Μοναξιά, χαμηλή αυτοπεποίθηση, ασχημη διάθεση και άλλα

Καλησπέρα και από μένα. Άνδρας εδω, 28 χρονων, εδώ και 4 χρόνια στην ξενιτιά συνεχίζω τις σπουδες μου και ταυτόχρονα δουλεύω ημιαπασχόληση για να βγάζω τα έξοδα μου.
Χωρίς σχέση εδώ και 5 χρόνια και τις 2-3 φορές που ήμουν μαζί με κάποια κοπέλα δεν κρατούσε παραπάνω από λίγες βδομάδες. Απο παρέες και εδώ και όσες εχουν απομείνει από την Ελλάδα καλές μονο για να παμε μια βόλτα μια στις τόσες, να πουμε τα νέα μας, να αμπελοφιλοσοφήσουμε αλλά για να μιλήσω για θέματα που με απασχολούν βαθιά οπως αυτά που αναφερω εδώ, δεν είναι (με ευθύνη και δική μου βέβαια). Επίσης εχω γενικα χαμηλή αυτοπεποίθηση γιατί νιώθω (και ισχύει αντικειμενικά σε ένα βαθμό) ότι είμαι αργόστροφος και στο αντικείμενο μου (σπουδές και δουλειά) αλλά και στις κοινωνικές σχέσεις μου οπου πολλές φορές δεν ξέρω πως πρέπει να φερθώ και να μιλήσω και λέω ανοησίες που μετά τις μετανιώνω ενώ και την γλώσσα της χωρας που είμαι μετά από τόσα χρόνια την μιλάω τις περισσότερες φορές πολύ σπαστά αν και την χρησιμοποιώ καθημερινά παντού.
Γνωστά όλα αυτά, αλλά μέχρι την αρχή του ιου είχα σε όλα μια θετική στάση. Έλεγα δεν πειράζει θα μείνω για πάντα εργένης και θα προσπαθώ να έχω πάντα πολλές δραστηριοτήτες και να εχω κοινωνικές σχέσεις, κάθε φορά που έκανα ένα λάθος ή αργούσα να καταλάβω κάτι ή φεροόμουνα χαζά έλεγα δεν πειράζει μαθαίνεις απο τα λάθη σου, προσπαθούσα να χαρώ αυτά που έχω και αυτά που έχω καταφέρει μέχρι τώρα.
Τους τελευταίους δύο μήνες ομως σαν να ξαναανοιξαν πάλι οι πληγές του παρελθόντος. Νιώθω άλλοτε ένα έντονο σφίξιμο στο στήθος, άλλοτε ένα αίσθημα βαριάς διαθεσης, το έχω ρίξει στο φαγητό,ψάχνω συνέχεια να βγω με μια παρουσιάσιμη κοπέλα, θέλω να είμαι συνέχεια με μια παρέα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σχεδόν καθόλου στα διάβασματα μου (χωρίς να ημουν πότε ο υποδειγματικός φοιτητης), στη δουλειά είμαι ακόμη λιγότερο αποδοτικός σε σχέση με πριν και δεν έχω ορέξη να δουλέψω ενώ παλιότερα χαιρόμουν συνηθως που μάθαινα τόσα πράγματα εκεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που περνάω μια τέτοια φάση, στο παρελθόν παρόμοια επεισόδια ήταν πιο έντονα και είχα σκεφτεί πολύ άσχημα πράγματα ενω είχα κανει αρκετές ανοησίες (ευτυχώς όχι κάτι κακό για μένα ή τους αλλους). Η διαφορά τώρα είναι ότι μια τετοια “κριση” είχε να με πιάσει πάνω από 2 χρόνια και πίστευα ότι είναι κάτι που είχα αφήσει οριστικά πίσω μου και ότι οι απαίτησεις σε σπουδές, δουλειά, καθημερινότητα είναι πολύ πιο υψηλές τωρα.Αν δεν τα καταφέρω υπάρχει ο κίνδυνος να γυρίσω στο πατρικό μου σπίτι και στη μιζερια,την κατάθλιψη και την ανεργία ενός ορεινού χωριού. Να πω εδω οτι οι σχέσεις μου με την οικογενεια μου τα τελευταία χρόνια είναι καλές με την εννοια ότι δεν έχουμε τσακωμούς πλέον αλλά δεν μπορώ να τους μιλήσω για τα προβλήματα μου γιατι έχουν και έχουμε περάσει πολλά στο παρελθόν, ένα μαλιστα μελος της οικογένειας μου έχει ψυχολογικα/ψυχιατρικά προβλήματα και με το να τους λέω τα δικά μου τους στεναχωρώ απλώς και τους επιβαρύνω. Σε ψυχολογους εχω παει στο παρελθόν αλλά δεν έχω νιώσει άνετα να μιλήσω με ειλικρίνεια και σε βάθος για αυτα που με απασχολούν και οι συμβούλες που μου έδιναν ήταν κοινοτοπίες που και μονος μου τα είχα σκεφτεί ή είχα διαβάσει στο ίντερνετ.
Ετσι γράφω εδώ κάτω από την ανωνυμία για να τα βγάλω τουλάχιστον από μέσα μου, να διαβάζω τις εμπειριες ανθρώπων που βίωσαν ή βιώνουν ανάλογες καταστάσεις και τις απόψεις οποιου νομίζει ότι θα μπορούσε να πει κάτι βοηθητικό για μενα ή για όσους διαβάζουν ότι έγραψα.

Quote:

---

Originally Posted by Οδοιπόρος

Καλησπέρα και από μένα. Άνδρας εδω, 28 χρονων, εδώ και 4 χρόνια στην ξενιτιά συνεχίζω τις σπουδες μου και ταυτόχρονα δουλεύω ημιαπασχόληση για να βγάζω τα έξοδα μου.
Χωρίς σχέση εδώ και 5 χρόνια και τις 2-3 φορές που ήμουν μαζί με κάποια κοπέλα δεν κρατούσε παραπάνω από λίγες βδομάδες. Απο παρέες και εδώ και όσες εχουν απομείνει από την Ελλάδα καλές μονο για να παμε μια βόλτα μια στις τόσες, να πουμε τα νέα μας, να αμπελοφιλοσοφήσουμε αλλά για να μιλήσω για θέματα που με απασχολούν βαθιά οπως αυτά που αναφερω εδώ, δεν είναι (με ευθύνη και δική μου βέβαια). Επίσης εχω γενικα χαμηλή αυτοπεποίθηση γιατί νιώθω (και ισχύει αντικειμενικά σε ένα βαθμό) ότι είμαι αργόστροφος και στο αντικείμενο μου (σπουδές και δουλειά) αλλά και στις κοινωνικές σχέσεις μου οπου πολλές φορές δεν ξέρω πως πρέπει να φερθώ και να μιλήσω και λέω ανοησίες που μετά τις μετανιώνω ενώ και την γλώσσας της χωρας που είμαι μετά από τόσα χρόνια την μιλάω τις περισσότερες φορές πολύ σπαστά αν και την χρησιμοποιώ καθημερινά παντού.
Γνωστά όλα αυτά, αλλά μέχρι την αρχή του ιου αλλά είχα σε όλα μια θετική στάση. Έλεγα δεν πειράζει θα μείνω για πάντα εργένης και θα προσπαθώ να έχω πάντα πολλές δραστηριοτήτες και να εχω κοινωνικές σχέσεις, κάθε φορά που έκανα ένα λάθος ή αργούσα να καταλάβω κάτι ή φεροόμουνα χαζά έλεγα δεν πειράζει μαθαίνεις απο τα λάθη σου, προσπαθούσα να χαρώ αυτά που έχω και αυτά που έχω καταφέρει μέχρι τώρα.
Τους τελευταίους δύο μήνες ομως σαν να ξαναανοιξαν πάλι οι πληγές του παρελθόντος. Νιώθω άλλοτε ένα έντονο σφίξιμο στο στήθος, άλλοτε ένα αίσθημα βαριάς διαθεσης, το έχω ρίξει στο φαγητό,ψάχνω συνέχεια να βγω με μια παρουσιάσιμη κοπέλα, θέλω να είμαι συνέχεια με μια παρέα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σχεδόν καθόλου στα διάβασματα μου (χωρίς να έιμαι πότε ο υποδειγματικός φοιτητης), στη δουλειά είμαι ακόμη λιγότερο αποδοτικός σε σχέση με πριν και δεν έχω ορέξη να δουλέψω ενώ παλιότερα χαιρόμουν συνηθως που μάθαινα τόσα πράγματα εκεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που περνάω μια τέτοια φάση, στο παρελθόν παρόμοια επεισόδια ήταν πιο έντονα και είχα σκεφτεί πολύ άσχημα πράγματα ενω είχα κανει αρκετές ανοησίες (ευτυχώς όχι κάτι κακό για μένα ή τους αλλους). Η διαφορά τώρα είναι ότι μια τετοια “κριση” είχε να με πιάσει πάνω από 2 χρόνια και πίστευα ότι είναι κάτι που είχα αφήσει οριστικά πίσω μου και ότι οι απαίτησεις σε σπουδές, δουλειά, καθημερινότητα είναι πολύ πιο υψηλές τωρα.Αν δεν τα καταφέρω υπάρχει ο κίνδυνος να γυρίσω στο πατρικό μου σπίτι και στη μιζερια,την κατάθλιψη και την ανεργία ενός ορεινού χωριού. Να πω εδω οτι οι σχέσεις μου με την οικογενεια μου τα τελευταία χρόνια είναι καλές με την εννοια ότι δεν έχουμε τσακωμούς πλέον αλλά δεν μπορώ να τους μιλήσω για τα προβλήματα μου γιατι έχουν και έχουμε περάσει πολλά στο παρελθόν, ένα μαλιστα μελος της οικογένειας μου έχει ψυχολογικα/ψυχιατρικά προβλήματα και με το να τους λέω τα δικά μου τους στεναχωρώ απλώς και τους επιβαρύνω. Σε ψυχολογους εχω παει στο παρελθόν αλλά δεν έχω νιώσει άνετα να μιλήσω με ειλικρίνεια και σε βάθος για αυτα που με απασχολούν και οι συμβούλες που μου έδιναν ήταν κοινοτοπίες που και μονος μου τα είχα σκεφτεί ή είχα διαβάσει στο ίντερνετ.
Ετσι γράφω εδώ κάτω από την ανωνυμία για να τα βγάλω τουλάχιστον από μέσα μου, να διαβάζω τις εμπειριες ανθρώπων που βίωσαν ή βιώνουν ανάλογες καταστάσεις και τις απόψεις οποιου νομίζει ότι θα μπορούσε να πει κάτι βοηθητικό για μενα ή για όσους διαβάζουν ότι έγραψα.

