Μετά την κλινική

Καλησπέρα!!

Ίσως το θέμα μου να μην ταιριάζει μόνο σε αυτή την περίπτωση ωστόσο το αναρτώ εδώ επειδή είχα αναρτήσει και το αρχικό θέμα.

Την άλλη εβδομάδα παίρνει εξιτήριο η μητέρα μου από την κλινική. Είναι εκεί σχεδόν ενάμιση μήνα. Σήμερα την επισκέφτηκα μετά από άδεια του γιατρού της. Ήταν πολύ παράξενο συναίσθημα. Όταν την είδα σχεδόν δεν την αναγνώρισα, ένας άλλος άνθρωπος, αρκετά σε καταστολή αν μπορώ να το πω έτσι. Χαμένη στις σκέψεις της προσπαθώντας να καταλάβει. Θα ήθελα να ρωτήσω τα εξής... Είναι όλοι όσοι μπαίνουν σε κλινική σε αυτή την κατάσταση ανεξαρτήτως της πάθησης και της θεραπείας που χρειάζονται ή τους κάνουν από τις κλινικές και τα νοσοκομεία για να μην δημιουργούν προβλήματα; Επίσης όταν βγει και έρθει σπίτι θα είναι έτσι; Είχα στο μυαλό μου ότι θα είναι πιο λειτουργική και σε καλύτερη επικοινωνία αν μπορω να το πω έτσι γιατί ο γιατρός μας είχε πει ότι βγαίνοντας θα πρέπει να παίρνει τη λιγότερη δυνατή δόση φαρμάκων ώστε να είναι και λειτουργική και εγώ που την είδα σχεδόν δεν μπορούσε να περπατήσει. Αν είναι έτσι μήπως πρέπει να μείνει και άλλες μέρες εκεί; Τι γίνεται ρε παιδιά, έχω απογοητευτεί.....

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας..

Ξέρεις αν της έκαναν ηλεκτροσόκ; Εμένα αυτό μου θυμίζει η κατάσταση που περιγράφεις.

Μπορεί όμως να είναι και το σοκ που έχασε ξαφνικά ό,τι γνώριμο ήξερε και είναι τώρα σε ένα ξένο περιβάλλον και δεν κατάλαβε ποτέ πώς συνέβη αυτό!

Νομίζω η επιστροφή στο σπίτι της που αγαπάει σιγά σιγά θα την επαναφέρει.

Αναλόγως τα ψυχιατρεία ειναι πιο hard core μπαίνει κάποιος οπως μπαίνει και βγαίνει ζόμπι. Τα νοσοκομεία ειναι λίγο πιο χαλαρα παει ανάλογα με το τι κατάσταση ειναι ο καθένας. Εσένα η μάνα σου πως σε αντιμετώπισε; Επικοινωνούσε μαζί σου; Μίλαγε;

οταν ειχα νοσηλευτει ειχα παθει απώλεια μνημης κανα 24ωρο οταν ξεκινησα το φαρμακο

Quote:

---

Originally Posted by homebod

Ξέρεις αν της έκαναν ηλεκτροσόκ; Εμένα αυτό μου θυμίζει η κατάσταση που περιγράφεις.

Μπορεί όμως να είναι και το σοκ που έχασε ξαφνικά ό,τι γνώριμο ήξερε και είναι τώρα σε ένα ξένο περιβάλλον και δεν κατάλαβε ποτέ πώς συνέβη αυτό!

Νομίζω η επιστροφή στο σπίτι της που αγαπάει σιγά σιγά θα την επαναφέρει.

---

Οχι δεν το ξερω. Δεν μας εχει πει κατι. Το μονο που λεει ειναι οτι δεν της αρεσει εκει και θελει να φύγει. Ειδικα τωρα που της ειπε ο γιατρος οτι θα βγει το εχει ακομα πιο εντονο... Παντως η κλινικη που ειναι εχει μια πολυ καλή φημη θελω να πιστευω οτι δεν την εχουν απλα σε. Καταστολη. Επίσης μου. Κανει εντυπωση δεν μας λενε ποια ειναι η παθηση της ακριβως...

