Πατέρας ζητά λεφτα συνεχώς

Ειμαι 41. Από παιδι πάντα επικρατουσε στο σπίτι μας το θεμα οτι δεν εβγαιναν πολλά χρηματα. Δεν αισθάνθηκα ποτε στερημένη γιατι ειχα μάθει να μην ζητάω και ημουν οκ με αυτο. Η μητέρα μου δουλευε και ο πατέρας μου επίσης αν και ειχε ταλαιπωρηθεί με δουλειές και πιο νέος είχε τρελα ωράρια. Πάντα όμως παραπονιόταν και για τα λίγα λεφτά και για την καριέρα που δεν έκανε ποτε γιατι συμφωνα με τον ίδιο οι γονεις του δεν ειχαν τον νου τους να τον βοηθησουν οταν επρεπε αν και κατα την γνώμη μου, έκανε και πολλά λάθη γιατι πέταξε ευκαιρίες που του ήρθαν στην πορεια.

Μεγαλώντοντας ηθελα να ειμαι ανεξάρτητη και ηδη απο φοιτήτρια έκανα μικροδουλειες. Απο την πρώτη στιγμή που έπιασα έστω και λίγα λεφτα στα χέρια μου ο πατέρας μου μου ζητούσε να του δώσω. Πάντα έδινα και όλο αυτο έμπαινε πάντα στο πλαίσιο του μπράβο του παιδιού που βοηθάει την οικογενειά του. Δεν είχα ποτε θέμα και πάντα βοηθούσα. Με τον καιρό βέβαια είδα οτι γενικά από όλους μας (εμένα την μανα μου και τον αδελφό μου) ζητούσε συνεχώς λεφτά. Παντα όλοι έπρεπε να βοηθάμε. Δεν φαινοταν να τα τρώει πουθενα εκτός οικογένειας αλλα ζητούσε και ζητάει πάντα.

Με τα χρόνια έμαθα απο την μάνα μου ότι παλιά την έβαζε να παίρνει δάνεια απο την δουλειά της, τα οποία τα αποπλήρωνε μόνη της, προκειμένου να τον βοηθήσει να ξεχρεώσει χρέη απο μια δουλεια που προσπαθησε να κάνει και δεν πέτυχε. Πάντα την πίεζε να του δώσει λεφτα, δεν της αγοραζε ποτε τίποτα ήθελε να του ψωνίζει κάτι πχ ρουχα και στράβωνε όταν χαλούσε λεφτα για τον εαυτό της.

Με μενα αρχισε να ζητάει πιο πολλά όσο είχα καλυτερες δουλειες και ανεβαινε ο μισθός μου. Σε κάποια περίοδο είχαμε φτάσει να του δίνω 200 ευρώ σχεδόν καθε εβδομάδα γιατι πηγα στο εξωτερικο και ειχα καλή δουλεια.

Δεν με ενοχλούσε γιατι μου περισσευαν τότε. Με ενοχλούσε όμως που με έπαιρνε και κλαιγόταν προκειμένου να του δώσω. Γενικά ακολουθεί μια τακτική του στυλ ποτε δεν εχει, πάντα ξεμενει, μεσολαβησε και η κριση και μειώθηκαν οι συντάξεις. Παντα με κλάψα και πάντα προβάλοντας μια δυστυχία για την ζωή του την μαυρη. Επίσης όσες φορές εχω πει δεν μπορω ή δεν μπορω άμεσα κρατάει μούτρα.

Σε κάποια φαση αλλαξα δουλεια μετακομισα σε αλλη χωρα του εξωτερικου πιο ακριβη και αρχισα και ενα μεταπτυχιακο που κοστιζε πολλα. Του εξηγησα λοιπόν ότι δεν μπορω πλέον να δινω τα ιδια λεφτά. Το θεμα ειναι οτι στο μεταξυ ειχα μαζεψει καποια χρηματα και θα μπορουσα να του δίνω αλλα δεν ηθελα να χαλάω απο τις οικονομίες μου συν ότι όσο καταλαβαίνει οτι έχουμε λεφτά την άκρη τοσο πιεζει για πιο πολλά. Ειναι ικανός να τα φάει ολα.

Επιασε και τον αδελφο μου και του ζηταγε ο οποιος μεχρι τοτε επαιρνε πιο λιγα απο μενα επιμενοντας να μην μάθω εγω ποτε οτι δινει και αυτος λεφτά. Τον ειχα πιασει να μου λεει οτι δηθεν ο αδελφος μου βοηθαει που και που αλλα με λιγα λεφτα ενω εγω ηξερα οτι του επαιρνε 200 ευρω τον μηνα.

Το προβλημα γινεται χειροτερο οσο περναει ο καιρος. Οταν πάω στην Ελλάδα ειναι ικανος να κανει φασαρια και για ενα ευρω. Ερχεται και λεει πχ δωσε μου ψιλα να μην χαλάσω και αν δεν εχεις μπορει να ερθει 3 μερες συνεχομενα και να επιμεινει. Την διαμονή μου την πληρώνω αδρα γιατι ειναι ικανος καθε μερα να ζητάει. Φτάνω να χαλασω ακομα και ενα χιλιαρικο για εναν μηνα διακοπες στην Ελλαδα μενοντας στο πατρικο μου χωρις να πηγαινω πουθενα.

Δεν ειναι λοιπόν τα λεφτα το θεμα όσο αυτή η απιστευτη πιεση που ασκει σε όλους μας κυρίως στην μανα μου που παντα ηταν επιθετικος μαζι της και της τα παιρνει με το ετσι θελω. Ακομα και μενα που υποτιθεται εχει αδυναμια παω στην Ελλαδα και δεν βγαζει να με κερασει εναν καφε. Τιποτα. Δεν λεω παιρνει μικρη συνταξη αλλα το θεμα εχει γινει εκμεταλλευση σκετη.

Δυστυχως αρρωστησε και η μανα μου απο Παρκινσον και πλέον μας το πουλάει και αυτο σαν μερος της δυστυχιας του στο στυλ "παρακαλατε να ειμαι εγω καλα γιατι αλιμονο σας" ή "τι με βρήκε" κλπ. Είναι δυσκολο να την φροντιζει το καταλαβαίνω αλλα το πουλάει κι αυτο, το εκμεταλλέυεται. Υποψιαζομαι οτι της παίρνει πλέον την συνταξη χωρις προσχηματα γιατι η μαμα μου τα εχει ξιλοχασει πια.

Καθε τηλεφωνημα εχει καταντισει να ειναι αναφορα του τι λογαριασμους πλήρωσε ή τι έχει να πληρώσει και μιζερια. Του ειπα σε καποια φαση οτι παντρευομαι και λυσσαξε να μην κανουμε γάμο για να μην χαλάσουμε τα λεφτά μας ενω την επόμενη μέρα ηθελε να παρω για λογαριασμό του δάνειο για να φτιάξει την στέγη στο σπίτι μας που ειναι παλια. Ενα δανειο που φυσικα δεν μπορει να το πληρωνει και θα το φορτωνόμουν εγω. Αρνηθηκα κατηγορηματικα και παρολαυτα συνεχιζει να μου υπενθυμιζει καθε φορα που βρεχει οτι ποσο τρομαξε για την στεγη μην πεσει. Σημείωση το σπίτι ειναι δικό του αλλα δεν φροντισε να βρει να το πουλήσει να πάρει άλλο και τώρα κλαίγεται γιατι βγαζει βλάβες επειδή είναι παλίο.

Ο αδελφος μου που ειναι λιγότερο υπομονετικος του έβαλε παγο και του ειπε να μην του ξαναζητήσει λεφτα και οτι θα του δινει εκεινος οταν μπορει. Παρολαυτα τις προάλλες τον πιεσε παλι με αποτελεσμα να του μιλησει άσχημα ο αδελφος μου και να μαλώσουν. Μετα με πηρε εμενα να μου κλαφτει ποσο στεναχωρήθηκε και να μου ζητήσει να του στειλω εγω τα λεφτα που αρνηθηκε ο αδελφος μου γιατι τα χρωστουσε.

Η εκμεταλλευση ειναι προφανης. Αν εχω κανει υπομονη 20 και βαλε χρόνια ειναι γιατι σκεφτομαι την μαμα μου που δυστυχως μενει μαζι του και εξαρταται απο αυτον ειδικα τωρα που ειναι αρρωστη.

Αλλα δεν αντεχω άλλο. Δεν ειναι λεω και παλι τα λεφτά. Ειδικά για την μαμα μου που ειναι αρρωστη δεν με νοιαζει να πληρώσω ότι χρειαστει για την υγεια της. Ειναι όμως που μας εχει επιβαλει εδω και χρόνια σε αυτην την μιζερια ακομα και απο αποσταση, ειναι η εκμεταλλευση, ειναι που χρησιμοποιει ότι εχει κανει για μας για να μας κανει να αισθανομαστε άσχημα και η κακομεταχείριση της μανας μου που την εχει φερει σε μια κατασταση απελπισίας.

Αισθανομαι συνεχεια πιεση. Προσπαθω να διατηρω τις ισορροπίες γιατι ειμαι μακρυα και ενω εγω ασχολουμαι κυριως με την υγεια της μαμας μου δεν εχω άλλον να την πάει στον γιατρο κλπ.

Θυμώνω τοσο πολύ μερικές φορες που θα μπορούσα να τον βρίσω και να μην του ξαναμιλήσω αλλα σκέφτομαι την μαμα μου. Δεν αντεχω όμως άλλο την πίεση. Οτι και να σκεφτω για το πως να το χειριστω δεν πετυχαινει. Κρατιεμαι να μην ξεσπασω γιατι ηδη εχει απομακρυνει τον αδελφο μου, ο αδελφος μου απο την πίεση και αλλα θέματα ξεσπασε και σε μενα και πλεον εχει απομακρυνθει απο όλους μας και αν αφησω τον εαυτο μου θα διαλυθουν ολα.

Νιωθω τοσο θυμο και στεναχώρια και για την εκμεταλλευση που μας κανει και για το πως αυτη συμπεριφορα του μαζι μα θυμους, κομπλεξ και αλλα εκαναν την μαμα μου να δυστυχίσει και να αρρωστήσει.

