solian

είμαι 28 ετών και εδώ και περίπου 9 μήνες παίρνω solian. παρακολουθούμαι από ψυχίατρο και στην τελευταία επίσκεψή μου μού είπε ότι είμαι πάρα πολύ καλά έχω σταθερή πορεία εδώ και αρκετό καιρό αλλά όταν τον ρώτησα πότε θα διακοπούν τα χάπια μου απάντησε ότι θα τα παίρνω εφ'όρου ζωής.. σοκαρίστηκα!!!! ένιωσα τόσο άσχημα, απογοητεύτηκα και πιστεύω ότι η ζωή μου καταστράφηκε.... ποιός θα με δεχτεί ξέροντας ότι παίρνω τέτοιου είδους φάρμακα???? και πόσο θα μπορώ να το κρύψω... ζω σε πολύ κλειστή κοινωνία και φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα μαθευτεί... ,θα στιγματιστώ και κυρίως θα πληγωθώ και δεν θα το αντέξω....... ευτύχώς έχω τους δικούς μου που με στηρίζουν πολύ... μήπως ξέρετε καμία τέτοια περίπτωση??? τέτοιου είδους φάρμακα δεν διακόπτονται ποτέ????

Quote:

---

Originally posted by perdikouli
ένιωσα τόσο άσχημα, απογοητεύτηκα και πιστεύω ότι η ζωή μου καταστράφηκε.... ποιός θα με δεχτεί ξέροντας ότι παίρνω τέτοιου είδους φάρμακα????................................ .................,θα στιγματιστώ και κυρίως θα πληγωθώ και δεν θα το αντέξω....... ευτύχώς έχω τους δικούς μου που με στηρίζουν πολύ... μήπως ξέρετε καμία τέτοια περίπτωση??? τέτοιου είδους φάρμακα δεν διακόπτονται ποτέ????

---

Έτσι ακριβώς είχα αισθανθεί, σε έντονο μάλιστα βαθμό, κατόπιν συνειδητοποίησης. Παρόλο που ακόμα και τώρα νιώθω τον στιγματισμό και κατα καιρούς κάποιου είδους απογοήτευση για ότι μου έτυχε και με έχει σημαδέψει στην ζωή μου, αισθάνομαι χαρούμενος που έχω ανθρώπους να με στηρίζουν (και στον κύκλο μου αλλά νομίζω και εδω στο φόρουμ), με τον δικό τους τρόπο ο καθένας, και να με αποδέχονται ως ίσο τους.
Η στήριξη απο άτομα που σε αγαπάνε είναι νομίζω ότι πιο ενθαρρυντικό μπορεί να έχει κάποιος που περνά μια ψυχική πάθηση τέτοιου εύρους (υποθετικά μιλάω με βάση των λεγόμενων σου). Σου αναφέρω δικές μου εμπειρίες και εντυπώσεις και πιστεύω πως θα έρθει η στιγμή που θα ανακαλύψεις και εσύ περισσότερα απο μια πικρή αλήθεια.

Δύο προσωπικές διαπιστώσεις που θέλω να μοιραστώ μαζί σου.

1) Για τον κάθε άνθρωπο υπάρχει ελπίδα εφόσον υπάρχει αγάπη. Το αντιλαμβάνομαι στον εαυτό μου. Μόνος μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Αντιθέτως θα είχα κατρακυλήσει ακόμα περισσότερο στο κενό. Ναι μεν η σημαντικότερη βελτίωση έρχεται εκ των έσω (να θέλουμε οι ίδιοι να ορθώσουμε ανάστημα), το έναυσμα αυτής της προσπάθειας όμως ξεκινάει απο την στήριξη που δεχόμαστε και σε συνέχεια εφόσον αποδεχόμαστε αυτό το χέρι βοήθειας. Άλλωστε οι σχέσεις δεν είναι μονομερής. Προσφέρουμε και εμείς την δική μας ηλιαχτίδα.

2) Καταδίκη υπάρχει μόνο για όσους καταδικάζουν. Να μην αφήνεις κανέναν να σου αφαιρεί έστω και μία αχτίδα απο τα όνειρα και τις προσδοκίες σου. Πάντα να προστατεύεις τα όνειρα σου και να αισιοδοξείς οτι θα τα καταφέρεις. Αυτό τουλάχιστον αισθάνομαι. Πέρασα διάφορες περιπέτειες και όμως νιώθω πως έχω βρεί την θέση μου μέσα στον κόσμο.

Σαφώς προβλήματα υπάρχουν για όλους. Δεν μπορώ να υποστηρίξω πως ως δια μαγείας μου έχουν φύγει όλα τα προβλήματα. Νιώθω πάντως πως έχω κάνει μερικά σημαντικά βήματα ανόδου. Μερικούς (γνωστούς) ίσως να τους εξέπληξα, άλλους ευχάριστα και άλλους δυσάρεστα.

Ελπίζω να δεχτείς λίγη απο την αισιοδοξία μου και σου εύχομαι να τολμήσεις να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο. Όσο για τα φάρμακα, μην σε απασχολούν τόσο. Είναι αναγκαίο \"κακο\" αλλά απο μόνα τους δεν προσφέρουν πραγματική βοήθεια (κάτι το οποίο προσφέρουν οι ανθρώπινες σχέσεις). Άλλωστε, δεν γνωρίζω κανέναν που να είναι και προφήτης και γιατρός...δεν είναι απόλυτο οτι μια ζωή θα παίρνεις φάρμακα.

