Ότι δεν έχω την πολυτέλεια να την ακολουθώ ,για παράδειγμα να μένω σπίτι όταν είμαι εξαντλημένη,να κοιμάμαι όταν νυστάζω,να μη μιλαω με άνθρωπο όταν δε θέλω..Με λίγα λόγια να υποκρίνομαι ότι όλα είναι οκ
Printable View
Ότι δεν έχω την πολυτέλεια να την ακολουθώ ,για παράδειγμα να μένω σπίτι όταν είμαι εξαντλημένη,να κοιμάμαι όταν νυστάζω,να μη μιλαω με άνθρωπο όταν δε θέλω..Με λίγα λόγια να υποκρίνομαι ότι όλα είναι οκ
Να έχεις το θάρρος να παραδεχτείς ότι όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να βγεις από αυτή και όχι να "νομίζεις" ότι έχεις βγει.
Να καταλάβουν οι γύρω σου,ότι δεν περνάει από το χέρι σου..
Όταν σε πιάνει να σκέφτεσαι διαφορετικά μου είπε ένας φίλος μου..
Να καταφερεις να μην αυτοκαταστρεφεσαι..
Αυτό είναι το πιο καλό γιατί έχεις κάτι να σε τραβήξει μακρυά της αλλά εσύ όχι δε θες. Πρωτιμας να αφεθεις στην αγκαλιά της. Κι έτσι βρίσκεσαι συνέχεια στη μέση. Αν το πάρεις απόφαση ότι θες να γίνεις καλά χρησιμοποίησε τα εργαλεία που έχεις στη διάθεσή σου
Αυτό θα σε σωσει από την κατάθλιψη. Αν αφεθεις έχεις χάσει το παιχνίδι. Και εγώ τότε σκεφτομουν όλα αυτά που γράφεις και εσύ. Τώρα θεωρω ότι αν δεν είχα όλα αυτά θα είχα καταστραφει.αφου τα καταφερα εγω μπορεις και εσυ.καλή δύναμη!!!!Quote:
Originally Posted by NaYa
Ότι όταν σου δίνουν αισιόδοξα παραδείγματα για την ζωή,λύσεις η κατάθλιψη πάντα έχει την δικιά της απάντηση και τα δικά της παραδείγματα για να σε πείσει το αντίθετο...
Ή το κλασικό βγες έξω, γνώρισε κόσμο, κάνε σχέση, κάνε ένα χόμπυ, χωρίς να ξέρουν κάτι παραπάνω. Ο πιο πολύς κόσμος νομίζει πως η κατάθλιψη είναι μόνο κακή διάθεση και ψυχολογία.Quote:
Originally Posted by Twome22
Νaya, δεν χρειαζεται να υποκρινεσαι , λεγε αυτο που αισθανεσαι , ειναι πιστευω καλυτερα ....εγω παντα λεω πως αισθανομαι, , αν ερωτηθω παντα..... ουτε κανω παρεα με ανθρωπους που δεν μου ' πανε '.....................Quote:
Originally Posted by NaYa
Αμα μπορουσε η θεμτοθετρια να σκεφτετι αλλιος, η γενικα να βγει εξω κι να κανει φιλιες τωτες απλα δεν θα ειχε καταθλιψη!!!
Βεβαια υπαρχουν διαφορες αιτιες που προκαλουν καταθλιψη, μπορει να ειναι αο την συμπεριφορα μας, αρα και τα οσα της λετε ειναι εφαρμοσιμα μπορει ομως να ειναι και βιοχημικοι λογοι, οπου τοτες τα πραματα θελουν εξωτερικη επεμβαση , θελουν ψυχιατρο η νευρολογο και φαρμακα που να επιδρασουν στις χημικες ενωσεις και ισορροποιες ,οπως ειναι για παραδηγμα στην δικη μου κεφαλην. Τελευταια χρονια υπηρξε μια πολυ μεγαλη ανακαλυψη , η διαδικασια vice versa ,κατα καποιον τροπο δλδ η αναπωδη διαδικασια επεμβασης στους νευροδιαβιβαστες και στην ντοπαμινη, σεροτονινη.Οπως δλδ γινεται με την αθληση οπου απο την ασκηση του σωματος επιδραει η παραγωγη ντοπαμινης και οχι οπως στην διαδικασια για παραδηγμα του αισθηματος της χαρας, δλδ οταν γινει κατι που μας δωσει πολυ χαρα ο οργανισμος μας παραγει ντοπαμινη ,σεροτονινη, κ.α. με τον αναποδο τροπο.