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Αναλόγως τα ψυχιατρεία ειναι πιο hard core μπαίνει κάποιος οπως μπαίνει και βγαίνει ζόμπι. Τα νοσοκομεία ειναι λίγο πιο χαλαρα παει ανάλογα με το τι κατάσταση ειναι ο καθένας. Εσένα η μάνα σου πως σε αντιμετώπισε; Επικοινωνούσε μαζί σου; Μίλαγε;

---

Επικοινωνουσε ναι με ρωτησε για τη δουλεια, για το σπιτι.. Ομως ηταν σαν να μην μπορουσε να καταλαβεισαν να ηθελε να κοιμηθει....ειχε επικεντρωθει στο κόσμημα που φορουσα που μου εχει παρει εκεινη σαν να προσπαθουσενα καταλαβει να θυμηθει.... Κατι πολυ διακριτικο οχι κατι ιδιαιτερο. Κοιτουσε με ενα κενο βλεμα σαν ναρκωμενη.....

Quote:

---

Originally Posted by pavlosla

οταν ειχα νοσηλευτει ειχα παθει απώλεια μνημης κανα 24ωρο οταν ξεκινησα το φαρμακο

---

Οχι εκεινη ειναι εναμιση μηνα σχεδον...

Quote:

---

Originally Posted by fanh

Οχι δεν το ξερω. Δεν μας εχει πει κατι. Το μονο που λεει ειναι οτι δεν της αρεσει εκει και θελει να φύγει. Ειδικα τωρα που της ειπε ο γιατρος οτι θα βγει το εχει ακομα πιο εντονο... Παντως η κλινικη που ειναι εχει μια πολυ καλή φημη θελω να πιστευω οτι δεν την εχουν απλα σε. Καταστολη. Επίσης μου. Κανει εντυπωση δεν μας λενε ποια ειναι η παθηση της ακριβως...

---

Την αλήθεια για τη θεραπεία και την πάθηση μπορεί μόνο ένας άλλος ψυχίατρος να γνωρίσει, διαβάζοντας τον φάκελλό της.
Εσας σας θεωρούν πολύ βλάκες για να καταλάβετε την ασάφεια της διάγνωσής τους.
Στο φάκελλό της θα λέει κι αν της έκαναν ηλεκτροσόκ.

Πάντως η γυναίκα θα συνέλθει όταν έρθει σπίτι της. Η παραμονή στην κλινική είναι τραυματική εμπειρία Όσο καλή φήμη να έχει η κλινική. Είναι ένας βίαιος εγκλεισμός.

Quote:

---

Originally Posted by fanh

Οχι δεν το ξερω. Δεν μας εχει πει κατι. Το μονο που λεει ειναι οτι δεν της αρεσει εκει και θελει να φύγει. Ειδικα τωρα που της ειπε ο γιατρος οτι θα βγει το εχει ακομα πιο εντονο... Παντως η κλινικη που ειναι εχει μια πολυ καλή φημη θελω να πιστευω οτι δεν την εχουν απλα σε. Καταστολη. Επίσης μου. Κανει εντυπωση δεν μας λενε ποια ειναι η παθηση της ακριβως...

---

Tο άσχημο με τα ψυχιατρεια αυτο ειναι, ότι δεν γνωρίζουν το ποιον του καθε ασθενή με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν ως λύση την καταστολη. Μπαίνει κάποιος με ιδιομορφη συμπεριφορά και ξεκινάνε τα κοκτεηλ και μετα αφού υποθετικά επανέλθουν, τους βγάζουν μια δοσολογια. Για αυτο εχει σημασία ο γιατρός που παρακολουθεί κάποιον, για να αποφεχθει αυτή η κατάσταση. Κοίταξε να δεις και κάτι άλλο που πρεπει να καταλάβεις το οποίο πρεπει να το συζητήσεις εσυ σαν κόρη με τον γιατρο. Το θέμα της δοσολογιας, όταν ένας γιατρος δίνει μεγάλες δοσολογίες και στερεί την καθημερινότητα απο έναν ασθενή ε ποσο αυτός ο ασθενής να άντεξει να υπομένει αυτή την καταστολή; Ποσο πια; Δηλαδή μην τα ρίχνουμε ολα στους κακούς ασθενείς που δεν ακούνε τους καλούς γιατρούς και ταλαιπωρείται τόσο ο ασθενής όσο και ο περίγυρος. Το ιδανικό για τη γυναίκα ειναι αφενός να μην ξεφεύγει, αφετερου να μην στερείται την καθημερινότητα της. Εσυ αν ήσουν στη θέση της θα αντέχεις να ήσουν επι καθημερινής βάσεως σαν ζόμπι η καποια στιγμή θα έφτανες στο αμήν και θα έκανες τον γιατρό του εαυτού σου εσυ η ίδια;