---

Αργοστροφος και εγώ φίλε μου ότι δουλειά και να έχω κάνει σχεδόν σε όλες ήμουν αργοστροφος και όλα τα έκανα λάθος λόγο άγχους. Στα άλλα που λες δεν μπορώ να σε συμβουλεψω κάτι πέρα του να βρεις κάποιον ψυχολόγο εκεί που είσαι εάν γίνεται ίσως σε βοηθήσει!!

Σε ευχαριστώ Αντρεα. Νιώθεις και εσύ ότι και στις κοινωνικές σου σχέσεις και τις σχέσεις με το άλλο φύλο συμπεριφέρεσαι αδέξια; Έχεις βοηθηθεί εσύ προσωπικά από ψυχολόγους στο παρελθόν;

Nορμαλ μου ακουγονται αυτα. Γερμανια εισαι;

Καλημέρα.. Έχεις δοκιμάσει να μιλήσεις σε αυτούς που λες ότι δεν συζητάτε ότι θα συζητήσεις εδώ; Να δεις αντιδράσεις; Φοβάσαι πως θα σε απορριψουν? Ότι είσαι βάρος; Πως το σκέφτεσαι; Δεν είναι τόσο στενοί φίλοι που να σου βγει να πεις κάτι παραπάνω;

Κόλλησα σε μια πρόταση: "ψάχνω συνέχεια να βγω με μια παρουσιάσιμη κοπέλα". Πως το εξηγείς; Θεωρείς ότι είναι κριτήριο επιλογής; Και τι εννοείς παρουσιασιμη; Όμορφη; Ποιος ορίζει την ομορφιά; Συγνώμη για τα σχόλια αλλά όταν διαβάζω τέτοια μου δημιουργούνται απορίες.
Τι έχεις περισσότερο ανάγκη; Φίλους για να μπορείς να συζητάς ή μια κοπέλα; Πιστεύεις γενικά οτι έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου; Εννοώ υψηλές και όλο αυτό σου δημιουργεί ένα άγχος;
Γιατί δεν μίλησες με ειλικρίνεια στο ψυχολόγο;

Δεν είναι όλοι οι ψυχολόγοι το ίδιο. Μπορείς να βρεις κάποιον να σου ταιριάζει.

Δεν πιστεύω ότι είσαι αργοστροφος. Το άγχος σου είναι αυτό που σε κομπλαρει και νιώθεις έτσι.

Γιατί λες ότι θα ήθελες μια εμφανισημη γυναίκα? Δηλαδή αν έβρισκες κάποια που δεν είναι ιδιαίτερα όμορφη αλλα είναι καλός χαρακτήρας και ταίριαζετε.......δεν θα σου άρεσε?

Η θλίψη που περνάς βασίζεται στην έλλειψη συντρόφου? Σε ποιο σημείο πιστεύεις ότι κολλάς και δεν διεκδικείς μια σχέση?

Όσο για τη γλώσσα, θα σου πρότεινα να την εξασκήσεις και αλλο. Να σου φύγει το άγχος και να τη χειρίζεσαι καλύτερα. Δεν θα λες βλακείες και θα βελτιώσεις τις κοινωνικές σου σχέσεις. Όλα είναι θέμα γλώσσας.

Καλημέρα, σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.
Ορέστη δεν θα ήθελα να πω σε ποια χώρα είμαι.
george1520 και Meditation δεν εννοούσα όμορφη αλλά μια κοπέλα που δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ελάττωμα (για την δική μου υποκειμενική αντίληψη) στην εμφάνιση της όπως το να είναι παχύσαρκη (μάλλον η λέξη παρουσιάσιμη έχει άλλο νόημα από αυτό που θυμόμουν εγώ).
Δεν νομίζω ότι έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις από τον εαυτό μου: επαγγελματικά θα ήθελα να γίνω ένας μέσος εργαζόμενος στον τομέα μου στην χώρα που είμαι και στην προσωπική μου ζωή αν δεν καταφέρω να εχω μια σύντροφο να έχω πολλές δραστηριότητες και καποια καλή παρέα.
Αλήθεια νομίζετε ότι μπορεί κάποιος να είναι ευχαριστήμενος από την ζωή του ενώ είναι εργένης/ισσα αν τον γεμίζουν τα υπόλοιπα που κάνει στην ζωή του; Εχω γνωρίσει κάποιους 50 φεύγα άντρες και γυναίκες που μου δίνουν αυτή την εντύπωση (αν συμβαίνει το ίδιο και μέσα τους ειναι ενα θεμα)
Σιγουρα το άγχος και η χαμηλή αυτοπεποίθηση μας δημιουργούν προβλήματα σε όλους τομείς αλλα για να τα καταφέρω να μην κάνω/λεω ανοησίες στη καθημερινότητα μου πρέπει να είμαι ξεκούραστος, πολύ συγκεντρωμένος, να έχω χρόνο να σκεφτώ διπλά και τριπλά αυτο που θα κάνω/πω (κατι που μου δημιουργεί από την άλλη καποιους μικρούς ψυχαναγκασμους οπως το να ελέγχω πολλές φορές αν έκανα σωστά κάτι)
Δυστυχώς Meditation δεν είναι μονο θέμα γλώσσας, παρόμοια θέματα σε μικρότερο βαθμό είχα και στην Ελλάδα στις κοινωνικές μου σχέσεις.
Ειδικά για το θέμα της γλώσσας πιστεύω ότι φταίει και ότι ξεχνάω πολύ περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν. Κάπου βέβαια έχω επαναπαυτεί και λίγο γιατί με καταλαβαίνουν και όταν μιλάω σπαστά.
Δεν νομίζω παντως ότι φταίει για την φάση που περνάω μονο η έλλειψη συντροφου γιατί οταν στις υπολοιπες ασχολίες μου ήμουν λειτουργικός δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα αυτό το θέμα.
George1520 στην οικογενειά μου δεν θέλω να τους απασχολώ με τα δικά μου γιατί έχουν περάσει πολλά και όσες φορές προσπάθησα να τους πω κάτι το μόνο αποτέλεσμα ήταν να στεναχωριούνται. Για να μιλήσω στις παρέες που έχω για τα θέματά μου: δεν το κάνω γιατί οι περισσότεροι δεν θα με ακουσουν καν σοβαρα, θα το βρουν μετά για θέμα να κάνουν πλάκα εις βάρος μου ή θα το κοτσομπολεύουν στις άλλες παρέες τους. Γενικώς έχω και εγώ βεβαια ένα αίσθημα ντροπής για αυτά τα θέματα.
Αυτό το αίσθημα ντροπής να μιλησω μπροστά σε άλλους για αυτά τα προβλήματα ηταν που με εμποδισε να ανοιχτώ στους ψυχολογους στο παρελθόν. Επισης δεν μου άρεσε που έβγαζαν βιαστικά συμπεράσματα με εντυπωσιακές λέξεις από θέση αυθεντίας αντι να προσπαθήσουν να καταλαβουν πως ένιωθα ή τουλαχιστον να με βοηθησουν να το εκφράσω καλύτερα. Οι συμβουλές που μου έδιναν ήταν καποια τυποποιημένα πράγματα που και στο ίντερνετ τα βλέπει κανείς.
Διαβάζοντας στο φορουμ εδώ τις εμπειρίες και τα συναισθήματα άλλων ανθρώπων με παρόμοια προβληματα περισσότερο με βοηθά να καταλάβω τον εαυτό μου.

