Η ιστορία ενός κακομαθημένου "καταθλιπτικού"

Χαιρετώ ολα τα μέλη, καινούργιος εδώ ,ωστόσο συνηθισμένος σε όλη τη φάση της "κατάθλιψης". Για να υπάρχει μια γενική εικόνα θα ήθελα να πω αρκετά βασικά πράγματα για μένα, αρκετά από το παρελθόν μου , τι παίζει στο παρόν και πως φαντάζομαι το μέλλον.Ακολουθει τεράστιο κείμενο συγγνώμη προκαταβολικά...

Ξεκινώντας να πω ότι γεννήθηκα σε μια οικογένεια κανονική προς καλή κατά τα τότε πρότυπα της ελληνικής κοινωνίας, δλδ μέτριας οικονομικής κατάστασης παππούδες, θείοι,ξαδελφια κλπ όλοι να μένουμε στη ίδια πολυκατοικία (οχι ενοίκιο),γενικά μια στενά συνδεδεμένη οικογένεια, μεχρι και εξοχικό κοινό .Εγω κανονικό αγοράκι,ωστοσο ντροπαλό, με τις εξωσχολικες δραστηριότητες μου,ήσυχος στο σχολείο αλλα παντα με 1-2 φίλους. Δούλευαν και οι 2 γονείς μου,ο πατέρας μου ήταν αυτός που με πηγαινοεφερνε σε αυτά και ήταν αρκετά αυστηρός αλλά εν τέλει περνούσαμε καλά από όσο θυμάμαι. Τέλεια ως εδώ μέχρι που φτάνω στην ηλικία των 9-10 όπου και οι γονείς μου χωρίζουν. Το κλίμα δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικό, η μάνα μου εκλεγε και ασχολούνταν μόνο με τη δουλειά της ,ο πατέρας μου εφυγε από το σπίτι και εγινε απόμακρος (είχε βρει άλλη) και εγω αναγκάστηκα να παω σε ιδιωτικό σχολείο για λόγους ωραρίου και για να μην πιέζουμε πολύ του παππούδες (από τη μεριά της μαμάς) οι οποίοι τότε ήταν τα μόνα άτομα που μπορώ να πω ότι μου στάθηκαν.

Ετσι λοιπον αρχίζει η ζωή να παίρνει την κατιούσα...από που να αρχίσω και που να τελειώσω...ο πατέρας μου μου μιλάει μια φορά το μήνα, η μάνα μου παχαίνει και έχουμε οικονομικά θέματα με τον πατέρα μου ο οποίος ηθελε να δίνει όλο και λιγότερα χρήματα, παμε σε δικαστήρια, η μάνα μου κατηγορεί σε εμένα τον πατέρα μου οτι δε νοιάζεται για μένα και έχει βρει άλλη κλπ κλπ. Εγω παρατάω τα εξωσχολικα ,παχαίνω ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ.Στο γυμνάσιο αν και με κοροϊδεύουν πάντα έχω παρέες ,αλλα δεν νοιωθω πια να ταυτίζομαι με κανέναν από αυτούς. Κατι είχε αλλάξει και δεν ήταν μόνο το οτι ημουν χοντρός. Ολοι βγαίναν έξω,ασχολούνταν με κοπέλες, εγω τίποτα, ένοιωθα οτι κατι πάει πολύ στραβά με μένα ,ένοιωθα σα τέρας και οτι τίποτα πια δεν είχε νόημα, έκλαιγα,δεν έκανα μπάνιο ,δεν ήθελα να πηγαίνω σχολείο και κάθε προσπάθεια να χάσω κιλά καταλήγε σε αποτυχία, ο πατέρας μου να με ξεφτιλίζει με τον τρόπο του για το γεγονός ότι είμαι πανχοντρος. Παμε λοιπον με τη μητέρα μου σε ψυχίατρο και μου λέει "κατάθλιψη" και αρχίζω τα Ladose. Παράλληλα το γεγονός ότι είμαστε κοντά σαν οικογένεια αρχίζει να είναι κακό γιατί όλοι στην οικογένεια σχολιάζουν εμένα και τη μανα μου για το ποσο παχύναμε, της λένε να ξαναφτιάξει τη ζωή της κατι που εγω δε θέλω γιατι νομίζω ότι θα γίνει όπως ο πατέρας μου ,εγω να βγαίνω το κακομαθημένο προβληματικό που έχει φάει τη ζωή της μάνας του .


Με κείνα και με τα άλλα μπαινω λύκειο ,ήθελα να πάω ναυτικο λύκειο ή Επαλ αν και ημουν καλος μαθητής ,δεν είχα την όρεξη ουτε τον λόγο να διαβάσω,τεμπέλη με ανέβαζαν τεμπέλη με κατέβαζαν.Απλα ήθελα να έχω μια δουλειά που θα με κανει ανεξάρτητο ώστε να φύγω όσο πιο μακριά και να ζήσω πιο ήρεμα , οπότε είπα για ΑΕΝ...εκεί άρχισαν η μάνα μου και οι παππούδες μου να μου λένε ότι θα χαραμιστω,θα φάω τη ζωή μου στη θάλασσα, ο ξάδελφός σου ειναι γιατρός και η ξαδέλφη σου δικηγόρος(είχα και αυτήν την τύχη

ο ξάδελφός σου ειναι γιατρός και η ξαδέλφη σου δικηγόρος(είχα και αυτήν την τύχη

Quote:

---

Originally Posted by godblessed123

ο ξάδελφός σου ειναι γιατρός και η ξαδέλφη σου δικηγόρος(είχα και αυτήν την τύχη

---

To ξέρεις πως με τα καράβια σε χώρες θα πηγαίνεις και χώρες δεν θα βλέπεις έτσι; Το έχεις αντιληφθεί δηλαδή πως πόσο καιρό ταξιδεύει ένας ναυτικός 7-8 μηνες μονο ουρανο και θαλασσα θα βλεπεις. Δεν θα βγαινεις εξω, δεν θα προλαβαίνεις για να βγαίνεις εξω ασε που θα είσαι 100 χιλιομετρα μακρια απο την πολή και θα είσαι αντιμέτωπος με πειρατες, την θαλασσα την ίδια, την κλεισούρα, την αποξενωση. Τα λεφτά που δίνουν οι εφοπλιστές στους ναυτικούς δεν τα χαρίζουν, δεν είναι κορόιδα οι εφοπλιστές. Εχουν δικιο που σου λένε θα χαραμίσεις την ζωή σου! Τα ξέρω απο πολύ κοντινό μου πρόσωπο, κατάρα είναι αυτό το επάγγελμα. Θα χάσεις την ζωή σου τελείως!

