλέον από αυτό το γεγονός και αυτό το οφείλω στον άντρα μου και τα παιδιά μου.
ίσως βοήθησαν και τα φάρμακα που παίρνω δεν ξέρω τι να πω....
συγχωρήστε με αν φάνηκα σκληρή στο θέμα της ποινής αλλά όπως είπα εξοργίζομαι με τις γελοίες ποινές που τους αποδίδουν.
να είστε καλά τώρα και για πάντα
καλό βράδυ και καλό ξημέρωμα να έχετε όλοι.:)
επαναλαμβανω,στα 5 μετρα αν και καποιο δικαστηριο εκει στα εμιρατα ειχε επιβαλει αλλαγη φυλου στον βιαστη και επανελειμενο βιασμο του.Να δουμε θα ξαναυπαρξει μετα βιαστης ανηλικων;
Το στήσιμο στα 5 μέτρα δεν είναι απονομή δικαιοσύνης και καταργεί όσα έχουμε κατακτήσει σαν ευρωπαϊκή κουλτούρα. Μ\' αυτή τη λογική, όχι μόνο να επαναφέρουμε τη θανατική ποινή, αλλά και να ξαναγυρίσουμε στην διά γκιλοτίνας αφαίρεση της ζωής και να υποχρεώνουμε και τους υπηκόους να παρακολουθούν την εκτέλεση όπως γινόταν στο μεσαίωνα, προς συμμόρφωση και παραδειγματισμό... Αλήθεια σε τι θα διαφέραμε από τους βιαστές παιδικών ψυχών, αν το περί δικαιοσύνης αίσθημα μας ικανοποιούνταν στο θέαμα ενός αποκεφαλισμού ?Quote:
Originally posted by Empneustns
επαναλαμβανω,στα 5 μετρα αν και καποιο δικαστηριο εκει στα εμιρατα ειχε επιβαλει αλλαγη φυλου στον βιαστη και επανελειμενο βιασμο του.Να δουμε θα ξαναυπαρξει μετα βιαστης ανηλικων;
Όσο κι αν πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί σου, γιατί πράγματι είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα η παιδεραστία, παρόλα αυτά, το πισωγύρισμα του ενοχικού δικαίου, θα δημιουργούσε πολλά περισσότερα προβλήματα απ\' όσα θα έλυνε...
Όσο για την άλλη σου πρόταση περί αλλαγής φύλου και βιασμού του βιαστή, ελπίζω να κάνεις χιούμορ. Να υπερθεματίσω αν είναι έτσι.. ..Να τον βιάζουν 10 μαζί βγάζοντας του τα νύχια με τανάλια και κόβοντας με ξυραφάκι τα γεννητικά του όργανα, σιγά σιγά βέβαια..Μα είμαστε σοβαροί τώρα ???
Τελικά μήπως να υιοθετήσουμε τον λιθοβολισμό ? Έτσι, θα συμμετείχαμε κι εμείς στην αφαίρεση ζωής, γεγονός που θα ικανοποιούσε ακόμη περισσότερο τα ένστικτα μας, θα μας έκανε να διαφέρουμε όμως ελάχιστα από τα ζώα...
καλημέρα σε όλους....
καλημέρα και σε σένα σαμπ αν και συμφωνώ μαζί σου παρόλα τα βιώματα που έχω με όλο το θάρρος θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση και φυσικά είναι δικαίωμά σου να μην απαντήσεις θα το σεβαστώ πλήρως.
αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο σε εσένα στην παιδική σου ηλικία και σε ακολουθούσε ένα τέτοιο γεγονός και στην μετέπειτα ζωή σου(δεν αναφέρομαι στα παιδάκια σου να είναι καλά και να τα χαίρεσαι)ποια θα ήταν η γνώμη σου τότε;θα έλεγες αυτά που λες τώρα;θα συμφωνούσες με τον φίλο εμπνευστή ή θα είχες συγχωρήσει αυτόν τον άνθρωπο και θα είχες συνεχίσει τη ζωή σου κανονικά;
να είσαι καλά τώρα και για πάντα
Ευνουχισμος και ισοβια χωρις δικαιωμα αναστολης, εφεσης ή οποιουδηποτε αλλου νομικου κολπου σε οποιονδηποτε, αποδεδειγμενα ομως 100%, εχει βιασει
Η ερώτηση σου είναι υποθετική, αλλά παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να σου απαντήσω...Quote:
Originally posted by λίτσα
καλημέρα σε όλους....