Είναι ελάττωμα να είναι κάποιος παχύσαρκος;; [emoji848][emoji848].

Quote:

---

Originally Posted by Οδοιπόρος

Καλημέρα, σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.
Ορέστη δεν θα ήθελα να πω σε ποια χώρα είμαι.
george1520 και Meditation δεν εννοούσα όμορφη αλλά μια κοπέλα που δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ελάττωμα (για την δική μου υποκειμενική αντίληψη) στην εμφάνιση της όπως το να είναι παχύσαρκη (μάλλον η λέξη παρουσιάσιμη έχει άλλο νόημα από αυτό που θυμόμουν εγώ).
Δεν νομίζω ότι έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις από τον εαυτό μου: επαγγελματικά θα ήθελα να γίνω ένας μέσος εργαζόμενος στον τομέα μου στην χώρα που είμαι και στην προσωπική μου ζωή αν δεν καταφέρω να εχω μια σύντροφο να έχω πολλές δραστηριότητες και καποια καλή παρέα.
Αλήθεια νομίζετε ότι μπορεί κάποιος να είναι ευχαριστήμενος από την ζωή του ενώ είναι εργένης/ισσα αν τον γεμίζουν τα υπόλοιπα που κάνει στην ζωή του; Εχω γνωρίσει κάποιους 50 φεύγα άντρες και γυναίκες που μου δίνουν αυτή την εντύπωση (αν συμβαίνει το ίδιο και μέσα τους ειναι ενα θεμα)
Σιγουρα το άγχος και η χαμηλή αυτοπεποίθηση μας δημιουργούν προβλήματα σε όλους τομείς αλλα για να τα καταφέρω να μην κάνω/λεω ανοησίες στη καθημερινότητα μου πρέπει να είμαι ξεκούραστος, πολύ συγκεντρωμένος, να έχω χρόνο να σκεφτώ διπλά και τριπλά αυτο που θα κάνω/πω (κατι που μου δημιουργεί από την άλλη καποιους μικρούς ψυχαναγκασμους οπως το να ελέγχω πολλές φορές αν έκανα σωστά κάτι)
Δυστυχώς Meditation δεν είναι μονο θέμα γλώσσας, παρόμοια θέματα σε μικρότερο βαθμό είχα και στην Ελλάδα στις κοινωνικές μου σχέσεις.
Ειδικά για το θέμα της γλώσσας πιστεύω ότι φταίει και ότι ξεχνάω πολύ περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν. Κάπου βέβαια έχω επαναπαυτεί και λίγο γιατί με καταλαβαίνουν και όταν μιλάω σπαστά.
Δεν νομίζω παντως ότι φταίει για την φάση που περνάω μονο η έλλειψη συντροφου γιατί οταν στις υπολοιπες ασχολίες μου ήμουν λειτουργικός δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα αυτό το θέμα.
George1520 στην οικογενειά μου δεν θέλω να τους απασχολώ με τα δικά μου γιατί έχουν περάσει πολλά και όσες φορές προσπάθησα να τους πω κάτι το μόνο αποτέλεσμα ήταν να στεναχωριούνται. Για να μιλήσω στις παρέες που έχω για τα θέματά μου: δεν το κάνω γιατί οι περισσότεροι δεν θα με ακουσουν καν σοβαρα, θα το βρουν μετά για θέμα να κάνουν πλάκα εις βάρος μου ή θα το κοτσομπολεύουν στις άλλες παρέες τους. Γενικώς έχω και εγώ βεβαια ένα αίσθημα ντροπής για αυτά τα θέματα.
Αυτό το αίσθημα ντροπής να μιλησω μπροστά σε άλλους για αυτά τα προβλήματα ηταν που με εμποδισε να ανοιχτώ στους ψυχολογους στο παρελθόν. Επισης δεν μου άρεσε που έβγαζαν βιαστικά συμπεράσματα με εντυπωσιακές λέξεις από θέση αυθεντίας αντι να προσπαθήσουν να καταλαβουν πως ένιωθα ή τουλαχιστον να με βοηθησουν να το εκφράσω καλύτερα. Οι συμβουλές που μου έδιναν ήταν καποια τυποποιημένα πράγματα που και στο ίντερνετ τα βλέπει κανείς.
Διαβάζοντας στο φορουμ εδώ τις εμπειρίες και τα συναισθήματα άλλων ανθρώπων με παρόμοια προβληματα περισσότερο με βοηθά να καταλάβω τον εαυτό μου.

---

Σε κάποιους φίλους συμφωνώ και εγώ ότι δεν μπορείς να ανοικτεις και να μιλήσεις ειλικρινά για αυτό το θέμα. Οι ψυχολόγοι είναι όμως εκεί για να σε ακούσουν και να σε συμβουλεψουν.

Φυσικά και ενας εργένης μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του εάν είναι αυτό που επιδιώκει... τη δεδομένη στιγμή.

Εσύ όμως δεν είναι ότι απλά είσαι εργένης. Εσύ νιώθεις ότι είσαι καταδικασμένος σε απόλυτη και αιώνια μοναξιά. Δεν σκέφτεσαι ρεαλιστικά ότι η φάση που περνάς είναι παροδική. Λες ότι δεν πρόκειται να βρεις σύντροφο ποτέ. Έχεις παραιτηθεί απόλυτα από το παιχνίδι και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα μείνεις μόνος όχι επειδή δεν αξίζεις σύντροφο αλλα επειδή δεν προσπαθείς.

Άσε τις αρνητικές σκέψεις και πάρε λίγο τα πάνω σου. Πήγαινε σε άλλο ψυχολόγο εάν θες μια ενθάρρυνση.

Και επιμένω......αφιερωσε χρόνο να εξασκήσεις τη γλώσσα. Γράψου σε μαθήματα να εξασκήθεις περισσότερο στα προφορικά. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι κατέχεις καλά τη γλώσσα. Θα σου λύσει το άγχος.

