Printable View
Eτσι για να σου παω κοντρα θα σου πω να βρεις δουλεια ωστε να μπορεσεις να φυγεις απο το σπιτι. Γιατι αν φυγεις με αλλο τροπο τοτε θα κανεις κακο στον εαυτο σου
δεν έχω ούτε είχα ποτέ οικογένεια.τώρα έχω τα παιδιά μου,όμως η ελλειψη των 3 ανθρώπων της οικογενείας μου ακόμα με πονάει κ έχει αφήσει μέσα μου μια τεράστρια πίκρα.δώσε στους γονείς κ την αδερφη σου ακόμα μια ευκαιρία.εξήγησε τους πως νοιώθεις,δεν είναι μέσα στο μυαλό σου για να ξέρουν πως σκέφτεσαι.πάντως να ξέρεις ότι αν συμβεί κάτι κ θα τρέξουν κ θα πονάνε.για μένα δεν υπήρξε κανείς.αυτή η ελλειψη με κάνει να κλαίω σαν μωρό.νοιώθω ότι λείπει ένα κομμάτι μου που δυστηχώς δεν θα βρω ποτέ!Quote:
Originally posted by kgana
Μισώ τους γονείς μου.τον πατέρα μου τη μητέρα μου την αδερφή μου(η οποία αυτή φταίει που με ανταγωνίζεται δίχος λόγο)
δε μπορώ δλδ να μένω μαζί τους!!
δεν αντέχω να τους βλέπω ΚΑΝ!
τους μισώ ειλικρινά δεν τους αντέχω λεπτό όλη μέρα ξεφυσάω!
μου έχουν αλλάξει τη ζωή μου εγώ άλλα είχα στο μυαλό μου να κάνω κ δεν έχω κάτι τπτ απο αυτά ότι κάνω δε μου αρέσει είναι όλα ανούσια .. δε μπορώ να καταλάβω να κανω πράγματα για να χαρούν αυτοί???
χέστηκα τι θα κάνουν!! απ\'τη στιγμή που δε με καταλαβαίνουν χεστηκα και γω!!
αλλά κ γω δλδ πόσο να αντέξω. δε μπορώ κ πολύ. κάθε μέρα όλο κ πιο πολύ είναι απέναντί μου κ απο μέσα μου σκέφτομαι που θα πάει μια μέρα θα φύγω κ ούτε που θα τους βλέπω..
καθε μέρα κ χειρότερη η σχέση μεταξύ μας.
κ ποιά σχέση? βλακείες.. μιλάμε για τρομερή συμπάθεια κ αγάπη!! απερίγραπτα!
δε θέλω καμία συμβουλή τύπου βρες καμια δουλειά κάνε τπτ άλλο κ τέτοια πράγματα απλά ήθελα κάπου να το πω(μόνο αυτό για να νιώσω προς το παρόν καλύτερα) αφού δεν έχω ουσιαστικά κάποιον να το πω κ να μπορώ να το πω!- κ μιας κ με αυτούς αν μιλήσω το μόνο που θα γίνει είναι να τσακωθούμε!
θα ήθελα όμως να ξυπνήσω μια μέρα να μη τους δω..να βγώ να μη πω που θα παω με ποιόν να μην ανησυχώ τι θα πει ο άλλος και..και..και...και όλα αυτά.
σε καταλαβαινω απολυτα γιατι και εγω το ιδιο περναω. δεν αντεχω αλλο ουτε αυτους ουτε το πανιβλακα τον αδερφο μου που νομιζει οτι καποιος ειναι και το πεζει διθεν. δεν μιλαω πολυ μαζι τους γατι δεν με καταλαβαινουν σε τιποτα. με τον αλλο δεν λεμε ουτε καλημερα και ουτε γουσταρω να βελτιωσω τη σχεση μου μαζι του γιατι δεν γινετε. οταν δεν σε σεβατε και δεν σε καταλαβαινει καποιος πως να τον δεις διαφορετικα. καλυ τυχη σου ευχομε και να βρεις μια δουλεια και να φυγεις το σηντομοτερο απο ενα ασχημο περιβαλλον που σε κανει χαλια καθε μερα.
