Τρομερό άγχος κ ψυχοσωματικά

Καλησπέρα παιδιά. Είμαι 35 χρονών και βασανίζομαι εδώ και 4 χρόνια με κρίσεις πανικού και εμμονές! Όλα ξεκίνησαν όταν μετά από χρονια ανεργίας βρήκα εν τελει δουλειά σε έναν όμιλο. Δεν πρόλαβα να το απολαύσω κ σε 6 μήνες (Ιούνιος 2016) από τότε που ξεκίνησα με καλοδέχτηκαν οι κρίσεις πανικού μαζί με εμμονή ( ότι είμαι δαιμονισμένος)! Νόμιζα πως ήμουν τρελός! Έχασα τα πάντα ! Η τότε κοπέλα
μου με σύστησε αμέσως σε ψυχολόγο! Πράγματι ηρέμησα από τις κρίσεις πανικού, η εμμονή τρυπάνι φυσικά κ μια από τις αιτίες ήταν η τότε σχέση μου όπως κατάλαβε από τα λεγόμενα ο ψυχολόγος μου! Χριστούγεννα του 2016 χώρισα κ ανακουφιστικα σαν να έφυγε ένας τόνος από το στήθος μου! Τι το θελα ; Ξεκίνησαν οι τύψεις οι οποίες μου το γύρισαν σε άλλη εμμονή (gay)! Αν είναι δυνατόν εγώ gay ,που τη γειτόνισα έβλεπα ημίγυμνη απέναντι και βάραγα παλμούς 200!με τις τυψεις δεν μπορούσα να με σκεφτώ με άλλη γυναίκα τότε. Έπειτα από 3 μήνες κατάθλιψης μετρίου βαθμού όπως διαγνώστηκα προσπάθησα κ έβγαινα έξω . Γνωρίζω μια μεγαλύτερη μου, ήμασταν μαζί για 3 μήνες αλλά οι τύψεις μου προκαλέσουν την τελευταία εμμονή κ δεν απολάμβανα τπτ! Γνωρίζω στη δουλειά μια νέα συνάδελφο που μόνο που την κοίταζα γαλήνευα μέσα μου! Κάνω σχέση μαζι της και είμαστε μαζί 2,5 χρονια ! Σ αυτά τα χρονια αντικαταστάθηκε η τελευταία εμμονή κ την θέση της την πήρε αμέσως στο αν τη θέλω την νεα μου σχέση ! Το άγχος μου, μου προκαλεί τέτοιο βάρος στο στήθος που αναγκάζομαι να είμαι σκυφτός όταν με πιάνει! Μια απίστευτη δυσφορία και αγωνία ! Κ όσες φορές της έχω πει να χωρίσουμε δε Νοιώθω καμία απολύτως ανακούφιση! Το ζητάω αρκετές φοράς ευελπιστώντας να νοιωσω το ίδιο όπως με την πρώην μου... Ο ψυχολόγος μου, μου λέει πως πρέπει να πάρω μια απόφαση αλλά όσες φορές κ αν έχω προσπαθήσει χάνομαι και πεθαίνω στα ψυχοσωματικά!! Παρεπιπτόντως τα ψυχοσωματικά δεν μου έχουν φύγει ούτε μια μέρα σε αυτά τα 4 χρονια γολγοθά. Είμαι αντιπαραγωγικός σε όλα μου(δουλειά, μεταπτυχιακό, σχέση )! Καμία βοήθεια ρε παιδιά;

Τα ίδια. Οι εμμονές ιδέες με τα χρόνια αλλάζουν είμαι αρκετά καλύτερα όσο περνάει ο καιρός (βίωσα παράλληλα 2 τεράστιες απώλειες όσο ήμουν σε αυτή την κατάσταση, οπότε είχα πισωγύρισματα). Σου λέω όσα Εμαθα με τον καιρό. Οι εμμονές ιδεες είναι ένας τρόπος που εφευρίσκει ο ψυχισμός όταν θέλει να εκφράσει ένα τεράστιο άγχος που υπάρχει ασυνείδητα και δεν το έχουμε κάνει ακόμα συνειδητό, δεν το έχουμε καταλάβει, δεν έχουμε μιλήσει η αυτο.
Βρίσκει λοιπόν και το εκτονωνει σε άλλες ιδέες που ελάχιστα έχουν να κάνουν στην πραγματικότητα με την πηγή του άγχους.

