Αντιπάθεια στα μωρά.

Καλημέρα, ξεκίνησα να γράφω για ένα ερωτικό κόλλημα που με απασχολεί αλλά είπα να εκμυστηρευτω και κάποια άλλα πράγματα που με απασχολούν. Πάσχω διεγνωσμενα (παίρνω αγωγή) από ΙΨΔ και είμαι γυναίκα 30 ετών.
Από την εφηβεία αντιπαθούσα τα παιδιά, έκαναν φασαρια, μου την έσπαγε που τα είχαν όλα και τα κακομαθαιναν οι γονείς τους.Απορουσα τι τους έβρισκαν οι φίλες μου και ήθελαν να τα παίζουν. Πιο πολύ όμως μπορώ να πω ότι αδιαφορούσαν, τα έβλεπα και ήταν σαν ένας απλός ενήλικας στα μάτια μου μόνο πιο ανίσχυρα και εξαρτημένα από τους μεγάλους.
Τα τελευταία όμως χρόνια η αντιπάθεια στα μωρά εντάθηκε. Να ξεκαθαρίσω ότι πλέον είμαι οκ κοντά σε παιδιά από 5 ετών και άνω. Τα μικρά όμως δεν τα αντέχω. Ξέρω ότι δεν είναι λογικό αλλά με εκνευρίζει η στρογγυλοτητα τους (εδώ να πω ότι στους ενήλικες δεν έχω κανένα πρόβλημα με το πάχος). Το αποκορύφωμα και η ανησυχία μου έφτασε όταν ένας φίλος μου άρχισε να με βομβαρδίζει με φωτογραφίες του ανηψιού του γιατί ο ίδιος επιθυμεί πολύ ένα δικό του παιδί και μάλιστα θα ήθελε να το κάνει μαζί μου. Είναι σε ηλικία γάμου και θέλει να κάνει οικογενεια. Μόλις με γνώρισε το πήγε στο ερωτικό αλλά του το ξεκοψα.
Μου στέλνει λοιπόν φωτογραφίες ενός μωρού 1 έτους το οποίο όταν το αντικρίζω φαντάζομαι να το χτυπάω. Κάπως έτσι μου φαίνεται τρελαίνεται ο άνθρωπος. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο σε κανέναν αλλά βασανιζομαι από τη σκέψη αυτού του μωρού. Το βλέπω και το φαντάζομαι να κλαίει με λυγμούς και παίρνω μια ικανοποίηση. Βασανιζομαι πολυ! Χτες μου έστειλε βίντεο του μωρού να ανεβαίνει σιγά σιγά μπουσουλωντας τα σκαλιά και εκνευρίστηκα....Το μωρό έχει μια φάτσα που δεν περιγράφεται, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι...Πιο πολύ με εκνευρίζει όμως ότι ξέρω πως δημιουργήθηκε. Νιώθω ότι είναι το βρώμικο αποτέλεσμα μιας σεξουαλικής συνεύρεσης.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ τα ζώα όλων των ειδών τα λατρεύω και έχω 1 σκύλο σπίτι και 4 γάτες στην αυλή τις οποίες βρήκα σε κάδο και τις ανεθρεψα με ξενύχτια στην αρχή και τώρα είναι μεγάλα όμορφα γατιά. Πού να ζητήσω βοήθεια;; Έχει συμβεί σε κανέναν να αντιπάθει πολύ τα μωρά;; Ευχαριστώ που με ακούσατε και ζητώ συγνώμη αν σας ενοχλήσει το μήνυμα μου δεν το κάνω εσκεμμένα που μου είναι αντιπαθή τα μωρα.

Κι εγώ τα ίδια, μου αρέσουν πολύ τα βρέφη όλων των ζώων, αλλά τα ανθρώπινα μωρά καθόλου! Συνήθως στους εσωστρεφείς συμβαίνει αυτό

Quote:

