Η ζωη μου στο εξωτερικο με κιλα
Καλησπέρα σε ολους,
Ειμαι καινουργιο μελος(γυναικα) στο forum και βασικα δεν ηξερα σε ποια κατηγορια συγκεκριμένα πρεπει να βαλω αυτό το ποστ αφου πολλα με προβληματιζουν.
Θα αρχισω με το ότι ζω στο εξωτερικο εδώ και 5 χρονια. Εφυγα με την οικογενεια μου στα 16 και πιστευω μπορειτε να φανταστείτε τη ζημια μπορει να κανει αυτή η αλλαγη σε έναν εφηβο. Θα σας πω την δικια μου. Μεσα σε 5 χρονια εφτασα τα 98 κιλα από τα 62 που ημουν (υψος 1.61). Ποτε δεν μου αρεσε η χωρα που ηρθαμε και ποτε δεν θα μου αρεσει. Αυτή η ξενιτιά με εχει καταστρεψει σωματικα και ψυχολογικα. Δεν θελω να φανω αχαριστη γιατι οι γονεις μου εκαναν αυτό το βημα για εμενα και τα αδερφια μου και οικονομικα αυτά τα 5 χρονια ημασταν πολύ καλα, σε σχεση με την Ελλαδα που ζουσαμε στην φτωχια.
Αυτό όμως το πραγμα με εχει καταστρεψει, με το να είμαι 21 με προβλήματα στην πλατη, στο στομαχι, στην περιοδο και να μην μιλησω για τα ψυχολογικα. Παρεες ουτε για δειγμα. Παντα ημουν ντροπαλη αλλα η ξενη γλωσσα με εκανε ακομη περισσοτερο. Δεν εχω κανενα να πω τον πονο μου και τα προβλήματα μου, να παμε για ένα καφε κτλ.
Τον Σεπτεμβριο ξεκινησα πανεπιστημιο σε πολη 2.5 ωρες από το σπιτι μου, και η οικογενεια μου ειχε την πεποιθηση ότι αυτό θα με βοηθησει να κανω παρεες από την στιγμη που θα εμενα με συγκατοικους και θα πηγαινα και στο πανεπιστημιο. Αυτό που εχω να πω είναι ότι με τοις συγκατοικους δεν κολλησα καθολου, ενώ βγαιναμε στην αρχη στο τελος καταληξαμε να μην λεμε καλα καλα γεια ενώ ημασταν στο ιδιο διαμερισμα. Στο πανεπιστημιο εκανα μια παρεα αλλα ηταν από αυτές που όλα είναι καλα μονο τις ωρες του πανεπιστημιου, εξω από αυτό δεν σε ξερω δεν με ξερεις. Οποτε παλι μονη μου.
Μιλαω ακομη με κοπελες που καναμε παρεα στην Ελλαδα πριν φυγω. Εχουμε κρατησει σχεσεις και μετα από 5 χρονια αλλα αυτό δεν είναι τιποτα.Οσο και να θες χανεσαι. Δεν εχω τι να πω μαζι τους συνηθως γιατι απλα δεν εχω ΤΙΠΟΤΑ να τους πω. Ουτε φιλιες,ουτε δουλεια, μη μιλησω για αντρες ουτε για δειγμα. Από κει και περα τι να συζητησω μαζι τους? Λενε ότι θελουν αυτές να πουν και όταν ερχεται η σειρα μου τα βρισκω σκουρα. Να πω ότι με Ελληνες δεν εχω καμια σχεση εδώ περα( και ας είναι πολλοι) γιατι απλα δεν μπορω να πλησιασω κανενα(ακομη και στη γλωσσα μου) και δεν ξερω τι να πω και πως να αρχισω την κουβεντα. Αλλα και οι αλλοι να μου μιλησουν εγω παλι δεν θα λεω πολλα.
Ξερω όμως ποιο είναι το πρόβλημα πισω από όλα αυτά, κατι το οποιο μου είναι πολύ δυσκολο να αλλαξω. Είναι τα κιλα μου. Θεωρω και βασικα είναι αληθεια ότι με κρατανε πισω στη ζωη μου. Φοβάμαι να παω να μιλησω σε οποιονδηποτε στο πανεπιστημιο η και αλλου γιατι σκέφτομαι πως με βλεπουν οι αλλοι. Νομιζω ότι ολοι με κρινουν και με θεωρουν χαζη επειδή είμαι παχυσαρκη. Οι αλλοι όμως δεν ξερουν γιατι εγω είμαι ετσι και ποσο δυσκολο μου είναι να χασω τα κιλα. Τρωω απλα επειδή βρισκω παρηγορια στο φαγητο και ειδικα στα γλυκα. Τρωω πολύ και αν δεν φαω μια μερα γλυκο καλυτερα να μην δω ανθρωπο μπροστα μου γιατι δεν θα την βγαλει καθαρη :D.Θελω τοσο πολύ να χασω κιλα, γιατι θα αλλαξει η ζωη μου το ξερω. Πρωτα θα βελτιωθεί η υγεια μου γιατι πλεον μιλαμε περι υγειας και όχι απλα περι εμφανισεως. Αλλα δεν ΘΕΛΩ να σταματήσω τα γλυκα. Αυτό είναι το πρόβλημα μου.
Ειμαι μια πολύ ομορφη κοπελα (το ξερω αφου μου το εχουν πει και οι αλλοι αλλα το βλεπω και εγω) με σωμα φουσκας. Λυπάμαι τον ευατο μου γιατι ξερω ότι μπορω να χασω τα κιλα αλλα δεν κανω κατι για αυτό. Παντα ημουν τροφαντουλα αλλα από τα 12 μεχρι τα 16 εκανα χωρο και εχασα αρκετα κιλα και ειχα ωραιο σωμα με καμπύλες(και τοτε με θεωρουσα χοντρη, που να ηξερα), αλλα όταν ηρθαμε στο εξωτερικο πηρα 36 κιλα.
Και ολο αυτό το θεμα είναι ενας φαυλος κυκλος γιατι στεναχωριέμαι που εχω δεν εχω παρεες και τρωω και μετα στεναχωριέμαι που είμαι ετσι και δεν εχω παρεες και καπως ετσι παει το θεμα.
Η οικογενεια μου θελει πολύ να χασω κιλα και ειδικα η μαμα μου και ο αδερφος μου με εχουν βοηθησει με διαφορους τροπους να το καταφερω αλλα χωρις αποτέλεσμα.
Να προσθεσω ότι η αυτόπεποιθηση μου είναι στο μηδεν. Ξερω ότι είμαι μια φουσκα με ωραιο προσωπο αλλα μεχρι εκει. Μεχρι στιγμης ειχα αρκετες κατακτησεις και φλερτ(χωρις να καταληξουν καπου) αλλα και παλι αυτό δεν με κανει να νιώσω ομορφα για τον εαυτο μου, να τον αγαπησω και να ξεκινησω μια διατοφη.
Θα σταματήσω εδώ γιατι διαφορετικα θα γραφω μεχρι το πρωι.
Συγχωρεστε με για οποιαδήποτε ορθογραφικα, τοσα χρονια γραφω πιο πολύ στα αγγλικα και οσο να χει εχω ψιλοξεχασει την ορθογραφια.
Οποιος θελει ας πει την γνωμη του, ισως να βοηθησει.
Ευχαριστω
