Κόμπος στο λαιμό

Καλησπέρα έχω από τις 27 Οκτωβρίου που ταλαιπωρούμαι.
Ξεκίνησε με ένα βήχα κ μια περίεργη αίσθηση στο λαιμό κ στομαχι.
Πήγα σε γαστρεντερολογο, μου είπε ότι πιθανότατα από γαστρικό υγρό νοιωθω έτσι στο λαιμό.
Ο βήχας σχεδόν έχει φύγει, μου έχει μείνει το συνηθειο να καθαρίζω συχνά το λαιμό μου σαν να είναι κάτι μέσα.
Ενώ κοιμάμαι μια χαρά, ξυπνάω επίσης καλά μόλις αρχίζω να το σκέφτομαι για να μην το πάθω, το παθαίνω.
Κ ξεκινάει μετά.
Νοιωθω ένταση σε όλο το λαιμό κ στους σιαγόνες.
Πλέον μου έχει γίνει ψυχοσωματικό.
Πώς να μου φύγει αφού το σκέφτομαι συνέχεια κ πως γίνεται να μην το σκέφτομαι?
Με έχουν πιάσει τα κλάματα τώρα γιατί να μου συμβαίνουν αυτα.
Θέλω να ξεκινήσω προσπάθειες για δεύτερο παιδί κ σκέφτομαι αν έχω αυτά στο μυαλό μου θα πρέπει να μπω στη διαδικασία η να το αφήσω?
Πώς θα το αποβάλλω help...

Προφανώς κ πρέπει να σταματήσεις να το σκέφτεσαι, αλλά είναι το πιο δύσκολο από όλα, όταν έχεις κάτι ψυχοσωματικό, πως να μη του δίνεις σημασία αφού το νιώθεις, σωστά; Κι όμως, προσπάθησε τουλάχιστον να μην βάζεις άγχος πάνω από το άγχος κάθε φορά που το παρατηρείς, να συνεχίζεις κανονικά κ ας είναι κ αυτό εκεί, κ στην τελική πηγαίνεις σε έναν ωριλα, τα ψάχνει όλα κ τέλος, αυτό στο λαιμό το νιώθω κ εγώ, κ το αγνοω!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Εχει περάσει ένας χρόνος σχεδόν που παλεύω με αυτό το ψυχοσωματικό.Στην αρχή πίστευα ότι έχω πρησμένο θυροειδή η ότι έχουν θέμα οι καρωτίδες μου.Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι όταν δεν έχω καθόλου άγχος και απασχολούμαι με κάτι,δηλαδή το έχω ξεχάσει τελείως εκείνη την στιγμή ,δια μαγείας φεύγει.Ειναι πολύ δύσκολο το ξέρω και θέλει πολύ δουλειά για να το ξεπεράσεις.Πρεπει να το αφήσεις πίσω σου όμως γιατί ξέρω πως είναι αυτή η αίσθηση.

Quote:

---

Originally Posted by NewMember

Προφανώς κ πρέπει να σταματήσεις να το σκέφτεσαι, αλλά είναι το πιο δύσκολο από όλα, όταν έχεις κάτι ψυχοσωματικό, πως να μη του δίνεις σημασία αφού το νιώθεις, σωστά; Κι όμως, προσπάθησε τουλάχιστον να μην βάζεις άγχος πάνω από το άγχος κάθε φορά που το παρατηρείς, να συνεχίζεις κανονικά κ ας είναι κ αυτό εκεί, κ στην τελική πηγαίνεις σε έναν ωριλα, τα ψάχνει όλα κ τέλος, αυτό στο λαιμό το νιώθω κ εγώ, κ το αγνοω!

---

έχεις κ εσύ αυτό το θέμα με το καθάρισμα στο λαιμό???

