Printable View
καλησπέρα...
πρωτη φορα συμμετεχω σε ενα τετοιο φορουμ ... καλος με βρηκα λοιπον... αυτο που θα ηθελα να μοιραστω ειναι η ενταση που εχω μεσα μου.. τον τελευταιο καιρο εχω πολλα νευρα... οταν νευριασω πολυ ... γινομαι κατακοκκινι και με πιανει το κεφαλι μου απο την ενταση ... το παθαινει και κανεις αλλος?
marianna22m,
καλως ήρθες λοιπον:)
ειμαι σιγουρη πως δεν εχεις την αποκλειστικοτητα! Εγω οταν θυμωνω, κοκκινιζω στο στερνο. Κ προδιδομαι και απο εκει!:)
Εγώ πάλι που δεν κλαίω ποτέ όταν στεναχωριέμαι, όταν εκνευρίζομαι πολύ μου ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια!
Φρίκη!!!!!
ΚΑλώς ήρθες Μαριάνα....
ευχαριστω... δεν ξερω πολλες φορες θυμώνω τοσο εντονα .... που με δυσκολια κραταω τον ευατο μου...όταν δεν καταφέρνω να συγκρατηθω συνηθως σπάω πράγματα η ουρλιαζω ... το ακκο εινα πως οι υπόλοιποι γύρω μου δεν μπορουν να το αντιμετωπίσουν ... και πολλες φορες ουτε και γω η ιδια ...
Θεοφανια να κλαψεις να δεις ποσο ανακουφηση θα νιωσεις μετα.δεν ειναι ντροπη.θα θελα να υπιρχε ενα μερος να πηγεναμε και να μπορουσαμε να ουρλιαξουμε.να κλαψουμε μεχρι να μην μεινει σταγονα δακρυ.
δεν είσαι η μόνη....
όταν εκνευρίζομαι, θυμώνω, αγχώνομαι τότε κοκκινίζω και εγώ στο στέρνο και με πιάνει φαγούρα στο λαιμό από εξάνθημα που εμφανίζω.αυτά τα συμπτώματα τα έχω τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια.από τότε δηλαδή που άρχισα θεραπευτική αγωγή και δεν εξωτερικεύω τον θυμό μου....τώρα γιατί γίνεται αυτό δεν ξέρω να απαντήσω.....
πριν πάθω κατάθλιψη όταν θύμωνα τα ισοπέδωνα όλα, ότι έβρισκα μπροστά μου βρισκόταν στο πάτωμα....
μπορώ να πω πως προτιμώ την τωρινή κατάσταση γιατί δεν τρομάζω τους γύρω μου από τις εκρήξεις θυμού μου....
παιδια εγω οταν θυμωνω νιωθω τα δακρυα να ερχονται οπως ειπε η Θεοφανεια αλλα αυτο μπορει να μου συμβει και οταν συζηταω με καποιον και μου λεει κτ σοβαρο ή ελαφρως συγκινιτικο με πιανουν κατευθειαν...!μαλλον δν ειναι φυσιολογικο...
γιατι Kira, δεν ειναι φυσιολογικο? προφανως για να το κανεις, θα ειναι! εννοω, πώς εχεις σιγουρα λογους που εισαι περισσοτερο ευσυγκινητη...
εσυ τί νομιζεις πανω σ αυτο?
hmm...δν ξερω γτ το κανω μου βγαινει τελειως φυσικα...μπορει να μην στεναχωριεμαι εκεινη την στιγμη ή κτ τετοιο..μαλλον η συναισθηματικη φορτιση πιθανως.απλα ειναι λιγο περιεργο ειναι λες και με αγγιζουν τα παντα.εχω μια περιεργη ταση να νοιαζομαι για ολους και για ολα και υποθετω πως δν ειναι παντα καλο αυτο...
ε, μπορει να ναι περιεργο για τους αλλους. Για σενα ομως, για να σου συμβαινει θα υπάρχει μια \"λογικη\"...
εχεις καιρο που το παρατηρεις? εχεις σκεφτει πιθανους λογους?
