θα νιώσω επιτέλους ζωντανός;

Καλησπέρα σε όλους!

Έχω διαγνωστεί με ψύχωση εδώ και ένα περίπου χρόνο και μετά από ένα διάστημα πολύ δύσκολο για εμένα, όπου οι παράλογες σκέψεις κυριαρχούσαν. Παίρνω 100mg Solian μαζί με μια μικρή δόση αντικαταθλιπτικού πρωί βράδυ. Το θέμα μου είναι, ότι με την φαρμακευτική αγωγή δεν νιώθω απολύτως τίποτα, σαν ένα κενό να με διακατέχει.Έλλειψη συναισθημάτων, συγκέντρωσης, οργάνωσης, αποθήκευσης και συγκράτησης πληροφοριών, ατονία και έλλειψη ενεργητικότητας κάνουν τη ζωή μου πολύ δύσκολη. Το ερώτημα μου είναι τι να κάνω για να φύγουν όλα αυτά. Μήπως ευθύνεται η φαρμακευτική αγωγή για την κατάστασή μου; Έχει κανείς ανάλογη εμπειρία; Ο γιατρός μου λέει ότι χρειάζεται χρόνος; Θα ήθελα να σταματήσω την αγωγή αλλά μου είπε πως πρέπει να την παίρνω για άλλα 2 χρόνια. Δεν αντέχω να είμαι έτσι και του το εξηγώ κάθε φορά που πηγαίνω. Οι σκέψεις παρόλα αυτά μου έχουν φύγει. Καμία συμβουλή; Ξεκίνησα γυμναστήριο αλλά δεν βλέπω μεγάλη διαφορά. Είναι σαν να μην γνωρίζω τον εαυτό μου πλέον. Θα φύγουν κάποτε όλα αυτά; Είμαι 25 χρονών.

100μγ παιρνεις η 1000 μγ γιατι 100 ειναι παρα πολυ λιγα.....

Quote:

---

Originally Posted by pavlosla

100μγ παιρνεις η 1000 μγ γιατι 100 ειναι παρα πολυ λιγα.....

---

100mg παίρνω μαζί με cipralex, Πάρολα αυτά είμαι στην κατάσταση που περιγράφω!

Quote:

---

Originally Posted by txopit

100mg παίρνω μαζί με cipralex, Πάρολα αυτά είμαι στην κατάσταση που περιγράφω!

---

βασικά παίρνω 200mg μέσα στη μέρα 100 το πρωί και 100 το βράδυ.

ο αγωνας ειναι μακροχρονιος, εμενα μου πηρε 5 χρονια να φυγουν συμπτωματα και να με καλα

Εννοείς τα αρνητικά συμπτώματα, σαν αυτά που περιγράφω πιο πάνω;

Καταλαβαινω την Ηττα που τρως. Κι εγω ετσι ημουν ξεκινησα 23 χρονων και ειμαι 40. Δυστυχως πρεπει να κανεις υπομονη. Η ατονια και ολα τα αρνητικα που λες ειναι απο τα φαρμακα, ειναι επειδη σε κρατανε σε καταστολη, δεν σε αφηνουν διεργειρεσε στον εγκεφαλο. Θα σε ζορισουν γτ εισαι νεος θες γυναικες, κανονικη ζωη κτλ. αλλα κανε υπομονη οτι φουρτουνα και να σου ερθει.

δηλαδή εσύ από τα 23 σου νιώθεις έτσι, δεν έχει βελτιωθεί καθόλου η κατάστασή σου, από τα 23 σου παίρνεις χάπια;

Έχουν μειωθεί μερικά αρνητικά αλλά έχω μεγάλη αγοραφοβία ακούω και φωνές ακόμα, αυτοπεποίθηση μηδέν,.. πχ 5 χρόνια single..

Άστα.. τίποτα από αυτά που θέλω..