καλημέρα και σε σένα σαμπ αν και συμφωνώ μαζί σου παρόλα τα βιώματα που έχω με όλο το θάρρος θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση και φυσικά είναι δικαίωμά σου να μην απαντήσεις θα το σεβαστώ πλήρως.
αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο σε εσένα στην παιδική σου ηλικία και σε ακολουθούσε ένα τέτοιο γεγονός και στην μετέπειτα ζωή σου(δεν αναφέρομαι στα παιδάκια σου να είναι καλά και να τα χαίρεσαι)ποια θα ήταν η γνώμη σου τότε;θα έλεγες αυτά που λες τώρα;θα συμφωνούσες με τον φίλο εμπνευστή ή θα είχες συγχωρήσει αυτόν τον άνθρωπο και θα είχες συνεχίσει τη ζωή σου κανονικά;
να είσαι καλά τώρα και για πάντα
Αυτός που υφίσταται την εγκληματική ενέργεια δηλ. το θύμα - και μιλώντας γενικά για οποιαδήποτε αδικοπραγία , όχι μόνο για την παιδεραστία- είναι λογικό να μην έχει την ίδια αντίληψη δικαίου , αυτός /ή και προφανώς το κλειστό του οικογενειακό περιβάλλον, από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό σημαίνει πως αν εγώ είχα υποστεί κάτι που θα σημάδευε την ζωή μου, προφανέστατα και θα ζητούσα την παραδειγματικότερη τιμωρία για τον ένοχο. Στην προκειμένη περίπτωση, το συναίσθημα κι ο πόνος υπερισχύει της λογικής, κι είναι κάτι πολύ πολύ φυσιολογικό.
Την νομοθεσία όμως και το ενοχικό δίκαιο, ο νομοθέτης δεν τα καθορίζει με βάση το συναίσθημα, αλλά με βάση κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς. Τις ποινές δεν τις ορίζουν τα θύματα, αλλά δικαστές που κινούνται μέσα σε αυστηρούς κανόνες δικονομίας. Αν δεν ήταν έτσι, η κοινωνία μας δεν θα χρειαζόταν να θεσπίζει νόμους, θα γυρνούσαμε όλοι με τα κουμπούρια στα χέρια να επιβάλλουμε το νόμο κατά την δική μας αντίληψη. Θα ήταν αυτή μια προηγμένη κοινωνία ?
Όσο μου επιτρέπεται , μιλώ εκ μέρους της ανθρωποκεντρικής αντίληψης για την επιβολή του νόμου κι όχι σαν το θύμα μιας εγκληματικής ενέργειας. Το να πει κάποιος που έχει υποστεί μια αδικοπραγία, πως θάθελε οι ποινές να είναι κατά την αντίληψη του εμπνευστή, δεν σημαίνει πως δεν έχει δίκιο για ό,τι του συνέβη, δεν μπορεί όμως το θυμικό του να καθορίζει τα πλαίσια ενός ολόκληρου δικονομικού συστήματος.
για ακόμα μία φορά θα συμφωνήσω γιατί προσπαθώ να βάζω την λογική μου μπροστά πλέον παρόλα όπως προείπα τα βιώματά μου.
μην ξεχνάμε όμως πως μιλάμε για παιδιά για ανυπεράσπιστα παιδιά για παιδιά που δεν έχουν τον τρόπο να εκφράσουν αυτό που βιώνουν και αν το πουν ίσως και να μην τα πιστέψουν.για αυτό κάποιοι άνθρωποι (μεταξύ τους και εγώ μερικές φορές) αντιδρούμε τόσο ακραία.αισθανόμαστε πως δεν υπάρχει δικαισύνη για αυτά τα εγκλήματα.πως δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι νόμοι για τέτοιου είδους περιπτώσεις και αυτό το θεωρούμε αδικία άρα αισθανόμαστε αδικιμένοι.και τι κάνει ένας άνθρωπος όταν αισθάνεται πως τον πνίγει το δίκιο;φτάνει και στο σημείο να πάρει τον νόμο δυστυχώς στα χέρια του.
