Printable View
Αυτές τις μέρες, 3 στο σύνολο, με έχει πιάσει το έντερο μου. Πονάω τα μεσημέρια μετά το φαγητό αριστερά χαμηλά. Η αλήθεια είναι πως 2 μέρες ούτε να αεριστω μπορούσα, ούτε τουαλέτα να πάω. Έκανα λοιπόν το λάθος να googlaρω για το έντερο. Το πρώτο πράγμα που μου έβγαλε το πρώτο όμως! Καρκίνος παχεος εντερου!!! Έλα πες μου εσύ τώρα, με σιχάθηκα. Δεν αντέχω άλλο με τους φόβους μου. Θα τρελαθω
τι εχεις κανει μεχρι τωρα γι αυτο;;
ξεκινα με σαλατες, φυτικες ινες, λιπαρη διατροφη, ΚΙΝΗΣΗ και ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ, ελληνικο καφε κι αν δεν βελτιωθει η κατασταση παρε καποιο βοηθημα για να κινητοποιηθει το εντερο. ασε τους καρκινους για τελευταια επιλογη....
Γενικά από το άγχος έχω χρόνια θέματα με στομάχι και έντερο. Μια με πιάνει μετά με αφήνει. Όταν είμαι έτσι, επειδή αγχώνομαι, ούτε να φάω μπορώ ούτε νερό δεν κατεβαίνει. Το ξέρω ότι είναι χειρότερο να μην λαμβάνω υγρά, μα δεν έχω όρεξη. Ούτε κίνηση. Όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά. Ότι μου συμβεί, ότι αισθανθώ το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι καρκίνος! Το βλέπω κιόλας γραμμένο μπροστά στην οθόνη και γίνομαι χειρότερα.Quote:
Originally Posted by Remedy
ναι, αλλα αν δεν κανεις την παραμικρη προσπαθεια, πως θα λυθει μονο του;Quote:
Originally Posted by ΖΜΕ
και στο σπιτι μπορεις να κινηθεις. ορεξη να χεις. πιασε κανε δουλειες. δεν εχει 'δεν μπορω να πιω νερο". το νερο αν το βαλεις στο στομα σου κατεβαινει. εχε διπλα σου συνεχεια ενα μπουκαλακι και πινε συνεχεια εστω γουλιες. αν δεν θες να φας πολυ, παρε μουρουνελαιο, πιες καφε και ο καφες κινητοποιει το εντερο.
με τα παιδια τι κανεις δηλαδη; καθεσαι στον καναπε και δινεις οδηγιες; τα παιδια εχουν πολλη δουλεια και πολλη κινηση.
το οτι ερχονται στο μυαλο σου ακραιες ασθενειες ενω δεν κανεις τα πιο απλα για να βελτιωσεις την κατασταση, δεν ειναι θεμα για να λυσουμε μεταξυ μας. ειναι θεμα που θελει ψυχοθεραπεια. κανεις ψυχοθεραπεια;
Γέλασα πολύ με τον καναπέ! Έχω χρόνια να κάτσω γενικά! Απλά θέλω να πω ότι είμαι στο σπίτι. Ούτε γυμνάζομαι, ούτε περπατω έξω. Έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι απλά μέρες που η ψυχολογία μου είναι τόσο χάλια, που δεν έχω ειλικρινά όρεξη για τίποτα. Όχι δυστυχώς σε γιατρό δεν πάω για ψυχολογική υποστήριξη γιατί τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν καθόλου. Εργαζόμουν απο τα 18.Εγινα 40 και εδώ και 3 χρόνια είμαι ειλικρινά εσώκλειστη σπίτι. Αυτό μαζί με όλα τα θέματα που με ακολουθούν από παλιά, συν την καραντίνα, με αποτέλειωσεQuote:
Originally Posted by Remedy
Ξέρεις ότι το ίντερνετ το μόνο που προσφέρει είναι να σε κάνει χειρότερα γιατί το κάνεις στον εαυτό σου; Όταν νιώθεις έτσι να πηγαίνεις περπάτημα, βοηθάει.
