Ασπεργκερ

Ειμαι 25 ετων και απο τα 18 μου χρονια που πρωτο ακουσα τον ορο Ασπεργκερ αναρωτιεμαι αν εχω διοτι αρκετα στοιχεια αν οχι ολα μου ταιριαζουν. Οπως το πιο εμφανες ειναι οτι δεν εχω βλεμματικη επαφη. Στα 11 μου χρονια με θυμαμαι χαρακτηριστικα οτι δεν ηθελα να με αγγιζουν οι ανθρωποι και ακομα ισχυει αυτο. Δε θελω χειραψιες η αγκαλιες. Ειχα δυσκολια να καταλαβαινω ανεκδοτα, μεταφορες, σαρκασμο η ειρωνια. Αυτο τωρα κατα καποιο τροπο εχει βελτιωθει. Ανεξαρτητα το τι θεωρειται στον αυτισμο η οχι εγω δε πιστευω οτι μπορω να νιωσω τους αλλους εκτος αν εχω βιωσει ακριβως το ιδιο πραγμα. Δε μπορω συγκεκριμενους ηχους η φωτα τα οποια ειναι ικανα να με πονοκεφαλιασουν μεχρι και δυο μερες. Οι κοινωνικες επαφες αν και τις εχω αναγκη μερικες φορες με εξαντλουν οπως και οι αποσπασεις. Οταν εχω ενδιαφεροντα ολη η ζωη μου γυρναει γυρω απο αυτα. Και γενικως απο παιδι αισθανομουνα οχι υποχρεωτικα διαφορετικη αλλα κατωτερη. Οτι κατι ελλιπες εχω. Οτι την ανετη συμπεριφορα και ζωη των συνομηλικων μου ειναι κατι που επιθυμω αλλα δεν εχω. Απο παντα οι συνομηλικοι μου με θεωρουσαν χαζη και με κοροιδευαν, το ενιωθα αλλωστε. Ειχα παρεα αλλα ημουνα πιο πολυ σε ενα δικο μου κοσμο και συνηθως τους κοιτουσα να μιλανε η με χρησιμοποιουσαν για χαρες η για να γελανε μαζι μου επειδη μαρεσε παθιασμενα ενας χαρακτηρας κινουμενων σχεδιων. Με λιγα λογια παντα ειχα τη ταμπελα της προβληματικης. Συμφωνα με αυτα τα στοιχεια θεωρω οτι ειμαι αυτιστικη. Απο την αλλη καποιοι αυτιστικοι εχουν μεγαλυτερες δυσκολιες λογω του περιβαλλοντος τους η τυγχανουν ιδιοφυιες και εγω δε ξερω αν μπορω να ταυτισω τον εαυτο μου με κατι τετοιο. Σκεφτομαι με εικονες αλλα ποιος δεν σκεφτεται με εικονες; Μια κυρια καποτε σε μια ομαδα που μιλουσα μου ειπε οτι δε νομιζει οτι ειμαι αυτιστικη απο τον τροπο που μιλαω (γραπτα γιατι μου ειναι πιο ευκολος ο γραπτος λογος). Σαφως και εχω σε ψυχολογους αλλα δεν ηξεραν να μου πουν. Κατεληξα σε μια που πιστευε οτι εχω και μου εκανε μια γνωματευση. Αλλα δεν εγινε και τιποτα. Δε νιωθω κατι διαφορετικο και εξακολουθω να αναρωτιεμαι. Αν ειμαι οντως αυτιστικη δε θα μαρεσει καθολου το στιγμα που θα αποκτησω οπως και απεκτησα. Με τη μανα μου απο εκει που τσακωνομασταν συχνα ξαφνικα εγινε μαλακη η εκλαιγε και κατηγορουσε τον εαυτο της η το αμφισβητουσε και οτι με μια καλη προσπαθεια θα γινω κοινωνικη πιο ανεξαρτητη και πιο θηλυκη. Ενα αλλο παραδειγμα ειναι οτι με μια κοπελα που κανω λιγη παρεα και της το εχω πει, μερικες φορες οταν ειμαστε με γνωστους της επειδη μπορει να νομιζει οτι μοιαζω παραξενη λεει ''μη τη παρεξηγειτε εχει ασπεργκερ''. Οτι τωρα ενταξει θα με λυπηθουν και δε θα με παρεξηγησουν. Οτι ''α γιαυτο ειναι προβληματικη'', ''α γιαυτο φερεται σαν καθυστερημενη'' (την εχω ακουσει αυτη τη λεξη για μενα) εχει ασπεργκερ. Μια αλλη κοπελα που σπανια την εβλεπα μου ειπε απο μονη της οτι δε μπορει να καταλαβει τι αισθανομαι γιατι οπως ειπε δεν εκανα πολλες εκφρασεις η οτι η φωνη μου ειναι χωρις ροη. Αυτο δε το θεωρουσα ποτε για τον εαυτο μου. Με τους ξαφνικους δυνατους ηχους, η τα αγγιγματα μερικες φορες που τρομαζω και πεταγομαι μου λενε ''μη τρομαζεις, γιατι τρομαζεις;''. Γιατι μηπως δε μπορω να το ελεγξω; Μαρεσει νομιζουν να τρομαζω ετσι; Αλλα το θετικο της υποθεσης θα ειναι οτι θα βρω μια απαντηση σε ενα ερωτημα μου. Στο αν ταιριαζω πουθενα και αν μπορω να αποκτησω εναν τιτλο η μια ταυτοτητα αν θελετε του τι ειμαι η τι με χαρακτηριζει. Γιατι ετσι θα παψει η μοναξια μου και θα νιωθω οτι υπαρχω ως υπαρξη.
Συγνωμη για το κατεβατο.

όταν λες οτι σκέφτεσαι με εικόνες τι εννοείς? Για παράδειγμα σκεφτεσαι οτι αυριο θα πας σχολειο και θα γραψεις τεστ, το φερνεις αυτό σε εικόνα? οτι περπατας προς το σχολείο και καθεσαι στο θρανίο να γράψεις τεστ?

οταν λες οτι δεν μπορεις να νιωσεις τους αλλους εκτος αν εχεις παθει το ιδιο, εννοεις ότι για παράδειγμα δεν μπορείς να συμπασχεις συναισθηματικά όταν καποιος παθαινει κατι που σου ειναι αγνωστο? π.χ κάποιος χωριζει απο τη σχεση του και παθαινει καταθλιψη, ισως ειναι κατι που δεν το περασες, θα σου ειναι δύσκολο να δωσεις συμβουλή ή να πεις μια λεξη παρηγοριας? αυτο εννοεις? ή καποιος αρρωσταινει απο κατι που δεν το εχεις περασει, σου ειναι δυσκολο να κατανοησεις την κρισιμοτητα της καταστασης του?

Καλημέρα
Εδώ κανείς δεν μπορεί να σου πει αν έχεις ασπεργκερ ή αυτισμό γιατί ειδικοί δεν είμαστε..Θα μπορείς όμως να πάρεις γνώμες..
Είπες ότι έχεις πάει σε ψυχολόγους και δεν ήξεραν να σου πουν..Εκείνη που τελικά σου έβγαλε γνωμάτευση τι είναι? Ψυχολόγος ή ψυχίατρος?Πού βασίστηκε για να βγάλει αυτή την γνωμάτευση? Και τι λέει η γνωμάτευση?
Και αν μπορείς εξήγησε μου λίγο αυτό που είπες για την βλεμματικη επαφή..

Ναι αυτο εννοω. Οταν πχ σκεφτομαι κατι να κανω το σκεφτομαι σε εικονα η οταν καποιος μιλαει για κατι που εκανε το κανω εικονα στο μυαλο μου. Ενα καπως χαζο παραδειγμα, οταν πριν 6 χρονια σπουδαζα παιδαγωγικα μια κυρια εκει που ηταν μητερα ειχε πει οτι θηλαζει το μωρο της. Οταν το ειπε εγω εκεινη τη στιγμη τη φανταστηκα χωρις μπλουζα με ενα μωρο να θηλαζει. Αν διαβασω κατι, ενα μυθιστορημα τα κανω ολα εικονες σαν να υπαρχει ενα βιντεο στο μυαλο μου. Αν δεν κανω κατι εικονα δε θα το θυμαμαι η θα αποσυντονιστω.

Αν ακουσω κατι που δεν εχω βιωσει δε ξερω τι να πω η τι συμβουλες να δωσω περα απο τα τυπικα ''μη στεναχωριεσαι''. Καλο θα ηταν καποιος να μου ελεγε εκεινη τη στιγμη τι θα ηταν βοηθητικο για αυτον να κανω και να μου εξηγουσε πως εχει η κατασταση για να καταλαβω εστω με την λογικη μου. Αν δεν μου ελεγε τιποτα ισως μη καταλαβαινα καν οτι κατι εχει. Αλλα και αν τυχαινε να καταλαβω και δε μου εξηγουσε καλα πως εχει η κατασταση του η τι θελει να κανω τοτε δε θα ηξερα πως να το διαχειριστω.

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Καλημέρα
Εδώ κανείς δεν μπορεί να σου πει αν έχεις ασπεργκερ ή αυτισμό γιατί ειδικοί δεν είμαστε..Θα μπορείς όμως να πάρεις γνώμες..
Είπες ότι έχεις πάει σε ψυχολόγους και δεν ήξεραν να σου πουν..Εκείνη που τελικά σου έβγαλε γνωμάτευση τι είναι? Ψυχολόγος ή ψυχίατρος?Πού βασίστηκε για να βγάλει αυτή την γνωμάτευση? Και τι λέει η γνωμάτευση?

