Συναισθηματική στήριξη και περί ψυχής

Καλημέρα...χρόνια πολλά και καλή χρονιά..

Δεν ήξερα τι τίτλο να βάλω και ζητώ συγγνώμη αν το έβαλα σε λάθος κατηγορία...

Λοιπόν...εδώ και 20 χρόνια περνάω πολύ δύσκολα και φέτος έχει χειροτερέψει η κατάσταση για μένα.

Κάθε φορά που πάω για παράδειγμα στην πρακτική για να κάνω δουλειές, μέσα μου κλαίω και είμαι έτοιμος να ξεσπάσω κάθε φορά αλλά κρατιέμαι...

Στο σπίτι που γυρνάω κάθε φορά με πιάνει αυτό να μου πέφτουν δάκρυα.. Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε συναισθηματική στήριξη;

Εγώ δεν έχω κάτι αρνητικό ή να σκέφτομαι τέλος πάντων απλώς αυτό που μου λείπει είναι η συναισθηματική στήριξη πχ αν δω κάποιο άτομο να υποφέρει εγώ θα πάω και θα τον αγκαλιάσω και θα του πω ότι όλα θα πάνε καλά και ότι είμαι εδώ.. (και στα δύο φύλα).

Κάθε φορά με ρωτάνε μερικοί άνθρωποι τι έχω κτλ και δυστυχώς δεν μπορώ να αναφέρω τι θα ήθελα γιατί είχα κάνει παλιότερα ερωτήσεις και βάση αυτών με έχουν κάνει να είμαι αυτός που είμαι..

Εξαιτίας πολλών αρνητικών σχόλιων, το να με κρίνουν οι άλλοι ακόμα και οι δικοί μου κτλ κτλ, να με ρωτάνε αν είμαι γκέι κτλ κτλ όλα αυτά με έκαναν να κλειστώ και να τα κρατάω μέσα τα συναισθήματά μου και να μην τα δείχνω..

Δυστυχώς ανήκω στα άτομα με υπερευαισθησία και στο να δείχνω εμπάθεια σε όσους υποφέρουν και να βοηθάω..

Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Κάθε φορά ξεσπάω και δεν έχω τη στήριξη...

Κάνω ακόμα και πράγματα για να απασχολούμαι αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω πια. Μου είχε κοπεί και η διάθεση. Ξυπνάω κάθε μέρα με κακή διάθεση..

Έχετε να μου δώσετε συμβουλές; Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε στήριξη;

Δυστυχώς δεν έχω φίλους που να έχουν την δυνατότητα να μου προσφέρουν στήριξη...

Είναι τόσο δύσκολο να προσφέρει κάποιος αγκαλιά σε έναν καλό φίλο; Πώς έχει καταντήσει έτσι η κοινωνία;

Αναρωτιέμαι αν φταίω εγώ και αρκετές φορές νιώθω σαν να είμαι ελαττωματικός και να είμαι μόνος που έχω ενσυναίσθηση και να κλαίω κιόλας... υποτίθεται λένε ότι οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε..

Δεν ξέρω πια..

Καλημέρα και καλή χρονιά.. Από όσο θυμάμαι έχεις γράψει για το '' θέμα'' που έχεις με την φίλια και ότι δεν έχεις ένα πραγματικό φίλο..
Καταρχήν η φράση που είπες ότι ξυπνάς κάθε μέρα με κακή διάθεση, δεν έχεις όρεξη και γυρνάς σπίτι και κλαις είναι μια καλή προειδοποίηση ότι πρέπει να επισκεφτείς ψυχολόγο.. Ξεκίνησε από εκεί.. Όταν καταλάβουμε ότι ότι και θέμα, πρόβλημα έχουμε με τους γύρω μας στην ουσία είναι δικό μας, τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.. Κανείς δεν θα αλλάξει επειδή ενοχλει, πειράζει, στεναχωρεί εμάς,θα αλλάξει μόνο επειδή το θέλει. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διορθώσουμε τον ευατο μας και το πως αποδεχόμαστε τις συμπεριφορές από τους γύρω μας.
Είναι αλήθεια αυτό ότι η πολύ ευαισθησία και η καλοσύνη θεωρούνται συχνά αδυναμία αλλά αυτός δεν είναι λίγος για να αλλάξεις εσύ αυτά τα θετικά στοιχεία σου..
Εγω από όσο ξέρω και οι άντρες κλαίνε και οι γυναίκες,αν άλλαξε κάτι από την τελευταία φορά που το κοίταξα να με ενημερώσεις:)

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Καλημέρα...χρόνια πολλά και καλή χρονιά..

Δεν ήξερα τι τίτλο να βάλω και ζητώ συγγνώμη αν το έβαλα σε λάθος κατηγορία...

Λοιπόν...εδώ και 20 χρόνια περνάω πολύ δύσκολα και φέτος έχει χειροτερέψει η κατάσταση για μένα.

Κάθε φορά που πάω για παράδειγμα στην πρακτική για να κάνω δουλειές, μέσα μου κλαίω και είμαι έτοιμος να ξεσπάσω κάθε φορά αλλά κρατιέμαι...

Στο σπίτι που γυρνάω κάθε φορά με πιάνει αυτό να μου πέφτουν δάκρυα.. Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε συναισθηματική στήριξη;

Εγώ δεν έχω κάτι αρνητικό ή να σκέφτομαι τέλος πάντων απλώς αυτό που μου λείπει είναι η συναισθηματική στήριξη πχ αν δω κάποιο άτομο να υποφέρει εγώ θα πάω και θα τον αγκαλιάσω και θα του πω ότι όλα θα πάνε καλά και ότι είμαι εδώ.. (και στα δύο φύλα).

Κάθε φορά με ρωτάνε μερικοί άνθρωποι τι έχω κτλ και δυστυχώς δεν μπορώ να αναφέρω τι θα ήθελα γιατί είχα κάνει παλιότερα ερωτήσεις και βάση αυτών με έχουν κάνει να είμαι αυτός που είμαι..

Εξαιτίας πολλών αρνητικών σχόλιων, το να με κρίνουν οι άλλοι ακόμα και οι δικοί μου κτλ κτλ, να με ρωτάνε αν είμαι γκέι κτλ κτλ όλα αυτά με έκαναν να κλειστώ και να τα κρατάω μέσα τα συναισθήματά μου και να μην τα δείχνω..

Δυστυχώς ανήκω στα άτομα με υπερευαισθησία και στο να δείχνω εμπάθεια σε όσους υποφέρουν και να βοηθάω..

Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Κάθε φορά ξεσπάω και δεν έχω τη στήριξη...

Κάνω ακόμα και πράγματα για να απασχολούμαι αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω πια. Μου είχε κοπεί και η διάθεση. Ξυπνάω κάθε μέρα με κακή διάθεση..

Έχετε να μου δώσετε συμβουλές; Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε στήριξη;

Δυστυχώς δεν έχω φίλους που να έχουν την δυνατότητα να μου προσφέρουν στήριξη...

Είναι τόσο δύσκολο να προσφέρει κάποιος αγκαλιά σε έναν καλό φίλο; Πώς έχει καταντήσει έτσι η κοινωνία;

Αναρωτιέμαι αν φταίω εγώ και αρκετές φορές νιώθω σαν να είμαι ελαττωματικός και να είμαι μόνος που έχω ενσυναίσθηση και να κλαίω κιόλας... υποτίθεται λένε ότι οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε..

Δεν ξέρω πια..

---

Καλημέρα
Για να νιώθεις άσχημα (να κλαις κτλ) πάει να πει ότι καταλαβαίνεις τι σου γίνεται και αυτό είναι καλό.. Το "οι άντρες δεν κλαίνε" είναι λάθος (μου το είπε παιδοψυχολογος πρόσφατα) που μας φύτεψαν στο μυαλό οι προηγούμενες γενιές.

Καταλαβαίνω έχεις υπερευαισθησια για τους άλλους αλλά πρέπει να ασχοληθείς και με τον εαυτό σου. Και γενικά μην περιμένεις να σου φέρονται όπως τους φέρεσαι γιατί δεν αντιλαμβανομαστε όλοι τα ίδια πράγματα με το ίδιο τρόπο.. Οι άνθρωποι γύρω σου μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι εσύ δεν είσαι καλά γιατί δεν τους μιλάς με το "φόβο" ότι θα σε κρίνουν.. Και αν το έχουν κάνει όπως λες λογικό είναι να κλειστεις στον εαυτό σου και να νιώθεις μόνος.. Και επίσης να έχεις χαμιλη αυτοπεποίθηση. .Για να αλλάξουν όλα αυτά πρέπει να λυθούν όλα τα θέματα σου που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Να μιλήσεις κάπου για όλα. Αυτή είναι η αρχή.
Εχεις μιλήσει με κάποιο ψυχολόγο;

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Καλημέρα και καλή χρονιά.. Από όσο θυμάμαι έχεις γράψει για το '' θέμα'' που έχεις με την φίλια και ότι δεν έχεις ένα πραγματικό φίλο..
Καταρχήν η φράση που είπες ότι ξυπνάς κάθε μέρα με κακή διάθεση, δεν έχεις όρεξη και γυρνάς σπίτι και κλαις είναι μια καλή προειδοποίηση ότι πρέπει να επισκεφτείς ψυχολόγο.. Ξεκίνησε από εκεί.. Όταν καταλάβουμε ότι ότι και θέμα, πρόβλημα έχουμε με τους γύρω μας στην ουσία είναι δικό μας, τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.. Κανείς δεν θα αλλάξει επειδή ενοχλει, πειράζει, στεναχωρεί εμάς,θα αλλάξει μόνο επειδή το θέλει. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διορθώσουμε τον ευατο μας και το πως αποδεχόμαστε τις συμπεριφορές από τους γύρω μας.
Είναι αλήθεια αυτό ότι η πολύ ευαισθησία και η καλοσύνη θεωρούνται συχνά αδυναμία αλλά αυτός δεν είναι λίγος για να αλλάξεις εσύ αυτά τα θετικά στοιχεία σου..
Εγω από όσο ξέρω και οι άντρες κλαίνε και οι γυναίκες,αν άλλαξε κάτι από την τελευταία φορά που το κοίταξα να με ενημερώσεις:)

---

Ναι είχα γράψει παλιότερα για τη φιλία απλά τώρα είναι διαφορετική περίπτωση πιστεύω..

Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγο και ψυχίατρο και κανείς δεν με βοήθησε. Μάλιστα ο ένας από αυτούς με ρώτησε αν ήμουν γκέι επειδή είπα ότι απλά αγαπούσα έναν φίλο σαν αδερφό! Τι πάθανε τελευταία όλοι; Με το να εκφραστείς αυτομάτως σε βάζουν ταμπέλα. Άσε που δεν γνώριζε και κάποιους όρους που ανέφερα και έλεγε ότι δεν υπάρχουν ενώ υπάρχουν. Τέλος πάντων.