Quote:

---

Originally Posted by godblessed123

ο ξάδελφός σου ειναι γιατρός και η ξαδέλφη σου δικηγόρος(είχα και αυτήν την τύχη

---

Δεν ξέρω για το επάγγελμα του ναυτικού, πάντως είναι λάθος να συγκρίνουν έτσι τα επαγγέλματα.
Κάθε άνθρωπος κάνει αυτό που μπορεί.
Έχω δύο πρώτα ξαδέλφια που είναι αδέλφια μεταξύ τους και η ξαδέλφη μου έγινε δικαστής και ο αδελφός της (ξάδελφός μου) δουλεύει στην καθαριότητα του Δήμου (σκουπιδιάρης).
Και οι δύο ευτυχισμένοι με τις οικογένειές τους και έχουν άριστες σχέσεις σαν αδέλφια (δεν υπάρχει καμία ζήλια ή κόμπλεξ).
Γιατί θα πρέπει να γίνεις κάτι που έγινε κάποιος άλλος;
Μην το κυνηγάς καθόλου αυτό αν θέλεις να ευτυχήσεις. Είναι μεγάλο λάθος.
Φτιάξε την δική σου "ιστορία", σύμφωνα με τις δικές σου ανάγκες.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Δεν ξέρω για το επάγγελμα του ναυτικού, πάντως είναι λάθος να συγκρίνουν έτσι τα επαγγέλματα.
Κάθε άνθρωπος κάνει αυτό που μπορεί.
Έχω δύο πρώτα ξαδέλφια που είναι αδέλφια μεταξύ τους και η ξαδέλφη μου έγινε δικαστής και ο αδελφός της (ξάδελφός μου) δουλεύει στην καθαριότητα του Δήμου (σκουπιδιάρης).
Και οι δύο ευτυχισμένοι με τις οικογένειές τους και έχουν άριστες σχέσεις σαν αδέλφια (δεν υπάρχει καμία ζήλια ή κόμπλεξ).
Γιατί θα πρέπει να γίνεις κάτι που έγινε κάποιος άλλος;
Μην το κυνηγάς καθόλου αυτό αν θέλεις να ευτυχήσεις. Είναι μεγάλο λάθος.
Φτιάξε την δική σου "ιστορία", σύμφωνα με τις δικές σου ανάγκες.

---

και τις δικες σου δυνατοτητες/ικανοτητες, να συμπληρωσω...

Δε μας ειπες τι ηλικια εχεις.τελοσπαντων να σου θυμισω οτι η ζωη σου ειναι δικη σου κ θα κανεις οτι θες εσυ.αν θες να πας ναυτικο θα πας αν μετα απο λιγο βαρεθεις η αλλαξεις γνωμη κ πιστευεις οτι δε σου ταιριαζει το ναυτικο οτι εκανες λαθος εχεις καθε δικαιωμα να το παρατησεις κ να δοκιμασεις κατι αλλο.ποτε ομως μην επιλεγεις κατι με την λογικη οτι δεν εισαι αξιος για κατι καλυτερο.δοκιμασε....αλλαξε γνωμη...ξαναδοκιμασε...εκειν ο που μας αρεσει το μπορουμε.καμια φορα δεν ξερουμε τι μας αρεσει γι αυτο δοκιμαζουμε διαφορα.κλεισε τ αυτια σου οταν μιλανε ανθρωποι που τα καναν μανταρα στη ζωη τους η σε ανθρωπους που συμφωνα με την κοινωνια ειναι επιτυχημενοι αλλα οι ιδιοι νιωθουν δυστυχισμενοι.Κανενα επαγγελμα δε σου εξασφαλιζει προσωπικη ευτυχια.τα πτυχια δε λενε τιποτα αλωστε σε οποιαδηποτε περιοδο της ζωης μας αν θελουμε μπορουμε να παμε να παρουμε ενα πτυχιο.Η ζωη εχει αλλαξει δεν ειναι οπως την μαθαν οι παπουδες σου.σημερα δεν υπαρχει σταθεροτητα ολα αλλαζουν συνεχεια.συνεχεια χρειαζεται να εξελισσεσαι στη δουλεια σου η ακομα κ να αλλαξεις επαγγελμα για να ανταπεξελθεις στις αλλαγες.γνωριζω κοπελα που ειχε σπουδασει κ μετα τις σπουδες της δεν εβρισκε δουλεια.μετα εγινε κομμωτρια ανοιξε το δικο της κομμωτηριο.να εισαι ευελικτος.Σιγουρα η δυσκολη εφηβεια σου αφησε προβλημματα αυτοεκτιμησης πιστευω οτι τωρα πρεπει να αναλαβεις εσυ τον εαυτο σου να τον φροντισεις εσυ.ξεκινα ψυχοθεραπεια να μαθεις να αγαπας τον εαυτο σου κ μετα ολα θα ειναι πιο ευκολα

Για κάποιο λόγο δεν ανέβηκε όλη η ιστορία...πιθανώς λόγο της έκτασης, anyway θα την ανεβάσω σε part

ο ξάδελφός σου ειναι γιατρός και η ξαδέλφη σου δικηγόρος(είχα και αυτήν την τύχη) και αντε γράψε για να βγαλεις ασπροπροσωπη τη μάνα σου και για να μπεις στο ματι όλων και ειδικά του πατέρα σου,ο οποίος παρεμπιπτόντως κάθε φορά που ελεγα οτι δε μαρεσει το σχολείο απλα κρατούσε μια απαξιωτική στάση.

Ε λοιπόν θα βάλω τα δυνατά μου είπα και θα κάνω οτι καλύτερο μπορώ ...και να το γενικό λύκειο και να τα ιδιαίτερα στα θετικά μαθηματα με λεφτά των παππουδων απο 1η λύκειου.Εγω να παίζω βιντεοπαιχνιδια ,να τρώω και να διαβάζω,κοινωνική ζωή 0...είχα φίλους, χρόνων μάλιστα, αλλα δεν αισθανόμουν σαν και αυτούς,οποτε δε μπορούσα να ερθω κοντα και να ακολουθήσω.Πραγμα φυσιολογικό αφού ημουν 120 κιλά 176 ύψος πέρα του τι συνέβαινε σπίτι.

Fast forward 2016 3η λυκείου είχα γίνει από τους καλύτερους στη φυσική και στα μαθηματικά στη τάξη μου τουλάχιστον . Ωστόσο ακόμα δεν ήξερα που ακριβώς ήθελα να πάω,αισθανόμουν χάλια, το μόνο που ήθελα ήταν να βγάλω μόρια.Α ναι ξέχασα να αναφέρω ότι στη 2η λυκείου είδα ότι είχα αρχίσει να χάνω μαλλιά ( αχ γλυκά μου γονίδια ).Ολοι τότε με παρέπεμπαν να παω πολυτεχνείο και ο πατέρας μου ενθουσιαστηκε με την ιδέα, ωστόσο δε μπορώ να πω ότι με πιεσε.Να σπουδάσω επαρχία δε γινόταν με βάση τα οικονομικα της μάνας μου και την αστάθεια που υπήρχε με τον πατέρα μου. Οποτε πια ο στόχος ήταν πολυτεχνείο Αθήνα. Κλάματα,φαγητό και διάβασμα repeat.Ενα μήνα πριν δώσω είχα φτάσει τα 138 κιλά και λέω ας παω να δώσω αλλα εν τέλει θελω ΑΕΝ το πολυ διάβασμα δεν ειναι για μένα...και παμε παλι ,θα σε φάει η θάλασσα, ολα τα παρατάς,εισαι τεμπέλης, φυγοπονος, και το φοβερό...δε θα χωράς να περνάς από τις πόρτες του καραβιου ...

Πανελλήνιες ωρα μηδέν...γράφω 19000 μόρια μπορώ να περάσω όπου θέλω από σχολές ,από πόρτες βέβαια ισα - ισα , 140 κιλά νεο ρεκορ. Σχολείο τέλος αρχίζει ένα από τα πιο όμορφα καλοκαιρια...βέβαια για μένα απλα θα είναι ένα από τα χειρότερα γιατι ποιος θέλει να είναι 140 κιλά και να είναι εξω στις παραλίες και να παρταρει; Καμια κοπέλα δε θα ήθελε μια φαλαινα σε 2 πόδια...φιλοι και γνωστοί λοιπον παρταρανε και εμενα με αντιμετώπιζαν με απαξίωση... Ε νταξει λεω θα με ξεπληρώσει η σχολη, θα ναι γαματα...Δεν ήταν...τα μαθήματα ήταν δύσκολα, ακαταλαβιστικα και βαρετά και δε έκανα με κανέναν παρέα...μισούσα θανατηφόρα το πως ημουν, το σώμα μου και τη μούρη μου και μισούσα τη σχολή που προσπάθησα τόσο για αυτήν.Εν τω μεταξύ οι γονείς καμαρώναν σα τα παγονια,η στάση του πατέρα μου είχε αλλάξει τελείως πια ήταν σχετικά υποστηρικτικός. Ήμουν χαμένος...ένοιωθα οτι είχα πιάσει πάτο...ένα πράγμα είχαν προτείνει όλοι τόσα χρόνια και όλα τα ψυχολογικά θα φτιάξουν...αδυνάτισμα,εγω αυτό δε το πίστευα βέβαια γιατί είχα θέμα με τη μούρη,τα μαλια μου και αν αδυνάτιζα θα είχα θέμα και με το δέρμα μου ...

