Printable View
σας έχει τύχει ποτέ να νομίζετε πως η ζωή σας είναι ένα όνειρο;
να βλέπετε τους δικούς σας ανθρώπους και να μην πιστεύετε πως τους έχετε πραγματικά;
να νομίζετε πως θα ξυπνήσετε το πρωί και όλα θα είναι όπως ήταν π.χ. κάποια χρόνια πριν;
υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ή μήπως είμαι η μόνη;
λιτσακι εγω ειμαι η μονη που μπορω να σε καταλαβω.
δε μπορεις να φανταστεις τη εχω περασει...κ ακομα περναω
να βλεπεις τους γονεις σου κ να απορεις αν ειναι αυτοι κ γιατι να ειναι..
να απορεις γιατι μενω σαυτο το σπιτι ,γιατι ειμαι εγω γιατι...γιατι...
τραγικη κατασταση
ακριβώς όπως τα περιγράφεις......
μερικές φορές μου συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που τρομάζω και εγώ η ίδια με αυτά που σκέφτομαι......
και εντάξει για όλους τους υπόλοιπους όταν όμως σου συμβαίνει με τα ίδια σου τα παιδιά τότε τι γίνεται;
τρομάζω πάρα πολύ......
εγω ετσι ξεκινησα...
δεν με αναγνωριζα αρχισα να αμφιβαλω γαι τα παντα κ τελικα κατεληξα κ ψυχιατρο...ΑΠΟΠΡΩΣΟΠΟΠΟΙΗΣ� �...
τοσο τραγικο...
εσυ εχεις παιδια εγω θα μπορεσω να κανω κ να τα μεγαλωσω σωστσ???
η αλήθεια είναι πως με παρακολουθεί νευρολόγος αλλά δεν του έχω αναφέρει τα παραπάνω.
πιστεύεις πως θα έπρεπε να του το πω;
δεν γνωρίζω τί είναι η αποπρωσοποίηση, κάτι μου λέει η λέξη αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς..
όσο για το αν θα μπορέσεις να κάνεις παιδιά και να τα μεγαλώσει σωστά δυστυχώς δεν είμαι ειδικός και δεν μπορώ να σου απαντήσω, μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω...
εγω προτεινω να του τα αναφερεις.δε σε παρακολουθει ψυχιατρος??τι θεραπεια ακολουθεις?
όχι δεν έχω πάει ούτε σε ψυχολόγο ούτε σε ψυχίατρο.
η θεραπεία που ακολουθώ είναι για βαριά κατάθλιψη,αλλά τώρα τελευταία έχω αρχίσει και αισθάνομαι πως ζω σε ένα παραμύθι που θα ξυπνήσω και θα έχει τελειώσει η αφήγησή του....
τι να πω ...είμαι σχεδόν στο τελευταίο στάδιο της θεραπείας και φοβάμαι μήπως χρειαστεί να αρχίσω πάλι από την αρχή.....
αααααααχχχχ ποσο σε νιωθω απλα συμβουλη μου επισκεψου ενα ψυχιατρο.
τι χαπια παιρνεισ?
ο γιος του νευρολόγου που με παρακολουθεί είναι ψυχίατρος και από ότι μου έχει πει ο γιατρός η αγωγή που μου δίνει είναι σε συμφωνία με τον γιο του.
αυτή τη στιγμή παίρνω λαμικτάλ, αμπιλιφάι και συμπάλτα, και που και που όταν έχω πολύ άγχος παίρνω και κανένα ζάναξ....
για αυτό λέω πως φοβάμαι να αρχίσω πάλι από την αρχή και αποφεύγω να πω στον γιατρό μου για αυτό που αισθάνομαι τώρα τελευταία....είναι αρκετά τα φάρμακα που παίρνω και δεν θέλω να πάρω και άλλα....
όμως αυτή η κατάσταση με έχει τρομοκρατήσει αρκετά, δεν με αφήνει να χαρώ τα απλά καθημερινά πράγματα. τα παιδιά μου, τον άντρα μου και γενικά το περιβάλλον γύρω μου...
αχ εγω 2 λαντοζ το πρωι ειμαι αναμεσα στο 1-2 παλι αισθανομαι την αποξενωση αλλα οπως εχω πει φοβαμαι κ εγω γιατι πιθανων να μου αυξησει τη δοση.ποσο εισαι?κ ποτε απεκτησες το προβλημα?