Ειδικα από τότε που αρρώστησε η μαμα μου και που σε εναν βαθμο τον καθιστώ υπέυθυνο για την καταστασή της, δεν μπορω να ηρεμήσω. Ζω με τον συντροφό μου περιμένω και παιδι και ειμαι συνεχως τσίτα γιατι απο την μία προσπαθω από αποσταση (δεν μπορεσα να πάω Ελλαδα φετος το καλοκαιρι λόγω κοροναιου και εγκυμοσύνης) να βοηθησω στην υγεια της μαμας μου με γιατρους, φυσικοθεραπευτες, να βρω γυναικα να καθαρίζει για να διευκολύνω και να εχω και τον πατερα μου να μου ξηλώνει οτι χτίζω γιατι σημασια εχει η δική του δυστυχία και πως θα την επιβαλει σε όλους μας με το ετσι θελω. Εχε διαλυσει το σπίτι του και ουτε που του περνάει απο το μυαλό ότι αυτος φταίει. Παλεψε κι αυτος οσο ηταν νεος και το αναγνωρίζω αλλα τελικα ότι και να εκανε για την οικογενεια του πρεπει να το πληρωθει λίγο η πολυ.

Δεν ξερω τι να κάνω...

Υ.Γ. Συγνωμη για το μεγαλο μήνυμα... επρεπε να τα βγαλω απο το κεφάλι μου γιατι θα σκασω.

Καλημέρα.
Θυμάμαι και τα προηγούμενα μηνύματά σου. Ο πατέρας σου είναι χειριστικός και εσείς τσιμπάτε στους χειρισμούς του. Γνώμη μου είναι να του τη βγαίνεις αλλιώς. Αν θες να δώσεις κάποια λεφτά να βοηθήσεις πραγματικά την κατάσταση, να μην τα δίνεις σε αυτόν. Μίλα π.χ. με το κέντρο αποκατάστασης που πάει η μάνα σου και να τα πληρώνεις εσύ εκεί απευθείας. Αν πας διακοπές στο πατρικό και σου ζητάει λεφτά, να τον ρωτάς τι τα θες; Αν σου πει π.χ. να πάω super market, θα του λες θα πάω εγώ να σου ψωνίσω, πες μου τι χρειάζεσαι και θα πηγαίνεις εσύ. Πάλι θα βρει να γκρινιάζει, το ένα θα του ξυνίζει και το άλλο θα του βρωμάει, αλλά δεν θα σκορπάς τόσα λεφτά, θα κάνεις καλύτερη διαχείρηση κι αυτός δεν θα έχει να το παίζει μάγκας στη γειτονιά. Διότι έχω την εντύπωση ότι αισθάνεται αποτυχημένος, σε εσάς μπορεί να κλαίγεται, αλλά στους υπόλοιπους τριγύρω μπορεί να παρουσιάζει διαφορετική εικόνα. Αλλιώς που φεύγουν αυτά τα λεφτά;
Επειδή θυμάμαι πάντως και τα προηγούμενα θέματά σου, νομίζω ότι την μητέρα σου πρέπει να την πιέσεις να απομακρυνθεί κι ας μην της αρέσει. Αλλιώς, ο καθένας κάνει τις επιλογές του κι ότι καταλαβαίνουν ας κάνουν. Εκτός του αδερφού σου, υπάρχει κάποιος άνθρωπος να μένει κοντά στους γονείς σου που να τον εμπιστεύεσαι σε γενικές γραμμές; Κάποιος συγγενής, κάποια γειτόνισσα;

καλημερα.
λυπαμαι για την τοση εκμεταλλευση. για ποιον λογο χρειαζεται τοσο πολλα λεφτα και τραβαει κι απο σενα κι απ τον αδερφο κι εχουν και 2 συνταξεις; μηπως εχει καποιο εθισμο, στο αλκοολ η στον τζογο;
αν και καταλαβαινω οτι περισσοτερο να τα πεις ηθελες, κι οχι κατι αλλο, το θεμα σου οπως καταλαβαινεις ειναι θεμα οριων..
αν θες να σταματησει, πρεπει να βαλεις ορια, οπως εκανε και ο αδερφος σου. νομιζω οτι αυτο που μπορει να σε βοηθησει, ειναι το οτι τελικα δεν πανε στην μαμα σου τα λεφτα αυτα, οποτε δενε χει και νοημα και να τα δινεις.
βρες καποιον τροπο να βοηθησεις αμεσα την μαμα σου, πχ συνεννοησου με τον αδερφο σου να φροντισετε την υγεια της, δινοντας μαζι λεφτα που δεν θα περνανε ομως απο τα χερια του μπαμπα σας.
δικαιολογιες εχεις απειρες για να του κοψεις το επιδομα. και ηλικια εχεις και προσωπικες υποχρεωσεις εφοσον εχεις πλεον δικη σου οικογενεια.

Sonia ευχαριστώ για την απάντηση. Αυτο που λες να πληρωνω κατευθειαν σε υπηρεσιες ή αντικειμενα το κανω κι εγω. Αποφευγω να του στελνω πλεον μετρητα. Αν θελει κατι συγκεκριμενο του λεω δηθεν οτι δεν εχω μετρητα και ζητάω να το πληρώνω με καρτα πχ. Βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι κολλάει να μου φορτώνει λογαριασμούς αν και παντα προτιμάει λεφτά στο χερι. Δηλαδη προτιμω κι εγω να του βάλω 500 ευρω πετρελαιο για τον χειμωνα που λεει ο λογος γιατι θα ξερω οτι θα εχει και θα ζεσταινεται και η μαμα μου παρα να του δωσω να βαλει εκεινος. Βεβαια αυτο δεν τον εμποδιζει πχ να πει ψεμματα στον αδελφο μου και να τα παρει απο αυτον. Βρισκει τροπο. Για την μαμα μου βρηκα μια φυσικοθεραπευτρια, φιλη μου πολυ καλη κοπελα που το εχει παρει πολυ ζεστα στο να βοηθησει την μανα μου, την οποία θα την πληρωνω απευθειας επισης του ειπα για την καθαριστρια να μου δωσει το τηλεφωνο της να την πληρωνω. Αυτο και παλι δεν τον εμποδιζει να κλαιγεται. Αλλον συγγενη δυστυχως δεν εχω στην Ελλαδα. Ο αδελφος μου περα που εχει αρπαχτει με τον πατερα μου το εχει βρει και λιγο σαν δικαιολογια να τους γυρισει εντελως την πλατη, και μενω απο μακρυα να συντονιζω την κατασταση. Η μαμα μου κανει θεραπεια αλλα για καποιο λογο δεν πιανει και πλεον θελει βοηθεια ακομα και για να κανει μπανιο και ολο το σκηνικο παει απο το κακο στο χειροτερο. Φοβαμαι οτι θα της παρει και καποια λεφτα που μπορει να κληρονομισει στο μελλον (υπαρχει ενα σπιτι απο το οποιο εχει ενα μικρο μεριδιο που θα το παρει οταν πουληθει) αλλα η μανα μου ουτε που το θυμαται πλεον και το εχει αφησει πανω του. Ειναι ασφαλες να υποθετω οτι θα της το φαει και δεν ξερω πως να την προστατεψω νομικα να μην γινει αυτο. Μεχρι και δικηγόρο έχω σκεφτει να βαλω αλλα δεν ξερω πως μπορει να γινει.

αυτο το τελευταιο με τον δικηγορο, ειναι πολυ δυσκολο, γιατι αν καποιος κερδισει την επιμελεια της, αυτος ειναι μαλλον ο ανδρας της... εκτος αν σου βρει καμια λυση ο δικηγορος να σου παραχωρησει απο τωρα το δικαιωμα της αυτο, η να σε εξουσιοδοτησει για τις υποθεσεις που την αφορουν, ωστε να μην χωθει στην μεση ο πατερας.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
λυπαμαι για την τοση εκμεταλλευση. για ποιον λογο χρειαζεται τοσο πολλα λεφτα και τραβαει κι απο σενα κι απ τον αδερφο κι εχουν και 2 συνταξεις; μηπως εχει καποιο εθισμο, στο αλκοολ η στον τζογο;
αν και καταλαβαινω οτι περισσοτερο να τα πεις ηθελες, κι οχι κατι αλλο, το θεμα σου οπως καταλαβαινεις ειναι θεμα οριων..
αν θες να σταματησει, πρεπει να βαλεις ορια, οπως εκανε και ο αδερφος σου. νομιζω οτι αυτο που μπορει να σε βοηθησει, ειναι το οτι τελικα δεν πανε στην μαμα σου τα λεφτα αυτα, οποτε δενε χει και νοημα και να τα δινεις.
βρες καποιον τροπο να βοηθησεις αμεσα την μαμα σου, πχ συνεννοησου με τον αδερφο σου να φροντισετε την υγεια της, δινοντας μαζι λεφτα που δεν θα περνανε ομως απο τα χερια του μπαμπα σας.
δικαιολογιες εχεις απειρες για να του κοψεις το επιδομα. και ηλικια εχεις και προσωπικες υποχρεωσεις εφοσον εχεις πλεον δικη σου οικογενεια.

---

Δεν φαινεται να τα χαλαει αλλου αν και ποτε δεν ξερεις. Προσπαθω κι εγω να το γυρισω σε βοηθεια σε έιδος οπως προτεινε και η Σονια αλλα εχει τοση μανια που καθε φορα φοβαμαι οτι θα βγαλει την πιεση στην μανα μου. Βεβαια απο την αλλη οπως ειπα και πριν υποψιαζομαι οτι πλεον της τα παιρνει χωρις να την ρωτάει. Στο παρελθον που ειχα αρνηθει να πληρωσω κατι που ηθελε τα πηρε απο την μανα μου και σκεφτομουν την συγχιση που θα της εδωσε και ενιωθα τυψεις.

Ο αδελφος μου δεν ασχολειται πια. Ουτως ή άλλως δεν βοηθουσε ποτε πχ να παρει την μαμα μου τηλεφωνο να της μιλησει εστω που ειναι άρρωστη, βρηκε και αυτην την πιεση λιγο σαν αφορμη τσακωθηκε και μαζι μου βγαζοντας μου τρελη επιθεση στα καλα καθουμενα, φαινεται οτι σε μενα αισθανθηκε πιο βολικα να ξεσπασει, με κατηγορησε οτι φταιω και απο πανω για την κατασταση της μαμας μου παρολο που εγω διαπιστωσα αρχικα οτι κατι δεν παει καλα και επεμεινα για γιατρο ενω αυτος αδιαφορούσε και τωρα πλεον δεν μιλάμε. Αλλα και οταν μιλούσαμε στο παρελθον και του ελεγα τα θεματα της μαμας μου η απαντηση του ηταν ε καλα τι να κανουμε γερασε. Οποτε δεν στηριζομαι σε αυτον για τιποτα.

Εχω ξαναπει και σε αλλο ποστ οτι θα ηθελα να φερω την μαμα μου κοντα μου. Αλλα μενω πολυ μακρυα και πλεον η μαμα μου φοβαται και απο το σπιτι να βγει γιατι λογω της ασθενειας της δεν εχει καλη ισορροπία. Το να γυρισω εγω στην Ελλαδα σημαινει οτι διαλυω την δικη μου οικογένεια γιατι ο συντροφος μου δεν μπορει να μετακομισει στην Ελλαδα λογω δουλειας.