18 χρονων 137 κιλά Χριστούγεννα 2016 - 21 χρονων Χριστούγεννα 2018 90 κιλά - 82 κιλα καλοκαίρι 2019...Με φυσικό τρόπο ολα .Αυτά τα χρονια αρκετη γυμναστική από την τελείως ακινησία ,διατροφή κλπ...Η σχολη έμεινε πίσω και δε μαρεσε και δε μαρέσει σχεδόν καθόλου .Χρωστάω πανω από τα μισά μαθήματα και ειμαι 5ο έτος...Και που αδυνατισα το σώμα μου ακόμα ειναι χάλια...η μούρη το ίδιο...τα μαλια λιγότερα...δεν θεωρώ ότι έζησα αυτά που αξιζε να ζήσω ως φυσιολογικό άτομο και η απαξίωση της εξωτερικής μου εμφάνισης υφίστανται ακόμα και ως κανονικός από άποψη κιλών...Μπήκα στρατό 2019 με 2020 ,ξαναπηγα 90 κιλα και νοιώθω πάλι χάλια. Εχω μια σχολη που δε μαρεσει και ειναι αρκετά δύσκολη και νοιωθω πιο κουρασμένος και αδικημένος από ποτε...εχω σταματήσει την πολυ γυμναστική και διαβάζω αλλα μισώ κάθε λεπτό...Αυτή τη στιγμή δεν εχω κατι που να με χαροποιεί...συνηθισμένο το βουνό στα χιόνια,αλλα θεωρητικά προσπάθησα νομίζω για κάτι καλύτερο. Δεν είμαι ακριβώς στεναχωρημένος πια,απλά νευριασμένος και τελείως αδιάφορος απέναντι στη ζωή,απλά θελω να αφεθώ και ας πάει όπου θέλει. Έχω καταλήξει ένα τοξικό κουφάρι ανθρώπου που αντιμετωπίζει όλη τη ζωή με ειρωνία,αδιαφορία,μιζέρια και έντονη μισανθρωπιά ενω βρίσκομαι σε μια συνεχής εσωτερική διαμάχη για το τι πρέπει να κάνω γιατί είμαι τόσο εγωιστής που δε δέχομαι να πέφτω όλο και πιο χαμηλά (βλέπετε την αντίφαση ετσι...)

Κάθε γνώμη δεκτή.Αν έχετε κάποια παρόμοια ιστορία θα 'θελα πολύ να την ακούσω

δεν ειναι η εκταση το προβλημα. το προβλημα ειναι οτι κολλας γραμματα με σημεια στιξης , χωρις να αφηνεις πουθενα κενα και κοβεται..

η γνωμη μου ειναι, οτι χρειαζεσαι ψυχοθεραπεια.
δεν λυνονται τα θεματα σου με συζητησεις σε ενα φορουμ.
δενε χει χαπακι για να αλλαξουν ολα. εκανες μεγαλες προσπαθειες, καταφερες πολλα, δεν λυνονται τα θεματα σου, χωρις να φιαξεις την ψυχικη σου κατασταση.

Εν τέλει ήταν κάτι emoji που έβαζα απο το κινητό και δεν τα αναγνώριζε.

Όσο για την ψυχοθεραπεία προσπάθησα μια περίοδο να κάνω αλλά αισθανόμουν οτι κάναμε κύκλους γύρω απο ένα άλυτο πρόβλημα...Οτι λέγαμε απλά το ξαναλέγαμε και την επόμενη βδομάδα ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα

Βρες τον Δημήτρη Τσελιο κ ζητά του βοηθεια

Γεία σου και καλως ήρθες!

Ο ανθρωπος δεν ειναι μονο ενα σωμα είναι πολλα περισσότερα. Με απολυτη σιγουρια η ζωή σου από το χωρισμό των γονιων σου και μετα δεν είναι όπως θα ήθελες να είναι. ΟΜΩΣ εγω βλεπω δυο μεγαλες επιτυχιες στην ζωη σου.

1. Εγραψες πολυ καλα στις Πανελλήνιες. Ενας ανθρωπος που τραβαει τετοια ζορια στην εφηβεια δεν θα είχε ενεργεια για διαβασμα. Εχω δωσει Πανελληνιες και ξερω τι ψυχικη δυναμη χρειαζεται. Με ενα σταθερο περιβαλλον οπως ηταν το δικο μου και παλι ενιωθα να πνιγομαι. ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΠΡΑΒΟ για αυτην την σου την επιτυχια.

2. Ως ανθρωπος με πααρα μα παρα πολλα χρονια διατροφικης διαταραχης και με προβληματα κιλων, το να χασεις σταδιακα και με υπομονη τα κιλα σου για μενα ειναι σχεδον ουτοπικο. Ακομα και τωρα που ειμαι αδυνατη πλεον νιωθω οτι θα καταρευσουν σε μια μερα. Εσυ τα καταφερες τα διατηρησες και είσαι σε ενα καλο μονοπατι.

Το ζητηματα σου ομως ξεπερνανε το τι θα κανω στην ζωη μου; Ειναι πολυ πολυ πολυ βαθυα. Τα βασανα σου έχουν "ποτισει" την ζωη σου και το μοναδικο πραγμα που μπορεις να κανεις για να σωθείς ειναι ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ. ειναι ο μοναδικος τροπος να βρεις γαληνη. Εκανα πολλα χρονια να το καταλαβω και χιλιομετανιωνω που εχασα τοσα χρονια ζωης βασανισμενη.

Είσαι νεος, οοοολη η ζωη ειναι μπροστα σου και εγω που ειμαι 30 λεω το ίδιο σ εμενα. Δεν θα σου πω η ομορφια ειναι μεσα μας σε μια κοινωνια της εικονας, εαν γαληνεψεις και λυσεις τα θεματα σου θα δεις το ποσο ομορφος εισαι δυστυχως η θλιψη μας κανει να εχουμε λαθος εικονα.

στη διαθεση σου εαν χρειαζεσαι βοηθεια για ψυχολογο.

Quote:

---

Originally Posted by godblessed123

Για κάποιο λόγο δεν ανέβηκε όλη η ιστορία...πιθανώς λόγο της έκτασης, anyway θα την ανεβάσω σε part

ο ξάδελφός σου ειναι γιατρός και η ξαδέλφη σου δικηγόρος(είχα και αυτήν την τύχη) και αντε γράψε για να βγαλεις ασπροπροσωπη τη μάνα σου και για να μπεις στο ματι όλων και ειδικά του πατέρα σου,ο οποίος παρεμπιπτόντως κάθε φορά που ελεγα οτι δε μαρεσει το σχολείο απλα κρατούσε μια απαξιωτική στάση.

Ε λοιπόν θα βάλω τα δυνατά μου είπα και θα κάνω οτι καλύτερο μπορώ ...και να το γενικό λύκειο και να τα ιδιαίτερα στα θετικά μαθηματα με λεφτά των παππουδων απο 1η λύκειου.Εγω να παίζω βιντεοπαιχνιδια ,να τρώω και να διαβάζω,κοινωνική ζωή 0...είχα φίλους, χρόνων μάλιστα, αλλα δεν αισθανόμουν σαν και αυτούς,οποτε δε μπορούσα να ερθω κοντα και να ακολουθήσω.Πραγμα φυσιολογικό αφού ημουν 120 κιλά 176 ύψος πέρα του τι συνέβαινε σπίτι.