δεν το έχω ακούσει πάλι αυτό το φάρμακο
είμαι 29 ετών και αυτό έχω που το αισθάνομαι εδώ και 2-3 μήνες σχεδόν αλλά δεν ξέρω από τι προήλθε και τι ακριβώς είναι.
όταν το αισθάνθηκα πρώτη φορά νόμιζα πως είναι από την κατάθλιψη και έτσι δεν το ανέφερα στον γιατρό μου αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο έντονο..
άρα μάλλον θα πρέπει να του το πω στην επόμενη συνάντησή μας και ότι είναι να γίνει θα γίνει...
πιο πολύ με τρομάζει σε όσον αφορά στα παιδιά μου, τα κοιτάζω και σκέφτομαι αν είναι δικά μου, δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω πως έχω παιδιά....
βέβαια αυτό δεν επηρεάζει όσον αφορά στο μεγάλωμά τους,επηρεάζει καθαρά και μόνο εμένα.
να το πεις σιγουρα εγω σου ειπα,ετσι ξεκινησα δε με αναγνωριζα.ποτε παρουσιασες στοιχει καταθλιψης?τι σε εκανε κ αρχισες να ψαχνεσαι?
έχω σχεδόν δύο χρόνια που ταλαιπωρούμαι....
ανέκαθεν ήμουν αγχώδης άνθρωπος ώσπου ξαφνικά άρχισα να πονάω σε διάφορα μέρη του σώματός μου και να έχω κρίσεις πανικού.πήγα σε διάφορους γιατρούς και ο καθένας μου έλεγε το μακρύ και το κοντό του με είχαν φλομώσει στα διάφορα φάρμακα αλλά θεραπεία καμμία.έτσι κατέληξα και στον νευρολόγο ο οποίος διέγνωσε βαριάς μορφής κατάθλιψη....
πρέπει να πω πως βρήκα όντως θεραπεία με τα φάρμακα που μου έδωσε και με τις συζητήσεις που κάναμε αλλά έλα τώρα που αισθάνομαι τόσο περίεργα με τον χώρο και τους ανθρώπους γύρω μου.
δεν θέλω να αρχίσω πάλι από την αρχή τώρα που είμαι σχεδόν στο τέλος.....
εγω εκανε θεραπει για 2 χρονια τα σταματησα μετα απο 7 μηνες ξανα τα ιδια κ απο τοτε ειμαι ειτε με 1 ειτε με 2 ladose ισως χρειαστω ξανα ψυχοθεραπεια.εκανα περιπου 4 μηνες παρολαυτα ο γιατρος μου ειπε ισως δεν ηταν αρκετο ,ενιωθα καλα γιαυτο κ σταματησα μαλλον οντως δεν ηταν αρκετο.σκεφτομαι να παω σε αλλο ψυχολογο κ ισως αυτη τη φορα τα καταφερω..
κ εγω ετσι ξεκινησα με διαφορους πονους εχω παει σε παααρα πολλους γιατρους αλλα τελικα το προβλημα ηταν ψυχολογικο ταλαιπωρουμε απο τα 14 μου:( αλλα το πραγματικο προβλημα εντοπιστηκε στα 20:(
μήπως μπορείς να μου περιγράψεις τι είναι ακριβώς η αποπρωσοποίηση;
ειμαι εγω αλλα δεν ειμαι.βλεπω τη ζωη μου σαν ταινια σαν να ειμαι εξωτερικος παρατηρητης τπυ εαυτου μου κ οτι κατι πρεπει να βγει απο μεσα μου να γινω οπως πριν δηλαδη,
να ξερω πια ειμαι κ τι κανω, οτι ειμαι εγω που ημουν πριν.νιωθω τους παντες ξενους..γιατι ναναι αυτη η μαμα μου ,γιατι αυτος δε νιωθει ετσι,γιατι με λενε ετσι γιατι γιατι.........
μάλιστα....πολύ ωραία....
έχουν αρχίσει και με ζώνουν τα φίδια τώρα.....
το βλέπω να αρχίζω πάλι από το μηδέν.....
φοβάμαι μήπως όλη αυτή η κατάσταση είναι ένα είδος υποτροπής όσον αφορά στην κατάθλιψη.....
τελικά πρέπει να το κουβεντιάσω με τον γιατρό μου όσο πιο σύντομα γίνεται.