Quote:

---

Originally Posted by Gia66

Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Εχει περάσει ένας χρόνος σχεδόν που παλεύω με αυτό το ψυχοσωματικό.Στην αρχή πίστευα ότι έχω πρησμένο θυροειδή η ότι έχουν θέμα οι καρωτίδες μου.Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι όταν δεν έχω καθόλου άγχος και απασχολούμαι με κάτι,δηλαδή το έχω ξεχάσει τελείως εκείνη την στιγμή ,δια μαγείας φεύγει.Ειναι πολύ δύσκολο το ξέρω και θέλει πολύ δουλειά για να το ξεπεράσεις.Πρεπει να το αφήσεις πίσω σου όμως γιατί ξέρω πως είναι αυτή η αίσθηση.

---

Ακριβώς το ίδιο έχεις κ εσύ???
εμένα ήταν παράλληλα κ στομάχι.
Παραλληλα όπως διάβασες με είχε πιάσει κ το στόμαχι.
Κ συνδυασα με πληροφορίες στο ίντερνετ ότι τάχα συμπτώματα αυτά είναι όντως από στομάχι.
Τώρα δεν ξέρω τι να πω.
Πίνω για λίγες μέρες χάπι για στομάχι μπας κ καλυτερεύσει κ μήπως καλυτερεύσουν κ τα υπόλοιπα.
Αν θέλεις πες μου ακριβώς κ το δικό σου ψυχοσωματικό κ πως το ξεπέρασες.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Καλησπέρα έχω από τις 27 Οκτωβρίου που ταλαιπωρούμαι.
Ξεκίνησε με ένα βήχα κ μια περίεργη αίσθηση στο λαιμό κ στομαχι.
Πήγα σε γαστρεντερολογο, μου είπε ότι πιθανότατα από γαστρικό υγρό νοιωθω έτσι στο λαιμό.
Ο βήχας σχεδόν έχει φύγει, μου έχει μείνει το συνηθειο να καθαρίζω συχνά το λαιμό μου σαν να είναι κάτι μέσα.
Ενώ κοιμάμαι μια χαρά, ξυπνάω επίσης καλά μόλις αρχίζω να το σκέφτομαι για να μην το πάθω, το παθαίνω.
Κ ξεκινάει μετά.
Νοιωθω ένταση σε όλο το λαιμό κ στους σιαγόνες.
Πλέον μου έχει γίνει ψυχοσωματικό.
Πώς να μου φύγει αφού το σκέφτομαι συνέχεια κ πως γίνεται να μην το σκέφτομαι?
Με έχουν πιάσει τα κλάματα τώρα γιατί να μου συμβαίνουν αυτα.
Θέλω να ξεκινήσω προσπάθειες για δεύτερο παιδί κ σκέφτομαι αν έχω αυτά στο μυαλό μου θα πρέπει να μπω στη διαδικασία η να το αφήσω?
Πώς θα το αποβάλλω help...

---

Μην φοβάσαι δεν είναι τίποτα είναι όλα στο μυαλό σου. Μια φίλη μου είχε ακριβώς το ίδιο πράγμα πήγε σε ψυχολόγο και της είπε να πάει να εξομολογηθεί για να ηρεμήσει. Εγώ όταν σκέφτομαι πως με πονάει η καρδιά, μετά από λίγο όντως με πονάει αλλά επειδή το σκέφτηκα. Όταν σταματήσεις να τα σκέφτεσαι θα σταματήσουν και να σε ενοχλουν