Fast forward 2016 3η λυκείου είχα γίνει από τους καλύτερους στη φυσική και στα μαθηματικά στη τάξη μου τουλάχιστον . Ωστόσο ακόμα δεν ήξερα που ακριβώς ήθελα να πάω,αισθανόμουν χάλια, το μόνο που ήθελα ήταν να βγάλω μόρια.Α ναι ξέχασα να αναφέρω ότι στη 2η λυκείου είδα ότι είχα αρχίσει να χάνω μαλλιά ( αχ γλυκά μου γονίδια ).Ολοι τότε με παρέπεμπαν να παω πολυτεχνείο και ο πατέρας μου ενθουσιαστηκε με την ιδέα, ωστόσο δε μπορώ να πω ότι με πιεσε.Να σπουδάσω επαρχία δε γινόταν με βάση τα οικονομικα της μάνας μου και την αστάθεια που υπήρχε με τον πατέρα μου. Οποτε πια ο στόχος ήταν πολυτεχνείο Αθήνα. Κλάματα,φαγητό και διάβασμα repeat.Ενα μήνα πριν δώσω είχα φτάσει τα 138 κιλά και λέω ας παω να δώσω αλλα εν τέλει θελω ΑΕΝ το πολυ διάβασμα δεν ειναι για μένα...και παμε παλι ,θα σε φάει η θάλασσα, ολα τα παρατάς,εισαι τεμπέλης, φυγοπονος, και το φοβερό...δε θα χωράς να περνάς από τις πόρτες του καραβιου ...

Πανελλήνιες ωρα μηδέν...γράφω 19000 μόρια μπορώ να περάσω όπου θέλω από σχολές ,από πόρτες βέβαια ισα - ισα , 140 κιλά νεο ρεκορ. Σχολείο τέλος αρχίζει ένα από τα πιο όμορφα καλοκαιρια...βέβαια για μένα απλα θα είναι ένα από τα χειρότερα γιατι ποιος θέλει να είναι 140 κιλά και να είναι εξω στις παραλίες και να παρταρει; Καμια κοπέλα δε θα ήθελε μια φαλαινα σε 2 πόδια...φιλοι και γνωστοί λοιπον παρταρανε και εμενα με αντιμετώπιζαν με απαξίωση... Ε νταξει λεω θα με ξεπληρώσει η σχολη, θα ναι γαματα...Δεν ήταν...τα μαθήματα ήταν δύσκολα, ακαταλαβιστικα και βαρετά και δε έκανα με κανέναν παρέα...μισούσα θανατηφόρα το πως ημουν, το σώμα μου και τη μούρη μου και μισούσα τη σχολή που προσπάθησα τόσο για αυτήν.Εν τω μεταξύ οι γονείς καμαρώναν σα τα παγονια,η στάση του πατέρα μου είχε αλλάξει τελείως πια ήταν σχετικά υποστηρικτικός. Ήμουν χαμένος...ένοιωθα οτι είχα πιάσει πάτο...ένα πράγμα είχαν προτείνει όλοι τόσα χρόνια και όλα τα ψυχολογικά θα φτιάξουν...αδυνάτισμα,εγω αυτό δε το πίστευα βέβαια γιατί είχα θέμα με τη μούρη,τα μαλια μου και αν αδυνάτιζα θα είχα θέμα και με το δέρμα μου ...

18 χρονων 137 κιλά Χριστούγεννα 2016 - 21 χρονων Χριστούγεννα 2018 90 κιλά - 82 κιλα καλοκαίρι 2019...Με φυσικό τρόπο ολα .Αυτά τα χρονια αρκετη γυμναστική από την τελείως ακινησία ,διατροφή κλπ...Η σχολη έμεινε πίσω και δε μαρεσε και δε μαρέσει σχεδόν καθόλου .Χρωστάω πανω από τα μισά μαθήματα και ειμαι 5ο έτος...Και που αδυνατισα το σώμα μου ακόμα ειναι χάλια...η μούρη το ίδιο...τα μαλια λιγότερα...δεν θεωρώ ότι έζησα αυτά που αξιζε να ζήσω ως φυσιολογικό άτομο και η απαξίωση της εξωτερικής μου εμφάνισης υφίστανται ακόμα και ως κανονικός από άποψη κιλών...Μπήκα στρατό 2019 με 2020 ,ξαναπηγα 90 κιλα και νοιώθω πάλι χάλια. Εχω μια σχολη που δε μαρεσει και ειναι αρκετά δύσκολη και νοιωθω πιο κουρασμένος και αδικημένος από ποτε...εχω σταματήσει την πολυ γυμναστική και διαβάζω αλλα μισώ κάθε λεπτό...Αυτή τη στιγμή δεν εχω κατι που να με χαροποιεί...συνηθισμένο το βουνό στα χιόνια,αλλα θεωρητικά προσπάθησα νομίζω για κάτι καλύτερο. Δεν είμαι ακριβώς στεναχωρημένος πια,απλά νευριασμένος και τελείως αδιάφορος απέναντι στη ζωή,απλά θελω να αφεθώ και ας πάει όπου θέλει. Έχω καταλήξει ένα τοξικό κουφάρι ανθρώπου που αντιμετωπίζει όλη τη ζωή με ειρωνία,αδιαφορία,μιζέρια και έντονη μισανθρωπιά ενω βρίσκομαι σε μια συνεχής εσωτερική διαμάχη για το τι πρέπει να κάνω γιατί είμαι τόσο εγωιστής που δε δέχομαι να πέφτω όλο και πιο χαμηλά (βλέπετε την αντίφαση ετσι...)

Κάθε γνώμη δεκτή.Αν έχετε κάποια παρόμοια ιστορία θα 'θελα πολύ να την ακούσω

---

Στο χημικων-μηχανικών ήμουν εγώ πριν απο 20 χρόνια. Να σου πω κάτι να στρωθείς να διαβάσεις να πάρεις το πτυχίο και άσε τώρα τα δεν μου αρέσει η σχολή και τέτοια. Να κάτσεις να στρωθείς να διαβάσεις, τι θα κάνεις στη ζωή σου; Και μην μου πεις την γνωστή ανοησία και να το πάρω θα μείνω άνεργος γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι πόρτα μπορεί να σου ανοίξει ένα πτυχίο από το Πολυτεχνείο. Ακόμα και σε μεταπτυχιακό, να στρωθείς να διαβάσεις διαφορετικά σε βλέπω να διαβάζεις στα 30φεύγα σου (αν γίνεται κιόλας, δεν ξέρω αν γίνεται γιατί έχουν αλλάξει τα συστήματα) και τότε θα είναι πραγματικά δύσκολο!