έγω δεν ακούω φωνές, ούτε άκουγα ποτέ, μόνο παράλογες σκέψεις είχα; του τύπου ότι θα πεθάνω, ότι το ξέρουν όλοι αυτό, ότι κάτι έχουν τα μάτια μου και δεν κινουνται και αυτό σημαίνει ότι είμαι νεκρός κλπ, Το θέμα μου είναι πως όταν μου συνέβαιναν όλα αυτά , είχα βγει τελείως από την πραγματικότητα, δεν μπορούσα να καταλάβω ότι όλα αυτά είναι παράλογα. έιχα πιστέψει κάτι και το είχα αποδεχθεί. Πριν λίγο καιρό που ελάττωσα πάρα πολύ την αγωγή μου με την επίβλεψη του θεράποντος ιατρού, όλα αυτά μου επανήλθαν για λίγο διάστημα. Δεν έτρωγα δεν μπορούσα να κοιμηθώ γτ πίστευα ότι πεθαίνω. Μετά από αύξηση της δόσης μου έφυγαν οι σκέψεις αυτές αλλά είμαι στην κατάσταση που περιέγραψα αρχικά. Για να μην μιλήσω για τη σεξουαλική μου διάθεση που δεν υπάρχει απλά.

Quote:

---

Originally Posted by txopit

έγω δεν ακούω φωνές, ούτε άκουγα ποτέ, μόνο παράλογες σκέψεις είχα; του τύπου ότι θα πεθάνω, ότι το ξέρουν όλοι αυτό, ότι κάτι έχουν τα μάτια μου και δεν κινουνται και αυτό σημαίνει ότι είμαι νεκρός κλπ, Το θέμα μου είναι πως όταν μου συνέβαιναν όλα αυτά , είχα βγει τελείως από την πραγματικότητα, δεν μπορούσα να καταλάβω ότι όλα αυτά είναι παράλογα. έιχα πιστέψει κάτι και το είχα αποδεχθεί. Πριν λίγο καιρό που ελάττωσα πάρα πολύ την αγωγή μου με την επίβλεψη του θεράποντος ιατρού, όλα αυτά μου επανήλθαν για λίγο διάστημα. Δεν έτρωγα δεν μπορούσα να κοιμηθώ γτ πίστευα ότι πεθαίνω. Μετά από αύξηση της δόσης μου έφυγαν οι σκέψεις αυτές αλλά είμαι στην κατάσταση που περιέγραψα αρχικά. Για να μην μιλήσω για τη σεξουαλική μου διάθεση που δεν υπάρχει απλά.

---

κανε υπομονη θα φτιαξεις.την ψυχωση πως την επαθες ετσι ξαφνικα προηγηθηκε αγχος ουσιες και τα λοιπα;;;παντως και γω οταν πρωτοαρρωστησα ειχα παντελης ελλειψη σεξουαλικης επιθυμιας μετα τα 4 χρονια αρχισα να εχω ορμες παλι.την επαθα στα 15 μου την ψυχωση τωρα ειμαι 30 ετων.μην κοψεις τα φαρμακα γιατι θα γινεις χειροτερα απο πριν.καθε υποτροπη και χειροτερα.θελει αρκετο καιρο για να φτιαξεις αλλα να παιρνεις συστηματικα την αγωγη.δεν ξερω νοσηλευτηκες ποτε;;; εγω εχω δυο νοσηλειες.και γω δεν ακουγα ποτε φωνες αλλα εχω διαγνωση σχιζοσυναισθηματικη δηλαδη σχιζοφρενεια και καταθλιψη μαζι

κάνω αρκετή υπομονή. Νίωθω αρκετά μόνος σε όλο αυτό και ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Το θέμα μου είναι να περιμένω σε κάτι καλύτερο και όλο αυτό να αλλάξει. Δεν μπορώ να με φανταστώ να ζω έτσι. Γι αυτό και γράφω εδώ, προκειμένου να καταλάβω αν αυτό όλο γίνεται να αλλάξει. Κάθε μέρα νιώθω το ίδιο κενό, σαν ο κόσμος γύρω μου να προχωράει και γω να μένω στάσιμος΄. Την ψύχωση δεν μπορώ να καταλάβω πως την έπαθα. Σαν κάτι να με παρέσυρε εκεί. Από ουσίες, αλκοολ έπινα εκείνη την περίοδο αρκετά, αλλά όχι κάτι τρελό Δεν ξέρω τι να πιστέψω πραγματικά. Δεν έχω νοσηλευτεί όχι. Εσύ παίρνεις ακόμα φαρμακευτική αγωγή;