και θα μιλήσω και εγώ λίγο υποθετικά τώρα.αν τυχόν συνέβαινε στο παιδί μου (που το απεύχομαι όπως και για όλα τα παιδιά του κόσμου) τότε δεν θα συγχωρούσα όπως έκανα στην δική μου περίπτωση αλλά θα έπαιρνα την κουμπούρα όπως είπες και όποιον πάρει ο χάρος.γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ πως το ίδιο μου το παιδί θα ζούσε καταστάσεις που τις έχω περάσει και ξέρω πως είναι αυτό το συναίσθημα.δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα αισθανόταν έτσι πως θα πληγωνόταν.δεν θέλω ούτε να στο σκέφτομαι...
Σε προσωπικό επίπεδο θα συμφωνήσω μαζί σου. Θα πρέπει να διαχωρίζουμε όμως τα προσωπικά μας βιώματα από το συνολικό πλαίσιο της νομοθετικής εξουσίας όπως υπάρχει σήμερα και μάλιστα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο νομοθέτης στις Ηνωμένες Πολιτείες κινείται σε διαφορετικά μονοπάτια, πίστεψε με όμως, πως είναι ακόμη πολύ πίσω σε σύγκριση με τις πολιτισμικές κατακτήσεις της Ευρώπης. Δεν χρειάζεται βέβαια να συγκρίνουμε το Ευρωπαικό Δίκαιο με εκείνο της Ασίας \'η της Αφρικής και με κανένα τρόπο τουλάχιστον να επιβάλουμε πρακτικές όπως εκείνη που πρότεινε ο φίλος εμπνευστής περί Εμιράτων...
Κάποτε τις \"μάγισσες\" τις καίγανε, κι ήταν μια επιβολή του νόμου σύμφωνα με την τότε κοινωνική δομή. Σήμερα δεν υπάρχουν \"μάγισσες\", γιατί θα έπρεπε να υπάρχει η πυρά ?
σε γενικές γραμμές μιλάς πολύ σωστά.
θα σταθώ λίγο σε αυτό που είπες για τις μάγισσες.τότε τις θεωρούσαν κάτι σαν εγκληματίες αν δεν κάνω λάθος(διόρθωσέ με αν δεν είμαι σωστή) και είχαν σαν ποινή την πυρά.για τις σημερινές μάγισσες (παιδεραστές) τι ποινή έχουν;τίποτα, γιατί έχουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα πλέον.ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν όμως και τα παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα με τέτοιου είδους ανθρώπους;τι κάνουν για αυτά τα παιδιά;ποιος τα υπερασπίζεται;ποιος τα προφυλάσει;πιστεύω πως αν υπήρχε μια παραδειγματική ποινή και δεν μιλάω για θάνατο θα είχαν εκλείψει σε κάποιο βαθμό αυτά τα εγκλήματα.
Λίτσα,
Ποια θα μπορούσε να είναι παραδειγματική ποινή για εσένα?
Προσωπικά, τα ισόβια,χωρίς καμμία περίπτωση να αφεθεί ελεύθερος, είναι ότι χειρότερο.
είναι και αυτή μια παραδειγματική ποινή.
ισχύει όμως και αν ναι πότε ίσχυσε;
Δεν διαφωνούμε για το ότι οι ποινές σήμερα δεν ανταποκρίνονται στο μέγεθος του εγκλήματος της παιδεραστίας.Quote:
Originally posted by λίτσα
σε γενικές γραμμές μιλάς πολύ σωστά.
θα σταθώ λίγο σε αυτό που είπες για τις μάγισσες.τότε τις θεωρούσαν κάτι σαν εγκληματίες αν δεν κάνω λάθος(διόρθωσέ με αν δεν είμαι σωστή) και είχαν σαν ποινή την πυρά.για τις σημερινές μάγισσες (παιδεραστές) τι ποινή έχουν;τίποτα, γιατί έχουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα πλέον.ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν όμως και τα παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα με τέτοιου είδους ανθρώπους;τι κάνουν για αυτά τα παιδιά;ποιος τα υπερασπίζεται;ποιος τα προφυλάσει;πιστεύω πως αν υπήρχε μια παραδειγματική ποινή και δεν μιλάω για θάνατο θα είχαν εκλείψει σε κάποιο βαθμό αυτά τα εγκλήματα.