Δεν το έχω ξεπεράσει πλήρως,με πιάνει πλέον τις φορές που θα αγχωθω παρα πολύ.Νιωθω ότι έχω σφιγμένο σαγόνι καποιες φορές ,άλλες πάλι νιώθω όλους τους μυς του προσώπου μου σφιγμένους και κάνω μασάζ.Και αυτό με το λαιμό το νιώθω που να σου πω ακριβώς,εκεί που κάνει την "λακουβιτσα" κάτω από το μήλο του Αδάμ για να σου δώσω να καταλάβεις...είναι σαν να έχει βάλει κάποιος το δάχτυλο του εκεί και μου πιέζει τον λαιμό προς τα μέσα.Παντως θέμα και εγώ με το στομάχι μου έχω,πάρα πολλές καούρες,ειδικά τώρα που βρίσκομαι στον 5μπτο μήνα εγκυμοσύνης είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.Αλλα το θέμα αυτό το είχα ανέκαθεν ,όχι μόνο τώρα.Τα γαστρικά υγρά όταν ανεβαινουν πάνω στο κάνουν αυτό.Ισως ο οισοφάγος σου έχει ερεθιστεί από τα γαστρικά υγρά και νομίζεις ότι κάτι βρίσκεται εκεί.Το έχω ακούσει από πολύ κόσμο αυτό.Καλο θα ήταν να κάνεις και μια γαστροσκόπηση να ησυχάσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Gia66

Δεν το έχω ξεπεράσει πλήρως,με πιάνει πλέον τις φορές που θα αγχωθω παρα πολύ.Νιωθω ότι έχω σφιγμένο σαγόνι καποιες φορές ,άλλες πάλι νιώθω όλους τους μυς του προσώπου μου σφιγμένους και κάνω μασάζ.Και αυτό με το λαιμό το νιώθω που να σου πω ακριβώς,εκεί που κάνει την "λακουβιτσα" κάτω από το μήλο του Αδάμ για να σου δώσω να καταλάβεις...είναι σαν να έχει βάλει κάποιος το δάχτυλο του εκεί και μου πιέζει τον λαιμό προς τα μέσα.Παντως θέμα και εγώ με το στομάχι μου έχω,πάρα πολλές καούρες,ειδικά τώρα που βρίσκομαι στον 5μπτο μήνα εγκυμοσύνης είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.Αλλα το θέμα αυτό το είχα ανέκαθεν ,όχι μόνο τώρα.Τα γαστρικά υγρά όταν ανεβαινουν πάνω στο κάνουν αυτό.Ισως ο οισοφάγος σου έχει ερεθιστεί από τα γαστρικά υγρά και νομίζεις ότι κάτι βρίσκεται εκεί.Το έχω ακούσει από πολύ κόσμο αυτό.Καλο θα ήταν να κάνεις και μια γαστροσκόπηση να ησυχάσεις.

---

Με το καλό το μωράκι σου!
Κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς όσον αφορά το λαιμό σου!
Πήγα σε γαστρεντερολογο δεν μου είπε τίποτα για γαστροσκόπηση.
Μου είπε ότι όσα του αναφέρω είναι συμπτώματα ΓΟΠ.
επειδή θηλαζω δεν μου έδωσε κάποιο σκεύασμα πέρα από τα γνωστά αντιοξινα κ να κάνω διατροφή.
Όσο περνούσαν οι μέρες αν κάτι δεν ήταν σωστό να το φάω κ τι έτρωγα μου επιδείνωνε το πρόβλημα το στομαχικο κ παράλληλα κ στο λαιμό.
Τελικά πήγα κ σε ωρυλα κ είδε μια ήπια φαρυγγίτιδα αλλά δεν μου έδωσε κ αυτός θεραπεία.
Τελικά μείωσα τους θηλασμους κ πήρα χάπι για τις στομάχι το πίνω τρεις ημέρες στο στομάχι έχω δει βελτίωση.
Στο λαιμό ακόμα δεν μου έχουν φύγει τα συμπτώματα, έχουν ελαττωθεί.
Βέβαια παρατηρώ ότι οταν τα σκέφτομαι τα παθαίνω.
Αυτό που νιώθεις στο λαιμό απλά το νοιώθει ς κ βήχεις για να φύγει η καθαριζεις το λαιμό σου?

