Έχασα τον πατέρα μου

Έγινε πριν μερικές μέρες, εντελώς αναπάντεχα. Ήταν μεγάλο σοκ, τον είδα και νεκρό εκείνη την ώρα, η μητέρα πανικός. Ότι και να σας πω είναι λίγο. Έχει περάσει το κομμάτι που το κλάμα ήταν έτοιμο και απλά με το παραμικρό έκλαιγα. Είμαι 28 χρονών. Επίσης νιώθω ότι η μέρα μου χωρίζεται σε 2 κομμάτια, ένα που είναι όλα καλά ή σχεδόν καλά και ένα άλλο πολύ δύσκολο που νιώθω οικονομική ανασφάλεια, που με πονάει πολύ η απώλεια, που δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Το ξύπνημα είναι ότι χειρότερο δεν ξέρω γιατί.

Το γεγονός αυτό άλλαξε καιαλλάζει τη ζωή μου σε πολλά πράγματα. Ένα από τα βασικά που μου συνέβησαν είναι ότι θέλω να κάνω οικογένεια, που ενώ πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου δεν το κυνήγησα ποτέ ούτε το σκέφτηκα.Και ξαφνικά νιώθω ότι μέχρι τα 30 θέλω να χω παντρευτεί και να περιμένω παιδί με τη γυναίκα μου. Δεν ξέρω γιατί. Μου αρέσει πολύ να μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις, με βοηθάει οπότε για αυτό το έγραψα εδώ.

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Έγινε πριν μερικές μέρες, εντελώς αναπάντεχα. Ήταν μεγάλο σοκ, τον είδα και νεκρό εκείνη την ώρα, η μητέρα πανικός. Ότι και να σας πω είναι λίγο. Έχει περάσει το κομμάτι που το κλάμα ήταν έτοιμο και απλά με το παραμικρό έκλαιγα. Είμαι 28 χρονών. Επίσης νιώθω ότι η μέρα μου χωρίζεται σε 2 κομμάτια, ένα που είναι όλα καλά ή σχεδόν καλά και ένα άλλο πολύ δύσκολο που νιώθω οικονομική ανασφάλεια, που με πονάει πολύ η απώλεια, που δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Το ξύπνημα είναι ότι χειρότερο δεν ξέρω γιατί.

Το γεγονός αυτό άλλαξε καιαλλάζει τη ζωή μου σε πολλά πράγματα. Ένα από τα βασικά που μου συνέβησαν είναι ότι θέλω να κάνω οικογένεια, που ενώ πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου δεν το κυνήγησα ποτέ ούτε το σκέφτηκα.Και ξαφνικά νιώθω ότι μέχρι τα 30 θέλω να χω παντρευτεί και να περιμένω παιδί με τη γυναίκα μου. Δεν ξέρω γιατί. Μου αρέσει πολύ να μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις, με βοηθάει οπότε για αυτό το έγραψα εδώ.

---

Τα συλλυπητήρια μου φίλε μου, καλό παράδεισο να έχει!!

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Έγινε πριν μερικές μέρες, εντελώς αναπάντεχα. Ήταν μεγάλο σοκ, τον είδα και νεκρό εκείνη την ώρα, η μητέρα πανικός. Ότι και να σας πω είναι λίγο. Έχει περάσει το κομμάτι που το κλάμα ήταν έτοιμο και απλά με το παραμικρό έκλαιγα. Είμαι 28 χρονών. Επίσης νιώθω ότι η μέρα μου χωρίζεται σε 2 κομμάτια, ένα που είναι όλα καλά ή σχεδόν καλά και ένα άλλο πολύ δύσκολο που νιώθω οικονομική ανασφάλεια, που με πονάει πολύ η απώλεια, που δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Το ξύπνημα είναι ότι χειρότερο δεν ξέρω γιατί.

Το γεγονός αυτό άλλαξε καιαλλάζει τη ζωή μου σε πολλά πράγματα. Ένα από τα βασικά που μου συνέβησαν είναι ότι θέλω να κάνω οικογένεια, που ενώ πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου δεν το κυνήγησα ποτέ ούτε το σκέφτηκα.Και ξαφνικά νιώθω ότι μέχρι τα 30 θέλω να χω παντρευτεί και να περιμένω παιδί με τη γυναίκα μου. Δεν ξέρω γιατί. Μου αρέσει πολύ να μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις, με βοηθάει οπότε για αυτό το έγραψα εδώ.

---

Συλλυπητήρια..
Όλα αυτά που περιγράφεις τα είχες πάντα ή αφού πέθανε ο πατέρας σου;

Αφότου έζησα αυτή την απώλεια. Ειδικά για το σκέλος της οικογένειας. Το να νιώθω 2 φάσεις μέσα μου η μια να ναι οκ και η αλλη λυπημενη ειναι επίσης καινούριο. Θεωρώ πως το χαρούμενο κομμάτι είναι το συνηθισμένο μου και το άλλο θα καταλαγιάσει (της θλίψης).

