Προσωρινός χωρισμός;

Χαιρετώ!
Είμαι νέα στο φόρουμ, διάβασα λίγες από τις ιστορίες σας και είπα να παραθέσω και τη δική μου μήπως μπορέσετε να μου δωσετε καμία συμβουλή. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Είχα σχέση με ένα παιδί περίπου δύο χρόνια τώρα, η οποία όμως λόγω του ότι ήταν από απόσταση, καθώς μενουμε σε διαφορετικές πόλεις και δεν είχαμε τη πολυτέλεια να βρισκόμαστε συχνά. Όλα όμως ήταν τέλεια, η επικοινωνία ήταν συνεχής και οι συναντήσεις όταν γινόντουσαν ακόμα πιο όμορφες. Κάναμε σχέδια για το μέλλον και πότε ξανά κανείς δε με είχε κάνει να νιώσω έτσι, με βοηθούσε στα πάντα, με στήριζε και μου έδειχνε ότι με αγαπούσε πολύ, και φυσικά και γω το ίδιο. Ήταν η πρώτη φορά, στα 26 μου πλέον, που βρήκα έναν άνθρωπο να φαντάζομαι μέλλον μαζί του μετά από αρκετές αποτυχημένες σχέσεις. Πριν ένα μήνα όμως, όλα άλλαξαν μετά από κάποια λάθη και από τις δύο πλευρές και διαρκείς τσακωμούς και ανησυχίες για κάποιο χρονικό διάστημα, ώσπου μου είπε ότι θα ήταν καλύτερο να το αφήσουμε για τώρα και ότι θέλει το χρόνο του να ηρεμήσει από όλο αυτό. Ξέρω πως γενικά στη ζωή του έχει αρκετές δυσκολίες και προβλήματα κυρίως οικογενειακά όμως πάντα ήμουν εκεί όταν το χρειαζόταν. Τις πρώτες μέρες ενώ είχαμε πει να μείνουμε χωριά μου έστελνε αρκετά συχνά για να δει απλά πως είμαι και για να μάθει τα νέα μου, γιατί μου είχε πει ότι είναι πολύ σημαντικό για εκείνον να είμαι καλά. Από την αρχή που τελειώσαμε με διαβεβαίωνε πως αυτό είναι προσωρινό κι πως τα όνειρα που έχουμε κάνει θα πραγματοποιηθούν απλά τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Όσο περνούσαν οι μέρες εγώ ήμουν πιο χάλια ψυχολογικά, ώσπου κάποια στιγμή του το έδειξα και μου είπε ότι γενικά είναι πολύ πιεσμένος και πως πιστεύει πως η σχέση μας δε θα πετύχει αυτή τη στιγμή αν τη ξαναπροσπαθησουμε. Μου ζήτησε να κάνω τη ζωή μου κι να είμαι καλά και να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν και πως κάποια στιγμή θα είμαστε σίγουρα μαζί. Η αλήθεια είναι πως το έχω πιστέψει γιατί ποτέ δε μου είχε δώσει δικαίωμα και γενικά ήταν πολύ καλός μαζί μου σε όλη τη διάρκεια της σχέσης αλλά δε ξέρω πια τι να κάνω; Από τη μια θέλω να προχωρήσω και όπου βγει, από την άλλη και μόνο οι ελπίδες που μου έχει δώσει με βασανίζουν και δε με αφήνουν να ηρεμήσω, μαζί με τα αναπάντητα γιατί τον έκαναν να απομακρυνθεί. Πάντα έχω τον φόβο μέσα μου, όπως οι περισσότεροι, πως αν τον αφήσω θα τον χάσω για πάντα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να σεβαστώ την απόφαση του και να μην τον ενοχλω, παρόλο που εκείνος ενώ μου ζήτησε να μη μιλάμε όταν περάσουν λίγες μέρες μου στέλνει μηνυμα. Έχω κάνει το λαθος στο παρελθόν σε άλλη σχέση, έπειτα από χωρισμό να προσπαθήσω πολύ για την επανασύνδεση, με μόνο αποτέλεσμα φυσικά να τρώω τα μούτρα μου και να πληγώνομαι, οπότε δε θέλω να το επαναλάβω. Τι να κάνω; Με συγχωρείτε για το μακροσκελές κείμενο

Καλημέρα. Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον αν άκουγες την ιστορία σου;
Αυτό το "κάποτε θα είμαστε μαζι..." πόσο μπορεί να στέκει ή πόσο δίκιο ειναι να το λες στον χωρισμό; Οταν θες να χωρίσεις, χωρίζεις..
Στην ουσία θέλει να αφήσει ένα περιθώριο για να επιστρέψει αν αλλάξει γνώμη.. Στέλνει μηνύματα για να ελέγξει ότι είσαι εκεί και ταυτόχρονα θέλει να σου δείξει οτι σε σκέφτεται και με αυτό τον τρόπο ταιζει την ελπίδα που έχεις για να τα ξαναβρειτε..
Το θέμα είναι αν σε βοηθάει αυτό που κάνει.. Από την μια σου λέει προχώρα και ταυτόχρονα σε τραβάει πίσω για να σε ελέγχει..
Δες τα πράγματα ως τρίτος, τι θα έλεγες; Όλοι έχουμε την απάντηση, απλά εμπλέκεται το συναίσθημα και εκεί είναι που γίνεται το μπέρδεμα.

Καλημέρα και σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Νομίζω πως έχεις δίκιο, όπως λες όλοι έχουμε την απάντηση αλλά το συναίσθημα πάντα μας μπερδεύει και δε βλέπουμε καθαρά, όσες φορές έχω πει πως αν ξαναβρεθώ σε τέτοια κατάσταση δε θα κάνω αυτό και αυτό, πάντα καταλήγει αλλιώς στο τέλος

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Καλημέρα και σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Νομίζω πως έχεις δίκιο, όπως λες όλοι έχουμε την απάντηση αλλά το συναίσθημα πάντα μας μπερδεύει και δε βλέπουμε καθαρά, όσες φορές έχω πει πως αν ξαναβρεθώ σε τέτοια κατάσταση δε θα κάνω αυτό και αυτό, πάντα καταλήγει αλλιώς στο τέλος

---

Κρατάει επικοινωνία γιατί είναι ο τρόπος του για να πάει στο επόμενο στάδιο (να ξεκοψει).. Είτε θες να τα ξαναβρείτε, είτε θες να χωρίσετε οριστικά το καλύτερο που έχεις να κάνεις και για τις δύο περιπτώσεις είναι να σταματησεις την επικοινωνία. Τώρα αν κάποια στιγμή θα είστε μαζί, δεν μπορεί να το γνωρίζει κάποιος. Αυτό που θα ήταν καλό να σε απασχολεί είναι το τώρα..
Και το τώρα είναι η επιλογή του να είστε χώρια.. Μην μένεις στάσιμη επειδή ελπίζεις..

