Ειμαι κατατρομαγμενος, και χωρις υπνο για μερες

Γεια σας παιδιά ειμαι 27 χρονων και νέος στο φορουμ. Ο λογος που γραφω εδω είναι ο εξης. εδω και 2 χρονια περιπού εχω τι μανια οτι κατι εχω. ξεκίνισα απο παθολογους για τις συχνες κενωσεις και ζαλάδες που είχα, συνέχισα με ΩΡΛ για παραρινοκολπιτιδες σε πευμονολογο για καρκινο στουσ πνευμονες, και τελευταια σε νευρολογο για υπονοιες που είχα για ΣΚΠ. Ολα ήταν αρνητικά ο νευρολογος μου εκανε όλα τα test και μου είπε ότι δε χρειάζομε μαγνητικη. ότι απλα υποφερω απο αγχος και τα συμπτώματα που του ανάφερα (μικρα μουδιάσματα στα χέρια, κόπωση και συχνουριες) ήταν κλασικα συμπτωματα απο το άγχος. Η επίσκεψη εγινε πριν από 2 μήνες.
Πριν από 2 ευδομάδες παρατήρησα πως σε κάποιες συγκεκριμενες θέσεις που ξαπλωνα εβλεπα ενα 2 εξασθενισμενο είδωλο. κατι σαν διπλωπια νομιζω. Πηγα σε οφθαλμιατρο αφου με εξετασε καλα μου ειπε οτι δεν παρατηρει τιποτα απολυτως και να μην ανυσηχω και βασικα να ξαπλωνω σε αυτες τισ θεσεις. αυτο που πρεπει να αναφερω είναι οτι εκγεννετης στο αριστερο μου ματι εχω εκφυλιση ωχρας κηλιδας. Δεν θυμουμε ομως να ξαναπαρατηρησα σε ετσι βαθμο. Δεν ξερω αν αξιζει να σημειωθει αλλα εκτος απο την τελευταια σχεδον απολυτη αυπνια γενια ο υπνος μου εδω και μηνες κυμαινετε ημερισιος απο 4-6 ωρες μαξιμουμ και περνω παρα πολλες ωρες στον υπολογιστη
Το μαρτυριο μου ομως αρχισε οτανμ εμαθα πως αυτο ειναι συμπτωμα ογκού στον εγκεφαλο. τότε αρχισε το μαρτυριο μου. ξαναρωτησα τον οφθαλμιατρο μου και αυτος μου ειπε οτι δεν εχω τιποτα και να παψω να σκεφτομαι το χειροτερο.
Δυστηχως δεν μπορω να το βγαλω απο το μυαλο μου δεν μπορω να κοιμηθω εδω και μερες αρχισαν απο τι μερα που εμαθα τι συμπτωμα ειναι να εχω πονοκεφαλους.
Εκεινο που λυπαμαι ομως περισοτερο ειναι οτι η γυναικα μου ειναι 8μιση μηνων εγκυος το πρωτο μας παιδι και εγω δεν μπορω να της σταθω καθολου με αυτα που σκεφτομαι και πιστευω. Αντιθετως αναγκαζετε εκεινη να μου σταθει . Τι να κανω? Δεν μπορω να σταθω των περιστασεων

Καλησπέρα,
ο υπολογιστής πολλές ώρες, το ξέρεις καλά ότι ζαλίζει τα μάτια έτσι και αλλιώς. Τώρα αν τις ώρες αυτές ψάχνεις και για συμπτώματα ασθενειών, εκτός από τα μάτια επιβαρύνεις και τη ψυχική σου κατάσταση και το άγχος δηλαδή. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει από γιατροπαρέες, αναμνήσεις από τα φοιτητικά τους χρόνια. Ενα χαρακτηριστικό που θυμούνται οι περισσότεροι είναι ότι ό, τι ασθένεια μαθαίναν στο Πανεπιστήμιο τους έπιανε άγχος ότι την είχαν.... Σε κάθε σύμπτωμα που διδάσκονταν, έψαχναν τον εαυτό τους.
Αν παρόλα αυτά δεν μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι τα συμπτώματα προέρχονται από τη δική σου πρακτική και συνεχίζεις να ψάχνεις για παθολογικά συμπτώματα, σου προτείνω να κάνεις μία μαγνητική για να ηρεμήσεις. Να μπορέσεις να χαρείς ήρεμος την αναμονή του παιδιού σας.

Ναι βασικα παρα πολλες ωρες ωρες ψαχνω για συμπτωματα και παρατηρω να μαθω τι ειναι αυτα που πολλες φορες νοιωθω.

