Παλι τα ιδια?????????

Eδώ και έντεκα χρόνια έχω σχέση με έναν άντρα δύο χρόνια μεγαλύτερο μου. Η σχέση αυτή έχει περάσει από πολλά στάδια. Πολλές φορές στα έντεκα αυτά χρόνια χωρίζαμε με τον σύντροφό μου και τα ξαναβρήσκαμε. Τα τελευταία όμως χρόνια η κατάσταση αυτή έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τον προηγούμενο Νοέμβρη για άλλη μια φορά χωρίσαμε. Μετά από περίπου 2 μήνες βρεθήκαμε και μιλήσαμε για αυτά που μας χωρίζαν και αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να σώσουμε την σχέση μας. Το χρονικό αυτό διάστημα πάλι τα πράγματα δεν είναι καλά. Προσπάθησα με διάφορους τρόπους να τον προσεγγίσω και να καταλάβω τι συμβαίνει αλλά δεν τα κατάφερα. Πριν απο μια εβδομάδα ζήτησα από τον σύντροφό μου να μιλήσουμε. Του εξήγησα πως τον νιώθω απόμακρο και πως τα πράγματα δεν πάνε καλά και ότι δεν θέλω να γίνουν τα ίδια πάλι. Τον ρώτησα τους λόγους για τους οποίος είναι έτσι και βρέθηκα μπροστά σε τοίχο. Μου είπε πως για την κατάσταση που είμαστε τώρα ευθύνομαι εγώ και η αδιαφορία μου και πως πια δεν έχει να δώσει τίποτα παρά μόνο να περιμένει (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαραίτητα θα ανταποκριθεί). Του εξήγησα πως δεν μπορεί να στηρίζει τα λεγόμενα του στα λάθη που έγιναν παλαιότερα και αφού είπαμε να κάνουμε μια καινούργια αρχή θα πρέπει και εγώ και ο ίδιος να μην αφήσουμε να μας επηρεάσουν ξανά τα λάθη του παρελθόντος ( Μάλιστα παραδέχομαι πως εγώ ήμοουν αυτή που δεν μπορούσα να ξεχάσω και μου είχε πει πως πρέπει να τα ξεπεράσω).Επίσης είπε πως τόσα χρόνια τρώει τα μούτρα του και πως πλέον αποφάσισε να κοιτάξει τον εαυτό του. Αυτό είπε πως θα ισχύει για όλες τις σχέσεις του πια. Είτε φιλικές ή ερωτικές ακόμα και με τους γονείς του. Όποιος δίνει θα πέρνει. Μου είπε επίσης ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν με αγαπάει αλλά δεν μπορεί άλλο να προσπαθεί.’Ξενέρωσε’. Και αφού εδώ και και τόσους μήνες που είμαστε ξανά μαζί δεν έχω αλλάξει δεν πιστεύει ότι θα αλλάξει κάτι. Αντιλαμβάνομαι ότι θα σκέφτεστε πως ο άνθρωπος μίλησε ξεκάθαρα. Το θέμα είναι πως πολλές φορές έχει μιλήσει με αυτόν και με χειρότερο τρόπο, μου έχει πει άπειρες φορές να χωρίσουμε και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μου ζητάει πάλι να είμαστε μαζί. Δεν μπορώ να καταλάβω την ψυχολογία αυτού του ανρθώπου. Υπάρχουν στιγμές που με ανεβάζει στα ουράνια και άλλες πάλι που με πληγώνει. Θα ήθελα αν γίνεται την άποψη σας για την συμπεριφορά του. Δεν ψάχνω να βρώ αν είναι σωστός ή λάθος, αλλά γιατί γίνονται όλα αυτά.

τι ακριβως εννοει οταν λεει οτι εχει ξενερωσει,για πιο λογο;γιατι να κανετε μια νεα αρχη,τι εγινε στις προηγουμενες φορες και δεν μπορειτε να το ξεχασετε;γινε λιγο πιο συγκεκριμενη στο παρελθον σας.ο τροπος γραφης σου δεν αποκαλυπτει τιποτα για το παρελθον και τα αιτια της συμπεριφορας του...

