Με πνίγει το "δεν μπορώ"

Από πάντα είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν ξέρω τι φταίει αλλά από πάντα ήμουν με αυτές τις σκέψεις ότι εγώ δεν μπορώ και οι άλλοι μπορούν να κάνουν περισσότερα από μένα. Με λίγα λόγια πως εγώ είμαι αταλάντη.

Φαίνεται πως άρχισα να το αναπτύσσω όταν ήμουν Β' Δημοτικού που έβλεπα τους υπόλοιπους συμμαθητές μου να λύνουν εύκολα μαθηματικά προβλήματα κι εγώ να μετράω με τα δάχτυλα ή το κομπιουτεράκι αντί να προσπαθήσω να σκεφτώ. Κι αργότερα ειδικά όταν ήμουν τέλη Δημοτικού με αρχές Γυμνασίου ένιωθα άσχημα που έπαιρνα πάντα χάλια βαθμούς στα μαθηματικά. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούσα να σκεφτώ με το μυαλό. Μου φαινόταν περίπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία γι'αυτό και ο συμμαχός μου στα μαθηματικά ήταν πάντα τα δάχτυλά μου και το κομπιουτεράκι.

Με λίγα λόγια λοιπόν ένιωθα βλάκας. Πως οι υπόλοιποι συμμαθητές μου είναι καλύτεροι από μένα που ξέρουν μαθηματικά κι εγώ δεν ξέρω. Σε αυτό βέβαια δεν βοήθησε καθόλου και ο πατέρας μου που συνέχεια έπρεπε να μου θυμίζει πως αν δεν ξέρω μαθηματικά θα με κοροϊδεύουνε και θα με εξαπατούν πάντα. Πως θα με κλέψουν σε ένα σουπερμάρκετ κι εγώ δεν θα το καταλάβω γιατί είμαι "χαζή"


Ετσι λοιπόν μεγάλωσα με αυτή την πεποίθηση. "Εγώ είμαι αταλάντη, οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα κι έχουν ταλέντο" αυτό ήταν το σκεπτικό μου. Μέχρι και τώρα που είμαι Γ' Λυκείου που υποτίθεται πάω να δώσω πανελλήνιες και πρέπει να είμαι μες την αυτοπεποίθηση και το κουράγιο. Αλλά όχι. Είμαι ακόμα έτσι. Οσες φορές κι αν έχω προσπαθήσει κάπως να το μειώσω με τα μαθήματα Ιαπωνικών που κάνω. (ή τελοσπάντων με κάποιον άλλον τρόπο) Γι'αυτό και δεν θέλω να δώσω πανελλήνιες. Οχι μόνο γιατί είμαι αγχώδης τύπος αλλά και γιατί συνέχεια θα σκέφτομαι "δεν μπορώ να το κάνω, είναι δύσκολο! Θα αποτύχω!"


Πρόσφατα όμως έχω βρει μια πηγή ενέργειας που με ωθεί να προχωρήσω μπροστά. Είναι ένας άνθρωπος που τον έχω ως πρότυπο, που θέλω να ακολουθήσω το παράδειγμά του και να γίνω πετυχημένη σαν κι αυτόν. Είναι ένα νεαρό παιδί 35 χρονών από την Ιαπωνία. Παντρεμένος, έχει τρία παιδιά κι όχι μόνο. Είναι ένας άνθρωπος που έχει πολλά ταλέντα. Κάνει πολλά πράγματα χωρίς δυσκολία και φαίνεται πως έχει αυτοπεποίθηση και ευχαριστιέται αυτό που κάνει.

Είναι ηθοποιός, τραγουδιστής, παίζει κιθάρα, μπάσκετ, κολυμπάει και μαγειρεύει. Μια φορά ήταν και στρίπερ αλλά αυτό δεν το μετράω για ταλέντο. Πρόσφατα άνοιξε και την δικιά του εταιρία παραγωγής ταινιών.