Quote:

---

Originally posted by perdikouli
ποιός θα με δεχτεί ξέροντας ότι παίρνω τέτοιου είδους φάρμακα????

---

θα σου πώ ποιος δεν θα σε δεχτει: ο ανθρωπος που φοβαται τον εαυτο του, ο ανθρωπος που δεν εχει δυναμεις, ο ανθρωπος που δεν ενημερωνεται, ο ανθρωπος που δεν μπορει παρα να σταθει μονο στην επιφανεια κ στο \"εγω\" του.

Θελω να πω με άλλα λογια: δεν θα κανω παρέα οπωσδηποτε με εναν ανθρωπο επειδη πασχει απο κατι, ομως δεν θα τον απορριψω σε καμια περιπτωση επειδη μαθαινω οτι πάσχει απο κατι, οτι κι αν ειναι αυτο. Δεν ειναι επιλογη του. Για τις επιλογες μπορω να απομακρυνθω, για τα τυχαια γεγονοτα οχι.

Ελπιζω να βρεις τη δυναμη και την καθαρη ματια που θα χρειαστεις για να φροντισεις τον εαυτο σου:)

Quote:

---

Originally posted by vince
Παρόλο που ακόμα και τώρα νιώθω τον στιγματισμό και κατα καιρούς κάποιου είδους απογοήτευση για ότι μου έτυχε και με έχει σημαδέψει στην ζωή μου, αισθάνομαι χαρούμενος που έχω ανθρώπους να με στηρίζουν (και στον κύκλο μου αλλά νομίζω και εδω στο φόρουμ), με τον δικό τους τρόπο ο καθένας, και να με αποδέχονται ως ίσο τους.
Η στήριξη απο άτομα που σε αγαπάνε είναι νομίζω ότι πιο ενθαρρυντικό μπορεί να έχει κάποιος που περνά μια ψυχική πάθηση τέτοιου εύρους (υποθετικά μιλάω με βάση των λεγόμενων σου).

---

Vince, αισθανομαι τα λογια σου πολυ δυνατα, αληθινα, ζεστα και πιο αισιοδοξα ισως απο οσο θυμαμαι...:)

Χαιρομαι και συμφωνω μαζι σου...η στηριξη απο ατομα που μας αγαπουν ειναι οτι πιο ενθαρρυντικο υπάρχει οταν καποιος περνα μια ψυχικη παθηση, μια δυσκολια. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιοτερο απο το μοιρασμα, ειτε μιας δυσκολιας, ειτε μιας ευτυχισμενης στιγμης. Τιποτα πιο ωραιο απο το να μαθαινουμε να αγαπαμε, να νιωθουμε να μας αγαπουν....

γεια σου libpa, η διάγνωση του γιατρού ήταν ψυχωσικό σύνδρομο. περισσότερο στεναχωριέμαι για μένα και το γεγονός ότι θα πρέπει να τα παίρνω για μια ζωή... νόμιζα ότι είναι μία αρρώστια που περνάει και θα συνεχίσω από εκεί και πέρα την ζωή μου.

[quote]Originally posted by vince

Quote:

---

Originally posted by perdikouli
ένιωσα τόσο άσχημα, απογοητεύτηκα και πιστεύω ότι η ζωή μου καταστράφηκε.... ποιός θα με δεχτεί ξέροντας ότι παίρνω τέτοιου είδους φάρμακα????................................ .................,θα στιγματιστώ και κυρίως θα πληγωθώ και δεν θα το αντέξω....... ευτύχώς έχω τους δικούς μου που με στηρίζουν πολύ... μήπως ξέρετε καμία τέτοια περίπτωση??? τέτοιου είδους φάρμακα δεν διακόπτονται ποτέ????

---

Έτσι ακριβώς είχα αισθανθεί, σε έντονο μάλιστα βαθμό, κατόπιν συνειδητοποίησης. Παρόλο που ακόμα και τώρα νιώθω τον στιγματισμό και κατα καιρούς κάποιου είδους απογοήτευση για ότι μου έτυχε και με έχει σημαδέψει στην ζωή μου, αισθάνομαι χαρούμενος που έχω ανθρώπους να με στηρίζουν (και στον κύκλο μου αλλά νομίζω και εδω στο φόρουμ), με τον δικό τους τρόπο ο καθένας, και να με αποδέχονται ως ίσο τους.
Η στήριξη απο άτομα που σε αγαπάνε είναι νομίζω ότι πιο ενθαρρυντικό μπορεί να έχει κάποιος που περνά μια ψυχική πάθηση τέτοιου εύρους (υποθετικά μιλάω με βάση των λεγόμενων σου). Σου αναφέρω δικές μου εμπειρίες και εντυπώσεις και πιστεύω πως θα έρθει η στιγμή που θα ανακαλύψεις και εσύ περισσότερα απο μια πικρή αλήθεια.

σε ευχαριστώ vince , με ενθάρρυνες αρκετά, δεν είναι ότι δεν τα έχω σκεφτεί όλα αυτά απλά επειδή είμαι γενικότερα απαισιόδοξο άτομο - ποσο μάλλον τώρα- δεν καταφέρνω να κρατήσω την αισιοδοξία μου για πολύ καιρό.. πάντα πίστευα ότι δεν είμαι και ιδιαίτερα τυχερό άτομο. Ξέρεις κάτι??? Φοβάμαι να κάνω όνειρα. Ότι όνειρα και να κάνω , ότι σχέδια και να κάνω δεν πραγματοποιούνται..... και απογοητεύομαι. Και κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου να κάνει κάποια σχέδια προσπαθώ να τα διώξω.... Κάτι τέτοιο συνέβη και με την τελευταία επίσκέψή μου στον γιατρό... Πήγα με πολύ καλή διάθεση γιατί πίστευα όχι σε διακοπή αλλά τουλάχιστον σε κάποια μείωση χαπιών- αφού μου είπε αλλα και εγώ το νιώθω ότι είμαι πάρα πολύ καλα. Και όμως τίποτα από αυτά που σχεδίαζε δεν έγινε.... Ενιωσα λες και με καταδίκασε!!!!

