εχω κοινωνικο αγχος,παλια αγχωνομουν και με τις απλες καταστασεις πχ να παραγγειλω φαγητο,να παω σουπερμαρκετ,τωρα ομως υστερα απο αρκετη ψυχοθεραπεια και προσωπικη δουλεια τα κανω ολα τα βασικα βεβαια μιλαω χαμηλοφωνα,δεν κοιταω στα ματια..
Printable View
εχω κοινωνικο αγχος,παλια αγχωνομουν και με τις απλες καταστασεις πχ να παραγγειλω φαγητο,να παω σουπερμαρκετ,τωρα ομως υστερα απο αρκετη ψυχοθεραπεια και προσωπικη δουλεια τα κανω ολα τα βασικα βεβαια μιλαω χαμηλοφωνα,δεν κοιταω στα ματια..
Δεν ξέρω πόσο φυσιολογικό είναι αυτό που έκανε ο ψυχολόγος.. Εγώ πάντως δεν το έχω ξανά ακούσει.. Μάλλον είναι υπερβολικά καλός??Quote:
Originally Posted by ariana
Όταν με είχε βάλει η ψυχολόγος να κάνω μια άσκηση και ένιωθα τα μάτια της πάνω μου.. Δεν μπορούσα να λειτουργησω.. Οπότε μπορώ να καταλάβω και το άγχος σου.
Φίλους έχεις?μπορεί να σε ξαναρώτησα.
Γειά σου ariana.. Υπάρχει περίπτωση να ένιωσες εκείνη τη στιγμή ότι ήταν μια στιγμή αξιολόγησης της μέχρι τώρα πορείας σου ή κάτι ανάλογο? καταλαβαίνεις πώς το λέω... Επειδή ήταν κ εκείνος μαζί σου κ είχες στο μυαλό σου ότι είναι εκεί για να σε παρατηρήσει, κ αυτό σε αγχωσε όσο να πεις.. Εμένα πάντως μου φαινεται κ κάπως λογικό, κ όχι σημάδι χειροτερευσης.. Το συζητησες μαζί του για το συγκεκριμένο συμβάν?
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις,ναι έχω φίλους,βασικά μια φίλη λόγω του κοινωνικού μου αγχους.Ναι Το συζήτησα μαζί του,βασικά συζήτησα το γεγονος ότι είχα πολύ άγχος δεν συζητήσαμε γιατί είχα τόσο άγχος.
Πλέον ο κόσμος δεν κοιτάει τι κάνει ο διπλανός τους.. Και να χτυπιέται κάτω δεν θα κοιτάξουν.. Τόσο άγχος γιατί??Quote:
Originally Posted by ariana
Ποιος σου κατέστρεψε τόσο πολύ την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου?? Ποιος σε σχολιαζε και γενικά έβρισκε λάθος σε ότι και να κάνεις?
Βασικά σε όλο το δημοτικό μου έκαναν στο σχολείο τρομερό bullying όχι μόνο βρισιές και χαρακτηρισμοι γενικά και χτυπήματα και συνομωσίες,με απομόνωναν.
Οι γονείς σου τώρα στηρίζουν αυτό που κάνεις? Ψυχοθεραπεία κτλ?Quote:
Originally Posted by ariana
Τα παιδιά στο σχολείο τι ακριβώς είδαν σε σένα και το κορόιδευαν? Εννοώ τι κοροιδευαν?
Η μητερα μου ναι,ο πατέρας μου συνέχεια μου λέει ότι δίνουμε τζάμπα λεφτά πάντως και οι δύο οταν με βλέπουν ότι ντρέπομαι,όταν αντιμηλω σε αυτους,έχω νεύρα μου λένε συνέχεια τζάμπα λεφτά δίνουμε τίποτα δεν κάνεις εκεί και ακόμα και αυτά που έχω καταφέρει πχ να παραγγέλνω,πηγαίνω για ψώνια,παίρνω μέσα μεταφοράς δηλ να αυτό εξυπηρετούμαι δεν το θεωρούν σημαντικό,αυτοί θέλουν μόνο να είμαι σούπερ κοινωνική ώστε να μην νομίζουν οι συγγενείς ότι είμαι περίεργη λόγω της χαμηλής έντασης φωνης,της απουσίας βλεμματικης επαφής.