Κοίτα το πρόβλημα δεν είναι ότι σκέφτομαι κάτι αρνητικό ή ότι δεν αποδέχομαι κάποιους. Απλά το ότι δεν προσφέρουν καμία στήριξη.. Δηλαδή πως να το πω απλά κάθονται σε κοιτάνε και λένε και κάποια λόγια. Δεν κάνουν κάτι παραπάνω δηλαδή συναισθηματική στήριξη. Η συναισθηματική στήριξη η πραγματική δεν είναι μόνο να μιλάς ή να κοιτάς σαν άγγαλμα γιατί αν ήταν έτσι τότε καλύτερα να μιλήσουμε σε τοίχο..

Δεν ξέρω για την ευαισθησία προς τους άντρες γιατί έχω κάποιους που είναι σκληροί και δεν εκφράζονται...τα πάντα όλα τα βγάζουν με θυμό ενώ εγώ πχ εκφράζομαι όλα.. Δηλαδή στεναχώρια, άγχος, θυμό κτλ.. ενώ οι περισσότεροι με θυμό. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες τουλάχιστον μέχρι τώρα που είδα.

Έχω δοκιμάσει αρκετές φορές να αλλάξω κάποια πράγματα και αυτό μου γύρισε ανάποδα.

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Καλημέρα
Για να νιώθεις άσχημα (να κλαις κτλ) πάει να πει ότι καταλαβαίνεις τι σου γίνεται και αυτό είναι καλό.. Το "οι άντρες δεν κλαίνε" είναι λάθος (μου το είπε παιδοψυχολογος πρόσφατα) που μας φύτεψαν στο μυαλό οι προηγούμενες γενιές.

Καταλαβαίνω έχεις υπερευαισθησια για τους άλλους αλλά πρέπει να ασχοληθείς και με τον εαυτό σου. Και γενικά μην περιμένεις να σου φέρονται όπως τους φέρεσαι γιατί δεν αντιλαμβανομαστε όλοι τα ίδια πράγματα με το ίδιο τρόπο.. Οι άνθρωποι γύρω σου μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι εσύ δεν είσαι καλά γιατί δεν τους μιλάς με το "φόβο" ότι θα σε κρίνουν.. Και αν το έχουν κάνει όπως λες λογικό είναι να κλειστεις στον εαυτό σου και να νιώθεις μόνος.. Και επίσης να έχεις χαμιλη αυτοπεποίθηση. .Για να αλλάξουν όλα αυτά πρέπει να λυθούν όλα τα θέματα σου που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Να μιλήσεις κάπου για όλα. Αυτή είναι η αρχή.
Εχεις μιλήσει με κάποιο ψυχολόγο;

---

Πες τα....καλά τα είπε η παιδοψυχολόγος άντε γιατί η κοινωνία έχει χαζέψει και έκανε το κόσμο ότι να'ναι..

Τον εαυτό μου το γνωρίζω και είμαι σε επαφή με τα συναισθήματά μου κτλ και ξέρω τι θέλω...

Ασχολούμαι και με τον εαυτό μου απλώς ζω μέσα στη μοναξιά εδώ και χρόνια. Κανείς μα κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά πως νιώθω παρ'όλο που ανέφερα κάποια πράγματα σε κάποιους. Δεν περιμένω να μου φερθούν όπως φέρομαι εγώ. Απλά κανονική συναισθηματική στήριξη και τίποτα άλλο. Με ρωτάει και ένας ποια είναι η συναισθηματική στήριξη, γιατί δεν θεωρείται αδερφός φίλος κτλ. Τι να πω εγώ; Θέλω αγκαλιά φίλε... θέλω αυτό θέλω εκείνο; Είμαι 10000% σίγουρος ότι θα το πάρει στραβά αυτό και μόνο από τα μάτια του και το πως δείχνει το πρόσωπό του.

Για αρχή πάντα κάνω κάποιες ερωτήσεις κάτι σαν τεστ για να δω πως το παίρνουν και τι άποψη έχουν και μετά μπορεί να αναφέρω τα προβλήματα. Μερικές φορές απλά δεν έχω να πω κάτι και απλά θέλω αυτό που λέμε... Έλα εδώ φίλε όλα καλά θα πάνε.. οτιδήποτε αρκεί.. μια κίνηση μια σοβαρή αγκαλιά που να διαρκεί...οτιδήποτε!

Χρόνια τα πολεμάω και έχουν μείνει σημάδια στη ψυχή... Ούτε οι δικοί μου δεν αποδέχονται αυτό που είμαι, τα συναισθήματα κτλ..και μάλιστα ένας από αυτούς μου είπε μήπως να πας σε γιατρό ή να σου δώσω ηρεμιστικά; Άλλη μου λέει ότι δεν είσαι μην τα πιστεύεις κτλ κτλ

Τι να πω.

Έχω μιλήσει ναι.. τα γράφω πάνω.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας...

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Ναι είχα γράψει παλιότερα για τη φιλία απλά τώρα είναι διαφορετική περίπτωση πιστεύω..

Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγο και ψυχίατρο και κανείς δεν με βοήθησε. Μάλιστα ο ένας από αυτούς με ρώτησε αν ήμουν γκέι επειδή είπα ότι απλά αγαπούσα έναν φίλο σαν αδερφό! Τι πάθανε τελευταία όλοι; Με το να εκφραστείς αυτομάτως σε βάζουν ταμπέλα. Άσε που δεν γνώριζε και κάποιους όρους που ανέφερα και έλεγε ότι δεν υπάρχουν ενώ υπάρχουν. Τέλος πάντων.

Κοίτα το πρόβλημα δεν είναι ότι σκέφτομαι κάτι αρνητικό ή ότι δεν αποδέχομαι κάποιους. Απλά το ότι δεν προσφέρουν καμία στήριξη.. Δηλαδή πως να το πω απλά κάθονται σε κοιτάνε και λένε και κάποια λόγια. Δεν κάνουν κάτι παραπάνω δηλαδή συναισθηματική στήριξη. Η συναισθηματική στήριξη η πραγματική δεν είναι μόνο να μιλάς ή να κοιτάς σαν άγγαλμα γιατί αν ήταν έτσι τότε καλύτερα να μιλήσουμε σε τοίχο..

Δεν ξέρω για την ευαισθησία προς τους άντρες γιατί έχω κάποιους που είναι σκληροί και δεν εκφράζονται...τα πάντα όλα τα βγάζουν με θυμό ενώ εγώ πχ εκφράζομαι όλα.. Δηλαδή στεναχώρια, άγχος, θυμό κτλ.. ενώ οι περισσότεροι με θυμό. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες τουλάχιστον μέχρι τώρα που είδα.

Έχω δοκιμάσει αρκετές φορές να αλλάξω κάποια πράγματα και αυτό μου γύρισε ανάποδα.



Πες τα....καλά τα είπε η παιδοψυχολόγος άντε γιατί η κοινωνία έχει χαζέψει και έκανε το κόσμο ότι να'ναι..

Τον εαυτό μου το γνωρίζω και είμαι σε επαφή με τα συναισθήματά μου κτλ και ξέρω τι θέλω...

Ασχολούμαι και με τον εαυτό μου απλώς ζω μέσα στη μοναξιά εδώ και χρόνια. Κανείς μα κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά πως νιώθω παρ'όλο που ανέφερα κάποια πράγματα σε κάποιους. Δεν περιμένω να μου φερθούν όπως φέρομαι εγώ. Απλά κανονική συναισθηματική στήριξη και τίποτα άλλο. Με ρωτάει και ένας ποια είναι η συναισθηματική στήριξη, γιατί δεν θεωρείται αδερφός φίλος κτλ. Τι να πω εγώ; Θέλω αγκαλιά φίλε... θέλω αυτό θέλω εκείνο; Είμαι 10000% σίγουρος ότι θα το πάρει στραβά αυτό και μόνο από τα μάτια του και το πως δείχνει το πρόσωπό του.

Για αρχή πάντα κάνω κάποιες ερωτήσεις κάτι σαν τεστ για να δω πως το παίρνουν και τι άποψη έχουν και μετά μπορεί να αναφέρω τα προβλήματα. Μερικές φορές απλά δεν έχω να πω κάτι και απλά θέλω αυτό που λέμε... Έλα εδώ φίλε όλα καλά θα πάνε.. οτιδήποτε αρκεί.. μια κίνηση μια σοβαρή αγκαλιά που να διαρκεί...οτιδήποτε!

Χρόνια τα πολεμάω και έχουν μείνει σημάδια στη ψυχή... Ούτε οι δικοί μου δεν αποδέχονται αυτό που είμαι, τα συναισθήματα κτλ..και μάλιστα ένας από αυτούς μου είπε μήπως να πας σε γιατρό ή να σου δώσω ηρεμιστικά; Άλλη μου λέει ότι δεν είσαι μην τα πιστεύεις κτλ κτλ

Τι να πω.

Έχω μιλήσει ναι.. τα γράφω πάνω.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας...

---

Οι άνθρωποι για να καταλάβουν τι περνάς πρέπει να το ζήσουν οι ίδιοι.. Και πάλι ΑΝ θα σε καταλάβουν.. Και όσο για την αγκαλιά αν φτάσεις σε σημείο να την ζητήσεις "θέλω αγκαλιά" μάλλον δεν αξίζει γιατί δεν θα είναι συναισθηματική στήριξη αλλά "εξυπηρέτηση".. Και δεν είναι ανάγκη να επιρεαζεσαι από τους δικούς σου που λένε διάφορα άλλα να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου..
Και μάλλον πρέπει να βρεις έναν καλό ψυχολόγο και να κάνεις ψυχοθεραπεία όχι απλά να πας μια φορά.. Έτσι θα μάθεις και άλλα για τον εαυτό σου και σίγουρα θα χτίσεις την αυτοπεποίθηση σου.. Και θα έρθουν και άλλα βήματα με τη σειρά..


Υ. Γ. Η παιδοψυχολογος με άκουσε τυχαία να πω στον γιο μου "έλα μωρέ που κλαις, εσύ είσαι άντρας".. Ε.. Και μου έκανε ένα τέταρτο "κήρυγμα" γι αυτό..

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Καλημέρα...χρόνια πολλά και καλή χρονιά..

Δεν ήξερα τι τίτλο να βάλω και ζητώ συγγνώμη αν το έβαλα σε λάθος κατηγορία...

Λοιπόν...εδώ και 20 χρόνια περνάω πολύ δύσκολα και φέτος έχει χειροτερέψει η κατάσταση για μένα.

Κάθε φορά που πάω για παράδειγμα στην πρακτική για να κάνω δουλειές, μέσα μου κλαίω και είμαι έτοιμος να ξεσπάσω κάθε φορά αλλά κρατιέμαι...

Στο σπίτι που γυρνάω κάθε φορά με πιάνει αυτό να μου πέφτουν δάκρυα.. Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε συναισθηματική στήριξη;

Εγώ δεν έχω κάτι αρνητικό ή να σκέφτομαι τέλος πάντων απλώς αυτό που μου λείπει είναι η συναισθηματική στήριξη πχ αν δω κάποιο άτομο να υποφέρει εγώ θα πάω και θα τον αγκαλιάσω και θα του πω ότι όλα θα πάνε καλά και ότι είμαι εδώ.. (και στα δύο φύλα).

