μετα απο οσα εκανα κρισεις ξανα!

καλησπέρα!
εν συντομία θα σας πω το ιστορικό μου κ μετά θα προχωρήσω,
από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κρίσεις πανικού,
έκανα περίπου 3 χρόνια συνεδρίες για 2 χρόνια έπαιρνα seroxat κ τον τελευταίο χρόνο είμαι καθαρή από όλες της απόψεις, σταδιακά κόψαμε κ τις συνεδρίες κ το χάπι κ δεν είχα κ κρίσεις.
τον χρόνο που ήμουνα καλά δούλευα φυσιολογικά, περνούσα καλά, έκανα ταξίδια, ήμουνα μια χαρά με την σχέση μου κ όλα ήτανε τελεία!!

έχω ένα μήνα περίπου που ξανακύλησα!!

η αλήθεια είναι ότι υποψιάζομαι κάποιους λόγους αλλά νομίζω πως αν τους παραδεχτώ θα διαλύσω τα πάντα!!

είναι δυνατόν να μεγαλώνεις με κάποια standar στην ζωή σου κ ξαφνικά να ανακαλύπτεις ότι τελικά θέλεις το τελείως αντίθετο?
κ τι κάνεις μετά??
έχεις την δύναμη να το σηκώσεις?

Απο τα όσα μου λες, πιστεύω, οτι η δουλειά σας ίσως να μην ολοκληρώθηκε.
Το οτι έφυγαν οι κρίσεις, αυτό ήταν μια ένδειξη βελτίωσης, όχι όμως απαραίτητα και πλήρους ίασης.
Οι κρίσεις είναι το κουδουνάκι, οτι κάτι δεν πάει καλά και φαίνεται να ξέρεις πια τον τρόπο να το εντοπίσεις αλλά να διστάζεις να δεις την αλήθεια και ότι αυτό συνεπάγεται.
Ναι, είναι δυνατόν, να γκρεμίζονται οι πύργοι, αν χτίστηκαν απο χαρτί και με μη γερά θεμέλια...ακόμα κι αν χρόνια ολόκληρα τους χτίζαμε.
Επέστρεψε στη θεραπεία σου, ίσως είναι μία περίοδος που χρειάζεσαι να δουλέψετε κάποια κομμάτια μαζί.
Είτε κομμάτια παλιά που ανοίχτηκαν και δεν έκλεισαν,
είτε κομμάτια που ανέκυψαν τώρα εκ νέου, μπροστά στην αλλαγή που συνεπάγεται η εσωτερική ελευθερία σου.
Οι κρίσεις είναι φίλες σου και σε ειδοποιούν να σε προσέξεις.
Μην τρομάζεις και μην απογοητεύεσαι.
Πες μας πως πάει.
Φιλάκια :))

Quote:

---

Originally posted by xmpoukai
είναι δυνατόν να μεγαλώνεις με κάποια standar στην ζωή σου κ ξαφνικά να ανακαλύπτεις ότι τελικά θέλεις το τελείως αντίθετο?
κ τι κάνεις μετά??
έχεις την δύναμη να το σηκώσεις?

---

Είναι όχι μόνο δυνατόν αλλά φυσικό!
Μεγαλώνεις με ξένα πρέπει, και ξένες αντιλήψεις.
Το ΜΕΓΑΛΩΜΑ, είναι να μπορεσεις να πάρεις απόσταση απο τις έξωθεν ιδεες και συνταγές που σου φύτεψαν, να τις φιλτράρεις και να ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ τί θα κρατήσεις και τι θα χτίσεις μόνη σου, δικό σου.
Καταλαβαίνω την αγωνία σου.
Πολλοί άνθρωποι, προτιμούν να μένυον άρρωστοι, παρά να σηκώσουν το βάρος της πραγματικής ευθύνης και της ελευθερίας.
Το βάρος του να ικανοποιούμε τα θέλω μας, ακόμα κι όταν αυτά συγκρούονται με άλλα θέλω ή κοινωνικές συμβάσεις γενικότερα.
Πιστεύω οτι εφόσον το βλέπεις, μπορείς και να το κάνεις!
Προχώρα!
Η αλήθεια σου και η πραγμάτωσή της με πράξεις,
θα σε λυτρώσει απο κάθε κρίση.

