Καλησπέρα,
Ονομάζομαι Αποστόλης, είμαι 28 ετών και βρίσκομαι σε μια σχέση με μία κοπέλα 27 ετών. Ενώ είμαστε μαζί 9 μήνες και ενώ ήμασταν φίλοι 3 συναπτά έτη, όταν ξεκινήσαμε μαζί, μου δήλωνε συνέχεια ότι με βλέπει στα σοβαρά, θέλουμε να κάνουμε παιδιά και να παντρευτούμε. Αυτό το καλοκαίρι για πρώτη φορά, κλείσαμε διακοπές μαζί -κάτι που ήταν ενάντια οι γονείς της. Ο λόγος; δε ξέρουν, αν τη παίρνω στα σοβαρά, κάθε φορά που έβλεπα στους γονείς της, όλα εντάξει. Όταν τη έφερνα σε επικοινωνία με τους δικούς μου, αμέσως τη παίρνανε τηλ και τη ρωτούσαν πώς ξέρει αν τη παίρνω στα σοβαρά.
Τελικά, δε πήγαμε διακοπές καθώς η ίδια έπαθε μια κρίση πανικού με αποτέλεσμα, να παίρνει zanax, entac και stedon για τον ύπνο της. Μέσα σε μια εβδομάδα, ήρθα κοντά της στο εξοχικό και τα είδα όλα από κοντά. Είναι τρομερά συγχυσμένη δε θέλει καμία επαφή μαζί μου, με ρώτησε μόνο αν θα τα καταφέρουμε και φυσικά της είπα, ναι και ότι θα είμαι δίπλα της. Το πιο περίεργο από όλα αυτά, είναι ότι οι γονείς της με κατέκριναν για τη στάση μου και αν είμαι ικανός να είμαι μαζί της.
Είμαι ειλικρινά μπερδεμένος. Από την άλλη, σίγουρα δε θέλω να χωρίσω αλλά είμαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί μαζί στέκονται εμπόδιο στο να τη δω, γιατί τη ταράσω, ενώ η ίδια μου έλεγε ότι θέλει να είμαι εκεί δίπλα της και να αντέξουμε μαζί όλο αυτό. Οι γονείς της όμως έχουν διαφορετική άποψη και δε της αξίζω.
Έχω ειλικρινά αγχωθεί, φοβάμαι μήπως έχει κυριολεκτικά κακοποιηθεί ψυχολογικά και σωματικά. Είναι τρομερά προσκολλημένη στη μητέρα της και δεν έχει κανένα φίλο, έτσι πιστεύουν οι ίδιο, αν και εγώ βλέπω κάτι διαφορετικό.