Το πιο εύκολο για ενα γιατρό ειναι να αρχιζει να τα ρίχνει στον κακό ασθενή που δεν τον ακούει και στο τελος ο ασθενής κανει τα δικά του. Ο γιατρός δεν φταίει ποτε, ο κακός ασθενής φταίει. Δηλαδή το να βρεθεί η χρυσή τομή ασθενή-καθημερινότητας και δοςολογιας ουδείς λόγος. Αρκεί ο γιατρός να συνταγογραφεί δοσολογια που ξεραίνει και ελέφαντα με εγγυημένο αποτέλεσμα φυσικά για τον ασθενή και αν ο ασθενής σηκώσει μπαϊράκι φταίει ο κακός ασθενής που κουράστηκε ψυχολογικά να ειναι ζόμπι.

Κι εγω οταν ειχα νοσηλευτει μετα απο 15 μερες νοσηλειας δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου ,να φανταστεις οτι γυρω στις 20 μερες μου δωσανε αδεια και πηγα σπιτι και προσπαθησα να κανω ενα μπανιο και καθομουν καθιστος στην μπανιερα!
Βγαινοντας απο το νοσοκομειο αρχισα να παιρνω τα πανω μου μετα τους εξι μηνες
Ιδιως τον πρωτο καιρο που ειχα βγει οι φιλοι μου ειχαν τρομαξει...σαν ζομπι ημουν μαυροι κυκλοι κατω απο τα ματια πηγαινα για καφε σε εναν φιλο μου και σε μιση -μια ωρα με επιανε το φευγιο οπως το ελεγα δεν μπορουσα να κατσω στην καρεκλα...

Quote:

---

Originally Posted by czarjuly

Κι εγω οταν ειχα νοσηλευτει μετα απο 15 μερες νοσηλειας δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου ,να φανταστεις οτι γυρω στις 20 μερες μου δωσανε αδεια και πηγα σπιτι και προσπαθησα να κανω ενα μπανιο και καθομουν καθιστος στην μπανιερα!
Βγαινοντας απο το νοσοκομειο αρχισα να παιρνω τα πανω μου μετα τους εξι μηνες
Ιδιως τον πρωτο καιρο που ειχα βγει οι φιλοι μου ειχαν τρομαξει...σαν ζομπι ημουν μαυροι κυκλοι κατω απο τα ματια πηγαινα για καφε σε εναν φιλο μου και σε μιση -μια ωρα με επιανε το φευγιο οπως το ελεγα δεν μπορουσα να κατσω στην καρεκλα...

---

Σου πηρε τοσο πολυ;; Οπότε οταν νοσηλεύεται καποιος, χρειαζεται μετα αρκετο διαστημα για να ειναι λειτουργικός και επικοινωνιακος... Εσυ να υποθέσω συνεχισες και μετα φαρμακευτικη αγωγη; απλα σε λιγοτερη δοση;;; Ρωταω απλα να δω κατα ποσο ισχυουν αυτα που λεει ο γιατρός οχι οτι θα μας πει ψέματα απλανα ακουσω και απο καποιον αλλο τι γινεται...

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Tο άσχημο με τα ψυχιατρεια αυτο ειναι, ότι δεν γνωρίζουν το ποιον του καθε ασθενή με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν ως λύση την καταστολη. Μπαίνει κάποιος με ιδιομορφη συμπεριφορά και ξεκινάνε τα κοκτεηλ και μετα αφού υποθετικά επανέλθουν, τους βγάζουν μια δοσολογια. Για αυτο εχει σημασία ο γιατρός που παρακολουθεί κάποιον, για να αποφεχθει αυτή η κατάσταση. Κοίταξε να δεις και κάτι άλλο που πρεπει να καταλάβεις το οποίο πρεπει να το συζητήσεις εσυ σαν κόρη με τον γιατρο. Το θέμα της δοσολογιας, όταν ένας γιατρος δίνει μεγάλες δοσολογίες και στερεί την καθημερινότητα απο έναν ασθενή ε ποσο αυτός ο ασθενής να άντεξει να υπομένει αυτή την καταστολή; Ποσο πια; Δηλαδή μην τα ρίχνουμε ολα στους κακούς ασθενείς που δεν ακούνε τους καλούς γιατρούς και ταλαιπωρείται τόσο ο ασθενής όσο και ο περίγυρος. Το ιδανικό για τη γυναίκα ειναι αφενός να μην ξεφεύγει, αφετερου να μην στερείται την καθημερινότητα της. Εσυ αν ήσουν στη θέση της θα αντέχεις να ήσουν επι καθημερινής βάσεως σαν ζόμπι η καποια στιγμή θα έφτανες στο αμήν και θα έκανες τον γιατρό του εαυτού σου εσυ η ίδια;