το θέμα είναι όμως ότι αυτό έχει συνέπειες κ στους γύρω μου, για να γίνω πιο σαφείς, η μητέρα μου με μεγάλωσε έτσι ώστε να είμαι ανεξάρτητη δυναμική κ να μην έχω ανάγκη να με συντηρεί κανείς!!
κ λειτουργώ έτσι, τώρα στα 26 μου αρχίζω να νομίζω πως τελικά η καριέρα κ όλο αυτό το πακετάκι δεν μου αρέσει κ έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτομαι ότι ίσως πραγματικά θέλω να είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά που φροντίζει το σπίτι κ τον άντρα της κ τα σκυλιά της!!

τεμπέλα ξέρω ότι δεν είμαι γιατί δουλεύω από τα 16 μου,
αλλά πως μπορώ να παραδεχτώ εγώ όλα τα παραπάνω κ να τα κάνω εφόσον συζώ με τον σύντροφο μου κ έχουμε σχέδια για το μέλλον?
έχει 2 εβδομάδες που σταμάτησα από την δουλειά μου!!!

κ ενώ έχω μια σχετικά έντονη ζωή είδα ότι τελικά ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΑΥΤΌ άλλα μια ήσυχη ζωή σε κάποιο χωρίο με τα λουλούδια μου, το σκυλί μου κ την ησυχία μου!!

τί θα διαλυσεις κανοντας πραξη τις επιθυμιες σου?

την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μένα, κ φοβάμαι ίσως κ την σχέση μου...

καταλαβαινω τί εννοεις οταν μιλας για εικονα που εχουν οι άλλοι για σενα. εχεις δουλεψει κι εσυ για αυτην την εικονα,ε?

πώς ειναι αυτη η εικονα?

είναι η εικόνα της κοπέλας πού στηρίζετε στα ποδιά της δεν είχε ποτέ ανάγκη κανέναν, ανεξάρτητη, δουλειά, λεφτά κτλ,
ναι αλλά τώρα πια δεν το θελωωω...
θέλω να φροντίζω το σπίτι μου, θέλω να έχω χρόνο για τους ανθρώπους που αγαπάω, το πιο απλό, θέλω να μπορώ να πιω έναν μεσημεριανό καφέ με μια φίλη,
αν ακούγομαι αχάριστη που όλα της πάνε καλά αλλά είναι ανικανοποίητη δεν είναι έτσι, πιστέψτε με..
εγώ εκεί στηρίζω το γεγονός ότι ήρθανε οι κρίσεις ξανά, ότι μου βγήκαν σαν άμυνα...

μπορει να βλεπεις οτι αυτες οι δυο εικονες συγκρουονται, αλλα μπορουν να συμπληρωσουν κ η μια την αλλη. αφαιρωντας κ απο τις δυο οτι σε κουράζει...ή δεν σου πάει. Το θεωρεις ανεφικτο?

ας πουμε πιο πρακτικα, κανονιζοντας να πας για εναν καφε, βρισκωντας χρονο για ανθρωπους που αγαπας σε κανει λιγοτερο ανεξαρτητη? ή πιστευεις οτι το να παραδεχτεις πώς εχεις αναγκη ανθρωπους στη ζωη σου για να εισαι καλα, σου αφαιρει ανεξαρτησια....

σε οτι αφορα την δουλεια κ τα χρηματα, ειναι αλλο να ζεις για να τα κυνηγας κ αλλο να θελεις μια κατασταση οπου θα σου αποφερει ενα καλο (οπως το οριζεις εσυ) επιπεδο που θα σου επιτρεπει να ζεις πιο ευκολα...

αληθεια, για μενα εχει ενδιαφερον: πώς εφτασες σ αυτο το συμπερασμα...δλδ απο που προηλθαν οι κρισεις.