Τι ηλικίες έχετε? Με 11 χρόνια σχέσης θα υπέθετε κανείς οτι έχετε προχωρήσει στο επόμενο στάδιο (συγκατοίκηση/ παντρειά) ή οτι οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν αυτό...

Δεν μπορεί άλλο να δίνει. να λεει πως με αγαπάει να με αγκαλιάζει να θέλει να κάνουμε οικογένεια κτλ. φυσικά για όλα αυτά υπάρχει και ο αντίλογος . δεν είμαι ιδιαίτερα εκδηλωτικό άτομο . απο την άλλη έχει την εντύπωση πως δεν θέλω να παντρευτώ μαζί του και άλλα πολλά. Το ότι ξενέρωσε μόνο ως προς το άτομο μου μπορώ να πω υποθέσω. αλλα με αγαπάει (!!!!!!!!!!??????????????)

δεν μας λες τα δικα σου παραπτωματα.δηλαδη το μονο προβλημα του ειναι πως δεν εισαι εκδηλωτικη;στα 11 χρονια της σχεσης σας μονο αυτο ειναι το προβλημα;και γιατι εχει την εντυπωση πως δεν θελεις να κανεις παιδια η να παντρευτεις.μηπως δεν θελεις να δεσμευτεις και αυτος θελει;δεν νομιζω καποιος απο εδω μεσα να σου πει αν σε αγαπαει η οχι.εσυ τον αγαπας;ποσο τον αγαπας;θελεις να περασεις μια ζωη μαζι του;αν δεν τον αγαπας πολυ γιατι να σε αγαπησει αυτος;

κυριως αυτα που αναφερω ειναι τα δικα μου λαθη.το προβλημα μου με τον συγκεκριμενο ανθρωπο ειναι οτι έχουν γινει πολλα και ουσιαστικά ποτε δεν τα αφησα πισω μου οχι να τα ξεχασω αλλα να τον συγχωρεσω.ειναι στιγμες που με κανει να νιωθω οτι ειμαι ο πιο τυχερος ανθρωπος στον κοσμο και αλλες παλι γινεται αποτομος απομακρος και εγω κλεινομαι στο καβουκι μου και ψαχνω να βρω τι συμβαινει. αν ειχα κατι αν κατι που γινοταν με πειραζε θα του το ελεγα αλλα επιεδη ο συγκεκριμενος ανθρωπος ειναι εγωιστης και δεν ακουει οταν εβλεπα πως δεν μπορουσε να γινει συζητηση τα παρατουσα. αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να τα κραταω ολα μεσα μου και καποια στιγμη να βγαινουν ολα στην φορα.και οταν εφτανε η στιγμη αυτη παντα πεφταμε στο τριπ να αποδειξει ο ενας στον αλλο οτι αυτος φταιει. φυσικα και τον αγαπαω και θελω να κανω και οικογενεια και παιδια. το θεμα ειναι ομως πως με την ανασφαλεια που μου δημιουργει εγω δεν το αποφασιζω. οπως αναφερω, εχουμε χωρισει πολλες φορες και αυτο και αρκει να με κανει να νιωθω ανασφαλεις και ευαλωτη. αν τωρα που δεν ειμαστε παντρεμενοι λεει αυτα που λεει και φερεται ετσι τι θα γινει αν παντρευτουμε?