Να συμπληρώσω, οτι απο την μανία που έχει με τα λεφτά φοβαμαι οτι μπορει να ζητήσει κρυφά και απο τον συντροφό μου και γι αυτο εχω αποφυγει να του δώσω το τηλεφωνό του! Μεχρι εκει έχουμε φτάσει... να σκέφτομαι αυτο το πράγμα. Που και πάλι μπορει να βρει το τηλέφωνο γιατι έχει το τηλέφωνο της αδελφης του η οποια ειχε ερθει μια φορα να μς επισκεφθει γιατι μένει σε κοντινη πολη και αμεσως της πηρε το τηλέφωνο. Ξερει πως να ζηταει λεφτά και να το κρατάει μυστικο όπως ειχε κανει με τον αδελφο μου και δεν το ηξερα για πολυ καιρο οτι εδινε κι αυτος λεφτα μεχρι που μου το ειπε. Θα πεθαινα απο την ντροπή μου αν εφτανε στο σημειο να ζηταει κρυφα απο τον συντροφό μου...

Κοίταξε, σε καταλαβαίνω, ωστόσο δεν κατηγορώ τον αδερφό σου για την απομάκρυνσή του. Είναι λογικό σαν ενήλικας να θέλει να βάλει όρια και να κοιτάξει τη δική του ζωή αντί να φορτώνεται τους γονείς του στην πλάτη. Όπως είχαμε ξαναπεί, η μητέρα σου έκανε κι αυτή την επιλογή της να μείνει πλάι στον πατέρα σου τόσα χρόνια. Όταν της είχες προτείνει τόσες λύσεις να έρθει κοντά σου κτλ κι αυτή δεν ήθελε, επίσης επιλογή της ήταν. Δεν λέω να γίνεις εντελώς αναίσθητη, αλλά κι εσύ νομίζω ότι είσαι περισσότερο υποχωρητική από όσο πρέπει και ότι πας να αναλάβεις ευθύνες που δεν σου αναλογούν. Δεν μπορεί να αισθάνεσαι τύψεις εσύ για τα λάθη των άλλων. Μπορείς να αραιώσεις την επικοινωνία με τον πατέρα σου αφού σε χαλάει τόσο. Και κάτι να συμβεί στη μητέρα σου, άμεσα δεν μπορείς να βοηθήσεις από εκεί που είσαι. Μπορείς όμως να μιλάς με την ίδια και να μαθαίνεις νέα της από ανθρώπους όπως η κοπέλα που λες. Αν θυμάμαι καλά οι δικοί σου ζουν σε χωριό. Δεν υπάρχει κάποιος στη γειτονιά, κι ας μην έχετε πολλά πολλά, που να μπορείς να του κάνεις ένα τηλέφωνο μια στο τόσο, να ρίχνει μία ματιά στην κατάσταση; Η γιαγιά μου ας πούμε έχει τυπικές σχέσεις με τους γείτονες δίπλα, αλλά αν κάνουν μέρες να την δουν, θα πάρουν ένα τηλέφωνο να δουν αν είναι καλά. Μια φορά είχαμε πιάσει τη συζήτηση και τους είχαμε δώσει τα τηλέφωνά μας σε περίπτωση ανάγκης να τα έχουν. Και η γιαγιά δεν έχει καν ιδιαίτερα προβλήματα για την ηλικία της, απλά είναι μια μεγάλη γυναίκα. Απλά άνθρωποι είμαστε, όλοι μεγαλώνουμε, μπορεί κάτι να προκύψει με έναν ηλικιωμένο. Δεν χρειάζεται να είσαι κολλητός για να έχεις ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον ή αν παρατηρήσεις κάτι που σε προβληματίζει με έναν μεγάλο άνθρωπο να το πεις στα παιδιά του.

Sonia εχεις δίκιο. Συμφωνω πάντα με αυτα που μου γράφεις αλλα σε μένα υπερισχύει δυστυχως το συναίσθημα. Οσο νιώθω οτι η μαμα μου υποφερει τρελαίνομαι. Στο διπλανο σπίτι μενει η θεια μου,αδελφη του πατερα μου, η οποια μπορει να μου πει πως ειναι η μαμα μου οπως και η φιλη μου που της κανει φυσικοθεραπειες. Αλλα το θεμα με την μαμα μου ειναι οτι χρειαζεται τρομερη ψυχολογικη υποστηριξη (μας το εχει πει και ο γιατρος) και το ελαχιστο που μπορω να κανω ειναι να της μιλαω στο τηλεφωνο καθε μερα εστω λιγο να την ενθαρρυνω να της λεω εναν καλο λογο. Τα τηλεφωνηματα ομως περνανε απο τον πατερα μου γιατι αυτο το σηκωνει. Το κινητο της πλεον δεν το θυμαται να το χρησιμοποιησει. Επομενος υπομενω την κλαψα μεχρι να μιλησω με την μαμα μου στο τηλεφωνο.

Κι εγω καταλαβαινω τον αδελφο μου που του γυρισε την πλατη αλλα μαζι με αυτον αδιαφορει και για την μαμα μου η οποια τον εχει αναγκη και μενω στην ουσια μονη να την φροντιζω με την συνδρομη του πατερα μου αλλα και την αναποφευκτη κλαψα. Παντως με τα ορια εχεις δικιο. Σκεφτομαι να υπολογισω ποσο θελω να δινω καθε μηνα και να τα δινω με τετοιο τροπο ωστε να φτανουν να ωφελουν κυριως την μαμα μου και ας χτυπιεται. Το μονο μου αγχος ειναι οτι οπως ειπα και πριν επειδη τρελαινεται αν δεν μαζεψει τα λεφτα που θελει μην φτασει να ζηταει μετρητα απο την οικογενεια του συντροφου μου δεν ξερω.... κανω σεναρια.

Το ολο σκηνικο για παραδειγμα με τον αδελφο μου εγινε απο τοτε που του περιόρισα τα λεφτα που του εδινα γιατι μειώθηκαν τα εισοδηματά μου. Επιασε τον αδελφο μου στην ζήτα, εκεινος με κατηγορησε οτι τον ειχα καλομαθει τον τερματησε με τις απαιτησεις του και τωρα ο αδελφος μου δεν μιλαει σε κανεναν μας.

Επισης θελω να ρωτησω αν ειναι καλή ιδεα να του την πω ευθεως. Οχι οτι θα το δεχτει ή θα ντραπει αλλα εχω φτασει στα ορια μου και με δυσκολια κρατιεμαι να μην του πω οτι μας εκμεταλλευεται και μας κοροιδευει όλους. Οχι με καυγα αλλα με αποφασιστηκότητα. Μια φορα μονο που μου εκανε φασαρια γιατι δεν του πληρωνα κατι εξετασεις (και τα πηρε απο την μανα μου) φωναζε οτι ειναι άρρωστος κι εγω τολμησα να ξεστομισω "κι εγω δεν ειμαι πορτοφολι". Γιατι πραγματικά ετσι νομιζω οτι μας βλέπει όλους...

Παντώς να πω και αυτο... ευχαριστω πολύ σε οσους απαντούν. Και μόνο που τα γραφω κάπως ξαλαφρώνω. Προσπαθώ να χαλαρώνω κάπως γιατι και μεσα στην εγκυμοσυνη περνάω τοση ένταση που σιγουρα την απορροφά και το μωρό.

Μα βρε Gala, τους άλλους δεν μπορείς να τους αλλάξεις, εσένα μπορείς να αλλάξεις και το πως αισθάνεσαι. Το τι φαίνεται καλή ιδέα σε εμένα, μπορεί εσένα να σου φαίνεται τραγικό. Εγώ ήδη θα είχα κόψει τα πολλά πολλά και θα του την είχα πει. Εγώ δεν είμαι εσύ.

Πάντως επειδή έχω δύο γονείς που είχαν και έχουν τρομερό πρόβλημα ορίων με τους δικούς τους γονείς- μιλάω για το θέμα των ορίων και όχι για τίποτα τραγικές συμπεριφορές-κι επειδή είδα πως επηρέασε με τη σειρά του αυτό και την μεταξύ τους σχέση και την οικογένειά μας, σαν να είμαι εγώ στη θέση του παιδιού σου ένα πράγμα, έχω να πω ότι σε αυτά τα θέματα είμαι πολύ πιο κάθετη. Μακροχρόνια αν δεν τα βάλεις τα πράγματα σε μία σειρά, θα βγουν προβλήματα και θα επηρεαστεί (ήδη επηρεάζεται) η δική σου ζωή , η καθημερινότητά σου, οι σχέσεις σου με τα παιδιά σου. Όταν κάνεις δική σου οικογένεια, οι γονείς σου πλέον πρέπει να πάνε και λίγο πισω, όχι να είναι προτεραιότητα. Και συναισθηματικά και πρακτικά. Και με το σκεπτικό που έχεις, είσαι σίγουρη ότι μεθαύριο δεν θα έχει και το δικό σου παιδί πρόβλημα ορίων με εσένα όταν μεγαλώσει; Το πάω μακριά τώρα, αλλά έχω καεί με αυτό το θέμα...

Να τα λες, να ξαλαφρώνεις, αλλά και να προσπαθήσεις να σκέφτεσαι τη ζωή σου έστω σε λίγους μήνες που θα έρθει το μωράκι και να κάνεις θετικές σκέψεις για το μέλλον, σχετικές με εσένα, τον ΄συντροφό σου, το παιδί σου, την δική σου ζωή. Προσπάθησε να μην απορροφά τόση σκέψη το θέμα των γονιών.

Sonia σε καταλαβαινω και φαντάζομαι πως πρέπει να ηταν και για σενα το ολο σκηνικο με τους γονεις σου και τους παππούδες. Και μενα με ειχε επηρεασει ετσι γιατι και μενα οι γονεις των δικων μου δεν ηξεραν απο όρια. Ολα αυτα ειναι ντόμινο. Δεν ξέρεις κι εγω τι προσπαθεια κανω να μην βγαινει αυτο στην σχεση μου αρχικα. Πολλές φορες με βλέπει ο συντροφός μου χαλια και του λεω οτι ειναι η στεναχώρια μου για την υγεια της μαμας μου που ειναι η μιση αληθεια. Αυτο το καταλαβαίνει και μου λεει και την γνωμη του. Απο ολα τα αλλα τον κραταω μακρυα. Και απο την τοξικη κατάσταση των δικών μου, απο την εκμεταλλευση του πατέρα μου, ακομα και τον τσακωμό με τον αδελφο μου και την πραγματική μου σχεση μαζί του. Καποιες φορες στεναχωριεμαι που ειμαι μακρυα αλλα αλλες δοξάζω τον Θεο που με τον αντρα μου ειπαστε μακρυα απο οικογένειες. Σκεφτομαι οτι απο κοντα δεν θα στεριωνε τιποτα γιατι θα ηταν πιο δυσκολο να τα διαχειριστώ. Μπορει κι αυτο να μην ακουγεται υγιες αλλα προπαθω να προστατεψω την νεα μου οικογενεια απο την τοξικοτητα που βιωσα μεχρι τωρα, οσο αυτο ειναι δυνατον.

