Άγχος για επαγγελματική αποκατάσταση

Γεια σας,
ηθελα να πω για ενα αγχος που εχω σχετικα με το μελλον. Νιώθω ανασφάλεια γενικα, πολλη ανασφαλεια. Νιωθω οτι έχω επιλεξει μια σχολη για την οποια δεν εχω μεράκι. Απλως προσπαθώ με νύχια και με δόντια να την τελειώσω επιτέλους, αλλα δεν φανταζομαι τον εαυτο μου μετα να κανω οντως αυτο το επαγγελμα... Οδοντιατρικη σπουδάζω. Τωρα που ειμαι ακομα φοιτητρια, εχω τον στοχο να παρω πτυχιο. Οποτε ειμαι εκει επικεντρωμένη, ασχετα απο το ποσο μ' αρεσει. Ταυτοχρονα ζω με τα χρηματα των γονιών μου, οι οποίοι οι άνθρωποι ειναι πολυ δοτικοι..Αλλα σκεφτομαι οτι οκ τελειωνω, χαιρομαι κλπ Αλλα μετα τι; Για ποιο λογο ολη αυτή η ταλαιπωρια; Γενικα απο τοτε που εχω μπει στη σχολη ειμαι μονιμως με μια αρνητικοτητα και μια απαισιοδοξια οτι δεν μ αρέσει αρκετα, οτι δεν θελω να κανω αυτο σε ολη μου τη ζωη κλπ.. Καταρχας αν δεν εχεις την ορεξη και την αγάπη γι αυτο ειναι και πολυ δύσκολο να πετυχεις. Ειναι οδοντιατρικη..Θελει πολλες γνώσεις, δεξιοτεχνια , εμπειρια κλπ. Γενικα με αγχωνει πολύ το ολο θεμα της επαγγελματικης αποκαταστασης, των χρηματων, η ολη φαση με την κριση, η απογοητευση που ενω αισθανομουν οτι δεν μ αρέσει τοσο η σχολή ηδη απο το πρωτο ετος παρ ολα αυτα συνεχισα..Αλλα και να μην συνεχιζα παλι δεν ήξερα τι ήθελα! Με ρωτουσαν ωραια αν κάνεις 10% που θες να πας; Αλλα δεν μπορουσα να απαντήσω με το χερι στη φωτιά για καποια σχολη.. Απλώς γνωρίζω ατομα που ασχολουνται με κατι και το γουστάρουν, παιρνουν κάποια ικανοποιηση απο αυτο. Και ζηλευω.. Απο την αλλη βλεπω και ατομα που ναι μεν σπουδασαν κάτι που τους αρεσε, αλλα δυσκολεύονται οικονομικα λογω των συνθηκων στην Ελλαδα.. Και μου την σπαει που δεν μπορω να νιωθω αισιοδοξη για το μελλον λογω αυτης της καταστασης εδω περα! Γιατι ταυτοχρονα δεν ειμαι τυπος που ψηνεται ιδιαίτερα για εξωτερικό... Γενικα το εχω κουράσει με ολες αυτες τις σκεψεις .

Ακούγεται πολύ αλλόκοτο αλλά και πολύ κλισέ... Οι καλύτερες λύσεις έρχονται όταν σταματάς να σκέφτεσαι. Όσο περισσότερο σκέφτεσαι και κουράζεσαι, θα είσαι πιο κοντά στις χειρότερες δυνατές λυσεις και αποφάσεις. Όσο πιο κουρασμένη, τόσο πιο απελπισμένη... Και η απελπισία φέρνει πάντα πρόχειρες λύσεις.

Σίγουρα δεν είναι ρόδινα τα πράγματα. Ποτέ δεν ήταν, ποτέ δεν είναι, ποτέ δεν θα είναι.

Η πίεση, ο πανικός και το άγχος που βιώνεις σε κάποιο βαθμό δεν πρέπει να σε κάνουν να βιάζεσαι. Κάνε διάλειμμα από το μοτίβο αυτό των τοξικών σκέψεων.

Ακόμη και αν με μαγικό τρόπο ένα τζίνι σου έδινε το πτυχίο, άδεια, χώρο και εργαλεία για να εξασκήσεις αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και συμπαθητική επιστήμη, η ζωή σου δε θα ήταν σίγουρη. Η ζωή έχει πολλές άγνωστες μεταβλητές, πολλά απρόβλεπτα.

Είτε βρίσκεσαι στο πάτωμα, είτε στον ουρανό, να ξέρεις ότι δεν θα είναι μόνιμο.

Υπομονή και μην πελαγώνεις.