Είχα χρόνια πρόβλημα με το στομάχι μου (από άγχος) και επισκέφτηκα ομοιοπαθητικο. Θεωρώ ότι με βοήθησε γιατί πλέον δεν πονάω. Τότε όμως άρχισα και ψυχοθεραπεία και γενικά έκανα πολλές αλλαγές στην ζωή μου (σε όλους τους τομείς) οπότε δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι η ομοιοπαθητικη ήταν αυτή που με βοήθησε (ή μόνο αυτή).
Θέλω όσο τίποτα άλλο να κάνω πράγματα να με βοηθήσω. Τα τελευταία 3 χρόνια είμαι εγκλωβισμένη. Έχω μαζέψει πολλά. Το σώμα μου το νιώθω. Είναι σώμα ηλικιωμένου. Έτσι αισθάνομαι. Ξυπνάω και σέρνομαι. Νιώθω δυσπνοια μόλις κάνω να βγω έξω με το καρότσι των μικρών. Μακάρι να μπορούσα να πάω σε γιατρό αλλά δεν μπορώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω, να πάω σε ψυχίατρο για αγωγή. Δεν είναι ντροπή. Θέλω να ζήσω για τα παιδιά μου. Αύτα μου δίνουν δύναμη τόσο να συνεχίσω. Όμως τα μαζεύω μέσα μου. Έσκασα. Φοβάμαι να είμαι μόνη μου. Φοβάμαι να βγω έξω. Όλο αυτό με την καραντίνα μου έκανε πολύ κακό. Ξέρω ότι αυτά που λέω τα περνάει πολύς κόσμος. Δεν έχω όμως που να μιλησω. Μια μητέρα με τρελή αγχωδη διαταραχή,που είδε την γιαγιά μου κρεμασμένη κοντά 1 χρόνο τώρα, δεν μπορεί να μου δώσει καμία βοήθεια. Ούτε της λέω τίποτα βέβαια γιατί την πιάνει πανικός. Χρόνια τώρα τα περνάω όλα μόνη. Μόνο το σύζυγό έχω να μιλάω αλλά πόσο να αντέξει και εκείνος? Σας ζάλισα
πριν τα παιδια, ειχες αναλογα προβληματα;
Δε μπορεις να πας σε γιατρο λογω οικονομικων;εννοεις ψυχολόγο;
Αυτό γίνεται συνήθως.. Μαζεύουμε και κάποια στιγμή ξεσπανε όλα στο σώμα μας. Η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει.
Κρισεις πανικου ξεκίνησα να κάνω αφού είχα το πρώτο μου παιδί. Όμως για χρόνια ήμουν καλά. Μετά την αυτοκτονία της γιαγιάς μου και με την κλεισούρα τόσους μήνες χειροτερεψαQuote:
Originally Posted by Remedy
Ναι σε ψυχολόγο. Δεν μπορω διότι είμαι άνεργη. Έχω απευθυνθεί στο Δήμο μου αλλά δεν έγινα δεκτή διότι όπως μου είπαν αναλαμβάνουν βαριές περιπτώσεις. Θεωρώ πως πρέπει να πάρω αγωγή για να δω τα πράγματα πιο θετικά, να μπορέσω να ανασανωQuote:
Originally Posted by elpida33
Ωραιος δημος.. Εδω στο δικο μ προσπαθουν να δεχονται τους παντες... Ποσο κοστιχει μια συνεδρια τωρα μς ψυχολογους;40-50 ευρω;σε ενα δημοσιο νοσοκομείο γίνεται;
εγω εν μεσω κορονοιου δεν την παλευα και πηρα τηλ στην γραμμη αυτοκτονιων. ειχα κανει δυο αποπειρες στο παρελθον. ηπια δυο κουτια ντεπον. δεν ηθελα να το κανω το εκανα γιατι δεν επαιρνα την απαραιτητη προσοχη των γονιων μου για αυτο που αντιμετωπιζα. στην γραμμη αυτοκτονιων μου ειπαν οτι ειμαι βαρια περιπτωση λογω του οτι ο πατερας μου αυτοκτονησε. και πρεπει να παω σε κεντρο ψυχικης υγειας για αποκατασταση. παιρνω στο κεντρο ψυχικης υγειας και μου λενε θελει χρονο να σε δεχτουν.. τωρα απο εδω που μενω απεχει 60 χιλιομετρα αποσταση. και το μονο που μπορω να κανω ειναι να πηγαινω με το λεωφοριο. με κουραζει ολο αυτο... ειναι αναγκαιο να παω?Quote:
Originally Posted by ΖΜΕ
ποια η γνωμη σας?