πάθαινα πάντα κρίσεις στην δουλειά, την οποία λατρεύω όμως, σε αυτήν την φάση όμως όλα πηγαίναν τέλεια όπως ανέφερα ο χρόνος που πέρασε κ ήμουνα τόσο καλά μπορεί να ήτανε κ από τους καλύτερους που έχουν έρθει ως τώρα
, θέλω να καταλήξω στο ότι όλα, σπίτι, δουλειά, οικογένεια, κυλούσαν πολύ σωστά, εγώ όμως λειποντας από το σπίτι μου 12 ώρες την ημέρα, άρχισα να αναρωτιέμαι αν όλη μου η ζωή από εδώ κ πέρα θα είναι αυτό...
κ άρχισα να το καλλιεργώ κ πιάνω τον εαυτό μου να βρίσκετε στο μεταίχμιο μου νομίζω πως συμβαίνει στις περισσότερες γυναίκες, καριέρα η οικογένεια??
κ όλο κ πιο πολύ ήτανε αυτό μυαλό μου, κάθε μέρα όλο κ πιο πολύ κ άρχισαν κ οι πρώτοι πνιγμοί στην δουλειά κ μετά τους πνιγμούς ήρθαν οι ζαλάδες κ μέρα με την μέρα όλο κ πιο πολλά από τα παλιά καλά οικεία συμπτώματα... κ ήρθαν κ οι κρισουλες...
κ ήρθαν κ οι κρισαρες!!!
δεν μπόρεσα να τα χειριστώ όλα αυτά κ τα έκανα για ακόμα μια φορά.... μάνταρα!

μηπως στο πισω μερος του μυαλου σου εχεις πώς αν μεινεις στο σπιτι σου εισαι πιο προστατευμενη κ πιο μακρυα απο τις κρισεις?

(εχοντας ως βιωμα τις κρισεις στον χωρο εργασιας...)

αυτή είναι η σκέψη που με φοβίζει πιο πολύ από όλες!!!
γι αυτό βρίσκομαι κ σε κατάσταση πανικού, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά για να καταλάβω τι είναι τελικά!

πάντως σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα,

καληνύχτα προς το παρόν
ελπίζω να τα πούμε ξανά!

Όλα κυλούσαν πολύ σωστά, όλα κυλούσαν πολύ τέλεια, ΕΓΩ όμως….γράφεις.
Ξέρεις, μπορεί τελικά όλα να μην ήταν τόσο σωστά όσο νόμιζες. Μπορεί να υπήρχαν κενά. Μπορεί να υπήρχε άγχος υπόγειο που δεν το έδινες σημασία….
Αρχισα να αναρωτιέμαι αν όλη η ζωή μου θα είναι αυτό από δω και πέρα…. και μετά από λίγο ήρθαν οι κρίσεις…

Άλλο το σωστό και το τέλειο βάσει του τι περιμένουν οι άλλοι από μενα, κι άλλο αυτό που με οδηγεί στην γαλήνη και την ευτυχία μου… υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.

Προσπαθείς να ερμηνεύσεις την κατάσταση…
Αναρωτιέσαι. Οι κρίσεις φταίνε που θέλω το σπιτάκι μου? Μήπως εκεί νιώθω πιο ασφαλής?
Η από την άλλη, οι κρίσεις μου δείχνουν ότι κάτι με πνίγει στην δουλειά που έχω διαλέξει για τον εαυτό μου?
Προσπάθησε να είσαι όσο πιο ειλικρινής γίνεται με σένα, και θα την βρεις την απάντηση.

Να σου πω από δική μου εμπειρία τι έχω καταλάβει.
Οι κρίσεις έρχονταν να μου υποδείξουν ότι κάτι δεν πάει καλά, ακόμα κι αν εγώ πιστευα με όλη μου τη σιγουριά ότι όλα είναι μια χαρά.
Γιατί πίστευα ότι όλα ήταν μια χαρά?
Γιατί μου ήταν πιο έυκολο, με βόλευε, απέφευγα τις συγκρούσεις με εμένα την ίδια και με το περιβάλλον μου, γιατί έμενα στην επιφάνεια και φυσικά επειδή φοβόμουν να βρω το πραγματικό μου θέλω και την αλήθεια μου…
Μέσα μου όμως η μάχη μαινόταν…..