σκεψου πως θα ηταν αν δεν υπηρχαν τα φαρμακα,τουλαχιστον τωρα μπορεις να συνεχισεις την ζωη σου ....

σε ευχαριστώ Σοφάκι , έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν ξέρω αν έχεις και εσύ κάποια τέτοια περίπτωση αλλά προσωπικά εάν δεν παθαινα αυτό που έπαθα θα έτρεμα όταν θα ακουγα ότι κάποιος φίλος πέρνει μία τέτοια φαρμακευτική αγωγή... Έμαθα αρκετά από την περιπέτεια μου... και ποιοι πραγματικά με νοιάζονται.... έχασα πολλούς \"φίλους\" που ήμασταν μαζί από το δημοτικό.... στεναχωρέθηκα, έκλαψα αλλά ακόμα με πονάει αν και ξέρω ότι δεν αξίζει

[Ψυχωσικό σύνδρομο;;;;;; Κι εγώ αυτό έχω....Αλλά δεν ήξερα ότι θα τα παίρνω για χρόνια!!!!!!!!!!!!!!!Έμεινα τώρα.Το ίδιο με σένα έπαθα

μην απογοητευτείς σε παρακαλώ πολύ, μπορεί να είναι αλλιώς τα πράγματα για σένα..... ρώτησε καλύτερα τον γιατρό σου.... μην επηρεάζεσαι από τα λόγια μου.κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερη.

Quote:

---

Originally posted by perdikouli
[Ψυχωσικό σύνδρομο;;;;;; Κι εγώ αυτό έχω....Αλλά δεν ήξερα ότι θα τα παίρνω για χρόνια!!!!!!!!!!!!!!!Έμεινα τώρα.Το ίδιο με σένα έπαθα

μην απογοητευτείς σε παρακαλώ πολύ, μπορεί να είναι αλλιώς τα πράγματα για σένα..... ρώτησε καλύτερα τον γιατρό σου.... μην επηρεάζεσαι από τα λόγια μου.κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερη.

---

λοιπόν πήγαινε στον ίδιο φάκελο του forum στον οποίο βρισκόμαστε και επέλεξε τον φάκελο ψυχωτικό επεισόδιο... διάβασε τί γράφει ο red button

Γιατί αν υποτροπιάσεις μετά γίνεσαι χειρότερα από ότι ήσουνα πριν και άντε να επανέλθεις. Δεν κοίταξες να πας σε άλλο γιατρό; Μήπως σου πει να τα σταματήσεις, μερικοί παίρνουνε και μίζες, χωρίς να θέλω να πω τίποτα για το γιατρό σου, αλλά για μια ζωή είναι πολλά χρόνια! [/quote]

κοίτα η αλήθεια είναι ότι είναι νωρίς ακόμα... οσον αφορά τον γιατρό του έχω αρκετή εμπιστοσύνη γιατί πριν απο αυτόν είχα πάει σε κάποιον άλλον και παραλίγο να καταστραφώ...τον επισκέπτομαι σπάνια και μόνο όταν θα θέλω εγώ, αλλιώς υπάρχει επικοινωνία από τηλ για να του πουν οι δικοι μου αν είμαι καλά ή όχι... ( δεν είναι από αυτούς που σου ζητάνε συνεχεια επισκέψεισ για να πληρώνεισ).... Και αφού είμαι μια χαρα δεν θέλω να μπω στην διαδικασία να πειραματίζομαι με γιατρόυς και διαφορετικές φαρμακευτικές αγωγές.. Ναι το ίδιο πιστεύω κα εγώ ότι μία ζωή είναι υπερβολικό αλλά ο ίδιος γιατρός είπε πώς με τα μέχρι τώρα δεδομένα θα είναι έτσι τα πράγματα.... μπορεί να βρεθεί κάποιο άλλο καλύτερο φάρμακο και να μπορέσω να τα σταματήσω....

Quote:

---

Originally posted by perdikouli
σε ευχαριστώ vince , με ενθάρρυνες αρκετά, δεν είναι ότι δεν τα έχω σκεφτεί όλα αυτά απλά επειδή είμαι γενικότερα απαισιόδοξο άτομο - ποσο μάλλον τώρα- δεν καταφέρνω να κρατήσω την αισιοδοξία μου για πολύ καιρό.. πάντα πίστευα ότι δεν είμαι και ιδιαίτερα τυχερό άτομο. Ξέρεις κάτι??? Φοβάμαι να κάνω όνειρα. Ότι όνειρα και να κάνω , ότι σχέδια και να κάνω δεν πραγματοποιούνται..... και απογοητεύομαι. Και κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου να κάνει κάποια σχέδια προσπαθώ να τα διώξω.... Κάτι τέτοιο συνέβη και με την τελευταία επίσκέψή μου στον γιατρό... Πήγα με πολύ καλή διάθεση γιατί πίστευα όχι σε διακοπή αλλά τουλάχιστον σε κάποια μείωση χαπιών- αφού μου είπε αλλα και εγώ το νιώθω ότι είμαι πάρα πολύ καλα. Και όμως τίποτα από αυτά που σχεδίαζε δεν έγινε.... Ενιωσα λες και με καταδίκασε!!!!