Βάλε στόχο το πτυχίο σου και ας μην σου αρέσει ως επαγγελματική κατεύθυνση.
Οι λόγοι: 1) Το πτυχίο ανοίγει επαγγελματικούς δρόμους που μπορεί τώρα να μην τους βλέπεις με καλό μάτι, όμως μπορεί μελλοντικά να αλλάξεις γνώμη και να δεις επαγγελματικές θέσεις που θα σου ταίριαζαν. Ή με κάποιο μεταπτυχιακό σε άλλο τομέα να βρεις αργότερα κάτι που θα σε ενθουσιάσει.
2) Το να παρατήσεις μια προσπάθεια που έχεις ξεκινήσει εδώ και πέντε χρόνια, από την τρίτη Λυκείου θα είναι συναισθηματικά μια τεράστια αποτυχία που θα κουβαλάς πάντα μαζί σου και που "ύπουλα" θα ρίχνει, σε βάθος χρόνου, την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή σου.
Αυτό στο λέω εκ πείρας, επειδή εγώ αυτό έκανα και ήταν μεγάλο σφάλμα. Παράτησα την σχολή μου στο Πανεπιστήμιο (ΕΚΠΑ Οικονομικό) για μόλις δύο μαθήματα. Εργαζόμουν και είχα αυτό το άλλοθι στον εαυτό μου και έχασα πολλές ευκαιρίες λόγω αυτού.
Τελικά, ήταν τόσο ενοχλητικό το "αγκάθι" μέσα μου που πήγα και συνέχισα και πήρα το πτυχίο μου μετά από 30 χρόνια, στα 52 μου! Και όχι μόνον αυτό αλλά παρακολούθησα και σχεδόν όλα τα μαθήματα της σχολής μου ξανά, για να επικαιροποιήσω τις γνώσεις μου στην επιστήμη της Οικονομίας.
Βέβαια, πρακτικά δεν με ωφέλησε σε κάτι πλέον, όμως έκλεισε αυτή η συναισθηματική "τρύπα" που πάντα με ακολουθούσε, έστω και αργά.
Και μάλιστα, στο Πανεπιστήμιο γνώρισα και άλλα 5-6 άτομα της ηλικίας μου περίπου που και αυτοί έκαναν το ίδιο και είχαν τα ίδια συναισθήματα.
Γι αυτό εγώ θα επιμείνω να κάνεις την προσπάθεια να τελειώσεις την σχολή βάζοντας παραβλέποντας το γεγονός ότι δεν σου αρέσει η σχολή.
Εξάλλου, κανείς δεν σε εμποδίζει να μάθεις μετά κάτι που σου αρέσει περισσότερο.

Quote:

---

Originally Posted by godblessed123

Εν τέλει ήταν κάτι emoji που έβαζα απο το κινητό και δεν τα αναγνώριζε.

Όσο για την ψυχοθεραπεία προσπάθησα μια περίοδο να κάνω αλλά αισθανόμουν οτι κάναμε κύκλους γύρω απο ένα άλυτο πρόβλημα...Οτι λέγαμε απλά το ξαναλέγαμε και την επόμενη βδομάδα ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα

---

ισως πρεπει να δοκιμασεις αλλον ψυχοθεραπευτη.
ουτε το θεμα των σπουδων θα σου λυσει το θεμα που εχεις με την εμφανιση σου, ουτε το θεμα της εμφανισης θα του λυσει το θεμα με τις σπουδες και τον επαγγελματικο προσανατολισμο. τα εχεις κανει ολα ενα κουβαρι και θελεις καπως να λυθουν μαγικα, ολα μαζι.
δεν γινεται αυτο...
πρεπει να ξεμπερδεψεις τα μπερδεματα σου και να τα λυσεις ενα- ενα υπομονετικα..
συμφωνω με τους παραπανω, οτι δεν πρεπει να παρατησεις τις σπουδες σου..

Δεν πολυκατάλαβα, τελικά είσαι ΕΑΝ ή εκεί που θέλαν οι δικοί σου; Είναι λογικό αν ασχολείσαι με το ζόρι τόσα χρόνια με κάτι που δεν σε γεμίζει να σου ρίχνει την ψυχολογία, ωστόσο ίσως πρέπει να το δεις σαν ένα βήμα για να κάνεις κάτι άλλο. Τι είναι αυτό το άλλο που θα σου άρεσε να κάνεις; Ίσως το πτυχίο από την τωρινή σχολή σου σου ανοίξει δρόμους για κάποια εξειδίκευση πάνω σε κάτι άλλο ή σου προσφέρει γνωριμίες με άτομα και έμμεση διέξοδο για αλλού. Καλό θα ήταν να κάτσεις να θέσεις κάποιους στόχους και να δεις πως θα τους πετύχεις πάνω σε αυτό.

Κοίταξε να δεις, τον εαυτό σου παντού τον κουβαλάς, ωστόσο και το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Τόσο καιρό που σπούδαζες και έφυγες μακριά από το σπίτι δεν είναι λογικό να λες ότι γνωστοί και φίλοι σε απαξίωναν. Τι σόι φίλοι είναι αν σε απαξιώνουν; Κουβαλάς την χαμηλή αυτοεικόνα από το σπίτι σου, αλλά δεν βλέπω να έκανες και προσπάθειες να την αλλάξεις. Εστίασες ίσως στο ότι το πρόβλημα είναι τα κιλά και η εξωτερική εμφάνιση, έκανες τόση προσπάθεια σε αυτόν τον τομέα, αλλά η ψυχολογία σου δεν άλλαξε γιατί το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ξεκόλλα από την εξωτερική εμφάνιση. Άντε να το δεχτώ ότι όσο πιο εμφανίσιμος είναι κάποιος τόσο πιο εύκολη μπορεί να είναι η αρχική προσέγγιση με το αντίθετο φύλο (που κι αυτό παίζεται). Ωστόσο γιατί η εμφάνισή σου να σε έχει εμποδίσει να έχεις παρέες κι ενδιαφέροντα- κι από εκεί να κάνεις και σχέσεις και πιο στενούς φίλους; Όλοι γύρω σου ασχολούνται με το modeling και δεν έχετε κοινά σημεία; Δεν νομίζω. Κάτι κάνεις λάθος στον τρόπο που σχετίζεσαι με τους ανθρώπους λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης που έχεις. Είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία όσο σπουδάζεις και πρακτικά δεν έχεις όλη την ώρα την οικογένεια πάνω από το κεφάλι σου να το δουλέψεις και να μην την έχεις και μέσα στο κεφάλι σου και να σταθείς στα πόδια σου. Εσύ τι θεωρείς ότι πήγε λάθος στα χρόνια των σπουδών σου και δεν το κατάφερες αυτό και κλείστηκες στον εαυτό σου;

Όπως είπαν και οι άλλοι, φαίνεται ότι έχεις δυνατά σημεία στον χαρακτήρα σου. Όταν βάζεις στόχο κάτι μπορείς και το πετυχαίνεις. Θέσε λοιπόν σωστούς στόχους που να είναι πραγματικά δικοί σου αυτή τη φορά! Προσπάθησε να κάνεις αλλαγές ένα βήμα τη φορά και στον τομέα της κοινωνικότητας. Αν δεν δεις πρόοδο ή μετά από ένα εύλογο διάστημα δεν έχεις βρει ακόμα κάποιον μπούσουλα, καλό είναι να ξεκινήσεις συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο να σε βοηθήσει. Ωστόσο μην ξεχνάς ότι οι ειδικοί είναι μία βοήθεια να βρούμε την λύση στα προβλήματά μας, τη λύση την βρίσκουμε οι ίδιοι, δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι.

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας !
Η αλήθεια είναι οτι ξανασκέφτομαι την ψυχανάλυση τώρα που τελείωσα με το στρατό. Όσο για τη σχολή το ξέρω οτι να την αφήσω χωρίς να έχω κάτι εφεδρικό στο μυαλό μου θα ήταν μεγάλο λάθος. Το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης και αυτό ακόμα το κυνηγάω πήγα και σε πλαστικό και ρώτησα για τυχόν χειρουργείο αλλά είναι ακριβό και επίπονο. Τώρα ακολουθώ μια θεραπεία με ενέσεις ανάπλασης...όλα αυτά με λεφτά των γονιών μου που με κάνει να νοιώθω ακόμα πιο άσχημα. Απλά κάθε μέρα που περνάει αισθάνομαι οτι η όλη κατάσταση δε αξίζει τον κόπο και με πειράζει πάρα πολύ που μέχρι στιγμής αν και έχω κοντινούς φίλους με κανέναν δεν έχω αισθανθεί οτι με καταλαβαίνει ή οτι βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Όσο για το θέμα κοπέλας ούτε λόγος , μέχρι στιγμής όσες προσπάθειες έκανα έπεσαν στο κενό. Μάλιστα με όποιες έκανα προσπάθεια ούτε καν αισθανόμουν κάτι απλά ήθελα να δω μέχρι που μπορώ να φτάσω (τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά) , το ξέρω οτι αυτό που λέω είναι άσχημο αλλά ήθελα και εγώ μετά από τόσα χρόνια μια επιβεβαίωση την οποία τελικά δε πήρα.

