Βλεπω την μανα μου που βλεπει οτι δεν τα καταφερνω σε πολλα πραγματα και στεναχωριεται.. κατανοητο. δεν ειμαι ρομποτ. ανθρωπος ειμαι και εγω με αδυναμιες...
Printable View
Βλεπω την μανα μου που βλεπει οτι δεν τα καταφερνω σε πολλα πραγματα και στεναχωριεται.. κατανοητο. δεν ειμαι ρομποτ. ανθρωπος ειμαι και εγω με αδυναμιες...
Πού δεν τα καταφέρνεις? Στη δουλειά ας πούμε? Στις σπουδές?
δεν εχω ουτε δουλεια ουτε σπουδες... και για αυτο το λογο με βλεπει στα κατω μου και στεναχωριετε....
Δικαιολογημενα είναι όλα αυτά για έναν γονέα....Quote:
Originally Posted by hlias1988
Πάντα θέλουμε να βλέπουμε τα παιδιά μας να είναι καλά και μέσα απο αυτα ειμαστε και εμεις...
Προσπάθησε να κάνεις κάτι όσο δυσκολο και να ειναι, για να νοιωσεις πρωτα απ όλα εσυ καλα και κατ ¨επέκταση και η μητέρα σου
Ηλία σου είχα πει ένα παράδειγμα για έναν άνθρωπο και τη γυναίκα που βοηθάει κατά καιρούς τη γιαγιά μου με μικροδουλειές και μαστορέματα. Θα σου πω τώρα για μια παλιά μου συμμαθήτρια η οποία ήταν 3-4 χρόνια μεγαλύτερη από μένα και την βρήκα συμμαθήτρια στην δευτέρα λυκείου γιατί δεν πέρναγε τις τάξεις. Η κοπέλα αυτή με τα χίλια ζόρια τελικά έβγαλε το τεχνικό λύκειο τότε, ειδικότητα κομμωτικής. Δεν το είχε να γίνει κομμώτρια, είχε βολεύτει όμως κι όσο κουτσοβοηθούσε τους γονείς στη δουλεία και την τρέφαν μέχρι τα 30 κοντά. Οι γονείς με την κρίση ζοριστήκαν κι αυτοί πολύ οικονομικά και γνώρισε και η κοπέλα ένα παιδί και κάπου κατάλαβε ότι πρέπει για να προχωρήσει στη ζωή της να βρει ένα εισόδημα. Της πρότεινε ένας μακρινός συγγενής λοιπόν δουλειά σε κρεοπωλείο επειδή ένας υπάλληλος που είχε χρόνια θα έπαιρνε σύνταξη σε λίγο καιρό. Αλλά η κοπέλα δεν ήταν απο οικογένεια χασάπηδων ή τσοπάνηδων και ήταν άσχετη από αυτά. Της είπε ο συγγενής τότε: Υπάρχει ένα ΙΕΚ , σχολή, δεν θυμάμαι τώρα Κρεοπωλών, θες να σε βοηθήσω με τα έξοδα και αργότερα αν έρθεις για δουλειά να σου δίνω για 2 χρόνια ένα μέρος μόνο του μισθού να ξεπληρώσεις; Η κοπέλα ήταν στην αρχή πολύ διστακτική, δεν τρελαινόταν με το επάγγελμα και δεν ήξερε αν θα τα βγάλει πέρα κι είχε κι ένα ρίσκο αν ο συγγενής θα κρατούσε τις υποσχέσεις, αλλά τελικά είδε ότι δεν είχε πολλές εναλλακτικές και το τόλμησε. Ο συγγενής αποδείχτηκε σωστός σε αυτά που είπε, η κοπέλα έχει δουλειά εδώ και χρόνια στο κρεοπωλείο του, έχει κάνει οικογένεια με το αγόρι της. Αν δεν τολμούσε, τι θα έκανε; Θα έμενε με τη μαμά και το μπαμπά ακόμα να φοιτοζοούν και να ειναι πάνω από το κεφάλι της και να ζει σαν έφηβη;
Σου δίνω κάποια παραδείγματα για να σου πω ότι αν δεν τολμήσεις να κάνεις κάτι, απλά μένεις στάσιμος. Ευκαιρίες υπάρχουν έστω κι αν δεν είναι οι ιδανικές. Το ένα φέρνει το άλλο, αρκεί να κάνεις μία αρχή. Το να λες δεν βρίσκω το ιδανικό και να μένεις στο μηδέν δεν λέει κάτι.