---

Ηταν ψυχολογος που ειδικευεται στον αυτισμο. Την ειχα ρωτησει και εγω που βασιστηκε και μου ειπε στο οτι εχω αρκετα στοιχεια οπως δεν εχω βλεμματικη επαφη, δε κανω εκφρασεις η δεν εχω ροη στη φωνη μου. Δυσκολευομαι στις κοινωνικες επαφες και στην επικοινωνια (οχι οτι δε ξερω να μιλαω, μια χαρα μιλαω, απλα νιωθω οτι δε συννεοουμαι), καποια πραγματα τα παιρνω πχ στη κυριολεξια, αν καποιος ειρωνευτει με κατι δεν θα ειμαι σιγουρη αν ηταν ειρωνια και μπορει να απαντησω σοβαρα. Τοτε οι αλλοι η γελανε η μου λενε ελεος βαλε λιγο το μυαλο σου να δουλεψει. Ενα παραδειγμα ειναι οτι οταν σπουδαζα παιδαγωγικα, ο κυριος που μας εκανε μουσικοκινητικη μας ειπε για πλακα οτι ηταν πυρινικος φυσικος. Εκεινη τη στιγμη εγω μεσα αναρωτηθηκα ''καλα γιατι ενας πυρηνικος φυσικος να μας κανει μουσικη?''. Μετα μας ειπε οτι εκανε πλακα και επειδη θεωρουσα οτι και οι αλλοι τον ειχαν πιστεψει ρωτησα μια κοπελα αν το καταλαβε οτι εκανε πλακα και ειπε ναι. Το οτι εχω ακαμπτη συμπεριφορα κιολας μου ειπε οτι βασιστηκε, εννοω δε μπορω τις αλλαγες. Που αισθητηριακα εχω καποια ευαισθησια. Το γεγονος οτι εχω λιγα ενδιαφεροντα που κολλαω σε αυτα. Και γενικα μου ειπε οτι η ολη μου εικονα θυμιζει ενα αυτιστικο ατομο. Με λιγα λογια τα ειπα γιατι ημουνα 20 χρονων τοτε οταν ειχα παει και τωρα ειμαι 25.
Δεν εχω καποιο χαρτι να λεει οτι ειμαι αυτιστικη απλα μονο στη σχολη μου στα παιδαγωγικα το ειχα πει μονο γενικα ομως δε το λεω οπου παω. Ισως οταν βρω μια δουλεια να μη το πω.

Κι εγώ επειδή δεν μου άρεσαν τα αγγίγματα, ήθελα να κάνω παρέα πιο πολύ με ζώα παρά με ανθρώπους και προτιμούσα συνήθως να είμαι μόνος μου είχα κάνει κάποια ιντερνετικά τεστ για άσπεργκερ και μου είχαν βγάλει ότι έχω. Αλλά τελικά το αν έχεις θα στο πει μόνο ένας ψυχίατρος- εμένα μου είπε ότι δεν έχω και είμαι απλά εσωστρεφής. Και όντως έτσι είναι, δε σημαίνει ότι κάθε εσωστρεφής έχει και άσπεργκερ. Εσύ βέβαια όπως τα λες μου κάνεις ότι έχεις, αφού δεν κάνεις και οπτική επαφή, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Κι εγώ επειδή δεν μου άρεσαν τα αγγίγματα, ήθελα να κάνω παρέα πιο πολύ με ζώα παρά με ανθρώπους και προτιμούσα συνήθως να είμαι μόνος μου είχα κάνει κάποια ιντερνετικά τεστ για άσπεργκερ και μου είχαν βγάλει ότι έχω. Αλλά τελικά το αν έχεις θα στο πει μόνο ένας ψυχίατρος- εμένα μου είπε ότι δεν έχω και είμαι απλά εσωστρεφής. Και όντως έτσι είναι, δε σημαίνει ότι κάθε εσωστρεφής έχει και άσπεργκερ. Εσύ βέβαια όπως τα λες μου κάνεις ότι έχεις, αφού δεν κάνεις και οπτική επαφή, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.

---

Εχω κανει και εγω ιντερνετικα τεστ και μου ειχαν βγαλει οτι εχω. Αλλα αυτα ρωτανε πολυ γενικες ερωτησεις. Που μπορει ενας εσωστρεφης οπως εσυ ας πουμε να του βγει οτι εχει. Ειχα παει σε ψυχιατρο και του ειχα πει οτι θελω να μου πει αν εχω ασπεργκερ και δεν ηξερε να μου πει, με συστησε σε εναν αλλον που μου ειπε οτι
μοιαζω στο προφιλ αυτιστικου αλλα δεν ειναι σιγουρος. Αυτος μετα με συστησε σε μια ψυχολογο που ειδικευεται στον αυτισμο και μου ειπε οτι πιστευει οτι εχω. Ισως το ψαξω πιο καλα το θεμα και μονη μου. Εννοω να διαβαζω απο αλλους αυτιστικους κυριως στο εξωτερικο γιατι εδω στην ελλαδα δεν υπαρχουν πολλα πραγματα.

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Ηταν ψυχολογος που ειδικευεται στον αυτισμο. Την ειχα ρωτησει και εγω που βασιστηκε και μου ειπε στο οτι εχω αρκετα στοιχεια οπως δεν εχω βλεμματικη επαφη, δε κανω εκφρασεις η δεν εχω ροη στη φωνη μου. Δυσκολευομαι στις κοινωνικες επαφες και στην επικοινωνια (οχι οτι δε ξερω να μιλαω, μια χαρα μιλαω, απλα νιωθω οτι δε συννεοουμαι), καποια πραγματα τα παιρνω πχ στη κυριολεξια, αν καποιος ειρωνευτει με κατι δεν θα ειμαι σιγουρη αν ηταν ειρωνια και μπορει να απαντησω σοβαρα. Τοτε οι αλλοι η γελανε η μου λενε ελεος βαλε λιγο το μυαλο σου να δουλεψει. Ενα παραδειγμα ειναι οτι οταν σπουδαζα παιδαγωγικα, ο κυριος που μας εκανε μουσικοκινητικη μας ειπε για πλακα οτι ηταν πυρινικος φυσικος. Εκεινη τη στιγμη εγω μεσα αναρωτηθηκα ''καλα γιατι ενας πυρηνικος φυσικος να μας κανει μουσικη?''. Μετα μας ειπε οτι εκανε πλακα και επειδη θεωρουσα οτι και οι αλλοι τον ειχαν πιστεψει ρωτησα μια κοπελα αν το καταλαβε οτι εκανε πλακα και ειπε ναι. Το οτι εχω ακαμπτη συμπεριφορα κιολας μου ειπε οτι βασιστηκε, εννοω δε μπορω τις αλλαγες. Που αισθητηριακα εχω καποια ευαισθησια. Το γεγονος οτι εχω λιγα ενδιαφεροντα που κολλαω σε αυτα. Και γενικα μου ειπε οτι η ολη μου εικονα θυμιζει ενα αυτιστικο ατομο. Με λιγα λογια τα ειπα γιατι ημουνα 20 χρονων τοτε οταν ειχα παει και τωρα ειμαι 25.
Δεν εχω καποιο χαρτι να λεει οτι ειμαι αυτιστικη απλα μονο στη σχολη μου στα παιδαγωγικα το ειχα πει μονο γενικα ομως δε το λεω οπου παω. Ισως οταν βρω μια δουλεια να μη το πω.

---

Επειδή έχω παιδί με αυτισμό γι αυτό σε ρώτησα..Κατ' αρχήν δεν επιτρέπεται σε ψυχολόγους να βγάλουν γνωμάτευση γι αυτό και δεν έχεις χαρτί..Πρέπει να είναι ψυχίατρος αυτός που θα σε δει..Και πάλι είναι δύσκολο να βγάλει 100% σωστή γνώμη..Ο αυτισμός είναι πολύ μπερδεμένο θέμα..Ότι στοιχεία έχει ένα άτομο με αυτισμό δεν τα έχει και ένα άλλο..Μπορείς να μου πεις με δικά σου λόγια τι θα πει "δεν έχω οπτική επαφή"?
Και πες αν μπορείς για την παιδική ηλικία..Όταν έπαιζες με άλλα παιδιά (παραπάνω από 2) πως ήταν τα πράγματα?

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Επειδή έχω παιδί με αυτισμό γι αυτό σε ρώτησα..Κατ' αρχήν δεν επιτρέπεται σε ψυχολόγους να βγάλουν γνωμάτευση γι αυτό και δεν έχεις χαρτί..Πρέπει να είναι ψυχίατρος αυτός που θα σε δει..Και πάλι είναι δύσκολο να βγάλει 100% σωστή γνώμη..Ο αυτισμός είναι πολύ μπερδεμένο θέμα..Ότι στοιχεία έχει ένα άτομο με αυτισμό δεν τα έχει και ένα άλλο..Μπορείς να μου πεις με δικά σου λόγια τι θα πει "δεν έχω οπτική επαφή"?
Και πες αν μπορείς για την παιδική ηλικία..Όταν έπαιζες με άλλα παιδιά (παραπάνω από 2) πως ήταν τα πράγματα?