Ας χωρίσουμε αλλα κάποια στιγμή ίσως να είμαστε μαζί. Πόσο φλου μπορεί να ακούγεται αυτό;
Μερικοί άνθρωποι έχουν την ανασφάλεια και το φόβο για το μέλλον μέσα τους. Δεν αντέχουν να πάρουν την ευθύνη ενός χωρισμού γιατί φοβούνται μήπως δεν ξαναβρούν άλλη σχέση,μήπως χάσουν οριστικά το σιγουρακι τους και δεν μπορέσουν να το αντικαταστησουν. Και για αυτό παίρνουν μεν την ντεμί-αποφαση να χωρίσουν αλλα κρατάνε και μια πισινή αν χρειαστεί να γυρίσουν ξανά. Ακόμα και αν έχεις ελπίδες αυτός να μετανιώσει,ποτέ τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Αν ραγίσει το γυαλί πιστεύω δύσκολα ξανά κολλάει. Μετά από κάθε χωρισμό είναι καλύτερο για σένα να κλείνεις τη πόρτα πίσω σου οριστικά. Θα το κάνει πιο εύκολο να το ξεπεράσεις. Χωρίς να βασανίζεσαι με ενδεχόμενα πισωγυρίσματα και να ταλαιπωρεις τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Χαιρετώ!
Είμαι νέα στο φόρουμ, διάβασα λίγες από τις ιστορίες σας και είπα να παραθέσω και τη δική μου μήπως μπορέσετε να μου δωσετε καμία συμβουλή. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Είχα σχέση με ένα παιδί περίπου δύο χρόνια τώρα, η οποία όμως λόγω του ότι ήταν από απόσταση, καθώς μενουμε σε διαφορετικές πόλεις και δεν είχαμε τη πολυτέλεια να βρισκόμαστε συχνά. Όλα όμως ήταν τέλεια, η επικοινωνία ήταν συνεχής και οι συναντήσεις όταν γινόντουσαν ακόμα πιο όμορφες. Κάναμε σχέδια για το μέλλον και πότε ξανά κανείς δε με είχε κάνει να νιώσω έτσι, με βοηθούσε στα πάντα, με στήριζε και μου έδειχνε ότι με αγαπούσε πολύ, και φυσικά και γω το ίδιο. Ήταν η πρώτη φορά, στα 26 μου πλέον, που βρήκα έναν άνθρωπο να φαντάζομαι μέλλον μαζί του μετά από αρκετές αποτυχημένες σχέσεις. Πριν ένα μήνα όμως, όλα άλλαξαν μετά από κάποια λάθη και από τις δύο πλευρές και διαρκείς τσακωμούς και ανησυχίες για κάποιο χρονικό διάστημα, ώσπου μου είπε ότι θα ήταν καλύτερο να το αφήσουμε για τώρα και ότι θέλει το χρόνο του να ηρεμήσει από όλο αυτό. Ξέρω πως γενικά στη ζωή του έχει αρκετές δυσκολίες και προβλήματα κυρίως οικογενειακά όμως πάντα ήμουν εκεί όταν το χρειαζόταν. Τις πρώτες μέρες ενώ είχαμε πει να μείνουμε χωριά μου έστελνε αρκετά συχνά για να δει απλά πως είμαι και για να μάθει τα νέα μου, γιατί μου είχε πει ότι είναι πολύ σημαντικό για εκείνον να είμαι καλά. Από την αρχή που τελειώσαμε με διαβεβαίωνε πως αυτό είναι προσωρινό κι πως τα όνειρα που έχουμε κάνει θα πραγματοποιηθούν απλά τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Όσο περνούσαν οι μέρες εγώ ήμουν πιο χάλια ψυχολογικά, ώσπου κάποια στιγμή του το έδειξα και μου είπε ότι γενικά είναι πολύ πιεσμένος και πως πιστεύει πως η σχέση μας δε θα πετύχει αυτή τη στιγμή αν τη ξαναπροσπαθησουμε. Μου ζήτησε να κάνω τη ζωή μου κι να είμαι καλά και να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν και πως κάποια στιγμή θα είμαστε σίγουρα μαζί. Η αλήθεια είναι πως το έχω πιστέψει γιατί ποτέ δε μου είχε δώσει δικαίωμα και γενικά ήταν πολύ καλός μαζί μου σε όλη τη διάρκεια της σχέσης αλλά δε ξέρω πια τι να κάνω; Από τη μια θέλω να προχωρήσω και όπου βγει, από την άλλη και μόνο οι ελπίδες που μου έχει δώσει με βασανίζουν και δε με αφήνουν να ηρεμήσω, μαζί με τα αναπάντητα γιατί τον έκαναν να απομακρυνθεί. Πάντα έχω τον φόβο μέσα μου, όπως οι περισσότεροι, πως αν τον αφήσω θα τον χάσω για πάντα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να σεβαστώ την απόφαση του και να μην τον ενοχλω, παρόλο που εκείνος ενώ μου ζήτησε να μη μιλάμε όταν περάσουν λίγες μέρες μου στέλνει μηνυμα. Έχω κάνει το λαθος στο παρελθόν σε άλλη σχέση, έπειτα από χωρισμό να προσπαθήσω πολύ για την επανασύνδεση, με μόνο αποτέλεσμα φυσικά να τρώω τα μούτρα μου και να πληγώνομαι, οπότε δε θέλω να το επαναλάβω. Τι να κάνω; Με συγχωρείτε για το μακροσκελές κείμενο

---

Καλημερα!

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό ένας άνθρωπος να ζητάει από τον σύντροφο του (πρώην -νυν)να προχωρήσει την ζωή του και συνάμα να λεει με σιγουριά οτι κάποια στιγμή θα είναι μαζί. Είναι δυο πράγματα τελειως αντιφατικά. Πως μπορεί ενας άνθρωπος που έχει τόσα συναισθήματα να διαγράψει κάτι όμορφο κια να πάει παρακάτω όταν η ελπίδα της επανασυνδεσεις τροφοδοτειεται συνεχεια ειτε με λογια ειτε με πραξεις?

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κάτσεις να σκεφτείς αν αξίζει ο συγκεκριμενος αυτή την προσμονή. Αν όλα αυτά που αισθάνεσαι μπορούν να αντέξουν σε μια τέτοια κατάσταση ή μπορούν σε βάθος χρόνου να ξεπεραστούν και να προχωρήσεις παρακάτω..
Έχει να κάνει καθαρά με το τι αντέχεις σαν άνθρωπος και τι στόχους-σχεδια έχεις κάνει για εσένα.

Ναι μεν σεβόμαστε την επιθυμία του συντρόφου μας, αλλά πρέπει και εκείνος να σεβαστεί και εμάς. Δεν μπορεί να ζητάς χωρισμό και συνάμα να κρατάς επικοινωνεια ξέροντας πως όλο αυτό κάνει πολύ κακό στην ψυχολογία του άλλου, γιατι πολύ απλά τα συναισθήματα είναι πολύ δυνατά.
Δεν ¨εκμεταλευομαστε¨ κατάστασης που εξυπηρετούν μόνο εμάς , απλά τις ξεκαθαριζουμε και πάμε παρακάτω.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας το εκτιμώ. Καταλαβαίνω πως σε όσα λέτε έχετε δίκιο, και πως υπάρχει μια μορφή εγωισμού από τη πλευρά του, τύπου θέλω την ελευθερία μου και σένα να με περιμένεις, το θέμα είναι πως επειδή έχω πολλά συναισθήματα για αυτόν μου είναι δύσκολο ακόμα τουλάχιστον να το διαχειριστώ όλο αυτό,και με χει πάρει από κάτω σε όλη μου τη καθημερινότητα. Προσπαθώ να κρατήσω έστω την αξιοπρέπεια μου και να κόψω κάθε επαφή, αλλά σε περίπτωση που ξαναεπικοινωνησει αυτός εγώ τι να κάνω; Να μη του απαντήσω? Και αυτό άσχημο δεν είναι από τη μια; Δε ξέρω πραγματικά βρισκομαι σε σύγχιση.

Είναι φυσιολογικό αυτό που νιώθεις γιατί τόσο καιρό είχες ένα άνθρωπο στην ζωή σου, πέρασες κάποια πράγματα μαζί του και τώρα πλέον πρέπει να ζεις χωρίς αυτόν.
Αν επικοινωνήσει ξανά μπορείς απλά να είσαι ειλικρινής. Να του εξηγήσεις πως αυτό που θες είναι να είστε μαζί και πως αν επιμένει στην απόφαση του (για τον χωρισμό) καλύτερα να μην έχετε επικοινωνία.