Κάθε φορά με ρωτάνε μερικοί άνθρωποι τι έχω κτλ και δυστυχώς δεν μπορώ να αναφέρω τι θα ήθελα γιατί είχα κάνει παλιότερα ερωτήσεις και βάση αυτών με έχουν κάνει να είμαι αυτός που είμαι..

Εξαιτίας πολλών αρνητικών σχόλιων, το να με κρίνουν οι άλλοι ακόμα και οι δικοί μου κτλ κτλ, να με ρωτάνε αν είμαι γκέι κτλ κτλ όλα αυτά με έκαναν να κλειστώ και να τα κρατάω μέσα τα συναισθήματά μου και να μην τα δείχνω..

Δυστυχώς ανήκω στα άτομα με υπερευαισθησία και στο να δείχνω εμπάθεια σε όσους υποφέρουν και να βοηθάω..

Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Κάθε φορά ξεσπάω και δεν έχω τη στήριξη...

Κάνω ακόμα και πράγματα για να απασχολούμαι αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω πια. Μου είχε κοπεί και η διάθεση. Ξυπνάω κάθε μέρα με κακή διάθεση..

Έχετε να μου δώσετε συμβουλές; Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε στήριξη;

Δυστυχώς δεν έχω φίλους που να έχουν την δυνατότητα να μου προσφέρουν στήριξη...

Είναι τόσο δύσκολο να προσφέρει κάποιος αγκαλιά σε έναν καλό φίλο; Πώς έχει καταντήσει έτσι η κοινωνία;

Αναρωτιέμαι αν φταίω εγώ και αρκετές φορές νιώθω σαν να είμαι ελαττωματικός και να είμαι μόνος που έχω ενσυναίσθηση και να κλαίω κιόλας... υποτίθεται λένε ότι οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε..

Δεν ξέρω πια..

---

Καλησπέρα φίλε.. Η αγκαλιά, η στήριξη κτλ θα έπρεπε να είναι ένα συν στην ζωή σου και όχι η απόλυτη ανάγκη.. Πρώτα από όλα πρέπει να μπορούμε να προχωράμε στην ζωή μας μόνοι μας χωρίς δεκανίκια και αν είμαστε τυχεροί θα έχουμε και την στήριξη. Ίσως από την άλλη να έχουμε την στήριξη απλά να μη μπορούμε να την αναγνωρισουμε γιατί την θέλουμε με άλλο τρόπο.

Σε ένα σημείο μπορώ να σε καταλάβω. Και εγώ σαν άνθρωπος θέλω να βοηθάω, δεν θα προχωρήσω ευθεία αν δω κάτι το οποίο θεωρώ λάθος αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα το υιοθετησω, ούτε θα πω στον άγνωστο "είμαι εδώ για σένα". Η ανάγκη σου να πάρεις αυτό που νομίζεις ότι σου λείπει σε κάνει να θες να το δώσεις στον μεγαλύτερο βαθμό έτσι ώστε να το πάρεις. Δεν πάει ετσι όμως. Αυτό σε κάνει να πέφτεις κι άλλο ψυχολογικά.

Ο κόσμος και οι άνθρωποι άλλαξαν. Δυστυχώς.. Οι ρυθμοί της ζωής είναι γρήγοροι που πλέον δεν κοιτάμε τους άλλους. Έχουμε ήδη τα δικά μας προβλήματα που των άλλων μας φαίνονται μικρά...
Αυτό που σου λείπει πραγματικά είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, γιατί πιστεύω πως δεν το έχεις κάνει.. Να τον αγαπήσεις έτσι ώστε να μην έχεις κανένα ανάγκη. Χρειάζεσαι δουλειά με κάποιον ειδικό (πάντα αυτό λέω αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην χρειάζεται τον ειδικό) και θα δεις πως εκτός από το μαύρο και το άσπρο.. Υπάρχουν και τα άλλα χρώματα. Όπως και η "στήριξη" που ζητάς ίσως να την έχεις στην ζωή σου αλλά να μη μπορείς να την αναγνωρίσεις.

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Ναι είχα γράψει παλιότερα για τη φιλία απλά τώρα είναι διαφορετική περίπτωση πιστεύω..

Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγο και ψυχίατρο και κανείς δεν με βοήθησε. Μάλιστα ο ένας από αυτούς με ρώτησε αν ήμουν γκέι επειδή είπα ότι απλά αγαπούσα έναν φίλο σαν αδερφό! Τι πάθανε τελευταία όλοι; Με το να εκφραστείς αυτομάτως σε βάζουν ταμπέλα. Άσε που δεν γνώριζε και κάποιους όρους που ανέφερα και έλεγε ότι δεν υπάρχουν ενώ υπάρχουν. Τέλος πάντων.

Κοίτα το πρόβλημα δεν είναι ότι σκέφτομαι κάτι αρνητικό ή ότι δεν αποδέχομαι κάποιους. Απλά το ότι δεν προσφέρουν καμία στήριξη.. Δηλαδή πως να το πω απλά κάθονται σε κοιτάνε και λένε και κάποια λόγια. Δεν κάνουν κάτι παραπάνω δηλαδή συναισθηματική στήριξη. Η συναισθηματική στήριξη η πραγματική δεν είναι μόνο να μιλάς ή να κοιτάς σαν άγγαλμα γιατί αν ήταν έτσι τότε καλύτερα να μιλήσουμε σε τοίχο..

Δεν ξέρω για την ευαισθησία προς τους άντρες γιατί έχω κάποιους που είναι σκληροί και δεν εκφράζονται...τα πάντα όλα τα βγάζουν με θυμό ενώ εγώ πχ εκφράζομαι όλα.. Δηλαδή στεναχώρια, άγχος, θυμό κτλ.. ενώ οι περισσότεροι με θυμό. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες τουλάχιστον μέχρι τώρα που είδα.

Έχω δοκιμάσει αρκετές φορές να αλλάξω κάποια πράγματα και αυτό μου γύρισε ανάποδα.



Πες τα....καλά τα είπε η παιδοψυχολόγος άντε γιατί η κοινωνία έχει χαζέψει και έκανε το κόσμο ότι να'ναι..

Τον εαυτό μου το γνωρίζω και είμαι σε επαφή με τα συναισθήματά μου κτλ και ξέρω τι θέλω...

Ασχολούμαι και με τον εαυτό μου απλώς ζω μέσα στη μοναξιά εδώ και χρόνια. Κανείς μα κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά πως νιώθω παρ'όλο που ανέφερα κάποια πράγματα σε κάποιους. Δεν περιμένω να μου φερθούν όπως φέρομαι εγώ. Απλά κανονική συναισθηματική στήριξη και τίποτα άλλο. Με ρωτάει και ένας ποια είναι η συναισθηματική στήριξη, γιατί δεν θεωρείται αδερφός φίλος κτλ. Τι να πω εγώ; Θέλω αγκαλιά φίλε... θέλω αυτό θέλω εκείνο; Είμαι 10000% σίγουρος ότι θα το πάρει στραβά αυτό και μόνο από τα μάτια του και το πως δείχνει το πρόσωπό του.

Για αρχή πάντα κάνω κάποιες ερωτήσεις κάτι σαν τεστ για να δω πως το παίρνουν και τι άποψη έχουν και μετά μπορεί να αναφέρω τα προβλήματα. Μερικές φορές απλά δεν έχω να πω κάτι και απλά θέλω αυτό που λέμε... Έλα εδώ φίλε όλα καλά θα πάνε.. οτιδήποτε αρκεί.. μια κίνηση μια σοβαρή αγκαλιά που να διαρκεί...οτιδήποτε!

Χρόνια τα πολεμάω και έχουν μείνει σημάδια στη ψυχή... Ούτε οι δικοί μου δεν αποδέχονται αυτό που είμαι, τα συναισθήματα κτλ..και μάλιστα ένας από αυτούς μου είπε μήπως να πας σε γιατρό ή να σου δώσω ηρεμιστικά; Άλλη μου λέει ότι δεν είσαι μην τα πιστεύεις κτλ κτλ

Τι να πω.

Έχω μιλήσει ναι.. τα γράφω πάνω.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας...

---

Δεν δείχνουμε όλοι τα συναισθήματα μας με τον ίδιο τρόπο.. Άλλος μπορεί να σου κάνει αγκαλιά, άλλος να σου μιλήσει όμορφα, άλλος απότομα κτλ.. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε στηρίζει η δεν σε νοιάζεται, απλά δεν στο δείχνει με τον τρόπο που θέλεις.
Ισχύει ότι οι άντρες "επιβάλλεται" από την κοινωνια να μην τόσο ευάλωτοι και συνήθως το ακολουθούν. Οι γυναίκες επειδή υπάρχει και το λεγόμενο μητρικό ένστικτο συνήθως είμαστε πιο ευάλωτες, συναισθηματικες, εκφραζόμαστε πιο τρυφερά κτλ... Εγώ μάλλον είμαι η εξαίρεση βέβαια :)
Το ιδανικό είναι να βρεις ακριβώς αυτό που θέλεις, είμαι σίγουρη πως εκεί εξω υπάρχει κάποιος φίλος που μπορεί να σε στηρίξει με τον τρόπο που θέλεις..

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Οι άνθρωποι για να καταλάβουν τι περνάς πρέπει να το ζήσουν οι ίδιοι.. Και πάλι ΑΝ θα σε καταλάβουν.. Και όσο για την αγκαλιά αν φτάσεις σε σημείο να την ζητήσεις "θέλω αγκαλιά" μάλλον δεν αξίζει γιατί δεν θα είναι συναισθηματική στήριξη αλλά "εξυπηρέτηση".. Και δεν είναι ανάγκη να επιρεαζεσαι από τους δικούς σου που λένε διάφορα άλλα να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου..
Και μάλλον πρέπει να βρεις έναν καλό ψυχολόγο και να κάνεις ψυχοθεραπεία όχι απλά να πας μια φορά.. Έτσι θα μάθεις και άλλα για τον εαυτό σου και σίγουρα θα χτίσεις την αυτοπεποίθηση σου.. Και θα έρθουν και άλλα βήματα με τη σειρά..


Υ. Γ. Η παιδοψυχολογος με άκουσε τυχαία να πω στον γιο μου "έλα μωρέ που κλαις, εσύ είσαι άντρας".. Ε.. Και μου έκανε ένα τέταρτο "κήρυγμα" γι αυτό..

---

Ισχύει αυτό που λες.. Αυτό ακριβώς δεν λέω γιατί μετά και θα γίνει από αγγαρεία ίσως ψεύτικο επίσης και αν και θα φανεί ''ενοχλητικό κάπως''

Έχω πάει τουλάχιστον σε 2-3 ψυχολόγους και έναν ψυχίατρο.. Πάντως δεν πήγα μόνο μια φορά.

Δεν διαφωνώ ότι ίσως μαθαίνουμε και άλλα πράγματα όμως για να βοηθήσουν πραγματικά ίσως θα ήταν απαραίτητη η ενσυναίσθηση και όχι απλά βασιζόμενοι στη θεωρία και το πως πρέπει να σκέφτεται ένας..