Εντάξει και εάν δεν σου αρέσουν οι γυναίκες οι πιο τσουπωτές...... γούστα είναι αυτά .......μη τις βάζεις στο παιχνίδι εάν δεν θες. Παίξε όμως

Σε καποιες χωρες ειναι πιο δυσκολο να γνωρισεις γυναικες. Αγγλια ειναι πιο ευκολα,. Μπορει να πρεπει να αλλαξεις χωρα,. Οι εργενηδες ειναι ευτυχισμενοι οταν πηδανε συχνα. Ολοι μετα απο μια ηλικια πληρωνουν πορνες. Θα σου αρεσε μια τετοια ζωη με σεξ χωρις συναισθηματα;

Σε όλες τις χωρες μπορείς να γνωρίσεις ανθρώπους αρκεί να είσαι επικοινωνιακός και να διεκδικείς

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Σε καποιες χωρες ειναι πιο δυσκολο να γνωρισεις γυναικες. Αγγλια ειναι πιο ευκολα,. Μπορει να πρεπει να αλλαξεις χωρα,. Οι εργενηδες ειναι ευτυχισμενοι οταν πηδανε συχνα. Ολοι μετα απο μια ηλικια πληρωνουν πορνες. Θα σου αρεσε μια τετοια ζωη με σεξ χωρις συναισθηματα;

---

Βραζιλία να πάει.. Άκουσα εκεί είναι καλύτερα.. Είναι ανάλογα με την χώρα έχεις δικιο.
Γιατί να μην αλλάξει κι πλανήτη;;

Ορέστη δεν φταίνε τα πάντα γύρω μας και ποτε εμείς για οτιδήποτε.. Λίγο θάρρος χρειάζεται κι αυτοπεποίθηση.

Ελπίζω και πιστεύω ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα λέει ο Ορέστης.
george1520 το να έιναι μια νέα κοπέλα εύσωμη είναι κάτι που δεν την κάνει θελκτική για μένα σαν συντροφο. Από την άλλη βλέπω βεβαια και εδώ μεσα ότι τέτοιες αντιλήψεις δημιουργούν σε ορισμένες εύσωμες κοπέλες ανασφάλειες και κάποιες υποφέρουν από την άπορριψη από το άλλο φύλο για αυτό το λόγο και πραγματικά με στεναχωρεί ότι και εγώ έχω τέτοιες αντιλήψεις.
Για την γλώσσα συμφωνώ meditation ότι χρειάζομαι (ακομη) περισσότερη εξάσκηση. Σε μαθήματα έχω πάει στο παρελθόν και δεν μου έχουν προσφέρει σχεδόν τίποτα. Προσπαθω αντ αυτού όταν είμαι σε παρέες με μητρικούς ομιλητές να ακουω περισσότερο πως μιλάνε οι άλλοι και όταν είμαι μαζί με άλλους ξένους που και αυτοί δεν κατέχουν καλά τη γλώσσα και δεν θα με παρεξηγήσουν λογικά αν δεν μπορώ να εκφραστώ καλά να μιλάω περισσότερο.
Δεν είναι ότι δεν προσπαθώ να προσεγγίσω κοπέλες αλλά όταν έχουν αγόρι ή όταν ρωτάω κάτι για ένα τελειως πρακτικό θεμα και μου λέει "δεν έχω όρεξη να το εξηγώ" οπως έγινε πριν μερικές μέρες ενώ με τους άλλους είναι ομιλητική νομίζω ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσω παραπάνω.
Επαναλαμβάνω βέβαια ότι δεν είναι το θέμα της ερωτικής συντροφιάς το μονο που με στεναχωρεί.
Για να πάω σε ψυχολόγο εδώ θα πρέπει να δουλεύω υπερωρίες για να τον πληρώνω τόσα ακριβά που είναι. Δεν μπορώ να δίνω το 1/3 των μηνιαίων εσόδων μου στον ψυχολόγο ή στις αντίστοιχες ασφάλειες με πολύ αμφίβολα ή και ανύπαρκατα αποτελέσματα στο τέλος. Μόνο το πανεπιστήμιο προσφέρει κάποιες "συμβουλευτικές υπηρεσίες" σε χαμηλές τιμές οι οποίες στελεχώνονται κυρίως από φοιτητές που κάνουν καποιου είδους πρακτική. Γράφτηκα για το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού που είναι τον Οκτωβριο και γίνεται ηλεκτρονικά λόγω του ιου. Κρατάω βέβαια πολύ μικρό καλάθι. Εκτός των άλλων, γιατι πριν μερικούς μήνες είχα γνωρίσει έναν φοιτητη που δούλευε σε μια τέτοια θέση και σχολίαζε ειρωνικά μέσα σε μια παρέα κάποιον "ασθενη" του. Πραγματικά που είχε κάνει πολυ άσχημη εντύπωση αυτο.
Όπως και να έχει σας ευχαριστώ για τις προτάσεις και τα σχόλια σας

Έχεις δίκιο ότι αν θες ψυχοθεραπεία πρέπει να τη πληρώσεις. Κάτσε έστω στο φόρουμ να τα λες να τα βγάζεις από μέσα σου. Από το τίποτα ίσως να είναι καλύτερα. Αλλά κάνε κατι για τη γλώσσα οπωσδήποτε. Θα δεις θα βοηθηθεις....speaking speaking speaking

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Βραζιλία να πάει.. Άκουσα εκεί είναι καλύτερα.. Είναι ανάλογα με την χώρα έχεις δικιο.
Γιατί να μην αλλάξει κι πλανήτη;;

Ορέστη δεν φταίνε τα πάντα γύρω μας και ποτε εμείς για οτιδήποτε.. Λίγο θάρρος χρειάζεται κι αυτοπεποίθηση.

---

Ενταξει παντογνωστη. Εσυ σε ποσες χωρες εχεις ζησει;

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Ενταξει παντογνωστη. Εσυ σε ποσες χωρες εχεις ζησει;

---

Επειδή είμαι παντογνωστης θα πω.. Εμμμμ δεκαπέντε.

Λες σε όλα τα θέματα την ίδια καραμέλα. Πες και κάτι αισιόδοξο να βοηθήσεις τον θεματοθετη. Μπαίνει λέει τον πονο του και έρχεσαι εσύ και τον κάνεις χειρότερα;; Τα είπες όλα τόσες φορές. Είναι στο τι σκέφτεστε, σε όλα τα θέματα σχέσεων. Εντάξει, τα μάθαμε. Πες κι κάτι άλλο. Δώσε ένα κίνητρο στον άλλον να προσπαθήσει. Είναι σαν να θες να πετάξεις και έρχεται ο άλλος και σου λέει "δεν μπορείς".

Να παει ενα ταξιδι Πολωνια που ειναι και κοντα. Θα αποκτησει αλλη αποψη. Θα κανει νεα σχεδια. Δηλαδη επειδη επειδη εκανε μια λαθος επιλογη να δεσμευτει για παντα απο αυτην; Ενα σωρο Ελληνες βλαστημανε την ωρα και την στιγμη που πηγαν Γερμανια.

Άνθρωπος που έχει θέματα κοινωνικότητας να πάει Πολωνία;;;

Οδοιπόρε, αυτές οι παρέες, οι περιορισμένες έστω που έχεις, τι είδους άτομα είναι; Έχουν μεγάλο κύκλο γνωριμιών, τι ενδιαφέροντα έχουν, μεταξύ τους θεωρείς ότι υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση απ΄όση δείχνουν σε εσένα; Δεν υπάρχει ούτε ένας που να τον αισθάνεσαι λίγο πιο κοντά ή να τον συμπαθείς περισσότερο;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Άνθρωπος που έχει θέματα κοινωνικότητας να πάει Πολωνία;;;

---

Εχεις παει;

Ναι, σε αρκετά μέρη της χώρας. Επίσης έχω επαγγελματικές και φιλικές σχέσεις πολλών χρόνων με Πολωνούς.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ναι, σε αρκετά μέρη της χώρας. Επίσης έχω επαγγελματικές και φιλικές σχέσεις πολλών χρόνων με Πολωνούς.

---

Ωραια, με Πολωνεζες τι σχεσεις εχεις;

Πολύ καλές.

Έχεις όρεξη να χαλάσουμε το θέμα του παιδιού μάλλον, έτσι;

Φιλε νηματοθετη η Σονια σου λεει οτι δεν υπαρχει κανενας λογος για εναν αντρα που ζει Γερμανια να ταξιδεψει στο ανατολικο μπλοκ.

Εγω σε συμβουλευω να γκουκλαρεις το νημα "εργασια στο εξωτερικο vs μενουμε ελλαδα" που υπαρχει σε αλλο φορουμ. Θα πας στη μεση του νηματος που εχουν γραψει Ελληνες οι οποιοι εχουν ζησει και σττη Γερμανια και στο ανατολικο μπλοκ.