Με αυτό το τρόπο κάνεις πιο ξεκάθαρη την θέση σου και θα δεις και τι πραγματικά θέλει από εσένα..

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας το εκτιμώ. Καταλαβαίνω πως σε όσα λέτε έχετε δίκιο, και πως υπάρχει μια μορφή εγωισμού από τη πλευρά του, τύπου θέλω την ελευθερία μου και σένα να με περιμένεις, το θέμα είναι πως επειδή έχω πολλά συναισθήματα για αυτόν μου είναι δύσκολο ακόμα τουλάχιστον να το διαχειριστώ όλο αυτό,και με χει πάρει από κάτω σε όλη μου τη καθημερινότητα. Προσπαθώ να κρατήσω έστω την αξιοπρέπεια μου και να κόψω κάθε επαφή, αλλά σε περίπτωση που ξαναεπικοινωνησει αυτός εγώ τι να κάνω; Να μη του απαντήσω? Και αυτό άσχημο δεν είναι από τη μια; Δε ξέρω πραγματικά βρισκομαι σε σύγχιση.

---

Φυσικά είναι άσχημο να εξαφανίζεται έτσι από την ζωή ενός ανθρώπου με τον οποίο έχει μοιραστεί πράγματα .
Για εμένα είναι χειρότερο και από προσωδία ...

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι μια τελευταία κουβέντα μαζί του.
Να του πεις ότι σέβεσαι την επιλογή του αλλά και εκείνος πρέπει να υπολογίσει πως σε αυτή την σχέση είναι δύο και δεν αποφασίζει μόνος του και για τους δυο σας.
Να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματα σου για αυτόν και αν δεν μπορεί να τα δεχτεί να διακόψετε τελείως .
Μην θυσιάζεις για κανεναν και τίποτα την ψυχική σου ηρεμία...Οι άλλοι κάνουν πράγματα γιατί αισθάνονται καλά με τον ευατο τους αδιαφορώντας για το τι νοιώθει ο άλλος.
Κάνε και εσύ το ίδιο .Καντω για την δική σου ηρεμία και νομίζω αν πραγματικά θέλει να είσαι στη ζωή του θα κάνει πέρα πολλά πράγματα για να είστε μαζί.

Τον νου σου όμως έτσι ?Τον ευατο σου και τα μάτια σου ,κανένας άλλος δεν αξίζει το καλύτερο !
Εύχομαι γρήγορα να βρεθεί μια λύση και να είναι η καλύτερη και για τους δυο σας!

Ε ναι είναι πιο νορμάλ για να εισαι εντάξει και με τον εαυτό σου και με εκείνον να του εξηγήσεις ότι δεν μπορεί να είναι ναι μεν χωρίζουμε αλλα κραταμε και το ενδεχόμενο να είμαστε μαζί. Εξήγησε του ότι κάνει κακο σε σένα και ότι αν σε νοιαζόταν δεν θα σε έβαζε σε αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία. Ήρεμα και ωραία. Για αυτό καλό είναι να μείνει σταθερός σε μια άποψη. Ή στο χωρίζουμε ή στο είμαστε μαζί

Όταν θέλεις πραγματικά κάποιον, όταν τον εκτιμάς και τον νοιάζεσαι, γυρίζεις τον κόσμο ανάποδα για να είσαι μαζί του, εγώ αυτό ξέρω. Όλα τα άλλα είναι χρύσωμα χαπιού. Αν σέβεσαι τον εαυτό σου και τη σχέση που είχατε, μην επιτρέψεις στον εαυτό σου το ρόλο της καβάτζας του...

Αν σου ξαναστείλει μήνυμα ή αν πάρει τηλέφωνο, μην απαντήσεις καν. Η ξαφνική αλλαγή της συμπεριφοράς σου θα τον βάλει σε σκέψεις και είτε θα σου στείλει μήνυμα με ξεκάθαρη πρόταση να βρεθείτε να μιλήσετε για να τα ξαναβρείτε, είτε θα εξαφανιστεί, αλλά αυτό θα το έκανε έτσι κι αλλιώς. Αν συνεχίσεις να του απαντάς, τον διευκολύνεις στη σταδιακή αποστασιοποίησή του. Εκείνος θα σταματήσει να επικοινωνεί κάποια στιγμή κι εσύ ακόμα θα περιμένεις το επόμενο μήνυμα.

καλημερα.
ο ανθρωπος αυτος, δεν σε αγαπαει.
μονο τον εαυτο του αγαπαει.
ενω ξερει καλα ποση αδυναμια του εχεις και οτι δεν ηταν δικη σου αποφαση και επιθυμια ο χωρσμος, αφενος σε αφησε (κατα την γνωμη μου για να αποκτησει νεες εμπειριες) , αφετερου αντι να ευχεται να το ξεπερασεις και να ζησεις ομορφα, κανει ο,τι μπορει λεκτικα και πρακτικα για να σε κραταει ομηρο, να μην προχωρησεις και να τον περιμενεις ΜΗΠΩΣ αλλαξει γνωμη, ΑΝ αποτυχουν τα δοκιμαστικα του (μπορει και να πετυχουν ομως).
η γνωμη μου ειναι, οταν ξαναστειλει να του απαντησεις οτι ο ιδιος σου ζητησε να μην επικοινωνειτε και στην συνεχεια στελνει οποτε του καπνισει και δεν σας αφηνει να απομακρυνθειτε και να προχωρησετε (οπως ο ιδιος ζητησε) παρακατω. δηλαδη, εννοουσε ΕΣΥ να μην επικοινωνεις, ωστε να παιρνει μονο εκεινος αν δεν εχει κατι καλυτερο να κανει...
δεν ειναι μονο εγωιστης αλλα και κακοποιητικος προς εσενα και εμποδιο στην ζωη σου.
πες του οτι εσυ ηθελες και θελεις να συνεχισετε, αλλα εφοσον εκεινος θελει αλλες εμπειριες , να μην σε ξαναενοχλησει γιατι εσυ δεν θες χλιαρες και μεσοβεζικες καταστασεις, αλλα να προχωρησεις στην ζωη σου.

Καλησπέρα σε όλους, μόλις είδα τις απαντήσεις σας και σας ευχαριστώ πραγματικά, διότι γενικά δεν ανοίγομαι πολύ στους δικούς μου ανθρώπους όταν περνάω δυσκολίες, ξέρω πως είναι λάθος αλλά έτσι είμαι οπότε είχα ανάγκη δύο συμβουλές από κάποιους που το βλέπουν απέξω και ήδη νιώθω αρκετά καλύτερα. Θα προσπαθήσω να κάνω όσα μου είπατε, και κυρίως να κοιτάξω τον εαυτό μου και να κάνω πράγματα για μένα γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω πέσει αρκετά και δεν είχα τη ψυχολογία να κάνω τίποτα. Το μόνο κακο είναι πως δυστυχώς αυτή τη περίοδο είμαι άνεργη κάτι που ξέρω πως θα με βοηθούσε πολύ αν δούλευα, καθώς είναι κάτι που με κρατάει αρκετα πίσω για μένα. Θα προσπαθήσω να κρατήσω το μυαλό μου απασχολημένο όσο μπορώ. Όσο για αυτό που μου είπατε να του μιλήσω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου θέλω πολύ να το κάνω αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω πως δε θέλω καν να του μιλήσω, όσο και αν θα ήθελα να είμαι μαζί του. Περίεργο ε;

καθολου περιεργο.
εχει κουρασει με τις απαιτησεις του και τις αντιφασεις του και σε εχει πληγωσει πολυ. γιατι να μην σε απωθει;
δεν χρειαζεται να τον ψαξεις εσυ, για να του πεις οσα θελεις να ξεκαθαρισεις.
θα σε ενοχλησει ξανα, οπωσδηποτε. οταν το κανει, θα του τα πεις σαν απαντηση στις κινησεις του αυτες.