Προσπάθησε να δεις την αλήθεια... μου ακούγεσαι σαν να βρίσκεσαι σε φάση άρνησης του να δεις καθαρά. Αν και θα μπορούσες..

Θα την βρεις την άκρη, κι αν δεις ότι δυσκολεύεσαι μόνη, γύρνα να κάνεις κάποιες συνεδρίες.
Καλημέρα.

Quote:

---

Originally posted by xmpoukai
πάντως σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα,

---

Σ ευχαριστω κ εγω:)

Θα θελα να συνεχισω πανω σ αυτο που λεγαμε: λες οτι αυτο που φοβασαι πιο πολυ κ γι αυτο σκεφτεσαι να αποχωρησεις απο το εργασιακο περιβαλλον, ειναι οι κρισεις που εμφανιζονται εκει. Οποτε, φευγοντας απο εκει, αποφευγεις τις κρισεις.

Γραφεις ομως κ κατι ακομα:οτι απο τοτε που θυμασαι τον εαυτο σου, θυμασαι κ τις κρισεις. Οπως κ το οτι δεν εισαι σιγουρη που οφειλονται.

Ετσι, θα σου λεγα, οτι κατα πρωτον οι κρισεις μπορει να σε πιασουν οπουδηποτε οσο κ αν περιοριστεις. Ηδη, με το να λες οτι αποχωρεις απο εναν χωρο περιοριζεσαι ηδη. Αν μαλιστα προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι χρειαζεσαι ενα αλλο μοντελο ζωης προσπαθωντας να αποφυγεις τις κρισεις, γιατι δεν εξεταζεις κ το ενδεχομενο της διαφορετικης αντιληψης για την ιδια την ζωη που εχεις?

Πιστευω πώς οπως γραφει κ η weird, η δουλεια σου, η ψυχοθεραπευτικη σου δουλεια ισως να μεινε στου δρομου τα μισα (που λεει κ το τραγουδι)...κ ισως ειναι μια ευκαιρια να δεις τωρα οτι αφησες στη μεση.

Τελος να πω πώς οι κρισεις, η καταθλιψη, το οτιδηποτε ειναι κατι που κουβαλαμε μεσα μας. Οπου κ αν παμε θα ναι εκει. Δεν θα το αφησουμε πισω, αν δεν του δωσουμε τη σημασια που μας ζηταει.

Sofia δεν θα με απασχολησουν τα προβληματα σου υπαρχουν απειρα προβληματα και δεν εχει νοημα το να επιχειρω να τα λυσω,επειδη εσυ εισαι ο δημιουργος και εσυ παραμενεις αθικτη, εγω λυνω 1 και εσυ δημιουργεις 10 το μονο που θα χασω ειναι η ενεργεια μου, εσυ πρεπει να αλλαξεις, να αλλαξεις το βασικο σου \'\'ειναι\'\' και οχι τα ενδεχομενα προβληματα. Για παραδειγμα οταν ησουν μικρο ειχες διαφορετικο τυπο προβληματων, καθως μεγαλωνες απλως εξαφανιστηκαν... που πηγαν? ποτε δεν τα ελυσες... και δεν τα θυμασαι ποια ηταν τα προβληματα,με το που μεγαλωνεις εξαφανιζονται αυτα τα προβληματα.
Υστερα μεγαλωσες λιγο ακομα και ειχες διαφορετικο τυπο προβληματων,επειτα μεγαλωσες και αλλο και αυτα δεν ηταν πλεον εκει. Οχι οτι ησουν εσυ σε θεση να τα λυσεις,κανενας δεν ειναι σε θεση να λυσει τα προβληματα, απλως μπορει να μεγαλωσει και να βγει απο αυτα.
Ασχολησου με το \'\'ειναι\'\' και αν σου φανει δυσκολο προτιμησε να κανεις διαλογισμο που δεν αναλυει τα προβληματα αλλα ασχολειται με το \'\'ειναι\'\'
Καλη συνεχεια!