29 εγω και 31 αυτος

δυσκολη απαντηση στην οποια μην επιτρεψεις κανεναν να την παρει για σενα η να σε επηρεασει.ξερεις τα πραγματα καλυτερα και εκ των εσω.η απαντηση ειναι δικη σου και δεν υπαρχει σιγουρια για το πως θα εξελιχθουν οι καταστασεις ....παντως αν ειναι να παντρευτειτε για να χωρισετε γνωμη μου ειναι να μη το κανετε...αν μπορειτε να ξεπερασετε τα προβληματα σας,και αν συμφωνειτε στα βασικα ωστε να μπορεσετε να προσαρμοστειτε και στις λεπτομερειες προχωρηστε.δεν υπαρχει καλυτερη επιλογη.και οι δυο επιλογες εχουν τον δικο τους δρομο.αν νομιζεις πως εφτασαν οι ωρες των αποφασεων πρεπει να παρεις το ρισκο και να αποφασισεις πως θα συνεχισεις,εκτος αν θελεις τα υπολοιπα χρονια να εισαι στην κατασταση που εισαι τωρα.οτι θεωρησεις πως απο αυτες τις τρεις επιλογες ειναι πιο προσιτη στον τροπο ζωης και σκεψης σου ακολουθησε την...

tweetybird νομίζω πως μια υγιής σχέση βασίζεται στη συμφωνία...καλό είναι λοιπόν να μην φτάσεις 35-40 χρονών κοπέλα και να το μόνο που θα έχεις για να αισθάνεσαι ποθητή να είναι οι αναμνήσεις σου. Μερικές φορές πάμε για μαλλί και βγαίνουμε κουρεμένοι...

εχεις δικιο και το εχω σκεφτει.η υποτιθεμενη ωρα σκεψης ηρθε για μενα πριν απο περιπου 4 μηνες οταν ειπα στον αυτο μου η δεχεσαι αυτο που ειναι και ζεις με αυτο η φευγεις. αρχικα αποφασισα να φυγω, αλλα παλι κατεληξα εδω. μετα ειπα αυτος ειναι αποδεξου τον. δεν ψαχνω να βρω απαντηση στο αν με αγαπαει αν πρεπει να ειμαι μαζι του κτλ. απλα ψαχνω μια λογικη εξηγηση η οποια ομως μαλλον δεν υπαρχει.

το θεμα δεν ειναι να βρεις μια λογικη εξηγηση,αλλα να καταλαβεις πως εξηγει το αγορι σου την κατασταση.και οχι αυτο που θα σου πει το αγορι σου,αλλα αυτα που πιστευει(δυσκολο πραγμα αυτο)

δεν καταλαβα τπτ....

Καλημερα,

οπως ειπες εισαι με ενα ανθρωπο 11 χρονια.
Σε πρωτη φαση βλεπω καποιο θεμα, οτι αυτος ο ανθρωπος ειναι η πρωτη σου σοβαρη σχεση.
Δεν ξερω αν εχει ερθει μια κατασταση συνηθειας (η εξαρτησης) μετα απο τοσα χρονια.
Δεν ξερω επισης αν υπαρχει ερωτας και παθος η κατι αλλο.
Εχω ενα ενδεχωμενο οτι δεν εχεις μετρο συγκρισης (καποιες σχεσεις στο παρελθον εννοω) και ισως η ανασφαλεια του χωρισμου θα ηταν ενα δυνατο σοκ για τους δυο σας τετοιο ετσι ωστε προτιματε να παραμενετε μαζι εστω και αν αυτο εχει αυτες τις φθορες για εσας.


Αναφερεις οτι εχετε κανει λαθη και οι δυο αλλα τωρα ο συντροφος σου στεκεται πιο σκληρος απεναντι σου και δυσκολευεται να δωσει οπως παλια σε αντιθεση με εσενα που δεχεσαι να ξεχασετε το παρελθον και να κανετε μια νεα αρχη.