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Καλησπέρα σε όλους, μόλις είδα τις απαντήσεις σας και σας ευχαριστώ πραγματικά, διότι γενικά δεν ανοίγομαι πολύ στους δικούς μου ανθρώπους όταν περνάω δυσκολίες, ξέρω πως είναι λάθος αλλά έτσι είμαι οπότε είχα ανάγκη δύο συμβουλές από κάποιους που το βλέπουν απέξω και ήδη νιώθω αρκετά καλύτερα. Θα προσπαθήσω να κάνω όσα μου είπατε, και κυρίως να κοιτάξω τον εαυτό μου και να κάνω πράγματα για μένα γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω πέσει αρκετά και δεν είχα τη ψυχολογία να κάνω τίποτα. Το μόνο κακο είναι πως δυστυχώς αυτή τη περίοδο είμαι άνεργη κάτι που ξέρω πως θα με βοηθούσε πολύ αν δούλευα, καθώς είναι κάτι που με κρατάει αρκετα πίσω για μένα. Θα προσπαθήσω να κρατήσω το μυαλό μου απασχολημένο όσο μπορώ. Όσο για αυτό που μου είπατε να του μιλήσω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου θέλω πολύ να το κάνω αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω πως δε θέλω καν να του μιλήσω, όσο και αν θα ήθελα να είμαι μαζί του. Περίεργο ε;

---

Όχι περίεργο αναμενόμενο θα ελεγα .Γι αυτό λέμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις θέλεις τον χρόνο σου και το χώρο σου να δεις αν πραγματικά όλο αυτό αξίζει η όχι.
Αν δεν σε ξανα ενοχλήσει άσε τον χρόνο να σου δείξει τι πραγματικά θες και τι αληθινά αισθάνεσαι για εκείνον.
Αν κάνει κίνηση κάνε αυτό που σου είπα ,θα πράξεις με βάση αυτή την φορά μόνο τα δικά σου θέλω...Αν θέλει να ακολουθήσει θα κάνει τα πάντα ,δικαιολογίες δεν χωράνε .
Αυτά το να χωρίσουμε αλλά να είμαστε και "φίλοι" όταν ο ένας από τους δύο είναι ξεκάθαρος στα συναισθήματα του είναι πολύ χειριστικα από την μεριά του...

Η αλήθεια είναι παιδιά ότι εν τέλη μου έστειλε σήμερα μήνυμα, να μου πει κάτι άσχετο με στυλ χαβαλε. Πρώτη φορά ένιωσα ξενερα για να είμαι ειλικρινης και του είπε απλά πρέπει να φύγω θα τα πούμε και βγήκα από το μεσεντζερ χωρίς να του πω κάτι άλλο. Το ξέρω ότι ίσως φάνηκα κομπλεξικια κι οτι πρέπει να κάνω αυτό που μου είπατε να του ξεκαθαρίσω τι θέλω αλλά με τόση προσπάθεια που έχω κάνει τόσο καιρό ν του μιλήσω να τα βρούμε έχω αρχίσει και απογοητεύομαι κι δε ξέρω πως να το χειριστω. Ήταν λάθος που του απάντησα έτσι;

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Η αλήθεια είναι παιδιά ότι εν τέλη μου έστειλε σήμερα μήνυμα, να μου πει κάτι άσχετο με στυλ χαβαλε. Πρώτη φορά ένιωσα ξενερα για να είμαι ειλικρινης και του είπε απλά πρέπει να φύγω θα τα πούμε και βγήκα από το μεσεντζερ χωρίς να του πω κάτι άλλο. Το ξέρω ότι ίσως φάνηκα κομπλεξικια κι οτι πρέπει να κάνω αυτό που μου είπατε να του ξεκαθαρίσω τη θέλω αλλά με τόση προσπάθεια που έχω κάνει τόσο καιρό ν του μιλήσω να τα βρούμε έχω αρχίσει και απογοητεύομαι κι δε ξέρω πως να το χειριστω. Ήταν λάθος που του απάντησα έτσι;

---

Όχι καλά έκανες
Το μόνο που θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά θα ήταν να τον ρωτήσεις "γιατί μου στέλνεις; νόμιζα ότι χωρίσαμε" και να δεις τι θα σου πει.και να του πεις στο άσχετο "κοίτα δεν μου αρέσει αυτή η προοπτική καβάτζας" μου είπες χωρίζουμε και θα μείνεις συνεπής στον λόγο σου. Δεν θέλω να μου στέλνεις εφόσον δεν θες να είμαστε μαζί.

Και άμα σου λέει μπλα μπλα μπορεί και να τα ξαναβρούμε πες του ότι θες ξεκάθαρες απαντήσεις. Ή θα είμαστε μαζί ή οχι. Εγώ αυτό το ενδεχόμενο ότι μπορεί να τα ξαναβρούμε στο μέλλον δεν το δέχομαι. Τόσο φλου. Οπότε μη στέλνεις.

Ντάξει καλά φως φανάρι ότι αυτός ασχολείται με άλλη και προσπαθεί να κρατήσει και επαφή μαζί σου μήπως φάει άκυρο και μείνει μόνος.

Μην ασχολείσαι. Μόνο αν έρθει και σου πει μετάνιωσα και θέλω να είμαστε μαζί και με πράξεις το δείχνει. Τοτε να μπεις σε σκέψη. Τώρα όχι...οχι με αυτη τη συμπεριφορά

Μην ξαναπαντήσεις τίποτα. Μην εξηγείς τίποτα, δε χρειάζεται, εκείνος ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Αγνόησέ τον.

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Η αλήθεια είναι παιδιά ότι εν τέλη μου έστειλε σήμερα μήνυμα, να μου πει κάτι άσχετο με στυλ χαβαλε. Πρώτη φορά ένιωσα ξενερα για να είμαι ειλικρινης και του είπε απλά πρέπει να φύγω θα τα πούμε και βγήκα από το μεσεντζερ χωρίς να του πω κάτι άλλο. Το ξέρω ότι ίσως φάνηκα κομπλεξικια κι οτι πρέπει να κάνω αυτό που μου είπατε να του ξεκαθαρίσω τη θέλω αλλά με τόση προσπάθεια που έχω κάνει τόσο καιρό ν του μιλήσω να τα βρούμε έχω αρχίσει και απογοητεύομαι κι δε ξέρω πως να το χειριστω. Ήταν λάθος που του απάντησα έτσι;

---

οχι, οχι. το καλυτερο απ ολα ειναι αυτο και καλυτερα ακομα που σου βγηκε φυσικα.
αν μπορεις απλα να τον αποφευγεις χωρις εξηγησεις, ειναι το καλυτερο που μπορεις να κανεις.
αρκει να μην αλλαξεις σταση οταν σου λειψει (αν σου λειψει).
αστον να αναρωτιεται αν φταιει το οτι ειναι μαλακας που πεταξε το πουλακι, η αν ηδη βρηκες κατι αλλο. καθολου κομπλεξικια δεν φαινεσαι ξενερωμενη φαινεσαι, οπως και εισαι.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

οχι, οχι. το καλυτερο απ ολα ειναι αυτο και καλυτερα ακομα που σου βγηκε φυσικα.
αν μπορεις απλα να τον αποφευγεις χωρις εξηγησεις, ειναι το καλυτερο που μπορεις να κανεις.
αρκει να μην αλλαξεις σταση οταν σου λειψει (αν σου λειψει).
αστον να αναρωτιεται αν φταιει το οτι ειναι μαλακας που πεταξε το πουλακι, η αν ηδη βρηκες κατι αλλο. καθολου κομπλεξικια δεν φαινεσαι ξενερωμενη φαινεσαι, οπως και εισαι.