Quote:

---

Originally posted by sanja
Sofia δεν θα με απασχολησουν τα προβληματα σου υπαρχουν απειρα προβληματα και δεν εχει νοημα το να επιχειρω να τα λυσω,επειδη εσυ εισαι ο δημιουργος και εσυ παραμενεις αθικτη, εγω λυνω 1 και εσυ δημιουργεις 10 το μονο που θα χασω ειναι η ενεργεια μου, εσυ πρεπει να αλλαξεις, να αλλαξεις το βασικο σου \'\'ειναι\'\' και οχι τα ενδεχομενα προβληματα.

---

Καταρχην δεν καταλαβαινω σε τί μου απαντας...συγγνωμη!
Αν θες μου τα λες διαφορετικα, μηπως κ καταλαβω...

Κατα δευτερον, δεν συμφωνω οτι τα προβληματα μας αφηνουν αθικτους.

Το να ζεις χωρις προβλημα (οτι προβλημα και να εχεις πχ οι κρισεις σου) ειναι πολυ δυσκολο σχεδον αδυνατο για τον ανθρωπο.γιατι? επειδη το προβλημα σου δινει ασχολια σε κραταει απασχολημενη,αν δεν υπαρχει προβλημα δεν θα εισαι σε θεση να κολλησεις στην περιφερεια του \'\'ειναι\'\' σου..
μην φοβασαι να μπεις στο \'\'κεντρο\'\' σου μπες μεσα σου ολα τα προβληματα ειναι ψευτικα και ανυποστατα χωρις κανενα νοημα,σε βοηθανε να αποφευγεις τον εαυτο σου. Δες την ουσια του πραγματος γιατι νιωθεις αυτες τις κρισεις? Ειναι πραγματικες κρισεις? Πραγματικα προβληματα?
Οι ανθρωποι κολλανε ακομα και πανω στην δυστυχια τους μα δεν ειναι ετοιμοι να ειναι κενοι,οτιδηποτε συμβαινει αποδεξου το,καλωσορισε το και μεινε μαζι του,θα δεις σιγα σιγα εχεις εγκαταλειψει την συνηθεια να κανεις ερωτησεις και να δημιουργεις προβληματα απο την ζωη δεξου αυτο που νιωθεις,η ζωη ειναι ετοιμη να σου αποκαλυφθει αν την κανεις προβλημα τοτε κλεινεις τα ματια και γινεσαι επιθετικη προς την ζωη

σοφια τα μυνηματα στην φιλη xmpoukai πηγαιναν σορρυ για το μπερδεμα με τα ονοματα:)

Μαλλον -υποθετω- δεν απευθυνεσαι σε μενα, αλλα στην θεματοθετρια xmpoukai που εθιξε το θεμα των κρισεων κ της επαναφορας τους μετα απο καποιο διαστημα ηρεμιας.

Αν κ προσωπικα, δεν εχω περασει καποια κριση πανικου, δεν πιστευω πώς οι κρισεις δεν προερχονται απο πραγματικα προβληματα. Ή δεν ειναι αληθινες κρισεις.

Σ αυτο που συμφωνω μαζι σου παρολα αυτα,ειναι πώς μπορεις να μαθεις απο αυτες τις κρισεις τον εαυτο σου, αν προσπαθησεις να δεις τί υπάρχει πισω απο αυτες (αν καταλαβαινω οτι εννοεις αυτο).

Quote:

---

Originally posted by xmpoukai
το θέμα είναι όμως ότι αυτό έχει συνέπειες κ στους γύρω μου, για να γίνω πιο σαφείς, η μητέρα μου με μεγάλωσε έτσι ώστε να είμαι ανεξάρτητη δυναμική κ να μην έχω ανάγκη να με συντηρεί κανείς!!
κ λειτουργώ έτσι, τώρα στα 26 μου αρχίζω να νομίζω πως τελικά η καριέρα κ όλο αυτό το πακετάκι δεν μου αρέσει κ έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτομαι ότι ίσως πραγματικά θέλω να είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά που φροντίζει το σπίτι κ τον άντρα της κ τα σκυλιά της!!