---

Originally Posted by Laila

Καλημέρα, ξεκίνησα να γράφω για ένα ερωτικό κόλλημα που με απασχολεί αλλά είπα να εκμυστηρευτω και κάποια άλλα πράγματα που με απασχολούν. Πάσχω διεγνωσμενα (παίρνω αγωγή) από ΙΨΔ και είμαι γυναίκα 30 ετών.
Από την εφηβεία αντιπαθούσα τα παιδιά, έκαναν φασαρια, μου την έσπαγε που τα είχαν όλα και τα κακομαθαιναν οι γονείς τους.Απορουσα τι τους έβρισκαν οι φίλες μου και ήθελαν να τα παίζουν. Πιο πολύ όμως μπορώ να πω ότι αδιαφορούσαν, τα έβλεπα και ήταν σαν ένας απλός ενήλικας στα μάτια μου μόνο πιο ανίσχυρα και εξαρτημένα από τους μεγάλους.
Τα τελευταία όμως χρόνια η αντιπάθεια στα μωρά εντάθηκε. Να ξεκαθαρίσω ότι πλέον είμαι οκ κοντά σε παιδιά από 5 ετών και άνω. Τα μικρά όμως δεν τα αντέχω. Ξέρω ότι δεν είναι λογικό αλλά με εκνευρίζει η στρογγυλοτητα τους (εδώ να πω ότι στους ενήλικες δεν έχω κανένα πρόβλημα με το πάχος). Το αποκορύφωμα και η ανησυχία μου έφτασε όταν ένας φίλος μου άρχισε να με βομβαρδίζει με φωτογραφίες του ανηψιού του γιατί ο ίδιος επιθυμεί πολύ ένα δικό του παιδί και μάλιστα θα ήθελε να το κάνει μαζί μου. Είναι σε ηλικία γάμου και θέλει να κάνει οικογενεια. Μόλις με γνώρισε το πήγε στο ερωτικό αλλά του το ξεκοψα.
Μου στέλνει λοιπόν φωτογραφίες ενός μωρού 1 έτους το οποίο όταν το αντικρίζω φαντάζομαι να το χτυπάω. Κάπως έτσι μου φαίνεται τρελαίνεται ο άνθρωπος. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο σε κανέναν αλλά βασανιζομαι από τη σκέψη αυτού του μωρού. Το βλέπω και το φαντάζομαι να κλαίει με λυγμούς και παίρνω μια ικανοποίηση. Βασανιζομαι πολυ! Χτες μου έστειλε βίντεο του μωρού να ανεβαίνει σιγά σιγά μπουσουλωντας τα σκαλιά και εκνευρίστηκα....Το μωρό έχει μια φάτσα που δεν περιγράφεται, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι...Πιο πολύ με εκνευρίζει όμως ότι ξέρω πως δημιουργήθηκε. Νιώθω ότι είναι το βρώμικο αποτέλεσμα μιας σεξουαλικής συνεύρεσης.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ τα ζώα όλων των ειδών τα λατρεύω και έχω 1 σκύλο σπίτι και 4 γάτες στην αυλή τις οποίες βρήκα σε κάδο και τις ανεθρεψα με ξενύχτια στην αρχή και τώρα είναι μεγάλα όμορφα γατιά. Πού να ζητήσω βοήθεια;; Έχει συμβεί σε κανέναν να αντιπάθει πολύ τα μωρά;; Ευχαριστώ που με ακούσατε και ζητώ συγνώμη αν σας ενοχλήσει το μήνυμα μου δεν το κάνω εσκεμμένα που μου είναι αντιπαθή τα μωρα.

---

τα παιδια δεν ειναι υποχρεωτικα.
δεν χρειαζεται να κανουμε ολοι παιδια!! βγαλτο αυτο απ το μυαλο σου.
ουτε χρειαζεται να νοιωθεις ενοχη που δεν σου αρεσουν τα παιδια. πιστευω οτι δεν θα τους εκανες ποτε κακο, απλα δεν τα θελεις στην ζωη σου. δικαιωμα σου, κι ευτυχως που το συνειδητοποιεις.
πολλοι που δεν κανουν για γονεις, βρισκονται με παιδια απλα γιατι ακολουθουν μια πεπατημενη και μετα κανουν κακο σε αυτα τα παιδια, γιατι δεν τα ηθελαν.
μπορεις να πεις στον γνωστο σου, οτι δεν θελεις αλλες φωτο και βιντεο με μωρα, γιατι δεν σου αρεσουν. δεν ειναι κακο. ας τα στελνει σε αλλους φιλους του..