Ο λόγος που θεωρούν ότι είναι τζάμπα λεφτά είναι γιατί τα βήματα που έκανες είναι αυτονόητα για αυτούς. Δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν μπορεί να τα κάνει.. Ακόμη και μπροστά τους να είναι.Quote:
Originally Posted by ariana
Οι γονείς σου μπορούν να δουν την ζημιά αλλά δεν μπορούν να πάρουν το μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό.. Γιατί φταίνε. Πριν. Τώρα.. Αυτό που κάνεις με την ψυχοθεραπεία είναι το καλύτερο δώρο που έδωσες στον εαυτό σου. Θα γνωρίσεις επιτέλους ποια είσαι γιατί ακόμη βλέπεις ότι έβλεπαν οι άλλοι σε σένα.. Να ξέρεις όμως πως οι άλλοι βλέπουν σε εμάς ότι είναι ικανοί να δουν.. Δεν σημαίνει ότι είμαστε αυτό ή ότι είμαστε μόνο αυτό.. Προσπάθησε να αγνοείς τα σχόλια που κάνουν οι γονείς σου για την ψυχοθεραπεία και σιγά σιγά θα βγάλεις τα γυαλιά που φορείς (αυτά που βλέπουν οι άλλοι) και θα δεις με τα μάτια σου.
Έχω πει και σε ένα άλλο παιδί χθες εδώ στο φόρουμ πως συμπαθώ τους ανθρώπους που είναι χαμηλών τόνων. Θεωρώ πως έχουν από τις πιο όμορφες ψυχές αλλά είναι τόσο τρομαγμενοι που δεν μιλάνε. Πάντα επέλεγα να κάνω παρέα με τέτοιους ανθρώπους. Ειδικά στο σχολείο.
Να μιλάς εδώ στο φόρουμ.. Χρησιμοποίησε λίγο και άλλες ενότητες στο φόρουμ.. Πιο χαλαρές. Να ανταλλάξεις κουβέντες, σκέψεις.. Θα δεις πως υπάρχουν όλων των ειδών ανθρώπων... Και ότι δεν είναι όλοι οι ίδιοι και δεν είναι όλοι κριτές των πάντων..
Ευχαριστώ πολύ,για την απάντηση,πραγματικά με βοήθησε,γενικά προσπαθώ τουλάχιστον στο κομμάτι της ψυχοθεραπείας να μην ακούω τους γονείς μου και γενικά όσους λένε ότι δεν κάνει τίποτα γιατί έχω βοηθηθεί αρκετά σε κάποια πραγματα,και προσπαθώ να εκτίθεμαι στο φόβο μου παρά το άγχος μου,κι όντως και το φόρουμ με έχει βοηθήσει
Ξέρω είναι δύσκολο να αγνοήσεις τα σχόλια τους.. Αλλά ότι χτίζεις στο χαλάνε. Πάντα να έχεις στο μυαλό σου "τόσα ξέρουν.. Τόσα λένε"..
Υπαρχουν άνθρωποι που μπορούν να δουν και μέσα από μια εικόνα.. Φτάνει να δώσεις χώρο..
Τι σκέφτεσαι ότι μπορεί να σχολιάσει κάποιος? Πχ εκεί που πήγατε.. Τι μπορεί να έλεγαν οι σερβιτόροι? Απλα να ξέρεις ότι αυτό που σκέφτονται είναι ποτέ θα σχολασουν για να ηρεμήσει το κεφάλι τους. Δεν ψάχνουν να βρουν "περιεργο" πελάτη για να πουν κάτι αρνητικό.
Όντως ναι αυτό μου λέει και ο ψυχολόγος μου,οι υπάλληλοι με τόση δουλειά σιγά μην ασχοληθούν μαζί μου,ναι εντάξει τώρα δεν υπολογίζω τόσο πολύ τα λόγια των γονιών μου σε σχέση και παλιά που σκεφτόμουν μέχρι και να σταματήσω την ψυχοθεραπεία εξαιτίας τους.Τωρα όσον αφορά την έκθεση που έκανα με τον ψυχολόγο στο καφέ,συνήθως δεν αγχώνομαι τόσο ,τώρα που το σκέφτομαι πιο καθαρά ίσως να αγχώθηκα επειδή ήθελα να του δείξω πως έχω βελτιωθεί η επειδή ήταν πρώτη φορά που βγαίναμε εκτός γραφείου και ήταν άβολο να είμαι σε εξωτερικό χώρο με τον ψυχολόγο μου.