Που θέλω να καταλήξω; Πως βλέπω έναν άνθρωπο πολύ εργατικό και ικανό, που για σας μπορεί να μην είναι κάτι σπουδαίο, αλλά για ένα άτομο σαν εμένα που φοβάται να κάνει σχεδόν τα πάντα, που κάθε φορά σκέφτεται αν το κάνει σωστά ή λάθος, αυτό είναι μεγάλο προνόμιο για μένα! Οι άνθρωποι όμως του οικογενειακού μου περιβάλλοντος που υποτίθεται είναι άνθρωποι που πρέπει να τους εμπιστεύομαι κανά δυο φορές μου έχουν πει τα εξής:

"Μην δίνεις πολύ μεγάλη σημασία σε ένα όραμα. Μπορεί αν τελικά τον συναντήσεις στο μέλλον να απογοητευτείς. Καλύτερα να σταθείς μόνη σου στα πόδια σου και να βρεις το θάρρος που πρέπει" ή κάπως έτσι. Περιληπτικά σας το λέω. Και δεν ξέρω αν πρέπει να εμπιστευτώ αυτούς ή το ένστικτό μου. Ωστόσο δεν είμαι το κορίτσι τύπου "σε βλέπω και λιώνω" ή "είναι θεός". Ακριβώς το αντίθετο, τον βλέπω για έναν κοινό θνητό. Σαν εμένα κι εσάς. Απλώς έχει πολλά χαρίσματα...

Αν και σχετικά με το προηγούμενο τα περί συνάντησης, τους έχω πει κάτι παρόμοιο. Πως μόλις πάρω το πτυχίο μου στα Ιαπωνικά και πάω τελικά στην Ιαπωνία θα τον συναντήσω και τέτοιες κλασικές μπαρούφες μιας έφηβης...

Το πτυχίο στα ιαπωνικά μάλλον θα το πάρω σε 7 με 8 χρόνια, αφού ξεκίνησα τον Ιανουάριο αυτού του έτους.

Οι δικοί μας άνθρωποι πιστεύουν πως θα μας προστατέψουν κόβοντας τα φτερά, για να μη φάμε τα μουτρα μας.. Τις συνέπειες που θα έχει αυτή η στάση τους, δεν τις φαντάζονται καν.
Πειράζει που δεν είσαι καλή στα μαθηματικά; Εγώ ήμουν χάλια στην ιστορία. Και; Θα έπρεπε να μου βάζω ταμπέλες; ή μάλλον να φοράω τις ταμπλέτες που μου έβαζαν;
Αν όλο αυτό με τα μαθηματικά σου είναι πραγματικά δύσκολο, ίσως θα ήταν καλό να ψάξεις τον τρόπο που θα σε βοηθήσει να τα μάθεις. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι μέχρι να βρεις την λύση ενός προβλήματος, μιας άσκησης. Τα μαθηματικά τα συνανταμε σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, ακόμη και για να πάρουμε μια απόφαση. Ποια είναι τα δεδομένα μας; Ποιες πληροφορίες μας είναι σημαντικές; Ποιες είναι άχρηστες; Τι θέλουμε να λύσουμε; Άρα ίσως να μην είσαι τόσο "χάλια" στα μαθηματικά.. Ακόμη και την πρόσθεση ή την αφαίρεση που σε δυσκολεύουν, θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις μια σκάλα (να την φανταστείς). 3+4.. Από το 3 ανεβαίνω 4 σκαλοπάτια, σε ποιον αριθμό φτάνω; 8-3. Πόσα σκαλοπάτια πρέπει να κατέβω για να πάω στο 3; Υπάρχουν πολλά. Θα κάνεις την πράξη μέσα στο μυαλό σου έτσι ώστε να μην νιώθεις άσχημα. Ρίξε μια ματιά στα βιβλία της δευτέρας δημοτικού. Δες και το υλικό του δασκάλου.

Είναι θετικό, το γεγονός ότι έχεις ένα πρότυπο το οποίο σου δίνει "λόγους" για να προσπαθεις. Όμως αυτή η γλώσσα όντως σ'αρεσει;
Ο πατέρας σου συνεχίζει να σου μιλάει έτσι; Τι του απαντάς; Έχεις φίλους;

Λοιπόν όχι έχει σταματήσει, αν δεν του το θυμίσω εγώ φυσικά.

Ναι, μου αρέσει γιατί την επέλεξα. Η μαμά μου παλιά έκανε μαθήματα ιαπωνικών αλλά δεν τα συνέχισε. Τα συνεχίζω εγώ γι'αυτήν :)

Φίλους; Που να βρει κανείς χρόνο για φίλους; Ειδικά όταν δεν έχετε τα ίδια γούστα. Εγώ που μένω στην επαρχία δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνει κανείς γι'αυτό και κάνουν όλοι τα ίδια να τους αντιγράψουν και να μην νιώθουν μόνοι. Εγώ κάνω το αντίθετο

Quote:

---

Originally Posted by Antonia2003

Λοιπόν όχι έχει σταματήσει, αν δεν του το θυμίσω εγώ φυσικά.