Απο τη στιγμη π αυτη την επιλογη εχεις δν το δοκιμαζεις να πας;μεχρι να μπεις στο λεωφορείο να απασχοληθεις με ενα βιβλιο με το κινητο έφτασες
ετσι σκεφτομαι και εγω να δοκιμασω... για ενα καλυτερο αυριο.. αλλα κατι με εμποδιζει.. νομιζω οτι θα μπλεξω... και οταν εννοω θα μπλεξω θα με βαλουν να κανω πραγματα.. και ασε και την ταλαιπωρια...τι να πω
Τι πραγματα εννοείς;
Ποιος σου ειπε οτι το να ξεκινησεις αγωγη ειναι ντροπη???Quote:
Originally Posted by ΖΜΕ
Ισα ισα η αγωγη με την παραλληλη ψυχοθεραπεια κανει θαυματα αρκει να εχεις θεληση!
Την σημερων ημερα ανθρωπους που ακους να ειναι προκατειλημμένοι με ψυχοθεραπειες και αγωγες καλυτερα αστους δεν εχουν ιδεα απο τετοια μονοπατια......
Εχεις περασει πολλα και το κυριοτερο εισαι μανουλα και κατα δευτερον σύζυγος...Θα κάνεις αυτο που πιστευτείς εσυ καλυτερο πρωτα για τον ευατο σου και κατ επέκταση για την οικογένεια σου!
Εμεις οι μανουλες οχι πρεπει ,επιβάλλεται να είμαστε καλα !
ΖΜΕ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙς ΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ. ΕΝΑ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΤΟ ΕΧΕΙς ΣΚΕΦΤΕΙ;
δεν ξερω ετσι το εχω σχεδιασει στο μυαλο μου... πραγματα τα οποια δεν μπορω να κανω...Quote:
Originally Posted by elpida33
Αυτο ειναι το θεμα οι σκεψεις μας κρατανε πίσω.. Μη σκέφτεσαι τπτ πηγαινε κ βλέπεις στη πορεια μη προδικαζεις καταστασεις.. Για καλο θα πας
σε ευχαριστω πολυ!!Quote:
Originally Posted by elpida33
Με τι καλο να πας κ καλη τυχη οσο κανουμε βηματα μπροστά ολα θα πανε καλα..
Ναι 50 μέσα στο νερό. Είναι αδύνατον με 3 παιδιά και άνεργη. Ναι ο δήμος μου είπε και το είδα κιόλας γιατί πήγα από κοντά στο κέντρο αυτό, ότι έχει σοβαρές περιπτώσεις. Άτομα με νοητική στέρηση κλπQuote:
Originally Posted by elpida33
Δεν έχω βοήθεια με τα παιδιά. Η πεθερά μου μπορεί 2 φορές την εβδομάδα αν χρειαστεί να έρθει. Η μητέρα μου αν μάθει κάτι από αυτά θα πεθάνει μια ώρα αρχητερα. Ούτε που θέλω να μάθει τίποτα με κάνει χειρότερα. Στον άντρα μου που μίλησα ξανά μου είπε πως δεν υπάρχει δυνατότητα καμία. Το ξέρω το βλέπω. Τίποτα ο ψυχίατρος είναι μονόδρομος. Δεν χρειάζεται κάθε εβδομάδα να δίνεις παρών. Ξέρω δεν ειναι ολοκληρωμένη λύση μα δεν γίνεται κάτι άλλοQuote:
Originally Posted by elpida33
Ισως μπορείς να κανεις συνςδριες μεσω νiber γινονται κ αυτα τωρα πια.. Για το θεμα τ χρόνου βλεπω ποσο πολυ το θες, οι εκτατες πως πάνε;
