SURVIVORS ενωθείτε !

Λοιπόν, ανοίγω αυτό το θέμα για να γράψουν όσοι είναι ή θεωρούν πως είναι survivors , δηλαδή επιβιώσαντες από
ναρκίσσους και οριακούς. Δηλώνω τέτοια και μάλιστα από την παιδική μου ηλικία, από τους γονείς μου
δηλαδή.

Αυτό βέβαια με καθιστά μάλλον ιδανικό "θύμα" τέτοιων ανθρώπων και στην ενήλικη ζωή μου.

Βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά, γιατί δεν αισθάνομαι και τόσο θύμα. Δηλαδή έμαθα να ζω έτσι,
να κάνω αυτά που θέλουν οι άλλοι από μένα (τα πιάνω στον αέρα), να γίνομαι ο καθρέφτης τους,
να μην εκφράζομαι και να μην ξέρω τι ακριβώς θέλω εγώ. Αλλά έτσι έχω μάθει να ζω, δεν
ξέρω πως είναι να ζεις αλλιώς, εδώ που τα λέμε.

Σε όλη μου τη ζωή πάντα κάποιος μου λέει τι να κάνω, πάντα κάποιος με πιέζει, πάντα κάποιον πρέπει
να ευχαριστήσω. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ πως θα μπορούσα να κάνω πράγματα που να θέλω εγώ και
να μην χρειαστεί να ρωτάω κανέναν τι να κάνω. Ωστόσο αυτό μόνο ξέρω ως ζωή.


Ας τα συζητήσουμε.

θεωρώ ότι τα χαρ/κά που αναφέρεις πράγματι σε καθιστούν ιδανικό θύμα αφού εσύ έμαθες να δίνεις και αυτοί μόνο να παίρνουν.

Νομίζω ότι καλό είναι να ενημερώσουμε τους φίλους που μπορεί να πάσχουν από οριακή ή άλλη διαταραχή προσωπικότητας ότι εδώ μπορεί να ειπωθούν πράγματα τα οποία μπορεί να μην είναι ευχάριστα για αυτούς.

Επίσης η συμπεριφορά μου (δεν θα πω η προσωπικότητα, αλλά αυτό που βγάζω προς τα έξω κάθε φορά) αλλάζει ανάλογα με το ποιόν έχω απέναντί μου. Επειδή ως παιδί ήμουν υποχρεωμένη να συμφωνήσω και με τη μητέρα και με τον πατέρα μου, που σε όλα σχεδόν τα θέματα πίστευαν αντίθετα πράγματα, έχω συνηθίσει να συμφωνώ με όλους.

Συζητάω με τον Α και μου λέει "άσπρο" , ναι λέω, φυσικά άσπρο.
Συζητάω μετά με τον Β και λέει "μαύρο", ναι λέω, μα φυσικά μαύρο, έτσι είναι.

Αν με ρωτήσεις μετά, δεν θυμάμαι ούτε το θέμα της συζήτησης ούτε με τι ακριβώς συμφώνησα. Κι αν
με ρωτήσεις τι πιστεύω εγώ, θα σου πω δεν ξέρω, μάλλον πορτοκαλί.

Αυτό συμβαίνει σε όλες τις σχέσεις μου και στις φιλικές δηλαδή.
Και ίσως είναι και ένας λόγος που αποφεύγω τους ανθρώπους και δεν με ευχαριστούν οι παρέες.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

θεωρώ ότι τα χαρ/κά που αναφέρεις πράγματι σε καθιστούν ιδανικό θύμα αφού εσύ έμαθες να δίνεις και αυτοί μόνο να παίρνουν.

Νομίζω ότι καλό είναι να ενημερώσουμε τους φίλους που μπορεί να πάσχουν από οριακή ή άλλη διαταραχή προσωπικότητας ότι εδώ μπορεί να ειπωθούν πράγματα τα οποία μπορεί να μην είναι ευχάριστα για αυτούς.

---

Ας έχουμε και ένα ποστ όπου θα πούμε κι εμείς αυτά που σκεφτόμαστε στ' αλήθεια γι΄αυτούς. Γιατί εγώ ποτέ δεν τους τα λέω. Σε κανέναν δεν λέω αυτά που σκέφτομαι, σχεδόν ούτε στον εαυτό μου.

Επίσης αυτά που σκέφτομαι αλλάζουν. Κι εγώ εξιδανικεύω και υποτιμώ και μπορεί να το κάνω και από τη μια στιγμή στην άλλη. Η μητέρα μου, για την οποία πιστεύω πια ότι είναι οριακή, μπορεί μέσα στην ίδια πρόταση να σου πει ότι είσαι τέλειος και σκουπίδι ταυτόχρονα, ότι σε αγαπάει και σε μισεί επίσης. Εμαθα να το βλέπω ως φυσιολογικό. Να βλέπω τον εαυτό μου ως ηθοποιό που παίζει ρόλους μέσα στη μέρα, πολλές φορές μέσα στη μέρα.