---

Νιώθω την αναλαμπή μιας πικρής εμπειρίας απο τα λεγόμενα σου. Όπως νιώθεις εσύ (και ένιωθα και εγώ κάποτε και ίσως νιώθω κατα καιρούς) έχουν νιώσει και πολλοί άλλοι άνθρωποι με παρόμοια προβλήματα. Μπορείς να κάτσεις και να παρακολουθήσεις τι έχουν γράψει οι υπόλοιποι πάσχοντες, πως εκείνοι το αντιλαμβάνονται και τι είναι αυτό που τους ωθεί προς τα κάτω (ή προς τα πίσω). Διάβασε τι έχω γράψει κατα καιρούς στο φορουμ, διάβασε και για άτομα με παρόμοιες εμπειρίες και δοκίμασε να κατανοήσεις τι κοινό έχουν τα γραφόμενα στο σύνολο τους.

Θέλω να επιχειρήσω να ορίσω δύο άκρα συμπεριφοράς και θα ήθελα πολύ να με ακολουθήσεις στο σκεπτικό μου. Ας υποθέσουμε οτι στο ένα άκρο το άτομο λειτουργεί αποκλειστικά με το συναίσθημα και στο άλλο άκρο αποκλειστικά με την λογική.

Στην πρώτη περίπτωση. Οι άνθρωποι που καθοδηγούνται αποκλειστικά απο το συναίσθημα είναι φυλακισμένοι σε έναν εσωτερικό πνευματικό λαβύρινθο, ένα συναισθηματικό αδιέξοδο. Αυτό οδηγεί και σε σκέψεις αναταραχής, ακαθόριστες και απορριπτικές. Θα μπορούσα να υποθέσω πως το άτομο που καθοδηγείται αποκλειστικά και μόνο απο το συναίσθημα μπορεί να δεχτεί τα πάντα και να απορρίψει τα πάντα.

Στην δεύτερη περίπτωση. Οι άνθρωποι που δεν κυριεύονται απο τα συναισθήματα τους είναι και εκείνοι οι οποίοι δεν πρόκειται να δώσουν ποτέ τα σκήπτρα της επιβολής στο συναίσθημα. Η επιβολή της λογικής πάνω στο συναίσθημα ορίζει τα πάντα με ένα μέτρο.

Παραπέρα δεν μπορούμε να έχουμε έναν άνθρωπο με 100% συναίσθημα ή 100% λογική έτσι υποθέτουμε πως βρισκόμαστε κάπου ενδιάμεσα, άλλος περισσότερο συναισθηματικός και άλλος λιγότερο.

Μια επιθυμητή κατάσταση είναι ή μέση κατάσταση. Εγώ τουλάχιστον δεν γουστάρω τα άτομα που δεν θα διστάσουν να σκοτώσουν αρκεί η ίδιοι να βγούν κερδισμένοι. Αντιθέτως, ο πλήρης συναισθηματισμός περιορίζει το άτομο και στα \"κακά\" αλλά και στα \"καλά\" έτσι δεν υπάρχει σαφής ρόλος του ατόμου για το ίδιο το άτομο.

Για μένα είναι σημαντικό να μαθαίνουμε επι της ουσίας. Υπάρχει η αόρατη μάθηση, η εμπειρική γνώση που ριζώνει βαθύτερα στη νόηση του οποιοδήποτε ατόμου. Οι επικρατούσες τακτικές δυστυχώς το μόνο που καταφέρνουν είναι να συντηρίσουν τον ασθενή ως ασθενή....

Τα ψυχοφάρμακα για παράδειγμα καταφέρνουν και μειώνουν το συναίσθημα χωρίς όμως να εξισορροπούν μια τέτοια μείωση με την λογική (μπλοκάρουν κάποιες υποδοχές του εγκεφάλου χωρίς να \"προπονούν\" τον εγκέφαλο με βάση της πραγματικής νόησης).

Θέλω να ελπίζω πως έχουμε να μάθουμε όλοι μας πολλά ακόμα.

\"\"\"\"\"Να σημειώσω πως η τοποθέτηση μου βασίζεται στα δικά μου συμπεράσματα αλά και σε διαλόγους επι προσωπικής βάσης\"\"\"\"\"\"\"\"

Δεν θελω ουσιες να παιζουν με το \"κεφαλι μου\" ,θελω να ειμαι \"εγω\".
Δεν ειμαι ικανοποιημενος με τον εαυτο μου,θελω και αλλα,τα ριχνω στην ασθενεια,στην τυχη μου,και κατα καιρους στα φαρμακα,δεν φταιω εγω που απετυχα στο ταδε πραγμα ή ημουνα μαλακας στην ταδε περιπτωση αλλα ενιοτε τα χαπια, η αρωστια και ουτοκαθεξης.
Οπως και να το κανεις τα φαρμακα+ η αρωστια + εγω μου διαμορφωνουν μια προσωπικοτητα που δεν με ικανοποιει.
Αναρωτιεμαι ποσοι ομως ειναι ικανοποιημενοι απο τους \"τυχερους\" και ειμαι χειροτερα χωρις τα φαρμακα αυτο το ξερω απο πικρη εμπειρια.
Δεν ξερω αν βγαζουν νοημα οι καπως ασυναρτητες παραπανω σκεψεις.

keep και εγώ παίρνω φάρμακα απλά δεν βασίζομαι μόνο σε αυτό...