το ιδιο προσπαθω κ εγω αν και ειναι δυσκολο. καλο κουραγιο...
Είναι θετικό που εκφράζεις τον θυμό σου...
Αν τα βάλεις κάτω και τα σκεφτείς ψύχραιμα,
σίγουρα θα βρεις μια λύση.
Εναν τρόπο για να φύγεις
ή για να κάνεις την καθημερινότητά σου πιο υποφερή..
kgana θα σου πω μια ιστορια.οταν τα εβλεπα ολα μαυρα στην αρχη της αρωστιας μου με τους γονεις μου και τον αδερφο μου μαλωνα ολη μερα ομηρικοι καβγαδες μιλαμε.δυστιχως ημουν πολυ μικρος να καταλαβω ημουν 21 τοτε οπως εσυ τωρα τι μου ελεγαν.εγω νομιζα πως με ανταγωνιζοντε πως θελουν το κακο μου πως δεν με καταλαβενουν καθολου ενω αυτοι ηθελαν απλα να ειμαι καλα.δεν μπορουσα να το καταλαβω ομως τοτε.ολοι οι γονεις θελουν το καλο μας και η αδερφη σου σε αγαπαει και οι γονεις σου.τωρα kgana που εχω φτασει 29 πλεον τα σκεφτομαι αυτα και λεω κοιτα να δεις που πιστευα οτι οι γονεις μου δεν με καταλαβενουν.θελω να σου πω οτι κανενας δεν θελει το κακο σου.μηπως kgana εχεις και εσυ καπου λαθος για σκεψου το...να σαι καλα.
Η φυγή δεν θα σου λύσει το πρόβλημα.
kgana,
εγω δεν θα σου πώ να φυγεις ή να μεινεις. Αλλωστε εσυ ξερεις καλυτερα.
Θα σου πώ ομως κατι: διαβαζω παραπανω αλλα μελη να λενε πραγματα με βαση την προσωπικη τους ιστορια. Ο καθενας μας οπως βλεπεις εχει κατι διαφορετικο να πει, διαφορετικες εμπειριες, διαφορετικες αντιληψεις. Εγω δεν πιστευω σε καμια καθολικοτητα. Σε καμια αποψη που υποστηριζει πώς ολοι οι γονεις αγαπουν κ φροντιζουν τα παιδια. Σε καμια που υποστηριζει κ το αντιθετο. Γιατι πολυ απλα οι γονεις ο καθενας δλδ απο την πλευρα του, αντιλαμβανεται το θεμα διαφορετικα κ διαφορετικα συμπεριφερεται.
Ειναι οπως και εδω: ο καθενας μας εκδηλωνει διαφορετικα τον λογο του, την αποψη του.Αλλος περισσοτερο δογματικα, αλλος περισσοτερο παθητικα, αλλος αποστασιοποιημενα, αλλος προστατευτικα. Αρα εσυ ξερεις αν καλυπτεσαι ως παιδι τους, απο τον τροπο τους. Για να μιλας, οπως μιλας, σιγουρα υπαρχουν κενα στην μεταξυ σας επικοινωνια κ σχεση. Για τα οποια ευθυνονται και αυτοι. Οπως μιλας, ειναι σαν να ευθυνονται μονο αυτοι. Αρα απο αυτους μονο μπορει να ερθει η αλλαγη-σωστα?
Αν δεν ερθει, οπως φαινεται τί σκοπεύεις να κανεις? Καταλαβαινω οτι μπορει να αισθανεσαι πολυ μονη, πολυ θυμωμενη, πολυ απελπισμενη, αλλα μεχρι πιο σημειο εισαι διατεθειμενη να μεινεις ετσι?