Ξερω τέτοιες καταστάσεις που δυστυχώς γίνονται φαύλος κύκλος εκμετάλλευσης των παιδιων. Όπως σου είπαν παραπάνω, βάλε τα όρια σου. Εάν δεν μπορείς να τους αρνηθείς την οικονομική βοήθεια τοτε τουλάχιστον περιόρισε την και οριοθέτησε την να ξέρεις έστω πού πάνε τα λεφτά σου. Αφού η μητέρα σου δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί μόνη της τα λεφτά τότε γινε ο "κηδεμονας" της, δες τα έξοδα της και πληρώνε τα εσυ. Τα νοσοκομεία, τα φάρμακα, τις εξετάσεις. Απευθείας. Και άμα δεν θες να γίνεις η "κακιά" που τους εγκαταλείπει μπορείς εσύ να αποφασίσεις πως θα επενδύσεις τα χρήματα που τους δίνεις. Δεν χρειάζεται να τους δίνεις λεφτά στο χέρι. Μπορείς να επιστρέφεις σπίτι με ψώνια από το σουπερμάρκετ, με κανα ρούχο για τους γονεις, ή να τους κλείνεις ραντεβού με γιατρούς και να τα πληρώσεις εσύ. Δηλαδή να τους ψωνίζεις και να τους παρέχεις τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση τους σε είδος. Όχι σε χρήμα. Μην τους δίνεις λεφτά στο χέρι, 100 ευρώ...200..500...να τα κάνουν αυτοί ότι θέλουν.

Και αν κάποια στιγμή σε κουράσει όλο αυτό και έχεις δικές σου υποχρεώσεις περιορισε την βοήθεια σε όσα μπορείς να δώσεις. Μην σε πιάνουν κορόιδο και σου δημιουργούν ενοχές για να τους δίνεις τα λεφτά με τον τρόπο που συμφέρει τον πατέρα σου.

Αρχικά για να θέσουμε το θέμα και σε λίγο πρακτική βάση, 200 ευρώ σχεδόν κάθε βδομάδα για ένα ηλικιώμένο ζευγάρι που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι σε κάποιο χωριό, ειδικά αν τους πληρώνουν την γυναίκα που τους βοηθάει και τα ιατρικά τους έξοδα άλλοι, είναι τρελά λεφτά. Όπως και από το πουθενά να δίνεις 600-800 ευρώ το μήνα στον πατέρα σου για να μην γκρινιάζει, όσο καλό μισθό και να έχεις, είναι υπερβολή.
Αν ήσουν ο Ωνάσσης και ο πατέρας σου τα ξόδευε σε αγαθοεργίες ή πήγαινε κάθε βδομάδα για ψώνια και μπουζούκια, να το καταλάβω ως ένα βαθμό. Από την εντύπωση που έχω από τα μηνύματά σου όμως, το ποσό είναι εντελώς παράλογο. Βάλτα κάτω, πες π.χ. μπορώ να σας πληρώνω εγώ τις φυσιοθεραπείες και τη γυναίκα να σας βοηθάει και τα άλλα να τα φέρετε βόλτα με τη σύνταξη. Χωρίς πολλά πολλά και εξηγήσεις περισσότερες, δεν έχουν νόημα.

Εχει προβλημα υγειασ ο μπαμπασ

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αρχικά για να θέσουμε το θέμα και σε λίγο πρακτική βάση, 200 ευρώ σχεδόν κάθε βδομάδα για ένα ηλικιώμένο ζευγάρι που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι σε κάποιο χωριό, ειδικά αν τους πληρώνουν την γυναίκα που τους βοηθάει και τα ιατρικά τους έξοδα άλλοι, είναι τρελά λεφτά. Όπως και από το πουθενά να δίνεις 600-800 ευρώ το μήνα στον πατέρα σου για να μην γκρινιάζει, όσο καλό μισθό και να έχεις, είναι υπερβολή.
Αν ήσουν ο Ωνάσσης και ο πατέρας σου τα ξόδευε σε αγαθοεργίες ή πήγαινε κάθε βδομάδα για ψώνια και μπουζούκια, να το καταλάβω ως ένα βαθμό. Από την εντύπωση που έχω από τα μηνύματά σου όμως, το ποσό είναι εντελώς παράλογο. Βάλτα κάτω, πες π.χ. μπορώ να σας πληρώνω εγώ τις φυσιοθεραπείες και τη γυναίκα να σας βοηθάει και τα άλλα να τα φέρετε βόλτα με τη σύνταξη. Χωρίς πολλά πολλά και εξηγήσεις περισσότερες, δεν έχουν νόημα.

---

Sonia αυτο ειναι πλέον το πλάνο μου. Δεν καταλαβαινει βεβαια γιατι ακομα και αν εξηγηθω παλι θα ζητάει οπότε μένει σε μένα να μην λυγιζω. Απλα ειναι ψυχικη φθορα καταλαβαίνεις.

Σημερα πηγε και βρηκε στα πραγματα που εχω αφησει στο πατρικό μου ενα κουτι με ξενα χαρονομισματα που εχω κρατήσει απο ταξιδια και πηρε τηλέφωνο στην τραπεζα να ρωτήσει τις ισοτιμίες! Προφανως για να του τα δωσω να παει να τα αλλαξει. Δεν ξερω πως εβγαλε το συμπερασμα οτι ενα χαρτονομισμα που βρηκε αξιζει 2000 ευρω! Δεν αξιζει ουτε 10. Επεσημανα οτι ολα αυτα ειναι ελαχιστης αξιας και ειναι αναμνηστικά και να τα αφησει εκει που τα βρηκε. Σε λιγο θα αρχισει να μου πουλάει τα πράγματα όπως έκανε η Βλαχοπούλου στην χαρτοπαίχτρα. Τι να πω;

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εχει προβλημα υγειασ ο μπαμπασ

---

Elis αν με ρωτας ναι εχει προβληματα με την καρδια απο χρονια αλλα ειναι υπο ελέγχο και σαν κατάσταση ειναι πολύ γερός.

Quote:

---

Originally Posted by Gala

Sonia αυτο ειναι πλέον το πλάνο μου. Δεν καταλαβαινει βεβαια γιατι ακομα και αν εξηγηθω παλι θα ζητάει οπότε μένει σε μένα να μην λυγιζω. Απλα ειναι ψυχικη φθορα καταλαβαίνεις.

Σημερα πηγε και βρηκε στα πραγματα που εχω αφησει στο πατρικό μου ενα κουτι με ξενα χαρονομισματα που εχω κρατήσει απο ταξιδια και πηρε τηλέφωνο στην τραπεζα να ρωτήσει τις ισοτιμίες! Προφανως για να του τα δωσω να παει να τα αλλαξει. Δεν ξερω πως εβγαλε το συμπερασμα οτι ενα χαρτονομισμα που βρηκε αξιζει 2000 ευρω! Δεν αξιζει ουτε 10. Επεσημανα οτι ολα αυτα ειναι ελαχιστης αξιας και ειναι αναμνηστικά και να τα αφησει εκει που τα βρηκε. Σε λιγο θα αρχισει να μου πουλάει τα πράγματα όπως έκανε η Βλαχοπούλου στην χαρτοπαίχτρα. Τι να πω;

---

Έχει ξεφύγει η κατάσταση. Ο πατέρας σου μήπως έχεις εθισμούς που δεν γνωρίζεις; τζόγο ποτό;;

Φυσικά και οι άνθρωποι που είναι χειριστικοι προσπαθούν να δημιουργούν ενοχές στους γύρω τους ώστε να εκμεταλλεύονται τη κατάσταση προς όφελος τους. Μη μασήσεις. Εννοείται ότι αν βάλεις όρια ο πατέρας σου θα προσπαθήσει να σε κατηγορήσει ότι δεν τους βοηθάς, ότι δεν εκτιμάς όσα έκαναν για να σε μεγαλώσουν και τους παρατας, ότι οι γονείς είναι το παν και τα παιδιά οφείλουν να τους βοηθάνε. Θα προσπαθήσει δηλαδή να σε κάνει να νιώσεις άσχημα προκειμένου να περάσει το δικό του. Αλλά εκεί πρέπει εσύ να μη λυγίσεις. Απάντησε τους ότι φυσικά και νοιάζεσαι για αυτούς και για αυτό το λόγο τους πληρώνεις τα έξοδα τους γιατρούς κτλ κτλ. Αλλά παιδιά δεν βοηθάνε τους γονείς τους τόσο πολύ οικονομικά όσο εσύ. Αυτό να σκέφτεσαι και να είσαι σταθερή στην αποψη και την επιλογή σου. Γιατί αν υποκύψεις το έχασες το παιχνίδι. Και το θέμα από ότι κατάλαβα δεν είναι τόσο του πατέρα σου όσο δικό σου, από την άποψη ότι δεν μπορείς να τους βάλεις όρια. Αν τους είχες βάλει όρια δεν θα είχε φτάσει σε αυτό το σημείο η κατάσταση. Αυτά. Πότε δεν είναι αργά.

Quote:

---

Originally Posted by Meditation

Έχει ξεφύγει η κατάσταση. Ο πατέρας σου μήπως έχεις εθισμούς που δεν γνωρίζεις; τζόγο ποτό;;

Φυσικά και οι άνθρωποι που είναι χειριστικοι προσπαθούν να δημιουργούν ενοχές στους γύρω τους ώστε να εκμεταλλεύονται τη κατάσταση προς όφελος τους. Μη μασήσεις. Εννοείται ότι αν βάλεις όρια ο πατέρας σου θα προσπαθήσει να σε κατηγορήσει ότι δεν τους βοηθάς, ότι δεν εκτιμάς όσα έκαναν για να σε μεγαλώσουν και τους παρατας, ότι οι γονείς είναι το παν και τα παιδιά οφείλουν να τους βοηθάνε. Θα προσπαθήσει δηλαδή να σε κάνει να νιώσεις άσχημα προκειμένου να περάσει το δικό του. Αλλά εκεί πρέπει εσύ να μη λυγίσεις. Απάντησε τους ότι φυσικά και νοιάζεσαι για αυτούς και για αυτό το λόγο τους πληρώνεις τα έξοδα τους γιατρούς κτλ κτλ. Αλλά παιδιά δεν βοηθάνε τους γονείς τους τόσο πολύ οικονομικά όσο εσύ. Αυτό να σκέφτεσαι και να είσαι σταθερή στην αποψη και την επιλογή σου. Γιατί αν υποκύψεις το έχασες το παιχνίδι. Και το θέμα από ότι κατάλαβα δεν είναι τόσο του πατέρα σου όσο δικό σου, από την άποψη ότι δεν μπορείς να τους βάλεις όρια. Αν τους είχες βάλει όρια δεν θα είχε φτάσει σε αυτό το σημείο η κατάσταση. Αυτά. Πότε δεν είναι αργά.