Ενα ταξιδακι θα σε βοηθησει να σχηματισεις ιδιαν αποψη. Δε λεω να μεταναστευσεις στην Πολωνια, αλλα καλο ειναι να γνωριζεις τι αλλο υπαρχει εκτος απο γυναικες που σου απαντανε ψυχρα δε θελω να το αναλυσω τωρα.

Δυστυχως ή ευτυχως ζουμε σε εναν κοσμο οπου ειναι προσον η κινητικοτητα.

Σε ευχαριστώ Ορέστη για την γνώμη σου. Όπως είπα δεν θα ήθελα να πω σε ποια χώρα είμαι, αλλά δεν έχω πλέον τις αντοχές να τα ξαναχτίσω όλα από την αρχή σε μια νέα χώρα ακόμη και αν αυτή ήταν μισή ώρα μακριά από εδώ που είμαι τώρα.
Sonia δεν θα έλεγα τόσο ότι οι παρέες μου είναι περιορισμένες στον αριθμό όσο πιο πολύ επιφανειακές. Κάποιες είναι από τα χόμπυ που κάνω, συναντιόμαστε δηλαδή σχέδον αποκλειστικά με αφορμή αυτά τα χόμπυ. Σπάνια να βγουμε ή να βγουνε καποιοι και να μου πουνε και μένα.
Κάποιους Έλληνες έχω γνωρίσει από τις εκδηλώσεις που γίνονται για τα ελληνικα έθιμα. Άλλα και με αυτούς στη χάση και στην φέξη να βρεθουμε. Πιο πολλά έχουμε πει από αυτό τον κύκλο με μια κοπέλα που είναι και αυτή φοιτήτρια (χωρίς να παίζει ή εχει παίξει ποτέ τίποτα ερωτικό) και έχει διάθεση γενικά να ακούσει τους άλλους αλλά πιο πολύ το κάνει από κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον κατα την αποψη μου, σαν να βλέπει τις οικογενειακές ιστορίες live.
Με όσους έχω κρατήσει επαφές από Ελλάδα τα λέμε από το τηλεφωνο μια φορά κάθε 2 3 μήνες και βάλε. Όταν πάω Ελλάδα προσπαθώ να τους συναντήσω από κοντά γιατί οι περισσότεροι μένουν σε άλλα μέρη.
Με τους περισσότερους από ολους αυτούς έχουμε κάποια κοινά ή έιχαμε στο παρελθόν. Κάποιοι από αυτούς ίσως με κάποιους άλλους φίλους τους πιο στενούς να δείχνουν πιο πολύ ενδιαφέρον, κάποιοι άλλοι έχουν χαρακτηριστικά που εγώ βρίσκω αρνητικά και σε άλλους κύκλους τους.
Κάνω και εγώ την αυτοκριτική μου μηπως είμαι και εγώ είμαι αυτό που δεν μου αρεσει, αλλά νομίζω δεν κανω ποτέ πλάκα εις βάρος των άλλων, και ότι προσπαθώ γενικά να είμαι ανοιχτός, να τους χαιρετάω όλους, να τους καλώ όπου πάω ειδικά αν είναι καινούριοι, να τους επαινώ όταν καταφέρνουν κάτι κλπ

Ο αντρας μετα απο καποια ηλικια πρεπει να επιδιωκει παρεες με γυναικες που εχουν ενδιαφερουσα προσωπικοτητα. Οι φιλιες απο τα εφηβικα και τα φοιτητικα χρονια δεν κρατανε.

Quote:

---

Originally Posted by Οδοιπόρος

Σε ευχαριστώ Ορέστη για την γνώμη σου. Όπως είπα δεν θα ήθελα να πω σε ποια χώρα είμαι, αλλά δεν έχω πλέον τις αντοχές να τα ξαναχτίσω όλα από την αρχή σε μια νέα χώρα ακόμη και αν αυτή ήταν μισή ώρα μακριά από εδώ που είμαι τώρα.
Sonia δεν θα έλεγα τόσο ότι οι παρέες μου είναι περιορισμένες στον αριθμό όσο πιο πολύ επιφανειακές. Κάποιες είναι από τα χόμπυ που κάνω, συναντιόμαστε δηλαδή σχέδον αποκλειστικά με αφορμή αυτά τα χόμπυ. Σπάνια να βγουμε ή να βγουνε καποιοι και να μου πουνε και μένα.
Κάποιους Έλληνες έχω γνωρίσει από τις εκδηλώσεις που γίνονται για τα ελληνικα έθιμα. Άλλα και με αυτούς στη χάση και στην φέξη να βρεθουμε. Πιο πολλά έχουμε πει από αυτό τον κύκλο με μια κοπέλα που είναι και αυτή φοιτήτρια (χωρίς να παίζει ή εχει παίξει ποτέ τίποτα ερωτικό) και έχει διάθεση γενικά να ακούσει τους άλλους αλλά πιο πολύ το κάνει από κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον κατα την αποψη μου, σαν να βλέπει τις οικογενειακές ιστορίες live.
Με όσους έχω κρατήσει επαφές από Ελλάδα τα λέμε από το τηλεφωνο μια φορά κάθε 2 3 μήνες και βάλε. Όταν πάω Ελλάδα προσπαθώ να τους συναντήσω από κοντά γιατί οι περισσότεροι μένουν σε άλλα μέρη.
Με τους περισσότερους από ολους αυτούς έχουμε κάποια κοινά ή έιχαμε στο παρελθόν. Κάποιοι από αυτούς ίσως με κάποιους άλλους φίλους τους πιο στενούς να δείχνουν πιο πολύ ενδιαφέρον, κάποιοι άλλοι έχουν χαρακτηριστικά που εγώ βρίσκω αρνητικά και σε άλλους κύκλους τους.
Κάνω και εγώ την αυτοκριτική μου μηπως είμαι και εγώ είμαι αυτό που δεν μου αρεσει, αλλά νομίζω δεν κανω ποτέ πλάκα εις βάρος των άλλων, και ότι προσπαθώ γενικά να είμαι ανοιχτός, να τους χαιρετάω όλους, να τους καλώ όπου πάω ειδικά αν είναι καινούριοι, να τους επαινώ όταν καταφέρνουν κάτι κλπ

---

Έχεις πάρει πρωτοβουλία για σύσφιξη σχέσεων με αυτούς που λες; Π.χ. αν πηγαίνεις και βλέπεις τους Έλληνες του εξωτερικού μόνο το Πάσχα, τον Δεκαπενταύγουστο και στους χορούς των Ρουμελιωτών και μιλάς λίγο περισσότερο με κάποιον ή κάποια, έχεις πιαστεί από μία αφορμή ή κάτι κοινό να προτείνεις κάτι εκτός του συνηθισμένου σας πλαισίου; Να πεις στην κοπέλα, έχω βρει το τάδε μπαράκι που παίζει ωραία μουσική, θα ήθελες να βγούμε κάποια μέρα; Έχει βραδιές κινηματογράφου στο τάδε μέρος, θες να πάμε την Κυριακή να δούμε την τάδε ταινία; (Μόνοι ή πες να πω στον/στους τάδε, φέρε κι εσύ κανένα φίλο/φίλη.) Κάπως έτσι. Να γνωρίσεις κι άλλες πλευρές των ανθρώπων αυτών κι άλλους ανθρώπους μέσω αυτών.

Για τις επαφές από Ελλάδα όπως καταλαβαίνεις λόγω απόστασης δυσκολεύουν τα πράγματα πρακτικά κι είναι λογικό με τον καιρό να αραιώνεις. Είναι κάτι που το ξέρω πάρα πολύ καλά, γιατί έχω φίλους που βρισκόμαστε στους 5 ανέμους και λόγω συνθηκών είναι δύσκολο να βρισκόμαστε συχνά πλέον. Αν θες το αναλύουμε, αλλά νομίζω πρέπει να δώσεις πιο πολύ βάση εκεί που μένεις μόνιμα αυτή τη στιγμή.

