τι προβλημα εχω;

καλησπερα σας,
με λενε κωνσταντινο και ειμαι 21 ετων,περσι περιπου τελη αυγουστου βιωσα για πρωτη φορα κριση πανικου. Ελειπα διακοπες και μια μερα που ητα ν να παμε βολτα νομιζα οτι ειχα χασει τα κλειδια του δωματιου στο ξενοδοχειου, εχοντα φυγει απο το δωματιο και μεχρι και βρεθουν ημουν υπο πολυ στρες για το αν τα βρηκε καποιος κατω και μπηκε μεσα να μας παρει τα πραγματα, μεχρις οτου βρεθηκαν. Υστερα απο ολο αυτο το σκηνικο επαθα κριση πανικου μεσα στο αμαξι εχοντας φυγει απο το ξενοδοχειο για να παμε βολτα. Την 2η κριση πανικου της επαθα καποιες μερες αργοτερα μεσα στον ηλεκτρικο πηγαινοντας να δωσω μαθημα στο πανεπιστημιο. Απο κει και επειτα οποτε εμπαινα σε αμαξι ή ηλεκτρικο, παθαινα κριση πανικου (ισως διοτι συνεδεσα αυτα τα 2 μερη με το γεγονος οτι το επαθα μια φορα, αρα θα το ξαναπαθω). Ηταν για μενα μια πολυ αγχωτικη και μεταβατικη περιοδος της ζωης μου διοτι οντας 2ετης φοιτητης ειχα καταφερει λογω αριστων επιδοσεων στο πανεπιστημιο να βρω μια δουλεια στον τομεα μου(πληροφορικη) και να πρεπει να ισορροπησω τις απαιτησεις απο τον κοινωνικο, εργασιακο και εκπαιδευτικο περιγυρο. Υστερα απο ενα σημειο, οχι μονο παθαινα κρισεις πανικου, αλλα με το που ετοιμαζομουν να φυγω απο το σπιτι να ξεκινησω την φορτωμενη μου μερα ενιωθα ενα κομπο στον στομαχι και ενα αγχος να με κατακλυει,συνοδευομενο απο ενα lightheadedness, δηλαδη ζαλη, το οποιο ηταν και ειναι, αλλα οχι τοσο εντονα, ενα επιμονο συμπτωμα του ο,τι εχω, που πιστευα οτι ηταν αγοραφοβια (1). Αυτα τα συμπτωματα οταν ημουν σπιτι δεν υπηρχαν, ημουν σχεδον μια χαρα. Γυρω στον Φλεβαρη φετος, εχοντας περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να σιγουρευτω οτι αυτο το θεμα ηταν ψυχολογικο και οχι κατι αλλο, το πηρα αποφαση να ξεκινησω συνεδριες με εναν ψυχολογο. Επειτα απο 10 περιπου συνεδριες επρεπε να σταματησω λογω καραντινας, πραγμα που δεν με ενοχλησε τοσο γιατι παρολο που στην αρχη ενιωθα ωραια να μιλαω με καποιον για τα προβληματα μου(ειμαι κλειστος σαν χαρακτηρας) μετα απο ενα σημειο δεν ενιωθα η συζητηση μαζι του να με οδηγει καπου, ισως θα επρεπε να ειχα αλλαξει ψυχολογο σε αυτο το σημειο.
Ερχομενος στο σημερα, αρκετα απο αυτα τα συμπτωματα της αγοραφοβιας εχουν υποχωρησει αλλα μερικα οπως το lightheadedness και λιγα ακομη δεν λενε να φυγουν. Οταν ειμαι μεσα σε ενα αμαξι ακομα με πιανει ενα αγχος, ειδικοτερα οταν μπαινω σε ηλετρικο ή και λεωφορειο το παθαινω αυτο(2).
Οι ερωτησεις που θετω ειναι οι εξης:
(1) Ειναι δυνατον οι κρισεις πανικου να μετατραπουν σε κατι μεγαλυτερο οπως η αγοραφοβια;
(2) Τα συμπτωματα που παθαινω ενος ειμαι σε καποιο μεσο μετακινησης, τα οποια παλαιοτερα ηταν πολυ πιο εντονα ειναι: δυσκολια στην αναπνοη, σφιχτο στομαχι, ζαλη, ταση για λιποθυμια, σπανια μουδιασμα σε χερια και προσωπο, σφιξιμο και μουδιασμα γεννητικων οργανων(νεο συμπτωμα).
(3) Εχω περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να αποκλεισω οποιοδηποτε παθολογικο προβλημα θα μπορουσε να σχετιζεται με ολα αυτα, ειναι δυνατον το κοκτειλ ολων αυτων των συμπτωματων να ειναι καθαρα ψυχολογικο;
Συγγνωμη για την εκτενη αυτη αναληση απλα επρεπε να αναφερω τις περιστασεις που συνδεονται με αυτα τα γεγονοτα.
Ευχαριστω εκ των προτερων με οποιον ασχοληθει με αυτο το προβλημα μου.

Quote:

---

Originally Posted by kostas2601

καλησπερα σας,
με λενε κωνσταντινο και ειμαι 21 ετων,περσι περιπου τελη αυγουστου βιωσα για πρωτη φορα κριση πανικου. Ελειπα διακοπες και μια μερα που ητα ν να παμε βολτα νομιζα οτι ειχα χασει τα κλειδια του δωματιου στο ξενοδοχειου, εχοντα φυγει απο το δωματιο και μεχρι και βρεθουν ημουν υπο πολυ στρες για το αν τα βρηκε καποιος κατω και μπηκε μεσα να μας παρει τα πραγματα, μεχρις οτου βρεθηκαν. Υστερα απο ολο αυτο το σκηνικο επαθα κριση πανικου μεσα στο αμαξι εχοντας φυγει απο το ξενοδοχειο για να παμε βολτα. Την 2η κριση πανικου της επαθα καποιες μερες αργοτερα μεσα στον ηλεκτρικο πηγαινοντας να δωσω μαθημα στο πανεπιστημιο. Απο κει και επειτα οποτε εμπαινα σε αμαξι ή ηλεκτρικο, παθαινα κριση πανικου (ισως διοτι συνεδεσα αυτα τα 2 μερη με το γεγονος οτι το επαθα μια φορα, αρα θα το ξαναπαθω). Ηταν για μενα μια πολυ αγχωτικη και μεταβατικη περιοδος της ζωης μου διοτι οντας 2ετης φοιτητης ειχα καταφερει λογω αριστων επιδοσεων στο πανεπιστημιο να βρω μια δουλεια στον τομεα μου(πληροφορικη) και να πρεπει να ισορροπησω τις απαιτησεις απο τον κοινωνικο, εργασιακο και εκπαιδευτικο περιγυρο. Υστερα απο ενα σημειο, οχι μονο παθαινα κρισεις πανικου, αλλα με το που ετοιμαζομουν να φυγω απο το σπιτι να ξεκινησω την φορτωμενη μου μερα ενιωθα ενα κομπο στον στομαχι και ενα αγχος να με κατακλυει,συνοδευομενο απο ενα lightheadedness, δηλαδη ζαλη, το οποιο ηταν και ειναι, αλλα οχι τοσο εντονα, ενα επιμονο συμπτωμα του ο,τι εχω, που πιστευα οτι ηταν αγοραφοβια (1). Αυτα τα συμπτωματα οταν ημουν σπιτι δεν υπηρχαν, ημουν σχεδον μια χαρα. Γυρω στον Φλεβαρη φετος, εχοντας περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να σιγουρευτω οτι αυτο το θεμα ηταν ψυχολογικο και οχι κατι αλλο, το πηρα αποφαση να ξεκινησω συνεδριες με εναν ψυχολογο. Επειτα απο 10 περιπου συνεδριες επρεπε να σταματησω λογω καραντινας, πραγμα που δεν με ενοχλησε τοσο γιατι παρολο που στην αρχη ενιωθα ωραια να μιλαω με καποιον για τα προβληματα μου(ειμαι κλειστος σαν χαρακτηρας) μετα απο ενα σημειο δεν ενιωθα η συζητηση μαζι του να με οδηγει καπου, ισως θα επρεπε να ειχα αλλαξει ψυχολογο σε αυτο το σημειο.
Ερχομενος στο σημερα, αρκετα απο αυτα τα συμπτωματα της αγοραφοβιας εχουν υποχωρησει αλλα μερικα οπως το lightheadedness και λιγα ακομη δεν λενε να φυγουν. Οταν ειμαι μεσα σε ενα αμαξι ακομα με πιανει ενα αγχος, ειδικοτερα οταν μπαινω σε ηλετρικο ή και λεωφορειο το παθαινω αυτο(2).
Οι ερωτησεις που θετω ειναι οι εξης:
(1) Ειναι δυνατον οι κρισεις πανικου να μετατραπουν σε κατι μεγαλυτερο οπως η αγοραφοβια;
(2) Τα συμπτωματα που παθαινω ενος ειμαι σε καποιο μεσο μετακινησης, τα οποια παλαιοτερα ηταν πολυ πιο εντονα ειναι: δυσκολια στην αναπνοη, σφιχτο στομαχι, ζαλη, ταση για λιποθυμια, σπανια μουδιασμα σε χερια και προσωπο, σφιξιμο και μουδιασμα γεννητικων οργανων(νεο συμπτωμα).
(3) Εχω περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να αποκλεισω οποιοδηποτε παθολογικο προβλημα θα μπορουσε να σχετιζεται με ολα αυτα, ειναι δυνατον το κοκτειλ ολων αυτων των συμπτωματων να ειναι καθαρα ψυχολογικο;
Συγγνωμη για την εκτενη αυτη αναληση απλα επρεπε να αναφερω τις περιστασεις που συνδεονται με αυτα τα γεγονοτα.
Ευχαριστω εκ των προτερων με οποιον ασχοληθει με αυτο το προβλημα μου.

---

Έχει μείνει στο υποσυνείδητο σου γι αυτό αντιδράς έτσι κάθε φορά.Ειναι σίγουρα αποτέλεσμα άγχους όλο αυτό.Το καλό είναι ότι πέραν αυτού είσαι λειτουργικός στην καθημερινότητα σου.Γιατρος δεν είμαι ούτε ειδικός αλλά πιστεύω ότι οσο επιμένει το θέμα τόσο πιο πολύ θα σε προβληματίζει και θα γίνεται εντονότερο.Οποτε καλό είναι να το λύσεις πριν γενικευθεί και σε οδηγήσει σε δυσκολίες στην καθημερινότητα σου.Δοκιμασε άλλον ψυχολόγο ή βρες καμία ομάδα που ασχολούνται με διαλογισμό και ασκήσεις ηρεμίας να δεις αν μπορείς να το διαχειριστείς.
Κι εμένα κάπως έτσι είχε ξεκινήσει η αγχώδης διαταραχή αλλά δεν έδινα σημασία.Μεχρι που γενικεύθηκε το άγχος.Πλεον εδώ και ένα μήνα έχω τάση για εμετό κάθε πρωί που σηκώνομαι και σκέφτομαι ότι πρέπει να πάω στη δουλειά.Ξεκινησαν δυσκολίες στον υπνο(πολλές αφυπνίσεις και μικρής διαρκείας ύπνος ).Απλα εγώ τα έχω ξαναπεράσει και ξέρω ότι μόνο με φάρμακα συνέρχομαι όποτε ξεκινησα αγωγή με αντικαταθλιπτικό και 0,5 mg Xanax το βράδυ ελπίζοντας να τα ξεπεράσω τα θέματα αυτά.

