Αρρυθμιες, κρισεις πανικου, φοβια θανατου

Γεια σας ειμαι 28 χρονων
Ειμαι απο την Κυπρο..υποφερω απο αρρυθμιες και κρισεις πανικου..Εχω παει σε 3 καρδιολογους.. ειναι ολα οκ δεν βρισκουν κατι.. εβαλα και holter.. μου ειπαν να μην παρω κατι για αρρυθμιες και οτι ειναι αγχος και ειναι στο μυαλο μου.. οτι ειναι ακυνδυνες και η καρδια μου ειναι τελεια..Oμως ειναι πολυ συχνα και πολυ τρομακτικο...τις νιωθω εντονα..φτερουγισματα ακανονιστο ρυθμο.. και με πιανει και οταν ειμαι χαλαρη και δεν σκεφτομαι κατι.. ετσι ξαφνικα σαν καθομαι κτλ.. χαλαει ολη η μερα..kαθε φορα που με πιανει η αρρυθμια φοβαμαι τοσο πολυ που παθαινω κριση πανικου και φοβαμαι οτι θα πεθανω.. και εχω συχνα δυσπνοια..μου ειπαν οτι εχω συνδρομο υπεραερισμου..πηγα σε ολους τους γιατρους να δω αν εχω κατι παθολογικο..δεν εχω..πηγα σε εναν γιατρο ο Θεος να τον κανει. Δεν ειχα αρρυθμιες τοτε.. ειχα το αγχος και λιγες κρισεις καποτε αραια αλλα οχι τοσο..παθολογος ειναι..δεν ηταν η ειδικοτητα του ομως μου εδειξε πως ξερει τι κανει και εγω στην απελπισια μου τον ακουσα..μου εδωσε cipralex. 10mg.. .που να ξερω απο δοσολογιες.. επρεπε να με ξεκινησει με λιγο λιγο απο οτι εμαθα μετα... μου ειπε να πιω ενα 10mg..ηταν πολυ για μενα απο οτι φανηκε δεν ξαναπηρα τετοια ουσια..επαθε shock το σωμα μου. Πηγα κλινικη με 160 παλμους kριση πανικου και ενιωθα καψιμο στους πνευμονες και στο λαιμο... φοβηθηκα νομισα οτι ειδα τον θανατο..μου εβαλαν οξυγονο και με βοηθησαν να ηρεμησω σιγα σιγα εμεινα πολλες ωρες μεσα..δεν τα ξαναπηρα..ομως χειροτερεψα απο εκεινο το shock.. απο τοτε εχω συνεχεια κρισεις πανικου αρρυθμιες.. επαθα κλειστοφοβια σαν δεν ειχα.. επαθα φοβιες που δεν ειχα.. ειμουν του εξω της παρεας κτλ.. τωρα δεν μπορω πολυ ωρα εξω στο κοσμο ουτε στους κλειστους χωρους.. οτι πονο νιωσω πανω μου η αισθανθω κατι νεο στο σωμα μου αμεσως νομιζω οτι ερχεται θανατος..ρε παιδια ακομα και ενα τσιμπημα απο ενα απλο κουνουπι φοβαμαι οτι θα αρρωστησω και θα πεθανω.. νιωθω οτι εχω κατι και δεν το βλεπουν.. οτι νιωσω πανω μου το ψαχνω στο google.. μεγα λαθος το ξερω.. αλλα το κανω..πολλες φορες κλαιω απο απελπισια...βλεπω εναν ψυχολογο με βοηθαει λιγο... για λιγες μερες μπορει να νιωσω λιγο πιο καλα αλλα μετα παλι το ιδιο. Δεν θελω να ξαναπαρω φαρμακα φοβαμαι.. απο εκεινη τη μερα με το cipralex φοβηθηκα τοσο και δεν τα θελω φοβαμαι παρα πολυ δεν μπορω να το ξεπερασω και να δοκιμασω φαρμακα ξανα..προσπαθω μονη μου..καποτε ξυπνω και ειμαι καλα και λεω α.. θα φυγει.. αλλα παλι ερχεται..μαρτυριο νιωθω φυλακισμενη δεν μπορω να ζω ετσι προτεινετε μου κατι