Το πιο εύκολο για ενα γιατρό ειναι να αρχιζει να τα ρίχνει στον κακό ασθενή που δεν τον ακούει και στο τελος ο ασθενής κανει τα δικά του. Ο γιατρός δεν φταίει ποτε, ο κακός ασθενής φταίει. Δηλαδή το να βρεθεί η χρυσή τομή ασθενή-καθημερινότητας και δοςολογιας ουδείς λόγος. Αρκεί ο γιατρός να συνταγογραφεί δοσολογια που ξεραίνει και ελέφαντα με εγγυημένο αποτέλεσμα φυσικά για τον ασθενή και αν ο ασθενής σηκώσει μπαϊράκι φταίει ο κακός ασθενής που κουράστηκε ψυχολογικά να ειναι ζόμπι.

---

Συμφωνώ μαζι σου... Ομως το προβλημα με τη μητερα μ ειναι ακριβως αυτο οτι ποτέ με κανενα γιατρο δεν εχει κανει. Σωστη και ολοκληρωμένη τη θεραπεια της. Παντα σε λιγο καιρο κοβει τα χαπια, δεν φτανει τα επιπεδα που λενε και ξαναγυριζει στην αρχη και ακομα χειροτερα... Ωστόσο ο συγκεκριμενος γιατρός μας ειπε οτι θα της δωσει την ελαχιστη δυνατη δοσολογία ωστε να ισορροπει...

Και ποιος θα την παρακολουθεί μετά ο ίδιος που ειναι στην κλινική;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Και ποιος θα την παρακολουθεί μετά ο ίδιος που ειναι στην κλινική;

---

Ναι.... μας είπε ότι μπορούμε να απευθυνθούμε στη γιατρό που είχε πριν ώστε να την παρακολουθεί. ωστόσο είπαμε αφού εκεί τουλάχιστον μέχρι τώρα συνεργάστηκε και αυτός έχει όλο το ιστορικό τι πήρε και πως , να συνεχίσουμε με αυτόν εκεί.

εγω μετα και απο τις 3 νοσηλειες εβγαινα χαζεμενη.οταν μετα σιγα σιγα αρχιζαμε να μεωνουμε φαρμακα τοτε συνερχομουνα.

Quote:

---

Originally Posted by fanh

Σου πηρε τοσο πολυ;; Οπότε οταν νοσηλεύεται καποιος, χρειαζεται μετα αρκετο διαστημα για να ειναι λειτουργικός και επικοινωνιακος... Εσυ να υποθέσω συνεχισες και μετα φαρμακευτικη αγωγη; απλα σε λιγοτερη δοση;;; Ρωταω απλα να δω κατα ποσο ισχυουν αυτα που λεει ο γιατρός οχι οτι θα μας πει ψέματα απλανα ακουσω και απο καποιον αλλο τι γινεται...

---

ναι οπως τα λες,συνεχισα μετα σε μικροτερη δοση φαρμακων και πηρα τα πανω μου ,κατα την διαρκεια του εγκλεισμου μου ειχα χασει δεκα κιλα και εικοσι κιλα τους επομενους δυο μηνες που ακολουθησαν,τα οποια δυστυχως τα ξαναπηρα αργοτερα

Quote:

---

Originally Posted by boo

εγω μετα και απο τις 3 νοσηλειες εβγαινα χαζεμενη.οταν μετα σιγα σιγα αρχιζαμε να μεωνουμε φαρμακα τοτε συνερχομουνα.