Καλημέρα.
Η σχολή αυτή ήταν επιλογή σου αρχικά και με πιο σκεπτικό; Όπως το έβλεπες απ΄έξω σου φαινόταν ενδιαφέρουσα δουλειά ή σκεφτόσουν ότι έχει καλά έσοδα και πάντα θα έχεις πελατεία; Ή ιδανικά σε ενδιέφερε κάτι άλλο, π.χ. γενική ιατρική αλλά δεν σου έκατσε λόγω βαθμολογίας οπότε συμβιβάστηκες σε αυτό;

Η στάση των γονιών σου ως προς τις σπουδές και τα εργασιακά ποια είναι; Είναι άνθρωποι που επιδιώκουν κυρίως στην ασφάλεια και στην σταθερότητα ή άνθρωποι του ρίσκου που στοχεύουν ψηλά; Χρησιμοποιείς την λέξη "αποκατάσταση" και μου δίνεις την εντύπωση ότι θες να βρεις κάτι το εντελώς μόνιμο να βολευτείς και δεν είσαι άτομο που ψάχνεται γενικότερα. Δεν το λέω αρνητικά, είναι θέμα χαρακτήρα.

Μονιμότητα και αποκατάσταση είναι πάρα πολύ δυσεύρετα πάντως, ειδικά σήμερα. Και πάντα, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Έχεις κάποια έστω και ελάχιστη εργασιακή εμπειρία σε οποιονδήποτε τομέα;

Γνώμη μου είναι να αφήσεις τις πολλές σκέψεις στην άκρη για λίγο και να προσπαθήσεις να τριφτείς λίγο με την "πραγματική" ζωή, ώστε να πειραματιστείς με τον εαυτό σου σε διαφορετικές καταστάσεις. Εθελοντισμός λίγες φορές την εβδομάδα, μία δουλειά part-time άσχετη με τη σχολή, κάτι. Αν λόγω φόρτου με τα μαθήματα δεν μπορείς τώρα (που νομίζω ότι κάποιο χρόνο θα βρεις έστω για κάποια εθελοντική δράση), τότε σίγουρα το καλοκαίρι. Βρες κάποια δουλειά λίγους μήνες κι ας μην την έχεις ανάγκη. Θα σου ανοίξει λίγο τους ορίζοντες η τριβή με διαφορετικό κόσμο και η καθημερινότητα ενός μη-φοιτητή.

Positive Way, σ 'ευχαριστω πολυ για την απάντηση..Ισως οντως δε θέλει βιασυνη. Η αλήθεια ειναι πως εχω αγχωθει αρκετά να τελειωνω γρηγορα με τη σχολη για να δω με τι θα ασχοληθω στη συνεχεια.. Και αυτο το αγχος να ξεμπερδευω με εχει φθειρει ολους τους μηνες απο την αρχη της χρονιας. Διοτι στη σχολή μου δεν είναι απολυτα στο χέρι μου το ποσο γρηγορα θα τελειώσω. Εξαρταται και απο αλλους παράγοντες..Και αυτό με σκοτωνει τώρα τελευταία. Εδω και 6 μηνες δηλαδη :p Απλως ελπίζω να βρω κατι που να μου δινει νοημα. Γιατι οσο συμπαθητικη κι αν ειναι η επιστήμη νιωθω οτι δεν μπορω να το αγαπησω αυτο το επαγγελμα, σαν να νιώθω ενα κενο οταν σκεφτομαι ότι μια ζωη θα κανω αυτο το πραγμα