Καλημέρα. Πρώτα από όλα να μην σε τρομάζουν όλα αυτά που νιώθεις γιατί οι περισσότεροι τα έχουμε ζήσει. Να κάνει παιχνίδια το μυαλό μας και να φοβόμαστε τα πάντα.
Ψυχοθεραπεία πόσο καιρό κανεις; Γιατί θεωρείς ότι δεν σε βοήθησε; Τι συζητάτε συνήθως;

Καλημερα σου..... Ενα θα σου πω οταν ξεκιννησα με αρρυθμιες πριν 25 χρονια ενιωθα ολααααααα αυτα που λες ομως περνοντας ο καιρος και ενω επαθα πολυ τρομακτικοτερα συμπτωματα.... Τωρα μα το θεο οι αρρυθμιες δεν με τρομαζουν. Προσπαθησε να το διαχειριστεις τωρα που ειναι νωρις να μην φας και εσυ τη ζωη σου ετσι....

Με βοηθαει να καταλαβω οτι οι κρισεις ειναι ακυνδυνες και οτι δεν θα πεθανω και προσπαθει να μου μαθει τεχνικες χαλαρωσης αλλα ειμαι τοσο νευρικη που δυσκολευομαι και μου μιλαει και για το αυτονομο νευρικο συστημα κτλ για να καταλαβω τι μου γινεται και να μαθω σιγα σιγα να το ελεγχω.. οσο για τις αρρυθμιες.. πρεπει να φυτεψω στο μυαλο μου οτι απλα τις νιωθω αλλα δεν θα παθω κατι..πραγματικα ειναι δυσκολο να παλευεις με τον εγκεφαλο σου και τον φοβο..κανω και γυμναστικη και με βοηθαει λιγο.. τον ψυχολογο τον βλεπω ενα χρονο τωρα.. εχω τα πανω μου και τα κατω μου.. μια μερα ειμαι καλυτερα μια μερα οχι.. προσεξα οτι οταν εχω κριση πανικου και καταφερω να αποσπασω την προσοχη μου αλλου περναει.. ομως δεν το καταφερνω παντα..

Αχ μακαρι να τα καταφερω και γω να γινω ετσι..τα χρονια περνουν και θα τα χασω ετσι στενοχωριεμαι παρα πολυ..οταν σε πιανουν απλα δεν τις βαζεις υποψη;;; οταν με πιασει για δευτερολεπτα το διαχειριζομαι λιγο.. καποιες φορες μπορει να με πιασουν για πολη ωρα και τοτε ειναι που τρομαζω.. λεω να το θα πεθανω τωρα

Με βοηθαει να καταλαβω οτι οι κρισεις ειναι ακυνδυνες και οτι δεν θα πεθανω και προσπαθει να μου μαθει τεχνικες χαλαρωσης αλλα ειμαι τοσο νευρικη που δυσκολευομαι και μου μιλαει και για το αυτονομο νευρικο συστημα κτλ για να καταλαβω τι μου γινεται και να μαθω σιγα σιγα να το ελεγχω.. οσο για τις αρρυθμιες.. πρεπει να φυτεψω στο μυαλο μου οτι απλα τις νιωθω αλλα δεν θα παθω κατι..πραγματικα ειναι δυσκολο να παλευεις με τον εγκεφαλο σου και τον φοβο..κανω και γυμναστικη και με βοηθαει λιγο.. τον ψυχολογο τον βλεπω ενα χρονο τωρα.. εχω τα πανω μου και τα κατω μου.. μια μερα ειμαι καλυτερα μια μερα οχι.. προσεξα οτι οταν εχω κριση πανικου και καταφερω να αποσπασω την προσοχη μου αλλου περναει.. ομως δεν το καταφερνω παντα..

Ρε παιδια κατι ασχετο πως μπορω να διαγραψω ενα σχολιο; εγραψα κατι 2 φορες και δεν καταφερνω να διαγραψω το ενα

Quote:

---

Originally Posted by S91

Ρε παιδια κατι ασχετο πως μπορω να διαγραψω ενα σχολιο; εγραψα κατι 2 φορες και δεν καταφερνω να διαγραψω το ενα

---

Κάμε επεξεργασία και βάλε 10 τελείες.. Δεν έχει επιλογή να σβήσεις ποστ.