---

Τωρα είσαι καλυτερα;;; νιωθεις καλα;;;

Quote:

---

Originally Posted by czarjuly

ναι οπως τα λες,συνεχισα μετα σε μικροτερη δοση φαρμακων και πηρα τα πανω μου ,κατα την διαρκεια του εγκλεισμου μου ειχα χασει δεκα κιλα και εικοσι κιλα τους επομενους δυο μηνες που ακολουθησαν,τα οποια δυστυχως τα ξαναπηρα αργοτερα

---

Καταλαβα.... Παντως και μενα η μητερα μ καπου εκει εχει χασει 10-15 κιλα... Φαντασου απο την δευτερα που ηρθε τρωει ελαχιστα. Να σου πω σκεφτηκα μηπως το κανει και επιτηδες για να μην της δινουμε φαρμακα μαζι με το φαγητο κρυφα αλλα τα ζηταει μονη της... Δεν μπορει να το κάνει ψεμματα... Επισης σημερα πηγαν κλινικη παλι γιατι εχει αρχισει κατι σαν τρεμουλο και σαν να ξεκιναει ακαθισια.. (την ειχε πιασει και παλιοτερα με καποια αλλα φαρμακα που επαιρνε).

Πάντως μη στεναχωριεσαι για τα κιλα. Αυτο διορθωνεται με λιγη προσπαθεια. Να είσαι καλα και ολα διορθώνονται...

Quote:

---

Originally Posted by fanh

Τωρα είσαι καλυτερα;;; νιωθεις καλα;;;

---

εχω λιγοτερο απο 2 μηνες που βγηκα..
ειμαι σε φαση μειωσης ενος φαρμακου λογω παρενεργειων.παιρνω πολλα
εχω θεμα ε τη μνημη μου.
δε μπορω να διαβασω να μαθω κατι απ εξω.
δε θυμαμαι τι εκανα πριν 2 ωρες
δε μπρω να ολοκληρωσω μια προταση..
εχω εξεταστικη αλλα δεν τα παω καλα
ξενυχτια και υπερπροσπαθεια να κανω τα αυονοητα για τους αλλους ή για τα ευκολα τους εγω ανεβαινω ανηφορο
με σημαδεψε η τλευταια νοσηλεια και προσπαθω να αντιμετωπισω τα συναισθηματα γιατι με βαλανε με το ζορι..............
δεν κανω δουλειες στο σπιτι
προσπαθω να μην ενοχλω οσο γινεται

εντάξει σίγουρα από ότι καταλαβαίνω χρειάζεται πολύς χρόνος για να προσαρμοστείς και να επανέλθεις. Το καλό είναι σε κάθε περίπτωση να βλέπεις κάθε φορά και λίγη βελτίωση. Όλα μαζί δεν γίνεται.

Εμένα η μητέρα μου εκτός ότι δεν τρώει, την ταίζουμε με το ζόρι, και τσαντίζεται κιόλας που της λέμε να φάει, τώρα ξεκίνησε την ανησυχία. Ενώ τις προηγούμενες μέρες ήταν όλη μέρα στο κρεβάτι τώρα ξεκινάει και στριφογυρίζει, σηκώνεται-κάθεται αλλα με τρόπο ανήσυχο σαν να μην μπορεί να ηρεμήσει. Με την κλινική που τους παίρνει ο πατέρας μου, μία ο γιατρός δεν είναι εκεί μία αλλάζουν τα φάρμακα.. και ρωτώ..ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ; Ποιος μπορεί να βοηθήσει; Η κλινική είναι ότι να ναι;; Υποτίθεται της δοκιμάζαν φάρμακα να δουν ποιο της ταιριάζει, γιατί τώρα έχει όλες αυτές τις παρενέργειες; Δεν έπρεπε να καταλήξει και μετά να βγει;; Και εκτός αυτού γίνεται αλλαγή φαρμάκων και δοσολογίας από το τηλέφωνο; Μήπως ο πατέρας μου δεν μπορεί να συνεννοηθεί;; Μήπως η μητέρα μου κάτι δεν κάνει;; Έχουν παίξει τα νεύρα όλων και κυρίως τα δικά μου.. Νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο και πρέπει να τελειώσει όλο αυτό γρήγορα γιατί θα πάω και εγώ στη κλινική..

Αν έχετε κάποια σκέψη πείτε μου από που να ξεκινήσω...