---

Δεν ξερω meditation γιατι πραγματικα ειναι ικανος να κανει θεμα και για ενα ευρώ. Δεν εχω παρατηρησει καποιον εθισμο καπου οσο οτι πιστευω οτι εχει μανια να μαζεψει λεφτα γιατι παιρνει μικρη συνταξη. Εχω αρχισει να πιστευω οτι χανει το μυαλο του. Οσο γι αυτα που μου λες εχεις πολυτο δικιο. Το μονο που με κραταει λιγο πισω ειναι ότι παντα ξεσπαει στην μανα μου γιατι οτι παει στραβα στην ζωη του και οτι η μανα μου δεν αντεχει αλλο. Ειναι το μονο στο οποίο κολλαω ακομα για να πατησω πιο γερο ποδι. Διαφορετικα αυτη ειναι η μονη λυση.

Είναι υπερβολικά τα χρήματα που ζητάει ο μπαμπάς σου. Δεν ανησυχείς ότι μπορεί να είναι μπλεγμένος σε κάτι παράνομο και να μπλέξεις κι εσύ; Ή για το ότι αυτά που του δίνεις τα στερείς από την οικογένειά σου, το παιδί σου; Εγώ στη θέση σου θα προσλάμβανα αρχικά έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ για να βρει για πού προορίζονται όλα αυτά τα χρήματα και μετά θα συμβουλευόμουν έναν δικηγόρο να σου πει τρόπους πώς να συντηρείς τη μητέρα σου χωρίς τη μεσολάβηση του πατέρα.

Quote:

---

Originally Posted by Chaos1

Είναι υπερβολικά τα χρήματα που ζητάει ο μπαμπάς σου. Δεν ανησυχείς ότι μπορεί να είναι μπλεγμένος σε κάτι παράνομο και να μπλέξεις κι εσύ; Ή για το ότι αυτά που του δίνεις τα στερείς από την οικογένειά σου, το παιδί σου; Εγώ στη θέση σου θα προσλάμβανα αρχικά έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ για να βρει για πού προορίζονται όλα αυτά τα χρήματα και μετά θα συμβουλευόμουν έναν δικηγόρο να σου πει τρόπους πώς να συντηρείς τη μητέρα σου χωρίς τη μεσολάβηση του πατέρα.

---

Πλέον δεδομένου ότι εχουν μειωθει και μενα τα εισοδηματά μου κοιταζω μεσες άκρες να μην δινω πάνω απο 200-300 ευρω το μήνα. Παλίότερα που ημουν μονη χωρις οικογενεια και εβγαζα και πιο πολλα ειχε ξεφυγει η κατάσταση. Ειχε φτασει να μου ζητήσει μέχρι και 4000 ευρω για κάτι και αρνηθηκα κατηγορηματικά. Δεν πιστευω οτι εχει μπλέξει κάπου όσο ότι εχει μια αρρωστημένη εξάρτηση απο λεφτά που παλια δεν καταλάβαινα κυρίως όσο δεν δουλευα και δεν ειχα να του δώσω. Δεν λεω οτι δεν υπάρχει αναγκη οι συνταξεις ειναι μικρές και το σπιτι παλιο και βγαζει θεματα αλλα οπως ειπα δεν καλυπτει απλά αναγκες αλλα κοιταζει να μαζεψει οσο πιο πολλα μπορει.

Ακομα και τωρα που εχω πει οτι δεν μπορω καθε φορα που βρεχει μου λεει για την στεγη που δεν επεσε ευτυχως! Ψυχολογικος εκβιασμος. Ειχε προσπαθησει να με βαλει να παρω δανειο για να του φτιαξω την στεγη. 4 χρονια με βασανιζει με αυτο ενω το εχω ξεκοψει. Με τον αδελφο μου ειχα υποψιαστει οτι μπορει να την φτιαξει οπως οπως με μπαλώματα και να κρατησει τα υπολοιπα λεφτα.

Αυτο με τον δικηγορο το εχω σκεφτει απο καιρο κυριως για να προστατεψω τα εισοδηματα της μαμας μου. Ειναι ικανος να της τα φαει ολα και μετα να την στειλει σε κανα γηροκομειο και να μας πει πληρωστε τα τωρα.

Και η πλακα ειναι οτι το σπιτι ειναι δικο του! Αν το πουλουσε θα μπορουσε να παρει ενα αλλο σπιτι αλλου και να ζει με τα υπολοιπα λεφτα μια χαρα!

Νομίζω ότι λόγο συναισθηματισμών δεν βοηθάς τη μητέρα σου όσο θα μπορούσες γιατί δεν θέλεις να ταράξεις τα νερά. Θα μου πεις επειδή ένας άνθρωπος μεγάλωσε δεν έχει δικαίωμα επιλογής; Δεν πρέπει να αποφεύγουμε τις συναισθηματικές φουρτούνες; Ναι, αλλά ειδικά όταν έχει αρχίσει και τα χάνει όπως λες για τη μητέρα σου, αντικειμενικά θα έπρεπε να απομακρυνθεί από αυτό το περιβάλλον και ας ταραχτεί αρχικά. Μετά θα προσαρμοστεί. Θα ήταν πολύ καλύτερα σε ένα καλό γηροκομείο με εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια και δραστηριότητες μέσα στη μέρα και να έρχεσαι να την παίρνεις αν είναι σε θέση σωματικά, να πηγαίνετε κάπου οι δυο σας όταν είσαι Ελλάδα, παρά με τον πατέρα σου που μια ζωή της έχει φάει την ψυχή όπως λες και ακόμα και στα γεράματα είναι παρτάκιας, μίζερος και σκληρός μαζί της. Το ένα τηλεφώνημα την μέρα για υποστήριξη θα μπορείς να της το κάνεις και στο γηροκομείο και θα έχει και πραγματική στήριξη από άλλους και θα μπορέσεις να ξεφορτωθείς το βάσανο της καθημερινής επικοινωνίας με τον πατέρα σου.

Χωρίς να έχεις τον φόβο οτι θα ξεσπάσει στη μάνα σου θα είσαι κι εσύ πιο ελεύθερη στο πως θα χειριστείς το πατέρα σου. Σε τελική ανάλυση αν είναι να το πάμε χειρισμό με χειρισμό, πάτα τον εκεί που πονάει, πες του κι εσύ "Και ποιος σου φταίει που ενώ άλλοι -και με περισσότερες υποχρεώσεις- κάναν περιουσίες εσύ έχεις μείνει με τη βασική σύνταξη στο χέρι κι ένα σπίτι χάρβαλο; Ας πρόσεχες! "

Αυτό που θα σου προτείνω δεν είναι ακριβώς τεχνική διαπραγμάτευσης και μπορεί να μην δουλέψει με τον πατέρα σου (και χρειάζεται να πεις ψέμματα) αλλά τεσπα :
1) Θέσε στόχο ποιό είναι το ποσό που μπορείς να δίνεις χωρίς να πονάς και μην ανέβεις καθόλου, ποτέ και για τίποτα πάνω από αυτό.
2) Θέσε στόχο τι θέλεις να πετύχεις με αυτό το ποσό : α) αν ο πατέρας σου φροντίζει όντως την μητέρα σου (η φροντίδα σε νευρολογικά είναι ιδιαίτερα δύσκολη) δίνε τα λεφτά σε αυτόν β) αν όχι βρες ένα τρόπο με αυτό το ποσό να βάλεις γυναίκα εσωτερική στο σπίτι (αν την δεχτεί).
3) Ξεκίνα από ψηλά για να φτάσεις τον στόχο σου.Ξεκίνα να τον βομβαρδίζεις με τηλέφωνα ζητώντας του εσύ λεφτά, βρες ένα ψέμα ότι έχεις πρόβλημα στην δουλειά σου λόγω κορονοιού, ότι σας κόψαν τους μισθούς, ότι σε βγάλανε σε αναστολή, κάτι πειστικό. Κράτα το αυτό για ικανό χρονικό διάστημα μέχρι να αρχίσει να πέφτει.
4) Αφού τον κάνεις να αισθανθεί ανασφαλής, γύρνα το λίγο με κάποιον πειστικό τρόπο, ότι μετά από συζήτηση με τον άντρα σου μπορείς να δώσεις το Χ ποσό (πιο χαμηλό από τον στόχο που έθεσες) μόνο για λίγους μήνες 2-3 και μόνο κάθε μήνα, το σημαντικό είναι να νοιώθει συνέχεια ανασφαλής και τυχερός που μπορεί να τα πάρει αυτά, αν τελικά συμφωνήσετε δες πως πάνε αυτοί οι 2-3 μήνες και αναπροσαρμόζεις.

Quote:

---

Originally Posted by Gala

Ειμαι 41. Από παιδι πάντα επικρατουσε στο σπίτι μας το θεμα οτι δεν εβγαιναν πολλά χρηματα. Δεν αισθάνθηκα ποτε στερημένη γιατι ειχα μάθει να μην ζητάω και ημουν οκ με αυτο. Η μητέρα μου δουλευε και ο πατέρας μου επίσης αν και ειχε ταλαιπωρηθεί με δουλειές και πιο νέος είχε τρελα ωράρια. Πάντα όμως παραπονιόταν και για τα λίγα λεφτά και για την καριέρα που δεν έκανε ποτε γιατι συμφωνα με τον ίδιο οι γονεις του δεν ειχαν τον νου τους να τον βοηθησουν οταν επρεπε αν και κατα την γνώμη μου, έκανε και πολλά λάθη γιατι πέταξε ευκαιρίες που του ήρθαν στην πορεια.