Ετσι λοιπον και τα νε φαρμακα θελουν να κανουν κατις τετοιο.Το προβλημα ομως κι οπως παντα συμβαινει δυστυχως σε οσους απο εμας εχουμε καταθλιψη απο βιοχημικη πλευρα ο φοβος του σεροτονικου σοκ ειναι μεγαλος και επικινδυνος, προσωπικα νομιζω οτι μου εχει αφησει και κουσουρει ακομα και στην οραση μου αφου βλεπω συνεχως και σε ασχετα χρονικα δυαστηματα παραισθησεις με τις ακρες του βλεμματος μου ,αλλα τελευταια βλεπω παραισθησεις ακομα και στο μεγεθος των ανθρωπινων προσωπων, η στο τροπο που περπαταν, πλεον προσπαθω να μην τρομαζω αφου τις πρωτες μερες με επιανε φοβος.
Το θεμα παντος γενικα με την καταθλιψη ειναι οτι οι εξωτερικοι ερεθυσμοι ολο και ειναι πιο δυσκολοι, οταν υπαρχουν ολα αυτα τα μετρα, οταν η οικονομια παει συνεχως πιο κατω! οταν το κρατος δεν εχει φτιαξει ακοα κανενα μηχανισμο βοηθειας για οσους χανουν την δουλεια τους! Ολα αυτα οχι μονο δεν βοηθουν οσους εχουμε βαρια καταθλιψη αλλα δυστυχως απο οτι μου λεει ο γιατρος μας φερνει ολο και πιο πολλα νεα ατομα στο κλαμπ.
Συμφωνώ δεν μπορούν να καταλάβουν και νομίζουν με αυτά ότι λύνεται το πρόβλημα.Quote:
Originally Posted by AggelikiAngy
Εδω θελει λιγο προσοχη .......... μην παθεις αυτο που εχω παθει κι εγω , την ιδρυματοποιηση , λογω κτθλψης .......τι ειναι αυτο ? το ειχε παθει ο πατερας ενος φιλου μου, ενας σκληρος συνταγματαρχης, που ειχε φαει 10 χρονια φυλακη για συμμετοχη στο πραξικοπημα της χουντας , το 1967-1973 , ( οχι, δεν εχω σχεση με αυτα ) , μην φανταστεις οτι ηταν σκληρη η φυλακη, επαιζε καθε μερα τεννις (!) , ανετο κελι και τα λοιπα .....οταν ομως βγηκε , το 1984 , ειχε ' μαθει ' στο μεσα , δεν μπορουσε ουτε στο φουρνο να παει, φοβοταν τους ανθρωπους , ταυτοκινητα , κλπ. ....... το ξεπερασε μετα απο 6 μηνες ......Quote:
Originally Posted by NaYa
"είναι οκ να μην είσαι οκ"
μάλλον το δύσκολο είναι το οτι μπορείς να την ακολουθήσεις χωρίς δεύτερη σκέψη.
μάλλον το δύσκολο είναι η δεύτερη σκέψη που λέει "βγες έξω ΤΩΡΑ/ΣΗΜΕΡΑ, /ΜΗΝ δίνεις χρόνο στο συναίσθημα, /αντιστάσου σε αυτό που σε καταβάλει, /μίλα κι ας μην μπορείς ΠΙΑ, /κάνε το καλό παιδί.."
η δική μου οπτική είναι πάντα να αφήνεις χρόνο για σένα και να προστατεύεις τον εαυτό σου απο καταστάσεις που μπορεί να τον βλάψουν περισσότερο.