Ίσως επειδή έχεις συνηθίσει να τον βλέπεις σε συγκεκριμένο περιβάλλον...αλλά αυτό δεν ακυρώνει με τίποτα όλη την προσπάθεια που έχεις κάνει μέχρι τώρα... Πάντως εμένα μου φαίνεσαι άνθρωπος που ξέρει να μιλάει κ να αρθρωνει το λόγο του.. Και στο λέω όχι για να πω απλώς κάτι καλό αλλά γιατί η άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι μερικές φορές διαφορετική κ κυρίως "χειρότερη" από αυτή που έχουν οι άλλοι για μας...
Εμένα μου κάνει εντύπωση που βγήκατε για καφέ.. Δεν το έχω ξανά ακούσει. Δεν ξέρω και πολλούς ψυχολόγους αλλά μου έκανε εντύπωση..Quote:
Originally Posted by ariana
Αν σε μια συζήτηση.. Διαφωνήσεις με κάποιον.. Και αυτός επιμένει στο δικό του.. Εσύ τι κάνεις?
Πρώτα από όλα υπάρχει περίπτωση να διαφωνείς με κάτι και να το πεις?
Νομίζω ότι όλα τα συμπτώματα που έχεις είναι ένας συνδυασμός αγοραφοβίας και εσωστρέφειας. Έχει παίξει ρόλο φυσικά και το μπούλινγκ που έφαγες και η απαξίωση από τους γονείς, αλλά από όσο βλέπω στο φέισμπουκ (είμαι μέλος σε διάφορα γκρουπ για εσωστρεφείς εκεί, όπως το introvert nation), και άτομα χωρίς κακοποιητικούς γονείς και μπούλινγκ που απλά είναι εσωστρεφείς έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με εσένα (και, σε λιγότερο ίσως βαθμό, και με εμένα). Πες στους γονείς σου ότι είναι η προσωπικότητά σου έτσι και ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι στον κόσμο. Πάντως δε νομίζω ότι μπορεί να σε αλλάξει η ψυχοθεραπεία, όπως δεν άλλαξε και εμένα.
Ναι,για καφέ βγήκαμε ουσιαστικά όχι για να πάμε για καφε έτσι κι αλλιώς στο χέρι το πηραμε,αλλά για να παραγγείλω τον καφε επειδή ντρέπομαι να παραγγειλω,είναι έκθεση στον φόβο που μου έβαζαν να την κάνω κι άλλοι ψυχολόγοι μου απλά μου έβαζαν να την κάνω μόνη μου ενώ αυτός ήθελε να πάμε μαζί,από την μια ίσως και να είναι πιο αποτελεσματικό ετσι,γενικά έχω διαβάσει σε διάφορες ξένες κυρίως ιστοσελίδες οτι μπορεί να γίνουν εκθέσεις φόβου και εκτός γραφείου και ο δικός μου λέει ότι εκτός από την θεωρία πρέπει να κάνουμε και πράξη,και γενικά λέει το κάνει και με άλλους ασθενείς τουπχ μου είπε ότι με έναν κλειστοφοβικο πήγε σε ασανσέρ και με κάποιον άλλον με κοινωνική φοβία πήγε στο μαλλ αλλά δεν γίνεται σαν βολτα πχ πήγαμε απλά να πάρουμε το καφέ κυρίως για να παραγγείλω αν και για πρώτη φορά κανονίσαμε απλά να παρακολουθώ,και καθόλη την διάρκεια που ειμασταν έξω δεν μου μίλησε καθόλου,δηλαδή ήταν πολύ επαγγελματικα,όταν πήγαμε πίσω στο γραφείο συζητήσαμε πόσο άγχος είχα...ναι γενικά ντρέπομαι να διαφωνήσω με καποιον,δεν μπορώ με τίποτα να εκφράσω την γνώμη μου,πόσο μάλλον αν αυτή είναι διαφορετική αλλά το δουλευω
Είναι εντυπωσιακό πάντως όλο αυτό που έκανε..