Όλοι μου λένε ότι είμαι ευαίσθητος, τα αναλύω πολύ κτλ κτλ... αλλά τον εαυτό τους κοιτάνε καθόλου;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλησπέρα φίλε.. Η αγκαλιά, η στήριξη κτλ θα έπρεπε να είναι ένα συν στην ζωή σου και όχι η απόλυτη ανάγκη.. Πρώτα από όλα πρέπει να μπορούμε να προχωράμε στην ζωή μας μόνοι μας χωρίς δεκανίκια και αν είμαστε τυχεροί θα έχουμε και την στήριξη. Ίσως από την άλλη να έχουμε την στήριξη απλά να μη μπορούμε να την αναγνωρισουμε γιατί την θέλουμε με άλλο τρόπο.

Σε ένα σημείο μπορώ να σε καταλάβω. Και εγώ σαν άνθρωπος θέλω να βοηθάω, δεν θα προχωρήσω ευθεία αν δω κάτι το οποίο θεωρώ λάθος αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα το υιοθετησω, ούτε θα πω στον άγνωστο "είμαι εδώ για σένα". Η ανάγκη σου να πάρεις αυτό που νομίζεις ότι σου λείπει σε κάνει να θες να το δώσεις στον μεγαλύτερο βαθμό έτσι ώστε να το πάρεις. Δεν πάει ετσι όμως. Αυτό σε κάνει να πέφτεις κι άλλο ψυχολογικά.

Ο κόσμος και οι άνθρωποι άλλαξαν. Δυστυχώς.. Οι ρυθμοί της ζωής είναι γρήγοροι που πλέον δεν κοιτάμε τους άλλους. Έχουμε ήδη τα δικά μας προβλήματα που των άλλων μας φαίνονται μικρά...
Αυτό που σου λείπει πραγματικά είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, γιατί πιστεύω πως δεν το έχεις κάνει.. Να τον αγαπήσεις έτσι ώστε να μην έχεις κανένα ανάγκη. Χρειάζεσαι δουλειά με κάποιον ειδικό (πάντα αυτό λέω αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην χρειάζεται τον ειδικό) και θα δεις πως εκτός από το μαύρο και το άσπρο.. Υπάρχουν και τα άλλα χρώματα. Όπως και η "στήριξη" που ζητάς ίσως να την έχεις στην ζωή σου αλλά να μη μπορείς να την αναγνωρίσεις.

---

Καλησπέρα και σε σένα. Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις για το συν όμως μια φορά να γίνει δεν θα έβλαπτε και επιπλέον είναι ο καλύτερος τρόπος για να δείξεις ότι νοιάζεσαι πραγματικά και κάνεις και καλά να νιώθει αυτός που πονά... Για το μόνος πάντοντε μόνος μου προχωρούσα.. δεν είχα και δεν έχω κάποιον που να μπορεί να θεωρηθεί πραγματικός φίλος για μένα. Είμαι από τους μοναχικούς όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ήθελα και κάποιον..νομίζω ισχύει και για τους άλλους. Συνέχεια μόνος βλάπτει αυτό...και το λέω και εγώ που ενώ κάνω πράγματα που με ευχαριστούν, πλέον δεν και κατά κάποιο τρόπο έχει παρενέργειες αυτή η μοναξιά..

Αυτό ισχύει και για μένα..το κάνω μόνο σε κοντινό άνθρωπο και όχι σε όποιον να'ναι. Απλώς μου κάνει εντύπωση που κάποια πράγματα που ενώ μου είναι μερικά άβολα για μένα, κάνω υποχωρήσεις ενώ οι άλλοι όχι δεν κάνουν.. αλλά μάλλον θα πρέπει να σταματήσω και εγώ αν βλέπω ότι δεν προχωρά η κατάσταση.
Ίσως να είναι αυτό που λες...δεν θα το απορρίψω.. μπορεί να ισχύει μπορεί και όχι. Απλά έχω αυξημένη ενσυναίσθηση και ότι έχω ίσως την δυνατότητα να το βλέπω και από την άλλη πλευρά και να σκέφτομαι όχι μόνο για μένα αλλά και τα συναισθήματα άλλων.

Αυτό είναι το κρίμα.. Αν ήταν οκ όλοι, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αλλά που..

Απλά ρε συ εγώ πιστεύω ή θέλω να πιστεύω ότι έχω αποδεχτεί τι άτομο είμαι απλά με πληγώνει το γεγονός ότι πολλοί με κρίνουν για αυτό και σχολιάζουν αλλά αυτό που θα κάνω είναι να τους αγνοήσω όσο μπορώ...όποιος κατάλαβε κατάλαβε... Την στήριξη που λες την αναγνωρίζω..αναγνωρίζω τι κάνουν οι άλλοι αλλά ανάλογα με το πρόβλημα, θέλει και την ανάλογη λύση.. Δεν λύνονται όλα με τα λόγια και με το να σε κοιτάνε. Ξέρω να δείχνω εκτίμηση.

Πρέπει να βρω έναν τρόπο να κρατηθώ γιατί πολλές φορές όταν κάποιος με ρωτά ή ακούω κάποιες λέξεις τύπου για παράδειγμα πώς είσαι, μέσα μου με πιάνει αυτό..και δυστυχώς λέω καλά είμαι...

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Δεν δείχνουμε όλοι τα συναισθήματα μας με τον ίδιο τρόπο.. Άλλος μπορεί να σου κάνει αγκαλιά, άλλος να σου μιλήσει όμορφα, άλλος απότομα κτλ.. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε στηρίζει η δεν σε νοιάζεται, απλά δεν στο δείχνει με τον τρόπο που θέλεις.
Ισχύει ότι οι άντρες "επιβάλλεται" από την κοινωνια να μην τόσο ευάλωτοι και συνήθως το ακολουθούν. Οι γυναίκες επειδή υπάρχει και το λεγόμενο μητρικό ένστικτο συνήθως είμαστε πιο ευάλωτες, συναισθηματικες, εκφραζόμαστε πιο τρυφερά κτλ... Εγώ μάλλον είμαι η εξαίρεση βέβαια :)
Το ιδανικό είναι να βρεις ακριβώς αυτό που θέλεις, είμαι σίγουρη πως εκεί εξω υπάρχει κάποιος φίλος που μπορεί να σε στηρίξει με τον τρόπο που θέλεις..

---

Αυτό ισχύει οπότε δεν θα πω κάτι σε αυτό και ούτε μπορώ να βάλω κάποιον να εκφραστεί αν δεν μπορεί..είναι λάθος αυτό να το κάνω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για τον άλλον, ίσως το σωστό θα ήταν να σκέφτεται πρώτα και τα συναισθήματα των άλλων. Γιατί αν δεν προσέξεις θα πληγώσεις το άτομο.

Γι'αυτό το λόγο σκέφτομαι τι στο καλό γίνεται...λέω τι να κάνω; Να προσπαθήσω να αλλάξω ή να είμαι αυτός που είμαι; Αλλά από την άλλη πλευρά ποιος το είπε αυτό; Η κοινωνία το έκανε αυτό....

Ψάχνω εδώ και πάρα πολλά χρόνια...αλλά τέλος πάντων..

Δεν σου είπα φίλε ότι το φυσιολογικό είναι να είσαι μόνος.. Εννοειται ότι δεν είναι. Αλλα εσύ έχεις πάει στο άλλο άκρο. Κρέμεσαι από αυτό..

Να αλλάξεις όχι! Αν αυτος που είσαι το έχεις αποδεχτεί... Χεστηκες για το τι θα πουν οι άλλοι.
Μπράβο σου που μπορείς να δείχνεις τι σκέφτεσαι και τι νιώθεις. Είναι κάτι που είναι δύσκολο στις μέρες μας. Κάποιοι το θεωρούν αδυναμία.

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Ισχύει αυτό που λες.. Αυτό ακριβώς δεν λέω γιατί μετά και θα γίνει από αγγαρεία ίσως ψεύτικο επίσης και αν και θα φανεί ''ενοχλητικό κάπως''

Έχω πάει τουλάχιστον σε 2-3 ψυχολόγους και έναν ψυχίατρο.. Πάντως δεν πήγα μόνο μια φορά.

Δεν διαφωνώ ότι ίσως μαθαίνουμε και άλλα πράγματα όμως για να βοηθήσουν πραγματικά ίσως θα ήταν απαραίτητη η ενσυναίσθηση και όχι απλά βασιζόμενοι στη θεωρία και το πως πρέπει να σκέφτεται ένας..

Όλοι μου λένε ότι είμαι ευαίσθητος, τα αναλύω πολύ κτλ κτλ... αλλά τον εαυτό τους κοιτάνε καθόλου;



Καλησπέρα και σε σένα. Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις για το συν όμως μια φορά να γίνει δεν θα έβλαπτε και επιπλέον είναι ο καλύτερος τρόπος για να δείξεις ότι νοιάζεσαι πραγματικά και κάνεις και καλά να νιώθει αυτός που πονά... Για το μόνος πάντοντε μόνος μου προχωρούσα.. δεν είχα και δεν έχω κάποιον που να μπορεί να θεωρηθεί πραγματικός φίλος για μένα. Είμαι από τους μοναχικούς όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ήθελα και κάποιον..νομίζω ισχύει και για τους άλλους. Συνέχεια μόνος βλάπτει αυτό...και το λέω και εγώ που ενώ κάνω πράγματα που με ευχαριστούν, πλέον δεν και κατά κάποιο τρόπο έχει παρενέργειες αυτή η μοναξιά..

Αυτό ισχύει και για μένα..το κάνω μόνο σε κοντινό άνθρωπο και όχι σε όποιον να'ναι. Απλώς μου κάνει εντύπωση που κάποια πράγματα που ενώ μου είναι μερικά άβολα για μένα, κάνω υποχωρήσεις ενώ οι άλλοι όχι δεν κάνουν.. αλλά μάλλον θα πρέπει να σταματήσω και εγώ αν βλέπω ότι δεν προχωρά η κατάσταση.
Ίσως να είναι αυτό που λες...δεν θα το απορρίψω.. μπορεί να ισχύει μπορεί και όχι. Απλά έχω αυξημένη ενσυναίσθηση και ότι έχω ίσως την δυνατότητα να το βλέπω και από την άλλη πλευρά και να σκέφτομαι όχι μόνο για μένα αλλά και τα συναισθήματα άλλων.

Αυτό είναι το κρίμα.. Αν ήταν οκ όλοι, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αλλά που..

Απλά ρε συ εγώ πιστεύω ή θέλω να πιστεύω ότι έχω αποδεχτεί τι άτομο είμαι απλά με πληγώνει το γεγονός ότι πολλοί με κρίνουν για αυτό και σχολιάζουν αλλά αυτό που θα κάνω είναι να τους αγνοήσω όσο μπορώ...όποιος κατάλαβε κατάλαβε... Την στήριξη που λες την αναγνωρίζω..αναγνωρίζω τι κάνουν οι άλλοι αλλά ανάλογα με το πρόβλημα, θέλει και την ανάλογη λύση.. Δεν λύνονται όλα με τα λόγια και με το να σε κοιτάνε. Ξέρω να δείχνω εκτίμηση.