περνάει με την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή ή είναι κάτι που θα συμβαίνει πάντα;
βασικα κ μενα αυτο με βασανιζει τοσο πολυ.μετα απο 2 υποτροπες δεν ξερω αν θα μπορεσω να σταθω ορθια χωρις φαρμακα φοβαμαι την καθε μου κινηση κ κυριολεκτω.ο γιτρος μου,μου ειπε οτι σε περιοδους αγχους θα το παθαινω.
ειναι τοσο φρικτο αισθημα να αναζητας τον παλιο σου εαυτο..
τι να κάνω;;;;;;
αγκαλιάζω συνεχώς τα παιδιά μου, τους λέω διαρκώς πως τα αγαπάω,τους φέρομαι με τον καλύτερο τρόπο,είμαι δίπλα τους πολύ πριν μου το ζητήσουν......
και αυτό γιατί φοβάμαι πως όταν γυρίσω το κεφάλι μου όλα αυτά θα έχουν εξαφανιστεί και θα έχω γυρίσει πάλι στο παρελθόν, τότε που ήμουν μόνη μου...
νομίζω πως αρχίζω να τρελαίνομαι....
μήπως τελικά είμαι για να πάρω τα βουνά;:mad:
λιτσα,
διαβαζοντας οτι σε παρακολουθει ενας νευρολογος, ο οποιος σε συμφωνια με το γιο του ψυχιατρο (που δεν σε εχει δει ποτε απο οτι καταλαβα), σου δινει αγωγη, εχει κανει κ διαγνωση κ δεν σου προτεινε να δεις κ καποιον ψυχιατρο ή ψυχοθεραπευτη, ομολογω οτι τρομαξα.
Εχεις σκεφτει να δεις εναν ψυχιατρο ή ενας ψυχοθεραπευτη κ να του μιλησεις για ολα οσα μας λες εδω?
όχι δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο, ίσως επειδή \"βολέυτηκα\" με την θεραπεία που μου έδωσε και ένιωσα καλύτερα....
άλλωστε έχω και τον άντρα μου που μου λέει πως δεν είναι τίποτα και πως θα έπρεπε να σταματήσω και τα αντικαταθλιπτικά που παίρνω ήδη.....
φοβάμαι μήπως υποτροπιάζω...και δεν το αντέχω.
βέβαια υπάρχουν και στιγμές που νιώθω καλά αλλά αυτό που νομίζω πως ζω την ζωή μου σαν απλός θεατής με φοβίζει...
Λίτσα,
ο αντρας σου κ ο καθε αγαπημενος σου ανθρωπος, στην αναγκη του να σε στηριξει, αλλα κ στην αναγκη του να νιωσει πώς οντως εισαι καλα (επειδη μπορει να φοβαται κ ο ιδιος) μπορει να σου πει \"ελα μωρε, δεν ειναι τπτ\", \"υπάρχουν πολυ χειροτερα\", \"μια χαρα εισαι\", \"τίποτα δεν εχεις\" κλπ....Μονο που το θεμα δεν ειναι τί λενε αυτοι, οσο κ αν νοιαζονται, αλλα πώς αισθανεσαι εσυ. Δωσε στον εαυτο σου τη φωνη που δικαιουται να εχει.
Νομιζω πώς θα σε βοηθουσε να μιλας πολυ καπου για ολα αυτα που γραφεις εδω, δλδ για οτι φοβιες εχεις. Κ μου κανει πολυ εντυπωση οτι ο γιατρος σου, δεν σου το ειπε ηδη αυτο.
καλώς ή κακώς δεν μου έχει πει οτι χρειάζομαι μια άλλη προσέγγιση στο πρόβλημά μου.
πηγαίνω μια φορά τον μήνα, κουβεντιάζουμε για το πως νιώθω και αυτό είναι όλο. και αναλόγως μου διαμορφώνει και την φαρμακευτική αγωγή.
ίσως φταίω και εγώ που δεν του ανέφερα αυτό που αισθάνομαι τελευταία αλλά όπως προείπα φοβάμαι μην αρχίσω πάλι από την αρχή....
όσο για τον σύντροφό μου είμαι σίγουρη πως δεν θα σηκώσει κουβέντα για το θέμα ψυχολόγου-ψυχιάτρου....