το ότι η συμπεριφορά σου αλλάζει ανάλογα με το ποιόν έχεις απέναντί σου είναι μία συμπεριφορά που πράγματι συχνά υιοθετούν οι οριακές προσωπικότητες. Άλλα σηκώνει συζήτηση τι ακριβώς εννοείς. Όλοι μας προσαρμοζόμαστε ανάλογα με το ποιον έχουμε απέναντί μας. Όταν μιλάμε όμως για mirroring μιλάμε για πραγματικές μεταμορφώσεις, συμπεριφορά που έχει να κάνει με την προσπάθεια απόκτησης ταυτότητας μέσω του άλλου. Από την άλλη λες ότι δεν έχεις φόβο εγκατάλειψης. Επίσης δεν θεωρείς ότι είσαι μόνιμα το θύμα! Αυτό είναι σημαντικό διότι οι οριακές προσωπικότητες γενικά έχουν μία μεγάλη δυσκολία να καταλάβουν ότι τα αίτια της μιζέριας τους είναι εσωτερικής προέλευσης και όχι εξωτερικής. Γι αυτό και αποδίδουν τις ευθύνες της κακής τους διάθεσης στους άλλους, και κατά συνέπεια δεν θεωρούν ότι κάτι λάθος τρέχει με αυτούς ώστε να ζητήσουν βοήθεια. Πάντα φταίνε οι άλλοι και πάντα αυτοί είναι τα θύματα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι οριακοί θα απευθυνθούν σε ψυχολόγο μετά από έναν δύσκολο χωρισμό, κι εκεί ίσως βγει στην επιφάνεια η διαταραχή. όλα αυτά όμως από ότι καταλαβαίνω δεν ισχύουν στην περίπτωσή σου. Επίσης, πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι και μόνο που κάποιος αναρωτιέται αν είναι ο ίδιος οριακός ή νάρκισσος, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για αυτές τις διαταραχές να δουν κατάματα τον πραγματικό εαυτό που κρύβεται πίσω από τον πλασματικό εαυτό. Εσύ δεν φαίνεται ότι φοβάσαι να δεις αυτό που είσαι. Ένας νάρκισσος θα έτρεμε μόνο με την ιδέα. Ένας οριακός δεν έχει εαυτό και προσπαθεί να αποκτήσει μέσω του άλλου. Απλά μοιράζομαι κάποιες σκέψεις μαζί σου.

Θέλω να παρακαλέσω τους διαχειριστές του forum να κλείσουν το παρών ποστ γιατι το θεωρώ ρατσιστικό.
Τι να πάει να πει «θύματα των οριακών και των νάρκισσων'';;
Δλδ οι ψυχικα ασθενείς είναι Θύτες, όταν υποφέρουν τόσο πολύ απ'την πάθηση τους;;
Αυτό είναι ρατσισμός και συκοφαντική δυσφήμιση των ΑμεΑ.
Παρακαλώ το forum να κλείσει το συγκεκριμένο αλλά και παρόμοια πόστ, κρινω ότι παραβιάζονται τα ανθρωπινα
δικαιώματα των ΑμεΑ.
Ας δούμε πρώτα πόση κακοποίηση έχουν δεχθεί οι «Οριακοί» και οι «Νάρκισσοι» αλλά και «Διπολικοί, Σχιζοφρενείς κτλ»
και αφού το λύσουμε αυτό ας κάνουμε τα συγκεκριμένα θύματα και θύτες ΑΛΛΑ ο ΑμεΑ δεν είναι θύτης. Ειδικά ο ψυχικά
πάσχων που ΔΕΝ ευθύνεται για την διαταραχή της συμπεριφοράς του σωστά; Δεν το κάνει επίτηδες, πάθηση εχει.
Αλλά αν το είχατε καταλαβει δεν θα γράφατε αυτά που γράφετε, δεν νομίζω οτι έχετε ιδέα απο ψυχιατρική επιστήμη.
Παρακαλώ τους διαχειριστές να δούν το αίτημα μου παρακαλώ.

Quote:

---

Originally Posted by YokoChoco

Ειδικά ο ψυχικά
πάσχων που ΔΕΝ ευθύνεται για την διαταραχή της συμπεριφοράς του σωστά; Δεν το κάνει επίτηδες, πάθηση εχει.
Αλλά αν το είχατε καταλαβει δεν θα γράφατε αυτά που γράφετε, δεν νομίζω οτι έχετε ιδέα απο ψυχιατρική επιστήμη.
Παρακαλώ τους διαχειριστές να δούν το αίτημα μου παρακαλώ.

---

Αυτό ακριβώς! Σε ευχαριστώ Υοκο που επιβεβαιώνεις αυτά που γράφω στο προηγούμενο post. Εσείς ποτέ δεν φταίτε! Η διαταραχή σας φταίει όχι εσείς. Πουθενά προσωπική ευθύνη της συμπεριφοράς σας!!! Και ναι, αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν σε πονάει. Τα άτομα που ανήκουν στην κατηγορία διαταραχών πλέγματος Β είναι αυτοί κυρίως που κακοποιούν τους άλλους, συναισθηματικά, νοητικά και πολλές φορές και σωματικά. Τι να κάνουμε τώρα? πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτή την αλήθεια. Αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους. Όχι εσυ!

Φίλε μου Γιόκο,

αν διαβάσεις σε κάποιο άλλο σημείο έχω γράψει ότι εγώ έχω κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδί.

Ναι, πιθανότατα αυτός που με κακοποίησε είχε κάποια διαταραχή για να το κάνει αυτό. Αυτό τον κάνει λιγότερο θύτη;
Ναι, επί 40 χρόνια διαβάζω διαρκώς και προσπαθώ να τον συγχωρήσω γι' αυτό που έκανε. Ναι, κάποιες φορές
καταφέρνω να τον συγχωρώ (αν και κάθε μέρα πονάω, αν και ποτέ δεν ξεχνάω, αν και όλοι οι ψυ που επισκέφτηκα μου
είπαν ότι είμαι πολύ δυνατή και δεν έχω ( ? ) κατάλοιπα, τουλάχιστον όχι τόσα για να οδηγηθώ σε ψυχοθεραπεία.

Δεν λέω ότι είναι το ίδιο η παιδική κακοποίηση με το να είναι κάποιος οριακός και να έχουμε σχέση μαζί του.

Λέω όμως ότι κανείς δεν θέλει να πληγώνει τους άλλους, αλλά κάποιοι το κάνουν. Και είναι πολύ δύσκολο όταν
είσαι θύμα να πεις "δεν πειράζει, ξέρω ότι δεν φταίει ο ίδιος αλλά η διαταραχή του".