Περνανε αυτες οι σκεψεις ομως απο το μυαλο σου?Ποιος ο λογος να αρχισεις τα φαρμακα αν τα πραγματα ειναι καλα?
Και αντιστροφα ποιος ο λογος να θες να κοψεις τα φαρμακα αν ολα ειναι καλα?
Το ανικανοποιητο πιστευω.

Δεν μπορώ να σου απαντήσω φίλε μου. Ο καθένας έχει τις δικές του απαντήσεις. Μοιράζομαι πάντως την ίδια ανάγκη με εσένα, δηλαδή την επικοινωνία με άλλους ανθρώπους. Και ειλικρινά νιώθω πως είσαι απο τα πιο αυθεντικά άτομα εδώ μέσα. :)

Ευχαριστω Vince o θαυμασμος αμοιβαιος να ξερεις οτι δεν εχω χασει λεξη απο οτι εχεις γραψει εσυ και μερικα ατομα που μου αρεσει να διαβαζω:)

και γω αγορια απαφασησα να κοψω τα φαρμακα μονη μου.ξεκινησα γυμναστικη κ σε 2 μηνες απο τωρα θα αρχισω να περνω μισο χαπι το πρωι για 2 μηνες.μετα για αους 2 μηνες θα περνω μισο παλυ αλλα μερα παρα μερα.Νιωθω οτι μ τα φαρμακα χανω κατι απο την ζωη.δεν εχω διαθεση ουτε για σεξ πλεον και ειδικα τωρα π ειμαι κ σε μια σχεση θελω να τοο νιωσω εντονα.

den mporei eforoy zwis ... kaneis mia 8erapeia kai teliwnei

Σε παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον nikv εως ότου έκανες log-out. Πιθανώς να είναι πιο συναρπαστικό να βλέπει κανείς έναν καυγά ή σχόλια τύπου one shot απο μια εποικοδομητική συζήτηση.

Όσον αφορά το παραπάνω σχόλιο σου αλλά και τα προηγούμενα...καλύτερα να μην μάθεις, η μάλλον καλύτερα να μην το ζήσεις. Σου το εύχομαι.

εγω στην αρχή δν ήθελα να πάρω καθόλου χάπια..απλά πιστευα κ ίσως το πιστεύω ακόμα οτι πλέον δν θα είμαι έγω..δν θα λειτουργεί ο πραγματικός εαυτός μου αλλά τα χάπια..είχα ρίξει πολύ κλάμα αλλά επέλεξα την φαρμακευτική αγωγή γιατί είχα πιάσει πάτο κ δν γινόταν να \"σηκωθώ\"απο μόνη μου..δν το μετανιώνω γτ είχα πολύ καλά αποτελέσματα.κ εγώ οταν έμαθα οτι πιθανόν να τα παίρνω για πάντα στεναχωρήθηκα πολύ..αλλά το μεγαλύτερο σοκ για μενα ήταν οτι την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή την κληρονόμησα απο τη γιαγιά μου..πάντα ήξερα είχε κόλλημα με την υγεία της,με διάφορα αλλα ήθελα να πιστεύω πως δν ήταν το ίδιο..στην αρχή μέσα μου την κατηγορούσα που εξαιτίας της περνούσα όλα αυτά..αλλά μετά κατάλαβα πως ήταν λάθος κ πως κ αυτή δν έφταιγε σε τίποτα,πιθανον να το είχε κληρονομήσει κ αυτή απο κάπου αλλού..όσον αφορά την ασθένεια που έχω αφήστε τα..είχα διαμορφωσει ένα χαρακτηρα πάνω στην ασθένεια..πόσα λάθη έκανα..αμέτρητα..όταν σκέφτομαι πως λειτουργούσα με πιάνουν τα κλάμματα..έκανα πράγματα που τώρα θα ντρεπόμουν να κάνω..κ ντρέπομαι που τα εχω κάνει..αλλά δν μπορώ να κάνω κάτι να τα αλλάξω..

και γω κληρωνομισα απο τον πατερα μου.ακριβως τα ιδια εχει.αλλα προσπαθω να ζω οπως πρωτα σαν να μην εχω τπτ.και τα φαρμακα εξαλου ενταξη δεν σε αποβλακωνουν κιολας.σπανιεσ φορες νιωθω απωβλακωση

Δυστυχως και εγώ κληρονόμησα απο τον πατέρα μου ο οποιος δεν έπαιρνε χάπια αλλά ολα τα ψυχολογικά τα έβγαζε στην οικογένεια.Με τα δικά μας τα παιδιά τι γίνεται για να μην διαιωνιστεί αυτή η κατάσταση.Οσο και να προσπαθω είναι μεγάλα και καταλαβαίνουν αυτό δεν τα επηρεάζει;Γιά χρόνια έπινα κρυφα τα λεξοτανιλ ή και το λαντοζ τώρα δεν μπορώ να κρυφτώ απλά δεν τους λέω πόσο χάλια αισθάνομαι,αλλά δεν μπορείς να τα κοροϊδέψεις.

Το να ρίχνετε την αιτία στο κληρονομικό δεν νομίζω να βοηθάει τα παιδιά σας.

Quote:

---

Originally posted by vince
Το να ρίχνετε την αιτία στο κληρονομικό δεν νομίζω να βοηθάει τα παιδιά σας.