Ελπιζω περα απο το να δεις πως αισθανεσαι να κανεις κατι για αυτο....:)
Σοφία, επέτρεψε μου να σου πώ τι πιστεύω πάνω σε αυτό. Υπάρχουν γονείς που ντροπιάζουν το ανθρώπινο γένος και ακούμε αρκετά συχνά περιπτώσεις ακραίες (όπως για τον Αυστριακό που βίαζε και γκάστρωνε την επι 24 χρόνια κλεισμένη σε ένα μπουντρούμι κόρη του). Υπάρχουν ακόμα γονείς υπερπροστατευτικοί που κακομαθαίνουν τα παιδιά τους. Υπάρχουν και γονείς αδιάφοροι ή γονείς που δεν έχουν τον χρόνο να λειτουργούν ως συνεπής γονείς.Quote:
Originally posted by Sofia
Εγω δεν πιστευω σε καμια καθολικοτητα. Σε καμια αποψη που υποστηριζει πώς ολοι οι γονεις αγαπουν κ φροντιζουν τα παιδια. Σε καμια που υποστηριζει κ το αντιθετο. Γιατι πολυ απλα οι γονεις ο καθενας δλδ απο την πλευρα του, αντιλαμβανεται το θεμα διαφορετικα κ διαφορετικα συμπεριφερεται.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι περισσότεροι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους. Εκείνα πολλές φορές αντιδρούν ανώριμα στα πρώτα όχι που ακούνε και αυτό απο την στιγμή που οι γονείς κατάλαβαν καθυστερημένα σε τι ηλικία έχει φτάσει το παιδί. Νομίζω πως είναι άδικο να λέμε οτι ο κάθε γονιός αντιλαμβάνεται το θέμα διαφορετικά (εκτός και άν μιλάμε για κάτι ακραίο). Ο κάθε γονιός νομίζω πως αντιλαμβάνεται οτι έχει μεγάλη ευθύνη για τα παιδιά που φέρνει στον κόσμο. Σε αυτό που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι το δεύτερο σκέλος. Οτι ο κάθε γονιός συμπεριφέρεται διαφορετικά μπροστά σε μια τόσο μεγάλη ευθύνη....
Είναι πολλοί οι γονείς που νομίζουν ότι αγαπάνε,νιώθουν ότι αγαπάνε αλλά δεν αγαπάνε γιατί δεν ξέρουν ή δε μπορούν.
kgana δεν αναφέρομαι στους δικούς σου.
Αναρωτιέμαι πόσοι από όσους απάντησαν είναι γονείς...εγώ πάντως δεν είμαι και ούτε αναφέρομαι συγκεκριμένα στο πρόβλημα της kgana. Δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό που την ενοχλεί...
vince, σαν απαντηση θα χρησιμοποιουσα τα λογια της Arsi παραπανω. Μπορει ο καθενας μας να νομιζει πώς αγαπαει. Το ερωτημα μου ειναι πώς αγαπαει ο καθε γονιος. Το πώς εκφραζει το συναισθημα του. Αν ρωτησεις εναν γονιο που χτυπάει το παιδι του, θα σου πει πώς το κανει απο αγαπη για να το συνετισει. Και μπορει να το πιστευει ακραδαντα. Μας φτανει οτι οπως λεει κ οπως νομιζει το αγαπάει? Δεν νομιζω οταν ενα απο τα μεσα εκδηλωσης της αγαπης και προστασιας ειναι και το ξυλο.Quote:
Originally posted by vince
Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι περισσότεροι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους. ................Ο κάθε γονιός νομίζω πως αντιλαμβάνεται οτι έχει μεγάλη ευθύνη για τα παιδιά που φέρνει στον κόσμο. Σε αυτό που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι το δεύτερο σκέλος. Οτι ο κάθε γονιός συμπεριφέρεται διαφορετικά μπροστά σε μια τόσο μεγάλη ευθύνη....