Οι έκτακτες δεν με αφήνουν ποτέ. Απλά κάποιες μέρες είναι πιο χαλαρές. Πως να με αφήσουν όμως έτσι όπως ζω? Μέσα στον φόβο και το άγχος. Δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσουν. Εσύ?Quote:
Originally Posted by elpida33
Εγω ηρεμησα προς το παρων με επιασαν οι β ανασταλεί ς κ εχω δυι βδομαδες να νιωσω βασ;ικα δν ξέρω αν είναι το χάπι απο τοτε π εβαλα το χολντερ κ ενω ένιωσα δν έγραψε καμισ ειπα ειναι απο το στομαχι γτ κ εγω ρχω θέματα εκεί κ το ξέχασα κ με ξέχασαν
ZME, συγγνώμη που θα το πω, αλλά τα 3 παιδιά μόνη σου τα έκανες; Ο άντρας σου βοηθάει με αυτά; Όταν τα κάνατε δεν υπολόγιζε/υπολογίζατε ότι μπορεί να χρειαστούν κάποια επιπλέον έξοδα είτε για μία νταντά που και που είτε αν αρρωστήσουν και χρειαστούν γιατρό είτε για οτιδήποτε; Αν χτύπα ξύλο ένα από τα παιδιά σου χρειαζόταν να δει επειγόντως κάποιον γιατρό ιδιώτη και χρειαζόταν κάποιες θεραπείες μακροχρόνια θα έλεγε ο άντρας σου ότι δεν υπάρχει οικονομικό περιθώριο, άστο το παιδί να μείνει άρρωστο και να βασανίζεται;
Το λέω διότι αυτά που λες και εσύ και ο άντρας σου ότι δεν παίζουν λεφτά για ψυχολόγο μου ακούγονται σαν δικαιολογίες. Όχι ότι αμφιβάλλω ότι τα οικονομικά σας είναι στενά, αλλά όποιος θέλει βρίσκει. Κόψτε από κάπου αλλού, στα θέματα υγείας δεν παίζουμε. Δηλαδή τόσο καιρό σε βλέπει ο άντρας σου σε αυτά τα χάλια και η απάντησή του είναι "δεν έχουμε λεφτά, κάτσε να ταλαιπωριέσαι"; Σε τελική ανάλυση αν δεν σε νοιάζει και δεν τον νοιάζει για εσένα, θα έπρεπε να σας νοιάζει για τα παιδιά σας, όταν η μητέρα είναι σε αυτή την κατάσταση, αργά ή γρήγορα δεν θα είναι καλή μάνα και συγγνώμη αν σε πληγώνω με αυτό που λέω.
Έχω φίλη που χώρισε από τον απαράδεκτό σύζυγο, ο οποίος την είχε μπλέξει κι από πάνω εν αγνοία της με ένα σωρό δάνεια και πιστωτικές, δεν την βοήθησε σε τίποτα στο οικονομικό (μάλιστα είχε το θράσος να της ζητήσει και δανεικά) και βρέθηκε με 3 παιδιά και ελάχιστο εισόδημα να παλεύει μόνη της. Όμως είδε ότι δεν την πάλευε, οι άσχημες σκέψεις και τα ψυχοσωματικά είχαν βαρέσει κόκκινο και έκανε συνεδρίες με ψυχολόγο (αρχικά από κοντά, μετά μέσω skype) μια δυο φορές την βδομάδα και πολλές φορές έκτακτες όταν συνέβαινε κάτι και ήθελε να το συζητήσει, τουλάχιστον για 1μιση με 2 χρόνια. Συνεχίζει, απλά πιο αραιά τώρα. Έκοψε από άλλα έξοδα, δανείστηκε, ζορίστηκε, αλλά καταλάβαινε ότι αν δεν βοηθούσε τον εαυτό της ούτε στα παιδιά της θα μπορούσε να σταθεί, ούτε θα βελτιωνόταν η κατάσταση από μόνη της με την επιφοίτηση του ουρανού. Μόνο χειρότερα θα γινόταν μέρα με τη μέρα.