Γενικά το να αναρωτιέσαι όλη μέρα αν όλη αυτή η τρέλα της ζωής έχει νόημα είναι φουλ κουραστικό ακόμα και αν δε κάνεις κάτι. Όταν νοιώθεις μάλιστα οτι οι προσπάθειες σου κάθε φορά πέφτουν στο κενό αυτή η φωνούλα που σου λέει παράτα τα ακούγεται πιο λογική. Βέβαια στο τέλος της ημέρας αυτή είναι η ζωή, κανείς δε σου υποσχέθηκε οτι είναι δίκαιη και ωραία και για άλλους μάλιστα είναι χειρότερη και πιο άδικη...

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Δεν πολυκατάλαβα, τελικά είσαι ΕΑΝ ή εκεί που θέλαν οι δικοί σου; Είναι λογικό αν ασχολείσαι με το ζόρι τόσα χρόνια με κάτι που δεν σε γεμίζει να σου ρίχνει την ψυχολογία, ωστόσο ίσως πρέπει να το δεις σαν ένα βήμα για να κάνεις κάτι άλλο. Τι είναι αυτό το άλλο που θα σου άρεσε να κάνεις; Ίσως το πτυχίο από την τωρινή σχολή σου σου ανοίξει δρόμους για κάποια εξειδίκευση πάνω σε κάτι άλλο ή σου προσφέρει γνωριμίες με άτομα και έμμεση διέξοδο για αλλού. Καλό θα ήταν να κάτσεις να θέσεις κάποιους στόχους και να δεις πως θα τους πετύχεις πάνω σε αυτό.

Κοίταξε να δεις, τον εαυτό σου παντού τον κουβαλάς, ωστόσο και το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Τόσο καιρό που σπούδαζες και έφυγες μακριά από το σπίτι δεν είναι λογικό να λες ότι γνωστοί και φίλοι σε απαξίωναν. Τι σόι φίλοι είναι αν σε απαξιώνουν; Κουβαλάς την χαμηλή αυτοεικόνα από το σπίτι σου, αλλά δεν βλέπω να έκανες και προσπάθειες να την αλλάξεις. Εστίασες ίσως στο ότι το πρόβλημα είναι τα κιλά και η εξωτερική εμφάνιση, έκανες τόση προσπάθεια σε αυτόν τον τομέα, αλλά η ψυχολογία σου δεν άλλαξε γιατί το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ξεκόλλα από την εξωτερική εμφάνιση. Άντε να το δεχτώ ότι όσο πιο εμφανίσιμος είναι κάποιος τόσο πιο εύκολη μπορεί να είναι η αρχική προσέγγιση με το αντίθετο φύλο (που κι αυτό παίζεται). Ωστόσο γιατί η εμφάνισή σου να σε έχει εμποδίσει να έχεις παρέες κι ενδιαφέροντα- κι από εκεί να κάνεις και σχέσεις και πιο στενούς φίλους; Όλοι γύρω σου ασχολούνται με το modeling και δεν έχετε κοινά σημεία; Δεν νομίζω. Κάτι κάνεις λάθος στον τρόπο που σχετίζεσαι με τους ανθρώπους λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης που έχεις. Είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία όσο σπουδάζεις και πρακτικά δεν έχεις όλη την ώρα την οικογένεια πάνω από το κεφάλι σου να το δουλέψεις και να μην την έχεις και μέσα στο κεφάλι σου και να σταθείς στα πόδια σου. Εσύ τι θεωρείς ότι πήγε λάθος στα χρόνια των σπουδών σου και δεν το κατάφερες αυτό και κλείστηκες στον εαυτό σου;

Όπως είπαν και οι άλλοι, φαίνεται ότι έχεις δυνατά σημεία στον χαρακτήρα σου. Όταν βάζεις στόχο κάτι μπορείς και το πετυχαίνεις. Θέσε λοιπόν σωστούς στόχους που να είναι πραγματικά δικοί σου αυτή τη φορά! Προσπάθησε να κάνεις αλλαγές ένα βήμα τη φορά και στον τομέα της κοινωνικότητας. Αν δεν δεις πρόοδο ή μετά από ένα εύλογο διάστημα δεν έχεις βρει ακόμα κάποιον μπούσουλα, καλό είναι να ξεκινήσεις συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο να σε βοηθήσει. Ωστόσο μην ξεχνάς ότι οι ειδικοί είναι μία βοήθεια να βρούμε την λύση στα προβλήματά μας, τη λύση την βρίσκουμε οι ίδιοι, δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι.

---

Εν τέλει πήγα πολυτεχνείο και οχι ΑΕΝ (Ακαδημια Εμπορικού Ναυτικού) :) Σπουδάζω Αθήνα και μένω με τη μητέρα μου και βασικά με όλη την οικογένεια στους άλλους ορόφους, οπότε είναι αρκετοί πάνω από το κεφάλι μου :p
Όσο για το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης πραγματικά και εγώ αντιλαμβάνομαι οτι θα ήταν ευκολότερο να πω οτι οκ αυτός είμαι και συνεχίζω με αυτό κάνοντας οτι καλύτερο μπορώ, αλλά πραγματικά δε μπορώ να το σκεφτώ έτσι... δηλαδή δε μπορώ να σκεφτώ οτι θα πηγαίνω γυμναστήριο, θα προσέχω τι τρώω , θα προσέχω το δέρμα μου και τα δόντια μου και στο τέλος της ημέρας απλά θα είμαι ένας άντρας με κάτω του μετρίου εξωτερική εμφάνιση. Προφανώς το παραπάνω δεν είναι φυσιολογικό. Επίσης γενικά δεν έχω κάτι που να μου αρέσει να κάνω δλδ είμαι απο τους ανθρώπους που αν τους άφηνες σε ένα δωμάτιο με ένα κρεβάτι και έναν υπολογιστή θα μπορούσε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του έτσι. Γενικά είμαι άνθρωπος του όλα ή τίποτα. Εσωτερικά νοιώθω μια μεγάλη αντίφαση...

Quote:

---

Originally Posted by godblessed123

Εν τέλει πήγα πολυτεχνείο και οχι ΑΕΝ (Ακαδημια Εμπορικού Ναυτικού) :) Σπουδάζω Αθήνα και μένω με τη μητέρα μου και βασικά με όλη την οικογένεια στους άλλους ορόφους, οπότε είναι αρκετοί πάνω από το κεφάλι μου :p
Όσο για το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης πραγματικά και εγώ αντιλαμβάνομαι οτι θα ήταν ευκολότερο να πω οτι οκ αυτός είμαι και συνεχίζω με αυτό κάνοντας οτι καλύτερο μπορώ, αλλά πραγματικά δε μπορώ να το σκεφτώ έτσι... δηλαδή δε μπορώ να σκεφτώ οτι θα πηγαίνω γυμναστήριο, θα προσέχω τι τρώω , θα προσέχω το δέρμα μου και τα δόντια μου και στο τέλος της ημέρας απλά θα είμαι ένας άντρας με κάτω του μετρίου εξωτερική εμφάνιση. Προφανώς το παραπάνω δεν είναι φυσιολογικό. Επίσης γενικά δεν έχω κάτι που να μου αρέσει να κάνω δλδ είμαι απο τους ανθρώπους που αν τους άφηνες σε ένα δωμάτιο με ένα κρεβάτι και έναν υπολογιστή θα μπορούσε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του έτσι. Γενικά είμαι άνθρωπος του όλα ή τίποτα. Εσωτερικά νοιώθω μια μεγάλη αντίφαση...