---

Οπως ειχα πει και στην ψυχολογο μου εκεινη. Σημαινει οτι δεν κοιταω τον αλλον στα ματια. Οταν του μιλαω η μου μιλαει καποιος κοιταω η κατω η πανω στα ρουχα του η διπλα του. Οπουδηποτε περα απο το προσωπο. Ακομα και σε κοντινα μου ατομα το περισσοτερο που ετυχε να κοιταξω στα ματια καποιον ειναι 1-2 δευτερολεπτα. Το γιατι δε το κανω ειναι γιατι νιωθω αγχος. Οτι μπορουν να δουν μεσα μου, στο μυαλο μου εννοω. Και χανω ο,τι μου λενε με αποτελεσμα να μην προσεχω τι μου λενε. Δυσκολο μου ειναι το πολυ μπορω για 1-2 δευτερα να αντεξω. Δυστυχως δε θυμαμαι αν ειχα στη παιδικη μου ηλικια.
Στα παιδικα μου χρονια θυμαμαι ημουνα αρκετα ευαισθητη. Εκλαιγα και αγχωνομουνα ευκολα. Και συνηθως επαιζα βιντεοπαιχνιδια η εβλεπα κινουμενα σχεδια καθε μερα. Σε πολλα κινουμενα σχεδια πχ στις περισσοτερες ταινιες τις disney εκλαιγα απο τη μουσικη τους και χωρις λογο. Στο μαθημα μουσικης στο δημοτικο ο δασκαλος μας ειχε βαλει να ακουσουμε ενα παραμυθι της ωραιας κοιμωμενης και ειχα αγχωθει πολυ με το γεγονος οτι κοιμηθηκε 100 χρονια. Με την αδερφη μου παιζαμε κουκλες (με περναει 5 χρονια) αλλα καταληγαμε αυτη να παιζει και εγω να τη παρακολουθω. Μερικες φορες με την αδερφη μου επισκεπτομασταν τα ξαδερφια μας που το ενα ειναι στη δικη μου ηλικια και το αλλο στην ηλικια της αδερφης μου. Αυτα προτιμουσαν την αδερφη μου. Εμενα με σχολιαζαν για καποια τικ που ειχα η που οταν χαιρομουνα το εδειχνα εντονα. Και οταν παιζαμε θυμαμαι μια στιγμη πολυ καθαρα που παιζαμε οι 4 μας νομιζω και αλλα παιδια, παιζαμε τυφλομυγα. Εγω φοβομουνα να εχω καλυμμενα τα ματια μου και στο σκοταδι οποτε οταν ηταν να καλυψω τα ματια μου η αδερφη μου για να με βοηθησει πηγαινε μπροστα μου ωστε να την πιασω και να φυλαει αυτη. Τα αλλα παιδια της φωναζαν μετα. Και το κρυφτο φοβομουνα. Δεν ηθελα καθολου να φυλαω. Με αυτην την ξαδερφη μου οταν μεγαλωσαμε πιο πολυ εννοω 9-11 χρονων παιζαμε μονο χαρτια οταν βλεπομασταν. Μια γενικη αναμνηση μου ειναι οτι εμενα δε με πολυ ηθελαν τα παιδια που συναντιομασταν, προτιμουσαν την αδερφη μου. Δε ξερω γιατι. Και οσο για την παρεα μου στο σχολειο δε παιζαμε απλα μιλουσαμε. Αλλα με εκνευριζε η παρεα αυτη ομως δεν ηθελα να ειμαι μονη και ετσι εμενα με αυτη. Τωρα για πιο μικρη ηλικια εννοω στον παιδικο σταθμο η μητερα μου θυμαται οτι της ειχε πει η δασκαλα οτι καλο θα ηταν να εβλεπα εναν ειδικο δε θυμαται τον λογο. Αλλα εκει ειχα δυο φιλες.

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Οπως ειχα πει και στην ψυχολογο μου εκεινη. Σημαινει οτι δεν κοιταω τον αλλον στα ματια. Οταν του μιλαω η μου μιλαει καποιος κοιταω η κατω η πανω στα ρουχα του η διπλα του. Οπουδηποτε περα απο το προσωπο. Ακομα και σε κοντινα μου ατομα το περισσοτερο που ετυχε να κοιταξω στα ματια καποιον ειναι 1-2 δευτερολεπτα. Το γιατι δε το κανω ειναι γιατι νιωθω αγχος. Οτι μπορουν να δουν μεσα μου, στο μυαλο μου εννοω. Και χανω ο,τι μου λενε με αποτελεσμα να μην προσεχω τι μου λενε. Δυσκολο μου ειναι το πολυ μπορω για 1-2 δευτερα να αντεξω. Δυστυχως δε θυμαμαι αν ειχα στη παιδικη μου ηλικια.
Στα παιδικα μου χρονια θυμαμαι ημουνα αρκετα ευαισθητη. Εκλαιγα και αγχωνομουνα ευκολα. Και συνηθως επαιζα βιντεοπαιχνιδια η εβλεπα κινουμενα σχεδια καθε μερα. Σε πολλα κινουμενα σχεδια πχ στις περισσοτερες ταινιες τις disney εκλαιγα απο τη μουσικη τους και χωρις λογο. Στο μαθημα μουσικης στο δημοτικο ο δασκαλος μας ειχε βαλει να ακουσουμε ενα παραμυθι της ωραιας κοιμωμενης και ειχα αγχωθει πολυ με το γεγονος οτι κοιμηθηκε 100 χρονια. Με την αδερφη μου παιζαμε κουκλες (με περναει 5 χρονια) αλλα καταληγαμε αυτη να παιζει και εγω να τη παρακολουθω. Μερικες φορες με την αδερφη μου επισκεπτομασταν τα ξαδερφια μας που το ενα ειναι στη δικη μου ηλικια και το αλλο στην ηλικια της αδερφης μου. Αυτα προτιμουσαν την αδερφη μου. Εμενα με σχολιαζαν για καποια τικ που ειχα η που οταν χαιρομουνα το εδειχνα εντονα. Και οταν παιζαμε θυμαμαι μια στιγμη πολυ καθαρα που παιζαμε οι 4 μας νομιζω και αλλα παιδια, παιζαμε τυφλομυγα. Εγω φοβομουνα να εχω καλυμμενα τα ματια μου και στο σκοταδι οποτε οταν ηταν να καλυψω τα ματια μου η αδερφη μου για να με βοηθησει πηγαινε μπροστα μου ωστε να την πιασω και να φυλαει αυτη. Τα αλλα παιδια της φωναζαν μετα. Και το κρυφτο φοβομουνα. Δεν ηθελα καθολου να φυλαω. Με αυτην την ξαδερφη μου οταν μεγαλωσαμε πιο πολυ εννοω 9-11 χρονων παιζαμε μονο χαρτια οταν βλεπομασταν. Μια γενικη αναμνηση μου ειναι οτι εμενα δε με πολυ ηθελαν τα παιδια που συναντιομασταν, προτιμουσαν την αδερφη μου. Δε ξερω γιατι. Και οσο για την παρεα μου στο σχολειο δε παιζαμε απλα μιλουσαμε. Αλλα με εκνευριζε η παρεα αυτη ομως δεν ηθελα να ειμαι μονη και ετσι εμενα με αυτη. Τωρα για πιο μικρη ηλικια εννοω στον παιδικο σταθμο η μητερα μου θυμαται οτι της ειχε πει η δασκαλα οτι καλο θα ηταν να εβλεπα εναν ειδικο δε θυμαται τον λογο. Αλλα εκει ειχα δυο φιλες.

---

Κατάλαβα..Αυτό με τα μάτια έτσι όπως το περιγράφεις δεν το παίρνω για σημάδι αυτισμού αλλά για άγχος..Έχεις άγχος επειδή σε έχουν κρίνει, σχολιάσει, κοροϊδέψει..Το είπες και εσύ ότι φοβάσαι μη δουν το μέσα σου..Σημάδι αυτισμού είναι όταν το βλέμμα είναι "άδειο".. Για να καταλάβεις: Η κόρη μου με κοιτάει στα μάτια αλλά στην ουσία σαν να μην κοιτάει εμένα..Το βλέμμα της είναι άδειο..
Γενικά ναι έχεις στοιχεία..Αλλά το σωστό θα στο πει μόνο ένας καλός ψυχίατρος..Ο οποίος πρέπει να σε δει πάνω από μια φορά και να σε ακούσει με προσοχή..Και πάλι (από την εμπειρία μου) σου λέω ότι είναι δύσκολο να βγάλει διάγνωση..Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να του πεις και την παιδική σου ηλικία, ότι θυμάσαι εσύ ή οί γονείς σου..Και να σκεφτείς ότι δεν είναι απαραιτήτως κακό το να είσαι διαφορετική..
Άν θέλεις μπορώ να σου πω όλα τα σημάδια της κόρης μου για να ξέρεις που να εστιαζεις όταν πας στον γιατρό..Άν αυτό σε βοηθάει..
Και τέλος, αν τελικά ο ειδικός σου επιβεβαιώνει αυτισμό καλό θα είναι να κάνεις σωστή ψυχοθεραπεία..Βοηθάει πάρα πολύ..

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Κατάλαβα..Αυτό με τα μάτια έτσι όπως το περιγράφεις δεν το παίρνω για σημάδι αυτισμού αλλά για άγχος..Έχεις άγχος επειδή σε έχουν κρίνει, σχολιάσει, κοροϊδέψει..Το είπες και εσύ ότι φοβάσαι μη δουν το μέσα σου..Σημάδι αυτισμού είναι όταν το βλέμμα είναι "άδειο".. Για να καταλάβεις: Η κόρη μου με κοιτάει στα μάτια αλλά στην ουσία σαν να μην κοιτάει εμένα..Το βλέμμα της είναι άδειο..
Γενικά ναι έχεις στοιχεία..Αλλά το σωστό θα στο πει μόνο ένας καλός ψυχίατρος..Ο οποίος πρέπει να σε δει πάνω από μια φορά και να σε ακούσει με προσοχή..Και πάλι (από την εμπειρία μου) σου λέω ότι είναι δύσκολο να βγάλει διάγνωση..Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να του πεις και την παιδική σου ηλικία, ότι θυμάσαι εσύ ή οί γονείς σου..Και να σκεφτείς ότι δεν είναι απαραιτήτως κακό το να είσαι διαφορετική..
Άν θέλεις μπορώ να σου πω όλα τα σημάδια της κόρης μου για να ξέρεις που να εστιαζεις όταν πας στον γιατρό..Άν αυτό σε βοηθάει..
Και τέλος, αν τελικά ο ειδικός σου επιβεβαιώνει αυτισμό καλό θα είναι να κάνεις σωστή ψυχοθεραπεία..Βοηθάει πάρα πολύ..

---

Ποσο χρονων ειναι η κορη σας; Ναι πειτε μου τα σημαδια της. Αυτο που ειπατε για τη κορη σας το εχω καπως τωρα εννοω το αδειο βλεμμα γιατι ετσι κι αλλιως νιωθω κενο καιρο τωρα. Ως παιδι ημουνα αρκετα συναισθηματικη. Ισως η κορη σας βιωνει αγχος και το αδειο βλεμμα ειναι αμυνα αυτου του αγχους. Αγχος εννοω θα μπορουσε απο οτιδηποτε. Μπορει και απο αισθητηριακα. Το λεω καθαρα απο δικη μου εμπειρια γιατι ως παιδι εγω ειχα αγχος να ειμαι μαζι με την μητερα μου γιατι ηταν αρκετα αυστηρη και ετσι την απεφευγα. Κλεινομουνα στο δωματιο μου στα βιντεοπαιχνιδια και στα κινουμενα σχεδια και ενιωθα καλα μονο οταν ηταν στη δουλεια της. Και επειδη εκανε περιεργα ωραρια στη δουλεια δεν την εβλεπα τοσο αλλα δε μου ελειπε. Εχετε δικιο ειναι δυσκολη η διαγνωση ειδικα στα κοριτσια.