ευχαριστω για την απαντηση καταρχας
το προβλημα ειναι οτι ενα χρονο τωρα ακουω για αγχος και στρες, ενω δεν νιωθω καποιο απο αυτα καθως μαρεσουν τα οσα κανω, παρολο που ειναι πιεστικα συνολικα ολα αυτα μαζεμενα.
εσενα τα συμπτωματα σου ειναι περιστασιακα και με καποια trigger points ή καθ'ολη τη διαρκεια της ημερας;

Quote:

---

Originally Posted by kostas2601

ευχαριστω για την απαντηση καταρχας
το προβλημα ειναι οτι ενα χρονο τωρα ακουω για αγχος και στρες, ενω δεν νιωθω καποιο απο αυτα καθως μαρεσουν τα οσα κανω, παρολο που ειναι πιεστικα συνολικα ολα αυτα μαζεμενα.
εσενα τα συμπτωματα σου ειναι περιστασιακα και με καποια trigger points ή καθ'ολη τη διαρκεια της ημερας;

---

Γιαυτο σου λέω ότι είσαι σε πρώιμο στάδιο και ότι εύκολα μπορείς να το λύσεις το θέμα σου χωρίς να απευθυνθείς σε γιατρό.Κι εγώ όταν τα πάθαινα ήταν απλά της στιγμής διαρκούσαν λίγη ώρα αλλά μετα απολάμβανα όλη την υπόλοιπη μέρα μου και οτιδήποτε έκανα.
Εγώ αρχικά ήμουν όλη μέρα χάλια αλλά όπως προείπα ξεκινησα αγωγή και πλέον είμαι λειτουργικός τα πρωινά και καλύτερα από το απόγευμα και μετα.Το θέμα είναι όταν επανέλθω τελείως να ψάξω κι εγώ επιτέλους τι φταίει και όλο επιστρέφω στο ίδιο σημείο.
Όταν ήμουν 21 εύκολα τα ξεπερνούσα όλα με την ανεμελιά που είχα.Δεν έδινα σημασία από ένα σημείο και μετα.Μετα τα 30 μου άρχισα να σωματοποιω τα άγχη μου να τρέχω σε γιατρούς να βγάζω ψυχοσωματικά αλλά και πάλι τα ξεπερνούσα.Στα 40+ πλέον με τόσο στρες από τη δουλειά,με υποχρεώσεις της οικογένειας και της καθημερινότητας έφτασα σε σημείο που δεν μπορούσα να το διαχειριστώ άλλο όλο αυτό.
Απλά στα λέω για να καταλάβεις το ιστορικό μου και πως ξεκίνησαν τα δικά μου που δόξα το Θεό ακόμα και έτσι είναι διαχειρισιμα.

Quote:

---

Originally Posted by kostas2601

καλησπερα σας,
με λενε κωνσταντινο και ειμαι 21 ετων,περσι περιπου τελη αυγουστου βιωσα για πρωτη φορα κριση πανικου. Ελειπα διακοπες και μια μερα που ητα ν να παμε βολτα νομιζα οτι ειχα χασει τα κλειδια του δωματιου στο ξενοδοχειου, εχοντα φυγει απο το δωματιο και μεχρι και βρεθουν ημουν υπο πολυ στρες για το αν τα βρηκε καποιος κατω και μπηκε μεσα να μας παρει τα πραγματα, μεχρις οτου βρεθηκαν. Υστερα απο ολο αυτο το σκηνικο επαθα κριση πανικου μεσα στο αμαξι εχοντας φυγει απο το ξενοδοχειο για να παμε βολτα. Την 2η κριση πανικου της επαθα καποιες μερες αργοτερα μεσα στον ηλεκτρικο πηγαινοντας να δωσω μαθημα στο πανεπιστημιο. Απο κει και επειτα οποτε εμπαινα σε αμαξι ή ηλεκτρικο, παθαινα κριση πανικου (ισως διοτι συνεδεσα αυτα τα 2 μερη με το γεγονος οτι το επαθα μια φορα, αρα θα το ξαναπαθω). Ηταν για μενα μια πολυ αγχωτικη και μεταβατικη περιοδος της ζωης μου διοτι οντας 2ετης φοιτητης ειχα καταφερει λογω αριστων επιδοσεων στο πανεπιστημιο να βρω μια δουλεια στον τομεα μου(πληροφορικη) και να πρεπει να ισορροπησω τις απαιτησεις απο τον κοινωνικο, εργασιακο και εκπαιδευτικο περιγυρο. Υστερα απο ενα σημειο, οχι μονο παθαινα κρισεις πανικου, αλλα με το που ετοιμαζομουν να φυγω απο το σπιτι να ξεκινησω την φορτωμενη μου μερα ενιωθα ενα κομπο στον στομαχι και ενα αγχος να με κατακλυει,συνοδευομενο απο ενα lightheadedness, δηλαδη ζαλη, το οποιο ηταν και ειναι, αλλα οχι τοσο εντονα, ενα επιμονο συμπτωμα του ο,τι εχω, που πιστευα οτι ηταν αγοραφοβια (1). Αυτα τα συμπτωματα οταν ημουν σπιτι δεν υπηρχαν, ημουν σχεδον μια χαρα. Γυρω στον Φλεβαρη φετος, εχοντας περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να σιγουρευτω οτι αυτο το θεμα ηταν ψυχολογικο και οχι κατι αλλο, το πηρα αποφαση να ξεκινησω συνεδριες με εναν ψυχολογο. Επειτα απο 10 περιπου συνεδριες επρεπε να σταματησω λογω καραντινας, πραγμα που δεν με ενοχλησε τοσο γιατι παρολο που στην αρχη ενιωθα ωραια να μιλαω με καποιον για τα προβληματα μου(ειμαι κλειστος σαν χαρακτηρας) μετα απο ενα σημειο δεν ενιωθα η συζητηση μαζι του να με οδηγει καπου, ισως θα επρεπε να ειχα αλλαξει ψυχολογο σε αυτο το σημειο.
Ερχομενος στο σημερα, αρκετα απο αυτα τα συμπτωματα της αγοραφοβιας εχουν υποχωρησει αλλα μερικα οπως το lightheadedness και λιγα ακομη δεν λενε να φυγουν. Οταν ειμαι μεσα σε ενα αμαξι ακομα με πιανει ενα αγχος, ειδικοτερα οταν μπαινω σε ηλετρικο ή και λεωφορειο το παθαινω αυτο(2).
Οι ερωτησεις που θετω ειναι οι εξης:
(1) Ειναι δυνατον οι κρισεις πανικου να μετατραπουν σε κατι μεγαλυτερο οπως η αγοραφοβια;
(2) Τα συμπτωματα που παθαινω ενος ειμαι σε καποιο μεσο μετακινησης, τα οποια παλαιοτερα ηταν πολυ πιο εντονα ειναι: δυσκολια στην αναπνοη, σφιχτο στομαχι, ζαλη, ταση για λιποθυμια, σπανια μουδιασμα σε χερια και προσωπο, σφιξιμο και μουδιασμα γεννητικων οργανων(νεο συμπτωμα).
(3) Εχω περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να αποκλεισω οποιοδηποτε παθολογικο προβλημα θα μπορουσε να σχετιζεται με ολα αυτα, ειναι δυνατον το κοκτειλ ολων αυτων των συμπτωματων να ειναι καθαρα ψυχολογικο;
Συγγνωμη για την εκτενη αυτη αναληση απλα επρεπε να αναφερω τις περιστασεις που συνδεονται με αυτα τα γεγονοτα.
Ευχαριστω εκ των προτερων με οποιον ασχοληθει με αυτο το προβλημα μου.