Ωστόσο, είναι κρίμα να παίρνεις προσωπικά τη συζήτηση που κάνουμε με τον Αίολο, γιατί κανείς από τους δυο μας
δεν τα είχε μαζί σου και δεν κατηγόρησε εσένα για κάτι. Και εσύ δεν είσαι όλοι οι οριακοί της Ελλάδας. Ισα ίσα που
σου είπαμε πολλές φορές ότι εσύ προσωπικά φαίνεσαι να έχεις δουλέψει και να έχεις παλέψει την κατάστασή σου
και σου έχουμε δώσει μπράβο και συγχαρητήρια για όσα κάνεις.

@silver

Κάνε μία αναζήτηση στο google το "comlex PTSD". Ίσως πάρεις κάποιες απαντήσεις. Πολύ συχνά συγχέεται με την οριακή. Να πω και κάτι ακόμα. Όταν μετά από το τελικό τέλος της διαταραγμένης μου σχέσης ένοιωσα την ανάγκη να απευθυνθώ σε ψυχολόγο αυτό που συνέβει είναι ότι δεν ένοιωσα ότι με κατανοεί κάποιος πραγματικά. Δεν καταλάβαιναν τι λέω. Αυτό που κατάλαβα τελικά είναι ότι για να διαχειριστεί ένας ειδικός περίπτωση συναισθηματικής κακοποίησης θα πρέπει να έχει ειδικευτεί σε αυτό αλλά και να το έχει βιώσει. Σε διαφορετική ο ειδικός μπορεί να είναι και επικίνδυνος για τον πελάτη του, να τον γεμίσει με ενοχές και ευθύνες, ή να τον πιέσει για ενδοσκόπηση ενώ δεν είναι έτοιμος. Δεν είναι τυχαίο ότι στο εξωτερικό πολλοί ψυχολόγοι-συμβουλοι-coatch, ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτό το θέμα και σχεδόν όλοι από αυτούς είναι ή πρώην νάρκισσοι-οριακοί που θεραπεύτηκαν, ή survivors. Εδώ στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία, λυπάμαι που θα το θέσω έτσι, οι περισσότεροι δεν ξέρουν την τύφλα τους πάνω στην ναρκισσιστική κακοποίηση, και όταν λέω ναρκισσιστική εννοώ όλη της γκάμα cluster b διότι είναι όλοι νάρκισσοι.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

@silver

Κάνε μία αναζήτηση στο google το "comlex PTSD". Ίσως πάρεις κάποιες απαντήσεις. Πολύ συχνά συγχέεται με την οριακή. Να πω και κάτι ακόμα. Όταν μετά από το τελικό τέλος της διαταραγμένης μου σχέσης ένοιωσα την ανάγκη να απευθυνθώ σε ψυχολόγο αυτό που συνέβει είναι ότι δεν ένοιωσα ότι με κατανοεί κάποιος πραγματικά. Δεν καταλάβαιναν τι λέω. Αυτό που κατάλαβα τελικά είναι ότι για να διαχειριστεί ένας ειδικός περίπτωση συναισθηματικής κακοποίησης θα πρέπει να έχει ειδικευτεί σε αυτό αλλά και να το έχει βιώσει. Σε διαφορετική ο ειδικός μπορεί να είναι και επικίνδυνος για τον πελάτη του, να τον γεμίσει με ενοχές και ευθύνες, ή να τον πιέσει για ενδοσκόπηση ενώ δεν είναι έτοιμος. Δεν είναι τυχαίο ότι στο εξωτερικό πολλοί ψυχολόγοι-συμβουλοι-coatch, ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτό το θέμα και σχεδόν όλοι από αυτούς είναι ή πρώην νάρκισσοι-οριακοί που θεραπεύτηκαν, ή survivors. Εδώ στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία, λυπάμαι που θα το θέσω έτσι, οι περισσότεροι δεν ξέρουν την τύφλα τους πάνω στην ναρκισσιστική κακοποίηση, και όταν λέω ναρκισσιστική εννοώ όλη της γκάμα cluster b διότι είναι όλοι νάρκισσοι.

---

Συμφωνώ με αυτό που λες. Οχι τόσο γι αυτά που βιώνω το τελευταίο εξάμηνο με τον φίλο μου, αλλά για όσα βίωσα ως παιδί. Γίνεται να σου λέει κάποιος ότι έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδί, ότι είχε αυτοκτονικές σκέψεις κλπ (αυτά πριν 30 χρόνια) και να απαντάς ότι εφόσον δεν αυτοκτόνησε τελικά είναι πολύ δυνατός και δεν βλέπεις να έχει ανάγκη ψυχοθεραπείας; Γενικά μονίμως μου λένε πόσο δυνατή είμαι, αλλά εγώ δεν αισθάνομαι έτσι. Και δεν αισθάνομαι ότι με κατανοούν οι θεραπευτές και γενικά κανείς. Κατά περίεργο τρόπο όμως ο φίλος μου με καταλαβαίνει με μισή πρόταση. Η εγώ έχω την ανάγκη να πιστεύω ότι γίνεται αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Αυτό ακριβώς! Σε ευχαριστώ Υοκο που επιβεβαιώνεις αυτά που γράφω στο προηγούμενο post. Εσείς ποτέ δεν φταίτε! Η διαταραχή σας φταίει όχι εσείς. Πουθενά προσωπική ευθύνη της συμπεριφοράς σας!!! Και ναι, αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν σε πονάει. Τα άτομα που ανήκουν στην κατηγορία διαταραχών πλέγματος Β είναι αυτοί κυρίως που κακοποιούν τους άλλους, συναισθηματικά, νοητικά και πολλές φορές και σωματικά. Τι να κάνουμε τώρα? πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτή την αλήθεια. Αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους. Όχι εσυ!

---

Έγραψες: «Και ναι, αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν σε πονάει»

Συγχαρητήρια κοι και κες διαχειριστές του φόρουμ που επιτρέπετε τέτοιες εκφράσεις, περαστικά σε σένα που την έγραψες.
Είσαι σε φάση υποτροπής και χρειάζεσαι ψυχίατρο και άμεσα κιόλας, έχεις σοβαρό ψυχιατρικό πρόβλημα, δεν μπορώ να σε
βοηθήσω, άλλο διάλογο δεν θα κάνουμε, είναι κουραστικό να αντιπαρατίθεμαι με έναν που είναι σε φάση ψύχωσης και συνεχές
παραλλήρημα και επίσης έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι «ειδικός» στο θέμα.
Περαστικά σου εύχομαι και να πάνε όλα καλά.