Ναι, μου αρέσει γιατί την επέλεξα. Η μαμά μου παλιά έκανε μαθήματα ιαπωνικών αλλά δεν τα συνέχισε. Τα συνεχίζω εγώ γι'αυτήν :)

Φίλους; Που να βρει κανείς χρόνο για φίλους; Ειδικά όταν δεν έχετε τα ίδια γούστα. Εγώ που μένω στην επαρχία δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνει κανείς γι'αυτό και κάνουν όλοι τα ίδια να τους αντιγράψουν και να μην νιώθουν μόνοι. Εγώ κάνω το αντίθετο

---

Δεν λέω σε σχέση με τα μαθηματικά.. Γενικά πως είναι ο πατέρας σου απέναντι σου; Η μητέρα σου; Σε στηρίζουν;
Ανοίγοντας το θέμα τι ήθελες ακριβώς να συζητήσεις; Τι σε απασχολεί περισσότερο;

Φίλους στο σχολείο δεν έχεις;

Quote:

---

Originally Posted by Antonia2003

Από πάντα είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν ξέρω τι φταίει αλλά από πάντα ήμουν με αυτές τις σκέψεις ότι εγώ δεν μπορώ και οι άλλοι μπορούν να κάνουν περισσότερα από μένα. Με λίγα λόγια πως εγώ είμαι αταλάντη.

Φαίνεται πως άρχισα να το αναπτύσσω όταν ήμουν Β' Δημοτικού που έβλεπα τους υπόλοιπους συμμαθητές μου να λύνουν εύκολα μαθηματικά προβλήματα κι εγώ να μετράω με τα δάχτυλα ή το κομπιουτεράκι αντί να προσπαθήσω να σκεφτώ. Κι αργότερα ειδικά όταν ήμουν τέλη Δημοτικού με αρχές Γυμνασίου ένιωθα άσχημα που έπαιρνα πάντα χάλια βαθμούς στα μαθηματικά. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούσα να σκεφτώ με το μυαλό. Μου φαινόταν περίπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία γι'αυτό και ο συμμαχός μου στα μαθηματικά ήταν πάντα τα δάχτυλά μου και το κομπιουτεράκι.

Με λίγα λόγια λοιπόν ένιωθα βλάκας. Πως οι υπόλοιποι συμμαθητές μου είναι καλύτεροι από μένα που ξέρουν μαθηματικά κι εγώ δεν ξέρω. Σε αυτό βέβαια δεν βοήθησε καθόλου και ο πατέρας μου που συνέχεια έπρεπε να μου θυμίζει πως αν δεν ξέρω μαθηματικά θα με κοροϊδεύουνε και θα με εξαπατούν πάντα. Πως θα με κλέψουν σε ένα σουπερμάρκετ κι εγώ δεν θα το καταλάβω γιατί είμαι "χαζή"


Ετσι λοιπόν μεγάλωσα με αυτή την πεποίθηση. "Εγώ είμαι αταλάντη, οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα κι έχουν ταλέντο" αυτό ήταν το σκεπτικό μου. Μέχρι και τώρα που είμαι Γ' Λυκείου που υποτίθεται πάω να δώσω πανελλήνιες και πρέπει να είμαι μες την αυτοπεποίθηση και το κουράγιο. Αλλά όχι. Είμαι ακόμα έτσι. Οσες φορές κι αν έχω προσπαθήσει κάπως να το μειώσω με τα μαθήματα Ιαπωνικών που κάνω. (ή τελοσπάντων με κάποιον άλλον τρόπο) Γι'αυτό και δεν θέλω να δώσω πανελλήνιες. Οχι μόνο γιατί είμαι αγχώδης τύπος αλλά και γιατί συνέχεια θα σκέφτομαι "δεν μπορώ να το κάνω, είναι δύσκολο! Θα αποτύχω!"


Πρόσφατα όμως έχω βρει μια πηγή ενέργειας που με ωθεί να προχωρήσω μπροστά. Είναι ένας άνθρωπος που τον έχω ως πρότυπο, που θέλω να ακολουθήσω το παράδειγμά του και να γίνω πετυχημένη σαν κι αυτόν. Είναι ένα νεαρό παιδί 35 χρονών από την Ιαπωνία. Παντρεμένος, έχει τρία παιδιά κι όχι μόνο. Είναι ένας άνθρωπος που έχει πολλά ταλέντα. Κάνει πολλά πράγματα χωρίς δυσκολία και φαίνεται πως έχει αυτοπεποίθηση και ευχαριστιέται αυτό που κάνει.