αυτο που με προβληματιζει, ειναι οτι στο αλλο θεμα σου μας λες οτι η σκεψη που σε ισοπεδωνει περισσοτερο απ ολες ειναι οτι δεν θα κανεις παιδια με τον πρωην σου και θα τα κανει με μια αλλη.
γιατι θελεις παιδια με τον πρωην σου, αφου δεν σου αρεσουν;;;;

Με τον πρώην μου ήθελα από τότε που ήμουν μαζί του. Δεν ξέρω γιατί ήθελα τόσο πολύ μαζί του παιδιά αλλά το συζητούσαμε ότι θα έχουμε παιδιά και κάναμε όνειρα. Ίσως είναι το DNA του άλλου ποιος ξέρεις. Ότι και να πω θα σε γελάσω πάντως γενικά όχι δεν θέλω παιδιά.

Quote:

---

Originally Posted by Laila

Με τον πρώην μου ήθελα από τότε που ήμουν μαζί του. Δεν ξέρω γιατί ήθελα τόσο πολύ μαζί του παιδιά αλλά το συζητούσαμε ότι θα έχουμε παιδιά και κάναμε όνειρα. Ίσως είναι το DNA του άλλου ποιος ξέρεις. Ότι και να πω θα σε γελάσω πάντως γενικά όχι δεν θέλω παιδιά.

---

αν δεν θελεις, μην κανεις. δεν ειναιν υποχρεωτικα. ουτε χρειαζεται να νοιωθεις τυψεις που δεν θελεις.
αλλα δημιουργεις στον εαυτο σου ανυπαρκτες αναγκες.
οπως πχ οτι θελεις παιδια με τον πρωην.
εφοσον δεν θελεις παιδια, δεν θελεις ουτε με τον πρωην.
απλα θελεις οτιδηποτε σε συνδεει με τον πρωην για να δινεις στον εαυτο σουε υκαιριες να τον αναπολεις και να μπλοκαρεις την πραγματικη ζωη σου, που ειναι χωρις τον πρωην.

Εγω νομιζω οτι υποσυνειδητοι συνειρμοι που σχετιζονται με δικες της ανασφαλειες εκδηλωνονται ως αντιπαθεια για τα μωρα.

Μπορεί να είναι και επειδη τα μωρά συνεπάγονται πολλες ευθύνες και άγχη, δεν είναι μονο ευτυχία, οπως και γενικώς το να χεις παιδιά, επομένως μπορεί να συμβολίζουν ευθύνες που δεν σε αφορούν στην παρούσα φάση τουλάχιστον και σε στρεσάρει η ιδέα. Είναι κατι που δεν θες να μπεις.

το οτι φαντασεσε πως το χτυπας ειναι συμπτωμα της ΙΨΔ που εχεις.
θα μπορουσες να σκεφτεσαι οτι το σκοτωνεις. δεν θα συμβει ποτε ουτε το ενα ουτε το αλλο.
εαν το πεις στον γιατρο σου θα στο επιβεβαιωσει

Είδα ένα μωρό σε φωτογραφία, μου το έδειξε φίλη μου ήταν 1ος έτους. Αυτό ήταν το είδα και μου άναψαν τα λαμπακια. Είχε μάγουλα που ξεχειλιζαν, κάτι αυγουλοματια και ήταν φουσκωτό....ξέρω ότι είναι αφύσικο να με εκνευρίζουν τα μωρά αλλά τα βλέπω και εκνευρίζομαι. Αν ήμουν γάτα θα κουνούσα την ουρά μου από την ενόχληση που μου προκαλεί η θέα τους. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λατρεύω τα ζώα τόσο πολύ και απεχθάνομαι τα μωρά. Στον αδερφό μου είχα κάνει ένα μικρό βασανιστήριο. Του τσιμπαγα το μάγουλο γιατί με εκνευριζε και όταν καταλάβαινα ότι πήγαινε να κλάψει σταματούσα. Όταν το ξαδερφάκι μου πεινούσε κ ήθελε γάλα του έβαζα το δάχτυλο μου στο στόμα για να βυζαξει και να μην βρει γάλα και να απογοητευθεί. Απορώ αν λύνεται όλο αυτό με ψυχοθεραπεία.