Δεν είναι σωστό από καμία βάση. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να κάνω οικογένεια και παιδιά, δεν μπορώ να συνεχίσω ένα κύκλο με την μητέρα μου με κατάθλιψη, εγώ με κατάθλιψη και ενώ ξέρω τι είναι αυτό, να κάνω και παιδί. Τουλάχιστον στην μητέρα μας ξεκίνησε αφότου μας γέννησε και δέχομαι πως δεν ήξερε τότε το μαρτύριο, εγώ όμως για μένα δεν το δέχομαι. Επίσης δεν είναι λύση στο πρόβλημά μου να βρω σύντροφο, γιατί εγώ όσο είμαι χάλια, λάθος επιλογές θα βρίσκω. Πια ειλικρινά προτιμώ να τα βρω με εμένα και να σταθώ στα πόδια μου με ό,τι αυτό σημαίνει για μένα. Δεν είναι τίποτα το ίδιο με το να νιώσω μια μέρα πως είμαι και κάνω αυτά που θέλω. Αλλά η κοινωνία δεν θέλει να καταλάβει, βγάζει τα απωθημένα της σε άλλους, κάτι που δεν με αγγίζει εμένα, αλλά λυπάμαι που θα επηρεάσει κάποιον άλλον συνάνθρωπο.Quote:
Originally Posted by Twome22
Κι εγώ πιστεύω πως πρέπει να δεχόμαστε την φάση που είμαστε. Για χρόνια έλεγα γιατί δεν έκανα αυτό, γιατί δεν προτιμώ την διασκέδαση που επιλέγει ο κόσμος, γιατί έχω άλλα ενδιαφέρονται, γιατί νιώθω έτσι, γιατί γιατί γιατί. Χρόνια ολόκληρα να μετανιώνω το παρελθόν μου και γιατί δεν κάνω αυτά που λένε οι άλλοι. Κι όμως όταν υπήρξα πραγματικά ειλικρινής με εμένα κατάλαβα πως τόσα χρόνια αυτά που δήθεν ήθελα και στεναχωριόμουν, δεν τα ήθελα εγώ, ήταν από τα κλισέ που σου λένε πως θα λύσουν την κατάθλιψη. Δεν είναι όμως έτσι, ούτε κάτι απλό. Και ένα χόμπυ να κάνεις και να ξεχαστείς, έστω μια ώρα, δεν σημαίνει πως θα ηρεμήσει ο εγκέφαλος από ότι εμμένει ή το βασανίζει. Μπορεί ίσα ίσα να δημιουργήσει κι άλλα. Όπως δίνουμε σε μια πληγή περιθώριο να επουλωθεί, έτσι πρέπει και στην ψυχή μας.Quote:
Originally Posted by user
καλα η κοινωνια ειναι πολυ σκληρη... το βιωνω καθημερινα αυτο το πραγμα... δηλαδη οποιος δεν συμβαδιζει με τα θελω της δεν θα πρεπει να υπαρχει?.. εχω δεχθει απιστευτο συναισθηματικο μπουλινγκ απο αυτην... σε φαση που να ξεχναω αυτα που ξερω... που θα παει αυτο δεν ξερω... απλα συγκεντρωνομαι στον ευατο μου και στις αναγκες του.. και ξεπερναω αυτο το μαρτυριο....
Ρε συ Ηλια , κοιταξα το προφιλ σου , και ειναι βεβαρυμενο, δεν θελω να γραψω εδω τι διαβασα , αλλα πιστευω οτι πρεπει να δεις καποιον επαγγελματια ........Quote:
Originally Posted by hlias1988
τι εννοεις φιλε μου? τι διαβασες?
Η καταθλιψη καθε αυτου δε σε σκοτωνει, τα συμπτωματα της ομως ναι, εαν καποιος εχει πολλα λεφτα, η εχει αλλους να τον ταιζουν και ν τον προσεχουν μπορει να καθεται σε ενα κρεβατι ολη μερα! Αν ομως ειναι απλος ,σαν εμενα δεν θα μπορει να ζησει, πως θα φαει?
αρα αναγκαζεται να κινηθει! και εκει ειναι που παλευεις με το τελευταιο σταδιο της καταθλιψης,, η δλδ γινεσαι καλα η οχι.