Είναι ηθοποιός, τραγουδιστής, παίζει κιθάρα, μπάσκετ, κολυμπάει και μαγειρεύει. Μια φορά ήταν και στρίπερ αλλά αυτό δεν το μετράω για ταλέντο. Πρόσφατα άνοιξε και την δικιά του εταιρία παραγωγής ταινιών.


Που θέλω να καταλήξω; Πως βλέπω έναν άνθρωπο πολύ εργατικό και ικανό, που για σας μπορεί να μην είναι κάτι σπουδαίο, αλλά για ένα άτομο σαν εμένα που φοβάται να κάνει σχεδόν τα πάντα, που κάθε φορά σκέφτεται αν το κάνει σωστά ή λάθος, αυτό είναι μεγάλο προνόμιο για μένα! Οι άνθρωποι όμως του οικογενειακού μου περιβάλλοντος που υποτίθεται είναι άνθρωποι που πρέπει να τους εμπιστεύομαι κανά δυο φορές μου έχουν πει τα εξής:

"Μην δίνεις πολύ μεγάλη σημασία σε ένα όραμα. Μπορεί αν τελικά τον συναντήσεις στο μέλλον να απογοητευτείς. Καλύτερα να σταθείς μόνη σου στα πόδια σου και να βρεις το θάρρος που πρέπει" ή κάπως έτσι. Περιληπτικά σας το λέω. Και δεν ξέρω αν πρέπει να εμπιστευτώ αυτούς ή το ένστικτό μου. Ωστόσο δεν είμαι το κορίτσι τύπου "σε βλέπω και λιώνω" ή "είναι θεός". Ακριβώς το αντίθετο, τον βλέπω για έναν κοινό θνητό. Σαν εμένα κι εσάς. Απλώς έχει πολλά χαρίσματα...

Αν και σχετικά με το προηγούμενο τα περί συνάντησης, τους έχω πει κάτι παρόμοιο. Πως μόλις πάρω το πτυχίο μου στα Ιαπωνικά και πάω τελικά στην Ιαπωνία θα τον συναντήσω και τέτοιες κλασικές μπαρούφες μιας έφηβης...

Το πτυχίο στα ιαπωνικά μάλλον θα το πάρω σε 7 με 8 χρόνια, αφού ξεκίνησα τον Ιανουάριο αυτού του έτους.

---

Καλησπέρα
Καταρχάς δεν είναι κακό ότι δεν είσαι καλή στα μαθηματικά, και εγώ στο θέμα με τα μαθηματικά δεν τα επερνα τόσο καλά, σε επιρρεασε πολύ ο πατέρας σου, δεν σύμφωνο καθόλου άμα ξέρεις τα βασικά κανένας δεν θα σε ξεγελάσει να είσαι σίγουρη, όσο για της πανελλήνιες δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, δεν χρειάζεται να ζοριζεις τοσο τον εαυτό σου για να έχεις ένα καλό βαθμό, άμα θέλεις δίνεις και ότι βγει ανάλογα μετά θα πράξεις, επειδή κάποιοι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα μαζί δεν σημαίνει ότι είναι ποιο ικανοί από εσένα, απλά δεν έχεις δώσει στον εαυτό σου μια ευκαιρία να τον μάθεις να δεις τι σου αρέσει τι όχι, τα Ιαπωνικά είναι μια πολύ ωραία γλώσσα και πολύ δύσκολη στην γραμματική αλλά αυτό δεν είναι κάτι να σε σταματήσει, όσο άμα σε στηρίζει η οικογένεια ή όχι το θέμα είναι να στηρίζεις εσύ τον εαυτό σου, όλοι είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, μην συγκρίνης εσένα με τους άλλους δεν έχετε την ίδια ιστορία τα ίδια χαρακτηριστικά, που σημαίνει ότι δεν είσαι ανίκανη ούτε ατάλαντη..