---

Κωνσταντίνε οι κρίσεις πανικού συνήθως είναι συσσωρευμένο άγχος το οποίο με τον καιρό σωματοποιείται. Υπαρχει κάτι στη ζωή σου που δεν σου αρέσει? Κάτι που σε πιέζει και δεν μπορείς να το διαχειριστείς? Η αδερφή μου αντιμετώπιζε τέτοιου είδους πρόβλημα, μου τη θυμιζει πολύ η περίπτωση σου. Εκείνη ξεκίνησε ψυχοθεραπεία, ο γιατρός όμως της είπε για να ανταποκριθεί καλύτερα στην ψυχοθεραπεία χρειάζεται και μια ήπια αγωγή. Τώρα 7 μήνες μετά είναι αρκετά καλύτερα και έχει καιρό να πάθει κρίση πανικού. Μην το αφήσεις έτσι γιατί αυτά συσσωρεύονται.

Quote:

---

Originally Posted by kostas2601

καλησπερα σας,
με λενε κωνσταντινο και ειμαι 21 ετων,περσι περιπου τελη αυγουστου βιωσα για πρωτη φορα κριση πανικου. Ελειπα διακοπες και μια μερα που ητα ν να παμε βολτα νομιζα οτι ειχα χασει τα κλειδια του δωματιου στο ξενοδοχειου, εχοντα φυγει απο το δωματιο και μεχρι και βρεθουν ημουν υπο πολυ στρες για το αν τα βρηκε καποιος κατω και μπηκε μεσα να μας παρει τα πραγματα, μεχρις οτου βρεθηκαν. Υστερα απο ολο αυτο το σκηνικο επαθα κριση πανικου μεσα στο αμαξι εχοντας φυγει απο το ξενοδοχειο για να παμε βολτα. Την 2η κριση πανικου της επαθα καποιες μερες αργοτερα μεσα στον ηλεκτρικο πηγαινοντας να δωσω μαθημα στο πανεπιστημιο. Απο κει και επειτα οποτε εμπαινα σε αμαξι ή ηλεκτρικο, παθαινα κριση πανικου (ισως διοτι συνεδεσα αυτα τα 2 μερη με το γεγονος οτι το επαθα μια φορα, αρα θα το ξαναπαθω). Ηταν για μενα μια πολυ αγχωτικη και μεταβατικη περιοδος της ζωης μου διοτι οντας 2ετης φοιτητης ειχα καταφερει λογω αριστων επιδοσεων στο πανεπιστημιο να βρω μια δουλεια στον τομεα μου(πληροφορικη) και να πρεπει να ισορροπησω τις απαιτησεις απο τον κοινωνικο, εργασιακο και εκπαιδευτικο περιγυρο. Υστερα απο ενα σημειο, οχι μονο παθαινα κρισεις πανικου, αλλα με το που ετοιμαζομουν να φυγω απο το σπιτι να ξεκινησω την φορτωμενη μου μερα ενιωθα ενα κομπο στον στομαχι και ενα αγχος να με κατακλυει,συνοδευομενο απο ενα lightheadedness, δηλαδη ζαλη, το οποιο ηταν και ειναι, αλλα οχι τοσο εντονα, ενα επιμονο συμπτωμα του ο,τι εχω, που πιστευα οτι ηταν αγοραφοβια (1). Αυτα τα συμπτωματα οταν ημουν σπιτι δεν υπηρχαν, ημουν σχεδον μια χαρα. Γυρω στον Φλεβαρη φετος, εχοντας περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να σιγουρευτω οτι αυτο το θεμα ηταν ψυχολογικο και οχι κατι αλλο, το πηρα αποφαση να ξεκινησω συνεδριες με εναν ψυχολογο. Επειτα απο 10 περιπου συνεδριες επρεπε να σταματησω λογω καραντινας, πραγμα που δεν με ενοχλησε τοσο γιατι παρολο που στην αρχη ενιωθα ωραια να μιλαω με καποιον για τα προβληματα μου(ειμαι κλειστος σαν χαρακτηρας) μετα απο ενα σημειο δεν ενιωθα η συζητηση μαζι του να με οδηγει καπου, ισως θα επρεπε να ειχα αλλαξει ψυχολογο σε αυτο το σημειο.
Ερχομενος στο σημερα, αρκετα απο αυτα τα συμπτωματα της αγοραφοβιας εχουν υποχωρησει αλλα μερικα οπως το lightheadedness και λιγα ακομη δεν λενε να φυγουν. Οταν ειμαι μεσα σε ενα αμαξι ακομα με πιανει ενα αγχος, ειδικοτερα οταν μπαινω σε ηλετρικο ή και λεωφορειο το παθαινω αυτο(2).
Οι ερωτησεις που θετω ειναι οι εξης:
(1) Ειναι δυνατον οι κρισεις πανικου να μετατραπουν σε κατι μεγαλυτερο οπως η αγοραφοβια;
(2) Τα συμπτωματα που παθαινω ενος ειμαι σε καποιο μεσο μετακινησης, τα οποια παλαιοτερα ηταν πολυ πιο εντονα ειναι: δυσκολια στην αναπνοη, σφιχτο στομαχι, ζαλη, ταση για λιποθυμια, σπανια μουδιασμα σε χερια και προσωπο, σφιξιμο και μουδιασμα γεννητικων οργανων(νεο συμπτωμα).
(3) Εχω περασει απο πολλων ειδικοτητων γιατρους για να αποκλεισω οποιοδηποτε παθολογικο προβλημα θα μπορουσε να σχετιζεται με ολα αυτα, ειναι δυνατον το κοκτειλ ολων αυτων των συμπτωματων να ειναι καθαρα ψυχολογικο;
Συγγνωμη για την εκτενη αυτη αναληση απλα επρεπε να αναφερω τις περιστασεις που συνδεονται με αυτα τα γεγονοτα.
Ευχαριστω εκ των προτερων με οποιον ασχοληθει με αυτο το προβλημα μου.