λοιπον το θυμαμαι ηδη απο νεαρη ηλικια γενικα στα πρωτα χρονια της εφηβειας.μου μιλουσαν οι δικοι μου και οταν ειχα λαθος καπου ή εκανα κτ που δν ηταν σωστο εβαζα τα κλαμματα.τωρα που ειμαι μεγαλυτερη ακομα το παρατηρω οταν εχω αδικο σε καποιο θεμα ή οταν μαλωνω με καποιον για οποιοδηποτε ζητημα νιωθω τα δακρυα να ειναι ετοιμα να τρεξουν ποταμι..!
και ας αφησω τον θυμο που ειναι δυνατο συναισθημα ,ακομα και οταν βλεπω μια οποιαδηποτε ταινια μπορει μια εικονα ακομα να μου προκαλεσει αυτην την αντιδραση...
οι λογοι τωρα..ισως να οφειλεται στο χαρακτηρα μου.δν ειμαστε ολοι το ιδιο ευαισθητοι και αντιδρουμε ο καθενας διαφορετικα σε \"ευερεθιστες καταστασεις\".δν καθισα ποτε παντως να το αναλυσω τοσο αλλα ειναι λες και η ψυχολογικη μου κατασταση συνδεεται αμεσα με τους δακρυγονους αδενες μου.
Kira,
εγω αν και δεν πιστευα στην συσχετιση του σωματος και της ψυχολογικης καταστασης,τωρα πλεον πιστευω πολυ βαθια. Οποτε πιστευω πως δεν ειναι τυχαιο αυτο που μας συμβαινει. Ειχα διαβασει καπου πώς το 80% των ανθρωπων που επισκεπτονται καρδιολογο εχουν ψυχολογικα θεματα....Φοβερο λοιπον το ποσο η ψυχολογικη μας κατασταση μπορει να καταπονησει το σωμα μας!
Συμφωνω πώς καποιοι ειναι πολυ πιο ευαισθητοι απο καποιους αλλους. Αυτο μπορει να ειναι εξαιρετικο πλεονεκτημα. Αλλα μπορει και οχι....εξαρταται πώς θα το χειριστεις.
Θα ηθελες να το αλλαξεις αυτο? Την ευκολια με την οποια δακρυζεις?
ναι οντως ειναι φοβερο αλλα αμα το σκεφτεις δν ειναι τοσο περιεργο.σιγουρα το σωμα μας αντιδραει αναλογα στην αναλογη ψυχολογικη μας κατασταση.τρανταχτο παραδειγμα ειναι κ το αγχος.οι επιπτωσεις του στο σωμα μας μπορει να ειναι ποικιλες.
θα ηθελα να μου εξηγησεις επισης πως μπορει να ειναι ενα εξαιρετικο πλεονεκτημα?γτ τελευταια ειχα μια συζητηση χμμ καπως φιλοσοφικη θα ελεγα οπου καταληξα να καταλαβαινω καποιες αποψεις πως στον κοσμο μας οπου το συμφερον σκοτωνει το συναισθημα η απαθεια ειναι η καλυτερη προστασια...αλλα δν μπορω και τοσο να το δεχθω..
τελος παντων οσο για το αμα θα ηθελα να το αλλαξω αυτο θα ελεγα οχι.γτ ειναι ενας τροπος εκφρασης οπου κατα καποιο τροπο αφηνεις τα συναισθηματα σου να βγουν και ανακουφιζεσαι απο την υπερβολικη συναισθηματικη φορτιση.ετσι κ εγω...νιωθω απιστευτη ηρεμια μετα.καλυτερα πιστευω να κλαψεις παρα να το κρατησεις μεσα σου...
:) καταρχην μιλαμε τοση ωρα και δεν σου ειπα ενα καλως ήρθες:)
εγω θαυμαζω την ευαισθησια στον ανθρωπο. και οταν λεω ευαισθησια εννοω, το να συναισθανομαι τον συνανθρωπο μου, να θελω να τον καταλαβω, να νιωσω πώς περα απο μενα υπάρχουν κ αλλοι ανθρωποι με αναγκες. Αλλα κ να μπορω να βλεπω και το ομορφο και το ασχημο....καπως ετσι....
Ευαίσθητος δεν σημαίνει υποχρεωτικά εύθραυστος. Το να προσπαθεί ένας άνθρωπος να μειώσει την ευαισθησία του με το να πνίξει τα συναισθήματα, τις φιλίες του, τον πόνο του, να μην αφήσει τον εαυτό του να συγκινηθεί, δεν είναι σοβαρή μειονεξία και αυτοστέρηση; Εγω τουλαχιστον ετσι το βλεπω...