Γεια σου Σονια, ευχαριστώ για την απάντηση. Ήταν πρώτη επιλογη ναι. Ομως το επελεξα με βαση τη λογική αποκλειστικα και οχι με βαση το ότι μου αρεσε. Γενικα δεν ειχα κατι σίγουρο στο μυαλο μου για το τι θα κανω. Τελευταία στιγμη αποφασισα να δηλωσω οδοντιστρικη γιατί εγραψα πολυ καλα στις πανελληνιες και ολοι με ωθούσαν σε τετοια επαγγελματα( λογω θεωρητικα καλυτερης αποκατάστασης, χρηματων κλπ)Σκεφτόμουν μονο πως ισως μ αρεσει επειδη ειναι κατι πρακτικο και οχι μονο θεωριες. Που οντως σε ενα βαθμο μ αρέσει αυτο (οταν τα καταφερνω και δεν μου βγαινει η πίστη).
Οι γονεις μου ειναι και οι δυο εκπαιδευτικοι στο δημοσιο. Ρισκα δεν θεωρώ οτι παιρνουν γτ δεν είναι ελευθεροι επαγγελματίες. Γενικα θελουν να εξελισσονται στη δουλεια κλπ. Αλλα οκ οταν είσαι διορισμένος στο δημοσιο τι ρισκα να παρεις?
Μιλω οντως για αποκατάσταση, γιατί δεν μπορω να είμαι με το αγχος και την ανασφαλεια... Δηλαδη βλέπω τωρα στη σχολή μου που καποιοι ασθενεις ακυρωνουν, με στήνουν ή τυχαινουν διαφορες αναποδιες και μενω πισω και δεν μπορω να παρω πτυχιο και λεω τι φαση? Δεν είναι κατάσταση αυτή. Δηλαδη ίσως μια σιγουριά και μια σταθερότητα την έχω ανάγκη. Εκτος κι αν είσαι τοσο καλος σε αυτό που κανεις και εχεις πετύχει και εισαι σιγουρος οτι δεν πρόκειται να μεινεις χωρις πελατεία..
Δεν εχω δουλεψει ιδιαίτερα. Πολυ λιγο σε μια δουλεια αλλα ειχα εξεταστική και την άφησα γιατι μου προσθετε έξτρα αγχος .Τωρα δεν νομίζω να εχω χρόνο γτ θα πηγαίνω σε εναν οδοντίατρο να βοηθάω (σχετικο με τη σχολή κι αυτο :p) Εννοεις να κανω κατι σε εθελοντισμο ή δουλεια μηπως βρω κατι αλλο που να με εμπνεει? Ή απλα για να ξεχαστω?

Εννοώ ότι σαν φοιτήτρια είσαι λίγο πολύ σε ένα κλειστό κύκλο με ανθρώπους στην ίδια φάση με εσένα και η καθημερινότητά σου είναι λίγο πολύ προβλέψιμη. Όσο περισσότερο γνωρίζεις κόσμο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους, με ποικίλα σκεπτικά και εμπειρίες και όσο πιο πολύ έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικά περιβάλλοντα, τόσο εμπλουτίζεις την σκέψη σου, ανακαλύπτεις νέα πράγματα και νέα ενδιαφέροντα και μπορεί να σου κινήσει το ενδιαφέρον κάτι που ούτε σου περνούσε από το μυαλό πριν, ή να δεις ένα θέμα πιο σφαιρικά. Διότι καλή η θεωρία, αλλά εκεί έξω βλέπεις πρακτικά τι είναι η ζωή, όχι στο πανεπιστήμιο.
Μπορεί να δεις και να εκτιμήσεις αλλιώς την οδοντιατρική ή να αποφασίσεις ότι θες να δοκιμάσεις κάτι άσχετο που πριν δεν ήξερες καν ότι υπήρχε.Ή να πεις ότι για 2 χρόνια θα κάνω αυτό και αν δεν μου κάτσει θα κάνω το άλλο. Ή οτιδήποτε.
Ενώ ένα θέμα το σκέφτεσαι συνεχώς και δεν ξέρεις τι να αποφασίσεις, σε άσχετο χρόνο εκεί που δεν το περιμένεις και δεν το σκέφτεσαι πλέον ιδιαίτερα, τότε μπορεί να ξέρεις ξαφνικά ποια είναι η σωστή απόφαση για εσένα.