Πρέπει να βρω έναν τρόπο να κρατηθώ γιατί πολλές φορές όταν κάποιος με ρωτά ή ακούω κάποιες λέξεις τύπου για παράδειγμα πώς είσαι, μέσα μου με πιάνει αυτό..και δυστυχώς λέω καλά είμαι...



Αυτό ισχύει οπότε δεν θα πω κάτι σε αυτό και ούτε μπορώ να βάλω κάποιον να εκφραστεί αν δεν μπορεί..είναι λάθος αυτό να το κάνω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για τον άλλον, ίσως το σωστό θα ήταν να σκέφτεται πρώτα και τα συναισθήματα των άλλων. Γιατί αν δεν προσέξεις θα πληγώσεις το άτομο.

Γι'αυτό το λόγο σκέφτομαι τι στο καλό γίνεται...λέω τι να κάνω; Να προσπαθήσω να αλλάξω ή να είμαι αυτός που είμαι; Αλλά από την άλλη πλευρά ποιος το είπε αυτό; Η κοινωνία το έκανε αυτό....

Ψάχνω εδώ και πάρα πολλά χρόνια...αλλά τέλος πάντων..

---

Όχι να μην αλλάξεις.. Άλλο να θελεις να βελτιώσεις κάποια στοιχεία σου και άλλο να αλλάξεις..ειδικα επειδή το ζητάει η "κοινωνία".
Άμα κάποιος μας νοιάζεται δεν μας ζητάει να αλλάξουμε και να γίνουμε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΙ. μας δέχεται για αυτό που είμαστε με τα αρνητικά και τα θετικά μας!

[QUOTE=DragonHeart;1086194]Ισχύει αυτό που λες.. Αυτό ακριβώς δεν λέω γιατί μετά και θα γίνει από αγγαρεία ίσως ψεύτικο επίσης και αν και θα φανεί ''ενοχλητικό κάπως''

Έχω πάει τουλάχιστον σε 2-3 ψυχολόγους και έναν ψυχίατρο.. Πάντως δεν πήγα μόνο μια φορά.

Δεν διαφωνώ ότι ίσως μαθαίνουμε και άλλα πράγματα όμως για να βοηθήσουν πραγματικά ίσως θα ήταν απαραίτητη η ενσυναίσθηση και όχι απλά βασιζόμενοι στη θεωρία και το πως πρέπει να σκέφτεται ένας..

Όλοι μου λένε ότι είμαι ευαίσθητος, τα αναλύω πολύ κτλ κτλ... αλλά τον εαυτό τους κοιτάνε καθόλου;



Μαζί με την ψυχοθεραπεία πρέπει να δουλεύεις και εσύ με τον εαυτό σου αλλιώς είναι απλά "κουβέντα να γίνεται" και δεν καταφέρνεις κάτι..
Όσο για ότι λένε οι άλλοι.. Πάλι θέλει δουλειά με τον εαυτό σου γιατί πρέπει να καταφέρεις να μην επιρεαζεσαι..
Άρα φτάνουμε πάλι στο ίδιο σημείο.. Εσύ πρέπει να αποδεχτείς και να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Να δεχτείς ότι είσαι υπερευαισθητος, τα αναλύεις όλα κτλ. Γιατί είσαι σε σημείο που οι άλλοι σου λένε τα αναλύεις όλα (και εγώ τα αναλύω ΌΛΑ) και εσύ το εισπραττεις σαν "κατηγορία"
Ενώ κανένας δεν μπορεί να κατηγορεί αυτό που είσαι αν το δεχτείς και το αγαπήσεις..

Χαρακτήρα δεν αλλάζουμε.. Αλλάζουμε όμως συμπεριφορά.. Για να είμαστε εμείς καλά αλλά και οι άλλοι.. Προς το καλύτερο πάντα..

[QUOTE=Άντα_Στε87;1086203]

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Ισχύει αυτό που λες.. Αυτό ακριβώς δεν λέω γιατί μετά και θα γίνει από αγγαρεία ίσως ψεύτικο επίσης και αν και θα φανεί ''ενοχλητικό κάπως''

Έχω πάει τουλάχιστον σε 2-3 ψυχολόγους και έναν ψυχίατρο.. Πάντως δεν πήγα μόνο μια φορά.

Δεν διαφωνώ ότι ίσως μαθαίνουμε και άλλα πράγματα όμως για να βοηθήσουν πραγματικά ίσως θα ήταν απαραίτητη η ενσυναίσθηση και όχι απλά βασιζόμενοι στη θεωρία και το πως πρέπει να σκέφτεται ένας..

Όλοι μου λένε ότι είμαι ευαίσθητος, τα αναλύω πολύ κτλ κτλ... αλλά τον εαυτό τους κοιτάνε καθόλου;



Μαζί με την ψυχοθεραπεία πρέπει να δουλεύεις και εσύ με τον εαυτό σου αλλιώς είναι απλά "κουβέντα να γίνεται" και δεν καταφέρνεις κάτι..
Όσο για ότι λένε οι άλλοι.. Πάλι θέλει δουλειά με τον εαυτό σου γιατί πρέπει να καταφέρεις να μην επιρεαζεσαι..
Άρα φτάνουμε πάλι στο ίδιο σημείο.. Εσύ πρέπει να αποδεχτείς και να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Να δεχτείς ότι είσαι υπερευαισθητος, τα αναλύεις όλα κτλ. Γιατί είσαι σε σημείο που οι άλλοι σου λένε τα αναλύεις όλα (και εγώ τα αναλύω ΌΛΑ) και εσύ το εισπραττεις σαν "κατηγορία"
Ενώ κανένας δεν μπορεί να κατηγορεί αυτό που είσαι αν το δεχτείς και το αγαπήσεις..

---

Γίνεται αποδοχή του εαυτού.. Και μετά βελτίωση.. Γιατί όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Αλλά το κάνουμε για εμάς μόνο και όχι για να μας αποδεχτούν.

Βρε αγαπη ομως ειναι σαν να αυτοθυματοποιεισαι καπου.Ολες οι φιλιες ερχονται χαλαρα και αβιαστα.Μηπως ολη αυτη η αναγκη απωθει με καποιο τροπο τους αλλους;Μηπως υπεραναλυεις καπου τα πραγματα?Δεν θελω να σε θιξω η να σε προσβαλλω απλα μου δινεις την εντυπωση οτι εχεις τρομερη αναγκη για αποδοχη η προσοχη απο τους αλλους.Δεν υπαρχει η υπερτατη φιλια.Καθε ανθρωπος σου προσφερει κατι διαφορετικο.Ειναι σαν να περιμενεις κατι απο τους αλλους και ισως τους βαραινει.Απλα βαλε στην ακρη του μυαλου σου οτι οκ ειμαι ευαισθητος,εχω ενσυναισθηση αλλα μηπως κανω κι εγω κατι λαθος στον τροπο που προσεγγιζω τους αλλους?Απλα κρατα το στο πισω μερος του μυαλου σου.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν σου είπα φίλε ότι το φυσιολογικό είναι να είσαι μόνος.. Εννοειται ότι δεν είναι. Αλλα εσύ έχεις πάει στο άλλο άκρο. Κρέμεσαι από αυτό..

Να αλλάξεις όχι! Αν αυτος που είσαι το έχεις αποδεχτεί... Χεστηκες για το τι θα πουν οι άλλοι.
Μπράβο σου που μπορείς να δείχνεις τι σκέφτεσαι και τι νιώθεις. Είναι κάτι που είναι δύσκολο στις μέρες μας. Κάποιοι το θεωρούν αδυναμία.

---

Εννοείς ότι επειδή έχω ανάγκη κάτι, κρέμομαι από αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Όχι να μην αλλάξεις.. Άλλο να θελεις να βελτιώσεις κάποια στοιχεία σου και άλλο να αλλάξεις..ειδικα επειδή το ζητάει η "κοινωνία".
Άμα κάποιος μας νοιάζεται δεν μας ζητάει να αλλάξουμε και να γίνουμε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΙ. μας δέχεται για αυτό που είμαστε με τα αρνητικά και τα θετικά μας!

---

Κατάλαβα οκ... Και έτσι είναι..αλλά δυστυχώς κάποιοι προσπαθούν να με αλλάξουν αλλά δεν το καταφέρνουν. Τους γράφω.

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Μαζί με την ψυχοθεραπεία πρέπει να δουλεύεις και εσύ με τον εαυτό σου αλλιώς είναι απλά "κουβέντα να γίνεται" και δεν καταφέρνεις κάτι..
Όσο για ότι λένε οι άλλοι.. Πάλι θέλει δουλειά με τον εαυτό σου γιατί πρέπει να καταφέρεις να μην επιρεαζεσαι..
Άρα φτάνουμε πάλι στο ίδιο σημείο.. Εσύ πρέπει να αποδεχτείς και να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Να δεχτείς ότι είσαι υπερευαισθητος, τα αναλύεις όλα κτλ. Γιατί είσαι σε σημείο που οι άλλοι σου λένε τα αναλύεις όλα (και εγώ τα αναλύω ΌΛΑ) και εσύ το εισπραττεις σαν "κατηγορία"
Ενώ κανένας δεν μπορεί να κατηγορεί αυτό που είσαι αν το δεχτείς και το αγαπήσεις..

---

Ισχύει...
Και να μην θέλω να επηρεαστώ κάτι όμως με επηρεάζει. Για να μην πρέπει να είμαι μακριά από αυτούς. Θα βρω τρόπο..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Χαρακτήρα δεν αλλάζουμε.. Αλλάζουμε όμως συμπεριφορά.. Για να είμαστε εμείς καλά αλλά και οι άλλοι.. Προς το καλύτερο πάντα..

---

Χμ έτσι είναι...όμως πάντα υπάρχουν κάποιοι που ο μόνος σκοπός είναι να βλάψουν..όπου και παρουσιάζουν σημάδια ναρκισσιστή.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Γίνεται αποδοχή του εαυτού.. Και μετά βελτίωση.. Γιατί όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Αλλά το κάνουμε για εμάς μόνο και όχι για να μας αποδεχτούν.

---

Έτσι είναι. Συμφωνώ απόλυτα...

Quote:

---

Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα

Βρε αγαπη ομως ειναι σαν να αυτοθυματοποιεισαι καπου.Ολες οι φιλιες ερχονται χαλαρα και αβιαστα.Μηπως ολη αυτη η αναγκη απωθει με καποιο τροπο τους αλλους;Μηπως υπεραναλυεις καπου τα πραγματα?Δεν θελω να σε θιξω η να σε προσβαλλω απλα μου δινεις την εντυπωση οτι εχεις τρομερη αναγκη για αποδοχη η προσοχη απο τους αλλους.Δεν υπαρχει η υπερτατη φιλια.Καθε ανθρωπος σου προσφερει κατι διαφορετικο.Ειναι σαν να περιμενεις κατι απο τους αλλους και ισως τους βαραινει.Απλα βαλε στην ακρη του μυαλου σου οτι οκ ειμαι ευαισθητος,εχω ενσυναισθηση αλλα μηπως κανω κι εγω κατι λαθος στον τροπο που προσεγγιζω τους αλλους?Απλα κρατα το στο πισω μερος του μυαλου σου.