Μεγαλώντοντας ηθελα να ειμαι ανεξάρτητη και ηδη απο φοιτήτρια έκανα μικροδουλειες. Απο την πρώτη στιγμή που έπιασα έστω και λίγα λεφτα στα χέρια μου ο πατέρας μου μου ζητούσε να του δώσω. Πάντα έδινα και όλο αυτο έμπαινε πάντα στο πλαίσιο του μπράβο του παιδιού που βοηθάει την οικογενειά του. Δεν είχα ποτε θέμα και πάντα βοηθούσα. Με τον καιρό βέβαια είδα οτι γενικά από όλους μας (εμένα την μανα μου και τον αδελφό μου) ζητούσε συνεχώς λεφτά. Παντα όλοι έπρεπε να βοηθάμε. Δεν φαινοταν να τα τρώει πουθενα εκτός οικογένειας αλλα ζητούσε και ζητάει πάντα.

Με τα χρόνια έμαθα απο την μάνα μου ότι παλιά την έβαζε να παίρνει δάνεια απο την δουλειά της, τα οποία τα αποπλήρωνε μόνη της, προκειμένου να τον βοηθήσει να ξεχρεώσει χρέη απο μια δουλεια που προσπαθησε να κάνει και δεν πέτυχε. Πάντα την πίεζε να του δώσει λεφτα, δεν της αγοραζε ποτε τίποτα ήθελε να του ψωνίζει κάτι πχ ρουχα και στράβωνε όταν χαλούσε λεφτα για τον εαυτό της.

Με μενα αρχισε να ζητάει πιο πολλά όσο είχα καλυτερες δουλειες και ανεβαινε ο μισθός μου. Σε κάποια περίοδο είχαμε φτάσει να του δίνω 200 ευρώ σχεδόν καθε εβδομάδα γιατι πηγα στο εξωτερικο και ειχα καλή δουλεια.

Δεν με ενοχλούσε γιατι μου περισσευαν τότε. Με ενοχλούσε όμως που με έπαιρνε και κλαιγόταν προκειμένου να του δώσω. Γενικά ακολουθεί μια τακτική του στυλ ποτε δεν εχει, πάντα ξεμενει, μεσολαβησε και η κριση και μειώθηκαν οι συντάξεις. Παντα με κλάψα και πάντα προβάλοντας μια δυστυχία για την ζωή του την μαυρη. Επίσης όσες φορές εχω πει δεν μπορω ή δεν μπορω άμεσα κρατάει μούτρα.

Σε κάποια φαση αλλαξα δουλεια μετακομισα σε αλλη χωρα του εξωτερικου πιο ακριβη και αρχισα και ενα μεταπτυχιακο που κοστιζε πολλα. Του εξηγησα λοιπόν ότι δεν μπορω πλέον να δινω τα ιδια λεφτά. Το θεμα ειναι οτι στο μεταξυ ειχα μαζεψει καποια χρηματα και θα μπορουσα να του δίνω αλλα δεν ηθελα να χαλάω απο τις οικονομίες μου συν ότι όσο καταλαβαίνει οτι έχουμε λεφτά την άκρη τοσο πιεζει για πιο πολλά. Ειναι ικανός να τα φάει ολα.

Επιασε και τον αδελφο μου και του ζηταγε ο οποιος μεχρι τοτε επαιρνε πιο λιγα απο μενα επιμενοντας να μην μάθω εγω ποτε οτι δινει και αυτος λεφτά. Τον ειχα πιασει να μου λεει οτι δηθεν ο αδελφος μου βοηθαει που και που αλλα με λιγα λεφτα ενω εγω ηξερα οτι του επαιρνε 200 ευρω τον μηνα.

Το προβλημα γινεται χειροτερο οσο περναει ο καιρος. Οταν πάω στην Ελλάδα ειναι ικανος να κανει φασαρια και για ενα ευρω. Ερχεται και λεει πχ δωσε μου ψιλα να μην χαλάσω και αν δεν εχεις μπορει να ερθει 3 μερες συνεχομενα και να επιμεινει. Την διαμονή μου την πληρώνω αδρα γιατι ειναι ικανος καθε μερα να ζητάει. Φτάνω να χαλασω ακομα και ενα χιλιαρικο για εναν μηνα διακοπες στην Ελλαδα μενοντας στο πατρικο μου χωρις να πηγαινω πουθενα.

Δεν ειναι λοιπόν τα λεφτα το θεμα όσο αυτή η απιστευτη πιεση που ασκει σε όλους μας κυρίως στην μανα μου που παντα ηταν επιθετικος μαζι της και της τα παιρνει με το ετσι θελω. Ακομα και μενα που υποτιθεται εχει αδυναμια παω στην Ελλαδα και δεν βγαζει να με κερασει εναν καφε. Τιποτα. Δεν λεω παιρνει μικρη συνταξη αλλα το θεμα εχει γινει εκμεταλλευση σκετη.

Δυστυχως αρρωστησε και η μανα μου απο Παρκινσον και πλέον μας το πουλάει και αυτο σαν μερος της δυστυχιας του στο στυλ "παρακαλατε να ειμαι εγω καλα γιατι αλιμονο σας" ή "τι με βρήκε" κλπ. Είναι δυσκολο να την φροντιζει το καταλαβαίνω αλλα το πουλάει κι αυτο, το εκμεταλλέυεται. Υποψιαζομαι οτι της παίρνει πλέον την συνταξη χωρις προσχηματα γιατι η μαμα μου τα εχει ξιλοχασει πια.

Καθε τηλεφωνημα εχει καταντισει να ειναι αναφορα του τι λογαριασμους πλήρωσε ή τι έχει να πληρώσει και μιζερια. Του ειπα σε καποια φαση οτι παντρευομαι και λυσσαξε να μην κανουμε γάμο για να μην χαλάσουμε τα λεφτά μας ενω την επόμενη μέρα ηθελε να παρω για λογαριασμό του δάνειο για να φτιάξει την στέγη στο σπίτι μας που ειναι παλια. Ενα δανειο που φυσικα δεν μπορει να το πληρωνει και θα το φορτωνόμουν εγω. Αρνηθηκα κατηγορηματικα και παρολαυτα συνεχιζει να μου υπενθυμιζει καθε φορα που βρεχει οτι ποσο τρομαξε για την στεγη μην πεσει. Σημείωση το σπίτι ειναι δικό του αλλα δεν φροντισε να βρει να το πουλήσει να πάρει άλλο και τώρα κλαίγεται γιατι βγαζει βλάβες επειδή είναι παλίο.

Ο αδελφος μου που ειναι λιγότερο υπομονετικος του έβαλε παγο και του ειπε να μην του ξαναζητήσει λεφτα και οτι θα του δινει εκεινος οταν μπορει. Παρολαυτα τις προάλλες τον πιεσε παλι με αποτελεσμα να του μιλησει άσχημα ο αδελφος μου και να μαλώσουν. Μετα με πηρε εμενα να μου κλαφτει ποσο στεναχωρήθηκε και να μου ζητήσει να του στειλω εγω τα λεφτα που αρνηθηκε ο αδελφος μου γιατι τα χρωστουσε.

Η εκμεταλλευση ειναι προφανης. Αν εχω κανει υπομονη 20 και βαλε χρόνια ειναι γιατι σκεφτομαι την μαμα μου που δυστυχως μενει μαζι του και εξαρταται απο αυτον ειδικα τωρα που ειναι αρρωστη.

Αλλα δεν αντεχω άλλο. Δεν ειναι λεω και παλι τα λεφτά. Ειδικά για την μαμα μου που ειναι αρρωστη δεν με νοιαζει να πληρώσω ότι χρειαστει για την υγεια της. Ειναι όμως που μας εχει επιβαλει εδω και χρόνια σε αυτην την μιζερια ακομα και απο αποσταση, ειναι η εκμεταλλευση, ειναι που χρησιμοποιει ότι εχει κανει για μας για να μας κανει να αισθανομαστε άσχημα και η κακομεταχείριση της μανας μου που την εχει φερει σε μια κατασταση απελπισίας.

Αισθανομαι συνεχεια πιεση. Προσπαθω να διατηρω τις ισορροπίες γιατι ειμαι μακρυα και ενω εγω ασχολουμαι κυριως με την υγεια της μαμας μου δεν εχω άλλον να την πάει στον γιατρο κλπ.

Θυμώνω τοσο πολύ μερικές φορες που θα μπορούσα να τον βρίσω και να μην του ξαναμιλήσω αλλα σκέφτομαι την μαμα μου. Δεν αντεχω όμως άλλο την πίεση. Οτι και να σκεφτω για το πως να το χειριστω δεν πετυχαινει. Κρατιεμαι να μην ξεσπασω γιατι ηδη εχει απομακρυνει τον αδελφο μου, ο αδελφος μου απο την πίεση και αλλα θέματα ξεσπασε και σε μενα και πλεον εχει απομακρυνθει απο όλους μας και αν αφησω τον εαυτο μου θα διαλυθουν ολα.

Νιωθω τοσο θυμο και στεναχώρια και για την εκμεταλλευση που μας κανει και για το πως αυτη συμπεριφορα του μαζι μα θυμους, κομπλεξ και αλλα εκαναν την μαμα μου να δυστυχίσει και να αρρωστήσει.

Ειδικα από τότε που αρρώστησε η μαμα μου και που σε εναν βαθμο τον καθιστώ υπέυθυνο για την καταστασή της, δεν μπορω να ηρεμήσω. Ζω με τον συντροφό μου περιμένω και παιδι και ειμαι συνεχως τσίτα γιατι απο την μία προσπαθω από αποσταση (δεν μπορεσα να πάω Ελλαδα φετος το καλοκαιρι λόγω κοροναιου και εγκυμοσύνης) να βοηθησω στην υγεια της μαμας μου με γιατρους, φυσικοθεραπευτες, να βρω γυναικα να καθαρίζει για να διευκολύνω και να εχω και τον πατερα μου να μου ξηλώνει οτι χτίζω γιατι σημασια εχει η δική του δυστυχία και πως θα την επιβαλει σε όλους μας με το ετσι θελω. Εχε διαλυσει το σπίτι του και ουτε που του περνάει απο το μυαλό ότι αυτος φταίει. Παλεψε κι αυτος οσο ηταν νεος και το αναγνωρίζω αλλα τελικα ότι και να εκανε για την οικογενεια του πρεπει να το πληρωθει λίγο η πολυ.

Δεν ξερω τι να κάνω...

Υ.Γ. Συγνωμη για το μεγαλο μήνυμα... επρεπε να τα βγαλω απο το κεφάλι μου γιατι θα σκασω.

---

Στο παρασύνθημα. Τί τα κάνει τα λεφτά ο πατέρας σου?