---

Εγω Κωστα περασα πριν 2 μηνες κρισεις πανικου με εμετους,αγοραφοβια λοφω συσωρευμενο αγχος που ειχα απο τους γονεις μου, οι οποιοι με εκαναν κ με κανουν να νιωθω σχημα, ειδικα η μανα μ. Σημερα πχ να σ δοσω να καταλαβεις... της ειπα να μ στειλει στο messenger τους κωδικους απο τον λογιστη γιατι αυτος εχει βγει στη συνταξη κ μενει 18χλμ μακρια απο την Λαρισα οπου μενω εγω κ μ απαντησε πως αν δεν ερθεις εγω κωδικους δεν σ δινω. Καταρχην το αγορι μ δν ειναι υποχρεωμενο να μ δοσει το αμαξι να παω η να παω με λεωφορειο το οποιο με πιανει κριση πανικου γιατι δεν θελω να παω στο παλιο χωριο οπου εχω μεγαλωσει γιατι φερνω κακες εικονες. Μεν ειμαι καλυτερα αλλα δεν γουσταρω να το πω ωμα να παω. Η μανα μ παντα δημιουργουσε θεμα με οτιδηποτε. Οπως κ τωρα που ο αδερφος μ ειναι 20, βρηκε κοπελα κ τν θελει να τον εχει στο σπιτι φρουρο κ ξεσπαει οπου βρει. Ε δν γινεται. Εσυ πως το επαθες? Σ δημιουργησε κατι ολο αυτο? Εγραψα ολο αυτο να σ δειξω πως ειναι αγχος κ ξεσπασε τωρα ολο αυτο που νιωθεις

Quote:

---

Originally Posted by Ariel96

Εγω Κωστα περασα πριν 2 μηνες κρισεις πανικου με εμετους,αγοραφοβια λοφω συσωρευμενο αγχος που ειχα απο τους γονεις μου, οι οποιοι με εκαναν κ με κανουν να νιωθω σχημα, ειδικα η μανα μ. Σημερα πχ να σ δοσω να καταλαβεις... της ειπα να μ στειλει στο messenger τους κωδικους απο τον λογιστη γιατι αυτος εχει βγει στη συνταξη κ μενει 18χλμ μακρια απο την Λαρισα οπου μενω εγω κ μ απαντησε πως αν δεν ερθεις εγω κωδικους δεν σ δινω. Καταρχην το αγορι μ δν ειναι υποχρεωμενο να μ δοσει το αμαξι να παω η να παω με λεωφορειο το οποιο με πιανει κριση πανικου γιατι δεν θελω να παω στο παλιο χωριο οπου εχω μεγαλωσει γιατι φερνω κακες εικονες. Μεν ειμαι καλυτερα αλλα δεν γουσταρω να το πω ωμα να παω. Η μανα μ παντα δημιουργουσε θεμα με οτιδηποτε. Οπως κ τωρα που ο αδερφος μ ειναι 20, βρηκε κοπελα κ τν θελει να τον εχει στο σπιτι φρουρο κ ξεσπαει οπου βρει. Ε δν γινεται. Εσυ πως το επαθες? Σ δημιουργησε κατι ολο αυτο? Εγραψα ολο αυτο να σ δειξω πως ειναι αγχος κ ξεσπασε τωρα ολο αυτο που νιωθεις

---

Παίρνεις κάποια αγωγή ;και αν ναι σε βοηθάει ;;

Quote:

---

Originally Posted by tselpemts

Παίρνεις κάποια αγωγή ;και αν ναι σε βοηθάει ;;

---

Oχι δεν παίρνω κάποια αγωγή και είμαι πολύ αντίθετη σε αυτό γιατί είμαι 24χρ.το παλεύω μόνη μ. Προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό μ με πράγματα. Πχ τώρα έχω μια ασχολία η οποία είναι μέσω ίντερνετ με καλλυντικά. Το μυαλό δλδ πρέπει να είναι σε άλλες σκέψεις κ όχι να σκέφτεσαι χαζά πράγματα. Όλο αυτό με τον καιρό θα φύγει αλλά χρειάζεται χρόνο. Έχω 2 βδομάδες που ξεκίνησα αυτήν την αθώα δουλίτσα κ είμαι καλύτερα από πριν 2 μήνες που νόμιζα χάνω το μυαλό μ. Δεν πιστεύω η αγωγή σε κάνει καλά, όλα είναι στο μυαλό γιατί δεν έχεις κάποια κατάθλιψη. Όλο αυτό προέρχεται από άγχος. Είναι σαν ένα ηφαίστειο να έχει εκραγεί κ να σιγοκαιει η λάβα για μέρες.

Quote:

---

Originally Posted by Ariel96

Oχι δεν παίρνω κάποια αγωγή και είμαι πολύ αντίθετη σε αυτό γιατί είμαι 24χρ.το παλεύω μόνη μ. Προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό μ με πράγματα. Πχ τώρα έχω μια ασχολία η οποία είναι μέσω ίντερνετ με καλλυντικά. Το μυαλό δλδ πρέπει να είναι σε άλλες σκέψεις κ όχι να σκέφτεσαι χαζά πράγματα. Όλο αυτό με τον καιρό θα φύγει αλλά χρειάζεται χρόνο. Έχω 2 βδομάδες που ξεκίνησα αυτήν την αθώα δουλίτσα κ είμαι καλύτερα από πριν 2 μήνες που νόμιζα χάνω το μυαλό μ. Δεν πιστεύω η αγωγή σε κάνει καλά, όλα είναι στο μυαλό γιατί δεν έχεις κάποια κατάθλιψη. Όλο αυτό προέρχεται από άγχος. Είναι σαν ένα ηφαίστειο να έχει εκραγεί κ να σιγοκαιει η λάβα για μέρες.