Δικαίωμα σου να μην θέλεις να κάνεις παιδια, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι γεννημένοι για να γίνουν γονείς!
Λίγοι είναι αυτοί που έχουν το γνώθεις αυτών στο θέμα του παιδιού και είναι τόσο σίγουροι για το αν θέλουν και αν μπορούν να γίνουν γονείς με τον εκάστοτε σύντροφό τους.

Εμένα αυτό που θα με προβληματιζε είναι η σκέψη ότι αρέσκεσαι σε μια εικόνα μωρού που κλαίει και βασσανιζεται και ειδικά όταν το κλάμα είναι συνέπεια των δικό σου πράξεων ....
Και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χτυπήσω μωρό και να το βλέπω να έχει τέτοιες αντιδράσεις μου προκαλεί ενοχή ...μου είναι αδιανόητο....

Αυτό θα συζητουσα με τον γιατρό μου...Ίσως κρυβεται κάτι μέσα σου που σου προκαλεί όλο αυτό.Κατι καλά κρυμμένο και βγαίνει στην επιφάνεια με αυτό τον τρόπο.....

Πιστεύω μάλλον αυτό που αισθάνομαι είναι θέμα ανταγωνισμού. Η ότι εγώ δεν πήρα πολύ φροντίδα σαν μωρό ή ότι δεν έγινα μαμά με τον άντρα που εγώ ήθελα. Θα λάτρευα τα παιδιά που θα έκανα μαζί του είναι το μόνο σίγουρο.

Μικροί τα ονειρευόμαστε πως θα είναι τα μωρά μας. Σκεφτομουν ένα ξανθό αγγελουδακι σαν κι αυτόν. Δυστυχώς όμως με πονάει πολύ που τα παιδιά του θα τα κάνει άλλη γυναίκα και θα πληγωθώ πολύ όταν το μάθω.

Συγγνώμη κιόλας αλλά αν περιμένεις να είναι ένα αγγελουδακι εμφανισιακά για να το αγαπήσεις περισσότερο, κάτσε όπως εισαι

Να σε ρωτήσω κάτι βρε Laila; Γιατί κάθεσαι να σου δείχνουν φωτογραφίες και βίντεο με μωρά αφού δεν σου αρέσουν; Τους το έχεις πει και στο κάνουν για σπάσιμο ή δεν τους το έχεις πει και το κάνουν γιατί νομίζουν ότι σε ενδιαφέρει;
Εγώ βαριέμαι πάρα πολύ τα μωρά, πόσο μάλλον να κάθομαι να κοιτάω φωτογραφίες τους, αλλά το ξέρουν οι γύρω μου και δεν μου τα πρήζουν. Κι αν πάνε κάτι να μου δείξουν, τους το ξεκόβω και τελειώνει η παράσταση.

Εγώ ρε Σόνια δεν μπορώ να τους πω μην μου δείχνεις το ανηψακι σου. Η μην μου δείχνεις το παιδάκι σου. Δυστυχώς όταν δεν γνωρίζεις τον άλλο πολύ πολύ καλά δεν μπορείς να του το ξεκόψεις. Μια πολύ καλή μου φίλη το ξέρει και δεν παίρνει ποτέ το μωρό της μαζί Γιατί συνήθως κάνει φασαρία και δεν γίνεται διάλογος. Όμως σε κάποιες κοινωνικές καταστάσεις δεν γίνεται να το αποφύγω.

Εμένα πάλι με εκνευρίζει ένα νέο ζευγάρι φίλων μου που έχει έξι μηνών μωρό και συνέχεια όταν μιλάω μαζί τους ή πάω σπίτι τους για καφέ ή μιλήσουμε στο τηλ το μόνο που λένε είναι τι έκανε ο μπέμπης αν ρευτηκε ο μπέμπης αν έκλασε σε πόσους γιατρούς τον πήγαν τι αλλεργίες έχει ο μπέμπης και ανεβάζουν στα σοσιαλ μίντια συνέχεια τα πατουσακια του μπέμπη το μπανάκι του μπέμπη το φαγακι του μπέμπη το δωράκι του μπέμπη κτλ δλδ ελεοοοοοοςςςςς.. είναι παράξενο που μου σπάνε τα νεύρα τόσο και με κουράζουν;

Quote:

---

Originally Posted by Laila

Εγώ ρε Σόνια δεν μπορώ να τους πω μην μου δείχνεις το ανηψακι σου. Η μην μου δείχνεις το παιδάκι σου. Δυστυχώς όταν δεν γνωρίζεις τον άλλο πολύ πολύ καλά δεν μπορείς να του το ξεκόψεις. Μια πολύ καλή μου φίλη το ξέρει και δεν παίρνει ποτέ το μωρό της μαζί Γιατί συνήθως κάνει φασαρία και δεν γίνεται διάλογος. Όμως σε κάποιες κοινωνικές καταστάσεις δεν γίνεται να το αποφύγω.