Quote:

---

Originally Posted by Olya

Μην φοβάσαι δεν είναι τίποτα είναι όλα στο μυαλό σου. Μια φίλη μου είχε ακριβώς το ίδιο πράγμα πήγε σε ψυχολόγο και της είπε να πάει να εξομολογηθεί για να ηρεμήσει. Εγώ όταν σκέφτομαι πως με πονάει η καρδιά, μετά από λίγο όντως με πονάει αλλά επειδή το σκέφτηκα. Όταν σταματήσεις να τα σκέφτεσαι θα σταματήσουν και να σε ενοχλουν

---

Τελικά πως της πέρασε της φίλης?????
Καλά ναι αν σκεφτόμαστε κάτι μας πιάνει!

Είδες μόνη σου το λες.Οταν το σκέφτεσαι το παθαίνεις.Μην βασανιζεσαι άδικα λοιπόν αφού τίποτα δεν τρέχει.Συνηθως βήχω για να φύγει ναι...άλλες φορές παίρνω απλώς βαθιά ανάσα.Καλο θα ήταν να μιλήσεις και με ψυχολόγο πάντως,θα σε βοηθήσει αρκετά να ξέρεις.

Quote:

---

Originally Posted by Gia66

Είδες μόνη σου το λες.Οταν το σκέφτεσαι το παθαίνεις.Μην βασανιζεσαι άδικα λοιπόν αφού τίποτα δεν τρέχει.Συνηθως βήχω για να φύγει ναι...άλλες φορές παίρνω απλώς βαθιά ανάσα.Καλο θα ήταν να μιλήσεις και με ψυχολόγο πάντως,θα σε βοηθήσει αρκετά να ξέρεις.

---

Έχω ξεκινήσει ήδη συνεδρίες...
Θέλω να κάνω προσπάθεια για δεύτερο παιδί κ σκέφτομαι αν έχω όλα αυτά πώς θα μπορώ να ανταπεξέλθω αν δεν μου περάσουν?
Βέβαια αν περιμένω να μου περάσουν καηκαμε...

Τότε μια χαρά.Με τον καιρό θα βλέπεις μεγάλη διαφορά..Κοίταξε η εγκυμοσύνη μου αυτή (η δεύτερη) ήρθε σε μια περίοδο της ζωής μου που δεν έχω ξεπεράσει τα διάφορα θέματα μου εντελώς.Και γενικά είχα πει ότι για δεύτερο παιδί φοβάμαι για πως θα είμαι ψυχολογικά,πως θα περάσει ανώδυνα η εγκυμοσύνη κτλ..Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να το περάσω χειρότερα.Γιατι κάποιους μήνες πριν λόγω άγχους οδηγήθηκα σε μεγάλη παράνοια.Σοκαριστηκα στο άκουσμα της δεύτερης εγκυμοσύνης,έπεσα από τα σύννεφα αλλά ο καιρός περνάει και το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα είναι αυτό το μωράκι τελικά..Μίλησα και με έναν πνευματικό και του είπα τις ανησυχίες μου και ξέρεις τι μου είπε;"Και αν αυτό το παιδάκι σου φέρει χαρά και πολλά δώρα;" Και σκέφτηκα ότι κανένα παιδάκι δεν έρχεται στον κόσμο για να αισθανθείς χειρότερα..και αν αυτό το παιδάκι που θα περιμενω με κανει και συνειδητοποιήσω ότι ανησυχώ για βλακείες και μου το στέλνει ο Θεός για να συνέλθω και να ασχοληθώ με τα σημαντικά πράγματα και όχι τις φοβίες μου;Να κάνεις ένα παιδάκι οποτε νιώσεις έτοιμη.Αν το θες τόσο ,κάτσε να περάσει ο καιρός,να το σκεφτείς 1000 φορές.1000 φορές.Βλεποντας και κάνοντας.Μην το σκέφτεσαι τώρα και αγχώνεσαι.