---

Το θέμα είναι πως μερικές φορές το συσσωρευμένο άγχος γίνεται μη διαχειρίσιμο.Κι εγώ στα 24 μου μόνος το πάλευα με τα σκαμπανεβάσματα μου αλλά πάντα έβρισκα τρόπο να ξεφύγει το μυαλό.Και φυσικά καλά κανεις και το παλεύεις έτσι γιατί τα φάρμακα όπως και να χει είναι φάρμακα.Στα 41 μου όμως δύσκολα μπορώ να κάνω το μυαλό μου να ξεκολλήσει όταν έχω μια δουλειά μονίμως στρεσογόνα (λογιστής είμαι),όταν έχω οικογένεια και δυο παιδιά να μεγαλώσω και δεν βρίσκεις ποτε χρόνο να κανεις κάτι για τον εαυτό σου το ηφαίστειο φτάνει στο σημείο που εκρήγνυται.

Quote:

---

Originally Posted by tselpemts

Το θέμα είναι πως μερικές φορές το συσσωρευμένο άγχος γίνεται μη διαχειρίσιμο.Κι εγώ στα 24 μου μόνος το πάλευα με τα σκαμπανεβάσματα μου αλλά πάντα έβρισκα τρόπο να ξεφύγει το μυαλό.Και φυσικά καλά κανεις και το παλεύεις έτσι γιατί τα φάρμακα όπως και να χει είναι φάρμακα.Στα 41 μου όμως δύσκολα μπορώ να κάνω το μυαλό μου να ξεκολλήσει όταν έχω μια δουλειά μονίμως στρεσογόνα (λογιστής είμαι),όταν έχω οικογένεια και δυο παιδιά να μεγαλώσω και δεν βρίσκεις ποτε χρόνο να κανεις κάτι για τον εαυτό σου το ηφαίστειο φτάνει στο σημείο που εκρήγνυται.

---

Συγνώμη για τον ενικό που σας μιλούσα δεν ήξερα ότι είστε μεγαλύτερος από εμένα. Λοιπόν. Να προτείνω κάτι. Ξέρω πως έχει η δουλειά σας, είναι στρεσογονα όπως προολιγου γράψατε, όμως πρέπει να σκεφτείτε λογικά. Αξίζει όλο αυτό το άγχος να σας χαλάει την ημέρα, να σας κάνει να σηκωνεστε το πρωί κ να λέτε (ωχ τι θα κάνω με αυτό το θέμα, τι θα κάνω με το άλλο, αυτός μ είπε έτσι, εκείνος θέλει να τ φτιάξω αυτό το χαρτί).... Πάρτε το χαλαρά. Συνδιαστε την ημέρα σας με κάτι θετικό. Όσο για την οικογένεια που έχετε είναι ευχαριστώ να είστε στη θέση τ πατέρα κ να έχετε παιδιά πίσω σας κ μια γυναίκα που σας αγαπάει, σας εκτιμάει. Μην την στεναχωριέται γιατί είστε ο κυριος άντρας τ σπιτιού.
Ο πατέρας μ έχει κατάθλιψη από τότε που ήμουν 11χρ. με αποτέλεσμα να μην ζήσω εφηβική εμπειρία κ να με έχει η μάνα μ δούλα. Επεισης από τότε που είναι στα χαμένα ο πατέρας μ, η μάνα μ τα κάνει όλα με αποτέλεσμα να είναι μέσα στην γκρίνια, τα νεύρα κ όλα τα χάλια τ κόσμου που θα σκεφτείτε κ να μ χαλάει την διάθεση με τα καμώματα της. Καθώς είστε στρεσαρισμενος εσεις κ με άγχος η οικογένεια γίνεται ευάλωτη κ καθώς δεν το καταλαβαίνετε έχει επιρεαση κ αυτήν. Σκέφτητε όμορφα κ ευχάριστα πράγματα. (ξέρω πως είναι δύσκολο, πως δεν μπορείτε να το ελέγξετε), αλλά όταν το μυαλό σας πάει στον αρνητισμό σκέφτητε την θάλασσα, την αμμουδιά, κτ που σας έκανε να νιώσετε όμορφα στο παρελθόν.

Quote:

---

Originally Posted by Ariel96

Συγνώμη για τον ενικό που σας μιλούσα δεν ήξερα ότι είστε μεγαλύτερος από εμένα. Λοιπόν. Να προτείνω κάτι. Ξέρω πως έχει η δουλειά σας, είναι στρεσογονα όπως προολιγου γράψατε, όμως πρέπει να σκεφτείτε λογικά. Αξίζει όλο αυτό το άγχος να σας χαλάει την ημέρα, να σας κάνει να σηκωνεστε το πρωί κ να λέτε (ωχ τι θα κάνω με αυτό το θέμα, τι θα κάνω με το άλλο, αυτός μ είπε έτσι, εκείνος θέλει να τ φτιάξω αυτό το χαρτί).... Πάρτε το χαλαρά. Συνδιαστε την ημέρα σας με κάτι θετικό. Όσο για την οικογένεια που έχετε είναι ευχαριστώ να είστε στη θέση τ πατέρα κ να έχετε παιδιά πίσω σας κ μια γυναίκα που σας αγαπάει, σας εκτιμάει. Μην την στεναχωριέται γιατί είστε ο κυριος άντρας τ σπιτιού.
Ο πατέρας μ έχει κατάθλιψη από τότε που ήμουν 11χρ. με αποτέλεσμα να μην ζήσω εφηβική εμπειρία κ να με έχει η μάνα μ δούλα. Επεισης από τότε που είναι στα χαμένα ο πατέρας μ, η μάνα μ τα κάνει όλα με αποτέλεσμα να είναι μέσα στην γκρίνια, τα νεύρα κ όλα τα χάλια τ κόσμου που θα σκεφτείτε κ να μ χαλάει την διάθεση με τα καμώματα της. Καθώς είστε στρεσαρισμενος εσεις κ με άγχος η οικογένεια γίνεται ευάλωτη κ καθώς δεν το καταλαβαίνετε έχει επιρεαση κ αυτήν. Σκέφτητε όμορφα κ ευχάριστα πράγματα. (ξέρω πως είναι δύσκολο, πως δεν μπορείτε να το ελέγξετε), αλλά όταν το μυαλό σας πάει στον αρνητισμό σκέφτητε την θάλασσα, την αμμουδιά, κτ που σας έκανε να νιώσετε όμορφα στο παρελθόν.