Φιλε μου σου προτεινω να κανεις ψυχοθεραπεια, και θα σου περασει. Ειχα κι εγω τα ιδια με σενα (τωρα εχω χειροτερα αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα), καθε φορα με επιανε φοβος για κατι αλλο. Νομιζα οτι εχω καθε ασθενεια που ακουγα και επαιρνα με τη σειρα ολους τους γιατρους. Να θυμασαι οτι μπορει αν υπαρξει σωματικο συμπτωμα μονο και μονο επειδη το σκεφτεσαι! Απο την εμπειρια σου ως τωρα, ξερεις οτι εχεις αυτη την ταση, οποτε εισαι σε θεση να καθυσηχαζεις τον εαυτο σου σε παρομοιες καταστασεις.

Αυτό το ψάξιμο δεν βοηθάει σε τίποτα. Αν σου αρέσει να σερφάρεις, ψάξε κάτι άλλο. Ταξίδια, gadgets, μουσικές, κατέβασε ταινίες να δείτε με τη γυναίκα σου το βράδυ. Ασε τις ασθένειες να τις μελετάνε οι γιατροί.

AVGPE,

καλώς ήρθες:)

εγω πιστεύω πώς ακομα κ αν κανεις μαγνητικη, μετα απο λιγο θα επανελθεις φοβουμενος οτι πάσχεις απο κάτι άλλο. Οι γιατροι οτι κ αν σου λενε, δεν φαινεται να σε πειθουν πώς εισαι καλα.

Ψαχνεις λοιπον για συμπτωματα σωματικα. Προφανως τα νιωθεις ολα αυτα..εχεις σκεφτει μηπως ειναι ψυχοπαθολογικα? Οι γιατροι αυτο σου εχουν πει ήδη. Οτι ειναι απο το άγχος. Νομιζεις οτι το αγχος δεν ειναι αρκετο?Εγω λέω πώς για να νιωθεις ετσι ειναι παραπανω απο πολυ κ ισως οχι μονο αυτο...

Σοφια και εγω αυτο πιστευω για την μαγνητικη. Οτι και να γινει πάλι κατι θα νοιωθω. Αφου και στον πνευμονολογο που πήγα και εκανα σπειρομετρησεισ κλπ και ειμουν απολυτα υγιεις αν και ειμουν καπνιστης ( το εκοψα εδω και δεκα μηνες) απλα θελω καπου να το σταματησω και δεν μπορω. τωρα λεω ειναι απο το αγχος ή είναι κατι αθωο όπως κουραση. Μετα απο 10 λεπτα μπορει να με πάρει από κατω και να αρχίσω να τρέμω. Από τη μια θέλω να παω στο νευρολογο διότι εχω κάτι και απο την αλλή λέω οτί αν παώ σαμπως και δε το πολεμώ. Ο ψυχιατρος είναι μια πολυ καλή λύση αλλά και παλί δε θέλω να γίνω καλά με χάπια. Θέλω να το κανω εγω. Προσπάθησα να αλλαξω και τρόπο ζωης να γυμναστω ξανα οπως εκανα παλιά αλλα λογω δουλειας τιποτα. το μόνο που καταφερα είνα να βάλω 15 κιλά απο τα χριστούγεννα εως σημερα.

Απο ολα οσα γραφεις, καταλαβαινω πώς εισαι σε εναν πανικο οπου με το παραμικρο συμπτωμα οπως πχ ζαλη, παει το μυαλο σου σε μια σοβαρα ασθενεια, ενω ξερεις με τη \"λογικη\" σου πως παλιοτερα ισως ουτε που θα σου περνουσε κατι τετοιο απο το μυαλο. Δεν ξερω αν μιλας για ολες τις ανησυχιες σου αυτες....αν οχι μπορει να το κανεις γνωριζοντας πώς υπερβάλεις....

Εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια? Να μιλησεις για ολα αυτα? Για ολους αυτους τους φοβους σου, για οτι σου δημιουργει άγχος? Το φαγητο -επι της ευκαιριας- ειναι ενας καλος τροπος να καταπινουμε στεναχωριες, αγχος, φοβους κλπ.....

Ναι πραγματι το φαγητό είναι. Μώλις έφαγα 3 κουταλιές νουτελα και ένα κουτί maltisers. Ναι τη σκεφτηκα τη ψυχοθεραπεια αλλα είμαι ακομα σε σκεψη.

Ξερω απο προσωπικη εμπειρια πώς δεν ειμαι μια ευκολη αποφαση.

Ελπιζω να αποφασισεις συντομα να κανεις κατι για να αντιμετωπισεις τις σκεψεις που σε βασανιζουν καταματα.

καλη δύναμη:)

Συμφωνώ με τη ψυχοθεραπεία και όποια άλλη προσπάθεια απαλλαγής από το άγχος. Αλλά επειδή αυτά για να επιφέρουν αποτελέσματα, θα πάρουν λίγο χρόνο και από ό,τι μας λες συμπεραίνω ότι τώρα υποφέρεις πάρα πολύ από τη συγκεκριμένη φοβία (διόρθωσέ με αν κάνω λάθος), πιστεύω πως πρέπει να κάνεις τη μαγνητική. Και συγχρόνως να αρχίσεις οποιαδήποτε προσπάθεια για να καταλάβεις αφενός μεν γιατί σου δημιουργείται το άγχος και αφ\' ετέρου να απαλλαγείς πιο μόνιμα από αυτό.