Θέλω να προσπαθήσω κ τώρα, δεν με αγχωνει αυτό καθόλου.
Με αγχωνει ότι μήπως αυτά που μου συμβαίνουν, δεν με αφήσουν να το χαρώ.
Από την άλλη σκέφτομαι αυτό που είπες ότι μήπως γίνω καλύτερα,μήπως το μυαλ μου φύγει από τις βλακείες.
Α κ εσύ έχεις ήδη ένα παιδάκι..
Μπράβο!
Πόσο είσαι αν επιτρέπεται?

Πόσο καιρό βλέπεις ειδικό αν επιτρέπεται;Δες πως θα πάει ,πως θα μάθεις να διαχειρίζεσαι το κομμάτι αυτό που σε ταλαιπωρεί και πιστεύω ότι μια χαρά θα τα χαρείς όλα.Γενικα η μέρα σου πως περνάει,έχεις χρόνο για τον εαυτό σου;Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και αυτό.Εστω μία ώρα την μέρα ρε παιδί μου,την έχεις για σένα;Να ξεφύγει το μυαλό σου από όλα αυτά;Είμαι 27 :)

Έχω κάνει 4 συνεδρίες!
Αύριο έχω πάλι.
Ναι έχω χρόνο για μένα δεν μπορώ να πω...
Δεν δουλεύω από τότε που γέννησα.
Εγώ σου ρίχνω μια δεκαετία+...

Ωραία τότε αφού έχεις χρόνο κάνε κάτι που θα σε αποσπά για να μπορείς να το ξεχνάς...αφού μόνη σου είπες ότι όταν το σκέφτεσαι το παθαινεις...Πόσο είναι το παιδάκι σου είναι μικρό;Μετά την γέννα θέλουμε και μπόλικο καιρό να συνέλθουμε,είναι οι ορμόνες άστα να πάνε..εμένα προσωπικά μου πήρε 1,5 χρόνο να ισιωσω

Ναι 1,5 είναι περίπου!
Κ εγώ σε αυτό το διάστημα είχα κάποιες φάσεις με άγχος αλλά κ καλές περιόδους!
Πριν μείνεις έγκυος τωρα στο δεύτερο σε τι φάση είχες φτάσει?
Είχες πολλά ψυχοσωματικά?

Ναι είχα πάρα πολλά,συνέβησαν και πολλά πράγματα όμως που τα πυροδότησαν όλα αυτά και ξεσπασανε με κρίσεις πανικού και συνεχή αμφιβολία για την υγεία μου.Ειχα πονοκέφαλο,φοβόμουν για ανεύρυσμα,είχα ταχυκαρδία,φοβόμουν για ανακοπή,είχα πόνο στο αριστερό χέρι φοβόμουν για έμφραγμα και γενικά όλο αυτό κορυφώθηκε σε μια φάση και βαρουσα αϋπνίες 1 εβδομάδας που αυτό με αποτρελανε.Δεν κοιμόμουν δευτερόλεπτο,μου είχε κολλήσει η ιδέα ότι θα κάτι θα πάθαινα στον ύπνο μου ας πούμε...έκανα ένα κάρο εξετάσεις,τα έψαξα όλα,δεν μου βρήκαν τίποτα.Μεχρι που κατάλαβα ότι δεν είναι ζωή αυτή.Επισκεφτηκα ψυχίατρο,ψυχολόγο,αλλά με τον covid όταν πρωτοαρχισε εδώ,σταμάτησα τις συνεδρίες.Τωρα στην εγκυμοσύνη είμαι σχετικά καλά ,απλά τα έχουν παίξει και λίγο οι ορμόνες μου και βλέπω συνέχεια εφιάλτες και ξυπνάω με την καρδιά μου έτοιμη να φύγει απέναντι.Επαθα και κάποιες μικρές κρίσεις πανικού του 3λεπτου αλλά πολλές έγκυες το περνάνε και αυτό το στάδιο,στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα περάσει μια βαρβατη ένα βράδυ θυμάμαι.Ειχα σφίξιμο στο στήθος,στο κεφάλι πολύ καιρό...μέχρι που έπαψα να τα σκέφτομαι και τελικά με άφησαν.Τα περισσότερα τουλάχιστον