Κυνήγα το όνειρό σου, συνέχισε τα Ιαπωνικά οπωσδήποτε! Ο καθένας έχει διαφορετικά ταλέντα αλλά πρέπει να κάνει αυτό που τον γεμίζει! Εγώ τον Οκτώβριο άρχισα Κινέζικα, είμαι πολύ καλός στις ξένες γλώσσες αλλά σε πρακτικά θέματα της καθημερινότητας είμαι άμπαλος. Δεν χρειάζεται να είσαι καλή στα μαθηματικά για να αξίζεις ή για να πετύχεις κάτι καλό. Ειδικά τα κορίτσια έχουν πιο πολύ τάση στα θεωρητικά και στις ξένες γλώσσες.

Ο πατέρας μου καλός είναι αλλά δεν τρελένεται κιόλας. Η μητέρα μου είναι πιο υποστηρικτική. "Το παιδί μου" και το "παιδιά μου" είναι όλη την ώρα. Οι γονείς μου βασικά είναι τα δύο άκρα :')

Κυρίως για την δικιά μου αυτοβελτίωση.

Οχι. Κανέναν. Τουλάχιστον όχι πολύ κοντινή και συναισθηματική επαφή.

Quote:

---

Originally Posted by Antonia2003

Ο πατέρας μου καλός είναι αλλά δεν τρελένεται κιόλας. Η μητέρα μου είναι πιο υποστηρικτική. "Το παιδί μου" και το "παιδιά μου" είναι όλη την ώρα. Οι γονείς μου βασικά είναι τα δύο άκρα :')

Κυρίως για την δικιά μου αυτοβελτίωση.

Οχι. Κανέναν. Τουλάχιστον όχι πολύ κοντινή και συναισθηματική επαφή.

---

Καλημέρα.. Ποιος είναι ο λόγος πιστεύεις που δεν ταίριαξες με καποιο άτομο στο σχολείο έτσι ώστε να κάνετε και παρέα;

Αντωνία, αντί να στενοχωριέσαι που δεν είσαι καλή στα μαθηματικά, επικεντρώσου στο να βρεις σε τι είσαι καλή. Πως θα το κάνεις; Βρες τι σου αρέσει.
Για χρόνια εργάστηκα ως στέλεχος επιχειρήσεων στα οικονομικά. Ήμουν μέτριος. Ενώ πήγαινα καλά στις συνεντεύξεις, επάνω στη δουλειά ήμουν αδιάφορος. Κατά συνέπεια, με απέλυαν. Η αυτοεκτίμησή μου έφτασε στα τάρταρα. Τότε κάποια φίλη (καλή της ώρα) μου είπε "γιατί εκπλήσσεσαι που δεν είσαι καλός σε κάτι που δεν σου αρέσει". Με προέτρεψε λοιπόν να σπουδάσω Ψυχολογία, που ήταν η νεανική μου αγάπη. Μαντεύεις τη συνέχεια...

Ο μισός πληθυσμός της γης δεν είναι καλός στα μαθηματικά. Δεν είναι δίκαιο να ισχυριστούμε οτι είναι ανίκανοι, όπως δεν ισχύει πως όλοι όσοι είναι καλοί στα μαθηματικά είναι επιτυχημένοι...