---

Το θέμα είναι πως ήδη μου λείπει, και είναι και ενα γιατί και ένα γαμωτο πως αφήνουν οι άνθρωποι τόσο εύκολα σχέσεις με μηδενική προσπάθεια. Με στεναχωρεί το γεγονός από τη μια μερα στην άλλη ο άλλος φεύγει από τη ζωή σου, όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα όπως και η δική μας. Μέσα μου πονάω πολύ ειλικρινά, αλλά δε θέλω να το δείξω, ίσως το έδειξα τις πρώτες μέρες αλλά θεωρώ ότι και στον καλύτερο άνθρωπο να απευθύνεσαι δε πρέπει να του δείχνεις πόσο δύσκολα περνάς.. προσπάθησα πολύ αλλά δεν έχω κουράγιο όσο και αν τον αγαπάω
Και πάλι συγνώμη σε όλους αν σας ζαλίζω, αλλά πραγματικά σε αυτή τη φάση δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν δικό μου, και με κάνετε να νιώθω άνετα με τις απαντήσεις σας και σας ευχαριστώ

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Το θέμα είναι πως ήδη μου λείπει, και είναι και ενα γιατί και ένα γαμωτο πως αφήνουν οι άνθρωποι τόσο εύκολα σχέσεις με μηδενική προσπάθεια. Με στεναχωρεί το γεγονός από τη μια μερα στην άλλη ο άλλος φεύγει από τη ζωή σου, όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα όπως και η δική μας. Μέσα μου πονάω πολύ ειλικρινά, αλλά δε θέλω να το δείξω, ίσως το έδειξα τις πρώτες μέρες αλλά θεωρώ ότι και στον καλύτερο άνθρωπο να απευθύνεσαι δε πρέπει να του δείχνεις πόσο δύσκολα περνάς.. προσπάθησα πολύ αλλά δεν έχω κουράγιο όσο και αν τον αγαπάω
Και πάλι συγνώμη σε όλους αν σας ζαλίζω, αλλά πραγματικά σε αυτή τη φάση δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν δικό μου, και με κάνετε να νιώθω άνετα με τις απαντήσεις σας και σας ευχαριστώ

---

Καλησπέρα!

Να σου πω κάτι?
Ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την περηφάνια κάποιον ή ανωτερότητα ή όπως θες πες το ,να μην δείχνουν το πώς αισθάνονται .
Γιατί να καταπιέζεις τα συναισθήματα σου ?Γιατί να μην του δείχνεις ότι όλο αυτό εσένα σε πονάει πραγματικά ,γιατί πολύ απλά εσύ ήσουν μέσα σε μια σχέση με όλο σου το είναι.
Τι πιο φυσικό λοιπόν να πονάς όταν το
χάνεις όλο αυτό...
Αυτος που δεν πονά όταν βγαίνει από μια σχέση πάει να πει ή ότι του τελείωσε όλο αυτό και καλός φεύγει ή απλά δεν ενοιωθε κάτι τόσο δυνατό οσο μπορεί να έδειχνε.

Εγώ Θα σου έλεγα να του δείξεις ότι σε πληγώνει όλο αυτό, να του πεις την αλήθεια για να καταλάβει επιτέλους ότι δεν είναι όλα παιχνιδάκια .
Είτε αγαπάμε, είτε πονάμε ,είτε οτιδήποτε άλλο το δείχνουμε με τον τρόπο μας ,με τις πράξεις ,με τα λόγια μας και γενικά δεν προσποιουμαστε ότι είμαστε τόσο δυνατοί ...
Αφήνουμε στον άλλο περιθώρια να παίξει το δικό του παιχνίδι ... Γιατί?Δεν νομίζω να κερδίσεις έτσι κάτι.

Και κάτι ακόμα ,γιατί στους δικούς σου δεν μιλάς?Τι πιο φυσιολογικό όλο αυτό που ζεις.Δεν έκανες κάτι κακό για να φοβάσαι κατά κάποιο τρόπο....
Εκτός βέβαια αν δεν έχετε καλές σχέσεις...

Να μιλάς κορίτσι μου στην ζωή σου ,να μοιράζεσαι ότι σου συμβαίνει.Εδω περνάς μια δύσκολη κατάσταση που τείνει να σε επηρεάσει ψυχολογικά και επιλέγεις την σιωπή και στην οικογένεια σου αλλά και στον σύντροφό σου...
Που θα ξεσπάσει όλο αυτό πιστεύεις ?Νομιζω ξερεις ήδη την απάντηση οπότε φρόντισε να ξεδιαλύνεις γρήγορα αυτή την κατάσταση.

Εδώ ειμαστε εμείς ότι θες θα το λες αλλά το προτιμότερο είναι να το πεις στον ενδιαφερόμενο.

Στους δικούς μου δε μιλάω γιατί όπως είπες οι σχέσεις μας είναι λίγο περίπλοκες τον τελευταίο καιρό οπότε δε μου βγαίνει να το πω έτσι.
Όσον αφορά το να του δείξω ότι με πονάει κτλ, το έκανα το πρώτο διάστημα, και προσπάθησα πολύ για να φτιάξω τα πράγματα, το ξέρει πολύ καλά ότι δεν είμαι εντάξει με όλο αυτό ήδη από τις πρώτες μέρες που "κυνηγούσα" τη συζήτηση και κείνος μου έλεγε ότι αυτή τη στιγμή απλά δε γίνεται, ότι πρέπει να αφήσουμε τον καιρό να κυλήσει για να ξαναειμαστε μαζί. Μη σου πω ότι το παραεδειξα κιόλας. Όταν όμως βρίσκεις σε τοίχο πόσο ακόμα να προσπαθείς; Δεν είναι θέμα εγωισμού ή περηφανειας, είναι ξεκάθαρα θέμα αντοχής κι κουράγιου το οποίο δεν έχω πια. Παρόλο όπως είπα θέλω πολύ να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο έχω εξαντλήσει τα δικά μου περιθώρια και με το παραπάνω και ο ίδιος το ξέρει καθώς το προτελευταίο του μήνυμα ήταν ότι κανείς δε πρόκειται να τον αγαπήσει όπως εγώ ή να πονέσει για αυτόν.. πόσο πια..

Marilou, θεωρείς ότι η συνεχής απόρριψη ακόμα και μετά από την εξωτερίκευση των συναισθημάτων προς τον πρώην σύντροφο θα κάνει την κοπέλα να αισθανθεί καλύτερα; Γιατί να γίνεται χαλάκι να την πατήσουν; Ο πρώην το ξέρει πώς αισθάνεται, έχει και το θράσος να της γράφει ότι καμία άλλη δε θα τον αγαπήσει όπως εκείνη, τι άλλο δηλαδή πια. Δεν είναι θέμα εγωισμού, είναι θέμα στοιχειώδους αυτοεκτίμησης.