---

Θυματοποιούμαι; Τι εννοείς; Έρχονται χαλαρά όπως λες αλλά γιατί μέχρι στιγμής έχω γνωρίσει ανθρώπους που κοιτάνε το συμφέρον τους; Άτομα τα οποία μου μιλάνε μόνο αν χρειάζονται κάτι; Τέτοια άτομα τους βγάζω από τη ζωή. Έχει γεμίσει ο τόπος με τέτοια άτομα. Για την ανάγκη που λέω δεν την λέω καν γιατί ακριβώς ξέρω ότι μπορεί να ενοχλήσει κάποιους γι'αυτό και τα κρατάω μέσα μου...αλλά δεν μπορώ όμως να βλέπω άτομα που τάχα ρωτάνε τι συμβαίνει κτλ τάχα να ενδιαφέρονται!
Αποδοχή; Καθόλου. Προσοχή; Χαχαχα έτσι νομίζεις. Αν ήθελα προσοχή τότε θα γυρνούσα από δω και από κει.. Θα έκανα πράγματα για τους άλλους με αποτέλεσμα να έχανα το αυτοσεβασμό οπότε έχεις λάθος εδώ. Και στην τελική η προσοχή σε κάποια άτομα δεν είναι κακό αν υπάρχει λόγος και δεν νομίζω να χρειάζεται να εξηγήσω. Απλά θα πω σεβαστή η άποψή σου. Μέχρι στιγμής έχω κάνει πολλά πράγματα και βοήθησα άτομα από ενδιαφέρον και επειδή νοιάζομαι και όχι από προσοχή ή να μου κάνουν τα ίδια που έκανα.

Απλώς όταν σταματάω να δείχνω ευαισθησία και κάνω όπως οι άλλοι στη συμπεριφορά τους αμέσως τους πονά και ζορίζει.

Εγωισμός στο max.

Μα δεν το λεω για κακο.Εγω πχ εχω υπαρξει μεγαλη ντραμααα κουιν.Παντα φερομουν σωστα ακομα και σε ατομα που ισως δεν το αξιζαν και για αρκετα χρονια απογοητευομουν απο τις φιλιες μου.Δε μπορει συνεχεια να απογοητευεσαι και να μην κανεις τιποτα λαθος.Εγω περιμενα παντα απο τους αλλους να κανουν κινηση να με προσεγγισουν,αναρωτιομουν συνεχεια τι σκεφτονται για μενα η αν με αποδεχονται κτλπ....εεε κατι εκανα λαθος.Οταν ελυσα το μεσα μου τοτε σταματησε κι απογοητευση και ειδα και τους αλλους για αυτο που ειναι.Απλα ανθρωποι.Με καποιους θα κανεις απλα παρεα,με αλλους θα νιωσεις πιο κοντα και θα ερθετε πιο κοντα.Δεν υπαρχει ο ιδανικος,τελειος φιλος.Κι εσυ γτ δυσκολευεσαι να αλλαξεις η το παιρνεις επιθετικα.Μονος σου ειπες πως οταν σταματας να δειχνεις ευαισθησια οι αλλοι ζοριζονται,τους πονα.Αρα οταν εσυ αλλαζεις συμπεριφορα αλλαζει και η σταση των αλλων απεναντι σου.Το κακο που ειναι σε αυτο?Δε θα γινεις κακος ανθρωπος επειδη θα βαζεις ορια στους αλλους.Εννοειται οτι ειναι η αποψη μου κι αν θες την πετας αλλα αυτη ειναι η αποψη μου.Οταν κατι επαναλαμβανεται καπου φταιμε με εναν τροπο κι εμεις.

το κλαμα ειναι καλο να εκδηλώνεται,δείχνει ευαισθησία,και είναι αγχολυτικο.Πρεπει να έχεις αγχωτικρςδιαταραχες με παράπονο.τις είχα και γω ,παντως αν κατάλαβα καλά αποδέχεσαι ότι είσαι γκευ μπαινουν στη μέση τώρα και ψυχολογικά θέματα και θα χρειαστείς μια βοηθεια

Quote:

---

Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα

Μα δεν το λεω για κακο.Εγω πχ εχω υπαρξει μεγαλη ντραμααα κουιν.Παντα φερομουν σωστα ακομα και σε ατομα που ισως δεν το αξιζαν και για αρκετα χρονια απογοητευομουν απο τις φιλιες μου.Δε μπορει συνεχεια να απογοητευεσαι και να μην κανεις τιποτα λαθος.Εγω περιμενα παντα απο τους αλλους να κανουν κινηση να με προσεγγισουν,αναρωτιομουν συνεχεια τι σκεφτονται για μενα η αν με αποδεχονται κτλπ....εεε κατι εκανα λαθος.Οταν ελυσα το μεσα μου τοτε σταματησε κι απογοητευση και ειδα και τους αλλους για αυτο που ειναι.Απλα ανθρωποι.Με καποιους θα κανεις απλα παρεα,με αλλους θα νιωσεις πιο κοντα και θα ερθετε πιο κοντα.Δεν υπαρχει ο ιδανικος,τελειος φιλος.Κι εσυ γτ δυσκολευεσαι να αλλαξεις η το παιρνεις επιθετικα.Μονος σου ειπες πως οταν σταματας να δειχνεις ευαισθησια οι αλλοι ζοριζονται,τους πονα.Αρα οταν εσυ αλλαζεις συμπεριφορα αλλαζει και η σταση των αλλων απεναντι σου.Το κακο που ειναι σε αυτο?Δε θα γινεις κακος ανθρωπος επειδη θα βαζεις ορια στους αλλους.Εννοειται οτι ειναι η αποψη μου κι αν θες την πετας αλλα αυτη ειναι η αποψη μου.Οταν κατι επαναλαμβανεται καπου φταιμε με εναν τροπο κι εμεις.

---

Δεν ανέφερα πουθενά για κακό. Είπα απλά σεβαστή η άποψή σου και ότι δεν ισχύει. Απλά θα ψάξω άτομα που να έχουν κάποια κοινά.. Με άτομα που δεν έχουν κοινά ή άλλα δεν θα καταλήξει καλά.

Τέλος πάντων.

Quote:

---

Originally Posted by opert

το κλαμα ειναι καλο να εκδηλώνεται,δείχνει ευαισθησία,και είναι αγχολυτικο.Πρεπει να έχεις αγχωτικρςδιαταραχες με παράπονο.τις είχα και γω ,παντως αν κατάλαβα καλά αποδέχεσαι ότι είσαι γκευ μπαινουν στη μέση τώρα και ψυχολογικά θέματα και θα χρειαστείς μια βοηθεια

---

Δεν ανέφερα πουθενά ότι είμαι γκέι και ούτε αποδέχτηκα. Είμαι straight. Το πρόβλημα το έχουν άτομα που βάζουν ταμπέλες.

Και να διαβάζεις καλά πριν γράψεις κάτι.

Ναι εννοειται ειναι καλυτερα να κοιτας για ανθρωπους που θα εχετε κοινα ενδιαφεροντα θα ελεγα.Απο κει και περα εσυ οφειλεις στον εαυτο σου να μην δινεις αξια κ να μην επηρεαζεσαι απο γνωμες ανθρωπων που δεν εκτιμας.Δλδ οτι "ταμπελα" και να σου βαλουν ειναι δικη σου δουλεια να μην σε νοιαζει.Αν εμενα πχ με χαρακτηρισει ο ταδε που δεν εκτιμω,δεν υπολογιζω εεε δεν θα κατσω να σκασω.

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Καλημέρα...χρόνια πολλά και καλή χρονια

Έχετε να μου δώσετε συμβουλές; Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε στήριξη;

Δυστυχώς δεν έχω φίλους που να έχουν την δυνατότητα να μου προσφέρουν στήριξη... και να κλαίω κιόλας.....

---

Καλη χρονια και σεσενα ......... καταρχην , δεν ειναι κακο να κλαιει καποιος , αντιθετως ειναι ενα ειδος ξεσπασματος ..... αυτο που αναφερεις για φιλους , σαν μεγαλυτερος σας , εχω να πω οτι δεν ειναι ωραιο να φορτωνεις τα προβληματα σου στους αλλους ( δεν ξερω αν το κανεις εσυ ) , ο καθεις εχει τα δικα του προβληματα ............αν πραματι εχεις ενσυναισθηση, εχεις ενα πολυ καλο εφοδιο για την ζωη σου , τις σχεσεις σου γενικως .......
οταν δεν εχω στηριξη, που ειναι συνηθες , αλλωστε μονοι ερχομαστε σε αυτο τον κοσμο, και μονοι φευγουμε ....... αυτο που κανω λοιπον , ειναι οτι εχω παντα κατα νου οτι , το παρον και συνεπως η ζωη ειναι λιγακι απογοητευτικα , οχι , δεν ειμαι πεσσιμιστης , ρεαλιστης ειμαι, και πολυ θετικος απο παιδακι , αφου ιδιαις δυναμεις ξεπερασα την πολυχρονη κτθλψη μου ....... αμα εχεις στοχο 10 πραματα , και πετυχεις τα 5-6 , να θεωρεις οτι τα καταφερες περιφημα ........... οι πολλες προσδοκιες απ την ζωη , ειναι η καλυτερη συνταγη για να αισθανεσαι δυστυχης ....... ο,τι ερθει, καλοδεχουμενο, αυτη ειναι η φιλοσοφια μου ......
αφου ξυπνας με κακη διαθεση ειναι ενδειξη οτι ειτε το προβλημα σου σεχει κατακλυσει/κατακυριευσει , ειτε συμβαινει κατι αλλο, και τα βλεπεις μαυρα .......
εχω ενα φιλο, 40 χρονια τωρα , που θα του εκμυστηρευτω τι με απασχολει, προσεχοντας να μην τον κουρασω ......τα τελευταια 3 χρονια ομως , καταλαβαινω οτι εχει προσωπικα προβληματα ,και αποφευγω να του λεω τα δικα μου .... ετσι ειναι οι φιλιες , δουναι και λαβειν .......

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Καλη χρονια και σεσενα ......... καταρχην , δεν ειναι κακο να κλαιει καποιος , αντιθετως ειναι ενα ειδος ξεσπασματος ..... αυτο που αναφερεις για φιλους , σαν μεγαλυτερος σας , εχω να πω οτι δεν ειναι ωραιο να φορτωνεις τα προβληματα σου στους αλλους ( δεν ξερω αν το κανεις εσυ ) , ο καθεις εχει τα δικα του προβληματα ............αν πραματι εχεις ενσυναισθηση, εχεις ενα πολυ καλο εφοδιο για την ζωη σου , τις σχεσεις σου γενικως .......
οταν δεν εχω στηριξη, που ειναι συνηθες , αλλωστε μονοι ερχομαστε σε αυτο τον κοσμο, και μονοι φευγουμε ....... αυτο που κανω λοιπον , ειναι οτι εχω παντα κατα νου οτι , το παρον και συνεπως η ζωη ειναι λιγακι απογοητευτικα , οχι , δεν ειμαι πεσσιμιστης , ρεαλιστης ειμαι, και πολυ θετικος απο παιδακι , αφου ιδιαις δυναμεις ξεπερασα την πολυχρονη κτθλψη μου ....... αμα εχεις στοχο 10 πραματα , και πετυχεις τα 5-6 , να θεωρεις οτι τα καταφερες περιφημα ........... οι πολλες προσδοκιες απ την ζωη , ειναι η καλυτερη συνταγη για να αισθανεσαι δυστυχης ....... ο,τι ερθει, καλοδεχουμενο, αυτη ειναι η φιλοσοφια μου ......
αφου ξυπνας με κακη διαθεση ειναι ενδειξη οτι ειτε το προβλημα σου σεχει κατακλυσει/κατακυριευσει , ειτε συμβαινει κατι αλλο, και τα βλεπεις μαυρα .......
εχω ενα φιλο, 40 χρονια τωρα , που θα του εκμυστηρευτω τι με απασχολει, προσεχοντας να μην τον κουρασω ......τα τελευταια 3 χρονια ομως , καταλαβαινω οτι εχει προσωπικα προβληματα ,και αποφευγω να του λεω τα δικα μου .... ετσι ειναι οι φιλιες , δουναι και λαβειν .......