---

Γιατί δεν μπορείς; Εγώ τους το λέω κι ας παρεξηγηθούνε. Επίσης συχνά τους τη λέω όταν δείχνουν παιδιά που δεν ειναι καν δικά τους. Πριν καιρό βρέθηκα με παλιά συμφοιτήτρια που μου έδειχνε στο κινητό παιδιά άλλου συμφοιτητή "Υποθέτω σου έστειλε τις φωτό για να τις δεις εσύ, όχι να δείχνεις τα παιδιά του στον καθένα" της είπα και μαζεύτηκε. "Άσε που ξέρεις ότι βαριέμαι με τα παιδιά" συμπλήρωσα. " Εσύ δεν άλλαξες καθόλου" μου είπε, γελάσαμε και αλλάξαμε κουβέντα. Απλό.

Quote:

---

Originally Posted by Astronomy lover

Εμένα πάλι με εκνευρίζει ένα νέο ζευγάρι φίλων μου που έχει έξι μηνών μωρό και συνέχεια όταν μιλάω μαζί τους ή πάω σπίτι τους για καφέ ή μιλήσουμε στο τηλ το μόνο που λένε είναι τι έκανε ο μπέμπης αν ρευτηκε ο μπέμπης αν έκλασε σε πόσους γιατρούς τον πήγαν τι αλλεργίες έχει ο μπέμπης και ανεβάζουν στα σοσιαλ μίντια συνέχεια τα πατουσακια του μπέμπη το μπανάκι του μπέμπη το φαγακι του μπέμπη το δωράκι του μπέμπη κτλ δλδ ελεοοοοοοςςςςς.. είναι παράξενο που μου σπάνε τα νεύρα τόσο και με κουράζουν;

---

Από τη μεριά τους έχουν μπουν σε άλλη φάση και το καταλαβαίνω ως ένα βαθμό, αλλά όταν είναι στην κοσμάρα τους και δεν σκέφτονται ότι εσύ είσαι σε άλλη φάση, αν είναι όντως φίλοι, πρέπει να τους το υπενθυμίζεις ώστε να μαζεύονται και να σκέφτονται λίγο και την μεριά σου. Εγώ το κάνω αυτό με τους φίλους μου, τι φίλοι είναι αν δεν μπορώ να τους μιλήσω ελεύθερα και να τους πω τι σκέφτομαι ή αν κάτι με ενόχλησε;

εμενα τα παιδια μου ταρασουν την ησυχια μου.......

Και εγώ έχω παρόμοια αισθήματα. Βρίσκω τα μωρά ενοχλητικά και αντιαισθητικα. Μου προκαλούν έναν εκνευρισμό. Με τα μικρά παιδιά δεν έχω θέμα. Έχω διαγνωστει με ιδψ και με βασάνιζαν σκέψεις πως μπορεί να κάνω κακό σε ένα μωρό η παιδί. Σαδιστική συμπεριφορά δεν έχω σε συνειδητό επίπεδο. Όμως έχει τύχει αρκετές φορές να δω σε ονειρα πως χαστουκιζω ένα μωρό και το κλάμα του μου δημιουργεί ευχαρίστηση. Μόλις ξυπνήσω αυτά τα συναισθήματα εξαφανίζονται και μένω να σκέφτομαι τι διάολο ήταν αυτό. Προσωπικά δεν πιστεύω πως οι ψυχαναγκασμοί είναι 100% αντίθετοι προς τις επιθυμίες του ατόμου. Σαδιστικές και επιθετικές τάσεις μπορεί να έχει κάποιος και λόγο γενετικής. Παρατηρείται και στο ζωικό βασιλειο. Εγώ είχα όταν ήμουν 7-8 χρόνων και στο σπίτι μου δεν είχα θέμα με τους γονείς μου. Μεγάλωνα με ηρεμία και αγάπη. Δεν είναι απαραίτητο να είναι αποτέλεσμα κακοποίησης. Ευτυχώς εξαφανίστηκαν γρήγορα και σαν παιδί δεν είχα θέματα συμπεριφορας, ομως σίγουρα υπάρχουν στο ασυνείδητο. Συμβουλή μου είναι απόδεξου πως έχεις και τέτοιες σκοτεινές πτυχές. Όταν το έκανα, και αποδέχτηκα πως μπορεί να είμαι και λίγο "κακός", βρήκα ηρεμία, και οι ψυχαναγκασμοί ελαττώθηκαν σημαντικά. Δηλαδή οι επιθετικές σκέψεις σχεδόν εξαφανίστηκαν. Συνεχίζω να μην βρισκω τα μωρά χαριτωμένα αλλά πλέον δεν έχω σκέψεις πως μπορεί να τους κάνω κακό να με βασανίζουν.

