Originally Posted by
Antonis8
Δεν τους δίνω σημασια πλεον . Με πιάνουν συχνά πυκνα αλλά ξέρω ότι δεν θα τις κάνω πραγματικότητα. Με είχε πιασει πχ ένας φόβος ότι θα πάρω το μαχαίρι απο την κουζίνα και θα σκοτώσω καποιον δικό μου, ότι θα χασω τον έλεγχο,ότι θα τρελαθω κλπ, ήταν και βράδυ και ενιωθα ότι κάτι θα γίνει. Εβαλα μια ταινία και ξεχαστηκα. Παλια είχα κάνει μια αποπειρα αυτοκτονίας αλλά δεν ήταν λόγω τέτοιων σκέψεων. Γενικά δεν τους δίνω σημασία. Στις σκέψεις αρρωστοφοβιας δίνω σημασία και δεν ξέρω πώς να τις ξεπερασω,ειδικά απο τότε που άρχισε η ορθοστατικη.
Με αυτό τον γιατρό που με βλεπει τώρα νιώθω πιο σίγουρος . Ξέρει ότι φοβαμαι για την καρδιά και με καθησυχάσει με κατηγορηματικο τροπο και πλεον κάνω και μόνος μου τη σκέψη "μάλλον δεν είναι καρδιά" αν και δεν είμαι βέβαιος ακόμα. Για παράδειγμα έχω έναν έντονο πόνο αριστερά στο στήθος καιρό τώρα και τις τελευταίες δυο μέρες με πιανει ξαφνικά μια αίσθηση κρύου ιδρώτα.
Ζαναξ παιρνω κι εγώ περιστασιακα,με έχει σώσει απο καποιες κρίσεις πανικου. Αλλά δεν είναι λύση για συνέχεια, μονο αντικαταθλιπτικα που φοβαμαι να ξεκινησω. Σίγουρα είναι μεγάλη αποφαση να ξεκινησεις φάρμακα και έχουν πολλες παρενέργειες. Προσωπικα φοβαμαι ότι θα μου κάνουν χειρότερη την ορθοστατικη,αν και προτεινεται και ως νευρολογική θεραπεια για το συγκεκριμένο θέμα.
Ψυχαναγκασμους παλια είχα παρα πολλους μέσα στη μέρα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια τους έχω περιορισει σε δυο τρεις συγκεκριμένες ρουτινες.