---

Δεν με πειράζει να μιλάμε στον ενικό άλλωστε δεν αισθάνομαι τόσο μεγάλος.Εχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις και μιλάς πολύ ώριμα για την ηλικία σου και λυπάμαι που πέρασες έτσι δύσκολα όλα αυτά τα χρόνια.
Δυστυχώς η αγχώδης διαταραχή και η κατάθλιψη είναι η μάστιγα της εποχής μας.Αυτη την περίοδο που είμαι στην έξαρση δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά δυστυχώς.Το ζήτημα είναι όταν επανέλθω τότε να δω τα πράγματα σωστά,να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και να ψάξω να βρω το μέσα μου.Αλλα για την ώρα μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό.Ελπιζω σύντομα να είμαι σε θέση να λειτουργώ ξανά σωστά.
Καλή δύναμη σε όσους υποφέρουν και το παλεύουν παιδιά και υπομονή.

Quote:

---

Originally Posted by tselpemts

Δεν με πειράζει να μιλάμε στον ενικό άλλωστε δεν αισθάνομαι τόσο μεγάλος.Εχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις και μιλάς πολύ ώριμα για την ηλικία σου και λυπάμαι που πέρασες έτσι δύσκολα όλα αυτά τα χρόνια.
Δυστυχώς η αγχώδης διαταραχή και η κατάθλιψη είναι η μάστιγα της εποχής μας.Αυτη την περίοδο που είμαι στην έξαρση δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά δυστυχώς.Το ζήτημα είναι όταν επανέλθω τότε να δω τα πράγματα σωστά,να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και να ψάξω να βρω το μέσα μου.Αλλα για την ώρα μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό.Ελπιζω σύντομα να είμαι σε θέση να λειτουργώ ξανά σωστά.
Καλή δύναμη σε όσους υποφέρουν και το παλεύουν παιδιά και υπομονή.

---

Κάποιες καταστάσεις μας φέρνουν να στα άκρα όμως ήμαστε πολεμιστές κ θα παλέψουμε για ότι μας καταβάλλει ψυχικά. :) Πραγματικά εύχομαι γρήγορα να βγεις από αυτόν τον ''Γολγοθά'' κ σ εύχομαι καλή δύναμη κ να σου φύγουν αυτά τα συμπτώματα. Μόνο μην το θρέφεις, μην το αφήνεις να σε καταβαλει γιατί γίνεται ισχυρό.

Quote:

---

Originally Posted by Ariel96

Κάποιες καταστάσεις μας φέρνουν να στα άκρα όμως ήμαστε πολεμιστές κ θα παλέψουμε για ότι μας καταβάλλει ψυχικά. :) Πραγματικά εύχομαι γρήγορα να βγεις από αυτόν τον ''Γολγοθά'' κ σ εύχομαι καλή δύναμη κ να σου φύγουν αυτά τα συμπτώματα. Μόνο μην το θρέφεις, μην το αφήνεις να σε καταβαλει γιατί γίνεται ισχυρό.

---

Να είσαι καλά ευχαριστώ για τις συμβουλές.Κι εσυ να μείνεις έτσι δυνατή σε όλη σου τη ζωή !!!

Άλλο κρίση πανικού και άλλο φοβία.. Όλα αυτά που βιώνεις είναι φοβίες και όχι κρίσεις πανικού.

Ποιος ήταν ο στόχος σου αρχίζοντας ψυχοθεραπεία και πόσο χρόνο πίστευες ότι χρειάζεται για να τον πετύχεις και γιατί δεν έψαξες να βρεις κάποιον άλλον Αφού είδες ότι αυτός δεν σου ταιριάζει;

Quote:

---

Originally Posted by kartpal

Κωνσταντίνε οι κρίσεις πανικού συνήθως είναι συσσωρευμένο άγχος το οποίο με τον καιρό σωματοποιείται. Υπαρχει κάτι στη ζωή σου που δεν σου αρέσει? Κάτι που σε πιέζει και δεν μπορείς να το διαχειριστείς? Η αδερφή μου αντιμετώπιζε τέτοιου είδους πρόβλημα, μου τη θυμιζει πολύ η περίπτωση σου. Εκείνη ξεκίνησε ψυχοθεραπεία, ο γιατρός όμως της είπε για να ανταποκριθεί καλύτερα στην ψυχοθεραπεία χρειάζεται και μια ήπια αγωγή. Τώρα 7 μήνες μετά είναι αρκετά καλύτερα και έχει καιρό να πάθει κρίση πανικού. Μην το αφήσεις έτσι γιατί αυτά συσσωρεύονται.

---

οι κρισεις πανικου οπως ανεφερα δεν ειναι πλεον τοσο μεγαλο θεμα, ειναι τα υπολοιπα προβληματα τα οποια προκυπτουν σε στιγμες χωρις να υπαρχει λογος ή οε μερη συνηθως συγκεκριμενα π.χ. μεσα μεταφορας, αμαξι κλπ. Εχω αρκετα γεματο (ή μαλλον ειχα προ καραντινας) που συνιστουσε 4-6 ωρες την μερα παρακολουθησης στο πανεπιστημιο και part time δουλεια(4 ωρες) μαζι με ΜΜΜ περιπου 4 ωρες αθροιστικα, τη μερα. Οποτε το να λειπεις 14 ωρες πανω κατω τη μερα οντας φοιτητης δεν ειναι ο,τι καλυτερο αλλα δεν παυουν ολα αυτα να αποτελουν δικη μου επιλογη.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Άλλο κρίση πανικού και άλλο φοβία.. Όλα αυτά που βιώνεις είναι φοβίες και όχι κρίσεις πανικού.