Υπάρχει περίπτωση να σκεφτεσαι ότι δεν θα προλάβεις να κάνεις οικογένεια; Φοβάσαι ότι θα πάθεις κάτι;

Συλλυπητήρια,ζωη σε σας...Μην αγχώνεσαι για να φτιάξεις οικογένεια Όλα θα γίνουν...Τυχερα είναι αυτά

Ζωη σε σας ο χρόνος θα βοηθησει

Όχι δεν φοβάμαι μην πάθω κάτι, απλά θέλω να κάνω μικρός οικογένεια για να τη χαρώ.. μην είμαι 50 χρονών και τα παιδιά μου 2..

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Όχι δεν φοβάμαι μην πάθω κάτι, απλά θέλω να κάνω μικρός οικογένεια για να τη χαρώ.. μην είμαι 50 χρονών και τα παιδιά μου 2..

---

Σαν λογική στέκει. Αλλά το άγχος δεν βοηθά. Αυτά έρχονται μόνα τους.

Το ξέρω έχεις δίκιο.. απλά έχει καρφωθεί στο μυαλό μου

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Το ξέρω έχεις δίκιο.. απλά έχει καρφωθεί στο μυαλό μου

---

Η απώλεια του πατέρα σου, πιστεύεις ότι σε έχει επηρεάσει καπου ή θεωρείς ότι μπορείς να την διαχειριστεις;

Mέχρι στιγμής θεωρώ πως μπορώ να τη διαχειριστώ. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές στη μέρα (κυρίως το πρωι) που νιώθω απαίσια, που πονάει και που υπάρχω (βέβαια δεν ειναι συγκεκριμένο το αίσθημα, δεν σκέφτομαι τον πατέρα μου πχ και στεναχωριέμαι απλά νιώθω απαίσια). Γενικά όμως νομίζω ότι "πάω καλύτερα".

Ανοίγοντας το θέμα.. Τι ήθελες περισσότερο να συζητήσεις; Τα είπες όλα μαζεμένα

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ανοίγοντας το θέμα.. Τι ήθελες περισσότερο να συζητήσεις; Τα είπες όλα μαζεμένα

---

Δεν ξέρω είμαι και εγώ λίγο μπερδεμένος. Τα θέματά μου είναι το οικονομικό το οποίο προσπαθούμε να το λύσουμε, το θέμα του ότι νιώθω κουρέλι κάθε πρωί και προσπαθώ να το παλέψω κάθε πρωί. Είναι κάπως περίεργο το συναίσθημα. Σαν να επιτίθενται όλες οι κακές σκέψεις. Για σημαντικά και ασήμαντα πράγματα. Και μετά από λίγο υποχωρούν. Και η σκέψη του να κάνω οικογένεια. Να μην είμαι μόνος και να κάνω κάτι όμορφο.

Καλημέρα. Δουλεύεις;

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Έγινε πριν μερικές μέρες, εντελώς αναπάντεχα. Ήταν μεγάλο σοκ, τον είδα και νεκρό εκείνη την ώρα, η μητέρα πανικός. Ότι και να σας πω είναι λίγο.

---

Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου. Κουράγιο.

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

που δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Το ξύπνημα είναι ότι χειρότερο δεν ξέρω γιατί.

---

Είναι φυσικό γιατί το ξύπνημα και η έξοδος από το κρεβάτι σηματοδοτούν την έναρξη των δραστηριοτήτων της ημέρας (υποχρεώσεις, συχνά βαρετές, κουραστικές ή και ανεπιθύμητες ασχολίες) για τις οποίες, λόγω και του νεαρού της ηλικίας σου, η παρουσία του πατέρα σου λειτουργούσε σαν αόρατο στήριγμα· μόνο που δεν το είχες συνειδητοποιήσει ως τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Το γεγονός αυτό άλλαξε καιαλλάζει τη ζωή μου σε πολλά πράγματα. Ένα από τα βασικά που μου συνέβησαν είναι ότι θέλω να κάνω οικογένεια, που ενώ πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου δεν το κυνήγησα ποτέ ούτε το σκέφτηκα.Και ξαφνικά νιώθω ότι μέχρι τα 30 θέλω να χω παντρευτεί και να περιμένω παιδί με τη γυναίκα μου. Δεν ξέρω γιατί.

---

Κι αυτό μού φαίνεται αναμενόμενο. Η απώλεια του πατέρα σου σε έφερε αντιμέτωπο με το τέλος της ζωής με τον πλέον σκληρό τρόπο. Αυτό ακριβώς έχει φέρει το γενετήσιο ένστικτο σε κατάσταση συναγερμού. Η ταραχή και ο φόβος του θανάτου έχουν φτάσει σε μεγάλο βάθος μέσα σου, μέχρι εκεί που δεν μπορείς να δεις όταν είσαι ξύπνιος. Μία έξοδος από το ζοφερό κλίμα που εγκαθίσταται με το χαμό ενός τόσο αγαπημένου προσώπου είναι και η δημιουργία καινούργιας ζωής. Βρίσκεσαι κατά τη γνώμη μου στην ιδανική ηλικία για κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά δε γίνονται κατά παραγγελία. Σου εύχομαι πάντως ολόψυχα μέσα στα επόμενα δύο χρόνια να περιμένεις ήδη το πρώτο παιδάκι σου.