Καλέ μου Γιόκο, εγώ δεν θα ξαναγράψω στο δικό σου θέμα. Θέλεις να συμφωνήσουμε να μην γράφουμε εγώ και ο Αίολος στο δικό σου και να μην γράφεις κι εσύ στο δικό μας;

Αφού χρειαζόμαστε τον ψυχίατρο, άσε μας να τα πούμε εδώ εγώ με τον Αίολο, τι λες;

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

το ότι η συμπεριφορά σου αλλάζει ανάλογα με το ποιόν έχεις απέναντί σου είναι μία συμπεριφορά που πράγματι συχνά υιοθετούν οι οριακές προσωπικότητες. Άλλα σηκώνει συζήτηση τι ακριβώς εννοείς. Όλοι μας προσαρμοζόμαστε ανάλογα με το ποιον έχουμε απέναντί μας. Όταν μιλάμε όμως για mirroring μιλάμε για πραγματικές μεταμορφώσεις, συμπεριφορά που έχει να κάνει με την προσπάθεια απόκτησης ταυτότητας μέσω του άλλου. Από την άλλη λες ότι δεν έχεις φόβο εγκατάλειψης. Επίσης δεν θεωρείς ότι είσαι μόνιμα το θύμα! Αυτό είναι σημαντικό διότι οι οριακές προσωπικότητες γενικά έχουν μία μεγάλη δυσκολία να καταλάβουν ότι τα αίτια της μιζέριας τους είναι εσωτερικής προέλευσης και όχι εξωτερικής. Γι αυτό και αποδίδουν τις ευθύνες της κακής τους διάθεσης στους άλλους, και κατά συνέπεια δεν θεωρούν ότι κάτι λάθος τρέχει με αυτούς ώστε να ζητήσουν βοήθεια. Πάντα φταίνε οι άλλοι και πάντα αυτοί είναι τα θύματα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι οριακοί θα απευθυνθούν σε ψυχολόγο μετά από έναν δύσκολο χωρισμό, κι εκεί ίσως βγει στην επιφάνεια η διαταραχή. όλα αυτά όμως από ότι καταλαβαίνω δεν ισχύουν στην περίπτωσή σου. Επίσης, πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι και μόνο που κάποιος αναρωτιέται αν είναι ο ίδιος οριακός ή νάρκισσος, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για αυτές τις διαταραχές να δουν κατάματα τον πραγματικό εαυτό που κρύβεται πίσω από τον πλασματικό εαυτό. Εσύ δεν φαίνεται ότι φοβάσαι να δεις αυτό που είσαι. Ένας νάρκισσος θα έτρεμε μόνο με την ιδέα. Ένας οριακός δεν έχει εαυτό και προσπαθεί να αποκτήσει μέσω του άλλου. Απλά μοιράζομαι κάποιες σκέψεις μαζί σου.

---

Αυτό το θέμα μου έδειξε περίτρανα και πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν είμαι borderline αλλά survivor με μετατραυματική διαταραχή. Ετσι, μοιάζω πολύ στο borderline αλλά έχω και τις διαφορές που λες. Πράγματι, εγώ θέλω και επιζητώ να μάθω τι ακριβώς είμαι και αν μπορώ να το βελτιώσω- θεραπεύσω και πράγματι όχι μόνο δεν έχω φόβο εγκατάλειψης, αλλά αντιθέτως επιζητώ τη μοναξιά μου γιατί φοβάμαι τους ανθρώπους και νιώθω πιο καλά μόνη μου. Οταν είμαι μόνη μου πιστεύω έχω σταθερό εαυτό και σκέψεις, όταν όμως είμαι με άλλους σπεύδω να συμφωνήσω με όσα λένε και να κάνω ό,τι μπορώ για να τους κάνω να νιώσουν καλύτερα. Αυτό με κάνει να "αδειάζω" όμως και να επιζητώ καλύτερα να είμαι μόνη. Φόβο μοναξιάς έχω, όχι απαραίτητα ερωτικό, αλλά επειδή αισθάνομαι ότι δεν έχω ούτε φίλους πραγματικούς, από αυτούς που να με καταλαβαίνουν. Ο φίλος μου, αν και μάλλον borderline αισθάνομαι ότι με καταλαβαίνει και έτσι συντηρείται αυτή η παράξενη φιλία.

μπραβο τα πετυχεσ ολα

Επίσης, όλη αυτή η ιστορία με έχει κάνει να αναρωτηθώ και για τη σχέση μου με τον άντρα μου επί 25 χρόνια. Βρίσκω ότι ο άντρας μου μοιάζει σε πολλά με τον φίλο μου. Μοιάζει να έχει αναπτύξει τον εαυτό του μέσα από μένα και έχει διαρκώς άγχος εγκατάλειψης. Με έχει περιορίσει ασφυκτικά και έχει μόνιμα ξεσπάσματα ζήλειας. Ειδικά τα πρώτα χρόνια. Τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια και μεγαλώσαμε είναι πιο ήρεμα τα πράγματα, αλλά και πάλι έχουμε θέματα. Από την άλλη ο άντρας μου δεν με έκανε να ψάχνομαι τόσα χρόνια για να βρω τι είναι από ψυχική άποψη, ενώ ο φίλος μου μέσα σε ένα εξάμηνο με αναστάτωσε τόσο πολύ που ψάχνω τα πάντα. Η απλώς τώρα έχω κι εγώ την ηλικία και τη διαύγεια να τα σκεφτώ όλα ;

τωρα μπορεισ μπραβο σου

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Οταν είμαι μόνη μου πιστεύω έχω σταθερό εαυτό και σκέψεις, όταν όμως είμαι με άλλους σπεύδω να συμφωνήσω με όσα λένε και να κάνω ό,τι μπορώ για να τους κάνω να νιώσουν καλύτερα.