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Στους δικούς μου δε μιλάω γιατί όπως είπες οι σχέσεις μας είναι λίγο περίπλοκες τον τελευταίο καιρό οπότε δε μου βγαίνει να το πω έτσι.
Όσον αφορά το να του δείξω ότι με πονάει κτλ, το έκανα το πρώτο διάστημα, και προσπάθησα πολύ για να φτιάξω τα πράγματα, το ξέρει πολύ καλά ότι δεν είμαι εντάξει με όλο αυτό ήδη από τις πρώτες μέρες που "κυνηγούσα" τη συζήτηση και κείνος μου έλεγε ότι αυτή τη στιγμή απλά δε γίνεται, ότι πρέπει να αφήσουμε τον καιρό να κυλήσει για να ξαναειμαστε μαζί. Μη σου πω ότι το παραεδειξα κιόλας. Όταν όμως βρίσκεις σε τοίχο πόσο ακόμα να προσπαθείς; Δεν είναι θέμα εγωισμού ή περηφανειας, είναι ξεκάθαρα θέμα αντοχής κι κουράγιου το οποίο δεν έχω πια. Παρόλο όπως είπα θέλω πολύ να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο έχω εξαντλήσει τα δικά μου περιθώρια και με το παραπάνω και ο ίδιος το ξέρει καθώς το προτελευταίο του μήνυμα ήταν ότι κανείς δε πρόκειται να τον αγαπήσει όπως εγώ ή να πονέσει για αυτόν.. πόσο πια..

---

Εφόσον το έχεις κάνει λοιπόν και βλέπεις ότι υπάρχει τοίχος καλύτερα είναι να ξεκοψεις τελείως .
Είπαμε να δείχνουμε αυτά που αισθανόμαστε αλλά όχι να ποδοπαταμε και την αξιοπρέπεια μας ...
Μπορεί να είναι δύσκολο στην αρχή, να πονάει πολύ αλλά με τον καιρό πιστεύω θα καταλαγιάσει όλο αυτό.
Το παν είναι όμως να ξεκαθαρίσεις μέσα σου ότι αυτό τελείωσε ....μόνο έτσι θα πας παρακάτω .
Αν όμως τρέφεις και την παραμικρή ελπίδα ότι θα γυρίσει να ξέρεις ότι διαλέγεις ένα πολύ δύσκολο δρόμο..

Quote:

---

Originally Posted by Chaos1

Marilou, θεωρείς ότι η συνεχής απόρριψη ακόμα και μετά από την εξωτερίκευση των συναισθημάτων προς τον πρώην σύντροφο θα κάνει την κοπέλα να αισθανθεί καλύτερα; Γιατί να γίνεται χαλάκι να την πατήσουν; Ο πρώην το ξέρει πώς αισθάνεται, έχει και το θράσος να της γράφει ότι καμία άλλη δε θα τον αγαπήσει όπως εκείνη, τι άλλο δηλαδή πια. Δεν είναι θέμα εγωισμού, είναι θέμα στοιχειώδους αυτοεκτίμησης.

---

Ποιος είπε να δέχεται την συνεχείς απόρριψη ...για διάβασε σε παρακαλώ και τα προηγούμενα μηνύματα μου και θα καταλάβεις αν εννοώ κάτι τέτοιο η όχι...

Δείχνουμε τα συναισθήματα μας και συνάμα ξεκαθαριζουμε την θέση μας .
Αν δεχτεί καλώς αν όχι τότε αποχωρούμε.
Φιλίες με πρωην δεν χωράνε ειδικά αν ο ενας από τους δύο τρέφει δυνατά συναισθήματα ...
Προστατευουμε πρώτα τον ίδιο μας τον ευατο και την αξιοπρέπεια μας και μετά κοιταμε τον άλλον .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Αν δεχτεί καλώς αν όχι τότε αποχωρούμε.

---

Αυτό ακριβώς. Τώρα είναι στη φάση αποχώρησης.

Quote:

---

Originally Posted by Chaos1

Αυτό ακριβώς. Τώρα είναι στη φάση αποχώρησης.

---

Για εμένα οταν λέω αποχωρώ εννοώ τέλος σε όλα.
Ξεκαθαρίζω την θέση μου ότι δε θέλω καμία επικοινωνία τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα ...ούτε μηνύματα ούτε τίποτα...
Τότε μόνο μπορείς να προχωρήσεις και να πας παρακάτω .

Εδώ το κορίτσι μας δεν έχει κανει την θέση της ξεκαθαρη γιατί όσες φορές προσπάθησε ο καλός της αφηνε πάντα ανοιχτεί μια πορτούλα.
Έτσι δυστηχως δεν μπορείς να το διαχειριστής ,δεν γίνεται αντιληπτό από τον άλλων και το κυριότερο δεν σέβεται την όλη κατάσταση με αποτέλεσμα όλο αυτό να είναι πολύ ψυχοφθόρο για εκείνη....

Το θέμα είναι ότι έχω κουραστεί πραγματικά, θα μου πεις δε σε πήραν και τα χρόνια, ναι ίσως να είναι και έτσι αλλά όταν διαρκώς τρως απογοητεύσεις πως να πιστεύεις μετά σε κάτι χαρούμενο? Και απλά αυτό που δε καταλαβαίνω είναι τελικά οι άνθρωποι τι θέλουν σκατενιες συμπεριφορές όταν φαίνεται ότι δεν εκτιμούν έστω τις καλές; Έχω απελπιστει και δε κλαίγομαι απλά έτσι νιώθω

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Το θέμα είναι ότι έχω κουραστεί πραγματικά, θα μου πεις δε σε πήραν και τα χρόνια, ναι ίσως να είναι και έτσι αλλά όταν διαρκώς τρως απογοητεύσεις πως να πιστεύεις μετά σε κάτι χαρούμενο? Και απλά αυτό που δε καταλαβαίνω είναι τελικά οι άνθρωποι τι θέλουν σκατενιες συμπεριφορές όταν φαίνεται ότι δεν εκτιμούν έστω τις καλές; Έχω απελπιστει και δε κλαίγομαι απλά έτσι νιώθω

---

Τέτοιες συμπεριφορές καλώς ή κακώς μπορει να συναντήσεις πολλές φορές στην ζωή σου .
Δυστυχώς δεν μπορείς να αλλάξεις τους άλλους.Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μάθεις να τις διαχειρίζεσαι με τρόπο ώστε να μην σε επηρεάζουν ψυχολογικά.
Οι άλλοι δεν αλλάζουν ,εμείς πρέπει να μάθουμε να τους ξεχωρίζουμε και να μην τους αφήνουμε να επηρεάζουν την ζωή μας.
Θωράκισε τον εαυτό σου κορίτσι μου όσο μπορείς.
Κανένας δεν αξίζει όλο αυτό που περνάς εις βάρος της ψυχολογικής σου υγείας.

Θα πέσεις σε πολλά βατράχια μέχρι να βρεις τον πρίγκιπα και να μη σε παίρνει από κάτω. Όλα θα πάνε καλά.

Καλησπέρα και πάλι παιδιά. Χτες τελικά με ενόχλησε, μου έστειλε μήνυμα για να μου πει πόσο στεναχωριέται που νιώθει ότι δεν είμαι καλά και άλλα τέτοια ευχάριστα. Τσακώθηκε πολύ άσχημα γιατί ξέσπασα με όλο αυτό που συμβαίνει, και μου έλεγε πως δε τον καταλαβαίνω, ότι είναι αγχωμενος και πιεσμένος με όσα συμβαίνουν στη δουλειά του και στο σπίτι του και πως και πάλι δε μπορούμε να είμαστε μαζί, και πως δε θέλει να με κρατάει πίσω αλλά κλασσικά λέει ξέρει πως θα το μετανιώσει και πως στο τέλος πάλι σε μένα θα καταλήξει και ας τον απορρίψω. Δεν την αντέχω αυτή τη παράνοια και του το είπα, μου είπε να μην έχω στο μυαλό μου ότι φταίει κάτι άλλο μόνο ότι αυτή τη στιγμή για κάποιο διάστημα θέλει να είναι μόνος του..μου εχεσε τη ψυχολογία κανονικά. Μου έστειλε σήμερα πάλι το ρπωι να μου πει πόσο λυπάται που με πληγώνει και πόσο καλό παιδί είμαι και πόσο ευτυχισμένη πιστεύει θα με κάνει στο μέλλον. Παιδιά μιλάμε το κεφάλι μου το χει κάνει καζάνι, μέσα μου είμαι ράκος και θέλω με το παραμικρό να κλαίω, ξεσπάω σε νεύρα και γενικά έχω χασει τον εαυτό μου..