Εδω εχω μια παρατηρηση , σοβαρη .......... αν δεν ειχα οικονομικη ανεση δεν θα πηγαινα να δουλεψω , αναγκαστικα , οταν η κτλψη μου ηταν ακομη ηπια ? θα πηγαινα φυσικα , και δεν θα την αφηνα να εξελιχτει σε ασθενεια ........ οποτε η αναγκαστικη απασχοληση ειναι κατα της κτθλψης , αφου αμα πεινασεις , θα πας να δουλεψεις προς εξευρεση τροφης ....Quote:
Originally Posted by giorgos panou
αργια μητηρ πασης κακιας , εν ολιγοις ......
η κατάθλιψη καθε αυτού δε σκοτώνει, εκτός αν μιλάμε για ανθρώπους με αυτοκτονικές τάσεις, που αναφέρεται συχνά ως σύμπτωμα κατάθλιψης.
η ζωή με κατάθλιψη δεν είναι ζωή. η ζωή που δεν κάνεις τίποτα για την κατάθλιψη δεν είναι ζωή. είναι μιζέρια, κατα κάποιον τρόπο.
στη περίπτωση που δεν στηρίζεσαι πουθενά, φυσικό είναι να σταθείς στα πόδια σου, να το παλέψεις μόνος σου. είτε έχεις κατάθλιψη είτε όχι. οι βιοποριστικές ανάγκες πρέπει να καλυφθούν.
κι εμένα με στεναχωρεί το γεγονός οτι η θεραπεία της κατάθλιψης είναι πολυτέλεια. όμως θέλω να πιστεύω πως στο μέλλον δεν θα είναι έτσι.
εμενα με ζουν οι δικοι μου... μεχρι ποτε?!!!!!
εχω μερικες σκεψεις αυτοκτονιας αλλα τις διαγραφω απο το μυαλο μου...
οποτε οκ..
το θεμα ειναι οτι μιζεριαζω και δεν κανω τιποτα στην ζωη μου...
ευελπιστω να γινω καλυτερα να μου δωθει μια καλη ευκαιρια για δουλεια να συνεχισω την ζωη μου..
αλλιως με βλεπω με επιδομα...
Η θεματοθετρια έχει φίλους, γνωστούς και έναν αρκετά μεγάλο κοινωνικό κύκλο.Εχει εργασία (για κάποιους "καλή")και άτομα κοντινά που συμπαραστέκονται οσο μπορούν! Είναι αρκετά όμως όλα αυτά;Σε ενα ανήσυχο εγκέφαλο;Σε μια εστω ήπια (ακόμα) κατάθλιψη ?Φυσικά κ αργία μήτηρ πάσης κακίας, αλλά... αλλά... Συναισθηματικό μπουλινγκ ε;Αυτό κι αν βιώνω καθημερινά..
Δεν μπορω να πω με βεβαιοτητα αν αυτα που εχεις ειναι αρκετα , τα ειχα κι εγω , και δεν υπηρχε τοτε μπουλινγκ , κι ομως η κτθλψη εξελιχθηκε σε ασθενεια ....... η ειδοποιος διαφορα , νομιζω παντα , μεταξυ αυτων που εχουν κτθλψη και αυτων που εχουν θλιψη ( εστω εντονη ) , ειναι η διαρκεια ................Quote:
Originally Posted by NaYa
ειναι τα προβληματα τις καθημερινοτητας που ολοι αντιμετωπιζουμε... στην τελικη δεν μπορουμε να τα εχουμε καλα με ολους... και οταν υπομενουμε υπομενουμε κανει μπαμ και σκαει... και εαν δεν σκασει θα γυρισει σε καταθλιψη καλη ωρα οπως η δικια μου...Quote:
Originally Posted by NaYa
η λυση ειναι κατα την γνωμη μου η υπομονη και δικους μας τροπους να απαλυνουμε τον πονο... τουλαχιστον εγω αυτο κανω...
δεν ειναι ευκολο... ελπιζω και εγω σε μια καλυτερη μερα εαν και δεν βλεπω να ερχετε...
εγω συνηθως νιωθω οτι πνιγομαι... πολυ ασχημο συναισθημα..
μακαρι να βρω δημιουργικους τροπους να το απαλυνω...