@fanh ο Θεος να σας οπλισει με δυναμη και υπομονη
Κι εγω τον πρωτο καιρο δεν μπορουσα να κατσω σε ενα μερος για πολυ
Στριφογυρναγα απο το κρεβατι στον καναπε και στην βεραντα
Αν μπορειτε διοργανωστε μικρους περιπατους ετσι ωστε να διοχετευεται η οποια ενεργητικοτητα εχει
Μη ξεχνας οτι ο χρονος δουλευει υπερ σου δωσε στην μητερα σου χρονο να συνηθισει τα φαρμακα
Στο θεμα του φαγητου κι εγω με το ζορι ετρωγα οτιδηποτε αρνουμουν το φαγητο σε σημειο να μου πει η ψυχιατρος οτι θα μου βαλουν ορρο αν δεν τρωω
Εμενα μου εφτιαχνε η μητερα μου φρουτοσαλατες κι ετσι εστω και με το ζορι εβαζα κατι στο στομαχι μου
Επισης μου επαιρνε γλυκα κι απο κει επαιρνα ορισμενες θερμιδες
Μη ξεχνας οπως σου ειπα εχασα αλλα εικοσι κιλα μολις γυρισα σπιτι
Εν κατακλειδι δωστε χρονο στην υποθεση κι ελπιζω ολα να σας πανε καλα

Για τουσ αντρεσ ειναι διαφορετικο να ξερετε για εμασ ειναι μια χαλια εμπειρια που την απωθουμε κ τελειωνει εκει το θεμα πηγα κι εγω να μου βρουν φαρμακα γτ δουλευω κι ειναι μπερδεμενο ξυπναω πρωι θελω ενεργεια καλη διαθεση κλπ

Quote:

---

Originally Posted by czarjuly

@fanh ο Θεος να σας οπλισει με δυναμη και υπομονη
Κι εγω τον πρωτο καιρο δεν μπορουσα να κατσω σε ενα μερος για πολυ
Στριφογυρναγα απο το κρεβατι στον καναπε και στην βεραντα
Αν μπορειτε διοργανωστε μικρους περιπατους ετσι ωστε να διοχετευεται η οποια ενεργητικοτητα εχει
Μη ξεχνας οτι ο χρονος δουλευει υπερ σου δωσε στην μητερα σου χρονο να συνηθισει τα φαρμακα
Στο θεμα του φαγητου κι εγω με το ζορι ετρωγα οτιδηποτε αρνουμουν το φαγητο σε σημειο να μου πει η ψυχιατρος οτι θα μου βαλουν ορρο αν δεν τρωω
Εμενα μου εφτιαχνε η μητερα μου φρουτοσαλατες κι ετσι εστω και με το ζορι εβαζα κατι στο στομαχι μου
Επισης μου επαιρνε γλυκα κι απο κει επαιρνα ορισμενες θερμιδες
Μη ξεχνας οπως σου ειπα εχασα αλλα εικοσι κιλα μολις γυρισα σπιτι
Εν κατακλειδι δωστε χρονο στην υποθεση κι ελπιζω ολα να σας πανε καλα

---

Μπράβο και εκείνη μόνο γιαούρτι και κανένα γάλα κρύο πίνει με τα χίλια ζόρια. Δεν είναι μόνο τα κιλά, είναι μεγάλη γυναίκα και ανησυχώ για το σάκχαρό της. έχεις δίκιο πρέπει να την πιέζουμε και ας νευριάζει. και αυτό με τον περίπατο δεν το είχα σκεφτεί ότι μπορεί να βοηθήσει έστω μέσα στο σπίτι για αρχή.
Θέλει χρόνο όμως φοβάμαι ότι θα χειροτερέψουν τα πράγματα και ανησυχώ πολύ και για εκείνη και για εμάς. δεν θέλω να υποφέρει...
Μακάρι να πάνε όλα καλά....

Quote:

---

Originally Posted by fanh

εντάξει σίγουρα από ότι καταλαβαίνω χρειάζεται πολύς χρόνος για να προσαρμοστείς και να επανέλθεις. Το καλό είναι σε κάθε περίπτωση να βλέπεις κάθε φορά και λίγη βελτίωση. Όλα μαζί δεν γίνεται.