Τι μου θύμησες τώρα... Είχα μία συνάδελφο από τις πιο άξιες που έχω γνωρίσει στα τόσα χρόνια στον τουρισμό, ήμουν τυχερή που ειχαμε συνεργαστεί όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στα ξενοδοχειακά. Τότε είχαμε ανάμεσα σε ένα σωρό άλλες ευθύνες πολλά καθήκοντα με λογαριασμούς κτλ στη ρεσεψιόν, σκέψου τη μηχανογράφηση στα σπάργανα, να μπαίνει άμμος στους υπολογιστές του beach bar και να χαλάει το σύστημα ή να κολλάει η σύνδεση με το σπα και άλλα να λένε τα Ζ τα δικά τους, άλλα το δικό μας κεντικό σύστημα και να πρέπει να ψάξεις απόδειξη απόδειξη να βρεις την διαφορά σε ποιο δωμάτιο να χρεώσεις τι, ας πούμε μία κοκα κόλα 2 ευρώ που ήτανε η διαφορά Ζ-κεντρικού συστήματος ανάμεσα σε κυριολεκτικά 100αδες λογαριασμούς όλη μέρα. Ή να κάνουμε συνάλλαγμα με πολλαπλασιασμούς και αφαιρέσεις προμήθειας ή να έρχονται οι περισσότεροι τότε να πληρώσουν λογαριασμούς με μετρητά. Μόνο πάγιο για να κινούμαστε κρατούσαμε 5000 ευρώ στη ρεσεψιόν κάθε μέρα, μπορεί η νυχτερινή βάρδια να είχε μόνο μετρητά από τμήματα κτλ κτλ να διαχειριστεί πάνω από 50 000 ευρώ στα χέρια της, ειδικά αν ήταν καλή μέρα στα κεντρικά μπαρ.
Για να μη μακρυγορώ, η κοπέλα που σου λέω είχε κόλλημα ότι δεν τα καταφέρνει στα μαθηματικά και χρησιμοποιούσε κομπιουτεράκι και αν προλάβαινε έπρεπε να ελέγχει 2 και 3 φορές το παραμικρό από ανασφάλεια. Σε σημείο που μία μέρα κάτι έπρεπε να χωρίσει και έκανε στο κομπιουτεράκι 5 δια 2. Ήταν εκεί κι ο νυχτοφύλακας και της λέει 2μιση ρε Μαρία, έλεος με το άγχος σου κι από τότε έμεινε ανέκδοτο. Δεν ήξερε το μισό του 5; Ανασφάλεια ήταν. Τα μαθηματικά χρειάζονται, αλλά τα βασικά όλοι τα καταφέρνουν και τα μαθαίνουν και στην πράξη. Ήξερα παιδί που δούλευε σε καφετέρια και αρχικά δυσκολευόταν να δώσει ρέστα, μιλάμε τύπου 2.50 ο καφές, τι ρέστα δίνω από 10ευρω. Ε, μετά από κάνα μήνα είχε γίνει τσακάλι. Αν δεν θες να γίνεις μαθηματικός ή να κάνεις κάτι εξειδικευμένο, δεν νομίζω να έρθει ποτέ κανείς να σε ρωτήσει την τετραγωνική ρίζα του 676 ή να του λύσεις εξίσωση τρίτου βαθμού. Σιγά τον λόγο για άγχος!

Ιαπωνικά ήθελα πολύ να μάθω κάποτε, αλλά δεν υπήρχε κάπου εκεί που έμενα. Αργότερα έκανα μαθήματα κάνα εξάμηνο, αλλά είχε χαθεί το timing και δεν διάβαζα τίποτα, οπότε τα σταμάτησα να μην πληρώνω τσάμπα. Αφού σου αρέσει, συνέχισε τα μαθήματα. Και μην ορκίζεσαι για τα 7-8 χρόνια, θα δείξει, μπορεί να βελτιωθείς θεαματικά σε πολύ λιγότερο χρόνο αφού σου αρέσουν και το έχεις πάρει ζεστά.

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Αντωνία, αντί να στενοχωριέσαι που δεν είσαι καλή στα μαθηματικά, επικεντρώσου στο να βρεις σε τι είσαι καλή. Πως θα το κάνεις; Βρες τι σου αρέσει.
Για χρόνια εργάστηκα ως στέλεχος επιχειρήσεων στα οικονομικά. Ήμουν μέτριος. Ενώ πήγαινα καλά στις συνεντεύξεις, επάνω στη δουλειά ήμουν αδιάφορος. Κατά συνέπεια, με απέλυαν. Η αυτοεκτίμησή μου έφτασε στα τάρταρα. Τότε κάποια φίλη (καλή της ώρα) μου είπε "γιατί εκπλήσσεσαι που δεν είσαι καλός σε κάτι που δεν σου αρέσει". Με προέτρεψε λοιπόν να σπουδάσω Ψυχολογία, που ήταν η νεανική μου αγάπη. Μαντεύεις τη συνέχεια...

Ο μισός πληθυσμός της γης δεν είναι καλός στα μαθηματικά. Δεν είναι δίκαιο να ισχυριστούμε οτι είναι ανίκανοι, όπως δεν ισχύει πως όλοι όσοι είναι καλοί στα μαθηματικά είναι επιτυχημένοι...

---

Θα ηθελα καποια στιγμή οταν ανοίξουν και τα δικά μου μηνύματα να μου πεις την άποψη σου για καποια βιβλία ψυχολογίας που εχω υπ ΄όψην μου μιας και τον τελευταίο καιρό εχει γίνει και η δίκη αγάπη!

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Θα ηθελα καποια στιγμή οταν ανοίξουν και τα δικά μου μηνύματα να μου πεις την άποψη σου για καποια βιβλία ψυχολογίας που εχω υπ ΄όψην μου μιας και τον τελευταίο καιρό εχει γίνει και η δίκη αγάπη!