Και κάτι τελευταίο. Αν ο θάνατος του πατέρα σου προήλθε από νόσημα που εμφανίστηκε πριν από τα 60, ειδικά καρδιαγγειακής φύσης, τότε καλό είναι σιγά-σιγά να αρχίσεις να παρακολουθείς και τη δική σου υγεία. Δεν υπάρχει λόγος πανικού, είσαι νέος, έχεις καιρό. Απλά είναι κάτι που πρέπει να έχεις υπόψιν για το μέλλον.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλημέρα. Δουλεύεις;

---

Καλησπέρα, κάνω το διδακτορικό μου αλλά έχω βρει χρηματοδότηση οπότε ναι πληρώνομαι μέχρι του χρόνου που τελειώνω.

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου. Κουράγιο.


Είναι φυσικό γιατί το ξύπνημα και η έξοδος από το κρεβάτι σηματοδοτούν την έναρξη των δραστηριοτήτων της ημέρας (υποχρεώσεις, συχνά βαρετές, κουραστικές ή και ανεπιθύμητες ασχολίες) για τις οποίες, λόγω και του νεαρού της ηλικίας σου, η παρουσία του πατέρα σου λειτουργούσε σαν αόρατο στήριγμα· μόνο που δεν το είχες συνειδητοποιήσει ως τώρα.


Κι αυτό μού φαίνεται αναμενόμενο. Η απώλεια του πατέρα σου σε έφερε αντιμέτωπο με το τέλος της ζωής με τον πλέον σκληρό τρόπο. Αυτό ακριβώς έχει φέρει το γενετήσιο ένστικτο σε κατάσταση συναγερμού. Η ταραχή και ο φόβος του θανάτου έχουν φτάσει σε μεγάλο βάθος μέσα σου, μέχρι εκεί που δεν μπορείς να δεις όταν είσαι ξύπνιος. Μία έξοδος από το ζοφερό κλίμα που εγκαθίσταται με το χαμό ενός τόσο αγαπημένου προσώπου είναι και η δημιουργία καινούργιας ζωής. Βρίσκεσαι κατά τη γνώμη μου στην ιδανική ηλικία για κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά δε γίνονται κατά παραγγελία. Σου εύχομαι πάντως ολόψυχα μέσα στα επόμενα δύο χρόνια να περιμένεις ήδη το πρώτο παιδάκι σου.

Και κάτι τελευταίο. Αν ο θάνατος του πατέρα σου προήλθε από νόσημα που εμφανίστηκε πριν από τα 60, ειδικά καρδιαγγειακής φύσης, τότε καλό είναι σιγά-σιγά να αρχίσεις να παρακολουθείς και τη δική σου υγεία. Δεν υπάρχει λόγος πανικού, είσαι νέος, έχεις καιρό. Απλά είναι κάτι που πρέπει να έχεις υπόψιν για το μέλλον.

---

Mου φαίνονται πολύ λογικά αυτά που λες. Σίγουρα κάτι έχει κλονιστεί μέσα μου. Η οικμογένεια για μενα είναι προτεραιότητα τώρα. Έχω σκεφτεί και εγώ για την κληρονομικότητα γιατί και ο παππούς μου έπαθε έμφραγμα σε ίδια ηλικία. Οπότε το πρόσεχα. Βέβαια εγώ είμαι με φυσιολογικό βάρος, δεν καπνίζω και γυμνάζομαι οπότε περιβαλλοντικά τουλάχιστον είμαι σε καλύτερη μοίρα.

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Έχω σκεφτεί και εγώ για την κληρονομικότητα γιατί και ο παππούς μου έπαθε έμφραγμα σε ίδια ηλικία. Οπότε το πρόσεχα. Βέβαια εγώ είμαι με φυσιολογικό βάρος, δεν καπνίζω και γυμνάζομαι οπότε περιβαλλοντικά τουλάχιστον είμαι σε καλύτερη μοίρα.

---

Ξεκινάς καλά. Τα προβλήματα αυτά όμως είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού περιβαλλοντικών παραγόντων και κληρονομικότητας. Τους περιβαλλοντικούς παράγοντες τους ελέγχουμε ως ένα βαθμό (αν και η ζωή στα αστικά κέντρα δυσκολεύει τα πράγματα). Τους γενετικούς όμως όχι. Αυτός είναι ο λόγος που είναι απαραίτητες οι ιατρικές εξετάσεις στα πλαίσια της πρόληψης.

Είπαμε όμως, είσαι νέος και φαίνεσαι ισορροπημένο άτομο. Οπότε δε χρειάζεται ανησυχία ή πανικός. Απλά έχε το υπόψιν ώστε να μην το αμελήσεις αργότερα.

Quote:

---

Originally Posted by Kynodontas

Καλησπέρα, κάνω το διδακτορικό μου αλλά έχω βρει χρηματοδότηση οπότε ναι πληρώνομαι μέχρι του χρόνου που τελειώνω.

---

Μια χαρά. Σε τι ειδικεύεσαι; Αν θέλεις βέβαια να μιλήσεις δημόσια γι' αυτό.