προσωπικα ουτε εμενα μου αρεσουν τα παιδια και δεν τα βρισκω καθολου χαριτωμενα και φυσικα ουτε θελω να κανω παιδια για πολλους λογους.πρωτον διοτι εχουν ευθυνες και ως αρρωστος με ψυχωση ουτε τον εαυτο μου καλα καλα δεν μπορω να συντηρησω.δευτερον θα εχω υψηλοτερα επιπεδα στρες και θα μου κανουν κακο στην παθηση με υποτροπες.τριτον φοβαμαι μην κληροδοτησω την ασθενεια μου στους απογονους και βγουν χειροτερα απο εμενα και μια ζωη ειμαι δουλος του αρρωστου παιδιου μου σαν 30plus που ειμαι ακομα η μανα μου με συντηρει λογω της ασθενειας που εχω και βιωνει πολυ στρες με εμενα ποσο μαλλον οταν εισαι ασθενης και καλα καλαδεν εισαι ανεξαρτητος.ολοι αυτοι οι λογοι οι παραπανω συν οτι δεν τα βρισκω ελκυστικα και ζηλερα τα παιδια ειναι βασιμοι λογοι να μην αναπαραξω το dna μου δεν το εχω ψωνιο να αφησω απογονους σε μια κοινωνια δυσκολη επικινδυνη για τα παιδια και απο ακραιο bullying που γινονται σε ολα τα σχολεια και η χρηση ουσιων που την θεωρουν μοδα ειδικα η κανναβη που κανει το 10% του πληθυσμου της Αθηνας μεγαλο ποσοστο συμφωνα με ερευνες και για τα κοριτσια η κοινωνια ειναι σκληρη ποσοι βιασμοι και παρενοχλησεις βιωνουν κοπελες ακομα και ανηλικες και με τον κορονοιο που στην χειροτερη περιπτωση να αφαιρει ζωες πολλες ανα τακτα χρονικα διαστηματα.

πιστευω ειναι ανευθυνοτητα να φερνεις παιδια και να μην σκεφτεσαι τα παραπανω και να σακατευτει το παιδι σου ψυχικα και να το χεις μεχρι που να πεθανεις διπλα σου ή να το βαλεις σε ιδρυμα που και κει τα κακοποιουν τα παιδια.και ειμαι υπερ χωρις να ειμαι ακροδεξιος οι σοβαρα ψυχικα πασχοντες να αποφευγουν να κανουν παιδια και να μην διαιωνιζουν το ψυχικο προβλημα στις επομενες γενιες και ειναι δυστυχιασμενα τα παιδια οπως ειμαι και γω με τα συνδρομα καταδιωξης και ενα σωρο αλλες ιδεες που εχω και δευτερον η ψυχωση ειναι τετοια που εισαι παντα με το αιμα κρυο μην παθεις υποτροπη ακομα και 2 ημερες να μην παρεις τα χαπια μπορει να χεις βαρβατη υποτροπη και να στα αφαιρεσουν απο την γονικη μεριμνα τα παιδια