---

Δεν φορτώνω τα προβλήματά μου σε άλλους γιατί όπως λες κάποια στιγμή θα κουραστεί ο άλλος. Εγώ φυσικά κρατάω μέσα μου όμως πάντα βοηθάω και δείχνω κατανόηση στους άλλους όταν μου λένε τα δικά τους και στηρίζω...Βέβαια κάποια πράγματα στη στήριξη δεν γίνονται και εξαρτάται από το άτομο. Απλώς μερικές φορές όταν μου λένε τι κάνεις πώς είσαι; Αυτές οι ερωτήσεις με ζορίζουν και με πιέζουν και μπορεί να κλάψω μέσα μου. Γιατί είμαι άτομο που δεν λέει ψέμματα και ότι λέω το κάνω..

Αυτό ισχύει που λες για το μόνοι... :/ Δυστυχώς το μυαλό μου δουλεύει συνεχώς και αναλύει πολύ κάποια πράγματα..το παλεύω και προσπαθώ να βρω τρόπο να μην μου γίνεται με το να απασχολούμαι με διάφορες δραστηριότητες. Επίσης είμαι ρεαλιστής αλλά δυστυχώς οι άλλοι δεν τους αρέσει να ακούνε και ζουν στην ψευδαίσθηση και με λένε ότι είμαι δραματικός και αρνητικός ότι τα βλέπω όλα μαύρα. Μόνος μου ξεπέρασα και ξεπερνάω τα προβλήματα και την κατάθλιψη που ήρθε αρκετές φορές...

Έχω κάποιους στόχους όμως δυστυχώς δεν γίνονται... Οι πολλές προσδοκίες δεν ξέρω αν είναι αλλά εγώ πάντως ψάχνω έναν αληθινό αδερφό φίλο που να περνάμε καμιά φορά μαζί στιγμές και που να παρέχει πραγματική συναισθηματική στήριξη.. όχι δεν λέω να κάνει τα ίδια που κάνω και εγώ αλλά ρε συ στήριξη κανονική... αλλά αυτό φυσικά μόνο στα όνειρα γίνονται :'(

Η κακή διάθεση έρχεται γιατί πολλές φορές βλέπω ανθρώπους να με κοροιδεύουν.. Τα λόγια τους δεν ταιριάζουν με τις πράξεις και μου τη σπάει απίστευτα και είναι και άλλα πράγματα. Επίσης γιατί δεν παρέχουν συναισθηματική στήριξη και σε κοιτάνε λες και είσαι άγαλμα ή λένε λόγια... Αν ενδιαφέρονται πραγματικά θα κάνουν πράγματα για να νιώσει καλύτερα ο άλλος που πονά..

Αρκετές φορές όταν βγαίνω με κάποιους νιώθω μόνος και ότι πάντοτε παίρνουν και δεν δίνουν... πιστεύω έχω κάνει πάρα πολλές προσπάθειες και έδειχνα καλοσύνη και κατανόηση... εδώ μια φορά μια φίλη έκλαιγε και την αγκάλιασα και ηρέμησε.. δυστυχώς δεν μιλάμε πια..

Τι να πεις....μακάρι να έβαζαν μυαλό και να καταλάβαιναν και να μην σκέφτοναι μόνο τον εαυτό τους...

Τη πραγματική έννοια του φίλου δυστυχώς δεν την ξέρουν και νομίζουν ότι ξέρουν.. Εκτός και αν είμαι εγώ διαφορετικός που τα πάντα σκέφτομαι βαθιά και βλέπω τη ζωή με άλλο μάτι.. Δεν ξέρω πάντως το σίγουρο είναι ότι αρκετοί άνθρωποι αναρωτήθηκαν γιατί να έχω τέτοιο μυαλό σε τέτοια ηλικία που είμαι..

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Έχετε να μου δώσετε συμβουλές; Εσείς τι κάνετε όταν δεν έχετε στήριξη;

---

Πολύ φοβάμαι πως δεν έχω κάποια συμβουλή πάνω σ' αυτό. Δεν έχω ποτέ στήριξη σε κάτι και έχω μάθει από μικρός να παλεύω μόνος μου.

Εσύ τι είδους προβλήματα έχεις;

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Πολύ φοβάμαι πως δεν έχω κάποια συμβουλή πάνω σ' αυτό. Δεν έχω ποτέ στήριξη σε κάτι και έχω μάθει από μικρός να παλεύω μόνος μου.

Εσύ τι είδους προβλήματα έχεις;

---

Δεν πειράζει.. Δυστυχώς και εγώ έχω μάθει να παλεύω μόνος...

Δεν έχω κανένα πρόβλημα απλώς έχει δημιουργηθεί ένα θέλω ή μια ανάγκη για συναισθηματική στήριξη που είναι δύσκολο να το πω. Όταν κάποιος δεν είναι καλά, θέλει μια αγκαλιά που κρατά και να πει όλα θα πάνε καλά ή κάτι τέτοιο.. δεν ξέρω πως να το εξηγήσω γιατί μου είναι πολύ δύσκολο να τα πω αυτά από τη στιγμή που με σχολίασαν για αυτό :(

όταν δείχνεις στον άλλον την εικόνα του απελπισμένου, του μοναχικου που ψάχνει κάποιον που θα του δίνει συναισθηματική στήριξη, του χτυπάει το καμπανάκι του "κολιτσιδα" και κρατάει απόσταση και αποστασιοποίηση, έτσι δείχνουν λίγο ψυχροί και αδιάφοροι. Όπως σου είπαν και άλλοι, οι άνθρωποι γενικώς σου δείχνουν αυτό που τους προκαλείς να δείξουν.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

όταν δείχνεις στον άλλον την εικόνα του απελπισμένου, του μοναχικου που ψάχνει κάποιον που θα του δίνει συναισθηματική στήριξη, του χτυπάει το καμπανάκι του "κολιτσιδα" και κρατάει απόσταση και αποστασιοποίηση, έτσι δείχνουν λίγο ψυχροί και αδιάφοροι. Όπως σου είπαν και άλλοι, οι άνθρωποι γενικώς σου δείχνουν αυτό που τους προκαλείς να δείξουν.

---

Δεν δείχνω αφού τα κρύβω. Είμαι σοβαρός. Και επιπλέον τις περισσότερες φορές οι άλλοι στέλνουν και εγώ λίγο προσπαθώ να αποφεύγω να στέλνω για πολλούς λόγους. Όταν όμως μου έρχονται αυτοί για βοήθεια καλά είναι από τη στιγμή που τους δείχνω κατανόηση και στήριξη;

Το αστείο είναι ότι αν κάνω και εγώ ακριβώς τα ίδια που κάνουν, τους ζορίζει σίγουρα.. Πχ έχω έναν που το είχα κάνει και μου είχε πει ότι δεν με γνωρίζει και ότι είμαι άλλος. Εμ βέβαια η υπερβολική καλοσύνη γεννά αχάριστους τι να πεις...

Οι άνθρωποι ξέρουν να παίρνουν μόνο αλλά αν χρειαστείς κάτι δεν είναι εκεί. Εγώ σε καμία περίπτωση δεν κολλάω. Εδώ μου λέει ένας και του έχω πει ότι δεν μπορεί να βοηθήσει και ότι δεν έχω συναισθηματική στήριξη από τον τάδε και τον ζόρισε επειδή του είπα ότι πρέπει να τα πάθει και ο ίδιος για να καταλάβει.

Τέλος πάντων δεν κολλάω και ούτε πρόκειται να το κάνω. Οι πραγματικοί άνθρωποι θα εκτιμήσουν αυτά που κάνουμε και θα βοηθήσουν επειδή ενδιαφέρονται...οι αχάριστοι θα ζορίζονται και θα παραπονιούνται ή θα κάνουν τους αδιάφορους.

Όπως και να έχει για να βοηθήσει κάποιος πραγματικά θα ήταν καλύτερο να έχουν ενσυναίσθηση και όχι απλά να ακούνε και αν ακούνε πραγματικά..

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Δεν φορτώνω τα προβλήματά μου σε άλλους γιατί όπως λες κάποια στιγμή θα κουραστεί ο άλλος. Επίσης είμαι ρεαλιστής αλλά δυστυχώς οι άλλοι δεν τους αρέσει να ακούνε και ζουν στην ψευδαίσθηση και με λένε ότι είμαι δραματικός και αρνητικός ότι τα βλέπω όλα μαύρα. Μόνος μου ξεπέρασα και ξεπερνάω τα προβλήματα και την κατάθλιψη που ήρθε αρκετές φορές...


Η κακή διάθεση έρχεται γιατί πολλές φορές βλέπω ανθρώπους να με κοροιδεύουν.. Τα λόγια τους δεν ταιριάζουν με τις πράξεις και μου τη σπάει απίστευτα και είναι και άλλα πράγματα. Επίσης γιατί δεν παρέχουν συναισθηματική στήριξη και σε κοιτάνε λες και είσαι άγαλμα ή λένε λόγια... Αν ενδιαφέρονται πραγματικά θα κάνουν πράγματα για να νιώσει καλύτερα ο άλλος που πονά..
Αρκετές φορές όταν βγαίνω με κάποιους νιώθω μόνος και ότι πάντοτε παίρνουν και δεν δίνουν...
Τη πραγματική έννοια του φίλου δυστυχώς δεν την ξέρουν και νομίζουν ότι ξέρουν.. Εκτός και αν είμαι εγώ διαφορετικός που τα πάντα σκέφτομαι βαθιά και βλέπω τη ζωή με άλλο μάτι.. Δεν ξέρω πάντως το σίγουρο είναι ότι αρκετοί άνθρωποι αναρωτήθηκαν γιατί να έχω τέτοιο μυαλό σε τέτοια ηλικία που είμαι..