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Καλησπέρα και πάλι παιδιά. Χτες τελικά με ενόχλησε, μου έστειλε μήνυμα για να μου πει πόσο στεναχωριέται που νιώθει ότι δεν είμαι καλά και άλλα τέτοια ευχάριστα. Τσακώθηκε πολύ άσχημα γιατί ξέσπασα με όλο αυτό που συμβαίνει, και μου έλεγε πως δε τον καταλαβαίνω, ότι είναι αγχωμενος και πιεσμένος με όσα συμβαίνουν στη δουλειά του και στο σπίτι του και πως και πάλι δε μπορούμε να είμαστε μαζί, και πως δε θέλει να με κρατάει πίσω αλλά κλασσικά λέει ξέρει πως θα το μετανιώσει και πως στο τέλος πάλι σε μένα θα καταλήξει και ας τον απορρίψω. Δεν την αντέχω αυτή τη παράνοια και του το είπα, μου είπε να μην έχω στο μυαλό μου ότι φταίει κάτι άλλο μόνο ότι αυτή τη στιγμή για κάποιο διάστημα θέλει να είναι μόνος του..μου εχεσε τη ψυχολογία κανονικά. Μου έστειλε σήμερα πάλι το ρπωι να μου πει πόσο λυπάται που με πληγώνει και πόσο καλό παιδί είμαι και πόσο ευτυχισμένη πιστεύει θα με κάνει στο μέλλον. Παιδιά μιλάμε το κεφάλι μου το χει κάνει καζάνι, μέσα μου είμαι ράκος και θέλω με το παραμικρό να κλαίω, ξεσπάω σε νεύρα και γενικά έχω χασει τον εαυτό μου..

---

Πόσο εγωιστικό και συνάμα χειριστικο όλο αυτό...
Δεν δίνει δεκάρα για το πως είσαι και τι κακό σου κάνει όλο αυτό γιατί αν πραγματικά νοιαζόταν θα το σταματούσε....
Έχει βρει το κουμπάκι σου και πατάει πάνω στα συναισθήματα σου ...

Λυπάμαι που στο λέω αλλά εγώ θα έφευγα με χίλια εφόσον δεν θέλει να είστε μαζί ...
Αν ήθελε πραγματικά όλα αυτά που λέει είναι δικαιολογίες ...
Όλοι έχουν θέματα να διαχειριστούν αλλά την σχέση τους δεν την χαλάνε,ισα ίσα συζητάς μαζί της και προσπαθεί να βρεις λύσεις ....Αν δεν είσαι με το άνθρωπο σου τέτοιες ώρες ,να βρεις λίγη ηρεμία δίπλα του από όλα αυτά που σε βασανίζουν με ποιον θα είσαι ?

Εκτός αν βέβαια παίζει κάτι άλλο και απλά θέλει να κερδίσει χρόνο με όλη αυτή την άρρωστη κατάσταση ....Γιατί είναι άρρωστη... σε θέλω αλλά όχι τώρα ...Κάνε την ζωή σου αλλά όταν θα μου τελειώσει αυτό που περνάω θα ξανάρθω , αδιαφορώντας για το πως είσαι όλο αυτό τον καιρό και θα σε ξανακάνω άνω κάτω....Ε όχι σε κανέναν δεν αξίζει κάτι τέτοιο...

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Καλησπέρα και πάλι παιδιά. Χτες τελικά με ενόχλησε, μου έστειλε μήνυμα για να μου πει πόσο στεναχωριέται που νιώθει ότι δεν είμαι καλά και άλλα τέτοια ευχάριστα. Τσακώθηκε πολύ άσχημα γιατί ξέσπασα με όλο αυτό που συμβαίνει, και μου έλεγε πως δε τον καταλαβαίνω, ότι είναι αγχωμενος και πιεσμένος με όσα συμβαίνουν στη δουλειά του και στο σπίτι του και πως και πάλι δε μπορούμε να είμαστε μαζί, και πως δε θέλει να με κρατάει πίσω αλλά κλασσικά λέει ξέρει πως θα το μετανιώσει και πως στο τέλος πάλι σε μένα θα καταλήξει και ας τον απορρίψω. Δεν την αντέχω αυτή τη παράνοια και του το είπα, μου είπε να μην έχω στο μυαλό μου ότι φταίει κάτι άλλο μόνο ότι αυτή τη στιγμή για κάποιο διάστημα θέλει να είναι μόνος του..μου εχεσε τη ψυχολογία κανονικά. Μου έστειλε σήμερα πάλι το ρπωι να μου πει πόσο λυπάται που με πληγώνει και πόσο καλό παιδί είμαι και πόσο ευτυχισμένη πιστεύει θα με κάνει στο μέλλον. Παιδιά μιλάμε το κεφάλι μου το χει κάνει καζάνι, μέσα μου είμαι ράκος και θέλω με το παραμικρό να κλαίω, ξεσπάω σε νεύρα και γενικά έχω χασει τον εαυτό μου..

---

Σου έστειλε για να σου πει ότι στεναχωριέται που νιωθει ότι δεν είσαι καλά; Ενδιαφέρον.
Όλη αυτή η στάση και συμπεριφορά τι σου προκαλεί; Πέρα από μπέρδεμα; Το θεωρείς δικαιο; Σου προσφέρει κάτι θετικό όλο αυτό; Πιστεύεις πως αν ένας άνθρωπος θελει να είστε μαζί θα τον εμπόδιζαν αυτά που λέει; Σου αξίζει όλο αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Καλησπέρα και πάλι παιδιά. Χτες τελικά με ενόχλησε, μου έστειλε μήνυμα για να μου πει πόσο στεναχωριέται που νιώθει ότι δεν είμαι καλά και άλλα τέτοια ευχάριστα. Τσακώθηκε πολύ άσχημα γιατί ξέσπασα με όλο αυτό που συμβαίνει, και μου έλεγε πως δε τον καταλαβαίνω, ότι είναι αγχωμενος και πιεσμένος με όσα συμβαίνουν στη δουλειά του και στο σπίτι του και πως και πάλι δε μπορούμε να είμαστε μαζί, και πως δε θέλει να με κρατάει πίσω αλλά κλασσικά λέει ξέρει πως θα το μετανιώσει και πως στο τέλος πάλι σε μένα θα καταλήξει και ας τον απορρίψω. Δεν την αντέχω αυτή τη παράνοια και του το είπα, μου είπε να μην έχω στο μυαλό μου ότι φταίει κάτι άλλο μόνο ότι αυτή τη στιγμή για κάποιο διάστημα θέλει να είναι μόνος του..μου εχεσε τη ψυχολογία κανονικά. Μου έστειλε σήμερα πάλι το ρπωι να μου πει πόσο λυπάται που με πληγώνει και πόσο καλό παιδί είμαι και πόσο ευτυχισμένη πιστεύει θα με κάνει στο μέλλον. Παιδιά μιλάμε το κεφάλι μου το χει κάνει καζάνι, μέσα μου είμαι ράκος και θέλω με το παραμικρό να κλαίω, ξεσπάω σε νεύρα και γενικά έχω χασει τον εαυτό μου..