---

Εντάξει :)

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Εντάξει :)

---

Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Θα σου πω. Είναι απλός ο λόγος. Δεν βρήκα κάποιο άτομο με το οποίο να μοιραζόμαστε κάτι κοινό. Μην φανταστείς οτι ήμαστε κανένα μεγάλο σχολείο. 80 μαθήτες ήμαστε όλοι κι όλοι, οπότε είναι σχετικά μικρό. Οι περισσότεροι απλά ακολουθούν αυτά που κάνουν οι παρεές τους όπως τσιγάρο, αλκοολ, καφές. Δεν έχω πρόβλημα με τον καφέ σε αντίθεση με τα προηγούμενα που είναι βλαβερά, όμως δεν έχω συνήθισει. Ο καφές μου φέρνει ιμικρανίες. Επιπλέον τα Σάββατα σχεδόν κάθε φορά βγαίνουν παιδιά της Β και της Γ' Λυκείου και πηγαίνουν στο κοντινό μπαρ του χωριού και φέρονται σαν 30 χρονών άνθρωποι. Κάτι το οποίο δεν είναι το στιλ μου... Άσε που έχει ακουστεί και φήμη πως τα ποτά που χωρηγεί το μπαρ είναι ''μπόμπες''. Δεν βρίσκω τώρα κατάλληλη λέξη

Να μην μακρυγορώ, δεν θέλω να τους ακολουθήσω μόνο και μόνο επειδή τους αντιγράφουν. Είμαι αυτή που είμαι. Άσε που όταν τους λέω πως μαθαίνω ιαπωνικά με κοιτάνε λες και κατέβηκα απ'τον Άρη. Κι αυτό το έχω εισπράξει και από αγόρια και από κορίτσια

Τα 7-8 χρόνια ήταν αυθαίρετοι αριθμοί. Θέλω να πω πως τα Ιαπωνικά δεν είναι σαν τα Αγγλικά ή τα Γαλλικά που μέσα σε δύο χρόνια τα μαθαίνεις. Βλέπεις πως τα κάντζι (τα ιδεογράμματα) είναι πάρα πολλά. Έχουν τρεις αλφαβήτες οι ιάπωνες. Οι δύο πρώτες έχουν 46 γράμματα και η τρίτη έχει κάπου στα 3000. Τα περισσότερα είναι παρμένα απ'τους κινέζους. Αν και τα γράμματα της τρίτης αλφαβήτας δεν τα ξέρουν όλοι και τα ξέρουν συνήθως οι ιάπωνες φιλόλογοι, ένας μέσος Ιάπωνας ξέρει να διαβάζει περίπου 2000 ιδεογράμματα

Χαίρομαι που ακολούθησες το ονειρό σου και θα κάνω κι εγώ το ίδιο :)

Quote:

---

Originally Posted by Antonia2003

Θα σου πω. Είναι απλός ο λόγος. Δεν βρήκα κάποιο άτομο με το οποίο να μοιραζόμαστε κάτι κοινό. Μην φανταστείς οτι ήμαστε κανένα μεγάλο σχολείο. 80 μαθήτες ήμαστε όλοι κι όλοι, οπότε είναι σχετικά μικρό. Οι περισσότεροι απλά ακολουθούν αυτά που κάνουν οι παρεές τους όπως τσιγάρο, αλκοολ, καφές. Δεν έχω πρόβλημα με τον καφέ σε αντίθεση με τα προηγούμενα που είναι βλαβερά, όμως δεν έχω συνήθισει. Ο καφές μου φέρνει ιμικρανίες. Επιπλέον τα Σάββατα σχεδόν κάθε φορά βγαίνουν παιδιά της Β και της Γ' Λυκείου και πηγαίνουν στο κοντινό μπαρ του χωριού και φέρονται σαν 30 χρονών άνθρωποι. Κάτι το οποίο δεν είναι το στιλ μου... Άσε που έχει ακουστεί και φήμη πως τα ποτά που χωρηγεί το μπαρ είναι ''μπόμπες''. Δεν βρίσκω τώρα κατάλληλη λέξη

Να μην μακρυγορώ, δεν θέλω να τους ακολουθήσω μόνο και μόνο επειδή τους αντιγράφουν. Είμαι αυτή που είμαι. Άσε που όταν τους λέω πως μαθαίνω ιαπωνικά με κοιτάνε λες και κατέβηκα απ'τον Άρη. Κι αυτό το έχω εισπράξει και από αγόρια και από κορίτσια