---

Μου δινεις την εντυπωση οτι οντως εισαι διαφορετικος, εχω ακουσει τα ιδια ακριβως πραματα απο αλλο μελος ......... αυτη την κοροιδια , που δεν υπηρχε οταν ημουν στην ηλικια σου , την θεωρω απανθρωπη , κι ομως φαινεται οτι υπαρχει ....... θα προτεινα να μην εξαρτασαι, οσο μπορεις φυσικα , απο την γνωμη των αλλων , πραμα δυσκολο φυσικα σε αυτην την ηλικια ........... αυτο σου κανει ολο το κακο.....αφου ξεπερασες λες την κτθλψη , εισαι δυνατος ..... μην βασιζεσαι και πολυ στους ανθρωπους , ο καθεις κοιταει τον εαυτο του , ετσι ειναι δυστυχως , αν δεν κοιταξεις εσυ τον εαυτο σου, δεν θα το κανει αλλος για σενα .....
ζητας φυσιολογικα πραματα , μια στηριξη, που κι εγω την θελω , και ολοι μας , ειναι ανθρωπινο το αιτημα σου , ισως δεν εχεις βρει τον καταλληλο ανθρωπο, γυναικα μαλλον θα σου δωσει αυτο που ζητας, αλλα γιατι οχι, και αντρας ισως.......
υπαρχουν πολλοι και πολλες εκει εξω σαν εσενα , δεν εισαι μονος ...

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

.. Δυστυχώς και εγώ έχω μάθει να παλεύω μόνος...
:(

---

Τωρα λες το δυστυχως , οταν βγεις στην σκληρη μαχη αυτου που λεγεται ζωη , θα σου βγει σε καλο αυτο , θα ξερεις ηδη πως ειναι να μαχεσαι, γιατι κι η ζωη ολη, μια μαχη ειναι .....

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Μου δινεις την εντυπωση οτι οντως εισαι διαφορετικος, εχω ακουσει τα ιδια ακριβως πραματα απο αλλο μελος ......... αυτη την κοροιδια , που δεν υπηρχε οταν ημουν στην ηλικια σου , την θεωρω απανθρωπη , κι ομως φαινεται οτι υπαρχει ....... θα προτεινα να μην εξαρτασαι, οσο μπορεις φυσικα , απο την γνωμη των αλλων , πραμα δυσκολο φυσικα σε αυτην την ηλικια ........... αυτο σου κανει ολο το κακο.....αφου ξεπερασες λες την κτθλψη , εισαι δυνατος ..... μην βασιζεσαι και πολυ στους ανθρωπους , ο καθεις κοιταει τον εαυτο του , ετσι ειναι δυστυχως , αν δεν κοιταξεις εσυ τον εαυτο σου, δεν θα το κανει αλλος για σενα .....
ζητας φυσιολογικα πραματα , μια στηριξη, που κι εγω την θελω , και ολοι μας , ειναι ανθρωπινο το αιτημα σου , ισως δεν εχεις βρει τον καταλληλο ανθρωπο, γυναικα μαλλον θα σου δωσει αυτο που ζητας, αλλα γιατι οχι, και αντρας ισως.......
υπαρχουν πολλοι και πολλες εκει εξω σαν εσενα , δεν εισαι μονος ...

Τωρα λες το δυστυχως , οταν βγεις στην σκληρη μαχη αυτου που λεγεται ζωη , θα σου βγει σε καλο αυτο , θα ξερεις ηδη πως ειναι να μαχεσαι, γιατι κι η ζωη ολη, μια μαχη ειναι .....

---

Παλιότερα δεν νομίζω να υπήρχε σε μεγάλο βαθμό αυτή η κατάσταση και ήταν διαφορετικά τα πράγματα αλλά όπως και να έχει δυστυχώς έτσι έχει καταλήξει ο κόσμος.

Δεν εξαρτόμαι και ούτε θα το κάνω εξάλλου τόσο καιρό το παλεύω... για τη γνώμη τώρα λίγο με θλίβει ειδικά αν είναι από τους κοντινούς ανθρώπους αλλά θα προσπαθήσω να μην το αφήνω να με χαλάει.. Εγώ κοιτάω και τον εαυτό μου και τους άλλους. Οι άλλοι είναι που κοιτάνε τον εαυτό τους μόνο...μετά όμως να μην ζητάνε τα ρέστα.

Δεν θα διαφωνήσω με την γυναίκα που λες γιατί και οι περισσότεροι το λένε αυτό όμως..η αγκαλιά σε σχέση με τον άντρα είναι διαφορετική η αίσθηση από την γυναίκα. Ειδικά αν είναι από πολύ καλό πραγματικό φίλο. Αυτά που λέω δεν σημαίνει ότι δεν θα δεχτώ και από τη γυναίκα απλά αυτό που είπα πριν..η αίσθηση.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα που δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην μπορεί να σε καταλάβει, να δει τα μάτια σου, την ψυχή σου που κλαίει και να αγκαλιάσει όλη την ψυχή και να σου πει... Εγώ είμαι εδώ φίλε μου μην στεναχωριέσαι όλα καλά θα πάνε στο υπόσχομαι.. ή κάτι τέτοιο.. Κάτι τέτοιο μπορεί να σου γεμίσει χαρά και να αλλάξει το κόσμο... Ακόμα και να μην διαρκεί αυτό το συναίσθημα, σίγουρα είναι κάτι που θα αλλάξει.

Σε όσα άτομα ανέφερα που ζητούσα και την γνώμη, ήταν κάπως αρνητικοί με αυτά που είπα.. Ότι αυτά που ζητάω θα το πάρω από τη γυναίκα..

Εμένα δεν με ενδιαφέρει τόσο η γυναίκα γιατί μπορώ να ζήσω μόνος. Θέλω να πω δεν τρελαίνομαι τόσο όπως οι άλλοι. Εγώ απλά θέλω έναν άνθρωπο με αδελφική βαθιά σχέση και τίποτα άλλο και έστω έναν θα είμαι χαρούμενος για την υπόλοιπη ζωή μου..

Πράγματι κάθε φορά που γράφω ή λέω τέτοια είναι μέσα από τη ψυχή που πονά..

Καλά θα ήταν να περνούσαμε και στιγμές μαζί όπως ταξίδια, παραλία να συζητάμε θέματα κτλ κτλ.

Τέλος πάντων...θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για αυτό που κάνεις... Με βοηθάνε πολύ αυτά που γράφεις έστω και σαν παρηγοριά..

Ευχαριστώ και όλους τους άλλους..

Εύχομαι να είστε όλοι καλά και όσοι δεν βρήκαν, να έρθει κάποια στιγμή ένας άνθρωπος να σας αγαπήσει..

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Δυστυχώς και εγώ έχω μάθει να παλεύω μόνος...

---

Γιατί δυστυχώς; Αυτό είναι από τα πολυτιμότερα εφόδια που μπορείς να έχεις στη ζωή σου.

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

Δεν έχω κανένα πρόβλημα απλώς έχει δημιουργηθεί ένα θέλω ή μια ανάγκη για συναισθηματική στήριξη που είναι δύσκολο να το πω. Όταν κάποιος δεν είναι καλά, θέλει μια αγκαλιά που κρατά και να πει όλα θα πάνε καλά ή κάτι τέτοιο..

---

Καταλαβαίνω τι λες μέσες-άκρες. Απλά δε βλέπω πώς ανακύπτει μια τέτοια ανάγκη όταν δεν υπάρχουν προβλήματα. Μιλάς όμως για «κάποιον» που μερικές φορές «δεν είναι καλά» ...

Quote:

---

Originally Posted by DragonHeart

δεν ξέρω πως να το εξηγήσω γιατί μου είναι πολύ δύσκολο να τα πω αυτά από τη στιγμή που με σχολίασαν για αυτό :(

---

Δεν πρέπει να αποδίδεις συναισθηματικό βάρος σε ό,τι διαβάζεις. Πρόκειται για δημόσια συζήτηση και ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί όπως θέλει (εντός των ορίων που θέτουν οι κανόνες λειτουργίας του φόρουμ βέβαια) με βάση το τι καταλαβαίνει μέσα από το γραπτό λόγο.

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Γιατί δυστυχώς; Αυτό είναι από τα πολυτιμότερα εφόδια που μπορείς να έχεις στη ζωή σου.

Καταλαβαίνω τι λες μέσες-άκρες. Απλά δε βλέπω πώς ανακύπτει μια τέτοια ανάγκη όταν δεν υπάρχουν προβλήματα. Μιλάς όμως για «κάποιον» που μερικές φορές «δεν είναι καλά» ...

Δεν πρέπει να αποδίδεις συναισθηματικό βάρος σε ό,τι διαβάζεις. Πρόκειται για δημόσια συζήτηση και ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί όπως θέλει (εντός των ορίων που θέτουν οι κανόνες λειτουργίας του φόρουμ βέβαια) με βάση το τι καταλαβαίνει μέσα από το γραπτό λόγο.

---

Δεν διαφωνώ με αυτά που λες. Απλά ''κουράστηκα''...θέλω πως να το πω ένα διάλειμμα.. Θέλω έστω και μια μέρα να χαρώ πραγματικά! Από μικρός που είμαι μέχρι τώρα δεν έχω βρει ποτέ μια πραγματική μέρα ηρεμίας και χαράς..

Τώρα για το δεύτερο που λες. Αναφερόμουν με την έννοια ότι όταν πχ λες σε κάποιον πώς είσαι και ο άλλος σε λέει καλά ενώ φαίνεται στα μάτια του ή ακόμα και να πει όχι δεν είναι καλά...να μην χρειαστείς να μιλήσει για τα προβλήματα αλλά στήριξη πραγματική;

Όταν με ρωτάνε ας πούμε δεν θέλω να λέω τα προβλήματα κάθε φορά γιατί ξέρω ότι πλέον με τέτοιο κόσμο που έχουμε, τους καταντάει σπαστικό και κουραστικό..

Αυτό που θέλω είναι να προσέξουν πραγματικά και να δουν! Πώς γίνεται κάποια άτομα που υποτίθεται με ξέρουν πολύ αρκετό χρόνο να μην το καταλαβαίνουν; Νομίζω απλά νοιάζονται για τον εαυτό τους! Και δεν μιλάω μόνο για μένα αλλά γενικώς..

Έχω κουραστεί να επενδύω το χρόνο, κόπο, τη ψυχή μου με το να προσπαθώ να κάνω μια φιλική σχέση ή οποιαδήποτε τέλος πάντων και στο τέλος να βγαίνουν χαζοί;

Αυτό που λένε.. η καλοσύνη γεννά αχάριστους!

Λοιπόν δεν ψάχνω άτομα που να με γεμίσουν ή να βασίζομαι πάνω σε αυτούς για χαρά κτλ. Απλά θέλω αυτό που είπα ένα διάλειμμα.

Όσο για τελευταίο που είπες αναφερόμουν στη ζωή και όχι στο φόρουμ...

Πραγματικά δεν ξέρω πια. Κάποιος άνθρωπος όταν αγαπάει μόνο τον εαυτό του και κοιτάει να χρησιμοποιήσει άλλους λέγεται τοξικός και ναρκισσιστής. Μέχρι στιγμής δεν έχω γνωρίσει έναν πραγματικό άνθρωπο!

Εγώ θα συνεχίσω όσο μπορώ μέχρι να αντέξω. Από κει και πέρα ότι γίνει. Θα βρω δεν θα βρω; Θα πάει καλά η ζωή για μένα; Θα φανεί.