σε ευχαριστω πολυ.. οντως πρεπει να τολμησουμε .. αλλα προς το παρον δεν εχω κατα που να κανω... δεν υπαρχει τιποτα στον οριζοντα. η μονη λυση ειναι η συνταξη αναπηρικη. αλλα δεν θελω να την βγαλω γιατι σε περιπτωση που τυχει κατι δεν θα μπορω.. ασε που θα εχω ζουρλοχαρτο...Quote:
Originally Posted by Sonia
Γεια σου Ηλία, δεν ξέρω τις λεπτομέρεις τις ζωής σου για να μπορω να εχω άποψη αλλα αυτο που ξέρω είναι οτι σίγουρα υπάρχει κάτι να κάνεις. Ακομα και αν δεν ειναι δουλειά. Η ελλειψη απασχόλησης μας βαλτωνει. Ξεκίνα απο απλά πράγματα όπως πχ να γυμνάζεσαι (αν δεν το κάνεις). Δεν μιλάμε για πολλά πράγματα, ίσως περπάτημα αλλα κάτι που να το κάνεις συστηματικά. Να το βάλεις πρόγραμμα. Επίσης μπορεις να κάνεις δουλειές στο σπίτι. Οτιδήποτε μπορεις. Ακομα και αν αυτο σημαίνει να καθαρίζεις το δωματιό σου και να το έχεις πάντα τέλειο. Ειναι μικρά αυτα τα βήματα αλλά θα σε ξαναβάλουν σε ένα πρόγραμμα και θα σου ξυπνήσουν την θέληση να κάνεις και άλλα. Μετά συνεχίζεις με κάποιο χόμπυ ή κάποια ευκαιριακή δουλειά. Δεν ξέρω πως ειναι η περιοχή που μένεις αλλά κάπου θα υπάρχει κάτι να κάνεις. Έστω και για λίγο, ωστε σιγά σιγα σιγά να αρχίζεις να χτίζεις κάτι να αισθάνεσαι ωραία για τους στόχους που πετυχαίνεις και να θες να κάνεις και παραπάνω. Σημασία έχει ότιδήποτε και αν κάνεις να το κάνεις συστηματικά. Να μην το αφήνεις.
σε ευχαριστω για την απαντηση , πολυ βοηθητικη!Quote:
Originally Posted by Gala
Να 'σαι καλά Ηλία :) ελπίζω όλα να πάνε προς το καλύτερο για σένα!
Μήπως θα ήθελες να βάλεις μπρος για κάποιο ΚΕΠΑ να πάρεις 50% ψυχολογική αναπηρία? Μετά υπάρχουν πιο χαλαρές δουλειές που μπορείς να βρεις και κάποια σεμινάρια στα οποία θα μπορείς να πάρεις μέρος σαν άτομο με αναπηρία
Από τα μεγαλύτερα φράγματα κατά την άποψή μου είναι αυτό που έθεσες. Οι προσδοκίες (επειδή είναι ένα ιδεατό που φέρει μέσα του απωθημένα, τραύματα, ελπίδα, οράματα, ψευδαισθήσεις των γονιών σου), πάντα θα φέρει βία στην προσπάθεια να χωρέσεις σε αυτή την εξιδανικευμένη πλαστή μορφή. Ουσιαστικά δε σε βλέπουν, είσαι ένα ολόγραμμα, ένα αντικείμενο πόθων που κουβαλάνε οι ίδιοι. Θεωρώ ότι πρέπει να τις προδίδουμε τελικά.