Κι εγώ αδιαφορώ, υπομένω,κοιμάμαι ή παίρνω κανένα xanax, ξανά αδιαφορώ, και πάλι από την αρχή! Νιώθω ότι απλά ειμαι όπως ήμουν πάντα,απλά περισσότερο!Περισσότερη θλίψη, περισσότερο ανικανοποίητο,περισσότερη ανησυχία.Σου εύχομαι να βρεις τρόπους δημιουργικούς να σταματήσει το αίσθημα της δυσφορίας.Quote:
Originally Posted by hlias1988
καπνιζω ο σαν ******* ρε παιδι μου! αυτο με ενοχλει... μακροπροθεσμα θα εχω προβληματα.... το κανω για να ξεχαστω... προς το παρον ειναι ο μονος τροπος....
οτι αλλο θες με ρωτας και μου λες!
Προσοχη σε αυτα τα παλιοχαπα , κι εγω με ενα ζαναξ αρχισα, και κατεληξα να παιρνω 9 επι 15 χρονια , βεβαια πρεπει να βρεθει κι εγκληματιας ' γιατρος ' να σου συνταγογραφει τοσα πολλα .......Quote:
Originally Posted by NaYa
τωρα πλεον το Νο1 προβλημα μου ειναι η μειωση των ζαναξ ......
μην ξεχναμε οτι η καταθλιψη ανακαληφθει και αρχισαν να την θεωρουν καθαρα ασθενια στα μεσα του 20 αιωνα! ειναι πολυ λιγα τα χρονια σε σχεση με αλλα προβληματα υγειας οπως η λαρυγκιτιδα για παραδηγμα οπου την εχουν ανακαληψει σχεδον 1000 χρονια! Μην ξεχναμε επισης οτι προ αυτου και ακομα και σημερα η εκκλησια θεωρει την καταθλιψη ως υπερβαση του εγωισμου, οτι εχουμε απομακρινθει απο τον Χριστο οτι εχουμε υπερβει την υπεριφανια και δεν εχουμε καθολου ταπεινοτητα ! δεν ειναι ευκολα λοιπον να βγουν απο το μυαλο των συνανθρωπων μας ολα αυτα , ειναι λοιπον λογικο να πιστευουν μερικοι ακομα οτι η καταθλιψη ειναι μια κατα καποιο τροπο επιδιωξη του ατομου, ειναι κατις που φταιει ο ασθενης και δεν ειναι βιοχημικες λειτουργιες που πανε λαθος. Οταν λοιπον μεχρι προ 70 χρωνια ηταν αμαρτια και συνωνυμο της τεμπελιας οπου σε μερικες χωρες υπηρχε ακομα και νομικη τυμορια για την καταθλιψη αφου τεμπελιαζες, αρα δεν ηθελες να δουλεψεις!! αρα εριχνες το δικο σου βαρος εργασιας στους γυρο σου! με αυτο τον τροπο οι εξουσιαζωντες αποφευγαν την εχθρα προς αυτους και την εριχναν στον αρρωστο.
Πλεον ξερουμε οτι η καταθλιψη κλινικης μορφης δεν εχει σχεση με την δικη μας αποφαση, δεν μπορουμε να κανουμε κατι εμεις παρα μονο υπερβασεις ,οταν δεν υπαρχει λογος να κυνηγας την χαρα αφου αυτη δεν μπορει να υπαρξει σαν συναισθημα μεσα σου ειναι λογικο ο ασθενης να μην εχει οεξη να κανει τυποτα! οταν ο θανατος ειναι σαν η μονη λυση μερικες φορες πως θα κανεις αυτο το ατομο να βρει κουραγιο να σηκωθει απο το κρεβατι του?
Ευτηως υπαρχουν πλεον φαρμακα που μπορουν να βοηθουν ,βεβαια ειναι στην αρχη ακομα της νεας γενιας ,των νεων κωδικων ουσιων οπου πλεον χτυπουν την εναρξη της καταθλιψης και οχι τα συμπτωματα οπως γινοταν ως προ λιγα χρονια.Ποσοι συνανθρωποι μας "εφυγαν" απο την ζωη με το στιγμα του τεμπελη, με το επιθετο του αδιαφορου! ποσοι ανθρωποι "εφυγαν" απο την ζωη χωρις καποιος να τους πει ασθενεις αντι για φυγοπονους! ειναι μεγαλος ο αριθμος των ανθρωπων οπου πιστεψαν πως ειναι κακες ψυχες οι ιδιοι!