Για την σταθερότητα να ξέρεις ότι ακόμα και τις καλές εποχές, αυτοί που τολμούν και ρισκάρουν είναι συνήθως γενικά οι κερδισμένοι συνολικά και στο οικονομικό και αλλού. Και ότι αυτό που είχαμε πολύ δεδομένο στην χώρα μας ότι μια ζωή κάνω το ίδιο και το ίδιο επάγγελμα και κάθομαι και μουχλιάζω, με τα θετικά του και τα αρνητικά του, δεν ήταν καθόλου δεδομένο ή ακόμα και επιθυμητό στις περισσότερες δυτικές χώρες.
Δυστυχώς μας μεγαλώνουν με πολύ συντηρητική νοοτροπία εδώ και μας σκοτώνουν την δημιουργικότητα και τη φαντασία. Πρέπει να εκπαιδεύσεις λίγο τον εαυτό σου να είσαι πιο ψύχραιμη και να μην περιμένεις μια ζωή όπου δεν υπάρχουν απρόοπτα και δυσκολίες. Δηλαδή αν φρικάρεις τόσο πολύ τώρα για κάποια ραντεβού που ακυρώνονται, αργότερα που μπορεί να σου έρχονται όλα εντελώς εκτός προγράμματος, τι θα κάνεις;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Εννοώ ότι σαν φοιτήτρια είσαι λίγο πολύ σε ένα κλειστό κύκλο με ανθρώπους στην ίδια φάση με εσένα και η καθημερινότητά σου είναι λίγο πολύ προβλέψιμη. Όσο περισσότερο γνωρίζεις κόσμο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους, με ποικίλα σκεπτικά και εμπειρίες και όσο πιο πολύ έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικά περιβάλλοντα, τόσο εμπλουτίζεις την σκέψη σου, ανακαλύπτεις νέα πράγματα και νέα ενδιαφέροντα και μπορεί να σου κινήσει το ενδιαφέρον κάτι που ούτε σου περνούσε από το μυαλό πριν, ή να δεις ένα θέμα πιο σφαιρικά. Διότι καλή η θεωρία, αλλά εκεί έξω βλέπεις πρακτικά τι είναι η ζωή, όχι στο πανεπιστήμιο.
Μπορεί να δεις και να εκτιμήσεις αλλιώς την οδοντιατρική ή να αποφασίσεις ότι θες να δοκιμάσεις κάτι άσχετο που πριν δεν ήξερες καν ότι υπήρχε.Ή να πεις ότι για 2 χρόνια θα κάνω αυτό και αν δεν μου κάτσει θα κάνω το άλλο. Ή οτιδήποτε.
Ενώ ένα θέμα το σκέφτεσαι συνεχώς και δεν ξέρεις τι να αποφασίσεις, σε άσχετο χρόνο εκεί που δεν το περιμένεις και δεν το σκέφτεσαι πλέον ιδιαίτερα, τότε μπορεί να ξέρεις ξαφνικά ποια είναι η σωστή απόφαση για εσένα.

---

Ναι σε αυτο που λες εχεις δικιο, συναναστρεφομαι κυριως με ανθρωπους που ειναι στην ιδια φαση με μενα. Απλως τι να κανω δηλαδη? Πώς θα γίνει να γνωρίζω συνέχεια καινούριους ανθρώπους και να ειμαι σε διαφορετικα περιβάλλοντα?..

Περιοδοντολόγος, είναι λίγοι και πληρώνονται υπέρογκα ποσά. Ειδικότητα την οποία οι ασθενείς όπως εγώ την παντρεύονται εφόρου ζωής....

Κοιτα τι λεει εδω ο Τζο. Πρεπει να διαλεξεις ενα δρομο για να ζησεις οικονομικα ανεξαρτητη. Αλλα... η εργασια θα σου στερησει τον ελευθερο χρονο, ισως και την ηρεμια και τη χαρα της ζωης. Τα καλυτερα σου χρονια ειναι αυτα. Εγω αναρωτιεμαι ποιο ειναι το νοημα σε ολα.

https://www.youtube.com/watch?v=TEJqqllAKPE

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Κοιτα τι λεει εδω ο Τζο. Πρεπει να διαλεξεις ενα δρομο για να ζησεις οικονομικα ανεξαρτητη. Αλλα... η εργασια θα σου στερησει τον ελευθερο χρονο, ισως και την ηρεμια και τη χαρα της ζωης. Τα καλυτερα σου χρονια ειναι αυτα. Εγω αναρωτιεμαι ποιο ειναι το νοημα σε ολα.

https://www.youtube.com/watch?v=TEJqqllAKPE

---

Σε κάποιο άλλο σχόλιο σου έλεγες ότι θέλεις να βρεις δουλειά και οτι δεν αντέχεις σπίτι και τώρα λες οτι η εργασία στερεί τον ελεύθερο χρόνο και την χαρα της ζωής;
Οποτε τι προτείνεις; να είμαστε ολοι αεργοι;
Το νόημα σε ολα αυτα Ορέστη είναι η επιβίωση και η καθημερινοτητα.
Εκτός απο το φαγητό, το νοίκι, το ρευμα το νερό που ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύουμε για να τα πληρώνουμε και να μπορούμε να ανταπεξελθουμε στις υποχρεώσεις.
Υπάρχει και η κοινωνικοποιηση μεσω τις εργασίας, το οτι βγαίνεις απο το σπίτι και εισαι ενεργό μέλος της κοινωνίας.

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Σε κάποιο άλλο σχόλιο σου έλεγες ότι θέλεις να βρεις δουλειά και οτι δεν αντέχεις σπίτι και τώρα λες οτι η εργασία στερεί τον ελεύθερο χρόνο και την χαρα της ζωής;
Οποτε τι προτείνεις; να είμαστε ολοι αεργοι;
Το νόημα σε ολα αυτα Ορέστη είναι η επιβίωση και η καθημερινοτητα.
Εκτός απο το φαγητό, το νοίκι, το ρευμα το νερό που ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύουμε για να τα πληρώνουμε και να μπορούμε να ανταπεξελθουμε στις υποχρεώσεις.
Υπάρχει και η κοινωνικοποιηση μεσω τις εργασίας, το οτι βγαίνεις απο το σπίτι και εισαι ενεργό μέλος της κοινωνίας.