Ξερω πώς μπορει να θεωρηθει ακραιο το παραδειγμα μου. Θα ευχομουν ειλικρινα να ειναι... Δυστυχως ομως οταν η παιδικη κακοποιηση φτανει σε πολυ υψηλα ποσοστα και με το δεδομενο οτι δεν δηλωνονται ολα τα αντιστοιχα περιστατικα στεναχωριεμαι που το παραδειγμα μου δεν ειναι ακραιο.
Οκ δεν αντιλέγω. Έχω όμως μια, δύο ερωτήσεις. Για το ξύλο που θα φάει το παιδί στο σχολείο η στον δρόμο ποιος φταίει...? Δηλαδή πόσο ποιο κακοί μπορεί να είναι οι γονείς απο τον υπόλοιπο κόσμο για το παιδί?
vince,
νομιζω πώς ειναι εντελως διαφορετικο στα ματια ενος παιδιου (και οχι μονο) να φαει ξυλο και αρα απορριψη απο εναν ανθρωπο που νιωθει δικο του κ τον εχει ταυτισει με το δικο του (ασφαλες υποτιθεται) περιβαλλον, και ειναι αλλιωτικο να δεχεται επιθεση ή ξύλο απο εναν ξενο.
Ακομα και ως ενηλικες, νομιζω πώς αλλο θα ήταν το σοκ αν δεχομασταν ξυλο απο καποιον δικο μας ανθρωπο και άλλο απο εναν ξενο.
Δεν υποστηριζω πώς δεν ειναι τραυματικο κατι τετοιο οταν προερχεται απο μια αλλη \"πηγη\", αλλα οταν προερχεται απο τον πιο δικο μας ανθρωπο, αυτον που εκπροσωπει -μεταξυ των άλλων και-την προστασια μας, τοτε νομιζω εχει μια αλλη βαρυτητα μεσα μας. Και με αλλες προεκτασεις. Ως προς τί σημαινει ας πουμε αγαπη, αν την αξιζουμε, πώς \"συνοδευεται\" η αγαπη κλπ....
Με τί πράγματα?
Τι σε βοηθά να ξεφεύγεις??
kgana, θα ηθελα μεσα απο την ψυχη μου να σου πω το πως ενιωσα μολις διαβασα το μηνυμα σου.Quote:
Originally posted by kgana
ναι όπως τα είπα κ πανω στα νεύρα μου όταν σκέφτομαι το πως είμαι τώρα έτσι ακούγεται οτι φταίνε, δεν λέω όμως μόνο αυτό
λέω κ απ΄την άλλη οτι έφταιγα κ γω που κάποιες μη πω τις περισσότερες φορές δε πατησα πόδι κ έκανα πίσω
κ δεν υπαραπίστηκα αυτά που ήθελα με συνέπεια να είμαι τώρα σε μια κατάσταση κ να κανω πράγματα τελείως ανουσια για μένα-αλλά τα κάνω
Νομιζα οτι με πηγες 20 χρονια πισω και ξαναεζησα την κατασταση μου με τους γονεις μου τοτε!
θα σου πω τι επαιζε και αν θες απαντησε μου εαν σου ταιριαζουν οσα σου λεω:
καταρχας στην δικη μου περιπτωση δεν υπηρχαν αδελφια, ημουν μοναχοπαιδι. Που σημαινει οτι ολες οι προσδοκιες τους και τα ονειρα τους ηταν στηριγμενα επανω μου.
1. δεν με αφησαν να δωσω στο Οικονομικο, γιατι επρεπε να παω 4η δεσμη τοτε, που πηγαιναν οι μαθητες με χαμηλες βαθμολογιες και ετσι υποχρεωθηκα να δωσω εξετασεις για Πολυτεχνειο. Οταν κοιταγα το Μηχανογραφικο, δεν υπηρχε ουτε μια σχολη που να με ενδιεφερε αλλα συνεχιζα να ακω αυτο που ηθελαν εκεινοι. Αποτελεσμα: τζιφος στις πανελλαδικες η καλη μαθητρια.