εγώ μετά από τόσα χρόνια έχω πειστεί σε μεγάλο βαθμό ότι για να θεραπευτεί η κατάθλιψη χρειάζεται και χημεία, δηλαδή φάρμακα. φυτικά ή χημικά τέλος πάντων. οτι δηλαδή είναι θέμα βιοχημίας, των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου καθαρά, οπότε εκεί πρέπει να γίνεται η παρέμβαση. οι φίλοι είναι η συναισθηματική σου ασφάλεια. οι φίλοι δεν είναι φάρμακο. οι φίλοι είναι συντροφοι και σύμμαχοι. δεν είναι ούτε ψυχολόγοι, ούτε ψυχίατροι. γνώμη μου.
το πόσο παρεξηγημένη έχει υπάρξει η ψυχική ασθένεια στην κοινωνία μας είναι μεγάλη κουβέντα.
Πολυ σωστα , ειναι ' χημικο ' το προβλημα , αλλα δεν εχει εφευρεθει ακομη το φαρμακο κατα της κτθλψης ......Quote:
Originally Posted by user
δεν πιστευω οτι υπαρχει προβλημα βιολογικο σε αυτα....ο θεος μας εκανε τελειους οπως ειμαστε...
απλα υπαρχουν τα δεινα τις ζωης οπως γινοταν παντοτε...
απλα ο συγχρονος ανθρωπος νομιζει οτι μπορει να τα ξεπερασει με φαρμακα η ναρκωτικα... που στην τελικη σου δημιουργουν αλλα προβληματα...χωρις να το καταλαβεις.... φτιαχνεις κατι κατι αλλο χαλας..
γνωμη μου......
ο θεος μας εκανε οπως λες, αλλα μην ξεχνας και συμφωνα κε τις γραφες και των αγιων στον καθε ανθρωπο ο θεος εβαλε καποιες συγκεκριμενες δοκιμασιες, τον λεγομενο -σταυρο που κουβαλαμε - δεν ειναι σε ολους το ιδιο βαρος, ενδεχετε δλδ ο δικος σου σταυρος σε εμενα να ηταν πολυ δυσκολο να τα βγαλω περα.Quote:
Originally Posted by hlias1988
Επισης ο θεος μας εκανε απολυτα ελευθερους στην βουλιση ωστε να διαλεξουμε τον δικο του δρομο κατα απολυτη δικη μας συνειδηση, μας εκανε ετσι ωστε οποιος θελει να παει κι οποιος θελει να μην παει, αρα αυτο συνεπαγει οτι υπαρχουν και οι λογισμοι γυρο μας ,ετσι φιλε μου ακομα και θεωλογικα να το δεις η πνευματικη μας κατασταση ειναι απολυτα επιρεασμενη απο το περιβαλον οπου ζουμε ,απο τον τροπο ζωης που εμεις αποφασιζουμε, αλλα και απο οσα μας τυχαινουν λογο αποφασεων των τριτων γυρο μας .
ετσι ακριβως ειναι...
εμενα με εξοργιζει να σκεφτομαι οτι οι αποφασεις αλλων με εφεραν στα ψυχοφαρμακα.. βγαζει μεσα μου το θηριο και την οργη που εχω σε αυτα τα προσωπα...
και τιθετε εδω το ερωτημα... να ενδοσω στην οργη μου η οχι?
Πολλές φορές όταν οργιζομαστε με άλλους συμβαίνει επειδή δεν καταφέρνουμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Είτε απευθείας στο άτομο που θεωρούμε υπεύθυνο για κάτι είτε γενικότερα να εκφραστουμε μέσω τέχνης, συζήτησης με φίλους ή ακόμα καλύτερα με ψυχοθεραπευτή κλπ ώστε να εκτονωθεί η συσσωρευμένη επιθετικότητα κι ο θυμός και έτσι το όποιο πρόβλημα να αποκτήσει τις πραγματικές του διαστάσεις γιατί με το να μην το συζητάμε αυτό διογκώνεται στο μυαλό μας.