Όσο μπορείς, μη κολλάς στην ιδέα αυτή καθ εαυτή. Προσπάθησε να δεις πως νιώθεις, τι είναι αυτό που σε κάνει να κλαις. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό, μόλις μπορέσεις να κλάψεις για κάτι σημαίνει ότι έχεις βρει ένα κομμάτι της αλήθειας σου. Όσο το δουλεύεις το σύμπτωμα υποχωρεί καθώς δεν έχει πλεον λόγο ύπαρξης.
Μπορεί να φαίνονται λίγο μπερδεμενα όλα αυτά (δεν βοηθάει το γραπτό). Αλλά από την εμπειρία μου μαζί με ψυχοθεραπευτη και από την έρευνα μου κατάλαβα πως λειτουργούν όλα αυτά μέσα μου. Παλιά ένιωθα ότι δεν είχα κανένα απολύτως έλεγχο στο μυαλό μου. Πλέον πάρα τις άσχημες περιόδους κατά καιρούς μου είναι πολύ πιο εύκολο να τα δουλέψω + έχω σταματήσει να νιώθω εντελώς την θλίψη που ένιωθα παλιά. Έχει μείνει μόνο το άγχος

Καταρχήν σε ευχαριστώ παρα πολύ για την άμεση ανταπόκριση σου! Μα πάω στην καινούργια μου δουλειά και Νοιώθω τέτοιο σφίξιμο ποτε στο στομάχι κ ποτε στο στήθος που είναι αφόρητο κάθε μέρα ! Κάψιμο στο στήθος, πιάσιμο στην πλάτη ! Νοιώθω τρομερά χαμηλή αυτοπεποίθηση , αυτό εκτίμηση κλπ! Σε μπαρ για ποτό όσες φοράς έχω βγει με πιάνουν τα σφιξιματα μαζί με δυσπνοιες! Έχω απογοητευτεί πληρώς ρε γαμωτο και κάθε φορά που κάνω ένα βήμα μπροστά την επόμενη θα φύγω 10 πίσω !

Έχεις ξεκινήσει με κάποιον ψυχοθεραπευτη.? Μερικές φορές το άγχος είναι τόσο πολύ που δεν σου αφήνει χώρο να σκεφτείς. Είναι πολύ σημαντικό να σκεφτείς και να κλάψεις. Όσες φορές έχω καταφέρει να κλάψω είναι σαν να φεύγει ένα βάρος από πάνω μου και τα συμπτώματα να υποχωρούν

Ναι συνεχίζω στον ίδιο ψυχολόγο εδώ και περίπου 4 χρονια! Μια απόφαση είναι μου λέει ! Τον έχω ρωτήσει μήπως χρειάζομαι κ περαιτέρω αγωγή αλλά μου είπε πως εχεις αντέξει τόσα (κρίσεις πανικού , εμμονές σαν πολυβόλα και κατάθλιψη ). Δε σου χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή! Τις προάλλες μ έπιασε πανικός στο ασανσέρ κ στο αυτοκίνητο ! Τα χω χαμένα !

Δεν χρειάζεσαι αγωγή. Και δεν είναι τόσο εύκολο όσο μια απόφαση. Αλλιώς οι περισσότεροι από εμάς εδώ μέσα θα την είχαμε πάρει εδώ και καιρό. Την πηγή άγχους πρέπει να δουλέψετε. Συνήθως όσοι ψυχοθεραπευτες ασχολούνται πιο βαθύα έχουν ψυχαναλυτική βάση.
Παρατήρησε τι θεματολογία έχουν οι εμμονές. Πραγματευονται πχ αποχωρισμο; ποτέ πυροδοτουνται; συνήθως κάτι που προηγείται μιας νέας κρίσης μας δίνει μια κατεύθυνση σχετικά με την αιτία. Δεν είμαι ψυχολόγος και ούτε σε γνωρίζω για να πω πάραπανω. Σίγουρα όμως η αγωγή και το "μια απόφαση" δεν είναι λύση.

Σ ευχαριστώ πολύ και πάλι για το χρόνο σου! Εύχομαι τα καλύτερα

Quote:

---

Originally Posted by Luna

Δεν χρειάζεσαι αγωγή. Και δεν είναι τόσο εύκολο όσο μια απόφαση. Αλλιώς οι περισσότεροι από εμάς εδώ μέσα θα την είχαμε πάρει εδώ και καιρό. Την πηγή άγχους πρέπει να δουλέψετε. Συνήθως όσοι ψυχοθεραπευτες ασχολούνται πιο βαθύα έχουν ψυχαναλυτική βάση.
Παρατήρησε τι θεματολογία έχουν οι εμμονές. Πραγματευονται πχ αποχωρισμο; ποτέ πυροδοτουνται; συνήθως κάτι που προηγείται μιας νέας κρίσης μας δίνει μια κατεύθυνση σχετικά με την αιτία. Δεν είμαι ψυχολόγος και ούτε σε γνωρίζω για να πω πάραπανω. Σίγουρα όμως η αγωγή και το "μια απόφαση" δεν είναι λύση.