Ίσως σε κάποια άτομα υπάρχουν στοιχεία κοινωνικής φοβίας που μαζί με τραυματικές εμπειρίες δημιουργούν συμπτώματα, όπως αποφυγή οπτικής επαφής, που θυμίζουν αυτισμό, για αυτό ίσως δεν μπορεί να είναι σίγουρος ο ψυχίατρός σου. Τώρα σπουδάζεις κάτι? Πώς περνάς την ώρα σου?

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Ποσο χρονων ειναι η κορη σας; Ναι πειτε μου τα σημαδια της. Αυτο που ειπατε για τη κορη σας το εχω καπως τωρα εννοω το αδειο βλεμμα γιατι ετσι κι αλλιως νιωθω κενο καιρο τωρα. Ως παιδι ημουνα αρκετα συναισθηματικη. Ισως η κορη σας βιωνει αγχος και το αδειο βλεμμα ειναι αμυνα αυτου του αγχους. Αγχος εννοω θα μπορουσε απο οτιδηποτε. Μπορει και απο αισθητηριακα. Το λεω καθαρα απο δικη μου εμπειρια γιατι ως παιδι εγω ειχα αγχος να ειμαι μαζι με την μητερα μου γιατι ηταν αρκετα αυστηρη και ετσι την απεφευγα. Κλεινομουνα στο δωματιο μου στα βιντεοπαιχνιδια και στα κινουμενα σχεδια και ενιωθα καλα μονο οταν ηταν στη δουλεια της. Και επειδη εκανε περιεργα ωραρια στη δουλεια δεν την εβλεπα τοσο αλλα δε μου ελειπε. Εχετε δικιο ειναι δυσκολη η διαγνωση ειδικα στα κοριτσια.

---

Λοιπόν..Θα τα πω με την σειρά..Ο λόγος που το κάνω αυτό τώρα είναι για να σκεφτείς και να μαζέψεις όλα τα κοινά σημεία και να τα πεις στον γιατρό όταν πας..
Η κόρη μου είναι 8 χρονών..Τα σημάδια φάνηκαν από πολύ νωρίς, ήταν πάντα εκεί..Εγώ λόγο απειρίας δεν τα έβλεπα? Δεν ήθελα να το δεχτώ? Δεν ξέρω..
Όταν γεννήθηκε δεν έκλαψε..Και γενικά δεν έκλαψε ποτέ μέχρι που έγινε 5 μηνών..Έκανε εμβόλια, χρειάστηκε να της πάρουν αίμα αλλά αυτή τίποτα..Δεν έκλαιγε..Όταν ήταν 2 μηνών τα μάτια της άλλαξαν απότομα και έγιναν γαλάζια..Αυτό είναι απλά γενετικό αλλά εκεί φάνηκε ότι σε κοιτάει αλλά δεν είναι εκεί..
11 μηνών άρχισε να μιλάει με ολοκληρωμένες προτάσεις ΑΛΛΆ μίλαγε για τον εαυτό της σε τρίτο πρόσωπο..Δηλαδή δεν έλεγε "θέλω νερό" αλλά "θέλει νερό"..
Σαν μωρό δεν ήθελε ποτέ να την έχουμε αγκαλιά..Και 8 ώρες να την άφηνα κάπου, πάλι εκεί θα την έβρισκα χωρίς να παραπονιέται..
17 μηνών άρχισε να κλαίει και να παρακαλάει να την πάρουμε από το βρεφονηπιακό και να την πάμε παιδικό σταθμό γιατί με τα παιδιά του βρεφονιπηακου "δεν είχε τι να πει"...
3 χρονών στον παιδικό σταθμό εξηγούσε μαθηματικά στα άλλα παιδάκια τα οποία δεν την θέλανε γιατί όπως λέγανε δεν την καταλάβαιναν..
Δεν μπορούσε ποτέ να παίξει με δύο παιδιά ταυτόχρονα..Έπρεπε να ήταν μόνο 1 παιδί το οποίο έπρεπε να είναι στις διαταγές της..Και έτσι εγώ πίστευα ότι είναι απλά κακομαθημένη και την έβαζα τιμωρίες..
Στην πρώτη δημοτικού έπαθε διαταραχές ύπνου..Τότε μόλις είχα γεννήσει το δεύτερο και πάλι πίστεψα ότι ζηλεύει αν και δεν έδειξε ποτέ κάτι τέτοιο...Και με τις διαταραχές ύπνου την πήγαμε σε ειδικό ο οποίος είπε ασπεργκερ αλλά τόνισε ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρος γιατί μετά την ηλικία των 8 αρχίζει και φαίνεται πολύ.. Τώρα, 1,5 χρόνο μετά, και αφού έχουμε πάει σε 3 ειδικούς φτάσαμε στο συμπέρασμα..Έχει άτυπο αυτισμό..Που θα πει ότι έχει στοιχεία του ασπεργκερ (αλλά όχι όλα) + στοιχεία του αυτισμού (επίσης όχι όλα)...
Η κατάσταση τώρα έχει ως εξής: έχουμε στο σπίτι όλα τα είδη των δεινοσαύρων σε παιχνίδια και όλα τα είδη ζώον..Πρέπει να έχουμε συνολικά 150-200 ζωάκια..Κάθεται ΜΕ ΤΙΣ ΏΡΕΣ και τα βάζει σε σειρά..Ξέρει για ολα τι τρώνε, πόσα κιλά γίνονται, πόσα χρόνια ζουν κτλ...Επίσης είναι κολλημένη με τα μαθηματικά..Βλέπει μόνο ντοκιμαντέρ με ζώα..Ντύνεται μόνο σπορ και μόνο συγκεκριμένα χρώματα..Όλα στο σπίτι πρέπει να είναι σε ευθεία..Δηλαδή αν είναι λίγο στραβά η καρέκλα, το γραφείο της ή κάτι άλλο δεν θα ηρεμήσει μέχρι να το φτιάξει..Δεν αντέχει θορύβους..Δεν αντέχει να της αλλάζουμε το πρόγραμμα..Μπορεί να πάθει μεγάλο σοκ αν αλλάξει δασκάλα ή ψυχολόγο ή εργοθεραπευτη... Αν ακούσει για κάποια αρρώστια θα λέμε μόνο αυτό..Καθε μέρα, όλη μέρα..Φοβάται τις αρρώστιες γενικά..Δεν καταλαβαίνει πλάκες..Δεν καταλαβαίνει ΚΑΘΌΛΟΥ τις μεταφορές..Δηλαδή αν πω "θα σπάσει το κεφάλι μου" θα έρθει τρέχοντας να δει πού έσπασε...
Και φυσικά τρώει πολύ μπουλινγκ στο σχολείο...

Αυτά...Ελπίζω να τα είπα όλα..Και συγγνώμη για το κατεβατό..Ελπίζω να βοήθησα...

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Λοιπόν..Θα τα πω με την σειρά..Ο λόγος που το κάνω αυτό τώρα είναι για να σκεφτείς και να μαζέψεις όλα τα κοινά σημεία και να τα πεις στον γιατρό όταν πας..
Η κόρη μου είναι 8 χρονών..Τα σημάδια φάνηκαν από πολύ νωρίς, ήταν πάντα εκεί..Εγώ λόγο απειρίας δεν τα έβλεπα? Δεν ήθελα να το δεχτώ? Δεν ξέρω..
Όταν γεννήθηκε δεν έκλαψε..Και γενικά δεν έκλαψε ποτέ μέχρι που έγινε 5 μηνών..Έκανε εμβόλια, χρειάστηκε να της πάρουν αίμα αλλά αυτή τίποτα..Δεν έκλαιγε..Όταν ήταν 2 μηνών τα μάτια της άλλαξαν απότομα και έγιναν γαλάζια..Αυτό είναι απλά γενετικό αλλά εκεί φάνηκε ότι σε κοιτάει αλλά δεν είναι εκεί..
11 μηνών άρχισε να μιλάει με ολοκληρωμένες προτάσεις ΑΛΛΆ μίλαγε για τον εαυτό της σε τρίτο πρόσωπο..Δηλαδή δεν έλεγε "θέλω νερό" αλλά "θέλει νερό"..
Σαν μωρό δεν ήθελε ποτέ να την έχουμε αγκαλιά..Και 8 ώρες να την άφηνα κάπου, πάλι εκεί θα την έβρισκα χωρίς να παραπονιέται..
17 μηνών άρχισε να κλαίει και να παρακαλάει να την πάρουμε από το βρεφονηπιακό και να την πάμε παιδικό σταθμό γιατί με τα παιδιά του βρεφονιπηακου "δεν είχε τι να πει"...
3 χρονών στον παιδικό σταθμό εξηγούσε μαθηματικά στα άλλα παιδάκια τα οποία δεν την θέλανε γιατί όπως λέγανε δεν την καταλάβαιναν..
Δεν μπορούσε ποτέ να παίξει με δύο παιδιά ταυτόχρονα..Έπρεπε να ήταν μόνο 1 παιδί το οποίο έπρεπε να είναι στις διαταγές της..Και έτσι εγώ πίστευα ότι είναι απλά κακομαθημένη και την έβαζα τιμωρίες..
Στην πρώτη δημοτικού έπαθε διαταραχές ύπνου..Τότε μόλις είχα γεννήσει το δεύτερο και πάλι πίστεψα ότι ζηλεύει αν και δεν έδειξε ποτέ κάτι τέτοιο...Και με τις διαταραχές ύπνου την πήγαμε σε ειδικό ο οποίος είπε ασπεργκερ αλλά τόνισε ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρος γιατί μετά την ηλικία των 8 αρχίζει και φαίνεται πολύ.. Τώρα, 1,5 χρόνο μετά, και αφού έχουμε πάει σε 3 ειδικούς φτάσαμε στο συμπέρασμα..Έχει άτυπο αυτισμό..Που θα πει ότι έχει στοιχεία του ασπεργκερ (αλλά όχι όλα) + στοιχεία του αυτισμού (επίσης όχι όλα)...
Η κατάσταση τώρα έχει ως εξής: έχουμε στο σπίτι όλα τα είδη των δεινοσαύρων σε παιχνίδια και όλα τα είδη ζώον..Πρέπει να έχουμε συνολικά 150-200 ζωάκια..Κάθεται ΜΕ ΤΙΣ ΏΡΕΣ και τα βάζει σε σειρά..Ξέρει για ολα τι τρώνε, πόσα κιλά γίνονται, πόσα χρόνια ζουν κτλ...Επίσης είναι κολλημένη με τα μαθηματικά..Βλέπει μόνο ντοκιμαντέρ με ζώα..Ντύνεται μόνο σπορ και μόνο συγκεκριμένα χρώματα..Όλα στο σπίτι πρέπει να είναι σε ευθεία..Δηλαδή αν είναι λίγο στραβά η καρέκλα, το γραφείο της ή κάτι άλλο δεν θα ηρεμήσει μέχρι να το φτιάξει..Δεν αντέχει θορύβους..Δεν αντέχει να της αλλάζουμε το πρόγραμμα..Μπορεί να πάθει μεγάλο σοκ αν αλλάξει δασκάλα ή ψυχολόγο ή εργοθεραπευτη... Αν ακούσει για κάποια αρρώστια θα λέμε μόνο αυτό..Καθε μέρα, όλη μέρα..Φοβάται τις αρρώστιες γενικά..Δεν καταλαβαίνει πλάκες..Δεν καταλαβαίνει ΚΑΘΌΛΟΥ τις μεταφορές..Δηλαδή αν πω "θα σπάσει το κεφάλι μου" θα έρθει τρέχοντας να δει πού έσπασε...
Και φυσικά τρώει πολύ μπουλινγκ στο σχολείο...