με λιγα λογια θελει μεγαλη ψυχικη υγεια για να αντιμετωπισεις τις προκλησεις ως γονιος γιατι μπορει να ειναι το παιδι ατιθασο να μπλεξει με παλιοπαρεες να συμβουν τα παραπανω που ανεφερα που βλεπεις 16χρονα να μαχαιρώνονται να αρρωσταινει και να πρεπει να το τρεξεις στον γιατρο που ειναι μια μορφη ταλαιπωριας για να βρεις γιατρο να το κουραρει.ωριμοτητα και αριστη ψυχικη υγεια θελουν για να κανεις παιδια

Προσωπικά, βρίσκω χαριτωμένα και αξιαγάπητα τα παιδιά μετά το πρώτο χρόνο από 2 έως 8 χρονών και κυρίως τα κορίτσια είναι πιο αξιαγάπητα, είναι και σύνηθες το φαινόμενο η πατεράδες να έχουν περισσότερη αδυναμία στις κόρες τους. Αλλά έτσι που είμαι εγώ δεν είμαι ούτε για γάμο ούτε για παιδιά!

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Προσωπικά, βρίσκω χαριτωμένα και αξιαγάπητα τα παιδιά μετά το πρώτο χρόνο από 2 έως 8 χρονών και κυρίως τα κορίτσια είναι πιο αξιαγάπητα, είναι και σύνηθες το φαινόμενο η πατεράδες να έχουν περισσότερη αδυναμία στις κόρες τους. Αλλά έτσι που είμαι εγώ δεν είμαι ούτε για γάμο ούτε για παιδιά!

---

Κι εγώ αγαπώ τα παιδιά και στεναχωριέμαι που δεν θ' αποκτήσω δικά μου... Την πιθανότητα γάμου δεν την αποκλείω ακόμα αλλά για παιδιά δεν το βλέπω, ο χρόνος μετράει αντίστροφα...

ποτε δεν αγαπουσα τα παιδια , ειναι φασαρια , εξ ου και δεν εχω παντρευτει ......

και εγω οταν δω μωρα λιγο ετσι κρατω μια αποσταση τα συμπαθω μερικα ειν κι πολυ ομορφα ομως κατι με απωθει μα ειν μην ξεχναμε αυτα η αρχη μιας νεας ζωης .καποτε είμασταν κι εμεις μωρα χεχεχε

Επίσης, δεν πολυτρελαίνομαι.

Quote:

---

Originally Posted by Astronomy lover

τι αλλεργίες έχει ο μπέμπης και ανεβάζουν στα σοσιαλ μίντια συνέχεια τα πατουσακια του μπέμπη το μπανάκι του μπέμπη το φαγακι του μπέμπη το δωράκι του μπέμπη κτλ δλδ ελεοοοοοοςςςςς.. είναι παράξενο που μου σπάνε τα νεύρα τόσο και με κουράζουν;

---

μπαααα, κι εγω το ιδιο αισθανομαι.......

τα παιδια ειναι σαν τις βαρκες. το καλλιτερο παιδι ειναι το παιδι του αλλου. διαφορετικα ειναι μεγαλος μπελας. παντως οσοι οσες δεν μπορουν να κανουν υπαρχει και η δυνατοτητα της υιοθεσιας τα παλιοτερα χρονια ηταν ακομα περισσοτερο συνηθησμενη

Εγώ πάλι θα το έλεγα αντιπάθεια στις φωνές στα κλάμματα και στις ευθύνες υποχρεώσεις που συνοδεύουν ένα παιδί,κατά τα αλλά τα αγαπώ τα χαίρομαι ,όταν τα βλέπω ειδικά αν είναι καλότροπα και φροντισμένα σωστά και κοινωνικοποιημένα στους δημόσιους χώρους είναι χάρμα οφθαλμών και υπόδειγμα προς αλλά παιδάκια και γονείς .

Νομιζω οτι αν αποκτησετε κι εσεις ανηψια, θα αλλαξετε γνωμη. Κανουν απιθανες χαζομαρες και βγαζουν πολυ γελιο. Εμενα μου φαινονται σαν κινουμενες κωμωδιες, ωρες ωρες κρατιεμαι να μη γελασω με τις αστειες ανοησιες που κανουν. Και μην ξεχνατε ποτέ οτι ενα ανηψι εχει το 25% των χρωμοσωμάτων σου. Το ιδιο ποσοστο ισχυει και για παππουδογιαγιαδες.