Ποιος ήταν ο λόγος που άρχισες την ψυχοθεραπεία;; Στην καθημερινότητα πως είσαι; Φίλους έχεις; Βγαίνεις;

Απο τοτε που σας ειπα για το cipralex που πηρα και φοβηθηκα.. απο τοτε αρχισα να βλεπω καποιον για να με βοηθησει με τις κρισεις και τον φοβο της αρρυθμιας.. εχω φιλους και ειμαι παντρεμενη εχω ενα γιο 10 χρονων. Ο αντρας μου με στηριζει παρ πολυ και με καταλαβαινει.. βγαινω εξω ναι προσπαθω αλλα ποτε δεν περνω καλα πραγματικα..ειμαι παντα στη φοβια..πριν παω καπου ξεκινουν οι σκεψεις.. και αν παθω κριση και αν με πιασουν αρρυθμιες κτλ.
Και πολλες φορες τα παθαινω ολα και τρεχω τρομαγμενη να φυγω σαν τρελλη απο εκει που ειμαι

Quote:

---

Originally Posted by S91

Απο τοτε που σας ειπα για το cipralex που πηρα και φοβηθηκα.. απο τοτε αρχισα να βλεπω καποιον για να με βοηθησει με τις κρισεις και τον φοβο της αρρυθμιας.. εχω φιλους και ειμαι παντρεμενη εχω ενα γιο 10 χρονων. Ο αντρας μου με στηριζει παρ πολυ και με καταλαβαινει.. βγαινω εξω ναι προσπαθω αλλα ποτε δεν περνω καλα πραγματικα..ειμαι παντα στη φοβια..πριν παω καπου ξεκινουν οι σκεψεις.. και αν παθω κριση και αν με πιασουν αρρυθμιες κτλ.
Και πολλες φορες τα παθαινω ολα και τρεχω τρομαγμενη να φυγω σαν τρελλη απο εκει που ειμαι

---

Οι φόβοι σου είναι πάντα γύρω από το θέμα καρδιά(πρόβλημα κτλ); ή φοβάσαι γενικά τις αρρώστιες.
Πριν βγεις τι ακριβώς σκέφτεσαι; Μη πάθεις κάτι και γίνεις ρεζίλι; Μη πάθεις κάτι και δεν σε βοηθήσει κάποιος; Στο σπίτι σου νιώθεις περισσότερη ασφάλεια;

Ακριβως ετσι.. φοβαμαι τα παντα προπαντον την καρδια.. πριν βγω λεω που θα παω τωρα και αν με πιασει αρρυθμια εξω και αν με πιασει η κριση και δεν το διαχειριστω; και να τρεχω να γινω ρεζιλι; πιο πολλα ομως δεν με ενοχλει το ρεζιλι οσο το οτι θα χαλασει η διαθεση και δεν περασω καλα.. ετυχε να το παθω σε κοσμο και να γινω ρεζιλι να με κοιτανε ολοι.. αλλα μολις μου περασει γελαω κιολας και λεω Θεε μου εγινα ρεζιλι..πχ μπορει να παω και να ειμαι καλα αν νιωσω κριση να ερχεται η νιωσω αρρυθμια τρεχω στην τουαλετα για λιγο..εκει νιωθω θανατο.. λεω θα μεινω εδω θα πεθανω εδω.. μολις ηρεμησω λιγο παω πισω.. ομως παει η διαθεση μου ειμαι χαλια μετα και θελω να φυγω..με πιανει το παραπονο γιατι γιατι γιατι..ναι στο δωματιο μου ειναι η ασφαλεια μου.. οταν με πιασει κριση εξω μολις μπω στο αυτοκινητο να φυγω για σπιτι μου περναει και θυμωνω κιολας και λεω αα τωρα μου περασες παλιοκριση..και ναι φοβαμαι οταν ειμαι μονη μπας και το παθω και δεν εχει κανενα εκει.. αποφευγω να ειμαι μονη οπουδηποτε..

Και όλα αυτά άρχισαν πότε; Τι έγινε;

Διαβασες το πρωτο μου μυνημα στο θεμα; δες το πανω..εκει τα λεει ολα απο εκει ξεκινησαν ολα

Από χθες το διάβασα. Ρωτάω αν εγινε κάτι άλλο.. Πέρα από το σωματικό.