---

Το ότι γίνεσαι ο "καθρέφτης των άλλων" όπως είπες δεν λέει από μόνο του κάτι αν δεν απαντηθεί το ερώτημα "γιατί"? Τι εξυπηρετεί αυτό? Είναι λοιπόν άλλο το να το κάνεις επειδή σου είναι δύσκολο να πεις "όχι", το να πας κόντρα στο ρόλο του φροντιστή των άλλων που σου δώσανε, και είναι άλλο να το κάνεις επειδή έχεις ανάγκη να συγχωνευτείς ως ύπαρξη με κάποιον άλλον. Να πω επίσης ότι το Mirroring οι borderline το κάνουν μόνο με αυτούς που θα επιλέξουν ως σημαντικό ταίρι. Tους υπόλοιπους τους έχουν χεσμένους γι' αυτό και οι σχέσεις με borderline μοιάζουν σαν "we Vs the world".

Δυο είναι τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν σε τεράστιο βαθμό έναν/μια borderline:
1. Συνεχής απαίτηση και ανάγκη για εστίαση της προσοχής του σημαντικού άλλου σε αυτόν/αυτή
2. Μόνιμος φόβος εγκατάλειψης σε βαθμό που απλά και αδιάφορα γεγονότα παρερμηνεύονται και αποδίδονται σε αυτά ενδείξεις απόσυρσης του σημαντικού άλλου.

Αν πιστεύεις ότι τα παραπάνω δεν χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά σου, τότε μην το ψάχνεις, δεν είσαι bodrerline.

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Καλέ μου Γιόκο, εγώ δεν θα ξαναγράψω στο δικό σου θέμα. Θέλεις να συμφωνήσουμε να μην γράφουμε εγώ και ο Αίολος στο δικό σου και να μην γράφεις κι εσύ στο δικό μας;

Αφού χρειαζόμαστε τον ψυχίατρο, άσε μας να τα πούμε εδώ εγώ με τον Αίολο, τι λες;

---

Το δικό μου ποστ ήταν συγκεκριμένο ''LYRICA και Οριακή Διαταραχή'' και ξέφυγε το θέμα. Δλδ εγώ το άνοιξα για να αναπτύξουμε το συγκεκριμένο θέμα, αλλά ποστάρατε άλλα θέματα άσχετα με αυτό. Αν μείνετε στο θέμα ποστάρετε ελεύθερα. Επίσης ότι χρειάζεστε ψυχίατρο κάνει ''μπαμ'' όπως τον χρειάζομαι και'γω. Κακό είναι να απευθυνόμαστε στην επιστήμη; Δεν νομίζω. Τώρα το να σταματήσω να ποστάρω, για ποιο λόγο; Είμαι εκτός θέματος του πόστ; Όχι βέβαια μάλιστα λέω ότι το θεωρώ 'ρατσιστικό και συκοφαντικό' κατά των λεγόμενων ''Μεταιχμιακών''.. ρε παιδιά τους βάζετε όλους σ'ενα καλούπι. Πχ «οι οριακοί της ελλάδας» αυτό δεν είναι ταμπέλα;; Οι οριακοί της βουλγαρίας ή του πακιστάν είναι μέσα ή όχι;

Τέλος πάντων.

Ας δούμε τα κριτήρια του DSM-5 για την Μεταιχμιακή:

Διαγνωστικά κριτήρια της ΜΔΠ

Προκειμένου να διαγνωστεί οριακή διαταραχή σε ένα άτομο, χρειάζεται να ισχύουν τουλάχιστον πέντε από τα εξής κριτήρια:

● Μανιώδεις προσπάθειες να αποφύγει πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη.

● Ένα μοντέλο ασταθών και έντονων διαπροσωπικών σχέσεων που χαρακτηρίζονται από εναλλαγή μεταξύ των δύο άκρων: εξιδανίκευση – υποτίμηση.

● Διαταραχή της ταυτότητας: έντονα ασταθής αυτο-εικόνα ή αίσθηση του εαυτού.

● Παρορμητικότητα σε τουλάχιστον δύο τομείς που είναι δυνητικά αυτοκαταστροφικοί: σπατάλη χρημάτων, σεξ, χρήση ουσιών, ριψοκίνδυνη οδήγηση, υπερβολική κατανάλωση φαγητού.

● Επαναλαμβανόμενη αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ή απόπειρες/απειλές αυτοκτονίας.

● Συναισθηματική αστάθεια λόγω έντονης αντιδραστικότητας στη διάθεση (π.χ. συχνά επεισόδια δυσφορίας, ευερεθιστότητας ή άγχους που διαρκούν συνήθως λίγες ώρες και σπάνια πάνω από λίγες μέρες.

● Χρόνια συναισθήματα κενότητας.

● Ανάρμοστος, έντονος θυμός ή δυσκολία να ελέγξεις το θυμό (π.χ. συχνές εκφράσεις οργής, συνεχής θυμός, επαναλαμβανόμενοι καυγάδες).

● Παροδικός παρανοϊκός ιδεασμός λόγω στρες ή σοβαρά συμπτώματα αποσύνδεσης.