2. Οποιο \"φιλο\" ειχα ηταν πολυ λιγος για μενα. Σνομπαραν οποιον και να εβγαινα και με ειχαν υπο περιορισμο μεχρι τα 23 μου. Μονο Σαββατο εξοδος και διακοπες το καλοκαιρι 10 μερες.
3. Δεν μπορουσα να παω για ψωνια μονη μου αν δεν ερχοταν και η μαμα μου μαζι να διαλεξει τι θα φορεσω!!!
4. Μονιμα μου χτυπαγαν το ποσα εχουν ξοδεψει για μενα και εγω δεν εχω καταφερει τιποτα στην ζωη μου. Εννοουσαν το ποσα εχουν ξοδεψει για τα δικα τους ονειρα και δεν ειχα καταφερει να πραγματοποιησω τα δικα τους ονειρα.
Μεχρι εδω σε εχω \"πιασει\" λιγακι;
Δεν πειραζει, kgana, αλλου ειναι το θεμα, οτι εγω εκανα οτι ηθελαν για να μην τους στενοχωρησω, για να μην παψουν να με αγαπουν( αυτο το καταλαβα πολλα χρονια μετά)Quote:
Originally posted by kgana
να σου πω την αλήθεια boubourina δεν είναι ακριβώς έτσι ......................................δλδ δεν είναι ακριβώς ίδια με αυτά που είπες.. έχουν κάποιες διαφορές...:) σίγουρα..
αλλά εγώ κάπως έτσι νιώθω
Τοτε ομως εκανα πραγματα με ηθελαν εκεινοι και απο την αλλη τους απεχθανομουν.
Σημερα καταλαβαινω δυο πραγματα.
Πως οτι και να εκανα, ακομα και αν δεν τους αρεσε θαμε αγαπουσαν το ιδιο.
Και δευτερον, πως τελικα δεν τους μισουσα αλλα τους αγαπουσα υπερβολικα και γι\'αυτο ειχα μπει σε αυτο τον φαυλο κυκλο.
Πες μου κατι πιο συγκεκριμενο γιατον μπαμπα σου. Γιατι νιωθεις αυτη την αποστροφη; εχει προηγηθει κατι αλλο;
κρατησα αυτα τα λογια σου, γιατι θελω μονο να σου πω: το να μην υπομενεις, δεν ειναι ενας καλος λογος για να αλλαξεις οτι περναει απο το χερι σου?Quote:
Originally posted by kgana
λέω κ απ΄την άλλη οτι έφταιγα κ γω που κάποιες μη πω τις περισσότερες φορές δε πατησα πόδι κ έκανα πίσω
κ δεν υπαραπίστηκα αυτά που ήθελα με συνέπεια να είμαι τώρα σε μια κατάσταση κ να κανω πράγματα τελείως ανουσια για μένα-αλλά τα κάνω
δε κάνω κάτι να σου πω την αλήθεια για να το αλλάξω.. ούτε προσπαθώ να βελτιώσω τις σχέσεις μου μαζί τους
να σου πω όχι δε θέλω-δε βρίσκω λόγο
προς το παρον δε μπορώ να φύγω γιατί μένω εδώ
κ φυσικά υπομένω-αν κ δεν ακούγεται καλά αυτή η λέξη.
και κατι ακομα: λες οτι δεν υπερασπιστηκες οτι αγαπουσες.για ποιο λογο?για να μην υπάρχουν αλλες προστριβες?
δεν χρειαζονται πολλοι λογοι για να νιωθουμε αποστροφη για καποιον.Quote:
Originally posted by kgana
πολλά είπα αλλά είναι λίγοι λόγοι που νιώθω αυτή την αποστροφή που λες.