Λίτσα, εχω διαβασει να μας λες πώς εχεις καταθλιψη ή μανιοκαταθλιψη.Δεν εχω καταλαβει. Κ σημασια καμια δεν εχει να καταλαβω εγω. Σημασια ομως εχει πώς απο τα λιγα που γνωριζω πώς οταν υποτιμουμε ενα προβλημα,τοτε αυτο μπορει να διογκωθει κ να παρει αλλες διαστασεις απο τις αρχικες.
Υποθετω πώς ο αντρας σου θελει να σε βλεπει καλα κ χαμογελαστη. Υποθετω πώς και τα παιδια σου θελουν το ιδιο. Κ υποθετω πώς πανω απο ολους κ ολα το θελεις και εσυ. Αρα ο σκοπος ειναι αυτος. Τί σημαινει λοιπον πώς ο αντρας σου δεν θα σηκωσει κουβεντα για τον ψυχιατρο-ψυχολογο?Τί διαφοροποιει τον νευρολογο απο τον ψυχιατρο? Κ πώς εχει πρώτη κ τελευταια κουβεντα κατι που αφορα εσενα? Απο τα οσα καταλαβα εισαι ενηλικη, κ υπευθυνη για τον εαυτο σου. Σωστα?
όταν πήγα για πρώτη φορά στον γιατρό μου είπε πως πάσχω από βαριάς μορφής κατάθλιψη...
στην συνέχεια αυτό έγινε μανιοκατάθλιψη τώρα πως το έβγαλε αυτό το συμπέρασμα δεν ξέρω να σου απαντήσω, ίσως επειδή υπάρχουν έντονες εναλλαγές στα συναισθήματά μου και στην συμπεριφορά μου....
εκεί που είμαι μες στην τρελή χαρά κάτι γίνεται και μαυρίζουν τα πάντα ή το αντίστροφο...
δεν με απασχολεί αυτό πλέον γιατί έχω μάθει κατά κάποιο τρόπο να το ορίζω....
αυτό που με ανησυχεί είναι αυτό που συμβαίνει την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
από τα τόσα που έχω περάσει έχω μάθει πλέον να είμαι υπεύθυνη αλλά όταν δεν υπάρχει ψυχολογική στήριξη από τους ίδιους σου τους ανθρώπους πώς μπορώ εγώ να συνεχίσω από εκεί και πέρα.....
όταν μου λέει πως θα έρθει μαζί στον γιατρό για να του πει \"δυο λογάκια\" και εγώ να προσπαθώ να τον ηρεμήσω τί άλλο μπορώ να κάνω;
συμβιβάζομαι,ζω με το πρόβλημά μου και προσπαθώ να μην ενοχλώ τους γύρω μου...
και ευτυχώς που βρήκα το φόρουμ και μπορώ και ανοίγομαι λίγο.....
Αναρωτιεμαι γιατι ενας ψυχοθεραπευτης οταν το κρινει αναγκαιο παραπεμπει τον πελατη του σε εναν ψυχιατρο κ οχι σε εναν νευρολογο?
Ειχα την εντυπωση πως η γκαμα των διαταραχων που παρακολουθει ο νευρολογος ειναι διαφορετικες απο αυτες που εξεταζει ο ψυχιατρος. Εκτος αν ειναι ταυτοχρονως και ψυχιατρος...
Λίτσα, καταλαβαινω οτι προσπαθεις. Νομιζω πώς φαινεται σε ολα σου τα μηνυματα να κρατησεις μια ηρεμια, να μιλησεις κ να ανοιχτεις.
Εχεις δικιο, χρειαζεσαι ενα υποστηρικτικο περιβάλλον οπως ολοι μας. Κι εγω ειχα αναγκη ανθρωπους να με στηριζουν στις δυσκολες στιγμες που περασα κ που θα περασω. Αλλα οταν περναμε κατι πιο σοβαρο, κατι που χρειαζεται μεγαλυτερη φροντιδα, προσοχη κ προσπαθεια εκτος απο το υποστηρικτικο περιβάλλον χρειαζομαστε κ βοηθεια πιο εξειδικευμενη. Νομιζω πως αν ειχες υπερταση δεν θα πηγαινες σε οφθαλμιατρο. Ετσι κ τωρα...Δεν θελεις να εμπιστευτεις την ψυχικη σου υγεια σε εναν ειδικο?
Εισαι υπευθυνη και οταν λες συνεχεια ναι, οταν αφηνεις τους αλλους να εισβάλουν στον τροπο που θες να διαχειριστεις μια κατασταση.