---

Luna δεν εισαι ειδικος αλλα εισαι βεβαιη πως δε χρειαζεται αγωγη; Δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα. Αγωγη και ψυχοθεραπεια συχνα αλληλοσυνπληρωνουν η μια την αλλη.

Επειδη δεν καταλαβα απο τα γραφομενα σου γιωργο, δεν εχεις ποτε παει σε ψυχιατρο;

Σε ψυχίατρο όχι ποτε! Μονάχα σε ψυχολόγο με τη μέθοδο της γνωσιακής συμπεριφορικης θεραπείας... Τις προάλλες τον ρώτησα μήπως να έπαιρνα τη γνώμη κάποιου ψυχιάτρου κυρίως για το άγχος μου που προκαλείται από τις διάφορες σκέψεις μου και με καθηλώνει κ μου πρότεινε κάποιον ειδικό.

Quote:

---

Originally Posted by George85

Σε ψυχίατρο όχι ποτε! Μονάχα σε ψυχολόγο με τη μέθοδο της γνωσιακής συμπεριφορικης θεραπείας... Τις προάλλες τον ρώτησα μήπως να έπαιρνα τη γνώμη κάποιου ψυχιάτρου κυρίως για το άγχος μου που προκαλείται από τις διάφορες σκέψεις μου και με καθηλώνει κ μου πρότεινε κάποιον ειδικό.

---

Έχεις δει αλλαγή στα 4 χρόνια που πας στον συγκεκριμένο γιατρό?
Γιατί της ζητάς να χωρίσετε? Δεν τα βρίσκετε? Νιώθεις πως δεν είσαι αρκετός για αυτήν? Ποιοι είναι οι λόγοι?
Για τα ψυχοσωματικα τι κάνεις?

Μου λέει να απασχολώ το μυαλό μου συνεχώς σε αλλά πράγματα κ να μην αναλώνομαι στην εμμονή με τη σχέση μου! Μου εξηγεί πως δεν φταίει η σχέση αλλά η ανάληψη ευθυνών διότι η κοπέλα είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από εμένα κυρίως κοινωνικό οικονομικό αλλά κ σε μορφωτικό! Μεταπτυχιακά 3 ξένες γλώσσες κλπ! Η συγκεκριμένη με ωθεί για παραπάνω σπουδές κ γνωριμίες πράγμα όμως μου κλωτσάω μέσα μου γιατί μάλλον έχω συνηθίσει διαφορετικά.Τον τελευταίο καιρό έχω βρει με τη βοήθεια της μια καινούργια προσωρινή δουλειά με αρκετά λεφτά εκτός όμως του αντικειμένου μου, δινω εξετασεισ για το μεταπτυχιακό μου αλλά κ πάλι Νοιώθω ανικανοποίητος! Με κατηγορώ συνέχεια πως είμαι αχάριστος αλλά Νοιώθω ανήμπορος

Η γυναίκα αυτή παρόλο που είναι κ μικρότερη μου καλυπτει για εμένα ένα σπουδαία πακέτο ! Είναι γυναίκα δυναμική πανέξυπνη με έναν υπέροχο χαρακτήρα συν ένα κοινωνικό οικονομικό επίπεδο! Εκεί που δεν τα βρίσκω μαζί της είναι στο συναισθηματικό - ερωτικο κομμάτι! Είναι κάπως ψυχρή στη συμπεριφορά της! Εγώ αντιθέτως είμαι πιο ρομαντικός περιπετειώδης κλπ! Δουλεύω πιο πολύ με την φαντασία σε αντίθεση με αυτήν! Παρόλα αυτά άνετα θα ήθελα να είναι η μάνα των παιδιών μου ! Κ εδώ είναι που κάνω μπλέντερ στο κεφάλι μου! Όταν βγαίνουμε τα σκέφτομαι όλα αυτά κ δεν περνάμε καλά !

Θα σου μιλήσω σαν ένα άτομο που βλέπει τα πράγματα από έξω και τι θα έλεγα σε εμένα.. Τώρα αν θα τα ακολουθούσα είναι άλλη υπόθεση.. Στους άλλους τα λέμε, εμείς παιδευόμαστε.

Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να εκφράσουν αυτά που νιώθουν με λόγια αλλά με πράξεις. Για δικούς τους λόγους, είτε γιατί είχαν μια αποτυχημένη σχέση, είτε γιατί δεν πήραν ποτέ αγάπη και φοβούνται πως αν την εκφράσουν με λόγια θα είναι ευάλωτοι είτε αλλά χίλια δυο πράγματα. Έχεις τη ευκαιρία να γράψεις για αυτή την κοπέλα σε ένα φόρουμ, να πεις ότι θες αφού δεν έχει πρόσβαση εδώ και γράφεις αυτά!!!! Εγώ βλέπω πως είσαι ένας άνθρωπος ο οποίος βλέπει τι του προσφέρει ο άλλος και όχι κάποιον αχάριστο. Ακόμη βλέπω πως η κοπέλα δείχνει με πράξεις αυτά που νιώθει για σένα κι ας μην το έχει με τα λόγια.. Τι είναι πιο σημαντικό τελικά? Να είμαστε σε μια σχέση και να ακούμε ωραία λογάκια και οι πράξεις να δείχνουν αδιαφορία ή σε μια σχέση που άλλος μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι σε διάφορους τομείς της ζωής μας? Εσυ μπορεί να πιστεύεις πως την αγάπη ο άλλος τη δείχνει με μια αγκαλιά.. Αυτή όμως πιστεύει πως την αγάπη την δείχνουμε με πράξεις, το να σου βρει μια καλή δουλειά (ένα παράδειγμα). Δεν εκφραζόμαστε όλοι το ίδιο και νομίζω αυτό είναι το ωραίο σε μια σχέση. Θα ήταν ανιαρή μια σχέση αν ήμασταν και οι δύο το ίδιο.

Έχεις απόλυτο δίκιο κ γώ των πράξεων είμαι κυρίως! Απλά μου εντύπωση η τόση θολούρα που μου προκαλεί όλο αυτό κ μετά γυρνάει σε ψυχοσωματικά!!! Δεν μπορώ να το εξηγήσω και και με τρελαίνει ακόμη περισσότερο που δεν βρίσκω την άκρη ! Έξω υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από το δικό μου κ γώ τρελαίνομαι με αυτό ;;;

Quote:

---

Originally Posted by George85

Έχεις απόλυτο δίκιο κ γώ των πράξεων είμαι κυρίως! Απλά μου εντύπωση η τόση θολούρα που μου προκαλεί όλο αυτό κ μετά γυρνάει σε ψυχοσωματικά!!! Δεν μπορώ να το εξηγήσω και και με τρελαίνει ακόμη περισσότερο που δεν βρίσκω την άκρη ! Έξω υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από το δικό μου κ γώ τρελαίνομαι με αυτό ;;;

---

Δεν παει ετσι, ο καθενας μας ζει εν τελει τη δικη του ζωη, ειδικα στους τομεις που ειναι πιο ευαλωτος.

Νομιζω οτι πρεπει να κανεις μια δοκιμη και προσπαθεια με τον ψυχιατρο που σου προτεινε ο ψυχολογος. Μπορει να δεις μεγαλη διαφορα με μια αγωγη να σε καταπραϋνει ωστε να μπορεις να δουλεψεις το ψυχολογικο καλυτερα.

Quote:

---

Originally Posted by George85

Έχεις απόλυτο δίκιο κ γώ των πράξεων είμαι κυρίως! Απλά μου εντύπωση η τόση θολούρα που μου προκαλεί όλο αυτό κ μετά γυρνάει σε ψυχοσωματικά!!! Δεν μπορώ να το εξηγήσω και και με τρελαίνει ακόμη περισσότερο που δεν βρίσκω την άκρη ! Έξω υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από το δικό μου κ γώ τρελαίνομαι με αυτό ;;;

---

Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα στον κόσμο τι σημαίνει? Ότι δεν θα κάνουμε κάτι για τα δικά μας θέματα?
Είναι κρίμα να χάσεις μια σχέση που σου προσφέρει τόσα καλά επειδή εσύ περιμένεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο να σου δείξει την αγάπη της. Χρειάζεται δουλειά αυτό το θέμα με τον ψυχολόγο.. Είναι ταλαιπωρία για σένα να περιμένεις από τους άλλους με ένα συγκεκριμένο τρόπο να σου δείξουν κάτι γιατί όταν δεν το κάνουν το παίρνεις σαν απόρριψη. Είναι κάτι που είχα παλιά έντονα κι εγώ, τώρα είναι σε λιγότερο βαθμό αλλά το δουλεύω συνέχεια.. Για να δεις αλλαγή όμως θα πρέπει να μιλήσεις μαζί του για θέματα που έχουν γίνει στο παρελθόν όπου ήταν όντως απόρριψη..

Έχετε δίκιο! Ο καθένας βιώνει τα δικά του προβλήματα κ προσπαθεί να τα διορθώσει.Αλλα ρε παιδιά νοιώθω μεγάλη θολουρα σαν να μη βιώνω το τώρα ! Στα 4 χρονια ελάχιστες ήταν φορές που ενοιωσα πως ξύπνησα , τρομερό συναίσθημα ! Ξύπνησα για δευτερόλεπτα ενοιωσα απίστευτα κ μετά πάλι τα ίδια ! Σαν να υπνοβατώ... έχει συμβεί και σε εσάς αυτό ή μόνο το δικό μου μυαλό παίζει τέτοια κόλπα ;