Συμφωνω πώς ειναι ενας τροπος εκφρασης, πώς αποφορτιζεσαι, αναρωτιεμαι ομως: αφου δεν θελεις να το αλλαξεις, θα θελες να δεις πώς και γιατι δημιουργειται?
:)
συμφωνω απολυτα μαζι σου στο θεμα της ευαισθησιας.με ελκυει το καμια φορα πως μπορει να αγγιξει τον καθενα μας το οτιδηποτε και σιγουρα θα εχει να κανει με την ψυχοσυνθεση του.
σιγουρα δν σημαινει παντα ευθραυστος αλλα αμα η ευαισθησια συνεπαγεται και με την συμπονια και την ομορφια των συναισθηματων τοτε δν εκθετουμε τον εαυτο μας σε αλλους που πιθανως να θελουν να μας εκμεταλλευτουν και να καταληξουμε τελικα πληγωμενοι και \"σπασμενοι\"?
σιγουρα ομως αυτο δν σημαινει πως σ αυτες τις περιπτωσεις το κλαμα αποτελει λυση...
βασικα ναι ειμαι και εγω περιεργη σ αυτο αλλα δν εχω ιδεα πως και γτ δημιουργειται.θα ηθελα παρα πολυ να μαθω μιας και αποτελει στοιχειο του εαυτου μου.λοιπον πες μου εσυ τι πιστευεις πανω σ αυτο...εχεις βιωσει τπτ παρομοιο?
Νομιζω πώς χωρις την ευαισθησια, χανω την ανθρωπινη υποσταση μου....
Ναι, ευαισθησια σημαινει κ εκθεση συναισθηματων, του ευαλωτου \"εγω\". με καποιον τροπο....συμπεριφορας, οχι απαραιτητα λεκτικο τροπο. Αλλα ειναι κ ευθυνη μας κ ρισκο το αν θα πληγωθουμε. Βρισκω παραλογο σε μια ολοκληρη ζωη, το να μην πληγωθω...και θα τολμησω να πω πώς λυπάμαι αυτον που δεν πληγωθηκε. Προσοχη: δεν υποστηριζω πώς το πληγωνομαι ειναι στοχος, αλλα αν ζω με τον συνεχομενο φοβο του να μην πληγωθω, ε τοτε πώς ζω? Ζω? Η ζωη αλλωστε εχει τεραστιο ευρος συναισθηματων....δεν υπάρχει λυπη χωρις χαρα κ το αντιστροφο....
Πιστευω πώς μπορει ο ευαισθητος ανθρωπος να πιανει καλα σηματα σιγα σιγα κ να προσεχει που θα εκτειθεται....Και οπως σαφεστατα υπάρχει ο κινδυνος της εκμεταλλευσης, μεσω της ευαισθησιας, υπάρχει κ η χαρα της αληθινης επαφης με τον αλλον, η μαγεια της επαφης με τον ανθρωπο που νιωθει την ευαισθησια σου κ την θαυμαζει....Κ την σεβεται.
Εγω δεν εχω βιωσει κατι τοσο παρομοιο: αλλα εχω νιωσει να δακρυζω, να κλαιω για πραγματα που σε αλλους δεν εμοιαζαν τοσο δυνατα, ή ικανα για να προκαλεσουν δακρυα. Οι λογοι ειχαν να κανουν με δικα μου αλυτα θεματα κ ανοιχτους λογαριασμους μου με το παρελθον.
Μαριαννα εχεις δοκιμασει ποτε ειτε κατα τη διαρκεια των νευρων (δυσκολο φυσικα) η μετα αφου εχεις ξεσπασει, να σκεφτεις γιατι το εκανες? τους λογους που σε οδηγησαν? κατι θα υπαρχει το οποιο θα σε τρωει...
τον πρωτο καιρο που γινομουν σμπαραλια με τη μητερα μου, ηταν κολαση...επειτα μετα απο καναδυο φορες που καταλαβα οτι δεν επαιρνε αλλο προσπαθουσα μετα τον καβγα η ακομα και πριν ξεκινησω να συγκρατηθω και να βρω τι μου φταιει...δεν το καταφερα ευκολα καθοτι παρασυρομουν αλλα μετα την 5-6 φορα καταφερα να το ελεγξω καπως και να βρισκω τους λογους.