τελικά μάλλον έχω κάνει λάθος από την αρχή....
παρακινήθηκα από την μητέρα μου να πάω σε νευρολόγο λες και εγώ δεν είχα κρίση και δεν καταλάβαινα τί ακριβώς χρειαζόμουν και τι χρειάζομαι.....
και από ότι φαίνεται χρειάζομαι ψυχίατρο, έναν πολύ καλό όμως.....
και άντε να τον βρείς μόνη σου....
λιτσακι το καλυτερο ειναι να πας σε ψυχιατρο κ το πιο σημαντικο απ ολα να βρεις ενα πολυ καλο ψυχολογο ετσι θα σου φυγει αυτο το αισθημα.
οκ θα μου πεις κ εσυ σε ψυχιατρο πας αλλα οι υποτροπες κ δε σταματανε
δυστυχως αυτο ειναι κατι που συμβαινει οπως κ να χει:(:(
εγω προσωπικα θα αλλαξω ψυχολογο
Quote:
Originally posted by kyknos25
λιτσακι το καλυτερο ειναι να πας σε ψυχιατρο κ το πιο σημαντικο απ ολα να βρεις ενα πολυ καλο ψυχολογο ετσι θα σου φυγει αυτο το αισθημα.
οκ θα μου πεις κ εσυ σε ψυχιατρο πας αλλα οι υποτροπες κ δε σταματανε
δυστυχως αυτο ειναι κατι που συμβαινει οπως κ να χει:(:(
εγω προσωπικα θα αλλαξω ψυχολογο
τα εχεις ελαφρως μπερδεμενα στο μυαλο σου.
Αλλο ειναι ο ψυχιατρος και αλλο ο ψυχολογος.
Για αλλους λογους πας στον ενα και για αλλους λογους πας στον αλλο.
το ξερω αγαπη μου οτι ειναι διαφορετικο.η θεραπεια γινεται κ με τους 2.
ειπα τη πιστευω κ οτι πρεπει να επισκεφτει ψυχιατροκ μετα \'πηδηξα\' σε μενα κ τη θα κανω εγω.
καταλαβες η παλι θα βρεις κατι να σχολιασεις???
καταρχην δεν ειμαι αγαπη σου,
κατα δευτερον συνεχιζω να πιστευω οτι τα εχεις μπερδεψει λιγο....
Εφοσον εχεις ζητημα προς θεραπεια, η συμβουλη μου ειναι να γνωριζεις τι ακριβως κανει ο καθενας για να δεις τι θα χρειαστεις και στην συνεχεια να μεταφερεις την εμπειρια σου.
εσυ ακριβως τι το παιζεις εδω???????
για να καταλαβω
τι θα επρεπε να το παιζω???
ρωτα με συγκεκριμενα να σου απαντησω.
παιξε κατι αλλο..... καλυτερα απο το να μιλας.χαχαχα.οκ αγαπη του?λολ.
δεν απαντας σε αυτο που σ εχω ρωτησει πολλες φορες.
ασθενης,γιατρος,απλα συμμετεχεις τιιιιι??
ένας λόγος που δεν έχω πάει σε κάποιον από τους δύο είναι και αυτός...Quote:
Originally posted by krino
τα εχεις ελαφρως μπερδεμενα στο μυαλο σου.
Αλλο ειναι ο ψυχιατρος και αλλο ο ψυχολογος.
Για αλλους λογους πας στον ενα και για αλλους λογους πας στον αλλο.
πείτε με αμαθή αλλά ποτέ δεν κατάλαβα την διαφορά μεταξύ τους.....
οπότε για να μην κάνω λάθος κινήσεις παρέμεινα εκεί που είμαι που από ότι φαίνεται λάθος είναι και αυτό.....
ο ψυχιατρος βρε παιδια γραφει φαρμακα και ο ψυχολογος απλα μιλαειμαζι μας.
δηλαδή ο ψυχολόγος δεν σου χορηγεί φαρμακευτική αγωγή;
απλά σε βοηθάει να βρεις την ρίζα του προβλήματος και να το λύσεις χωρίς φάρμακα;
αν είναι έτσι να πάω σε ψυχολόγο.....
ακριβως.δεν γραφει φαρμακα.και γω κανω ψυχοθεραπεια αλλιως μονο με φαρμακα δεν περναει αυτο το σκατοπραμα λολ