---

Και γιατί θεωρείς πως έχεις κάτω του μετρίου εξωτερική εμφάνιση; Και το μέτριο ποιο είναι ή το τοπ ποιο είναι; Λοιπόν φρόντισε να πετυχείς σε μόρφωση να σου ανοίξουν επαγγελματικοί δρόμοι οπουδήποτε και την εμφάνιση την αγοράζεις μετά αν πετύχεις επαγγελματικά. Αγοράζεις ότι θέλεις, υψος, προσωπο, δοντια ότι επιθυμείς. Και το να λες δεν θέλω η μανα μου να φτιάξει τη ζωή της γιατί μετά θα έχω τα ίδια, είναι πολύ εγωιστικό. Δηλαδή να δυστυχεί εκείνη για να είσαι εσύ καλά; Δεν είσαι λίγο εγωιστής;

Αν είσαι άνθρωπος του όλα η τίποτα να αλλάξεις δε θα σου βγει σε καλό. Κανένας που να έχει αυτή την αντίληψη δεν ευτυχισε στη ζωή του. Να εκτιμάς κ τα λίγα κ να εργάζεσαι για να έρθουν κι άλλα καλά. Όλη μέρα σ ένα δωμάτιο μόνο κατρακύλα θα φερει

Γεια σου φιλε. Διαβασα την ιστορια σου και απο οτι καταλαβα εισαι στην ηλικια μου (5ο ετος και εγω). Και εγω εχω περασει σε σχολη (ιατρικη αλεξανδρουπολη με 18.700 μορια) η οποια σχολη δεν μου αρεσει καθολου και απο το πρωτο εξαμηνο δεν εχω προσπαθησει καθολου να περασω μαθηματα.

Δεν καταφερα να βρω φιλους ηδη απο την αρχη (στο σχολειο δεν ειχα κανεναν λογω χαρακτηρα) και εμεινα μονος σαν την καλαμια στον καμπο. Μονο με μερικα παιδια μιλουσα που και που αλλα στο αμφιθεατρο εκεινα καθοντουσαν μαζι, εγω καθομουν μονος. Κανενας σχεδον δεν μου μιλουσε. Μπορουσα να κατσω σε μια σειρα απο καθισματα που ηταν ολα αδεια και μονο εγω καθομουνα. Την πρωτη μερα δεν μιλησα σε κανεναν απο μονος μου, καποιοι με ειπαν και ξινο πισω απο την πλατη μου επιτηδες για να τους ακουσω. Τα μαθηματα ξεκινησαν καπως καλα, ηταν χημεια και βιολογια λυκειου, κατι καταλαβαινα, γραψαμε και προοδο στην βιολογια οπου πηρα 9,5 αλλα τα εργαστηρια με παιδευαν. Δεν μπορουσα να κοψω λεπτες τομες απο κρεμμυδια, δεν εβρισκα τα κυτταρα, δεν μπορουσα ν σχεδιασω σε χαρτι ο,τι παρατηρουσα στο μικροσκοπιο... Μια φορα, νομιζω στην αρχη των εργαστηριων, επρεπε να καθαρισουμε εμεις οι φοιτητες τις πλακετες με τα δειγματα και εγω δεν τα καθαρισα καλ και ο καθηγητης μου ειπε "μην γινεις χειρουργος"... Δεν με ειχε ξαναδει, δεν με ηξερε και κατευθειαν εβγαλε το συμπερασμα, φαντασου ποσο αχρηστος ημουν! Μαλιστα εμεινα κιολας στα εργαστηρια... Ειχαμε και ενα μαθημα επιλογης, το Ιστορια της Ιατρικης, οπου εκει επρεπε ν οργανωθουμε σε ομαδες οι φοιτητες και να γραψουμε καθε ομαδα σε Word για καποιο μεγαλο προσωπο στην ιστορια της ιατρικης... Εγω μως δεν βρηκα ουτε εναν για ν κανω ομαδα... Αποφασισα να κανω μονος μου για τον Ιπποκρατη παροτι φυσικ τον ειχαν ηδη διαλεξει αλλοι και μαλλον δεν θα με δεχονταν.
Μια φορα στην βιολογια στα εργαστηρια μας εβαλαν μια εργασια για το σπιτι, να υπολογισουμε το μηκος μερικων μοριων DNA, εγω ουτε ηξερα τι να κανω, πεταξα μερικους αριθμους, εκτυπωσα την εργασια, πηγα στην σχολη, την παρατησα μπροστα απο το γραφειο του καθηγητη, εφυγα γι τις διακοπες των Χριστουγεννων και δεν ξανπατησα στην σχολη... Τεσσερις μηνες συνολικα πηγα και στην εξεταστικη δεν πατησα!
Σιχαθηκα και τους ατελειωτους ορους και τις ατελειωτες εννοιες και ονομασιες που δεν καταλαβαινα. Πρωτεινες επι πρωτεινων... Και κατι βιβλια σκετα τουβλα... Χρειαζομουν φροντιστηριο... Αλλα δεν ειχα λεφτα... Κοροιδευα τους δικους μου επι εναν χρονο οτι παρακολουθω και περναω μαθηματα...

Τα εχω παρατησει και ειμαι και εγω υπερβαρος η μαλλον παχυσαρκος λογω αντικαταθλιπτικων (90 κιλα υψος 1,74).

Quote:

---

Originally Posted by godblessed123

Για κάποιο λόγο δεν ανέβηκε όλη η ιστορία...πιθανώς λόγο της έκτασης, anyway θα την ανεβάσω σε part

ο ξάδελφός σου ειναι γιατρός και η ξαδέλφη σου δικηγόρος(είχα και αυτήν την τύχη) και αντε γράψε για να βγαλεις ασπροπροσωπη τη μάνα σου και για να μπεις στο ματι όλων και ειδικά του πατέρα σου,ο οποίος παρεμπιπτόντως κάθε φορά που ελεγα οτι δε μαρεσει το σχολείο απλα κρατούσε μια απαξιωτική στάση.

Ε λοιπόν θα βάλω τα δυνατά μου είπα και θα κάνω οτι καλύτερο μπορώ ...και να το γενικό λύκειο και να τα ιδιαίτερα στα θετικά μαθηματα με λεφτά των παππουδων απο 1η λύκειου.Εγω να παίζω βιντεοπαιχνιδια ,να τρώω και να διαβάζω,κοινωνική ζωή 0...είχα φίλους, χρόνων μάλιστα, αλλα δεν αισθανόμουν σαν και αυτούς,οποτε δε μπορούσα να ερθω κοντα και να ακολουθήσω.Πραγμα φυσιολογικό αφού ημουν 120 κιλά 176 ύψος πέρα του τι συνέβαινε σπίτι.