Quote:
Originally posted by kgana
με τον πατέρα μου πολλά.. δλδ υπάρχουν τα τελευταία 2 χρόνια κάποιοι καυγάδες-που εγώ συνήθως δε καυγαδίζω. απλά κοιτάω δε του αρέσει το ύφος μου κ τα παίρνει κ φωνάζει.
κ μια φορά το σεπτέμβρη συγκεκριμένα που ήθελα να ξαναρχίσω κάτι που είχα σταματήσει(χορό αυτό δλδ που ήθελα κ τωρα όμως δε το σκέφτομαι λεω άστο καλύτερα δε μπορώ άλλο κ να μενουμε μαζί κ ένταση) ε μολις δήλωσα οτι ήθελα αυτό να ακολουθήσω τα πήρε!!
το ήξερε οτι αυτό ήταν που ήθελα πάντα γιατί το έκανα χρόνια
αλλά δε μιλαμε ποτέ με τον μπαμπά ότι μαθαίνει μονο μεσω της μαμας
ε και τότε πήγε να με χτυπήσει κιόλας..(κ ψιλοεβρισε-αλλά δε μιλούσα σχεδόν καθόλου)
δε με χτύπησε όχι αλλά με τραβηξε στο δωμάτιο απ\'τον ώμο.
μετά για μια βδομαδα δε μιλούσαμε καν ούτε καλημέρα λέμε τπτ σαν να μην υπαρχει ο ενας για τον άλλο
τελοςπαντων γενικά ήταν ένα συμβαν που δε μου άρεσε.
αλλά κ γω τα κρατάω δε ξεχνάω γιατί αυτός σε μια μερα τα ξεχνάει όλα κ μετά άντε μωρε όλα καλά!
τεσπα νομίζω είναι κ αμοιβαία τα αισθήματα δε συμφωνούμε σε πολλά ιδέες που έχω εγώ για τη ζωή ας πουμε
είμαι πιο διαλακτική δεν είμαι στενόμυαλη όπως αυτός.
πολλά είπα αλλά είναι λίγοι λόγοι που νιώθω αυτή την αποστροφή που λες.
βασικά να πω κ κάτι άλλο κομικοτραγικό-δλδ έτσι το βλέπω εγώ. νομίζει πως επειδή μια μέρα θα του χαμογελάσω οτι τον συμπαθώ... κ οτι όλα είναι οκ.. λαθος όμως.
Βλέπω να τονίζεις το πόσο διαφορετικοί είστε με τον πατέρα σου.
Το οτι εσύ βλέπεις την διαφορά σας, μεταξύ σας, αλλά εκείνος δεν νομίζεις να την αντιλαμβάνεται αφου σε παρερμηνεύει ( νομίζει οτι θα του χαμογελάσω κι όλα λύθηκαν, ενώ εγώ, δεν είμαι σαν αυτόν, τα κρατάω αυτά)
Υπάρχει ένα χάσμα επικοινωνίας ( που ξέρεις που οφείλεται, στο οτι αντιλαμβάνεστε αλλιώς τα πράγματα, τα αξιολογείτε διαφορετικά, εκείνος στενόμυαλος, εσύ όχι) αλλά κάθεσαι, το βλέπεις και το παρατηρείς.
Γεμίζεις δυσφορία. Μέχρι εκεί.
Δεν του δείχνεις όμως, δεν εξωτερικεύεις αυτό που είσαι, για να καταλάβει κι αυτός την διαφορά.
Γιατί άραγε, δεν θέλεις να εκφράσεις τον εαυτό σου στους γονείς σου? οχι με επανάσταση, αλλά με απλά πραγματάκια, όπως με τα λόγια.
έχεις μήπως δοκιμάσει? αλλά δεν εννοω να κάνεις καβγά, εννοώ να τους ανοίξεις τα μάτια, οτι δεν είσαι το κοριτσάκι που πιστεύουν. Να τους δείξεις τη δική σου αντίληψη των πραγμάτων..