Όταν έχεις αντίθετη άποψη από άλλον.. Τι σε τρομάζει ακριβώς στο να πεις την γνώμη σου? Ότι δεν έχεις καλά επιχειρηματα?. Ή οι απαντήσεις του άλλου?
Βασικά φοβάμαι μην με κρίνει,μην δεν του αρέσει η άποψη μου,κυρίως φοβάμαι την αντίδραση του αλλου
Πως νιώθεις όταν έχεις αντίθετη άποψη για κατι αλλά προτιμάς να μην πεις κάτι? Είσαι εντάξει με αυτό?Quote:
Originally Posted by ariana
Όχι,συνήθως θέλω να πω πολλά άλλα από το άγχος και την ντροπή μου είναι σαν μην βγαίνει η φωνή,το χειρότερο είναι όταν με κατηγορούν για κάτι το οποίο δεν έχω κάνει η με προσβάλλουν και εγώ δεν μπορώ να υπερασπιστω τον εαυτό μου
Τους φοβάσαι?? Τι σκέφτεσαι? Πες τι νιώθεις και τι σκέφτεσαι εκείνη την ωραQuote:
Originally Posted by ariana
Δεν ξέρω φοβάμαι για το τι θα νομίζουν για εμένα,φοβάμαι ότι αν πάω κόντρα σε κάποιον δηλαδή αν δεν έχω ίδια άποψη με αυτόν τότε δεν θα με συμπαθήσει,θα νομίζει άσχημα πράγματα για εμένα.,είναι σαν να θέλω να γίνω αποδεκτή αν και ξέρω ότι δεν γίνεται να μας συμπαθούμε όλοι αλλά γενικά φοβάμαι πολύ τι θα πω,σκέφτομαι πάρα πολύ πριν μιλήσω και πολλές φορές αντί να πω αυτό που θέλω να πω αλλά αυτό που ξέρω ότι θέλουν να ακούσουν οι άλλοι από έμενα
Ποιον θα θαυμαζες περισσότερο? Αυτόν που μιλά και δεν σκύβει το κεφάλι του ή αυτό που μια ζωη είναι σκυφτός και δεν υπερασπιζει ποτέ τον εαυτό του?Quote:
Originally Posted by ariana
Αυτόν που μιλά απλά κάποιοι άνθρωποι είναι επιθετικοί,μπορει να αντιδράσουν άσχημα αν ακούσουν κάτι διαφορετικό και όταν μου φωνάζουν η με ειρωνεύονται,κολλαω δεν μπορω να αρθρώσω λεξη
Αφού δεν έχεις δοκιμασει ποτέ να πεις την γνώμη σου δυνατά.. Πως ξέρεις πως αντιδρούν οι άλλοι άνθρωποι? Ή σου το λέει ο φόβος σου?Quote:
Originally Posted by ariana
Κάποιες λιγοστές φορές που έχω καταφέρει και έχω πει την άποψη μου,συνήθως μου φωνάζουν και εξαγριωνωνται,βέβαια μπορεί να είναι επειδή με βλέπουν ντροπαλή,παθητική κι όταν λέω την άποψη μου δεν την λέω με θάρρος αλλά διστακτικά και ίσως το βλέπουν αυτό για αυτό αντιδρούν έτσι,γενικά πολλές φορές νιώθω ότι μου συμπεριφέρονται έτσι επειδή με βλέπουν ντροπαλή και νομίζουν ότι είμαι αδύναμη πχ μου χουν μιλήσει κάποιοι πάρα πολύ ασχημα και ξέρω ότι σε άλλους δεν θα μιλησαν ποτέ έτσι επειδή ξέρουν ότι οι άλλοι θα αντιδράσουν ενώ εγώ συνήθως μένω παθητική κι όταν αντιδραω τους κακοφαινεται
Θέλω να έχεις στον μυαλό σου την επιλογή που θα έκανες.. Ποιον θα θαυμαζες? Αυτόν που μιλα και υποστηρίζει την άποψη του ή τον άλλον που σκύβει το κεφάλι!!Quote:
Originally Posted by ariana
Τότε θα καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι να έχεις φωνή. Και δεν λέω να μιλάς δυνατά. Αλλά να υποστηρίζεις αυτά που πιστεύεις.. Και να θυμάσε. Μπορείς να λυγίσεις ακόμη και τον πιο επιθετικό άνθρωπο αν του μιλήσεις με επιχειρήματα..