Ευχαριστω και φυσικα με τη προυποθεση ότι όλα ειναι καλα :(

απλα να πώ πώς οσα δεν φερνει η χρονος τα φερνει η ώρα. οταν ειχα ξεκινησει την δικη μου προσπάθεια, ειχα επιγνωση οτι μπορει να απαλλαγω απο τα οποια συμπτωματα μετα απο πολυ καιρο.Ενα χρονο ισως κ παραπανω.

Νιωθω σαν χρεος το να πω πώς δεν μου πηρε πολυ καιρο, για να παρω δυναμη κ να γινω πιο λειτουργικη. Φυσικα κ δεν ειναι μια διαδικασια που δεν θελει τον χρονο της, αλλα αυτο παιζει αναλογο την κατασταση στην οποια βρισκεσαι, τις αναγκες σου, τον δικο σου ρυθμο.

Ειναι μια ευκαιρια που μπορεις να εκμεταλλευτεις οταν δεν εισαι καλα.Αλοιμονο αν περιμεναμε να ειμασταν καλα, για να ξεκινουσαμε ψυχοθεραπεια....

Μια λυση ειναι η φαρμακευτικη αγωγη, αλλα πιο μονιμα κ ολοκληρωμενα αποτελεσματα ερχονται μεσα απο την ψυχοθεραπεια γι αυτο κ στην προτεινα.

Πώς νιώθεις για τον νέο σου ρόλο ως πατέρα, AVGPE;

ο ερχομος ενος παιδιου ειναι πολυ πιο σημαντικος απο τον ιδιο μας τον εαυτο.Θα το καταλαβεις μολις αντικρυσεις το μωρακι σας.Μην το βαζεις σε δευτερη μοιρα.Θα γινεις πατερας το χεις καταλαβει?Προσπαθησε να σκεφτεσαι μονο χαρουμενες στιγμες με το μωρο σας.Μην αφησεις τη νοσοφοβια να σου στερησει αυτη τη χαρα,μην ασχολεισαι με τιποτα αλλο περα τη γυναικα σου και τον ερχομο του παιδιου σου.Εξαλλου μολις γεννησει η γυναικα σου θα ειστε τοσο απασχολημενοι με την φροντιδα του ππου δεν θα σου μενει καιρος και αντοχη απο την κουραση να σκεφτεις τιποτα αλλα.ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!Σου μιλαω εκ πειρας γιατι πριν απμερικους μηνες δεν ειχα αφησει γιατρο με γιατρο.Ακριβως τα ιδια με σενα.Τωρα κοιταω το μολις 2 μηνων μωρο μου και λεω οτι δεν αξιζει τιποτα αλλο πανω στη γη πιο πολυ απο αυτο υο πλασμα.Επαψα να σκεφτομαι τον εαυτο μου και εγινα καλα.Ακουσε με οτι θα αλλαξουν πολυ ολα μολις γεννηθει το μωρο.Ολα θα ειναι πολυ καλυτερα.Απολαυσε τις στιγμες αυτες και συμπαραστασου στη γυναικα σου γιατι σε εχει πολυ αναγκη αυτην την περιοδο πριν τον τοκετο

Φιλε μου AVGPE βρισκομαι στην ιδια ακριβως φαση με σενα.Εχω περασει με το μυαλο μου ολους τους καρκινους..Απο καρκινο νεφρων μεχρι μελανωμα.Τωρα νομιζω κι εγω οτι εχω ογκο στον εγκεφαλο.Εχω πονοκεφαλους σε ενα σημειο δεξια στο κεφαλι μου και μουδιασματα στο αριστερο χερι και ποδι.Και στο προσωπο καμια φορα.Εκανα κι εγω το λαθος και διαβασα τα συμπτωματα στο ιντερνετ.Κι απο τοτε μου εχει κολλησει αυτη η ιδεα.Εχω παει σε δυο νευρολογους οι οποιοι μου ειπαν οτι ολα ειναι απο το αγχος..Ο δευτερος ηταν νευρολογος-ψυχιατρος και μου ειπε οτι πασχω απο νοσοφοβια.Μου εγραψε κατι χαπια αλλα εγω δε θελω να τα παρω με τιποτα..Τους παρακαλουσα να μου γραψουν μαγνητικη αλλα δε μου εγραφαν με τιποτα..Αυτο που σκεφτομαι κ με τρομαζει ειναι κι αν αυτη τη φορα εχω δικιο και δε με περνουν πλεον στα σοβαρα οι γιατροι?
Εσυ τι συμπτωματα εχεις???