Ο σύζυγος βοηθάει πολύ. Γιαυτό το λόγο έκανα παιδιά μαζί του. Δεν έχω κανένα παράπονο. Δουλεύει όλη μέρα. Δικαιολογία δεν είναι το οικονομικό πίστεψε με. Μακάρι να ήταν!! Να κόψουμε από κάπου δεν γίνεται γιατί πολύ απλά δεν κάνουμε τίποτα περιττό. Ίσα που φτάνουν για τα απαραίτητα. Γιαυτόν ακριβώς το λόγο ο ψυχολόγος που θέλει τουλάχιστον 50 ευρώ την εβδομάδα, το λιγότερο, είναι απλησιαστος. Συμφωνώ απόλυτα στο ότι αν η μαμά δεν είναι καλά δεν θα είναι και οι υπόλοιποι. Αλλά κάποιες φορές δεν είναι τόσο απλά τα πράγματαQuote:
Originally Posted by Sonia
Δεν παίρνουν όλοι οι ψυχολόγοι "τουλάχιστον 50 ευρώ" . Το έχεις ψάξει ή απλά προκαταβάλεις καταστάσεις;
Έχω πάει παλαιότερα και έπαιρνε 60 ευρώ. Της μαμάς μου 50.Δεν το λέω έτσι απλά.Quote:
Originally Posted by Sonia
Εμείς εδώ στην Κύπρο έχουμε ψυχολόγους στα νοσοκομεία και είναι δωρεάν.. Είμαι στο φόρουμ αρκετούς μήνες και έχω διαβάσει ότι υπάρχει και σε εσάς επιλογή να σας παρακολουθεί ψυχολόγος χωρίς να δίνετε λεφτά αλλά χρειάζεται χρόνος μέχρι να έρθει η σειρά σας. Δεν ξέρω λεπτομέρειες.Quote:
Originally Posted by ΖΜΕ
Σε δημόσιο νοσοκομείο εννοείς?Quote:
Originally Posted by george1520
Ναι.......Quote:
Originally Posted by ΖΜΕ
Ίσως μπορεί να σου στείλει PM κάποιος που έχει βρει άκρη με φτηνότερους ή έχει χρησιμοποιήσει κάποια άλλη δωρεάν δομή... Εγώ έχω ακούσει περιπτώσεις και για 20 και για 25. Δεν έχω προσωπικά κάποια πρόταση, άλλωστε είμαι κάπου στην επαρχία.
Αθήνα είσαι;
Ναι Αθήνα είμαι. Ίσως επαρχία να είναι άλλες οι τιμές. Τι να πω? Πάντως όπως έγραψα πιο πάνω στο Δήμο μου δεν με δέχθηκαν. Ήμουν ελαφριά περίπτωση γιαυτους. Κάτι θα κάνω. Έστω σε ψυχίατρο για θεραπεία φαρμακευτική. Ευχαριστώ πάντως για τις απαντήσεις σαςQuote:
Originally Posted by Sonia
ΗΡΕΜΗΣΕ! δεν νομιζω να ειχε κατι το εντερο σου! οταν ημουν 22 χρονων με την αλλαγη κλίματος εκανα ενα ταξιδι...ειχα να παω τουαλετα 10 μερες! μιαμιση εβδομαδα! φοβηθηκα και εγω αλλα το εψαξα και ειδα οτι απλα ηταν η αλλαγη κλίματος...ο καρκινος ΕΧΕΙ ΤΡΟΜΕΡΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ εσυ δεν νομιζω να πονας αλλιως δεν θα μπορουσες καν να γραψεις! ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΤΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν εχεις τιποτα στην ουσια! μετα απο δεκα μερες εγω λειτούργησα κανονικα... και ναι έκανες το λαθος να ψαξεις στο ίντερνετ αλλα το μεγαλύτερο λαθος σου ήταν οτι πιστεψες οτι βλακεία ειδες στο ίντερνετ μην βγαζεις μονος σου διαγνωση ειναι κριμα να ανυσηχεις χωρις κανενα λογο! ηρέμησε και προχωρα ξεπερνα το! οι περισσότερες φοβιες που εχουμε εμεις οι ιδιοι τις δημιουργούμε.
και η αθηνα εχει δωρεαν ψυχολογους....στην καλλιθεα που μενω εχει στην Αριστείδου! κεντρο ψυχολογιας δωρεαν τελείως..