Εχω ακριβως τα ιδια συμπτωματα συν αισθηση οτι συγκεντρωνεται το αιμα στο κεφαλι μου. Δυστυχως δεν βλεπω γιατρο, εχει αναλαβει ο αδελφος μου να μου βαζει φαρμακα στο φαγητο που προμηθευεται απο τον ψυχιατρο για τον οποιο εργαζεται. Ολα ξεκινησαν τον Απριλιο που ανακαλυψε οτι εκανα καποια μαθηματα. Προσπαθω οσο γινεται να τρωω εξω, αλλα μου εχουν κοψει και το χαρτζιλικι. Σημερα ειμαι ολη μερα ανασκελα. Δε μπορεσα να κουνηθω απο τις παρενεργειες, δε μπορεσα και να μη φαω, πεινουσα. Θελω να βρω δουλεια αλλα με τι θεληση; Μου την κοβει τελειως το φαρμακο. Με κατευναζει. Γερνω στον καναπε και δε με νοιαζει. Δεν υπαρχει σωτηρια.

Καλησπέρα

όλοι λίγο πολύ νιώθαμε έτσι στην αρχή της θεραπείας. Εσύ είσαι πολύ τυχερός γιατί ο γιατρός σου σου δίνει την ελάχιστη δυνατή ποσότητα φαρμάκου με προοπτικές να το μειώνει ως το σημείο που να μη κινδυνεύεις υποτροπή. Μπράβο στον γιατρό σου, πρέπει να του έχεις μεγάλη εμπιστοσύνη, έπεσες σε πολύ καλά χέρια. Σου δίνει και αντικαταθλιπτικό για να σε τονώνει κάτι που μου είχε προτείνει και ο δικός μου γιατί πάσχουμε απο μετα ψυχωσική κατάθλιψη. Μετά τη ψύχωση πολλοί υποφέρουν και απο κατάθλιψη. Πρέπει να κάνεις υπομονή, θα δεις με τα χρόνια θα ζωντανέψεις και θα ανακτήσεις την ενέργεια σου και την αίσθηση ότι ζεις. Εγώ είμαι στο 4ο χρόνο θεραπείας και δεν συγκρίνεται σε τίποτα με τον πρώτο.

Quote:

---

Originally Posted by petros81

Καλησπέρα

όλοι λίγο πολύ νιώθαμε έτσι στην αρχή της θεραπείας. Εσύ είσαι πολύ τυχερός γιατί ο γιατρός σου σου δίνει την ελάχιστη δυνατή ποσότητα φαρμάκου με προοπτικές να το μειώνει ως το σημείο που να μη κινδυνεύεις υποτροπή. Μπράβο στον γιατρό σου, πρέπει να του έχεις μεγάλη εμπιστοσύνη, έπεσες σε πολύ καλά χέρια. Σου δίνει και αντικαταθλιπτικό για να σε τονώνει κάτι που μου είχε προτείνει και ο δικός μου γιατί πάσχουμε απο μετα ψυχωσική κατάθλιψη. Μετά τη ψύχωση πολλοί υποφέρουν και απο κατάθλιψη. Πρέπει να κάνεις υπομονή, θα δεις με τα χρόνια θα ζωντανέψεις και θα ανακτήσεις την ενέργεια σου και την αίσθηση ότι ζεις. Εγώ είμαι στο 4ο χρόνο θεραπείας και δεν συγκρίνεται σε τίποτα με τον πρώτο.

---

Ευχαριστώ πολύ, η αλήθεια είναι πως έχω καταλάβει ότι δεν θέλει και αυτός να μου δίνει μεγάλες δόσεις φαρμάκων. Είναι πολύ καλός στη δουλεία του πράγματι.

Quote:

---

Originally Posted by txopit

Ευχαριστώ πολύ, η αλήθεια είναι πως έχω καταλάβει ότι δεν θέλει και αυτός να μου δίνει μεγάλες δόσεις φαρμάκων. Είναι πολύ καλός στη δουλεία του πράγματι.