Ναι έχεις δίκιο,θα προσπαθήσω γενικά να λέω την γνώμη μου,ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλες
βασικα πρεπει να τουσ δειξεισ οτι εισαι δυνατη αυτοι πιστευουν σε 2 τυπουσ δυνατοσ αδυναμοσ ο αδυναμοσ γινεται να δυναμωσει αν βρεθει σε ασφαλεσ περιβαλλον αυτο δεν το πετυχαινεισ ποτε
Μια χαρά τα πηγαίνεις εφόσον κάνεις όλα αυτά. Να μην ακούς τους γύρω. Να κάνεις ότι ευχαριστεί εσένα και ψάξε να βρεις έναν καλό ψυχολόγο.Quote:
Originally Posted by ariana
Καλησπερα,ειναι κατι που το αντιμετωπιζω και εγω αυτο ως ενα βαθμο,δηλαδη ο γενικευμενος φοβος για πραγματα απλα και καθημερινα, σκαλωνω στο να μιλησω στους γυρω μου,να πω το απλο γεια ,τι κανεις,πως εισαι,στο εργασιακο μου περιβαλλον που εχει να κανει με επαφη με αρκετο κοσμο,δεν εχω επικοινωνιακα skills,δισταζω να εκφραστω λογω προσωπικων ανασφαλειων ισως,να πω τη γνωμη μου για κατι,ελλειψη δυναμισμου και αποφασιστικοτητας,σιγουρα παιζει ρολο η ντροπαλοτητα,οτι δεν μπορω να κοιταξω καποιον/καποια στα ματια για ωρα,αλλαζω βλεμμα,κοιταζω αλλου μετα απο λιγο.
Εχει να κανει με το ποσο ανετα μπορεις να νιωθεις εσυ απεναντι στον περιγυρο που σε περιβαλει,ετσι το καταλαβαινω,για την περιπτωση μου,γιατι νιωθω σε ορισμενες καταστασεις αβολα,επειδη φοβαμαι μηπως με παρεξηγησουν σε κατι που θα πω,η μηπως αυτο που θα πω ακουστει περιεργο,μπορει να με ρωτησουν που βγηκες,τι εκανες το ΣΚ,πηρες αδεια,πως περασες,να μην εχω κανει απολυτως τιποτα και να μην ξερω να απαντησω κατι πειστικο,επομενως νιωθω οτι θα εκτεθω στα ματια των αλλων,μπορει να με προσκαλεσουν για μια εξοδο και να βρω δικαιολογια να αρνηθω,πιστευοντας πως ετσι θα προστατευσω τον εαυτο μου απο πραγματα που δεν μου αρεσει να αναφερομαι.
Για αρκετα χρονια ελεγα,δεν με ενδιαφερει τι θα πουν οι αλλοι για μενα,ας πιστευουν οτι θελουν,οτι ειμαι στραβος,οτι δεν εχω καλη εμφανιση,οτι δεν ειμαι αρκετα ελκυστικος,απο καποιο σημειο ομως δεν μπορουσα να το αποφυγω αυτο,με επηρεαζε,μου προκαλουσε μια δοση απογοητευσης,ερωτηματικα γιατι να πιστευουν αυτο η εκεινο η το αλλο,διαφορα σχολια στη δουλεια πχ,ειναι ντροπαλος,καλο παιδι αλλα πολυ ησυχος,περιεργος,παιρνει αργες στροφες,εγω εσωστρεφης και κλειστος σαν ατομο,διστακτικος στο να κανω πρωτος μια κινηση,αναρωτιεται ο αλλος πραγματα και το βρισκω λογικο αυτο.