Αυτά...Ελπίζω να τα είπα όλα..Και συγγνώμη για το κατεβατό..Ελπίζω να βοήθησα...

---

Η κορη σας μου φαινεται ενα πανεξυπνο κοριτσι. Μου ειπατε
στοιχεια που λογικα οι γονεις μου δε θα θυμουνται τοσες πληροφοριες. Η μητερα μου συνηθως σε οσους ψυχολογους εχει μιλησει ειπε οτι καταλαβε τη διαφορα απο τοτε που μπηκα στην εφηβεια. Στα παιδικα μου χρονια ομως δεν ημασταν κοντα μητερα με παιδι. Οχι οτι ηταν κακια μητερα απλα δουλευε αρκετα με περιεργα ωραρια και δεν ετυχε να συζηταμε σαν μητερα και κορη και τη φοβομουνα οπως ανεφερα γιατι ηταν αυστηρη. Τωρα εχει ηρεμησει. Οσα θυμαμαι εγω εννοω. Οταν ημουνα νεογεννητο και μικρο παιδι ναι εκει ηταν κοντα μου γιατι ηταν πολυ σημαντικο. Τοτε με χαρακτηριζε ζωηρη και αυτο που ειπατε για τη κορη σας εγω το αντιθετο, αν με αφηνε καποιος σε ενα μερος αποκλειεται να με εβρισκε εκει ακομα και μετα απο 20 λεπτα. Σκαρφαλωνα και σε καναπεδες η γυριζα γυρω γυρω μεχρι να ζαλιστω. Τοτε ως μωρο ηθελα την αγκαλια της μητερας μου μονο. Ξενους δεν ηθελα ακομα και στα 2-3 χρονια. Εγω ημουνα μωρο που εκλαιγε και εκλαιγε πολυ κιολας. Και εγω μιλησα αρκετα νωρις. Δε ξερω αν ηταν θεμα με τον υπνο αυτο ομως ως παιδι μερικα βραδια δε κοιμομουνα και πηγαινα να παρακολουθουσα τους γονεις μου να κοιμουνται. Επισης κατι αλλο αυτιστικο μαλλον στοιχειο που ειχα ηταν οτι μαρεσε να καθομαι μπροστα στο πλυντηριο και να το παρακολουθω.

Οταν με πηγαν οι γονεις μου παιδικο σταθμο δεν εκλαψα καθολου μου ειχαν πει. Αλλα καποιες στιγμες εκει που θυμαμαι δεν περνουσα και καλα γιατι θυμαμαι μια κυρια εκει που ηταν αυστηρη και χτυπουσε ενα μεγαλο lego στην εδρα για να κανουμε ησυχια. Αυτο εμενα με ταραζε και εσωστρεφης με τα αλλα παιδια ημουνα και τοτε. Ειχα 2 φιλες αλλα ηθελα μονο αυτες και δεν ηθελα να σηκωνομαι μπροστα σε αλλα παιδια να μιλαω, αυτο μου δημιουργουσε αγχος. Κατι κοινο με τη κορη σας ειναι και εγω εβαζα πραγματα στη σειρα και μπορουσα να κανω μονο αυτο. Επισης η κορη σας εχει μεγαλη αντοχη στον πονο, ειχα και εγω. Οταν ημουνα 2 χρονων ειχα τρυπησει μονη μου τη παλαμη μου με ενα πιρουνι, εσταζε αιμα αλλα δεν εκλαιγα, μου εβαλαν αλατι και νομιζαν οτι θα τσιριζα αλλα ημουνα ηρεμη. Μια αλλη φορα παλι 2 χρονων ετρεχα σε μια πλατεια και τρακαρα με ενα αλλο παιδι μεγαλυτερο που εκανε ποδηλατο και πεσαμε κατω. Εγω απλα σηκωθηκα και συνεχισα να τρεχω.

Η κορη σας φαινεται να εξωτερικευει τα οσα νιωθει εννοω αν ενοχλειται με κατι και καλα κανει. Εγω τα κρατουσα μεσα μου. Οταν κατι στον παιδικο σταθμο δε μαρεσε δε το ελεγα στους γονεις μου. Και ειχα πολυ μεγαλη υπομονη. Αν με κοροιδευαν στο δημοτικο δε το ελεγα στους γονεις μου. Στην αδερφη μου συνηθως ελεγα πραγματα αλλα μετα σταματησα και σε εκεινη. Αφου η κορη σας αγαπαει τα μαθηματικα και τα ζωα καλυτερα βοηθηστε την σε αυτα τα δυο να τα εξελιζει οσα μπορει. Που ξερετε ; μπορει να γινει μια μαθηματικος στο μελλον και θα ειναι πολυ καλη γιατι οταν ενα αυτιστικο ατομο εχει ενα ενδιαφερον ολη η ζωη του περιτρυγιριζεται γυρω απο αυτο.

Οπως και η κορη σας ειχα και γω καποιες ενοχλησεις αισθητηριακα. Σε αφη κυριως.

Ενα γεγονος που δε ξερω αν επηρεασε ειναι οτι οταν γεννηθηκα μπηκα για 3 μερες σε θερμοκοιτιδα και μετα εγινε λαθος και με πηγε η μαια σε λαθος γονεις και εκλαιγα ομως ευτυχως μετα απο λιγο με πηγαν στους σωστους.

Η κορη σας μου φαινεται οτι ειναι πιο ωριμη για την ηλικια της. Που στα 3 της χρονια καταλαβαινε μαθηματικα. Εδω εγω τωρα δε θα καταλαβαινα τιποτα :p . Μονο στα 15 μου στη πρωτη λυκειου τα καταλαβαινα γιατι μαρεσε ο καθηγητης μου και εδινα τη προσοχη μου. Εγω το αντιθετο παντα ημουνα λιγο πιο ανωριμη. Στην εφηβεια μου ασχολιομουνα συνεχεια με τον Μπομπ σφουγγαρακη. Ηξερα ολα τα επεισοδια απεξω και σε τι κυκλο ειναι το καθενα. Εχω ακουσει ολες τις μουσικες του και το εχω δει ολο και ελληνικα και αγγλικα. Και και ακομη ασχολουμαι. Αν δειτε το προφιλ μου στο facebook ειναι σαν να ειναι ενος παιδιου εχει χιλιαδες εικονες του μπομπ σφουγγαρακη. Και μπορω να βλεπω μια εικονα του για ωρες. Επισης τωρα το ενδιαφερον μου που ειχα και ως παιδι ειναι οι ηχοι απο ανεμιστηρες η ηλεκτρικες σκουπες η σεσουαρ. Ξερω παει εναντια στο στερεοτυπικο του αυτισμου οτι τετοιοι ηχοι τρελαινουν τους αυτιστικους. Εμενα οχι απλα δε με τρελαινουν αλλα με ηρεμουν παρα πολυ. Κοιμαμαι ακουγοντας τετοιους ηχους γιατι δε μπορω αλλιως. Και τωρα αυτη τη στιγμη ακουω ενα 10ωρο βιντεο με ανεμιστηρα. Με κανει να αισθανομαι μια ασφαλεια.

Γιαυτο αληθεια βοηθηστε τη κορη σας οσο μπορειτε στα μαθηματικα και σε ο,τι αλλο της αρεσει. Στα κοινωνικα θεματα υπαρχει καιρος ακομα. Καλο θα ηταν να γνωρισει αλλα αυτιστικα ατομα για να μη μονη της γιατι ενα παιδι αν αισθανεται μονο του ειναι ο,τι χειροτερο. Οτι το αποκλειουν τα αλλα παιδια , το εχω βιωσει. Και τα αλλα παιδια ειναι πιο ανωριμα γιαυτο δε καταλαβαινουν τη κορη σας. Αυτα που ανεφερα λογικα θα τα πω και σε εναν ψυχιατρο αν τυχει να παω.

Συγνωμη παλι και εγω για το κατεβατο.

Και εγω στην ηλικια της κορης σας ειχα τετοιο στυλ. Ημουνα καποτε πιο θυληπρεπης στα 6 μου, αφηνα κατω τα μαλλια η αφηνα τη μητερα μου να μου βαζει φουστες. Αλλα απο καποια ηλικια και μετα ειχα το στυλ της κορης σας. Ακομα και τωρα ντυνομαι με πουκαμισα η καπου επισημα βαζω κοστουμι. Δεν ειναι κακο απλα μπορει να μη νιωθουμε υποχρεωτικα μονο κοριτσια η μονο αγορια.

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Και εγω στην ηλικια της κορης σας ειχα τετοιο στυλ. Ημουνα καποτε πιο θυληπρεπης στα 6 μου, αφηνα κατω τα μαλλια η αφηνα τη μητερα μου να μου βαζει φουστες. Αλλα απο καποια ηλικια και μετα ειχα το στυλ της κορης σας. Ακομα και τωρα ντυνομαι με πουκαμισα η καπου επισημα βαζω κοστουμι. Δεν ειναι κακο απλα μπορει να μη νιωθουμε υποχρεωτικα μονο κοριτσια η μονο αγορια.