---

σωστός.έτσι κ αλλιώς λένε ότι κληρονομείται η προδιάθεση κ όχι η ίδια η πάθηση.
Εγώ είμαι καινούργια στο φόρουμ μου κ έχουν διαγνώσει μείζονα κατάθλιψη και αγοραφοβία.
παίρνω εφεξορ,ρισπερνταλ και τριτικο.
στην αρχη τησ θεραπείας ήμουν πολύ χάλια κ είχα έντονες τάσεις αυτοκτονίας.
τώρα νιώθω εντελώς κενή με ζωή χωρίς νόημα.ναι είναι βαρύ το φορτίο των φαρμάκων,ειδικά αν έχεις πρόβλημα στη μέση.έχω σιχαθεί το γίνε αισιόδοξη των άλλων.το κάνε υπομονή.το εσύ όλα τα μπορείς.το ζήσε για μας.ζήσε για σένα ζήσε ζήσε ζήσε γιατί θα μας διαλύσεις.εγώ έτσι δε διαλύομαι; κ δε διαλύω το φίλο μου;πόσο θα αντέξει εμένα κ τις φάσεις μου;να προσέχεις τον εαυτό σου...για ποιο λόγο; για να είμαι μια ζωή εξάρτηση;
ωραίο το φόρουμ παιδιά.χαιρομαι που βγάζει μια ελπίδα εισπνοής γιατί αλλιώς η εκπνοή κραταει για πάντα και είναι πολύ δύσκολες οι ώρες...

Εσωτερικη σήψη, (με το βαθυ κ βαρυ νικ:)), καλως ήρθες:)

εχω ακουσει τις ιδιες φρασεις την εποχη που ημουν πολυ ασχημα...πλεον σκεφτομαι πώς οι ανθρωποι οταν νιωθουμε ανημποροι να βοηθησουμε ισως να μην βρισκουμε κατι καλυτερο να πουμε. Ισως να νιωθουμε οτι πρεπει να καλυψουμε το κενο του άλλου, με δικα μας λογια, ισως κ διαικπεραιωτικα....

Εχει μεγάλη αξια να εχεις διπλα σου καποιον...που ναι μπορει να υποφερει κ αυτος διπλα σου, αλλα να θελει να ειναι εκει. ο φιλος σου ειναι εκει γιατι νοιαζεται. κι αυτο μαλλον του φτανει για να ναι διπλα σου.

Μια ζωη δεν θα σαι στην εξαρτηση.Ουτε θα σαι ετσι, εφοσον οσο χαζο κ αν σου ακουγεται ειναι στο χερι σου να νιωσεις καλυτερα. Δεν θα σου πω να γινεις αισιοδοξη, ουτε να ζησεις για καποιον αλλο. Θα σου πω πως σιγουρα η διαδρομη που σ εφερε στο σημειο που βρισκεσαι ηταν κουραστικη. Το να ησουν χαλια ειχε λογο. Κ πώς δεν χρειαζεται να κανεις αλλη υπομονη. Ουτε χρειαζεται να αντεχεις τα παντα. Εχεις καθε δικαιωμα κ να κουραστεις κ να σκασεις.
Και αυτο κανεις...Και ολο αυτο το χαος κ η απελπισια μπορουν να σταθουν σαν ενας καθρεφτης για να δεις τί δεν πηγε καλα μεχρι τωρα. Κι αυτο απο μονο του, μπορει να βοηθησει πολυ για την επανοδο σου, στην ζωη που προσδοκας.

Πιστεύω πολυ στην \"επιστροφη\" σε μια καλυτερη, πιο δυνατη ζωη...

Καλη δύναμη:)...

Quote:

---

Originally posted by εσωτερική_σήψη
να προσέχεις τον εαυτό σου...για ποιο λόγο; για να είμαι μια ζωή εξάρτηση;

---

Γεια σου εσωτερική σήψη,τι εννοείς?

εγω κανω οτι δεν εχω τπτ με τον γιο μου.απλαοταν νιωθω δυσφορια ειμαι πιο υσιχη κ κανω ιπομονη να μ περασει,ενω οταν ειμαι στις καλες μ ασχολουμε περισσοτερο και παιζω με τον μικρο.αλα φοβαμαι μην κληρονομησει κ αυτο απο εμενα.ειδη ειναι πολυ ευεσθητος,τι να κανω να τον κανω πιο σκλιρο?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Εσωτερικη σήψη, (με το βαθυ κ βαρυ νικ:)), καλως ήρθες:)

εχω ακουσει τις ιδιες φρασεις την εποχη που ημουν πολυ ασχημα...πλεον σκεφτομαι πώς οι ανθρωποι οταν νιωθουμε ανημποροι να βοηθησουμε ισως να μην βρισκουμε κατι καλυτερο να πουμε. Ισως να νιωθουμε οτι πρεπει να καλυψουμε το κενο του άλλου, με δικα μας λογια, ισως κ διαικπεραιωτικα....

Εχει μεγάλη αξια να εχεις διπλα σου καποιον...που ναι μπορει να υποφερει κ αυτος διπλα σου, αλλα να θελει να ειναι εκει. ο φιλος σου ειναι εκει γιατι νοιαζεται. κι αυτο μαλλον του φτανει για να ναι διπλα σου.