καταλαβαινω τί εννοεις kgana...
Ομως σταθμιζοντας τα (απο τη μια να κανω αυτο που θελω και απο την αλλη οι επιπτωσεις με τις φωνες του πατερα μου) τί εχει περισσοτερη σημασια? Λαμβανοντας υποψη μονο το αποτελεσμα, μοιαζει να χει μεγαλυτερη σημασια η αποψη, η γνωμη του πατερα σου.
kgana,
το πιστεύω πώς οταν το σκεφτεσαι, δεν νοιαζεσαι για τον πατερα σου.
Πολλες φορες μας συμβαινει ομως αλλο να λεμε, αλλο να σκεφτομαστε με τη λογικη μας. Η αληθεια και η πραγματικοτητα δεν περνανε παντα απο τον δρομο της λογικης. Ισα ισα που πολλες φορες ερχεται να διαψευσει τον τροπο σκεψης μας.
Πιστευω πολυ, πώς βοηθαει να δουμε οχι μονο τί λεμε, αλλα και τί κανουμε οπως και το τί νιωθουμε καθε φορα. Ειναι καπως περιεργο να λεω πώς δεν νοιαζομαι για εναν ανθρωπο κι ομως ενας καβγας ή μια διαφωνια μαζι του να με κανει να σταματαω να κανω αυτο που θελω με τη σκεψη πώς η πραξη αυτη μπορει να τον εξοργιζει. Ειναι επισης περιεργο να λεω πώς δεν με νοιαζει καποιο ατομο και μια συγκρουση μαζι του να με κανει να τη σκεφτομαι ενα μηνα, οπως λες...
εγω απο οσα λεμε αυτο αισθανομαι....
δεν ξερω τί μπορει να σε σταματαει, να αδρανοποιεισαι....μπορει να επιζητας την αποδοχη του μπαμπα σου, να θυμωνεις που δεν επικροτει τα ονειρα σου ή τη ζωη σου οπως θα την ήθελες τουλαχιστον, μπορει να φοβασαι να επιβαλεις τη γνωμη σου, να φοβασαι να ερθεις αντιμετωπη σ αυτον ή υπολογη των πραξεων σου...μπορει και ολα μαζι.
ετσι καπως μπορει να ναι.αν ψαξεις σιγουρα θα βρεις τί ειναι...
δεν κανει τπτ:)
παρεπιπτοντως ειμαι κ εγω Ταύρος (εννιοτε εν υαλοπωλειο:)....)
και εγω ειμαι Ταυρος και ειμαι και Σοφια!Quote:
Originally posted by Sofia
δεν κανει τπτ:)
παρεπιπτοντως ειμαι κ εγω Ταύρος (εννιοτε εν υαλοπωλειο:)....)
Ισως θα πρέπει να δοκιμάσεις να του το ξαναπείς, με άλλο τρόπο.Quote:
Originally posted by kgana
weird, έχω μόνο δοιμάσει να πω αυτό που θέλω στο παρελθόν.. αλλά είδα οτι η αντίδραση του πατέρα μου ήταν ακραία ως πολύ ακραία κατα τη γνώμη μου.
λές δλδ αυτό που σου είχα πει αν θυμάσαι πως εππειδή το παιδί σου ήθελε να ακολουθήσει πχ το χορό οτι ντε και καλά θα γίνει *******?-δε το λέω εγώ αλλά ο πατέρας μου.
ε εντάξει κ γενικά δεν είμαι άτομο που με τη πρώτη ευκαιρία θα νευριάσω κ θα τους πω άντε γεια φεύγω δε μου κάνετε!
αλλά ούτε προσπαθώ να δείξω με κάποιο τρόπο οτι δεν είμαι πια κοριτσάκι κ ας με βλέπουν κάπως έτσι..