Εάν έχεις 5 από αυτά τότε πάσχεις από Οριακή ή αν τα έχουν οι γονείς σου, εγώ έχω αρκετά από αυτά, αλλά έχουν δουλευτεί έχω όμως και άλλες ψυχικές παθήσεις αλλά και σωματικές-παθολογικές που με επηρεάζουν. Επίσης ενας Οριακός σε σχέση με άλλον ειναι διαφορετικός ρε παιδιά...
Οι ενάλλαγες στην διάθεση ομως μπορεί να ειναι και κυκλοθυμία ενώ οι αλλαγές στην προσωπικότητα διχασμός ή πολλαπλή προσωπικότητα, μπορεί όλα αυτά τελικά να συνυπάρχουν κτλ Εδώ οι μεγαλύτεροι ψυχίατροι και ψυχολογοι πολλές φορές δεν βγάζουν άκρη τι να λέμε τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Το ότι γίνεσαι ο "καθρέφτης των άλλων" όπως είπες δεν λέει από μόνο του κάτι αν δεν απαντηθεί το ερώτημα "γιατί"? Τι εξυπηρετεί αυτό? Είναι λοιπόν άλλο το να το κάνεις επειδή σου είναι δύσκολο να πεις "όχι", το να πας κόντρα στο ρόλο του φροντιστή των άλλων που σου δώσανε, και είναι άλλο να το κάνεις επειδή έχεις ανάγκη να συγχωνευτείς ως ύπαρξη με κάποιον άλλον. Να πω επίσης ότι το Mirroring οι borderline το κάνουν μόνο με αυτούς που θα επιλέξουν ως σημαντικό ταίρι. Tους υπόλοιπους τους έχουν χεσμένους γι' αυτό και οι σχέσεις με borderline μοιάζουν σαν "we Vs the world".

---

Κι εγώ συνήθως ειδικά παλιότερα συμφωνούσα σε θέματα με άλλους, αλλά μεσα μου είχα αμφιβολία. Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή ήταν ξεροκέφαλοι και βαριόμουν τον "τσακωμο". Αν ο άλλος ήταν άνθρωπος της συζήτησης άκουγε κι άλλες γνώμες και δεν ήταν ξεροκέφαλος όπως οι ΟΔΠ σε τεράστιο βαθμό, και αλλοι σε λιγοτερο, τότε έλεγα άνετα την γνώμη μου και γούσταρα την συζήτηση.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Κι εγώ συνήθως ειδικά παλιότερα συμφωνούσα σε θέματα με άλλους, αλλά μεσα μου είχα αμφιβολία. Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή ήταν ξεροκέφαλοι και βαριόμουν τον "τσακωμο". Αν ο άλλος ήταν άνθρωπος της συζήτησης άκουγε κι άλλες γνώμες και δεν ήταν ξεροκέφαλος όπως οι ΟΔΠ σε τεράστιο βαθμό, και αλλοι σε λιγοτερο, τότε έλεγα άνετα την γνώμη μου και γούσταρα την συζήτηση.

---

Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση της γνωστικής θεραπείας η θεραπεία σχημάτων. Με τα παραπάνω μου θύμισες μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Η θεωρία υποστηρίζει ότι η συμπεριφορά και κατ' επέκταση η διαταραχή είναι η στρατηγική που υιοθέτησε το άτομο ώστε να επιβιώσει συναισθηματικά σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον του παρελθόντος. Η στρατηγική που θα εφαρμοστεί επηρεάζεται από τρεις διεργασίες οι οποίες ειναι 1) η αποδοχή, 2) η επίθεση και 3) η υπεραναπλήρωση. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η φοβική κατάσταση ειναι επιθετικοί και απαιτητικοί γονείς τότε, στην πρώτη περίπτωση το θύμα υποτάσσεται (το καλό παιδί που δεν λέει ποτέ όχι). Στην δεύτερη συγκρούεται (το επιθετικό παιδί που δημιουργεί φασαρίες χωρίς λόγο). Στην τρίτη περίπτωση λειτουργεί εντελώς αντίθετα με αυτό που νιώθει (ενώ έχει μέσα του μεγάλο φόβο, λειτουργεί ως θαρραλέος και άνετος). Η σκέψη που έκανα είναι ότι θα μπορούσε η πρώτη περίπτωση να αφορά το C-CPSD, Η δευτερη την οριακή, και η τρίτη την ναρκισσιστική διαταραχή.... Φυσικά και δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα...

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση της γνωστικής θεραπείας η θεραπεία σχημάτων. Με τα παραπάνω μου θύμισες μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Η θεωρία υποστηρίζει ότι η συμπεριφορά και κατ' επέκταση η διαταραχή είναι η στρατηγική που υιοθέτησε το άτομο ώστε να επιβιώσει συναισθηματικά σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον του παρελθόντος. Η στρατηγική που θα εφαρμοστεί επηρεάζεται από τρεις διεργασίες οι οποίες ειναι 1) η αποδοχή, 2) η επίθεση και 3) η υπεραναπλήρωση. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η φοβική κατάσταση ειναι επιθετικοί και απαιτητικοί γονείς τότε, στην πρώτη περίπτωση το θύμα υποτάσσεται (το καλό παιδί που δεν λέει ποτέ όχι). Στην δεύτερη συγκρούεται (το επιθετικό παιδί που δημιουργεί φασαρίες χωρίς λόγο). Στην τρίτη περίπτωση λειτουργεί εντελώς αντίθετα με αυτό που νιώθει (ενώ έχει μέσα του μεγάλο φόβο, λειτουργεί ως θαρραλέος και άνετος). Η σκέψη που έκανα είναι ότι θα μπορούσε η πρώτη περίπτωση να αφορά το C-CPSD, Η δευτερη την οριακή, και η τρίτη την ναρκισσιστική διαταραχή.... Φυσικά και δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα...

---

Δεν ξέρω αν έχει σχέση και με τα φύλα. Εγώ ως κορίτσι αντέδρασα με φόβο και υποταγή στα όσα έζησα στην πατρική οικογένεια. Εχω αδερφό, που έχει κατηγορηθεί (από άλλους, εγώ δεν είμαι αντικειμενική) ως νάρκισσος, και "ίδιος με τον πατέρα μας". Τι είπαμε ότι είναι το C-CPSD ?

sory! C-PTSD

xaxa η πρώην μου τον αδελφό της επίσης τον θεωρούσε νάρκισσο μέγα! Εγώ δεν το γνώρισα ποτέ. Είχαν κόψει εντελώς σχέσεις πριν γνωριστούμε. Γιατί άραγε?