Μια ζωη δεν θα σαι στην εξαρτηση.Ουτε θα σαι ετσι, εφοσον οσο χαζο κ αν σου ακουγεται ειναι στο χερι σου να νιωσεις καλυτερα. Δεν θα σου πω να γινεις αισιοδοξη, ουτε να ζησεις για καποιον αλλο. Θα σου πω πως σιγουρα η διαδρομη που σ εφερε στο σημειο που βρισκεσαι ηταν κουραστικη. Το να ησουν χαλια ειχε λογο. Κ πώς δεν χρειαζεται να κανεις αλλη υπομονη. Ουτε χρειαζεται να αντεχεις τα παντα. Εχεις καθε δικαιωμα κ να κουραστεις κ να σκασεις.
Και αυτο κανεις...Και ολο αυτο το χαος κ η απελπισια μπορουν να σταθουν σαν ενας καθρεφτης για να δεις τί δεν πηγε καλα μεχρι τωρα. Κι αυτο απο μονο του, μπορει να βοηθησει πολυ για την επανοδο σου, στην ζωη που προσδοκας.

Πιστεύω πολυ στην \"επιστροφη\" σε μια καλυτερη, πιο δυνατη ζωη...

Καλη δύναμη:)...

---

ευχαριστώ πολύ σοφία μου!δεν ξέρω αν πιστεύω σε μια επιστροφή παντως σιγουρα ένα μικρο κομμάτι του εαυτού μου ελπίζει σ΄αυτήν.γι\'αυτό δεν έχω παρατήσει τις θεραπείες αν και πολλές φορές το σκέφτομαι

Quote:

---

Originally posted by panikoula
εγω κανω οτι δεν εχω τπτ με τον γιο μου.απλαοταν νιωθω δυσφορια ειμαι πιο υσιχη κ κανω ιπομονη να μ περασει,ενω οταν ειμαι στις καλες μ ασχολουμε περισσοτερο και παιζω με τον μικρο.αλα φοβαμαι μην κληρονομησει κ αυτο απο εμενα.ειδη ειναι πολυ ευεσθητος,τι να κανω να τον κανω πιο σκλιρο?

---

απλά προσπάθησε να τον ενθαρρύνεις και να τον επιβραβεύεις. μην του κάνεις ας πούμε σκλήρες επικρίσεις \"για το καλό\" του όπως πολύ γονείς θεωρούν σωστο. δεν είναι κακό να είναι καποιος ευαίσθητος μην αγχώνεσαι.το αν θα εκδηλώσει ή οχι διαταραχή δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι σου!μη φοβάσαι απλώς να τον κάνεις να σε εμπιστεύεται κ να του δείχνεις ότι τον αγαπάς:)

Quote:

---

Originally posted by εσωτερική_σήψη
δεν ξέρω αν πιστεύω σε μια επιστροφή παντως σιγουρα ένα μικρο κομμάτι του εαυτού μου ελπίζει σ΄αυτήν.γι\'αυτό δεν έχω παρατήσει τις θεραπείες αν και πολλές φορές το σκέφτομαι

---

Κι εγω ειχα σκεφτει καποιες φορες να σταματησω την θεραπεια μου. Ειχα παρατηρησει μαλιστα οτι αυτο συνεβαινε οταν εθιγα με τον εναν ή τον άλλο τροπο ενα θεμα που με ζοριζε ενω δεν το περιμενα (εννοω στην διαρκεια της ψυχοθεραπειας)....Αντιθετα, τις φορες που τα πραγματα ήταν πιο ήπια δεν σκεφτηκα την φυγη.

Κι εγω πιστεύω πώς ενα κομματι του εαυτου σου πιστεύει, αλλιως δεν θα μπαινες στον κοπο να κανεις κατι....Αυτο το κομματι μπορει να μεγαλωσει:)

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by εσωτερική_σήψη
να προσέχεις τον εαυτό σου...για ποιο λόγο; για να είμαι μια ζωή εξάρτηση;

---

Γεια σου εσωτερική σήψη,τι εννοείς?

---

γεια σου κ σένα αρσι!
όποιος με γνωρίζει αληθινά δε μου έχει εμπιστοσύνη ότι μπορώ να προσέξω τον εαυτό μου εξ αιτίας δύο παλιών απόπειρων που με στοιχειώνουν.ακόμη κ η ψυχολόγος κ ο γιατρός μου αυρτό μου λένε συνέχεια και εγώ έχω απελπιστεί.για ποιο λόγω θέλουν όλοι να ζήσω εφ όσον με κουράζει κ είναι επώδυνο; για να ζω μια ζωή εξαρτώμενη από τα φάρμακα κ τους άλλους γιατί μόνη μου δεν μπορώ κ ούτε έχω κίνητρα για να ζήσω.είμαι βάρος στους άλλους το νιώθω και θεωρώ πολύ εγωιστικό να μου λένε να ζήσω γ ι αυτους...

Quote:

---

Originally posted by εσωτερική_σήψη

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by εσωτερική_σήψη
να προσέχεις τον εαυτό σου...για ποιο λόγο; για να είμαι μια ζωή εξάρτηση;

---

Γεια σου εσωτερική σήψη,τι εννοείς?

---

γεια σου κ σένα αρσι!
όποιος με γνωρίζει αληθινά δε μου έχει εμπιστοσύνη ότι μπορώ να προσέξω τον εαυτό μου εξ αιτίας δύο παλιών απόπειρων που με στοιχειώνουν.ακόμη κ η ψυχολόγος κ ο γιατρός μου αυρτό μου λένε συνέχεια και εγώ έχω απελπιστεί.για ποιο λόγω θέλουν όλοι να ζήσω εφ όσον με κουράζει κ είναι επώδυνο; για να ζω μια ζωή εξαρτώμενη από τα φάρμακα κ τους άλλους γιατί μόνη μου δεν μπορώ κ ούτε έχω κίνητρα για να ζήσω.είμαι βάρος στους άλλους το νιώθω και θεωρώ πολύ εγωιστικό να μου λένε να ζήσω γ ι αυτους...