Εμένα η μητέρα μου εκτός ότι δεν τρώει, την ταίζουμε με το ζόρι, και τσαντίζεται κιόλας που της λέμε να φάει, τώρα ξεκίνησε την ανησυχία. Ενώ τις προηγούμενες μέρες ήταν όλη μέρα στο κρεβάτι τώρα ξεκινάει και στριφογυρίζει, σηκώνεται-κάθεται αλλα με τρόπο ανήσυχο σαν να μην μπορεί να ηρεμήσει. Με την κλινική που τους παίρνει ο πατέρας μου, μία ο γιατρός δεν είναι εκεί μία αλλάζουν τα φάρμακα.. και ρωτώ..ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ; Ποιος μπορεί να βοηθήσει; Η κλινική είναι ότι να ναι;; Υποτίθεται της δοκιμάζαν φάρμακα να δουν ποιο της ταιριάζει, γιατί τώρα έχει όλες αυτές τις παρενέργειες; Δεν έπρεπε να καταλήξει και μετά να βγει;; Και εκτός αυτού γίνεται αλλαγή φαρμάκων και δοσολογίας από το τηλέφωνο; Μήπως ο πατέρας μου δεν μπορεί να συνεννοηθεί;; Μήπως η μητέρα μου κάτι δεν κάνει;; Έχουν παίξει τα νεύρα όλων και κυρίως τα δικά μου.. Νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο και πρέπει να τελειώσει όλο αυτό γρήγορα γιατί θα πάω και εγώ στη κλινική..

Αν έχετε κάποια σκέψη πείτε μου από που να ξεκινήσω...

---

Αλλαζουν τα φαρμακα απο το τηλεφωνο; Για ονομα του Θεου.... ΚΨΥ δεν εχετε εκει περα να την παρακολουθεί ο γιατρός του ΚΨΥ ?

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Αλλαζουν τα φαρμακα απο το τηλεφωνο; Για ονομα του Θεου.... ΚΨΥ δεν εχετε εκει περα να την παρακολουθεί ο γιατρός του ΚΨΥ ?

---

Δεν ξερω και εμένα μου. Φαινεται περιεργο...

παρτη με το καλο πες της παρακαλω πολυ καντο για μενα αν και οσοι δεν ειναι καλα ψυχολογικα ειναι η του υψους η του βαθους η θα σε λατρεψουν η θα σε μισησουν....

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

παρτη με το καλο πες της παρακαλω πολυ καντο για μενα αν και οσοι δεν ειναι καλα ψυχολογικα ειναι η του υψους η του βαθους η θα σε λατρεψουν η θα σε μισησουν....

---

ευτυχώς ξεκίνησε να τρώει...τουλάχιστον χωρίς να την πιέζουμε...Ξεκίνησε τώρα απο κει που κοιμόταν όλη μέρα να σηκώνεται το βράδυ 3 και 4 η ωρα να κάνει βόλτα στο σαλόνι...αυτές οι καταστάσεις είναι για γερά νεύρα...

Quote:

---

Originally Posted by fanh

ευτυχώς ξεκίνησε να τρώει...τουλάχιστον χωρίς να την πιέζουμε...Ξεκίνησε τώρα απο κει που κοιμόταν όλη μέρα να σηκώνεται το βράδυ 3 και 4 η ωρα να κάνει βόλτα στο σαλόνι...αυτές οι καταστάσεις είναι για γερά νεύρα...

---

Λογικο εινσι τωρα να αρχιζει να βγαζει ανησυχιες. Παντως να ξερεις πως αν σαν οικογενεια αποδεχθειτε τις τηλεφωνικές συμβουλες για το σχημα της αγωγης αν της συμβει κατι και χρειαστει παλι νοσηλεια να ξερετε πως δεν θα φταιει εκεινη. Αποδεχεστε κατι το ανορθοδοξο, αν ηταν να μην χρειαζοντουσαν οι επισκεψεις τότε ολοι μας θα παιρναμε τα φαρμακα κατευθειαν απο τα φαρμακεια, αλλα αυτός δεν εινσι τροπος αντιμετωπισης

έχεις απόλυτο δίκιο, κλείσαμε ραντεβού να τη δει ο γιατρός από κοντά.... τηλεφωνικά δεν γίνεται σωστή δουλειά και είναι κρίμα πρώτα για εκείνη...για να δούμε τι θα πει..