Η πιο κάτω παράθεση ανάγεται στο πρώτο μου πόστ :
\"Σε όσα όλοι οι σώφρονες θα συμφωνήσουμε περί παιδεραστίας, θα διαφωνήσω με τα περί θανατικής ποινής, γιατί απλά η απόδοση δικαιοσύνης δεν μπορεί να αντισταθμίζεται με την αφαίρεση ζωής - έστω κι αν αυτή ανήκει σ\'ένα διεστραμμένο ανώμαλο. Απλά, η ποινή που θα πρέπει να επιβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι μικρότερη της ισόβιας κάθειρξης και βέβαια χωρίς αυτή να μπορεί να προσβληθεί από οποιοδήποτε νομικό τερτίπι. Ηθικά, είναι προτιμότερο για το δημόσιο αίσθημα ο παιδεραστής να πεθαίνει κάθε μέρα - η πραγματική έννοια της φράσης \"σαπίζει στη φυλακή\" - παρά να \"γλυτώσει\" με μια θανατική καταδίκη. Ακόμη και η φυλακή έχει τους δικούς της κανόνες - ολοι θα θυμάστε τη περίπτωση Δουρή και την \"αυτοκτονία\" του στη φυλακή...
Το ζητούμενο είναι πως από τη Δημοκρατία, δεν μπορούμε να επιδιώκουμε την απονομή δικαιοσύνης με την θανατική ποινή , απλά και μόνο γιατί η λέξη \"εκδίκηση\" δεν πρέπει - κι όσον αφορά την Ευρώπη τουλάχιστον αυτό έχει επιτευχθεί - να είναι συνώνυμη με την έννοια δικαίου.\"
Αντιδρώ στην επαναφορά της θανατικής καταδίκης γιατί η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής είναι αναχρονιστική - κι αν θέλεις στο κάτω κάτω δεν έχει σωφρονιστικό αποτέλεσμα. Ο θάνατος δεν νομίζω πως θα αποτρέψει στο μέλλον παρόμοια φαινόμενα, ουσιαστικά μια σφαίρα είναι η για χιλιοστό του δευτερολέπτου ικανοποίηση του δημόσιου αισθήματος - είναι όσος χρόνος χρειάζεται από τον ήχο της τουφεκιάς μέχρι να βρει το στόχο της.
Συμφωνώ με την Νόρα...Ο ισόβιος εγκλεισμός νομίζω πως είναι αρκετός - κι αν θέλεις την γνώμη μου είναι κι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον θύτη, δεδομένου ότι η φυλακή έχει τη δική της ηθική, που πολλές φορές είναι αυστηρότερη από την υπόλοιπη κοινωνία ...Φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι εννοώ ...
;)
φυσικά και καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς.αν είδες το παραπάνω μήνυμά μου θα είδες πως συμφωνώ και εγώ με την νόρα.και ρώτησα.ισχύει;
Συν τοις άλλοις, ο θάνατος σε \"απευλεθερώνει\" από τυχόν τύψεις, ερινύες και γενικά σκέψεις που σε κατατρέχουν
Πέρα από την ηθική της φυλακής που συνηθίζεται να εφαρμόζεται σε αυτή την κατηγορία των φυλακισμένων, γενικότερα οι άνθρωποι που εκτίουν ισόβια, έχουν να αντιμετωπίσουν τον αυστηρότερο κριτή..τον ευατό τους
Ναι ισχύει Λίτσα
Δεν θυμάμαι ακριβείς περιπτώσεις να σου περιγράψω αλλά συμβαίνει
Συνήθως είναι για δολοφονίες.
Για παιδεραστία δεν θυμάμαι κάποιο περιστατικό
Σε περιπτώσεις παιδεραστίας (απλή ασέλγεια) χωρίς να επέλθει μόνιμος τραυματισμός ή θάνατος του θύματος, λυπάμαι αλλά στην πράξη δεν επιβάλλεται....