---

Γενικά δεν είχες ποτέ φίλους; Νομίζω ότι είναι καλό να δουλέψεις και αυτό το κομμάτι. Στο μυαλό σου έχεις την εικόνα που είχε για σένα ο πατέρας σου, την οποία υπάρχουν στιγμές που την πιστεύεις και μέσα από τους φίλους θα μπορούσες δεις τον εαυτό σου κι αλλιώς. Δεν θα είναι η γνώμη των δικών σου και ο "αγώνας" σου να αποδείξεις το αντίθετο αλλα και η γνώμη κι αλλων ανθρώπων που σίγουρα θα δουν περισσότερα από όσα είδαν οι δικοί σου. Οι γονείς θέλοντας να προστατέψουν τα παιδιά τους, να τα προετοιμασουν για τον "έξω κόσμο" κάνουν λάθη.
Δώσε ευκαιρία στους ανθρώπους, γνώρισε τους, συζήτησε, ίσως βρεις κάποιον που θα σου ταιριάζει.

Είσαι μικρή ακόμα έχεις πολλά να ανακαλύψεις για τον εαυτό σου.ολοι είναι καλοί σε κάτι κ κακοί σε κάτι άλλο.Δυστυχως οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουν πως να μεγαλώσουν δυνατά παιδιά. Άλλοι τα ευνουχιζουν κ άλλοι τα γεμίζουν φοβίες. Είναι που κι αυτοί όταν ήταν παιδιά είχαν γονείς που δεν ήξεραν και πάει λέγοντας.Εσυ προσπάθησε να μην δίνεις σημασία στ αρνητικά σχόλια γιατί παρόλο που είναι μεγάλοι παρόλο που είναι γονείς κάνουν κι αυτοί λαθοι όπως συμβαίνει σε πολλές οικογένειες. Κάνε ότι μπορείς να περάσεις σε μια σχολή κι εδώ θα μαστε να τα λέμε.

Καταλαβαίνεις ότι αυτά που λες για τους καφέδες είναι λίγο προφάσεις. Το "Πάμε για καφέ" δεν σημαίνει ότι θα σε βάλουν να πιείς καφέ με το ζόρι, πιές ένα χυμό. Αντί για ποτό πιές ένα αναψυκτικό ή κάτι. Εγώ δέχομαι ότι μπορεί αρχικά να σου φαίνεται ότι δεν ταιριάζεις πολύ με τα παιδιά που περιγράφεις, αλλά αν δεν τα γνωρίσεις καλύτερα πως θα ξέρεις; Κι εννοώ να τα γνωρίσεις χωρίς παρωπίδες. Το πιθανότερο είναι να μεγαλώσατε μαζί και να νομίζεις ότι τα ξέρεις, αλλά μήπως έχεις απλά κολλήσει στην εικόνα που είχες για αυτά μια φορά κι έναν καιρό ή μία γενική εικόνα που έχεις σχηματίσει τώρα κρίνοντας επιφανειακά χωρίς να τους έχεις προσεγγίσει πρόσφατα;; Μπορεί κάποιος να σου κάνει για παρέα. Ο περισσότερος κόσμος αποζητά την κοινωνικοποίηση σε αυτή την ηλικία. Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή πάει έξω με την παρέα του δεν μπορεί να κάνει μία ωραία συζήτηση για μουσική ή για κάποιο κοινωνικό φαινόμενο, ή ότι δεν έχει ανησυχίες και όνειρα για το μέλλον να μοιραστεί με κάποιον φίλο.


ΥΓ: Τα ξέρω αυτά για τα Ιαπωνικά. Αν νομίζεις ότι μπορείς να μάθεις Γαλλικά ή Αγγλικά σε 2-3 χρόνια, τότε είσαι μία χαρά. Το να μάθεις δεν είναι να κουτσοπαλεύεις δύο φράσεις ή να πάρεις ένα lower πάντως, αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις. Μία παλια μου συμμαθήτρια πάντως έμαθε Ιαπωνικά σε ικανοποιητικό επίπεδο μέσα σε 5 χρόνια και μάλιστα κάνει ξεναγήσεις και σε αυτή τη γλώσσα ανάμεσα σε άλλες. Φυσικά, όσο ζεις μαθαίνεις, ποτέ δεν ξέρεις μία γλώσσα τέλεια. Ούτε καν τη δική σου.