Καλησπέρα Sonia, καταρχας βλεπω ότι εσύ ο/η Mediatation και και ορισμένα μέλη ακόμη γράφετε σε πολλά διαφορετικά θέματα και μου δημιουργήθηκε η απορία αν εργάζεστε για το σαιτ ή απλώς προσπαθείτε εθελοντικά με τις απόψεις να βοηθήσετε άλλα μέλη. Όπως και να έχει το βρίσκω αρκετά βοηθητικό αυτό που κάνετε για πολλά άτομα.
Με την συγκεκριμένη κοπέλα έχουμε βγει πολλές φορές και οι δυο μας και με άλλους μαζί. Να της ανοιχτώ για τα θέματα του δεν το κάνω όμως γιατί αργά ή γρήγορα θα αρχίσει τα ειρωνικά σχόλια και θα τα πει στους αλλους φιλους φιλες της όπως έχει κάνει για άλλα μικροπράγματα στο παρελθον. Επισης είναι ενα πολύ κοινωνικό άτομο που δημιουργεί πολλές φιλίες και είναι λογικό όταν έχεις 500 φίλους ναν μην μπορείς να έχεις βαθιές και ειλικρινες σχέσεις με σχεδόν κανένα και αρα ούτε με μενα. Πρέπει όμως να παραδεχτώ ότι πολλές φορές που ήμουν σε ασχημη ψυχική κατάσταση (οχι τόσο γιατί ενδιαφερόταν να μου φτιάξει τη διαθεση απλώς γιατί της αρέσει η κοινωνικότητα)βγήκαμε και καπως μου έφτιαξε μετά η διάθεση. Μέσω εκείνης έχω γνωρίσει επίσης πολύ κόσμος ντόπιους και Έλληνες. Μια από αυτους ήταν μια Ελληνίδα που μου άρεσε και είχαμε μια επικοινωνια μεσω γραπτων και ηχητικών μηνυματων τις τεελυταίες μέρες.Είναι σχετικά πρόσφατα χωρισμένη και ηταν αρκετά ομιλητική στα μηνυματα και εδειχνε ενδιαφέρον να ξαναβγουμε ολοι μαζι σε μια παρέα (απο κοινωνικότητα προφανώς) αλλά όταν την πηγαινα την συζητηση στο να πηγαίναμε μαζί κάπου (πχ για τρέξιμο, ουτε καν δηλ. καποιο ραντεβου) αλλαζε αμεσως θεμα. Τετοια διακριτικά άκυρα αλλά και ηχηρές χυλόπιτες έχω φάει τόσες που σκέφτομαι όπως ο Δον Ζουαν έγραφε βιβλία για τις γυναίκες που γοήτευσε, εγώ να γράφω βιβλιά για τα άκυρα που έχω μαζέψει να ωφεληθούν τουλάχιστον οι επόμενες γενιές. Πέρα από την πλάκα όμως κάθε φορά που αντιμετωπίζω μια νέα απόρριψη σε φιλικό ή αισθηματικό επίπεδο η αυτοπεποιθηση νιώθω ότι κατεβαίνει ένα σκαλοπάτι άκομα. Συν ότι το βρίσκω λίγο αναξιπρεπές και ψυχοφθόρο να προσπαθώ να προσεγγίσω κάθε τόσο μια κοπέλα και η κατάληξη να είναι τα τελυταία 4 5 χρόνια η ιδια. Και όντως κάποιες φορές μπορεί και η άλλη πλευρά να μην ήταν σε φάση ψαξίματος αλλά σε οριμένες περιπτώσει αυτό δεν ίσχυε. Επίσης, θα πει καποιος ε καλά δεν γίνεται να ταιριαζουν όλοι με όλους και θα συμφωνήσω αλλά στην περίπτωση της κοπέλας που προανέφερα και σε ορισμένες άλλες οι κοπέλες που πλησιαζω (και δεν είμαι από αυτούς που την πέφτω στο άκυρο) υψώνουν με τον ένα ή τον άλλον τροπο τειχη πάροτι εχουμε καποια κοινά σε πρωτο επιπεδο που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μαι βάση να γνωριστουμε καλύτερα και ίσως τοτε ναι να φανει ότι ταιριάζουμε ή δεν ταιριάζουμε. Για αυτό σκέφτομαι μηπως θα ήταν καλύτερα να προσπαθήσω να αρκεστώ στις λίγες εμπεριες που είχα μεχρι τώρα και αποδεχτώ ότι δεν τα καταφέρνω με τον άλλο φύλο και να προσπαθήσω να γίνω ένα ευτυχισμένος εργένης και να προσπαθώ να βελτιώσω τον εαυτό μου στον επάγγελμα μου, στις κοινωνικές μου δεξιότητες, στην αντιληψη, στα χομπυ, να έχω πολλές δραστηριότητες και να ανλτώ ικανοποίηση από όλα αυτά.
Συμφωνώ πάντως ότι χρειαζόμαστε και κάποιους ανθρώπους που θα μπορούν να μοιραζόμαστε τα μυχια της ψυχής μας και να μας καταλαβαινουν και με αυτους που έχω κρατήσει επαφή από Ελλάδα είναι πια πολύ δύσκολο αυτο παρότι δυο από αυτούς είναι παιδιά διαμάντια αλλα για διαφορους λόγους δεν μπορεσαμε στον παρελθόν να έρθουμε τόσο κοντά. Δεν μένει κάτι άλλο από το να προσπαθώ να γνωρίσω νέους ανθρωπους εδώ ή να έρχομαι πιο κοντά με όσους ήδη ξέρω οσο το επιτρέπουν και εκείνοι όπως είπες και εσύ. Αυτό είναι όμως κάτι που το κάνω. Ίσως πρέπει να ψαξω και στον τρόπο που το κάνω μηπως κανω κάτι λαθος η στις αντιλήψεις μου για το τι περιμενω από τους αλλυς. Παντως το σιγουρο είναι ότι με έχει κουρασει αυτη η συνεχής αναζητηση.

Συμφωνώ Οδοιπόρε, προσπάθησε να γίνεις αυτόνομος, αυτάρκης και πιο κοινωνικός και ενεργός για να γίνεις ένας ευτυχισμένος εργένης και κάποτε θα κάτσει και η σχέση με μια κοπέλα. Δυστυχώς οι Ελληνίδες ρίχνουν χυλόπιτες με το τσουβάλι και μετά λένε ότι "δεν υπάρχουν άντρες". Το θετικό είναι ότι αν έχεις δουλειά, ενδιαφέροντα και κοινωνικότητα θα βρεις κάποια στιγμή σίγουρα.

Όχι, δεν εργάζομαι για το site, απλό μέλος είμαι όπως και εσύ.

Εγώ βλέπω μία τάση να μειώνεις τον εαυτό σου. Στο αρχικό σου μήνυμα το παρουσίασες ότι είσαι ντροπαλός, δεν έχεις πολλές κοινωνικές δεξιότητες κτλ, αλλά στο τελευταίο μήνυμα βγάζεις μία άλλη εικόνα. Και κάποιες κινήσεις έχεις κάνει και κάποιες πρωτοβουλίες έχεις πάρει. Ψυχανεμίζομαι δύο πράγματα εδώ: Λόγω μη καλής γνώσης της γλώσσας, περιορίζεσαι πολύ στους Έλληνες και δεν έχεις αυτοπεποίθηση και καλή επικοινωνία με τους ξένους. Μπορεί όμως απλά ο συγκεκριμένος "κύκλος" των Ελλήνων να είναι σε ένα στιλ που δεν σου ταιριάζει ή απλά δεν έτυχε να εμπεριέχει άτομα που να σου κινήσουν το ενδιαφέρον. Αλήθεια, οι σπουδές σου είναι σε άλλη γλώσσα από τη γλώσσα της χώρας; Η δουλειά σου δεν σε έχει βοηθήσει να βελτιώσεις τη γλώσσα; Μου κάνει εντύπωση που λες ότι είσαι 4 χρόνια εκεί και μιλάς ακόμα σπαστά. Αν πάλι υποθέσουμε ότι π.χ. η γλώσσα της χώρας είναι τα Γαλλικά και οι σπουδές είναι στα Αγγλικά, δεν υπάρχουν συμφοιτητές και άλλοι που να επικοινωνείτε στα Αγγλικά και να φεύγει το εμπόδιο της γλώσσας από τη μέση; Δεν ανοίγονται καινούριες, πιο "πολυεθνικές" ευκαιρίες να γνωρίσεις άτομα που κινούνται σε διαφορετικούς χώρους; Αν έχεις γνωριμίες από διαφορετικά περιβάλλοντα, νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να βρεις πιο στενούς φίλους και ερωτική σχέση.