Μα γιατί να του πει ψέματα; Έτσι θα παίξει το παιχνίδι του. Γνώμη μου είναι να πάρει τη μητέρα της από κοντά του. Πρόκειται περί τοξικού ανθρώπου, που το μόνο που σκέφτεται είναι τα χρήματα. Εαν δεν χρωστάει κάπου ή αν δεν έχει κάποιο εθισμό στο τζόγο, δεν σημαίνει οτι είναι ψυχικά υγιής. Η εμμονή του με τα λεφτά και η ανάγκη του να τα "κάνει μασούρι" είναι ένδειξη ψυχικής πάθησης. Αυτός ο άνθρωπος μόνο κακό μπορεί να κάνει στη μητέρα σου.

Gaia, κατά την προσωπική μου εκτίμηση δεν είναι μόνο η ανησυχία που έχεις για τη μητέρα σου. Είναι και τα συναισθήματα που έχεις για τον πατέρα σου, Προσπαθείς να του δώσεις την ευκαιρία να σου δείξει οτι δεν είναι τόσο εγωιστής όσο δείχνει. Οι άνθρωποι όμως δεν αλλάζουν, αν δεν το θέλουν οι ίδιοι. Ο συγκεκριμένος μάλιστα δεν έχει λόγο να αλλάξει, γιατί τα βολεύει μια χαρά εκμεταλλευόμενος εσένα και τη μητέρα σου. Αν του κλείσεις τη στρόφιγγα, ίσως το ξανασκεφτεί.

Κάνε ένα πλάνο με όλες τις διαδικασίες που απαιτούνται και την επόμενη φορά που θα έλθεις στην Ελλάδα τακτοποίησέ τις.

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Μα γιατί να του πει ψέματα; Έτσι θα παίξει το παιχνίδι του. Γνώμη μου είναι να πάρει τη μητέρα της από κοντά του. Πρόκειται περί τοξικού ανθρώπου, που το μόνο που σκέφτεται είναι τα χρήματα.

---

Συμφωνώ ότι είναι τοξικός αλλά είναι και πολύ χρήσιμος.Το θέμα είναι να τον φέρει εκεί που θέλει, αν φροντίζει στοιχειωδώς την μητέρα της. Νευρολογικά περιστατικά συν γηροκομείο μιλάμε για χιλιάρικο τον μήνα.Επιπλέον πως βγάζεις έναν άνθρωπο από το σπίτι που έχει ζήσει όλη του τη ζωή αν δεν τα έχει τελείως χαμένα ?

Quote:

---

Originally Posted by mantelas nelson

Συμφωνώ ότι είναι τοξικός αλλά είναι και πολύ χρήσιμος.Το θέμα είναι να τον φέρει εκεί που θέλει, αν φροντίζει στοιχειωδώς την μητέρα της. Νευρολογικά περιστατικά συν γηροκομείο μιλάμε για χιλιάρικο τον μήνα.

---

Συνήθως τα γηροκομεία του δήμου παίρνουν την σύνταξη και αναλαμβάνουν να μεταφέρουν όταν χρειάζεται τον γέροντα στο τοπικό νοσοκομείο για εξετάσεις κτλ. Έχουν μέσα νοσοκόμες και πηγαίνει γιατρός κάνα δυο φορές την εβδομάδα. Για πιο εξειδικευμένο γηροκομείο/κέντρο αποκατάστασης, ανάλογα και με την άδεια, κάποια καλύπτουν ένα μέρος των εξόδων με συμβάσεις με τα δημόσια ταμεία ως προς το ιατρικό/φαρμακευτικό κομμάτι τουλάχιστον κι έχουν πιο εξειδικευμένο προσωπικό μέσα την ίδια την κλινική/γηροκομείο. Αν μιλάμε για καθαρά ιδιωτικό, sky is the limit. Αλλά όπως τα λέει η Gala, αφού ήδη πληρώνει για γυναίκα για το σπίτι, εξετάσεις και φυσιοθεραπείες κτλ για τη μητέρα της, μάλλον μία η άλλη θα της έρθει. Και τουλάχιστον θα ξέρει ότι η σύνταξη της μάνας της πάει στην ίδια και ότι αυτά που θα πληρώνει πάνε κατευθείαν για να έχει καλή φροντίδα η μητέρα της κι όχι στον πατέρα της που και της τα παίρνει και την πρήζει κι απο πάνω.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Συνήθως τα γηροκομεία του δήμου παίρνουν την σύνταξη και αναλαμβάνουν να μεταφέρουν όταν χρειάζεται τον γέροντα στο τοπικό νοσοκομείο για εξετάσεις κτλ. Έχουν μέσα νοσοκόμες και πηγαίνει γιατρός κάνα δυο φορές την εβδομάδα. Για πιο εξειδικευμένο γηροκομείο/κέντρο αποκατάστασης, ανάλογα και με την άδεια, κάποια καλύπτουν ένα μέρος των εξόδων με συμβάσεις με τα δημόσια ταμεία ως προς το ιατρικό/φαρμακευτικό κομμάτι τουλάχιστον κι έχουν πιο εξειδικευμένο προσωπικό μέσα την ίδια την κλινική/γηροκομείο. Αν μιλάμε για καθαρά ιδιωτικό, sky is the limit. Αλλά όπως τα λέει η Gala, αφού ήδη πληρώνει για γυναίκα για το σπίτι, εξετάσεις και φυσιοθεραπείες κτλ για τη μητέρα της, μάλλον μία η άλλη θα της έρθει. Και τουλάχιστον θα ξέρει ότι η σύνταξη της μάνας της πάει στην ίδια και ότι αυτά που θα πληρώνει πάνε κατευθείαν για να έχει καλή φροντίδα η μητέρα της κι όχι στον πατέρα της που και της τα παίρνει και την πρήζει κι απο πάνω.

---

Γηροκομείο = κακές συνθήκες + πολλά λεφτά + δύσκολο να το δεχτεί η γιαγιά + κορωνοιός (όχι επισκέψεις).
Σπίτι = Λαμόγιο πατέρας + σταθερές συνθήκες + λιγότερα λεφτά αν τον χειριστείς σωστά.

Διαφωνώ πολύ με το γηροκομείο=κακές συνθήκες . Δεν είναι όλα τα γηροκομεία ίδια. Ξέρω πολλές περιπτώσεις μάλιστα που όχι μόνο είναι καλά από άποψη φροντίδας, αλλά τα γερόντια την έχουν καταβρεί!

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Διαφωνώ πολύ με το γηροκομείο=κακές συνθήκες . Δεν είναι όλα τα γηροκομεία ίδια. Ξέρω πολλές περιπτώσεις μάλιστα που όχι μόνο είναι καλά από άποψη φροντίδας, αλλά τα γερόντια την έχουν καταβρεί!

---

Ότι πληρώνεις, παίρνεις.

Gaia, δεν είμαι στο σπίτι σου για να ξέρω τις συνθήκες, αλλά είχα τη μητέρα μου σε αυτή την κατάσταση. Το τελευταίο που χρειάζεται ένας Παρκινσονικός με άνοια είναι κάποιον δίπλα του να του φωνάζει και να του γκρινιάζει. Ο πατέρας μου -ο έξυπνος- πήρε τη μητέρα μου μαζί του (όταν εκείνη είχε ακόμα επαφή με το περιβάλλον) στην κηδεία της αδελφής της! Περιττό να πω οτι η μητέρα μου χειροτέρεψε πολύ μετά από τη μεγάλη συγκίνηση που δε μπόρεσε να διαχειριστεί.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Διαφωνώ πολύ με το γηροκομείο=κακές συνθήκες . Δεν είναι όλα τα γηροκομεία ίδια. Ξέρω πολλές περιπτώσεις μάλιστα που όχι μόνο είναι καλά από άποψη φροντίδας, αλλά τα γερόντια την έχουν καταβρεί!

---

z (σπίτι με τον άντρα της στα πόδια του) > z (γηροκομείο) > z (μόνη της) , όπου z=γιαγιά.

Ξαναλέω, ο κορωνοιός έχει κάνει τα γηροκομεία πολύ επικίνδυνα.

Καθένας με τις απόψεις του, τι να σου πω...

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Ότι πληρώνεις, παίρνεις.

Gaia, δεν είμαι στο σπίτι σου για να ξέρω τις συνθήκες, αλλά είχα τη μητέρα μου σε αυτή την κατάσταση. Το τελευταίο που χρειάζεται ένας Παρκινσονικός με άνοια είναι κάποιον δίπλα του να του φωνάζει και να του γκρινιάζει. Ο πατέρας μου -ο έξυπνος- πήρε τη μητέρα μου μαζί του (όταν εκείνη είχε ακόμα επαφή με το περιβάλλον) στην κηδεία της αδελφής της! Περιττό να πω οτι η μητέρα μου χειροτέρεψε πολύ μετά από τη μεγάλη συγκίνηση που δε μπόρεσε να διαχειριστεί.

---

Ποσο δίκαιο έχεις!

Τα γηροκομεία τα φάγαμε με το κουτάλι πολλα χρόνια και μάλιστα πληρώναμε και αδρά την διαμονή της πεθεράς μου .......
Αν δεν πηγαίναμε εμεις εκεί συνέχεια θα την ειχαν όπως όλους τους υπόλοιπους ....Με τα τελειως απαραίτητα και μόνο οταν ήξεραν οτι θα ερχόταν καποιος να τους δει τους είχα περιποιημενους ..

Ασε τωρα την κατάσταση με τον κορονωιο ...για ρώτα ενα ηλικιωμένο που εχει επαφή και αντιλαμβάνεται τι γίνεται, αν δεν του λειπει η επικοινωνία με τους δικούς του αφού απαγορεύεται οποιαδήποτε επίσκεψη..

Αν σκεφτεις το γηροκομείο Gaia πρεπει να εισαι απόλυτα σίγουρη οτι όλο αυτο δεν θα επηρεάσει την ψυχολογική της κατάσταση και φυσικά οτι θα εχει την απαραίτητη φροντίδα .