Έχω περάσει κ εγώ περιόδους που τα έχω σκεφτεί όλα αυτά.
Είναι κ το ίντερνετ που βλέπουμε πολλά.
Πέθανε από καρκίνο ο τάδε ,από ανεύρυσμα ο άλλος κ εμείς πατάμε κ διαβάζουμε κ νομίζουμε μήπως κ εμείς έχουμε...
Εμένα αυτό πιστεύω μου πηγάζει από τον φόβο θανάτου.
Ποιος δεν φοβάται να μου πεις...

Καλά σίγουρα...ποιος δεν φοβάται..απλά είναι κάτι φυσιολογικό,δεν ζει κανεις για πάντα.Η μητρότητα πέρα από κάτι το ιερό είναι και ψυχική ασθενεια.Εμενα όλες οι παράλογες φοβίες μου ξεκίνησαν όταν έγινα μητέρα,πριν αν μου λεγες ότι έχω διάρκεια ζωής ένα μήνα θα σου λεγα οκ τι να γίνει τώρα...Τώρα τρέμω,δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς το παιδί μου.Ειναι και το ίντερνετ πολύ άτιμο πράγμα,ώρες ώρες σκέφτομαι ότι ο κόσμος παλιά ήταν καλύτερα που δεν είχε ιδέα για το τι γίνεται στον κόσμο,ποιος πεθαίνει και από τι...Το είχα συνήθεια μιλάμε,μέχρι που έπαψα όχι να ψάχνω αλλά ούτε και ειδήσεις βλέπω...Το μυαλό μπορεί να υιοθετήσει ότι ασθένεια μπορείς να φανταστείς,με όλα τα συμπτώματα χωρίς να έχεις τίποτα..

Καλημέρα!
Ναι κ εγώ σκεφτόμουν διάφορα μόλις γέννησα.
Μην πάθω κάτι κ τι θα κάνει η μικρη χωρίς εμένα κτλ...
Όντως παλαιότερα ήταν καλύτερα που δεν διαβαζαμε τίποτα.
Τώρα κ να μην θέλουμε εκεί στο fb πετάγονται μπροστά μας κ αν έχεις το μικρόβιο μέσα σου όπως εμείς ανοίγουμε να διαβασουμε...
Η ψυχολόγος μου έχει πει να μην διαβάζω τέτοια άρθρα.
Η ίδια δεν βλέπει ούτε ειδήσεις.

Τις τελευταίες μέρες εχω κ μια αίσθηση οπισθορινικης καταρροής. Σαν να κατεβαίνει κάτι από τη πίσω μεριά της μύτης προς το λαιμό.
Δεν είμαι με σιναχι ούτε μπουκωμενη.
Παιζει κ αυτό να είναι ψυχοσωματικό???
Έχει ακούσει κανένας σας κάτι ανάλογο?

Αυτό δεν το έχω ξανακουσει για ψυχολογικο σύμπτωμα...Μήπως να πας σε έναν ωρυλα;Μπορεί να έχεις αλλεργική ρυνιτιδα..Τώρα με το κρύο τι έχεις για θέρμανση;Παίζει ρόλο και η υγρασία αν είναι πολύ χαμηλή δεν κάνει..

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πια...
Μπορεί να είναι κ από την παλινδρόμηση....
Ήμουν μια χαρά πριν λίγο καιρό κ τελικά όλο κάτι έχω...

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Τελικά πως της πέρασε της φίλης?????
Καλά ναι αν σκεφτόμαστε κάτι μας πιάνει!

---

Εξομολογήθηκε Κ προσπαθούσε να έχει πολύ ψυχική ηρεμία και της περασε

Ποια από όλα τα συμπτώματα που έχω αναφέρει εγώ είχε η φίλη σου?
Κ της είχαν πει ότι προέρχονται από το στομάχι?