Πριν γίνουν όλα αυτά πως διαχειριζοσουν το άγχος;
Το σημαντικό απο αυτά είναι ότι έχεις καταλάβει πως λειτουργεί όλο αυτό που βιώνεις και ότι είναι παιχνίδια του μυαλού και από εδώ και πέρα θα πρέπει να ξανά πάρεις τον έλεγχο του. Πριν από όλα αυτά ήσουν καλά, τώρα όχι. Φοβάσαι μη πεθάνεις και στην ουσία δεν ζεις ή ζεις με τον φόβο. Κάθε φορά που θα σου συμβαίνει κάτι σε κάποιον χώρο (εκτός από το σπίτι) καλό είναι να μένεις και να το αντιμετωπίζεις για να μην γίνει μια άσχημη εμπειρία. Εμένα με βοήθησαν οι ασκήσεις χαλαρώσεις που μου έδειξε η ψυχολόγος, το ξεκαθάρισμα που έκανα όσο αφορά την ζωή μου παλιά αλλά και τώρα και το πεισμα μου. Κατάλαβα πως το μυαλό μου μπορεί να είναι ο χειρότερος εχθρός μου αλλά ταυτόχρονα και ο πιο δυνατός μου σύμμαχος. Προσπάθησε όσο μπορείς οταν αρχίζουν τα αρνητικα σενάρια να βάζεις την λογική σου μπροστά και να μιλάς στον εαυτό σου. Με τσίμπησε κουνούπι; Με έχει τσιμπήσει τόσες φορές και δεν έχω πάθει κάτι, γιατί να γίνει τωρα;
Μίλησε με τον ψυχολόγο σου να σου εξηγήσει τι είναι κρίση πανικού και τι είναι φοβία. Αυτό θα σε βοηθήσει να καταλάβεις καλύτερα τι είναι αυτό που περνάς αλλά και το σώμα σου..

Πριν αυτο ειχα συχνα δυσπνοια.. ποτε δεν ειχα βηχα μονο δυσπνοια καποτε και νιωθω οτι δεν παιρνω αρκετη βαθια ανασα και στο τελος το κανω τοσο συχνα που παθενω υπεραερισμο..πηγα πνευμονολογο και μου ειπε εχω ασθμα..εκανα καποια εισπνεομενα για το ασθμα 2 χρονια..με βοηθουσαν..καποτε ομως μου προκαλουσε κρισεις πανικου αυτη η δυσπνοια.. ομως δεν ειχα τετοιες φοβιες οπως τωρα.. πηγαινα εξω κτλ ειμουν οκ..χορευα παιρνουσα τελεια παντου.. ουτε αρρυθμιες ειχα.. επαιρνα τα σπρει μαζι μου για ασφαλεια ομως μπας και με πιασει δυσπνοια.. μετα πηγα στον παθολογο για να δω τι θα κανω με αυτη τη δυσπνοια και αυτες τις μικρες κρισεις που ενιωθα καποτε..να δω αν εχω κατι αλλο παθολογικο.. και μου εδωσε το cipralex εγινε οτι εγινε και απο κει πηρα την κατηφορα..και τελικα πηγα και σε αλλους 2 πνευμονολογους και δεν εχω ασθμα.. ειναι αγχος ειπαν..αδικα επαιρνα τα εισπνεομενα.. αυτα βασικα.. μετα απο το shock με το cipralex εγινα ετσι..

Ακριβως αυτο προσπαθω..ξερω τι εχω και πολλες φορες να με δεις οταν ειμαι στα καλα μου γελαω και λεω ρε δεν με φοβιζει τιποτα..δινω ακομα και συμβουλες σε αλλους που μπορει να το βιωνουν.. ομως οταν με πιασει γινομαι χαλι. Αν χασω τον ελεγχο εκεινη τη στιγμη παει τελειωσε με παιρνει κατω και μετα απο την κριση η μια αρρυθμια κλαιω τοσο πολυ και οταν κλαψω νιωθω καλυτερα.. και προσπαθω να λεω οκ ποσες φορες επαθα κριση. Δεν πεθανα. Δεν θα πεθανω τωρα που ερχεται παλι. Αλλα χανω τον ελεγχο μολις με πιασει παιρνει φωτια ο εγκεφαλος και δεν το ελεγχω..