Πιστευω οτι αυτο το να ξεχασουμε το παρελθον ειναι ενα μυθος για ολους ειτε αυτο ειναι καλο ειτε κακο.
Τιποτα δεν ξεχναει κανεις, αυτο που θα μπορουσε να συμβει ειναι να μαθεις απο το παρελθον σου αλλα οχι να ξεχασεις. Ο συντροφος σου εχει γινει πιο ανασφαλης απο ολα αυτες τα μπρος πισω.
Η συμβουλη μου αν θες πραγματι να συνεχισετε, ειναι να οπλιστεις με κουραγιο και να εμπνευσεις εκ νεου την ασφαλεια που χρειαζεται στη σχεση σας.
Να αρχισεις να επικοινωνεις στα σημεια που στο παρελθον δεν μπορουσατε και σας οδηγησε σε καυγαδες.
Η προσκληση σου εαν γινει με σαφη τροπο πολυ πιθανον θα βρει ανταποκριση και τουλαχιστον θα μεινετε με διαφωνιες που εχει καθε ζευγαρι στην καθημερινοτητα του.
Να ξερεις οτι οι φοβοι μας ειναι αυτοι που μας δεσμευουν και δεν μας αφηνουν να παμε μπροστα.
Συνηθως οι φοβοι αυτοι δεν εχουν βαση, αλλα ασχετα με αυτο ειναι υπαρκτοι και ικανοι να σου δημιουργησουν προβληματα μεχρι και να φτασεις σε οριστικο χωρισμο.
Αν εχετε εκεινο το κλικ και αρκετη υπομονη οι δυο σας, θα μπορεσετε να ξεπερασετε τις δυσκολιες γιατι ο χρονος οταν κυλαει υπερ σας, στρωνει το χαλι της σιγουριας και της αυτοπεποιθησης το οποιο σας λειπει.

Γεια σου tweetybird. Βλέπω ότι στη σχέση σου, παρόλο που συνεχίζετε να είστε μαζί, είστε σε ένα σημείο που θα θέλατε να πάρετε αποφάσεις, αλλά δεν πάτε ούτε μπρος ούτε πίσω. Αυτή η ανασφάλεια που έχεις, οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι έχετε χωρίσει αρκετές φορές ή πιστεύεις ότι ζητά από εσένα να αλλάξεις και νιώθεις ότι δεν μπορείς? Επίσης, ποια είναι τα πολλά που έχουν γίνει από την πλευρά του και εσύ δεν μπορείς να αφήσεις πίσω?

καλησπερα marina38. το θεμα δεν ειναι αν θελω η αν μπορω να αλλαξω. μπορω αλλα ... οταν εχει καποιον ο οποιος ουτε να βρεθειτε δεν επιδιωκει για να μην πω να μιλησεις εστω και στο τηέφωνο να αλλαξεις τι;τα πραγματα που εχουν γινει στο παρελθον δεν ξερω απο που να αρχισω και που να τελειωσω. θα σου δωσω ενα παραδειγμα... κοντευα να χασω την δουλεια μου και δεν μου συμπαρασταθηκε καθολου. τον πατερα μου ειχα στο νοσοκομειο (οι γιατροι μας ελεγαν οτι τον χανουμε) και στις 10 μερες που ηταν μεσα δεν ηρθε ουτε μια φορα. και ασε το ηρθε. εκανε σαν να μην ειχε γινει τιποτα. και παρολα αυτα μου την ελεγε και απο πανω που δεν βρισκομασταν....

Με τα παραδείγματα που παραθέτεις, δίνεις την εικόνα ενός ανθρώπου αδιάφορου για εσένα. Ψάχνεις να βρεις \'λογικές εξηγήσεις\' για τη συμπεριφορά του, αλλά η αδιαφορία δεν έχει πάντα κάποια \'λογική\' εξήγηση. Και μάλιστα είναι παράδοξο να γράφεις ότι το παράπονο του είναι πως \'βαρέθηκε να δίνει\'. Τι ακριβώς έδινε τη στιγμή που περιγράφεις ότι δεν έδειξε στοιχειώδες ενδιαφέρον ούτε σε κρίσιμες στιγμές (με τη δουλειά , με τον πατέρα σου), ούτε και γενικά (δεν επιδιώκει συνάντηση, δεν παίρνει τηλ). Εσύ γιατί θέλεις να είσαι μαζί του?