Το δεύτερο που θέλω να σου πω είναι μήπως πράγματι κρίνεις λίγο αυστηρά τους ανθρώπους ή έχεις πολλές απαιτήσεις από αυτούς; Για παράδειγμα εντάξει, μπορεί να πέφτεις μέσα ότι η κοπέλα που λες είναι τύπος που την θεωρείς λίγο επιφανειακή και κουσκουσάρω και δεν σου ταιριάζει πολύ σαν χαρακτήρας, μήπως όμως βγάζεις εύκολα συμπεράσματα και για τους άλλους; Δηλαδή μήπως επειδή δεν βρίσκεις από την αρχή κάποιον να ταιριάξετε εντελώς απογοητεύεσαι γρήγορα και δεν αφήνεις να εξελιχθεί μία σχέση σε όσες δυνατότητες έχει να εξελιχθεί; Μήπως έχεις ανάγκη από πιο στενούς φίλους και ανθρώπους να σε καταλαβαίνουν αλλά ταυτόχρονα δεν έχεις την υπομονή να δεθείς με κόσμο και δεν ανοίγεσαι, άρα ούτε κι αυτοί ανοίγονται και έχεις μπει σε φαύλο κύκλο;

Στο μεταξύ να πω ότι ειδικά αν νοιώθεις μοναξιά, δεν είναι σωστό να τα θέλεις όλα ή τίποτα, διότι μένεις στο τίποτα. Είναι πολύ ωραίο να έχεις βρει την αδερφή ψυχή σου ας πούμε, αλλά μέχρι να έρθει και εάν, συνήθως οι άνθρωποι παίρνουν και δίνουν διαφορετικά πράγματα από διαφορετικούς ανθρώπους κι όχι όλα από έναν. Π.χ. με κάποιον μπορεί να αισθάνεσαι πιο άνετα να συζητάς τα της δουλειάς, με άλλον να παίζεις σκάκι μια φορά την εβδομάδα, με άλλον να συζητάς για βιβλία, με τον παράλλο να αναλύεις λίγο περισσότερο τα ερωτικά σου ή τα οικογενειακά σου και πάει λέγοντας. Αναπτύσσουμε διαφορετικούς κώδικες επικοινωνίας με διαφορετικούς ανθρώπους κι αυτό δεν είναι κακό.

https://www.youtube.com/watch?v=itE3bdm6Ha4
εδω τα λεει πολυ καλα ενας σιγουρα πολυ κοινωνικος ανθρωπος

Σε ευχαριστώ πολύ Eagle guy για την ενθάρρυνση. Αυτά που λες για τις συμπατριωτισσές μας μου έλεγαν και μενα καποιοι γνωστοί και φίλοι πριν φύγω και οτι στο εξωτερικό είναι πιο απελέυθερωμένες, ότι θα βρω εδώ καποια ξανθια, γαλανομάτα και όσες μου έριξαν ακυρο θα καταλαβουν το λαθος τους και μπλα μπλα μπλα και μου φούσκωναν τα μυαλά. Η δικη μου εμπειρία τουλάχιστον δεν επιβεβαίωνει κάτι τέτοιο. Το παιχνίδι της αναζητησης σχέσεων και εδω και στην Ελλαδα μου θυμίζει την αναζήτηση εργασίας σε περίοδο κρίσης, οι κοπέλες το πολύ το πολύ να χρειαστεί να δείξουν ότι αναζητούν κάποιον ενω οι άντρες σαν τους εργαζόμενους πρέπει να πάνε από την μια πόρτα στην άλλη και ή να δουν την πόρτα να κλείνει στα μουτρα αμέσως ή να το τρώνε το άκυρο μετά από καποια "συνέντευξη" (η πιο σπάνια να αποσύρονται οι ιδιοι) ή να συμβαίνει τελικά το ευτυχές γεγονός της πρόσληψης/συναψης δεσμού. Εχω την εντύπωση ότι οι κοπέλες είναι σε προνομιακή θέση σε αυτό το παιχνίδι, αλλά αυτό που είμαι σίγουρος και από ίδια πείρα είναι ότι άντρες ντροπαλοί ή ευαίσθητοι με δυσκολία την γλυτώνουν την καταθλιψη. Πρεπει να είσαι αρκετά χοντροπετσος για να μην σε παιρνει απο κάτω μετα απο καθε απορριψη
Αυτό που λες για την κοινωνικότητα και την δουλειά σίγουρα αυξάνει τις πιθανότητες να βρει το ταίρι του κάποιος αλλά από όσο βλεπω γυρω υπάρχουν και ανθρωποι με αξιοζήλευτα επαγγέλματα και δραστηριοι κοινωνικά που μενουν ηθελημένα ή αθέλεητα εργενηδες/ισσες. Γενικά από την μικρή υποκειμενική μου εμπειρία νόμιζω ότι εδώ το πρόβλημα της αποξενωσης και τις μοναξιάς είναι πιο μεγάλο, για παραδειγμα βλέπω εδω σε στασεις μεσων μεταφοράς να διαφημιζονται σαιτ γνωριμιων τυπου parship και μαλιστα να υπάρχουν και εξειδικευσεις αλλα σαιτ για τους στρειτ αλλα για ομοφυλοφιλους αλλα για νεους αλλα για ανω των 50, το δαιμονιο της αγορας στο μεγαλειο της. Στις μεγαλες πολεις της Ελλαδας δεν θυμαμαι να εχω συναντησει κάτι αντιστοιχο.
Επισης κατι άλλο που έχω δει και λέω ότι είναι γενικότερο το φαινομενο, μου τυχαίνει σχεδόν καθημερινά να συναντιέται τυχαια (το τονιζω τυχαία οχι πονηρά ή σαν λιγουρης) το βλέμμα μου με καποια κοπέλα απλως επειδη απλως καθομαστε σε αντικρυστες θεσεις η περπαταμε σε αντιθετες κατευθυνσεις στο δρόμο και εκεινη να γυρνάει επιδεικτικά το κεφάλι της προς την αλλη μερια. Κάτι που στην Ελλάδα μου τυχαινε πολύ πιο σπανια. Εχω και εγώ αδερφή και καταλαβαίνω ότι πολλές κοπέλες κουράζονται να τις προσεγγιζουν συνεχεια αγνωστοι η να τις κοιτάνε ορισμένοι σαν ξερολουκουμο αλλά νομιζω πολλες χανουν κάπου το μέτρο.