με 50 % αναπηρια παιρνω συνταξη? γιατι εγω παιρνω φαρμακα εδω και 8 χρονια αλλα δεν εχω νοσηλευτει ποτε...Quote:
Originally Posted by Eagle guy
επισης εδω που μενω απεχει 60 χιλιομετρα απο την μεγαλυτερη πολη.. ειναι δυσκολο να μπω σε προγραμματα...
και απο την αλλη δεν θελω να παρω αναπηρια... γιατι να ειμαι αναπηρος? εγω αναπηρος? εχω λιγο εγωισμο μεσα μου...
Δεν παίρνεις σύνταξη με 50, αλλά δικαίωμα για συμμετοχή σε κάποια προγράμματα, σε πιο χαλαρές θέσεις στο Δημόσιο και γενικά κάποια επιπλέον προνόμια. Και πάλι θα πρέπει να δουλέψεις, αλλά με καλύτερους όρους και όχι στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα
σε μια κομωπολη που ζω εγω που μπορει να με βοηθησει αυτο? να μπω πχ στο δημο? εχω μορια γιατι ο πατερας μου δεν ζει και δεν εχω τιποτα στο ονομα μου. αλλα και παλι. καθομαι τοσα χρονια.. μου ειναι δυσκολο και απο ψυχολογικη σκοπια και οτι ειμαι 112 κιλα..
Μπορείς να μπεις σε σχολή για αμεα με επιδοτούμενα έως μηδενικά δίδακτρα σε κάποια μεγαλύτερη πόλη και να μάθεις ένα επάγγελμα απλό.
https://www.sxoliamea.gr
οι γονεις συχνα ειναι πιεστικοι και ενω θελουν το καλο των παιδιων καταφέρνουν το αντίθετο γιατι ζηταν πράματα απ αυτα που μπορει να μην πλιρουν δυνατότητες να κανουν κι ερχετε η απογοήτευση .
Θα σασ πω την αληθεια αν κ δε θα το πιστεψετε εχω ανιψιο 10 χρονων παει σε καλο σχολειο κλπ τιποτα δε με νοιαζει απο το σχολειο μονο να γινει ανθρωποσ κ δεν εννοω καλοσ να μη μιλαει εννοω να αντιμετωπιζει αυτα που του τυχαινουν κι αν μπορει να δουλεψει αν δουλεψει ειμαι ευχαριστημενοσ με 800 ευρα κ πανω αν κανει αυτα τα 2 θα ειναι κι αυτοσ καλα κι εγω καλα κ ολοι μασ αυτο που θελω να σου πω ηλια ειναι σηκω κ πολεμα αντιμετωπισε το η μανα σου θα ειναι χαρουμενη αν προσπαθησεισ κι αν προσπαθησεισ θα τα καταφερεισ εγω ξερεισ ποσα αδυνατα εχω κανει απειρα δεσ το προφιλ μου αλλιωσ τα εγραφα αλλιωσ τα γραφω τωρα ολα αυτα επειδη δεν τα παρατησα δεσ το προφιλ μου δεν κανω πλακα
Κι εγώ μια από τα ίδια είναι οι γονείς μου, θέλουν να είναι η κοπέλα που θα γνωρίσω να είναι από την Αλβανία, να τελειώσω την σχολή και να βρω καμιά καλή δουλειά, λες και ζούνε στην Φινλανδία, την Ιαπωνία ή τον Καναδά. Έλεος!
Μια από τα ίδια είναι οι γονείς μου, θέλουν να είναι η κοπέλα που θα γνωρίσω να είναι από την Αλβανία, να τελειώσω την σχολή και να βρω καμιά καλή δουλειά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται σε αυτή την χώρα. Γιατί αν στην Αλβανία οι άνθρωποι σκέφτονται σαν τους γονείς μου τότε γιατί η Αλβανία είναι φτωχή χώρα κι όχι σαν την Ιαπωνία ας πούμε; Άσε που είναι σε κρίση εδώ και 30 χρόνια.