Quote:

---

Originally Posted by S91

Πριν αυτο ειχα συχνα δυσπνοια.. ποτε δεν ειχα βηχα μονο δυσπνοια καποτε και νιωθω οτι δεν παιρνω αρκετη βαθια ανασα και στο τελος το κανω τοσο συχνα που παθενω υπεραερισμο..πηγα πνευμονολογο και μου ειπε εχω ασθμα..εκανα καποια εισπνεομενα για το ασθμα 2 χρονια..με βοηθουσαν..καποτε ομως μου προκαλουσε κρισεις πανικου αυτη η δυσπνοια.. ομως δεν ειχα τετοιες φοβιες οπως τωρα.. πηγαινα εξω κτλ ειμουν οκ..χορευα παιρνουσα τελεια παντου.. ουτε αρρυθμιες ειχα.. επαιρνα τα σπρει μαζι μου για ασφαλεια ομως μπας και με πιασει δυσπνοια.. μετα πηγα στον παθολογο για να δω τι θα κανω με αυτη τη δυσπνοια και αυτες τις μικρες κρισεις που ενιωθα καποτε..να δω αν εχω κατι αλλο παθολογικο.. και μου εδωσε το cipralex εγινε οτι εγινε και απο κει πηρα την κατηφορα..και τελικα πηγα και σε αλλους 2 πνευμονολογους και δεν εχω ασθμα.. ειναι αγχος ειπαν..αδικα επαιρνα τα εισπνεομενα.. αυτα βασικα.. μετα απο το shock με το cipralex εγινα ετσι..

---

Τούτοι οι δύο γιατροί.. Ο ένας παθολόγος και ο άλλος πνευμονολογος που σου είπε για το άσθμα ενώ δεν είχες εν λεμεσιανοι; Ε να ήθελα να τους ξέρω αν είναι.

Άρα από πριν ξεσπούσε στο σωμα σου το άγχος, το στρες κτλ απλά τότε ήταν πιο εύκολο για σένα και κάπως ξεγελουσες το μυαλό σου (έχω μαζί μου τα σπρέι αρα είμαι εντάξει). Στην ουσία όμως δεν είχες ασθμα αλλά όμως όλο αυτό σε ηρεμουσε. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για να δεις στη πράξη τι παιχνίδια κάνει το μυαλό και πόσο εύκολα μπορεί να το ελέγξεις και πάλι.

Ακριβως ετσι..οχι δεν ειναι λεμεσιανοι.. ειλικρινα σου λεω μισησα τους γιατρους δεν θελω να ξαναδω..με τρελλαναν ο ενας ετσι ο αλλος ετσι ο ενας εχεις ο αλλος ενεχεις.. ναι οντως εχεις δικαιο με τα σπρει ηταν η ασφαλεια μου.. εε ρεεε αυτος ο εγκεφαλος ελεοςςςς

Quote:

---

Originally Posted by S91

Ακριβως αυτο προσπαθω..ξερω τι εχω και πολλες φορες να με δεις οταν ειμαι στα καλα μου γελαω και λεω ρε δεν με φοβιζει τιποτα..δινω ακομα και συμβουλες σε αλλους που μπορει να το βιωνουν.. ομως οταν με πιασει γινομαι χαλι. Αν χασω τον ελεγχο εκεινη τη στιγμη παει τελειωσε με παιρνει κατω και μετα απο την κριση η μια αρρυθμια κλαιω τοσο πολυ και οταν κλαψω νιωθω καλυτερα.. και προσπαθω να λεω οκ ποσες φορες επαθα κριση. Δεν πεθανα. Δεν θα πεθανω τωρα που ερχεται παλι. Αλλα χανω τον ελεγχο μολις με πιασει παιρνει φωτια ο εγκεφαλος και δεν το ελεγχω..

---

Και εγώ έκλαιγα πολύ στην αρχή.. Ειδικά τα βράδια..

Γενικά πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Τι σε αγχωνε περισσότερο πριν από όλα αυτά; Τώρα στην ουσια φοβάσαι μη πεθάνεις. Τότε με τη δυσπνοια τι σε αγχώνε; Τι ήταν αυτό πιστεύεις που την προκαλούσε;

Τα παιδικα μου χρονια ηταν μια χαρα.. ειμουν παντα χαρουμενο παιδι.. και η εφηβια μου μια χαρα.. η δυσπνοια ερχοταν απο το πουθενα δεν ξερω.. σαν ειμουν καλα απλα ενιωθα οτι δεν μπορω να παρω βαθια ανασα να την απολαυσω.. μονο οταν χασμουριομουν!!! Παντα φοβομουν το θανατο αλλα σε λογικα πλαισια οπως ολοι μας..