---

Καλημέρα
Έχεις δίκιο..Γενικά ο αυτισμός είναι μια ιδιαιτερότητα με πάρα πολλά στοιχεία..Γι αυτό και ήταν τόσο δύσκολο να μας βγάλουν διάγνωση..Γιατί η ωριμότητα, το κόλλημα με τα μαθηματικά και η δυσκολία στην επικοινωνία με άτομα της ηλικίας της είναι στοιχεία του ασπεργκερ..Αλλά οι ψυχαναγκασμοι (η στραβή καρέκλα) και η δυσανεξία στο θόρυβο είναι στοιχεία αυτισμού..
Εγώ θα σου έλεγα (αν τελικά το αποφασίσεις να πας) να βρεις έναν καλό ψυχίατρο που θα σε δει 2-3 φορές και θα μαζέψει όλα τα στοιχεία για να βγάλει σωστή διάγνωση.. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί κρίνοντας από αυτό που λέει η μητέρα σου, ότι είδε την διαφορά από την εφηβεία και μετά, σκέφτομαι ότι η εφηβεία είναι έτσι κι αλλιώς μια δύσκολη ηλικία..Που θα πει ότι δεν είναι ανάγκη να έχει κάποιος αυτισμό για να φέρεται περίεργα..Μπορεί απλά να σου βγήκε αυτή η συμπεριφορά λόγο του μπουλινγκ που δεχόσουν από μικρή..Ή ακόμα και αυτισμός να είναι, θα είναι σε πολύ ήπια μορφή..
Έτσι κι αλλιώς μόνο ένας ειδικός μπορεί να δώσει γνώμη..

η σχεση μου με το αλλο φιλο πως ειναι?

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Καλημέρα
Έχεις δίκιο..Γενικά ο αυτισμός είναι μια ιδιαιτερότητα με πάρα πολλά στοιχεία..Γι αυτό και ήταν τόσο δύσκολο να μας βγάλουν διάγνωση..Γιατί η ωριμότητα, το κόλλημα με τα μαθηματικά και η δυσκολία στην επικοινωνία με άτομα της ηλικίας της είναι στοιχεία του ασπεργκερ..Αλλά οι ψυχαναγκασμοι (η στραβή καρέκλα) και η δυσανεξία στο θόρυβο είναι στοιχεία αυτισμού..
Εγώ θα σου έλεγα (αν τελικά το αποφασίσεις να πας) να βρεις έναν καλό ψυχίατρο που θα σε δει 2-3 φορές και θα μαζέψει όλα τα στοιχεία για να βγάλει σωστή διάγνωση.. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί κρίνοντας από αυτό που λέει η μητέρα σου, ότι είδε την διαφορά από την εφηβεία και μετά, σκέφτομαι ότι η εφηβεία είναι έτσι κι αλλιώς μια δύσκολη ηλικία..Που θα πει ότι δεν είναι ανάγκη να έχει κάποιος αυτισμό για να φέρεται περίεργα..Μπορεί απλά να σου βγήκε αυτή η συμπεριφορά λόγο του μπουλινγκ που δεχόσουν από μικρή..Ή ακόμα και αυτισμός να είναι, θα είναι σε πολύ ήπια μορφή..
Έτσι κι αλλιώς μόνο ένας ειδικός μπορεί να δώσει γνώμη..

---

Κάποια στιγμή αν νιώσω έτοιμη θα πάω μόνο και μόνο να πάρω μια διάγνωση και να έχω έστω μια στήριξη η αν δεν έχω να κάνω μόνο ψυχοθεραπεία.

Quote:

---

Originally Posted by panos19

η σχεση μου με το αλλο φιλο πως ειναι?

---

Η σχέση μου με το άλλο φύλο, αν αυτό εννοούσες, είναι ανύπαρκτη. Παρόλαυτα στα 23 μου είχα ολοκληρώσει όμως το μετάνιωσα γιατί έγινε με κάποιον που δεν είχα δεσμό, δεν είχα συναισθήματα, ούτε αυτός είχε, όμως αφού είχε δεχτεί να κάνει κάτι τέτοιο μαζί μου τότε σκέφτηκα ότι είναι μια ευκαιρία γιατί πίστευα και πιστεύω ότι κανείς άλλος δε θα δεχόταν. Είμαι κλειστή και ξενέρωτη σε αυτά γι'αυτό. Και όταν πριν γίνει είχα πιει και δεν ένιωσα τίποτα όταν έγινε.

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Η σχέση μου με το άλλο φύλο, αν αυτό εννοούσες, είναι ανύπαρκτη. Παρόλαυτα στα 23 μου είχα ολοκληρώσει όμως το μετάνιωσα γιατί έγινε με κάποιον που δεν είχα δεσμό, δεν είχα συναισθήματα, ούτε αυτός είχε, όμως αφού είχε δεχτεί να κάνει κάτι τέτοιο μαζί μου τότε σκέφτηκα ότι είναι μια ευκαιρία γιατί πίστευα και πιστεύω ότι κανείς άλλος δε θα δεχόταν. Είμαι κλειστή και ξενέρωτη σε αυτά γι'αυτό. Και όταν πριν γίνει είχα πιει και δεν ένιωσα τίποτα όταν έγινε.

---

Γιατί μιλας έτσι για τον εαυτό σου?

δεν καταλαβαινω γιατι θες να βαλεις μια ταμπελα..
Σε ολο το κειμενο σου βλεπω να υποτιμας συνεχως τον εαυτο σου...και οτι σε υποτιμουν και αλλοι..
Δεν ξερω για τον αυτισμο πολλα για να σου πω παραπανω...αλλα δεν θεωρω οτι εχεις...πιστευω οτι εισαι λιγο αφελης σαν ανθρωπος γι αυτο δεν μπορεις να καταλαβεις την διαφορα της ειρωνιας η οταν μιλαει καποιος κυριολεκτικα......
Αυτο με την βλεματικη επαφη νομιζω οτι ειναι και στην κοινωνικη φοβια....

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Η σχέση μου με το άλλο φύλο, αν αυτό εννοούσες, είναι ανύπαρκτη. Παρόλαυτα στα 23 μου είχα ολοκληρώσει όμως το μετάνιωσα γιατί έγινε με κάποιον που δεν είχα δεσμό, δεν είχα συναισθήματα, ούτε αυτός είχε, όμως αφού είχε δεχτεί να κάνει κάτι τέτοιο μαζί μου τότε σκέφτηκα ότι είναι μια ευκαιρία γιατί πίστευα και πιστεύω ότι κανείς άλλος δε θα δεχόταν. Είμαι κλειστή και ξενέρωτη σε αυτά γι'αυτό. Και όταν πριν γίνει είχα πιει και δεν ένιωσα τίποτα όταν έγινε.

---

και εμένα ανύπαρκτη είναι χωρίς να έχω ολοκληρώσει
ψάχνω το συναίσθημα και την αμοιβαιοτητα


μην λες τέτοια πράγματα για τον εαυτό σου
δεν σου αξίζει να στεναχωριεσαι για κανέναν
αυτός έχασε μια υπέροχη κοπέλα

εγώ πάντως θα ήθελα να γνωρίσω μια τέτοια κοπέλα

George1520 και Χfactor
Γιατί έτσι νιώθω. Δε το λέω για να με λυπηθεί κάποιος. Έχω σταματήσει προ πολλού να νιώθω άσχημα για το γεγονός ότι νιώθω άσχημα για εμένα γιατί απλά είχα βαρεθεί να ασχολούμαι. Ότι είπα πιο πάνω το είπα μόνο για να εξηγήσω. Το λέω και από θέμα εμπειριών. Κανένα αγόρι δε με κοίταξε, δε το λέω για να κατηγορήσω κανένα αγόρι. Νιώθω μια ασφάλεια αν είμαι μόνη σε αυτό το τομέα έτσι κι αλλιώς έχω πολλά χρόνια να νιώσω έλξη για οποιονδήποτε.
Ναι το έχω σκεφτεί ότι μπορεί να είναι λόγω κοινωνικής φοβίας η έλλειψη βλεμματικής επαφής. Ίσως χαζό αυτό που θα πω όμως θα ήθελα κάτι σαν ταυτότητα γι'αυτό ψάχνω τι μπορεί να έχω η να με χαρακτηρίζει και να νιώσω ότι υπάρχω. Γιατί στο περισσότερο χρόνο της ζωής μου ένιωθα αόρατη και άχρωμη. Να παρατηρώ τις ζωές των άλλων (της παρέας μου) να ζούνε, να είναι άνετοι, να ερωτεύονται, να έχουν δύναμη θέλησης, να περιτριγυρίζονται από άλλα άτομα. Εγώ όλα αυτά δε τα ειχα και δε ξέρω γιατί. Απλά ήμουνα ένα άτομο στο χώρο που παρατηρούσε τους άλλους να μιλάνε μεταξύ τους. Αυτό στην εφηβεία μου γινόταν, τοτε ήμουνα πιο νέα ήθελα πολύ να έχω φίλους. Οπότε παρατηρούσα τι έλεγαν και συμμετείχα και αν κάτι μου διέφευγε έκανα ερωτήσεις ή έπαιρνα κυριολεκτικά τα πράγματα η έδειχνα τα συναισθήματα μου έντονα. Έτσι με είχαν για χαζή η χαζοχαρουμενη η προβληματική επειδή ότι ενδιαφέροντα είχα μιλούσα πολύ για αυτά. Το γιατί με κορόιδευαν δε το καταλαβαινα γιατί. Οπότε με τον καιρό και επειδή ένιωθα υποτιμητικα και ότι δε με συμπαθεί κανείς, ήμουνα καχύποπτη και κλεινομουνα. Τώρα αν βγω με νοιάζει να πιω μόνο. Και είμαι πιο απομονωμένη και δε με ενοχλεί τόσο. Όμως έχω στιγμές μοναξιάς είναι η αλήθεια. Και έχω βαρεθεί να πηγαινοέρχομαι σε ψυχολόγους και να μη μου λένε κάτι με σιγουριά. Αυτές οι σκέψεις τώρα που είμαι κλεισμένη στο σπίτι είναι πιο έντονες όμως προσπαθώ να της αγνοω. Ναι έχει τύχει να σκεφτώ και τη πιθανότητα μήπως είμαι απλά μια κακομαθημένη που ψάχνει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.