Fast forward 2016 3η λυκείου είχα γίνει από τους καλύτερους στη φυσική και στα μαθηματικά στη τάξη μου τουλάχιστον . Ωστόσο ακόμα δεν ήξερα που ακριβώς ήθελα να πάω,αισθανόμουν χάλια, το μόνο που ήθελα ήταν να βγάλω μόρια.Α ναι ξέχασα να αναφέρω ότι στη 2η λυκείου είδα ότι είχα αρχίσει να χάνω μαλλιά ( αχ γλυκά μου γονίδια ).Ολοι τότε με παρέπεμπαν να παω πολυτεχνείο και ο πατέρας μου ενθουσιαστηκε με την ιδέα, ωστόσο δε μπορώ να πω ότι με πιεσε.Να σπουδάσω επαρχία δε γινόταν με βάση τα οικονομικα της μάνας μου και την αστάθεια που υπήρχε με τον πατέρα μου. Οποτε πια ο στόχος ήταν πολυτεχνείο Αθήνα. Κλάματα,φαγητό και διάβασμα repeat.Ενα μήνα πριν δώσω είχα φτάσει τα 138 κιλά και λέω ας παω να δώσω αλλα εν τέλει θελω ΑΕΝ το πολυ διάβασμα δεν ειναι για μένα...και παμε παλι ,θα σε φάει η θάλασσα, ολα τα παρατάς,εισαι τεμπέλης, φυγοπονος, και το φοβερό...δε θα χωράς να περνάς από τις πόρτες του καραβιου ...

Πανελλήνιες ωρα μηδέν...γράφω 19000 μόρια μπορώ να περάσω όπου θέλω από σχολές ,από πόρτες βέβαια ισα - ισα , 140 κιλά νεο ρεκορ. Σχολείο τέλος αρχίζει ένα από τα πιο όμορφα καλοκαιρια...βέβαια για μένα απλα θα είναι ένα από τα χειρότερα γιατι ποιος θέλει να είναι 140 κιλά και να είναι εξω στις παραλίες και να παρταρει; Καμια κοπέλα δε θα ήθελε μια φαλαινα σε 2 πόδια...φιλοι και γνωστοί λοιπον παρταρανε και εμενα με αντιμετώπιζαν με απαξίωση... Ε νταξει λεω θα με ξεπληρώσει η σχολη, θα ναι γαματα...Δεν ήταν...τα μαθήματα ήταν δύσκολα, ακαταλαβιστικα και βαρετά και δε έκανα με κανέναν παρέα...μισούσα θανατηφόρα το πως ημουν, το σώμα μου και τη μούρη μου και μισούσα τη σχολή που προσπάθησα τόσο για αυτήν.Εν τω μεταξύ οι γονείς καμαρώναν σα τα παγονια,η στάση του πατέρα μου είχε αλλάξει τελείως πια ήταν σχετικά υποστηρικτικός. Ήμουν χαμένος...ένοιωθα οτι είχα πιάσει πάτο...ένα πράγμα είχαν προτείνει όλοι τόσα χρόνια και όλα τα ψυχολογικά θα φτιάξουν...αδυνάτισμα,εγω αυτό δε το πίστευα βέβαια γιατί είχα θέμα με τη μούρη,τα μαλια μου και αν αδυνάτιζα θα είχα θέμα και με το δέρμα μου ...

18 χρονων 137 κιλά Χριστούγεννα 2016 - 21 χρονων Χριστούγεννα 2018 90 κιλά - 82 κιλα καλοκαίρι 2019...Με φυσικό τρόπο ολα .Αυτά τα χρονια αρκετη γυμναστική από την τελείως ακινησία ,διατροφή κλπ...Η σχολη έμεινε πίσω και δε μαρεσε και δε μαρέσει σχεδόν καθόλου .Χρωστάω πανω από τα μισά μαθήματα και ειμαι 5ο έτος...Και που αδυνατισα το σώμα μου ακόμα ειναι χάλια...η μούρη το ίδιο...τα μαλια λιγότερα...δεν θεωρώ ότι έζησα αυτά που αξιζε να ζήσω ως φυσιολογικό άτομο και η απαξίωση της εξωτερικής μου εμφάνισης υφίστανται ακόμα και ως κανονικός από άποψη κιλών...Μπήκα στρατό 2019 με 2020 ,ξαναπηγα 90 κιλα και νοιώθω πάλι χάλια. Εχω μια σχολη που δε μαρεσει και ειναι αρκετά δύσκολη και νοιωθω πιο κουρασμένος και αδικημένος από ποτε...εχω σταματήσει την πολυ γυμναστική και διαβάζω αλλα μισώ κάθε λεπτό...Αυτή τη στιγμή δεν εχω κατι που να με χαροποιεί...συνηθισμένο το βουνό στα χιόνια,αλλα θεωρητικά προσπάθησα νομίζω για κάτι καλύτερο. Δεν είμαι ακριβώς στεναχωρημένος πια,απλά νευριασμένος και τελείως αδιάφορος απέναντι στη ζωή,απλά θελω να αφεθώ και ας πάει όπου θέλει. Έχω καταλήξει ένα τοξικό κουφάρι ανθρώπου που αντιμετωπίζει όλη τη ζωή με ειρωνία,αδιαφορία,μιζέρια και έντονη μισανθρωπιά ενω βρίσκομαι σε μια συνεχής εσωτερική διαμάχη για το τι πρέπει να κάνω γιατί είμαι τόσο εγωιστής που δε δέχομαι να πέφτω όλο και πιο χαμηλά (βλέπετε την αντίφαση ετσι...)

Κάθε γνώμη δεκτή.Αν έχετε κάποια παρόμοια ιστορία θα 'θελα πολύ να την ακούσω

---

Καλησπέρα καταρχάς λυπάμαι που οι γονείς σου χώρισαν και πέρασες όλο αυτό το λούκι τόσο καιρό, εγώ θεωρώ ότι είσαι ένα πολύ έξυπνο άτομο, είσαι ένας αρκετά φιλομαθης και έχεις τεράστια υπομονή και με την οικογένεια σου, που ακολούθησες την γνώμη τους και όχι την δική σου για να τους κάνεις την χάρη αλλά και για τα κιλά σου εγώ είχα φτάσει στα 102 και έχει 2 χρονια τώρα που κατέβηκα 27 κιλά, για μένα το να παρατηρήσεις τη σχολή είναι κάτι σωστό αρκεί πάντα να κάνεις κάτι που πραγματικά θες εσύ όμως, για τα καράβια δεν είναι κακή ιδέα άμα αγαπάς την θάλασσα και γενικά να μένεις σε ένα κινούμενο σπίτι γιατί στην ουσία κάτι τέτοιο είναι, αλλά το θέμα εδώ είναι γιατί τα καράβια? Θέλεις να φύγεις μακριά από την πολυκατοικία και πιστεψεμε θα κάνεις πολύ σωστά γιατί απλά σε μειώνουν πολύ σε κάνουν να αφιμβαλεις να μην έχεις δικιά σου γνώμη για την ζωή σου, για μένα και καλό είναι να πας σε ένα ψυχολόγο ξανά, αλλά και να αρχίζεις να ακολουθείς τα δικά σου βήματα, η μητέρα σου θεωρώ το τι θα κάνει με την ζωη της είναι δικό της θέμα δεν πρέπει να ασχοληθείς με αυτό, ο πατέρας σου έχει είδη κάνει την δικιά του ζωή τις δικιες του επιλογές οπότε μην ακούς τις γνώμες τους τοσο στα σοβαρά, τώρα ποια έχει σημασία τι θα κάνεις εσύ και μόνο εσύ! Και μην ακούς ότι πρέπει να τελειώσεις την σχολή για να έχεις ένα πτυχίο, όντος μπορεί να σου ανοίξει πολλά πράγματα στο μέλλον αλλά από την ώρα που εσύ ο ίδιος είχες είδη αποφασίσει για το τι δεν δεν θέλεις πράγμα που είναι επίσης σημαντικό γιατί άλλοι δεν ξέρουν ούτε τι θέλουν ούτε το τι δεν θέλουν πάρε αποφάσεις και προχώρα....