Ποιος ήταν ο στόχος σου αρχίζοντας ψυχοθεραπεία και πόσο χρόνο πίστευες ότι χρειάζεται για να τον πετύχεις και γιατί δεν έψαξες να βρεις κάποιον άλλον Αφού είδες ότι αυτός δεν σου ταιριάζει;

---

κρισεις πανικου ηταν οντως για ενα διαστημα αλλα επειτα σταματησαν και αντικατασταθηκαν με τη νεα μορφη εκφρασης αγχους σε σωματικα συμπτωματα. Φοβιες δεν ξερω αν ειναι οντως, καθως εχω περασει τα τελευταια 10 χρονια χρησιμοποιωντας τα μεσα σε καθημερινη βαση, οποτε δεν καταλαβαινω πώς ξαφνικαν να αρχισει τοσο εντονα ολο αυτο.
Ο στοχος μου ηταν ξεκαθαρος, να βρω ενα τροπο να σταματησουν αυτα τα σωματικα που ειχα καθως επεμβαιναν στην καθημερινοτητα μου και τις κοινωνικες συναναστροφες καθως μετα απο ενα σημειο δεν ηθελα να λειπω απο το σπιτι παρα μονο οταν επρεπε να εκτελω τις υποχρεωσεις μου (πανεπιστημιο, δουλεια) οποτε οι εξοδοι διασκεδασης σταματησαν.
Ηθελα να ξεκινησω αλλον απλως ο συγκεκριμενος εκανε καλυτερη τιμη λογω του οτι ειμαι φοιτητης (πληρωνα μονος μου τις συνεδριες καπως δεν ηθελα να επιβαρυνω τους γονεις μου) και δεν εβρισκα καποιον αλλον που να εκανε καλη τιμη καθως το οικονομικο ζητημα ηταν εκεινο που με εμποδιζε τοσο καιρο να το ξεκινησω.

Φοβίες είναι αυτά που περιγράφεις. Η κρίση πανικού έρχεται όταν είσαι μια χαρά και δεν μπορείς να βρεις την αιτία που νιώθεις έτσι.

Αφού έχεις αυτούς τους στόχους πόσο χρόνο έδωσες στον εαυτό σου και στην θεραπεία;; 10 συνεδρίες; μακάρι να ήταν τόσο εύκολα όλα και με δέκα συνεδρίες να βλέπαμε το θαύμα.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Φοβίες είναι αυτά που περιγράφεις. Η κρίση πανικού έρχεται όταν είσαι μια χαρά και δεν μπορείς να βρεις την αιτία που νιώθεις έτσι.

Αφού έχεις αυτούς τους στόχους πόσο χρόνο έδωσες στον εαυτό σου και στην θεραπεία;; 10 συνεδρίες; μακάρι να ήταν τόσο εύκολα όλα και με δέκα συνεδρίες να βλέπαμε το θαύμα.

---

Όσον αφορά την κρίση πανικού διαφωνώ, πιστεύω ότι γίνεται trigger από μέρη τα οποία έχεις ξαναπαθει στο παρελθόν, δεν επεκτάθηκα στο θέμα των κρίσεων πανικού καθώς αποτελεί παρελθόν ( ελπιζω ) για μένα. Όταν πήγαινα προς τον σταθμό του ηλεκτρικού π.χ. με έπιανε ένα σφίξιμο και χωρίς καν να το καταλάβω μόλις άρχιζε να κινείται όντως ξέσπασε κρίση πανικού.
Η θεραπεία δυστυχώς έλειξε λόγω καραντίνας και μετά απλά δεν ασχολήθηκα. Προφανώς και δεν πίστευα ότι μέσα σε 10 συνεδρίες θα λυνόταν, μακάρι να ήταν έτσι. Ευελπιστώ να βρω κάποιον προσιτό σε τιμή για να μπορέσω να συνεχίσω την θεραπεία.

Σχολίασα τα περιστατικά που είπες και είπα ότι είμαι φοβίες.. Σίγουρα θα έχεις πάθει και κρίσεις πανικού απλά τα παραδείγματα που έδωσες δεν έλεγαν αυτό.

Σκέφτεσαι να ξαναβάλεις την ψυχοθεραπεία στην ζωη σου;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Φοβίες είναι αυτά που περιγράφεις. Η κρίση πανικού έρχεται όταν είσαι μια χαρά και δεν μπορείς να βρεις την αιτία που νιώθεις έτσι.

Αφού έχεις αυτούς τους στόχους πόσο χρόνο έδωσες στον εαυτό σου και στην θεραπεία;; 10 συνεδρίες; μακάρι να ήταν τόσο εύκολα όλα και με δέκα συνεδρίες να βλέπαμε το θαύμα.

---

Παιδιά σε νορμάλ τιμή σε μια ψυχολόγο 10 συνεδρίες είναι 320 ευρώ, την ημέρα εάν έχει κατά μέσω όρο 8 με 10 άτομα την ημερα βγάζει 240 με 320 η λογική τιμή την κατατάσσω στα 40 ευρώ την συνεδρία που είναι εδώ στην περιοχή μου άλλου θα παίρνουν και περισσότερα!! Άσχετο αυτό που γράφω αλλα είμαι στα τρελά μου και δεν την παλευω!!

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Παιδιά σε νορμάλ τιμή σε μια ψυχολόγο 10 συνεδρίες είναι 320 ευρώ, την ημέρα εάν έχει κατά μέσω όρο 8 με 10 άτομα την ημερα βγάζει 240 με 320 η λογική τιμή την κατατάσσω στα 40 ευρώ την συνεδρία που είναι εδώ στην περιοχή μου άλλου θα παίρνουν και περισσότερα!! Άσχετο αυτό που γράφω αλλα είμαι στα τρελά μου και δεν την παλευω!!

---

Ναι δυστυχώς ζητάνε πολλά. Εγώ δίνω 60 ευρώ την φορά.. Ξέρω όμως ότι υπάρχει και η επιλογή να πας σε ψυχολόγο δωρεάν..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ναι δυστυχώς ζητάνε πολλά. Εγώ δίνω 60 ευρώ την φορά.. Ξέρω όμως ότι υπάρχει και η επιλογή να πας σε ψυχολόγο δωρεάν..

---

Σε μεγάλη πόλη είναι εύκολο να πας δωρεάν σε μικρή και ιδίως εάν μένεις σε χωριό και δουλεύουν άτομα από το νοσοκομείο που έχει δωρεάν ψυχολόγο δεν μπορείς να πας γιατί σε μια μέρα θα το μάθει όλο το χωριο. Εγώ πληρώνω 40 ευρώ την επίσκεψη αλλά είναι και ο ψυχίατρος κάποια στιγμή πρέπει να πάω και εκεί έχει περάσει καιρός!!

Το δικό μου χωριό τέτοιες πολυτέλειες δεν έχει. Στην πόλη όμως υπάρχουν επιλογές.. Στο νοσοκομείο. Απλά δεν μπορείς να πηγαίνεις τόσο συχνά όσο σε ένα ιδιώτη.