---

αφου εισαι τοσο καλο παιδι, γιατι δεν σου ευχεται να σε κανει καποιος αλλος ευτυχισμενη, ΑΜΕΣΑ, αλλα ο ιδιος στο νεφελωδες ΜΕΛΛΟΝ;
να σου πω εγω γιατι, κι οσο πιο γρηγορα το συνειδητοποιησεις, τοσο πιο πολυ χρονο θα κερδισεις.
γιατι δεν παιρνει για να δει οτι εισαι καλα.
παιρνει για να σιγουρευτει οτι ΔΕΝ εισαι καλα, οτι δεν μπορεις να προχωρησεις στην ζωη σου, οτι εισαι καθηλωμενη να περιμενεις ποτε θα γυρισει απο τα δοκιμαστικα.
λυπαμαι που στο λεω, γιατι εσυ μπορει να τον αγαπησες.
εμφανιζεται μονο για να δει οτι εισαι στην θεση σου, και τον παιρνει κι αλλο να σαλιαριζει.
δεν εχει οικογενειακα προβληματα καλη μου, γκομενιζει. ΞΥΠΝΑ!

κανε μια δοκιμη μονο αν δεν το πιστευεις. οταν σου ξαναπει ποσο στεναχωριεται που σε πληγωνει, πες του οτι το μονο που σε ενοχλει ειναι οτι σε παιρνει τηλ/μνμτα κλπ, ενω ειπατε να απομακρυνθειτε και να μηντο ξανακανει.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αφου εισαι τοσο καλο παιδι, γιατι δεν σου ευχεται να σε κανει καποιος αλλος ευτυχισμενος, ΑΜΕΣΑ, αλλα ο ιδιος στο νεφελωδες ΜΕΛΛΟΝ;
να σου πω εγω γιατι, κι οσο πιο γρηγορα το συνειδητοποιησεις, τοσο πιο πολυ χρονο θα κερδισεις.
γιατι δεν παιρνει για να δει οτι εισαι καλα.
παιρνει για να σιγουρευτει οτι ΔΕΝ εισαι καλα, οτι δεν μπορεις να προχωρησεις στην χωη σου, οτι εισαι καθηλωμενη να περιμενεις ποτε θα γυρισει απο τα δοκιμαστικα.
λυπαμαι που στο λεω, γιατι εσυ μπορει να τον αγαπησες.
εμφανιζεται μονο για να δει οτι εισαι στην θεση σου, και τον παιρνει κι αλλο να σαλιαριζει.
δεν εχει οικογενειακα προβληματα καλη μου, γκομενιζει. ΞΥΠΝΑ!

κανε μια δοκιμη μονο αν δεν το πιστευεις. οταν σου ξαναπει ποσο στεναχωριεται που σε πληγωνει, πες του οτι το μονο που σε ενοχλει ειναι σε παιρνει τηλ/μνμτα κλπ, ενω ειπατε να απομακρυνθειτε και να μηντο ξανακανει.

---

!!!!!!!! Συμφωνώ σε όλα!!!!!!

Απέκλεισέ τον από παντού, μην του δίνεις ευκαιρίες να σε κάνει χώμα. Δεν σου αξίζει αυτός ο άνθρωπος, ακόμα κι αν αλλάξει γνώμη. Προχώρα. Ούτε άλλες συζητήσεις, ούτε τίποτα. Δε θα παρανοήσεις εσύ επειδή αυτός είναι μ...σ.

Η όπως είπαν σε χειρίζεται.
Ή είναι μπερδεμένος.... αλλα δεν έχει σημασία. Εσένα αυτή η στάση δεν σου αξίζει. Τι πάει να πει ότι εισια καλο παιδί και κουραφέξαλα και ότι θα είναι μαζί σου αργότερα. Αφού θέλει να είναι μαζί σου γιατί διακόπτει τότε? Κάποιος άνθρωπος όταν σου κάνει και εισαι εντάξει μαζί του δεν ψάχνεις κάτι παραπάνω. Δεν σου λείπει κάτι. Κάτι δεν τον γέμιζει σε σένα και προσπαθει να το βρει σε άλλες ή πολύ απλά θέλει να γκομενισει αλλα να εχει και σένα καβατζα μήπως δεν βρει καμία καλή κοπέλα να του κάνει. Γιατί πέφτει στα κλισέ " ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες μπλα μπλα...οτι καλές γυναίκες δεν υπάρχουν πολλές μπλα μπλα" και έτσι νιώθει ανασφάλεια να φύγει από το σίγουρακι του.

Εάν όμως κάποιος του εγγυοταν ότι θα βρει και άλλη κοπέλα καλή σαν εσένα για σχέση ή ακόμα καλύτερη, θα πέταγε το πουλάκι με τα χίλια μακριά. Και θα σου κουνούσε και μαντήλι

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας, το εκτιμώ πολύ.
Απλά νιώθω απογοητευμένη παιδιά. Εγώ δε λέω ότι δε κάνω λάθη προφανώς και κάνω, αλλά νιώθω πως κάθε φορά που πάω να δεθω με κάποιον και αρχίζω να του δίνω πράγματα, αυτός απλά φεύγει. Η εποχή μας φταίει? Δεν κρατάνε οι σχέσεις πια? Και αν ισχύει αυτό πως μπορείς να πιστέψεις σε ένα μέλλον με κάποιον, να χεις έναν άνθρωπο να πορευτείς. Να τονίσω ότι ποτέ δεν ήμουν κοπέλα που θα κρεμομουν από κάποιον, ούτε γάμους και τέτοια σκεφτόμουν ποτέ, με ενδιέφερε κυρίως η προσωπική μου εξέλιξη σε όσα θέλω και μετα όλα τα άλλα, αλλά ξαφνικά αυτή η κατάσταση με χει κάνει αδύναμη, και να νιώθω πως φταίω εγώ.. δε μου αρέσει να κλαίγομαι αλλά με ρίχνει τόσο πολύ η όλη κατάσταση..

Quote:

---

Originally Posted by Sofissa

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας, το εκτιμώ πολύ.
Απλά νιώθω απογοητευμένη παιδιά. Εγώ δε λέω ότι δε κάνω λάθη προφανώς και κάνω, αλλά νιώθω πως κάθε φορά που πάω να δεθω με κάποιον και αρχίζω να του δίνω πράγματα, αυτός απλά φεύγει. Η εποχή μας φταίει? Δεν κρατάνε οι σχέσεις πια? Και αν ισχύει αυτό πως μπορείς να πιστέψεις σε ένα μέλλον με κάποιον, να χεις έναν άνθρωπο να πορευτείς. Να τονίσω ότι ποτέ δεν ήμουν κοπέλα που θα κρεμομουν από κάποιον, ούτε γάμους και τέτοια σκεφτόμουν ποτέ, με ενδιέφερε κυρίως η προσωπική μου εξέλιξη σε όσα θέλω και μετα όλα τα άλλα, αλλά ξαφνικά αυτή η κατάσταση με χει κάνει αδύναμη, και να νιώθω πως φταίω εγώ.. δε μου αρέσει να κλαίγομαι αλλά με ρίχνει τόσο πολύ η όλη κατάσταση..

---

Δεν ξέρεις ποτέ πως θα εξελιχθεί μια σχέση (φιλική ή ερωτική), αλλάζουμε και ταυτόχρονα αλλάζουν και οι ανάγκες μας. Σίγουρα θα βρεις τον άνθρωπο που θα σου φερθεί όπως σου αξίζει, απλά μην αφήνεις ποτέ και κανένα να σε χειρίζεται..