---

Νομίζω ότι καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Ένα ενδιαφέρον βιβλίο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα είναι το \"Σύνδρομο της Σταχτοπούτας\" της Κολέτ Ντόουλινγκ - Εκδόσεις Γλάρος (ο αγγλικός τίτλος: Cinderella Complex, by Colette Dowling). Αν το πετύχεις πουθενά διάβασέ το. Εμένα μου άρεσε πολύ και με βοήθησε κάπως να βρω τι στ\' αλήθεια θέλω.

Σ ευχαριστω κ εγω:)

Θα θελα να συνεχισω πανω σ αυτο που λεγαμε: λες οτι αυτο που φοβασαι πιο πολυ κ γι αυτο σκεφτεσαι να αποχωρησεις απο το εργασιακο περιβαλλον, ειναι οι κρισεις που εμφανιζονται εκει. Οποτε, φευγοντας απο εκει, αποφευγεις τις κρισεις.

Γραφεις ομως κ κατι ακομα:οτι απο τοτε που θυμασαι τον εαυτο σου, θυμασαι κ τις κρισεις. Οπως κ το οτι δεν εισαι σιγουρη που οφειλονται.

Ετσι, θα σου λεγα, οτι κατα πρωτον οι κρισεις μπορει να σε πιασουν οπουδηποτε οσο κ αν περιοριστεις. Ηδη, με το να λες οτι αποχωρεις απο εναν χωρο περιοριζεσαι ηδη. Αν μαλιστα προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι χρειαζεσαι ενα αλλο μοντελο ζωης προσπαθωντας να αποφυγεις τις κρισεις, γιατι δεν εξεταζεις κ το ενδεχομενο της διαφορετικης αντιληψης για την ιδια την ζωη που εχεις?

Πιστευω πώς οπως γραφει κ η weird, η δουλεια σου, η ψυχοθεραπευτικη σου δουλεια ισως να μεινε στου δρομου τα μισα (που λεει κ το τραγουδι)...κ ισως ειναι μια ευκαιρια να δεις τωρα οτι αφησες στη μεση.

Τελος να πω πώς οι κρισεις, η καταθλιψη, το οτιδηποτε ειναι κατι που κουβαλαμε μεσα μας. Οπου κ αν παμε θα ναι εκει. Δεν θα το αφησουμε πισω, αν δεν του δωσουμε τη σημασια που μας ζηταει. [/quote]

Με συγχωρείτε για τις μέρες που ήμουνα απούσα αλλά είχα κάποιο πρόβλημα με το internet κ δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την υπόλοιπη κουβέντα.

έχεις δίκιο σε όλα τα παραπάνω γιατί τα έχουμε συζητήσει κ με τον γιατρό μου, έχουμε βρει κάποιες εκδοχές για το από που ξεκινάνε οι κρίσεις, απλά στα 2 χρόνια της θεραπείας μου αποφασίσαμε να δουλέψουμε το κομμάτι των κρίσεων για να μπορώ να είμαι λειτουργική στην καθημερινότητά μου κ ειπαμε να μην μπούμε βαθιά στο γιατί κ πότε, τότε δεν θα μπορούσα να χειριστώ κιόλας κάτι τέτοιο.

xmpoukai,

ολοι θελουμε το χρονο μας, νομιζω. Αν κ υπάρχει το ενδεχομενο αυτον τον χρονο να κανουμε πώς δεν τον βρισκουμε ποτε!

Τελευταια διαβασα ενα πολυ ωραιο βιβλιο, οπου λέει \"αν το ξεπερασες μια φορα, μπορεις να το ξανακανεις\"...σ αυτο σκεφτομαι πώς τωρα εχεις κ μια εμπειρια απο πισω, μια δουλεια που εχει γινει που μπορει να σταθει σημαντικο εργαλειο στην παρουσα προσπαθεια:)

Μπραβο σου που συνεχιζεις:) Ευχομαι καλη συνεχεια....:)

Ευχαριστώ πολύ,
ξέρω τρόπους, έχω τα \"εργαλεία\", το θέμα μου είναι αν έχω το σθένος πια,
ομολογώ πως έχω βαρεθεί να προσπαθώ κ με έχει κουράσει πάρα πολύ αυτό το πράγμα!