Πιστευω οτι ειναι πιο ευκολο για μας τα ατελη οντα , να δειχνουμε καποιον αλλον για την κατασταση μας , παρα να δεχτουμε οτι εμεις ειμεθα υπευθυνοι , ετσι ειναι η ανθρωπινη φυση .......Quote:
Originally Posted by Niels
Πολύ σωστά... κατά βάθος όμως νομίζω πως το ξέρουμε... μερικές φορές οργιζομαστε και με τον εαυτό μας που αφήνουμε πράγματα να συμβαίνουν, κατηγορώντας τον ότι δεν έχουμε το θάρρος να διεκδικήσουμε, να αντιδράσουμε κλπ... αλλά ίσως να μην έχει να κάνει με θάρρος και δειλία αλλά με το μπέρδεμα στο μυαλό μας... όπως και να έχει είναι πολύ σημαντικό να εκφραζομαστε. Ακόμα κι εδώ στο φόρουμ το ότι βγαίνει κάποιος έστω και ανώνυμα και λέει αυτό που τον βασανίζει κάτι είναι. Το γκρουπ θεραπι λένε (και ψυχοθεραπευτές) ότι βοηθάει...
Να επανέλθω στο θέμα όμως... το πιο δύσκολο στην κατάθλιψη είναι όταν ξεκινάς αγωγή... το να περιμένεις να δράσει το αντικαταθλιπτικό ενώ είσαι χάλια, να παλεύεις να συνηθίσεις τις παρενέργειες και να είσαι λειτουργικός ταυτόχρονα... επίσης (να πω κι ένα δεύτερο αν και δεν είμαι σίγουρος ότι έχει να κάνει με την κατάθλιψη) η αίσθηση ότι κάτι οδυνηρό μας συνέβη, που πρέπει να κρύψουμε, το φάρμακο που παίρνουμε το βλέπουμε ενοχικά, όχι σαν βοηθό αλλά σαν κατάρα κλπ... θα πω και τρίτο.. ακόμα κι αν θεωρητικά δεχθούμε την ασθένεια μας σαν ευκαιρία να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης (και επομένως δράσης) που μας οδήγησε στην ασθένεια, εν τέλει είναι πολύ δύσκολο... θέλει πολλή δουλειά κι υπομονή...
Το πιο δύσκολο αρχικά είναι να παραδεχτείς ότι έχεις κατάθλιψη ....Quote:
Originally Posted by Niels
Πολλοι το αντιμετωπίζουν σαν την πιο κακια αρρώστια ..
Αρνούνται την ψυχοθεραπεία και ιδιαίτερα την φαρμακευτική αγωγή γιατί το θεωρούν τόσο κακό να βρίσκεται ένας άνθρωπος σε αγωγή....
Στα χρόνια που ζούμε θα έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι που κατάφεραν αρχικά και ζήτησαν βοήθεια αλλά και δέχτηκαν να ακολουθήσουν την αγωγή τους ,να είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους αυτούς που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη ,έχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από τους εν γνώση καταθλιπτικούς αλλά παρ όλα αυτά δεν χάνουν ευκαιρια να τους κουνήσουν το δάκτυλο και να τους κρίνουν ....
Δουλειά δεν θέλει μόνο να βγει κάποιος από την κατάθλιψη του ,δουλειά θέλει όλη η κοινωνία μας ώστε να μάθει να αποδέχεται όλους αυτούς τους ανθρώπους.Να πάψουν να ντρέπονται επιτέλους που άθελά τους μπλεχτηκαν σε όλο αυτό και να είναι πιο ελεύθεροι πλέον να μοιράζονται τον Γολγοθά που περνάνε ....
Πρόβλημα,στεναχώρια ,καημός και ότι άλλο μας βασσανιζει από την στιγμή που το μοιράζεσαι παύει να υφίσταται σε μεγαλο βαθμό...
Γιατί βοηθάει η ψυχοθεραπεία?Γιατί μέσα από εκεί μαθαίνεις να μοιράζεσαι το κάθε τι που σε απασχολεί και να ανακαλύπτεις και άλλες πτυχές του εαυτού σου ...είτε καλές είτε άσχημες ....