Quote:

---

Originally Posted by S91

Ακριβως ετσι..οχι δεν ειναι λεμεσιανοι.. ειλικρινα σου λεω μισησα τους γιατρους δεν θελω να ξαναδω..με τρελλαναν ο ενας ετσι ο αλλος ετσι ο ενας εχεις ο αλλος ενεχεις.. ναι οντως εχεις δικαιο με τα σπρει ηταν η ασφαλεια μου.. εε ρεεε αυτος ο εγκεφαλος ελεοςςςς

---

Εκμεταλευσου το μυαλό σου και τοποθέτησε το στο ίδιο στρατόπεδο με εσενα και μη του πας κόντρα.

Αρκετα δυσκολο ομως.. θελει πολλη προσπαθεια.. ειπες εκλαιγες και εσυ δηλαδη εσυ τι ακριβως περνουσες τωρα εισαι καλυτερα;;;

Ειχα πάθει μια καλή κρίση πανικού πριν 2-3 χρόνια και είχα πάει νοσοκομείο από τον φόβο μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω, δεν μου έβγαιναν οι λέξεις, έδειχνα με το δάχτυλο μου ένα πράγμα και δεν θυμόμουν πως λεγόταν. Έκανα τις εξετάσεις και δεν είχα κάτι (εγώ απλά πίστευα ότι είμαι στα τελευταία μου) και την επόμενη μέρα πήγα σπίτι. Από εκείνη την μέρα για δύο βδομάδες ξυπνούσα πολύ νωρίς να τακτοποιήσω ότι είχα να κάνω (πχ να ταισω τα αδέσποτα) έτσι ώστε αν πάθω κάτι μέσα στην ημέρα να μην μείνουν έτσι. Αυτό το πράγμα με είχε τρελάνει. Η ψυχολόγος τότε μου είχε πει να μην του πάω κόντρα αλλά αντίθετα να λέω πως είναι επιλογή μου να τα κάνω όλα αυτά. Με αυτόν τον τρόπο αρχίζεις και παλι να παίρνεις τον έλεγχο. Έτσι κάθε πρωί έλεγα "Θα κάνω αυτό κι αυτό επειδή το θέλω έτσι ώστε αν συμβεί κάτι, να μη έχω κι αυτό το άγχος" και ξαφνικά μια μέρα κόπηκε μαχαίρι όλο αυτό. Το έχω κάνει και σε άλλα θέματα που είχα. Ενώ μου έλεγε το μυαλό μου κάτι, εγώ έλεγα πως είναι επιλογή μου να το κάνω.

Μπραβο σου που τα καταφερες!! Αχχ Θεε μου μακαρι να το καταφερω και γω..πολυ τρομακτικο αυτη η κριση πανικου..
Τα χρονια περνανε και μετα θα λεω οτι εχασα τα χρονια μου μεσα στο αγχος και δεν εζησα.. πρεπει να το νικησω

Quote:

---

Originally Posted by S91

Αρκετα δυσκολο ομως.. θελει πολλη προσπαθεια.. ειπες εκλαιγες και εσυ δηλαδη εσυ τι ακριβως περνουσες τωρα εισαι καλυτερα;;;

---

Φοβόμουν τα πάντα.. Τις αρρώστιες, τον θόρυβο. Με τρόμαζαν οι φωνές, μια δυσάρεστη είδηση. Έκλαιγα γιατί δεν άντεχα. Έλεγα πριν λίγο καιρο ήμουν καλά, έβγαινα, διασκέδαζα, τώρα τι έπαθα; Γιατί φοβάμαι να βγω έξω από το σπίτι; Γιατί κάνω τόσες αρνητικές σκέψεις πριν φυγω από το σπίτι; Γιατί έχω πονοκέφαλο? Δυσπνοια; Γιατί οι άλλοι να είναι καλά κι εγώ όχι; Γιατί δεν με καταλαβαίνουν; και πολλά αλλα

Σε νιωθω εντελως ομως!!! Ολο αυτο το γιατι με τρωει.. και ζηλευω τους αλλους που δεν ξερουν τι ειναι αυτο...