ακριβώς, δεν επιβάλλεται, για αυτό το λόγο λοιπόν υπάρχει αυτή η κραυγή που βγαίνει από κάποιους ανθρώπους και για αυτό μίλησα για παραδειγματική ποινή.γιατί δεν υπάρχει κατ εμέ παραδειγματική ποινή και έτσι συνεχίζουν ανενόχλητοι όλοι αυτοί οι άρρωστοι να διαπράττουν τα αίσχη τους.θα μου πεις τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για αυτό;πέραν από το να προφυλλασουμε όσο μπορούμε τα παιδιά μας,τίποτα.....δυστυχώς τίποτα....
βλέπεις τα \"μεγάλα κεφάλια\"ασχολούνται με πιο σοβαρά για αυτούς θέματα...αν χτυπούσε όμως την δική τους πόρτα κάτι τέτοιο τότε ίσως και να έπαιρναν τα πράγματα πιο σοβαρά...
φυσικά όλα αυτά είναι υποθέσεις.....στην πράξη τι γίνεται;δυστυχώς τα χείριστα
Σε μια εκπομπή που παρακολούθησα, δυστυχώς δεν την πρόλαβα όλη, ο κ. Σούρρας που αν δεν κάνω λάθος είναι ψυχίατρος είπε πως οι παιδεραστές δεν γιατρεύονται με κανέναν τρόπο. Αυτοί οι άνθρωποι δηλαδή δεν μπορούν να καταλάβουν το λάθος και να το διορθώσουν ακόμα και ύστερα από την ποινή της φυλακής. Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι είναι τουλάχιστον εγκληματικό να έχουν τόσο μικρές ποινές για αυτούς που κάνουν ένα τόσο μεγάλο κακό και θα ήθελα να σημειώσω πως δυστυχώς η παιδική ψυχή δεν γιατρεύεται, μπορεί να το ξεπεράσει κάποια στιγμή το θύμα αλλά πάντα θα το θυμάται και θα ποναει. Γι\' αυτό λοιπόν θα συμφωνήσω και με την πιο αργή θανατική ποινή που υπάρχει.. γιατί ένα παιδί που βιάζεται δεν θα γίνει ποτέ καλά απολύτως..
απολύτως καλά δεν γίνεται.το ακολουθεί πάντα αυτή η σκιά.πάντα έχει την καχυποψία για τους γύρω του.μήπως αυτός;μήπως εκείνος;και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος στην ψυχή του ως ενήλικας πλέον.και φοβάται όχι μην του συμβεί το ίδιο,τώρα πλέον μπορεί να το αντιμετωπίσει,αλλά φοβάται για τα άλλα παιδιά,τα δικά του παιδιά.ο φόβος δεν φεύγει ποτέ από μέσα του είναι πιο έντονος από τον φόβο που έχει κάποιος που δεν έχει βιώσει κάτι τέτοιο και αυτός ο φόβος δεν γιατρεύεται ποτέ.
όταν το θύμα μπαίνει στη διαδικασία πως θέλει να ξεχάσει και προσπαθεί να συγχωρήσει τον θύτη τότε ο πόνος γίνεται πιο μαλακός δεν παύει όμως να υπάρχει στην θύμησή του.και κάθε τέτοιο γεγονός του ξυπνάει αναμνήσεις.αναμνήσεις άσχημες που σημάδεψαν την αθώα παιδικότητά του.
παραπάνω είπα πως για μένα πρέπει να υπάρχει παραδειγματική ποινή.πες ότι υπάρχει,και λοιπόν;φάρμακο για το θύμα υπάρχει;υπάρχει μια αγωγή που να μπορεί όλες αυτές τις θλίψεις τις ενοχές και την ντροπή να τις εξαλλείψει;
ο μόνος τρόπος για μένα είναι η συγχώρεση τίποτα άλλο.τίποτα δεν γυρνάει τον χρόνο πίσω.τίποτα δεν αλλάζει τα πράγματα.ότι έγινε έγινε.πόσο απλό να το λέω τώρα!!!!μετά από μία ώρα μία μέρα μία εβδομάδα θα λέω το ίδιο άραγε;δεν ξέρω......:(