---

δεν μπορώ άλλο όμως κουράστηκα δεν νιωθω τπτ;

Καλησπέρα, δεν ξέρω αν λέμε το ίδιο, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνω τι λες, διαγνώστηκα το 2017 και φέτος ειδικά ένιωσα τι σημαίνει η φρίκη με την ανηδονία και την περίφημη και συγγενική της έλλειψη συναισθήματος, που λένε ότι είναι επακόλουθο κάθε ψύχωσης. Μπερδεύουμε όμως νομίζω δύο πράγματα. Άλλο είναι το σύμπτωμα της έλλειψης συναισθήματος, που συνοδεύει πολλές ψυχώσεις και άλλο η κατασταλτική δράση κάποιων φαρμάκων. Για παράδειγμα εγώ ένιωσα απαίσια όταν έπαιρνα Olanzapine, πάχυνα όσο ποτέ και ο μεταβολισμός μου ήταν στο μηδέν, η τουαλέτα (συγγνώμη για τις άχαρες λεπτομέρειες!) έγινε άγνωστη λέξη και η καταστολή πια στα 15 mg μαζί με το Risperdal με έκαναν λιώμα. Έκοψα δύο χρόνια τα φάρμακα και ενώ ήμουν εμφανώς ψυχωτικός δεν έπαιρνα φάρμακα και αρνιόμουν να πάω στο γιατρό. Κατέστρεψα την οικογένειά μου, παραληρούσα και με έπαιρνα στα σοβαρά, μίλησα στους αγαπημένους μου τόσο σκληρά που δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου ίσως, ένιωσα πολλά συναισθήματα, όπως νόμισα. Γιατί απλώς νόμισα. Με κατέστρεψα και πήρα και άλλους στο λαιμό μου, φέρθηκα φρικιαστικά σε μένα και με αδιαφορία σε μένα και σε άλλους. Από τον Ιούνιο φέτος παίρνω 10 mg Αριπιπραζόλη (το λεγόμενο Abilify). Να σου πω τι με οδήγησε να μιλήσω ανοιχτά στη νευρολόγο μου; Το ότι ξαφνικά δεν αγαπούσα πια! Η γιατρός μου δεν ήξερε ότι το καλοκαίρι του 2017 είχα νοσηλευτεί με εισαγγελική εντολή για δύο μήνες με διάγνωση F29.0! Πήγαινα στη γιατρό μου ως δήθεν καταθλιπτικός και έπαιρνα το Citalopram μου και έφευγα, αλλά δεν έλεγα όλη την αλήθεια. Τώρα μόνο πια, αφού τα έκανα θάλασσα, δέχομαι και ξέρω ότι αγάπησα πολύ στη ζωή μου αλλά δεν ξέρω που πήγανε όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα και μου λείπουνε. Είμαι ένα κτήνος ή έτσι συμπεριφέρθηκα, τώρα παίρνω αγωγή και κάνω θεραπεία και ελπίζω να ξανανιώσω χαρά και αγάπη και όχι σα μηχάνημα ή κούφιο ξύλο, όπως νιώθω συνήθως φέτος. Σου εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω να νιώσεις γρήγορα. Πολλοί νομίζουν ότι είναι τα φάρμακα, αλλά αυτό είναι ένα λάθος, κατά τη γνώμη μου. Αν αφεθείς στην ψύχωση, θα σε σμπαραλιάσει και θα σε αφήσει όπως εμένα, ένα κούφιο ξύλο χωρίς αυταξία και χαρά, σα ζωγράφος που του τελείωσαν τα χρώματα και έμεινε να αναρωτιέται τι του συνέβη και τόσα χρώματα χαθήκανε. Συγγνώμη για τον δραματικό τόνο της αφήγησης, ακόμα είμαι σε πολύ κακή κατάσταση και μόλις συνέρχομαι, μόλις βελτιώθηκε ο ύπνος μου πριν λίγες μέρες με την Αριπιπραζόλη. Συμπέρασμα: Δεν είναι κάθε καταστολή κακή. Και το αλκοόλ καταστέλλει, αλλά είναι κακό, ενώ τα φάρμακα σώζουν ζωές, και οικογένειες, προσθέτω εγώ.