Gaia, δες πού πηγαίνουν τα χρήματά σου. Είναι πολύ βασικό. Ας πούμε ότι δεν είναι κάτι παράνομο, αλλά αν είναι τζόγος; Συμφωνείς να δουλεύεις και οι κόποι σου να πηγαίνουν σε κάτι άχρηστο; Πιστεύεις ότι δίνοντας σε κάποιον χρήματα στα τυφλά, ακόμα κι αν πρόκειται για τον πατέρα σου, πράττεις καλά; Είσαι τόσο μα τόσο σίγουρη ότι τα καταθέτει απλά στην τράπεζα; Εμένα ο μπαμπάς μου δε μου ζήτησε ποτέ ούτε ένα ευρώ και είναι κι εκείνος συνταξιούχος και έχουμε και μια γιαγιά με άνοια. Εσένα σου ζητούσε ανέκαθεν, πριν ακόμα αρρωστήσει η μαμά σου. Γιατί δεν εμβαθύνεις στο πρόβλημα; Και συγγώμη κιόλας, αλλά αν εμένα μου έλεγε ο σύντροφός μου ότι κάνει αυτά που κάνεις, δεν είμαι σίγουρη αν θα συνέχιζα να είμαι μαζί του, θα σκεφτόμουν ότι κάτι δεν πάει καλά με την αντίληψή του.
Και θα μιλήσω και πιο σκληρά. Ο μπαμπάς σου είναι ένα παράσιτο και εσύ είσαι συνένοχη σ’αυτό. Δεν ορθώνεις ανάστημα και κρατάς μια τελείως παθητική στάση. Τραβάτε με κι ας κλαίω, ένα πράγμα. Δες τι ακριβώς συμβαίνει και αν ο μπαμπάς σου χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια. Θα του είσαι πιο χρήσιμη έτσι. Πες του στην τελική πως αν σε ξαναενοχλήσει γι’αυτό το θέμα, θα βγάλεις εισαγγελική εντολή να τον κλείσεις στο Δαφνί. Όχι ότι θα το κάνεις, αλλά μήπως συνέλθει, λέμε τώρα.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντησεις. Αν η μαμα μου δεχοταν να παει καπου αλλου θα την πηγαινα οσο και να κοστιζε αλλα βγαζει αφρους στην ιδεα. Σε βαθμο που απορω γιατι πολυ καλυτερα θα ηταν οπουδήποτε αλλου. Μια αλλη ιδεα που ειχα ηταν να της βρω ενα μικρο σπιτι και να της βαλω μια γυναικα να την κοιταζει. Για να γινει αυτο πρεπει να την παρω με το ετσι θελω γιατι ντρεπεται, φοβαται εχει αυτα τα τι θα πει ο κοσμος κλπ. Αυτα μου ελεγε και οταν πριν χρονια την παρακαλουσα να χωρισει. Το μονο που περιμενε ηταν να ειμαι στην Αθηνα να μπορει να ερχεται να με βλεπει να ξεχνιεται. Μονο που εγω ειμαι 13 χρονια στο εξωτερικο. Ακομα και να την εφερνα εδω που μενω ηθελα αλλα δεν μπαινει σε αεροπλανο οπως εχω ξαναπει. Ειδικα τώρα.

Πλεον κρινω απαραιτητο να την παρω απο εκει μεσα γιατι οπως ειπε και η Σονια σωστα δεν μπορω να αντιμετωπισω και τον πατέρα μου αν αγχωνομαι οτι θα επηρεαστει και η ιδια.

Αυτο που θελω απο καιρο να κανω ειναι να βρω εναν τροπο να την προτατευσω νομικα για την περίπτωση που πάρει κάποια κληρονομικα και που στην καταστασή της ουτε που θα το καταλάβει και πατερας μου που του εχει αναθεσει να τα κοιταζει εννοειται θα τα τσεπώσει. Τωρα που την "προσεχει" σιγουρα το θεωρει και δικαιωμά του.

Οσο για την ψυχιατρική βοηθεια που χρειαζεται ο πατερας μου, μου ειναι ξεκαθαρο αλλα πως πας εναν άνθρωπο στον ψυχιατρο αν ο ιδιος νομιζει οτι ειναι καλα. Παντα ειχε παρα πολλα νευρα και αρπαζεται με το παραμικρο και αυτο δεν ειναι τωρινο. Τα τελευταια χρονια οποτε πηγαινα στο σπιτι μας ειχα τοσο αγχος μην κανει καυγα στην μαμα μου που μολις ανεβαινει η εντασε του με πιανει κατι ανεξέλεγκτο σαν να ανασαινω γρήγορα μια ταραχή που δεν την ελέγχω και ενω το παθαινω μπροστα του δεν το εχει σχολιασει ποτε. Κατι σαν ενα βημα πριν παθω πανικο. Οχι γιατι τον φοβαμαι αλλα γιατι φοβαμαι για την μαμα μου.

Το ξερω οτι αυτο σε καποιους αυτο φαινεται σαν ηττοπαθης σταση απο πλευρας μου αλλα τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλα. Ο πατερας μου παντα μου ειχε αδυναμια και τουλαχιστον ασχοληθηκε πολυ μαζι μας προκειμενου να σπουδασουμε και να βρουμε καλα επαγγελματα. Ο χαρακτηρας του αντιμερωπιζοταν απο εμας σαν "δυσκολος" και κι εγω το ειχα οτι ετσι ειναι μερικοι άνθρωποι αλλα τουλαχιστον ενδιαφερετε για μας.

Οσο ηταν καλα η μαμα μου στεναχωριομουν για το πως της φεροταν. Τον μισουσα γι αυτο που της εκανε και του ειχα αδυναμια την ιδια στιγμη σαν πατερα. Ομως απο την στιγμη που η μαμα μου αρρωστησε και συνεχισε να της φερεται το ιδιο και χειροτερα και ειδα ποσο μουτρωνει και μαζι μου οταν δεν δινω λεφτα ολα εσπασαν μεσα μου. Οσο αναγκη και να εχω να εχω εναν πατερα νορμαλ και που πεφτω στην παγιδα να νομιζω οτι τον εχω, μερικες φορες δεν μπορω να του συγχωρησω αυτο που εκανε στην μανα μου.

Παντα με επαινουσε που βοηθουσα την οικογενεια μου οικονομικα το ειχε καμαρι. Με την οικονομικη κριση μειωθηκαν πολυ οι συνταξεις και σημερα παιρνει 300 ευρω ολα κι ολα και 500 η μαμα μου. Δεν ειναι πολλα. Οποτε παντα δικαιολογουσα το γεγονος οτι χρειαζονται χρηματα. Οποτε ειχα να κανω με εναν ανθρωπο που μεν νοιαζοταν για μενα αλλα φεροταν ασχημα στην μαμα μου και απο την αλλη καποιον που παιρνει λιγα λεφτα αλλα θυμώνει αν δεν του δωσεις σαν να ειναι δικα του ολα.

Οπως και να εχει τωρα το μονο που με νοιαζει ειναι να βοηθησω την μαμα μου. Τον λυπαμαι που περασε ολη την ζωη του να πηγαινοφερνει σαν σημαια την δυστυχια που ενιωθε παντα και να πνιγει οτι χαρα υπηρχε γυρω του αλλα εστω και αργα καταλαβα οτι δεν μπορω να βοηθησω. Η μαμα μου γατζωθηκε απο το τι θα πει ο κοσμος και απο τον φοβο της να κανει κατι απο μονη της κι εγω επεισα τον εαυτο μου οτι ειχα κανονικη οικογενεια ενω παντα το περιβαλλον ηταν τοξικο και ας ειχα γονεις που για μενα και οι δυο ενδιαφερονταν.

Ο πατερας μου κατεληξε να με εκμεταλλευεται και η μαμα μου να γατζωνεται συναισθηματικα για υποστήριξη.

Και ολο αυτο το βαρος το ψυχολογικο, το οικονομικο και το συναισθηματικο σε εποχες που προσπαθουσα να ξεκολλήσω τον εαυτο μου (και ακομα προσπαθω) απο ανασφάλεια, εσωστρεφεια, ενοχικα συνδρομα κλπ.

Δεν δικαιολογουμαι αλλα το βαρος υπηρχε και υπαρχει.

Έπρεπε να φυγω μακρυα απο αυτο το τοξικο περιβαλλον γιατι απλα δεν μπορουσα να υπαρξω με καποιο τροπο υγιη μεσα σε αυτο και γι αυτο εφυγα. Τωρα που βρηκα μια καποια ισορροπια κοιταζω πισω να μαζεψω οτι εχει απομεινει κυριως απο την μαμα μου.

Κανεις από τους οικειους μου δεν μπορει να το καταλαβει ολο αυτο γιατι κανεις δεν ξερει ολες τις λεπτομερειες. Μονο ο αδελφος μου μπορει που τα εχει ζησει αλλα εχει κλεισει τις πορτες κι αυτος. Γι αυτο γραφω εδω.

Τουλαχιστον αισθανομαι οτι δεν ειμαι τρελη που ενοχλουμαι και ευχαριστω οσους ενθαρρυναν για απιο αποφασιστικές κινήσεις. Βοηθάει πολυ.

Οι χειρισμοί είναι άσχημο πράγμα, αλλά αφού πρόκειται για το δικό της καλό, έχεις σκεφτεί να πολεμίσεις τις εμμονές της μάνας σου με τα ίδια της τα όπλα; Π.χ. πες της κι εσύ "Τι θα λένε στο χωριό, ότι έχεις γεράσει και θες βοήθεια κι η κόρη σου σε έχει παρατήσει στο σπιτι μόνη, λες και δεν ξέρουν και τον πατέρα μου τι δύστροπος είναι; Εμένα δεν με σκέφτεσαι καθόλου που έχω αγωνία να είσαι καλά, προσπαθώ να τα φέρω βόλτα από τόσο μακριά και θα λέει ο κόσμος κι από πάνω ότι σε άφησα αβοήθητη αν πάθεις κάτι;"

Μία φίλη μου αναγκάστηκε σε παρόμοια περίπτωση να τα πει έτσι στη γιαγιά της, εκείνη τη στιγμή της κακοφάνηκε, αλλά μετά σιγά σιγά ωρίμασε μέσα της η ιδέα και ζήτησε η ίδια να πάει να δοκιμάσει αν θα προσαρμοστεί στο γηροκομείο. Χρειάζεται και λίγη αυστηρότητα αν δεν καταλαβαίνουν αλλιώς.

Για τα υπόλοιπα που λες, φυσικά και δεν είσαι τρελή που αισθάνεσαι έτσι. Σε καταλαβαινω και εγώ και άλλοι.
Για αυτό σου είχα πει και παλιότερα ότι είσαι πολυ τυχερή που είσαι οικονομικά ανεξάρτητη και μακριά από όλες αυτές τις καταστάσεις. Φτάνει να τα δουλέψεις μέσα σου και να βάλεις όρια για να είσαι εσύ καλά πρώτα από όλα.
Ειδικά με την κρίση κτλ, είναι πάρα πολλοί οι νεοι άνθρωποι που δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά ή να ξεμπλέξουν από αρρωστημένες καταστάσεις και μένουν με τα σόγια να ψυχαναγκάζονται. Εσύ τα κατάφερες σε μεγάλο βαθμό, μην κάνεις πισωγύρισμα τώρα που περιμένεις παιδάκι και είσαι σε ένα κομβικό σημείο της ζωής σου!