Panos19 καλά κάνεις και θέλεις συναίσθημα και (λέμε τώρα) αν δε το βρεις, που αν ψάξεις σίγουρα θα το βρεις, δεν αξίζει να το κάνεις χωρίς να νιώθεις τίποτα. Γιατί θα είναι κενή εμπειρία που θα έχεις απαίσια διάθεση μετά. Για το μόνο που στεναχωρηθηκα ήταν που αφησα τον εαυτό μου να το κάνει. Όμως εντάξει 2 χρόνια πέρασαν δε με στεναχωρεί πια. Τώρα αν βρω και εγώ κάποιον θα είναι μόνο αν τον ερωτευτώ.
Ευχαριστώ για τα λόγια σου !

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Κάποια στιγμή αν νιώσω έτοιμη θα πάω μόνο και μόνο να πάρω μια διάγνωση και να έχω έστω μια στήριξη η αν δεν έχω να κάνω μόνο ψυχοθεραπεία.

---

Ψυχοθεραπεία πρέπει να κάνεις έτσι κι αλλιώς.. Για να φτιάξεις την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, να φτιάξεις την αυτοπεποίθηση σου..
Απλά πρέπει να βρεις το είδος ψυχοθεραπείας που σου ταιριάζει..

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Ψυχοθεραπεία πρέπει να κάνεις έτσι κι αλλιώς.. Για να φτιάξεις την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, να φτιάξεις την αυτοπεποίθηση σου..
Απλά πρέπει να βρεις το είδος ψυχοθεραπείας που σου ταιριάζει..

---

το ειδος δεν το αποφασιζει ο ειδικος?

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

George1520 και Χfactor
Γιατί έτσι νιώθω. Δε το λέω για να με λυπηθεί κάποιος. Έχω σταματήσει προ πολλού να νιώθω άσχημα για το γεγονός ότι νιώθω άσχημα για εμένα γιατί απλά είχα βαρεθεί να ασχολούμαι. Ότι είπα πιο πάνω το είπα μόνο για να εξηγήσω. Το λέω και από θέμα εμπειριών. Κανένα αγόρι δε με κοίταξε, δε το λέω για να κατηγορήσω κανένα αγόρι. Νιώθω μια ασφάλεια αν είμαι μόνη σε αυτό το τομέα έτσι κι αλλιώς έχω πολλά χρόνια να νιώσω έλξη για οποιονδήποτε.
Ναι το έχω σκεφτεί ότι μπορεί να είναι λόγω κοινωνικής φοβίας η έλλειψη βλεμματικής επαφής. Ίσως χαζό αυτό που θα πω όμως θα ήθελα κάτι σαν ταυτότητα γι'αυτό ψάχνω τι μπορεί να έχω η να με χαρακτηρίζει και να νιώσω ότι υπάρχω. Γιατί στο περισσότερο χρόνο της ζωής μου ένιωθα αόρατη και άχρωμη. Να παρατηρώ τις ζωές των άλλων (της παρέας μου) να ζούνε, να είναι άνετοι, να ερωτεύονται, να έχουν δύναμη θέλησης, να περιτριγυρίζονται από άλλα άτομα. Εγώ όλα αυτά δε τα ειχα και δε ξέρω γιατί. Απλά ήμουνα ένα άτομο στο χώρο που παρατηρούσε τους άλλους να μιλάνε μεταξύ τους. Αυτό στην εφηβεία μου γινόταν, τοτε ήμουνα πιο νέα ήθελα πολύ να έχω φίλους. Οπότε παρατηρούσα τι έλεγαν και συμμετείχα και αν κάτι μου διέφευγε έκανα ερωτήσεις ή έπαιρνα κυριολεκτικά τα πράγματα η έδειχνα τα συναισθήματα μου έντονα. Έτσι με είχαν για χαζή η χαζοχαρουμενη η προβληματική επειδή ότι ενδιαφέροντα είχα μιλούσα πολύ για αυτά. Το γιατί με κορόιδευαν δε το καταλαβαινα γιατί. Οπότε με τον καιρό και επειδή ένιωθα υποτιμητικα και ότι δε με συμπαθεί κανείς, ήμουνα καχύποπτη και κλεινομουνα. Τώρα αν βγω με νοιάζει να πιω μόνο. Και είμαι πιο απομονωμένη και δε με ενοχλεί τόσο. Όμως έχω στιγμές μοναξιάς είναι η αλήθεια. Και έχω βαρεθεί να πηγαινοέρχομαι σε ψυχολόγους και να μη μου λένε κάτι με σιγουριά. Αυτές οι σκέψεις τώρα που είμαι κλεισμένη στο σπίτι είναι πιο έντονες όμως προσπαθώ να της αγνοω. Ναι έχει τύχει να σκεφτώ και τη πιθανότητα μήπως είμαι απλά μια κακομαθημένη που ψάχνει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.


Panos19 καλά κάνεις και θέλεις συναίσθημα και (λέμε τώρα) αν δε το βρεις, που αν ψάξεις σίγουρα θα το βρεις, δεν αξίζει να το κάνεις χωρίς να νιώθεις τίποτα. Γιατί θα είναι κενή εμπειρία που θα έχεις απαίσια διάθεση μετά. Για το μόνο που στεναχωρηθηκα ήταν που αφησα τον εαυτό μου να το κάνει. Όμως εντάξει 2 χρόνια πέρασαν δε με στεναχωρεί πια. Τώρα αν βρω και εγώ κάποιον θα είναι μόνο αν τον ερωτευτώ.
Ευχαριστώ για τα λόγια σου !

---

ντρεπομαι να προσεγγισω κοπελα
παραακαλω και σε συμπασχω
θα ηθελες να μιλαμε απο το email?

Quote:

---

Originally Posted by panos19

το ειδος δεν το αποφασιζει ο ειδικος?

---

Ναι..Γι αυτό της είπα πιο πάνω ότι πρέπει να βρει έναν καλό ψυχίατρο που θα της βγάλει γνωμάτευση..Και αυτός με βάση την εξέταση που θα της κάνει και με βάση την διάγνωση ,θα προτείνει την σωστή ψυχοθεραπεία..

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

George1520 και Χfactor
Γιατί έτσι νιώθω. Δε το λέω για να με λυπηθεί κάποιος. Έχω σταματήσει προ πολλού να νιώθω άσχημα για το γεγονός ότι νιώθω άσχημα για εμένα γιατί απλά είχα βαρεθεί να ασχολούμαι. Ότι είπα πιο πάνω το είπα μόνο για να εξηγήσω. Το λέω και από θέμα εμπειριών. Κανένα αγόρι δε με κοίταξε, δε το λέω για να κατηγορήσω κανένα αγόρι. Νιώθω μια ασφάλεια αν είμαι μόνη σε αυτό το τομέα έτσι κι αλλιώς έχω πολλά χρόνια να νιώσω έλξη για οποιονδήποτε.
Ναι το έχω σκεφτεί ότι μπορεί να είναι λόγω κοινωνικής φοβίας η έλλειψη βλεμματικής επαφής. Ίσως χαζό αυτό που θα πω όμως θα ήθελα κάτι σαν ταυτότητα γι'αυτό ψάχνω τι μπορεί να έχω η να με χαρακτηρίζει και να νιώσω ότι υπάρχω. Γιατί στο περισσότερο χρόνο της ζωής μου ένιωθα αόρατη και άχρωμη. Να παρατηρώ τις ζωές των άλλων (της παρέας μου) να ζούνε, να είναι άνετοι, να ερωτεύονται, να έχουν δύναμη θέλησης, να περιτριγυρίζονται από άλλα άτομα. Εγώ όλα αυτά δε τα ειχα και δε ξέρω γιατί. Απλά ήμουνα ένα άτομο στο χώρο που παρατηρούσε τους άλλους να μιλάνε μεταξύ τους. Αυτό στην εφηβεία μου γινόταν, τοτε ήμουνα πιο νέα ήθελα πολύ να έχω φίλους. Οπότε παρατηρούσα τι έλεγαν και συμμετείχα και αν κάτι μου διέφευγε έκανα ερωτήσεις ή έπαιρνα κυριολεκτικά τα πράγματα η έδειχνα τα συναισθήματα μου έντονα. Έτσι με είχαν για χαζή η χαζοχαρουμενη η προβληματική επειδή ότι ενδιαφέροντα είχα μιλούσα πολύ για αυτά. Το γιατί με κορόιδευαν δε το καταλαβαινα γιατί. Οπότε με τον καιρό και επειδή ένιωθα υποτιμητικα και ότι δε με συμπαθεί κανείς, ήμουνα καχύποπτη και κλεινομουνα. Τώρα αν βγω με νοιάζει να πιω μόνο. Και είμαι πιο απομονωμένη και δε με ενοχλεί τόσο. Όμως έχω στιγμές μοναξιάς είναι η αλήθεια. Και έχω βαρεθεί να πηγαινοέρχομαι σε ψυχολόγους και να μη μου λένε κάτι με σιγουριά. Αυτές οι σκέψεις τώρα που είμαι κλεισμένη στο σπίτι είναι πιο έντονες όμως προσπαθώ να της αγνοω. Ναι έχει τύχει να σκεφτώ και τη πιθανότητα μήπως είμαι απλά μια κακομαθημένη που ψάχνει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.


Panos19 καλά κάνεις και θέλεις συναίσθημα και (λέμε τώρα) αν δε το βρεις, που αν ψάξεις σίγουρα θα το βρεις, δεν αξίζει να το κάνεις χωρίς να νιώθεις τίποτα. Γιατί θα είναι κενή εμπειρία που θα έχεις απαίσια διάθεση μετά. Για το μόνο που στεναχωρηθηκα ήταν που αφησα τον εαυτό μου να το κάνει. Όμως εντάξει 2 χρόνια πέρασαν δε με στεναχωρεί πια. Τώρα αν βρω και εγώ κάποιον θα είναι μόνο αν τον ερωτευτώ.
Ευχαριστώ για τα λόγια σου !