---

Δεν προτεινω τιποτα γιατι ουτε εγω εχω βρει τις απαντησεις. Εσυ δουλευεις; Βρισκεις μεσα απο την εργασια σου αυτα που λες; Νιωθεις ικανοποιημενη απο τη ζωη;

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Δεν προτεινω τιποτα γιατι ουτε εγω εχω βρει τις απαντησεις. Εσυ δουλευεις; Βρισκεις μεσα απο την εργασια σου αυτα που λες; Νιωθεις ικανοποιημενη απο τη ζωη;

---

Ναι δουλεύω και κάνω και 2 δουλειές..
Πρόσφατα μετακόμισα και μένω μόνη μου.
Και εμένα τα πράγματα ηταν πολυ δύσκολα στο σπίτι και ήξερα οτι πρέπει να φύγω. Και το κυριότερο το ΗΘΕΛΑ.
Δουλεύω απο τα 17 μου και μετα απο 10 χρόνια κατάφερα να φύγω οριστικά απο το σπίτι.
Χωρίς δουλειά πως θα το κατάφερνα; μπορώ πλεον μόνη μου να πληρώνω το νοίκι, τα εξοδα του σπιτιού και τα προσωπικά μου έξοδα.
Και οι δύο δουλειές που κάνω,συναναστρεφομαι με κόσμο.στο πέρασμα του χρόνου, ναι είναι κουραστικό. Αλλά δεν θα το άλλαζα.

Χωρίς προσπάθεια και προσωπική δουλειά δεν γίνεται τίποτα Ορέστη. Στην ζωή δεν μας χαρίζεται τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Ναι δουλεύω και κάνω και 2 δουλειές..
Πρόσφατα μετακόμισα και μένω μόνη μου.
Και εμένα τα πράγματα ηταν πολυ δύσκολα στο σπίτι και ήξερα οτι πρέπει να φύγω. Και το κυριότερο το ΗΘΕΛΑ.
Δουλεύω απο τα 17 μου και μετα απο 10 χρόνια κατάφερα να φύγω οριστικά απο το σπίτι.
Χωρίς δουλειά πως θα το κατάφερνα; μπορώ πλεον μόνη μου να πληρώνω το νοίκι, τα εξοδα του σπιτιού και τα προσωπικά μου έξοδα.
Και οι δύο δουλειές που κάνω,συναναστρεφομαι με κόσμο.στο πέρασμα του χρόνου, ναι είναι κουραστικό. Αλλά δεν θα το άλλαζα.

Χωρίς προσπάθεια και προσωπική δουλειά δεν γίνεται τίποτα Ορέστη. Στην ζωή δεν μας χαρίζεται τίποτα.

---

H ζωη σου ειναι η δουλεια σου δλδ; Δε θα ηθελα να ανταλλαξω τα χρονια μου για λεφτα. Ειναι τοσο λιγα. Απλα η ζωη μου ειναι ενα αδιεξοδο. Μονο τα ονειρα αξιζουν. Οι φαντασιωσεις. Καμια προοπτικη.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

H ζωη σου ειναι η δουλεια σου δλδ; Δε θα ηθελα να ανταλλαξω τα χρονια μου για λεφτα. Ειναι τοσο λιγα. Απλα η ζωη μου ειναι ενα αδιεξοδο. Μονο τα ονειρα αξιζουν. Οι φαντασιωσεις. Καμια προοπτικη.

---

Και πως ακριβώς αξιοποιείς τώρα τα χρόνια σου;

Γεια σού! Βρίσκομαι κι εγώ σε μια παρόμοια κατάσταση με εσένα. Σπουδάσω Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα. Μού άρεσε πάντα, όμως το τελευταίο καιρό νιώθω πως είμαι λίγο χαμένος σχετικά με τη σχολή, ότι δεν είναι αυτό που ήθελα, ότι κάνω λάθος γενικά στη ζωη. Βάλε και τα καθημερινά ζόρια, το κάνει πολύ χειρότερα. Μια κατάσταση θολή. Δεν είσαι η μόνη πάντως, να το ξέρεις αυτό!

ειναι στην αρχη το ζορι.. καθε αρχη και δυσκολη.. μετα θα ανταμειφθεις πλουσιοπαροχα με την επιλογη σου! θα πεις τα καταφερα... ταπεινη μου γνωμη...