Εκτιμώ πραγματικά πολύ τον χρόνο που αφιερώνεις για όλους εμάς Sonia.
Νομιζω ότι ειναι ένα λαθος συμπέρασμα που εβγαλες στην αρχή.Ισως δεν τα συνοψισα καλά και εγώ. Όταν λεω για κοινωνικές δεξιοτητες
δεν εννοώ ότι είμαι μαζεμένος αλλά ότι συχνα δεν καταλαβαινω καποια σχετικά απλά καθημερινά πραγματα ή δεν ξέρω τι να πω ή πως να φερθώ σε πολλές περιστάσεις, για παραδειγμα σε μια στιγμή αυθορμητισμου για να σπάσω μια αμηχανη σιωπη μπορεί να προσπαθησω να πω ενα αστειο το οποιο θα φανει τις περισσότερες φορές στους περισσότερους χαζομάρα ή προσπαθώντας να πιάσω την κουβεντα απο κοινωικοτητα σε καποιο γνωστό θα πω ή θα ρωτησω κατι που αλλος θα το βρει χαζό.
Και το ασιθημα ντροπης που λεω εχει να κάνει όχι με την προσεγγιση των αλλων αλλά με το να μιλησω για πιο ευαισθητα θεμα όπως ότι συμπεριφέρομαι καποιες φορές χαζα ή οτι με στεναχωρεί που είμαι μονος μου ή τα οικογενειακά προβλήματα του παρελθόντος.
Κοινωνικές επαφες έχω αρκετες μπορώ να πω όπως εχω ξαναγραψει αλλά είτε συναντιομαστε μια φορα το μηνα περιπου με τους Ελληνες να τα πουμε με ηρεμια ή στα πλαισια των χομπυ κυριως με τους αλλους οπου το κυριο θεμα συζητησης ειναι τα χομπυ αυτα. Καθολου επαφές δεν εχω μονο μονο με συμφοιτητες που σπουδαζουμε στο ίδιο αντικειμενο
Σε ενα φορουμ που η επαφη δεν είναι αμεση είναι κατανοητό να συμβάινουν παρανοησεις αλλά κατι τετοιο είναι κάτι που με εχει απογοητεύσει από τους ψυχολογους που έχω παει. Βγαζουν ενα βιαστικό συμπέρασμα βασιζόμενο σε μια ισως όχι σωστά συνοψισμένη περιγραφή και μετά κλεινονται στα στερεοτυπα τους και δεν με βοηθανε να εκφρασω όλες τις σκέψεις μου. Ίσως παλι όπως έιπα να πρεπει να μαθω να εκφραζω πιο σωστά, ψυχραιμα και ολοκληρωμένα τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου
Οι σπουδες μου είναι στη γλώσσα της χώρας αλλά δεν πηγαινω στα περισσότερα μαθηματα γιατί συνηθως δουλεύω εκείνες τις ώρες και γενικά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ευκολα αναμεσα σε πολύ κοσμο και να καταλαβω τι λενε οι καθηγητες. Εξάλλου τα ανεβάζουν όλα ευτυχως στο ιντερνετ και έτσι προτιμώ να τα διαβαζω μονος μου με τον δικο μου ρυθμο στο σπιτι.
Τα Αγγλικά μου σε επιπεδο ομιλιας είναι ακομη χειρότερα απο αυτά της τοπικης γλώσσας. Δεν μπορώ να πω σχεδον μια προταση στα αγγλικα χωρίς να μπλέξω τα τα αγγλικα, τα ελληνικα και την τοπικη γλωσσα.Με ξενους φοιτητες που μιλανε μονο αγγλικα δεν μπορουμε πραγματικά να συνεννοηθουμε τις περισσότερες φορες.
Με καποιους ξένους που κουτσομιλανε και αυτοι την τοπικη γλωσσα προσπαθώ να εχω επαφες αλλα πλεον μονο τυχαια να συναντηθουμε στο δρομο.
Με μητρικους ομιλητες εχω επαφες από τα χομπυ και δευτερευοντως απο τη δουλεια.Εκει όντως η γλώσσα είναι ενα εμποδιο αλλά δεν ειναι ότι κλεινομαι στο καβουκι μου και δεν μιλαω σε κανενα. Αλλά εκεί το προβλημα να μην καταλαβαινω πραγματα ή να λέω χαζομαρες ειτε λογψ παρανοησης είτε για να πιασω την κουβεντα είναι πιο μεγαλο.
Για καποια πραγματα απλά που τα έχω πει 500 φορές μιλαω σωστα με καποια μικρολαθακια,για τα υπολοιπα δεν μπορώ συνηθως να πω μια λιγο πιο συνθετη προταση χωρίς λαθος.
Οταν προκειται για πιο σύνθετα νοηματα ή θεματα που δεν έχω πολυμιλησει εκει η κατασταση είναι αστα βραστα
Το να μιλας σωστα μια ξενη γλωσσα είναι κατι που γενικά θελει πολύ προσπαθεια και αν είσαι πιο αργοστροφος και δεν εχεις καλη μνημη οπως εγω χρειαζεται διπλη και τριπλη προσπαθεια για να φτασεις σε αυτο το επιπεδο.
Εγω δυστυχώς είμαι γενικά άνθρωπος που δεν μου αρεσει να πιεζομαι αλλά θελω να τα κανω με τους δικους ρυθμους όσο γινεται αυτό. Στο θεμα της γλώσσας μαλλον πρεπει να ψαξω να βρω τις αντοχές και να πιεστώ πολύ περισσότερο
Μπορεί να σου φαίνεται περιεργο αλλα το να ξέρεις 100 ατομα και να βγαίνεις μια φορα στο τοσο με 20 25 απο διαφορες παρεες (τυχαια τα νουμερα) δεν σημαινει νομοτελειακα οτι θα βρεις σχεση.
Εχω γνωστό ντοπιο απο τα σπορ που σπουδασε νομικη 10 χρονια πηρε διδακτορικο, βρηκε πολυ καλη δουλεια και ακομη ψαχνει για συντροφο. Στην συμπεριφορα είναι τελειως νορμαλ, στην εμφανιση υστερεί λιγακι κατα την αποψη μου αλλά όχι κατι τραγικό.
Θελω να πω ότι κάποιοι θα μείνουν για παντα εργενηδες/ισσες και ας ειναι κοινωνικοι με βαση και τις στατιστικές τους, καποιοι από απο αυτους ηθελημενα καποιοι δυστυχως οχι.
Αυτό που λες να συζηταω διαφορετικά θέματα με διαφορετικούς ανθρωπους ειναι μια ενδιαφερουσα προσεγγιση που δεν την ειχα σκεφτει.
Ναι πιστευω ότι ισχύει πως απογοητευομαι σχετικά εύκολα απο τους αλλους, ισως πρεπει να μην σταματαω την προσπαθεια να ερθουμε πιο κοντά με την πρωτη φορά που οι αλλοι κανουνε η λενε κατι που δεν μου αρεσει.
Ισως και εγώ από χαζομαρά καποιες φορες φερομαι με τροπο που δεν αρεσει στους αλλους

Μήπως επειδή είχες και θέματα άγχους, έχεις στραμμένη πιο πολύ την προσοχή στο μέσα σου και όχι στο τι διαδραματίζεται εκείνη τη στιγμή, για αυτό πετάς άκυρες ατάκες; Αισθάνεσαι ότι πραγματικά δεν μπορείς να παρακολουθήσεις το κλίμα και να πιάσεις μία συζήτηση για αυτό πετάς άσχετα ή μήπως σκέφτεσαι τα δικά σου εκείνη την ώρα; Επίσης προσπαθείς να προσαρμόζεις το τι θα πεις ανάλογα με το σε ποιόν το λες ή φέρεσαι με όλους το ίδιο; Διότι ας είμαστε ειλικρινείς, ναι, να είμαστε ο εαυτός μας, αλλά όλοι παρουσιάζουμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας ανάλογα με τα άτομα και τις καταστάσεις. Αλλιώς θα μιλήσει κάποιος στους γονείς του, αλλιώς στη δουλειά του, αλλιώς με τον κολλητό του, αλλιώς σε ένα σεμινάριο, αλλιώς σε μία κοπέλα που τον ενδιαφέρει, αλλιώς στον παπά της ενορίας.

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες για τα μαθήματα. Αν ο σκοπός σου είναι να σπουδάσεις και η δουλειά είναι ένα συμπλήρωμα στα οικονομικά σου για να στηρίξεις τις σπουδές, δεν είναι λογικό να λες ότι δεν πας στη σχολή λόγω δουλειάς. Επίσης φαντάζομαι ότι οι σπουδές έχουν να κάνουν με ουσιαστική απόκτηση προσόντων και μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση, όχι απλά με το να πάρεις ένα χαρτί. Αν λες σπούδασα ιατρική στην Ιταλία 5 χρόνια ας πούμε και δεν μιλάς καν καλά Ιταλικά ή μπερδεύεσαι αν βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς στο τι πρέπει να κάνεις, ε... τι αντίκρισμα έχει αυτό το χαρτί; Μετέπειτα στη δουλειά και στον κύκλο σου θα έχουν οι άλλοι άλλες προσδοκίες στις οποίες δεν θα μπορείς να ανταπεξέλθεις και αυτό θα σε πάει χειρότερα πίσω σε πολλούς τομείς. Σε αυτό το κομμάτι πρέπει νομίζω να πιεστείς περισσότερο και να θέσεις προτεραιότητες. Πήγες με έναν σκοπό εκεί, επικεντρώσου σε αυτόν και μην σε μπερδεύουν τα γύρω γύρω.