μόνο στη μητέρα μου έχω μιλήσει πραγματικά-η ίδια δε μπορώ να πω πως έχει πρόβλημα είναι πιο συζητήσιμη ως πολύ αλλά δεν είναι άτομο στο σπίτι που θα έχει το τελευταίο λόγο κ ο πατέρας μου σε κάποια πράγματα είναι απόλυτος
επίσης νοιάζεται πολύ για την εικόνα που βγάζει κάποιος άνθρωπος έτσι προτιμώ να του δείχνω οτι όλα είναι καλά κ του χαμογελάω όπως είπα για να μην έχει κ αυτός ξινίλες
γιατί πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βρώ τον τρόπο μου να φύγω..
εννοώ οτι θα έρθει κ η ώρα μου.
Μην απογοητεύεσαι απο την ακραία του αντίδραση, εσύ να επιμέινεις... καμιά φορά, όταν βαράμε σε πόρτες κουφών, καλό είναι να επιμένουμε.
Απο εκεί και πέρα, βλέπεις οτι βάζεις κι εσύ το χεράκι σου στο να μην τους δείχνεις την πραγματική εσένα. Κλείνεσαι και μένεις απαθής, σκάγοντας μέσα σου για όσα γίνονται και όσα δεν γίνονται.
Τι κέρδίζεις εσύ απ όλη αυτήν την κατάσταση, την οποία φροντίζεις και εσύ να συντηρείς?
Απο το βάλτωμα,
την αδράνεις?
Περιμένεις όντως την κατάλληλη στιγμη?
Μήπως κάτι φοβάσαι στο να προσωρήσεις?
Να κάνεις τα βήματα΄σου μπροστά?
Τη μοίρα μας την κάνουμε εμείς.Quote:
Originally posted by kgana
weird όντως το μόνο που κάνω είναι απλά να το αφήνω στην άκρη κ να κάνω προσωρινά αυτό που \"πρέπει\"
και είναι ΠΟΛΥ κακό αυτό που κάνω..
και συτό που λέω οτι αλλιώς τα είχα υπολογίσει να είμαι τώρα κ αλλιως μου ήρθαν κ έγιναν
και κατέληξα..
κ σκεφτόμουν μήπως τελικά αυτή είναι η μοίρα μου να μην κάνω δλδ ότι είχα στο μυαλό μου
και να συνεχίσω να κάνω ότι κάνω τώρα-όχι πως κάνω κ τπτ :) αλλά λέμε.. αυτό ρε παιδί μου που \"πρέπει\" που είναι συνηθισμένο..κλπ...
Είναι θέμα επιλογών.
Θα δυσαρεστήσεις τους γονείς σου κ θα κάνεις αυτό που θες πραγματικά?
Ή
Θα ευχαριστήσεις τους γονείς σου,θα υποχωρήσεις κ θα κάνεις κάτι που σου το \'επιτρέπουν\'?
Εσύ θα επιλέξεις τελικά είτε συνειδητά,είτε όχι...
Πάντως είναι δύσκολο να έχουμε κόντρα τους γονείς.Για μένα απ\'τα δυσκολότερα αν όχι το δυσκολότερο....
Κάνουμε κακό όταν δεν υπερασπιζόμαστε αυτά που πραγματικά θέλουμε.
Απλά αυτό στο λέω γιατί γι\'αυτό μπορεί να δυσκολεύεσαι,γιατί ο \'λόγος\' των γονιών μας έχει μεγάλη βαρύτητα μέσα μας.Κ γω τον νιώθω κ με πάει πίσω...
Πρέπει να δείξεις μεγαλύτερη δύναμη κ προσπάθεια για τα όνειρά σου απ\'ότι αν τα υποστήριζαν κ οι γονείς σου.Αλλά αξίζει τον κόπο γιατί εν τέλει εμας έχουμε κ με εμάς ζούμε κ θα ζούμε.