---

Πρώτον, αυτοί που φαίνονται κοινωνικοί και ευτυχισμένοι συνήθως νιώθουν άδειοι μέσα τους μόλις φτάσουν στο σπίτι. Δεύτερον, είναι πολλοί που είναι μόνοι. Εσύ κατα τη γνώμη μου πρέπει να ψάξεις να βρεις ένα επάγγελμα που σου αρέσει και λίγους ΚΑΛΟΥΣ φίλους να νιώθεις άνετα κι ευχάριστα να περνάς το χρόνο σου μαζί τους. Κι εγώ δε νιώθω άνετα που οι άλλοι είναι πιο δυναμικοί και κοινωνικοί, αλλά τι να κάνω, να στενοχωριέμαι για αυτό? Έτσι είναι και δεν αλλάζει

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Ναι..Γι αυτό της είπα πιο πάνω ότι πρέπει να βρει έναν καλό ψυχίατρο που θα της βγάλει γνωμάτευση..Και αυτός με βάση την εξέταση που θα της κάνει και με βάση την διάγνωση ,θα προτείνει την σωστή ψυχοθεραπεία..

---

υπάρχει και το ενδεχόμενο να έχει την δυνατότητα να τις κάνει 2 τεχνικές?

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Πρώτον, αυτοί που φαίνονται κοινωνικοί και ευτυχισμένοι συνήθως νιώθουν άδειοι μέσα τους μόλις φτάσουν στο σπίτι. Δεύτερον, είναι πολλοί που είναι μόνοι. Εσύ κατα τη γνώμη μου πρέπει να ψάξεις να βρεις ένα επάγγελμα που σου αρέσει και λίγους ΚΑΛΟΥΣ φίλους να νιώθεις άνετα κι ευχάριστα να περνάς το χρόνο σου μαζί τους. Κι εγώ δε νιώθω άνετα που οι άλλοι είναι πιο δυναμικοί και κοινωνικοί, αλλά τι να κάνω, να στενοχωριέμαι για αυτό? Έτσι είναι και δεν αλλάζει

---

άλλο να είναι κοινωνικοί και άλλο να φαίνονται!
από εμάς που μέσα στο σπίτι τι έξω το ίδιο είναι

Quote:

---

Originally Posted by panos19

υπάρχει και το ενδεχόμενο να έχει την δυνατότητα να τις κάνει 2 τεχνικές?

---

Ναι..Πχ η κόρη μου που έχει αυτισμό (γιατί αυτή ήταν η ανησυχία της κοπέλας) κάνει συμπεριφορικη και ομαδική..

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Ναι..Πχ η κόρη μου που έχει αυτισμό (γιατί αυτή ήταν η ανησυχία της κοπέλας) κάνει συμπεριφορικη και ομαδική..

---

έχουν διαφορές μεταξύ τους?

Quote:

---

Originally Posted by panos19

έχουν διαφορές μεταξύ τους?

---

Στην συμπεριφορικη μαθαίνει πως να φέρεται..Πχ να μην μου ξαπλώσει κάτω και να ουρλιάζει όταν την ενοχλούν οι θόρυβοι μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο, αλλά να μετράει μέχρι το 10 και μετά να ζητήσει να φύγουμε..
Στην ομαδική είναι και άλλα παιδιά της ηλικίας της και μιλάνε μεταξύ τους..Στην ουσία μαθαίνει να επικοινωνεί με άτομα της ηλικίας της..Να μπορεί να διαβάζει μπροστά τους κτλ..

panos19 ναι αν θες.

Αλεξία10

Μπορω να τη καταλαβω τη κορη σας σε αυτο λιγο. Την ενοχλουν τοσο τα φωτα και νιωθει μια ενεργεια μεσα της δυνατη που δεν εχει τον ελεγχο. Οχι οτι ευθυνεται αυτη για αυτο ουτε εχει καποια αδυναμια. Τουλαχιστον ετσι το βιωνω σε εμενα οταν γινεται. Μπορει η κορη σας διαφορετικα με το δικο της τροπο. Οχι οτι το κανω δημοσια. Αυτο συνηθως με τον ηλιο με πιανει και εχω μεγαλη νευρικοτητα και εχει τυχει και δημοσια να κανω εντονα τικ και ακομη και αν με αγγιξει καποιον ελαφρια μπορει να πεταχτω γιατι θα εχω ηδη μια υπερφορτωση απο την ενοχληση με τον ηλιο. Μπορειτε αν θελετε να της δινετε να φοραει γυαλια ηλιου. Ειχα διαβασει για μια αυτιστικη γυναικα που ειχε μεγαλο θεμα με τα φωτα ακομα και στο σπιτι της και κυκλοφορουσε με γυαλια ηλιου. Εχω παει και εγω σε ομαδα με αυτιστικους ενηλικες, εκεινη η ψυχολογος που μου ειχε κανει τη γνωματευση μου προτεινε να παω. Εκει αντιμετωπιζαμε ολοι κοινα προβληματα και ενιωθα οτι εκεινα τα ατομα δε θα με παρεξηγουσαν και ο,τι ελεγαν αυτο εννοουσαν. Αλλα εφυγα γιατι ειχα ξεκινησει μια σχολη και επειδη ενιωθα στη συνεχεια πως οι 2 ψυχολογοι εκει μας αντιμετωπιζαν σαν ατομα απροσαρμοστα που δε ξερουν να φερονται, οτι ειμαστε λαθος και οτι αναγκαστηκα πρεπει να προσαρμοζομαστε.

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

Αλεξία10

Μπορω να τη καταλαβω τη κορη σας σε αυτο λιγο. Την ενοχλουν τοσο τα φωτα και νιωθει μια ενεργεια μεσα της δυνατη που δεν εχει τον ελεγχο. Οχι οτι ευθυνεται αυτη για αυτο ουτε εχει καποια αδυναμια. Τουλαχιστον ετσι το βιωνω σε εμενα οταν γινεται. Μπορει η κορη σας διαφορετικα με το δικο της τροπο. Οχι οτι το κανω δημοσια. Αυτο συνηθως με τον ηλιο με πιανει και εχω μεγαλη νευρικοτητα και εχει τυχει και δημοσια να κανω εντονα τικ και ακομη και αν με αγγιξει καποιον ελαφρια μπορει να πεταχτω γιατι θα εχω ηδη μια υπερφορτωση απο την ενοχληση με τον ηλιο. Μπορειτε αν θελετε να της δινετε να φοραει γυαλια ηλιου. Ειχα διαβασει για μια αυτιστικη γυναικα που ειχε μεγαλο θεμα με τα φωτα ακομα και στο σπιτι της και κυκλοφορουσε με γυαλια ηλιου. Εχω παει και εγω σε ομαδα με αυτιστικους ενηλικες, εκεινη η ψυχολογος που μου ειχε κανει τη γνωματευση μου προτεινε να παω. Εκει αντιμετωπιζαμε ολοι κοινα προβληματα και ενιωθα οτι εκεινα τα ατομα δε θα με παρεξηγουσαν και ο,τι ελεγαν αυτο εννοουσαν. Αλλα εφυγα γιατι ειχα ξεκινησει μια σχολη και επειδη ενιωθα στη συνεχεια πως οι 2 ψυχολογοι εκει μας αντιμετωπιζαν σαν ατομα απροσαρμοστα που δε ξερουν να φερονται, οτι ειμαστε λαθος και οτι αναγκαστηκα πρεπει να προσαρμοζομαστε.

---

Καλημέρα
Δυστυχώς είναι πολλά που την ενοχλούν και όχι μόνο τα φώτα..Αυτό που λες με τον ήλιο το έχω και εγώ..Δεν κυκλοφορώ ποτέ χωρίς γυαλιά ηλίου και φυσικά προτιμώ τον χειμώνα από τις άλλες εποχές...Δεν είναι πρόβλημα αυτό από μόνο του...
Όσο για τους 2 ψυχολόγους εκεί τους θεωρώ απαράδεκτους. Γι αυτό και σου τόνισα τόσες φορές ότι θα πρέπει να βρεις έναν καλό ειδικό...

Παντως να ξερετε οι μονες κατηγοριες επαγγελματιων που μπορουν να κανουν διαγνωση σε ενηλικες ειναι οι ψυχιατροι και οι νευροψυχολογοι. Για τα παιδια μπορουν και οι αναπτυξιολογοι.

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Στην συμπεριφορικη μαθαίνει πως να φέρεται..Πχ να μην μου ξαπλώσει κάτω και να ουρλιάζει όταν την ενοχλούν οι θόρυβοι μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο, αλλά να μετράει μέχρι το 10 και μετά να ζητήσει να φύγουμε..
Στην ομαδική είναι και άλλα παιδιά της ηλικίας της και μιλάνε μεταξύ τους..Στην ουσία μαθαίνει να επικοινωνεί με άτομα της ηλικίας της..Να μπορεί να διαβάζει μπροστά τους κτλ..

---

αυτοι οι συμπεριφορα γινεται σε ολους οσους εχουν αυτισμο ή αναλογα την μορφη που εχουν?
κανει χρονια συνεδριες η κορη σου?

Quote:

---

Originally Posted by louloudi

panos19 ναι αν θες.

---

εγω ειμαι μεσα,ειναι ενα θεμτατακι πρεπει να συμπληρωσεις καποια μηνυματα για να στειλουμε προσωπικο μηνυμα

Quote:

---

Originally Posted by panos19

αυτοι οι συμπεριφορα γινεται σε ολους οσους εχουν αυτισμο ή αναλογα την μορφη που εχουν?
κανει χρονια συνεδριες η κορη σου?

---

Η συμπεριφορικη γίνεται σε όλους όσους έχουν αυτισμό..Αλλά ο καθένας δουλεύει πάνω στο δικό του θέμα..Την κόρη μου την ενοχλούν οι θόρυβοι πχ..Και κάνει και ψυχοθεραπεία αλλά και εργοθεραπεια για να μπορεί να "αντέξει" και να μην κάνει τον χαμό όταν ακούει πχ μια μηχανή που περνάει κάτω από το σπίτι...
Κάποιον άλλον μπορεί να τον ενοχλεί το φως..Ε θα δουλεύουν πάνω σε αυτό..
Η κόρη μου κάνει περίπου 1 χρόνο γιατί δυστυχώς το καταλάβαμε αργά..Αλλά ξέρω από τώρα ότι θα κάνει σίγουρα μέχρι την εφηβεία και μετά βλέπουμε...