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

xaxa η πρώην μου τον αδελφό της επίσης τον θεωρούσε νάρκισσο μέγα! Εγώ δεν το γνώρισα ποτέ. Είχαν κόψει εντελώς σχέσεις πριν γνωριστούμε. Γιατί άραγε?

---

Εγώ έχω μάλλον τυπικές σχέσεις με τον αδερφό μου. Τώρα που μεγαλώσαμε όντως του φέρομαι όπως στον πατέρα μας. Δηλαδή συμφωνώ μαζί του σε όλα, ακόμα και όταν δεν συμφωνώ μέσα μου. Μερικές φορές τον φοβάμαι επίσης. Αλλες φορές βέβαια νιώθω ευγνώμων γιατί είναι δυνατός και με βοηθάει με την αποφασιστικότητά του και όχι μόνον. Πάντως ωραία η θεωρία σου, μοιάζει να έχει λογική βάση.

Ο αδελφός σου τι στάση κρατούσε απέναντι στους γονείς?

Και τώρα το ερώτημα: Λένε ότι ο borderline ταιριάζει με νάρκισσο και caretakers.

Θα μπορούσε ο C-PTSD να ταιριάξει με borderline? Πρόσεξε τη διαφορά, ο C-PTSD δεν είναι πραγματικός caretaker. Υποδύεται ότι είναι. Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι εγώ είμαι C-PTSD, κάτι που μοιάζει λογικό μετά από όσα είπαμε, είμαι μόνο εξωτερικά caretaker. Επειδή φαινομενικά συμφωνώ με όλους και φαίνομαι να δίνω κλπ. Μέσα μου όμως επαναστατώ, δεν τα κάνω επειδή τα πιστεύω , αλλά από φόβο και υποταγή.

Το λέω αυτό γιατί συχνά με περνάνε (και άσχετοι άνθρωποι) για "πολύ καλή, πολύ δοτική" , αλλά εγώ μέσα μου δεν ενδιαφέρομαι και πολύ για κανέναν, μόνο για όσους είναι.... χμ... ο καθρέφτης μου;

Νομίζω ότι μοιάζω με το borderline πολύ περισσότερο από όσο πίστευα.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Ο αδελφός σου τι στάση κρατούσε απέναντι στους γονείς?

---

Ακριβώς αυτό που περιέγραψες. Μέσα του φόβος και απέξω επανάσταση και κόντρα σε όλα.

Εγώ έκανα απλά μια συσχέτιση ανάμεσα στις συμπεριφορικές στρατηγικές και τις διαταραχές. Είπα απλά αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι μέσα από την πολυετή έκθεση του παιδιού σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον, κάτι θα μείνει στο τέλος. Όμως, ίσως το παιδί που θα υιοθετήσει την στάση αποδοχής-υποταγής να ειναι σε καλύτερη μοίρα από τα υπόλοιπα διότι η στάση υποταγής δεν θα τροφοδοτεί περαιτέρω κακοποιητικές συμπεριφορές, άρα λιγότερες συγκρούσεις και άρα λιγότερη ζημιά στον εγκέφαλο. Τα ναρκισσιστικά δυναμικά των γονέων στην περίπτωση αυτή μπορεί να εκτονωθούν στα υπόλοιπα παιδιά.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Εγώ έκανα απλά μια συσχέτιση ανάμεσα στις συμπεριφορικές στρατηγικές και τις διαταραχές. Είπα απλά αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι μέσα από την πολυετή έκθεση του παιδιού σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον, κάτι θα μείνει στο τέλος. Όμως, ίσως το παιδί που θα υιοθετήσει την στάση αποδοχής-υποταγής να ειναι σε καλύτερη μοίρα από τα υπόλοιπα διότι η στάση υποταγής δεν θα τροφοδοτεί περαιτέρω κακοποιητικές συμπεριφορές, άρα λιγότερες συγκρούσεις και άρα λιγότερη ζημιά στον εγκέφαλο. Τα ναρκισσιστικά δυναμικά των γονέων στην περίπτωση αυτή μπορεί να εκτονωθούν στα υπόλοιπα παιδιά.

---

Ναι, ίσως. Μη νομίζεις όμως έχουμε κατάλοιπα. Για την ιστορία, εγώ έκανα τα πάντα για να κάνω αυτά που ήθελα (ουπς, είπα ήθελα; ) και τα έκανα θαρρώ μετά τα 25 που δεν μπορούσαν πια να με ελέγξουν. Βέβαια, από "το τέλειο παιδί" στα 25 , είχα μετατραπεί "στη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής τους" στα 30 και μετά σιγά σιγά τα βρήκαμε.

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Και τώρα το ερώτημα: Λένε ότι ο borderline ταιριάζει με νάρκισσο και caretakers.

Θα μπορούσε ο C-PTSD να ταιριάξει με borderline? Πρόσεξε τη διαφορά, ο C-PTSD δεν είναι πραγματικός caretaker. Υποδύεται ότι είναι. Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι εγώ είμαι C-PTSD, κάτι που μοιάζει λογικό μετά από όσα είπαμε, είμαι μόνο εξωτερικά caretaker. Επειδή φαινομενικά συμφωνώ με όλους και φαίνομαι να δίνω κλπ. Μέσα μου όμως επαναστατώ, δεν τα κάνω επειδή τα πιστεύω , αλλά από φόβο και υποταγή.

Το λέω αυτό γιατί συχνά με περνάνε (και άσχετοι άνθρωποι) για "πολύ καλή, πολύ δοτική" , αλλά εγώ μέσα μου δεν ενδιαφέρομαι και πολύ για κανέναν, μόνο για όσους είναι.... χμ... ο καθρέφτης μου;

Νομίζω ότι μοιάζω με το borderline πολύ περισσότερο από όσο πίστευα.