Quote:

---

Originally Posted by S91

Σε νιωθω εντελως ομως!!! Ολο αυτο το γιατι με τρωει.. και ζηλευω τους αλλους που δεν ξερουν τι ειναι αυτο...

---

Μεσα από την ψυχοθεραπεία τι θες να πετύχεις;

Θελω να γινω οπως ειμουν πριν..θελω να μπορεσω να το ελεγχω και αμαν μπορεσω να βοηθησω κι αλλους που ζουν αυτον τον εφιαλτη.. θελω να ησυχασει η ψυχη μου το σωμα μου..θελω να το συζητω.. οταν το μιλω νιωθω πιο καλα
θελω οποτε εχω αρρυθμιες να μην τις φοβαμαι.. αλλα δυστηχως ολο αυτο μου μοιαζει σαν βουνο..

Quote:

---

Originally Posted by S91

Θελω να γινω οπως ειμουν πριν..θελω να μπορεσω να το ελεγχω και αμαν μπορεσω να βοηθησω κι αλλους που ζουν αυτον τον εφιαλτη.. θελω να ησυχασει η ψυχη μου το σωμα μου..θελω να το συζητω.. οταν το μιλω νιωθω πιο καλα
θελω οποτε εχω αρρυθμιες να μην τις φοβαμαι.. αλλα δυστηχως ολο αυτο μου μοιαζει σαν βουνο..

---

Να γνωρίσεις εσένα; Τις δυνατότητες που έχεις ως άνθρωπος; Αυτός δεν είναι στόχος; Αν πιστεύεις σε σένα τότε δεν θα μπορεί το μυαλό σου να σε ελέγχει γιατί θα υποστηρίζεις αυτό που ήδη ξέρεις.. Ότι όλα αυτά είναι σενάρια του μυαλού σου και όχι η αλήθεια.

Ναι και εχω πολυ χαμηλη αυτοπεποιηθηση. Πιστευω πως δεν μπορω να κανω κατι καλο. Πχ οταν πηγα δουλεια πριν 2 μηνες.. δεν ηθελα να παω γιατι φοβομουν οτι δεν θα καταφερω τιποτα.. ομως μου εκανε καλο. Αποσπαται η προσοχη μου και ξεχνω λιγο.. και ειμαι καλη στη δουλεια και λεω τωρα οτι δεν επρεπε να υποτιμω τον εαυτο μου..

Quote:

---

Originally Posted by S91

Ναι και εχω πολυ χαμηλη αυτοπεποιηθηση. Πιστευω πως δεν μπορω να κανω κατι καλο. Πχ οταν πηγα δουλεια πριν 2 μηνες.. δεν ηθελα να παω γιατι φοβομουν οτι δεν θα καταφερω τιποτα.. ομως μου εκανε καλο. Αποσπαται η προσοχη μου και ξεχνω λιγο.. και ειμαι καλη στη δουλεια και λεω τωρα οτι δεν επρεπε να υποτιμω τον εαυτο μου..

---

Αυτό να δουλέψεις με τον ψυχολόγο και θα δεις διαφορα και σε αυτό που σε ταλαιπωρεί.. Να βρεις την αιτία που έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Θα προσπαθησω! Μακαρι να παν ολα καλα για ολους μας

Αχ φίλη επασχα πολλά χρόνια από κρίση πανικού. Ετρεχα στα νοσοκομεία με έντονο φόβο θανάτου και ταχυπαλμια και κάψιμο παντού κεφάλι και χέρια. Οι κρίση πανικού περνάει όσο δυναμώνεις τον εαυτό σου μέσα σου. Έτσι περνάει. Μόνο έτσι. Θα βρεις τη δύναμη σου και δεν θα σε πιάσουν ποτέ ξανά. Είναι πολύ άσχημο αυτό που περνάς σε νιώθω τόσο πολύ. Γιατί το βιώνεις ο αυτό και κάνεις δεν καταλαβαίνει κι ολας. Εμένα με έλεγαν αρρψστο φοβικη. Όμως να ξέρεις ότι περνάει. Περνάει όμως στο λέω με σιγουριά. Περνάει όσο αφήνεις πίσω σου αυτά που σου προκαλούν φόβο. Επικεντρώσου σε σένα. Όσο δυναμώνεις τόσο καλύτερα θα νιώθεις.