---

Eίναι εγωιστικό όντος.Αλλά δείχνει πόσο σ\'αγαπάνε.

Να ζήσεις για σένα εσωτερική σήψη.Μπορείς να ζήσεις για σένα παρέα με τους άλλους.Όλοι εξαρτώμαστε πολύ ή λίγο απ\'τους άλλους.Κανείς μας δε μπορεί μόνος.

Κοίτα βαθιά μέσα σου κ δες το νόημα της ζωής.Είναι η μοναδική φορά που βρισκόμαστε εδώ.Όπως κ να περνάμε μιάζει με ταξίδι γεμάτο γοητεία.Ακόμα κ αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι μοναδική πρώτη κ τελευταία κ χθες δε φανταζόσουν ότι θα συνέβαινε.Ο πόνος,η θλίψη,η σήψη είναι κ αυτά στο ταξίδι.Είναι ένας σταθμός.Μέχρι να ρθει το επόμενο τρένο.Το ένα διαδέχεται το άλλο σε ένα μαγικό ταξίδι που δε μπορεί να προβλεφτεί με τίποτα.Κ η ροή του χρόνου είναι συγχρόνως στιγμιαία κ παντοτινή.Συνεχόμενη,συμπα γής αλλά κ αποκομμένη....

Όσα βλέπουμε,όσα ακούμε,όσα μυρίζουμε...δε θα ξαναυπάρχουν ποτέ.

Είναι η μοναδική μας ευκαιρία.

Πόσο καιρό κάνεις θεραπεία?

3 μήνες. κ όλο περίμενε περισσότερα ο γιατρός μου.και όλοι.κ ισως κ εγώ!

Εσωτερική σήψη,πέρασα κατάθλιψη.2 χρόνια φάρμακα κ 4 ψυχοθεραπεία.Είναι πολύ νωρίς.
Υπομονή.Θα περάσει.Έχω ζήσει στο χάος συνεχόμενα για πολύ καιρό.Στο τίποτα.Σε όλα αυτά που λες.

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Εσωτερική σήψη,πέρασα κατάθλιψη.2 χρόνια φάρμακα κ 4 ψυχοθεραπεία.Είναι πολύ νωρίς.
Υπομονή.Θα περάσει.Έχω ζήσει στο χάος συνεχόμενα για πολύ καιρό.Στο τίποτα.Σε όλα αυτά που λες.

---

τώρα κατάφερες και βγήκες;ναι όντως είναι νωρίς αλλά όπως κ εσύ ξέρεις είναι πολύ δύσκολο!κ φοβάμαι πολύ μια υποτροπή τώρα στις γιορτές.δεν μ\'αρεσαν ποτέ ειδικά τα χριστούγεννα...

σηψη, διαβασα τί γραφεις. Οπως λεει κ η Arsi ειναι πολυ νωρις ακομα! Το να φτασεις σ αυτο το σημειο δεν ειναι τυχαιο. Σιγουρα υπάρχουν πραγματα που σε πληγωσαν, που σε εφεραν στο σημειο που βρισκεσαι. Το πώς κ γιατι θα τα βρεις μονη σου, οπως κ τον τροπο να ανακαμψεις. Θελουν ομως χρονο αυτα: η φροντιδα, η εξεταση των οσων περασες, η δυναμη να τα δεις κ να τα αισθανθεις συνειδητα....Τον δικο σου χρονο.

Για μενα, το πρωτο δυσκολο βημα ηταν να παραδεχτω οτι δεν ειμαι καλα. Το δευτερο οτι κατι δραστικο πρεπει να κανω...Μετα, ηρθαν ολα οχι πιο ευκολα, αλλα λειτουργησαν ολα καλυτερα κ μεσα μου κ στη ζωη μου.

Ευχομαι να οδηγηθεις οσο συντομοτερα γινεται σε μια πιο υποφερτη κατασταση. Απο τη στιγμη που παιρνεις βοηθεια με οποιον τροπο καπως θα δουλεψει, θα δεις...

Quote:

---

Originally posted by εσωτερική_σήψη

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Εσωτερική σήψη,πέρασα κατάθλιψη.2 χρόνια φάρμακα κ 4 ψυχοθεραπεία.Είναι πολύ νωρίς.
Υπομονή.Θα περάσει.Έχω ζήσει στο χάος συνεχόμενα για πολύ καιρό.Στο τίποτα.Σε όλα αυτά που λες.

---

τώρα κατάφερες και βγήκες;ναι όντως είναι νωρίς αλλά όπως κ εσύ ξέρεις είναι πολύ δύσκολο!κ φοβάμαι πολύ μια υποτροπή τώρα στις γιορτές.δεν μ\'αρεσαν ποτέ ειδικά τα χριστούγεννα...

---

Aπ\'αυτό το \'πράγμα\' βγήκα.Την κόλαση,το κενό,τις τάσεις αυτοκτονίας,την αρνητικότητα,το ψέμα.Να μην ξέρω που να σταθώ κ η λογική παράλογη.....Αυτό το \'πράγμα\' που λέγεται κατάθλιψη.

Όταν το περνούσα δεν πίστευα ότι υπήρχε ούτε 1% να βγω από κει.

Υπομονή.Θεραπεύεται.


Κ υποτροπή να υπάρξει θα είναι για λίγο κ αντιμετωπίζεται,να σκέφτεσαι τη θεραπεία σου κ ότι ΘΑ ΒΓΕΙΣ.

κ μη βιάζεσαι...

Μακαρι!ευχαριστώ παιδιά για τη στήριξη!!