---

Ναι άλλα ο borderline δεν ψάχνει καθρέφτη, να καθρεφτίσει τι? την κενότητα του?, το κενό? Ο borderline γίνεται ο καθρέφτης των άλλων. Γιατί? για να προάγει την οικειότητα. Και η οικειότητα πως προάγεται και δημιουργείται? με το να έχουμε άτομα γύρω μας που μας ειναι οικεία, μας μοιάζουν, μας κατανοούν, μας νοιάζονται, μας θυμίζουν τους εαυτούς μας. Οικείο είναι το γνώριμο, δλδ αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη.

Σκεπτόμενος την δική μου εμπειρία, μπορώ να βεβαιώσω ότι ακόμα και να ήθελα να γίνω ο καθρεφτης της borderline, θα ήταν αδύνατο γιατί μέσα σε 2 εβδομάδες ήταν εγώ.

να ξεκαθαρίσω ότι όλοι μας στην αρχή μίας σχέσης αλλάζουμε την συμπεριφορά μας ω ένα βαθμό ώστε να μοιάζουμε περισσότερο στον άλλον/άλλη και να δημιουργήσουμε οικειότητα. Και αυτό είναι υγιές. Όταν μιλάμε για mirroring μιλάμε για ακραία κατάσταση, όχι απλά μία προσαρμογή της συμπεριφοράς αλλά ακραία μεταμόρφωση βασικών δομών της προσωπικότητας.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Ναι άλλα ο borderline δεν ψάχνει καθρέφτη, να καθρεφτίσει τι? την κενότητα του?, το κενό? Ο borderline γίνεται ο καθρέφτης των άλλων. Γιατί? για να προάγει την οικειότητα. Και η οικειότητα πως προάγεται και δημιουργείται? με το να έχουμε άτομα γύρω μας που μας ειναι οικεία, μας μοιάζουν, μας κατανοούν, μας νοιάζονται, μας θυμίζουν τους εαυτούς μας. Οικείο είναι το γνώριμο, δλδ αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη.

---

Ναι. Αλλά ο Borderline γίνεται καθρέφτης για να μην είναι πια κενός. Αλλά και ο μετατραυματικός καθρεφτίζει τον καθρέφτη, επειδή αυτό έχει μάθει να κάνει (υποτασσόμενος στη συμπεριφορά των άλλων). Καταλαβαίνεις που το πάω; Η δική μου εμπειρία ήταν, ειδικά στην αρχή, λες και ήμουν σε δωμάτιο με καθρέφτες. Τελείως εξωπραγματικά. Κι όλα μέσα σε 2-3 εβδομάδες, όπως λες κι εσύ.

δηλαδή αν τα μπλέξουν δύο BPD τι θα γίνει? του καθρέπτη το καγκελο? χαχα, πέρα από την πλάκα τι θα συμβεί?
Πάντως να ξέρετε καθρέπτες σίγουρα γίνονται οι asperger οι οποίοι μοιάζουν πολύ με bpd στη συμπεριφορά, ακόμη κι αν έχουν μεγαλώσει σε πολύ καλό περιβάλλον.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

δηλαδή αν τα μπλέξουν δύο BPD τι θα γίνει? του καθρέπτη το καγκελο? χαχα, πέρα από την πλάκα τι θα συμβεί?
Πάντως να ξέρετε καθρέπτες σίγουρα γίνονται οι asperger οι οποίοι μοιάζουν πολύ με bpd στη συμπεριφορά, ακόμη κι αν έχουν μεγαλώσει σε πολύ καλό περιβάλλον.

---

Οταν πρωτοσυνάντησα τον φίλο μου νόμιζα ότι έχει Asperger γιατί είχε τόσο ανέκφραστο πρόσωπο που μου θύμιζε εκείνον τον ηθοποιό, τον Sheldon για όποιον ξέρει τη σειρά

Ερώτηση : κάποιος που έχει οριακή μπορεί να τον βλέπεις στην πορεία της ζωής του σε βάθος χρόνου...με διαφορετικούς χαρακτήρες; πχ μια φάση να είναι φανατικός ροκάς με όλο το στυλ που το ακολουθεί στο ντύσιμο, μαλλιά κτλ και μια άλλη φάση να γίνεται σκυλάς να ακούει ξαφνικά λαικά, να αλλάζει πολιτικές πεποιθήσεις και γενικά να γίνεται άλλος; Μπορει να χει σχέση με το καθρεφτισμα που λέτε αυτό ή είναι άσχετο;

καλησπερα , Οπως θ γνωριζεις -αφου και οπως λες εχεις γνωσεις - θα ξερεις λογικσ οτι συμφωνα με τους ψυχαναλυτες οι ψχικες διαταραχες των γωνεων κατα μεγαλο βαθμο μεταφερονται και στα τεκνα.Εφοσον δεν εχουν βρεθει και θεραπευτει απο τον απογωνο τους. Η εαν ειναι ασθενειες τοσο ασχημες! τοσο απεχθες οπου ο /η γιος η κορη εχει συχαθει τους γονεις του και για αυτο τον λογο γινεται το αντιθετο ενας τελειος γονιος , ενας υπεροχος συντροφος!
Χωρις παρεξηγηση, εσυ παντος δειχνεις οτι εχεις αρκετη φιλαρεσκια ! ολα τα μηνυματα σου ,και οι περισσοτερες πρωτασεις σου αναφερουν συνεχως αρετες που εχεις αποκτησει ,ειτε που γεννηθηκες με αυτες! οι δευτερες παρουσιαζωνται απο εσενα με τροπο οριζωντιο ετσι ωστε να μην νιωσεις αμεση σχεση με ττους γωνεις σου!

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης.

Μη δινεις σημασια στον τζωρτζ πανου, σιλβερ. Η συνεχιζομενη παρουσια του εδω μεσα ειναι μαυρη σελιδα στην ιστορια του φορουμ. Μεχρι και μεθοδους σε ατομα με αυτοκτονικο ιδεασμο εχει προτεινει - δημοσια.


(συγχωρεστε την παρεμβαση μου, για τον ανεκδιηγητο και μονο ηταν μιας και η διαχειριση δεν τον συμμαζευει.)