Θα ήθελα μια γνώμη...

Χαιρετώ κι εγώ, είχα γράψει πριν αρκετά χρόνια και εκτίμησα πολύ τις απαντήσεις ορισμένων μελών- έστω και σε επίπεδο κουβέντας. Δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένω με αυτό το ποστ, (συμβουλές, απλή κουβέντα, ένα χαστούκι που ίσως χρειάζομαι ;) οποιαδήποτε απάντηση-γνώμη, καλοδεχούμενη.
Το βασικό μου πρόβλημα είναι η αδράνεια που νιώθω τους τελευταίους μήνες. Έχω φτάσει 26 χρονών, έχω τελειώσει φιλοσοφική σχολή και προσπαθώ να βγω στην αγορά εργασίας. Εδώ γελάμε. Ουσιαστική εργασιακή εμπειρία δεν έχω, καλώς ή κακώς το αντικείμενό μου (πέρα από συγκεκριμένες προκηρύξεις του Δημοσίου) δεν έχει καν αντίκρυσμα εδώ και το να φύγω στο εξωτερικό φαντάζει άπιαστο όνειρο για το βραχυπρόθεσμο μέλλον τουλάχιστον (λόγω του ότι αφενός φοβάμαι να κάνω αυτό το βήμα χωρίς να έχω κάποιο στήριγμα και οικονομικών θεμάτων αφετέρου). Μέσα σε όλα ήρθε και η καραντίνα και πραγματικά δεν κινείται τίποτα.
Δεν έχω τις τρομερές απαιτήσεις, ούτε έπεσα από κάποιο ροζ συννεφάκι βλέποντας και βιώνοντας την όλη κατάσταση. Αλλά αυτό το πράγμα δεν το περίμενα. Πλέον η καθημερινότητα μου είναι να στέλνω βιογραφικά μέσω ίντερνετ όπου βρίσκω και να κοιμάμαι. Κοιμάμαι άπειρες ώρες. Δεν έχω διάθεση για το παραμικρό. Δεν έχω όρεξη να φάω. Δεν έχω έναν στόχο να με κινητοποιεί να σηκώνομαι απ'το κρεβάτι και να προσπαθώ...
Προφανώς πολλοί βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις, υπάρχουν και πολύ χειρότερα από τα δικά μου θέματα.. Αν κάποιος έχει τη διάθεση να πει ένα-δυο πράγματα πάνω σ'αυτό, θα το εκτιμούσα.

Να σου πω μία γνώμη αλλά μη βγείτε να με βαρέσετε, οκ?

Το πρόβλημά σου είναι αυτό που εξακολουθούμε και έχουμε γενικά στην Ελλάδα. Οι γονείς μας μας κάνουν ανεύθυνους και μας κρατάνε σε μία παιδική φάση για όσο το δυνατόν περισσότερο ή για πάντα. Με αποτέλεσμα να αργούμε να βρούμε τον εαυτό μας, να αργούμε να σοβαρευτούμε -αν γίνεται και ποτέ- να ζοριζόμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας, να πάρουμε αποφάσεις, να αντιμετωπίσουμε μία δυσκολία, να βρούμε μόνοι μας μια κατεύθυνση και ένα νόημα στη ζωή μας.
Τώρα με την κρίση που ζοριστήκανε οικονομικά πολλές οικογένειες έχει αλλάξει ως ένα βαθμό αυτό, αλλά όχι όσο θα περίμενε κανείς. Πολύς κόσμος το θεωρεί υποτιμητικό ή οι γονείς αισθάνονται άσχημα να βρει "το παιδί" μία δουλειά όσο σπουδάζει, να αναλάβει τα έξοδά του ή έστω μέρος των εξόδων και ακόμα και σήμερα περιμένουμε να πάρουμε ένα χαρτί και να δουλέψουμε σώνει και καλά πάνω σε αυτό.

Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν άνθρωποι (δεν σου λέω 22 κι 24, πάει κι έρχεται), αλλά 30 χρονών άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί καθόλου οικονομικά- που σε μεγάλο βαθμό σημαίνει και ψυχολογικά και πρακτικά- από την οικογένειά τους, δεν έχουν τριφτεί στη ζωή, δεν έχουν ωριμάσει μέσα από αποφάσεις, καταστάσεις, ευθύνες, δεν έχουν ανοίξει τους ορίζοντές τους, δεν έχουν κινηθεί πέρα από ένα στενό κύκλο ανθρώπων, δεν έχουν ζήσει τίποτα!

Το να ξέρεις ότι οι πιθανότητες να βρεις δουλειά στο αντικείμενό σου είναι πρακτικά μηδαμινές, να κάθεσαι να στέλνεις βιογραφικά και να μιζεριάζεις, είναι "Πέσε πίτα να σε φάω κι αν δεν πέσεις, ξέρω κι εγώ, βλέπουμε κάπως κάπου κάποτε". Περιμένεις κάποια λύση ουρανοκατέβατη; Αν θεωρείς ότι υπάρχει κάπου εφαρμογή στο πτυχίο σου, τράβα χτύπα πόρτες αυτοπροσώπως, πάρε τηλέφωνα, κινητοποιήσου. Δες αν έχει εφαρμογή σε κάτι παραπλήσιο. Αν δεν έχει εφαρμογή εδώ και δεν θες να πας κάπου που έχει, πάρτο απόφαση και κάνε κάτι άλλο προς το παρόν. Με μηδέν προϋπηρεσία υψηλές απαιτήσεις δεν έχεις, ψάξε κάτι για ανειδίκευτους ή ειδικεύσου κάπου αλλού. Χτύπα πόρτες, ρώτα τριγύρω, δραστηριοποιήσου. Αν το πάρεις απόφαση ότι η φιλοσοφική δεν έχει αντίκρισμα, δες ποιες είναι οι εναλλακτικές σου να κάνεις κάτι άλλο που θα σου αρέσει και θα έχει πρακτική εφαρμογή μεσοπρόθεσμα.

Ιδέες που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό : Ρώτα εκεί που σπούδαζες αν υπάρχει κάποια θέση βοηθού σε κάποιο project ή κάτι. Δες αν μπορείς να βρεις παιδιά να τους κάνεις φροντιστήρια σε κάποια μαθήματα π.χ. θεωρητικά, ακόμα και μέσω διαδικτύου. Βάλε αγγελίες και ρώτα στη γειτονιά αν μπορείς να καθαρίζεις κανένα σπίτι ή να σιδερώνεις ή κάτι. Δες αν θα είχε πέραση να ασχοληθείς με κάποιο δικό σου site ή blog πάνω στο αντικείμενό σου ή κάτι παραπλήσιο.

Παράλληλα: Γράψου στο τάδε σεμινάριο ή στην τάδε ξένη γλώσσα που μπορεί να σε ενδιαφέρει και να σου φανεί και χρήσιμο στο μέλλον. Βρες και επικοινώνησε με άτομα που έχετε χαθεί. Βάλε κάποια χόμπυ στο πρόγραμμά σου. Ακόμα και με το lock down υπάρχουν ένα σωρό πράγματα να κάνεις, συναντήσεις γίνονται μέσω διαδικτύου, κανείς δεν σε εμποδίζει να βγαίνεις να περπατάς, μπορείς να διαβάζεις βιβλία, να ποτίζεις τα φυτά σου, να μάθεις κοπτοραπτική, να αφιερώσεις μία μέρα στον καλλωπισμό σου ή το οτιδήποτε. Το να μένεις στο κρεββάτι δεν σε βοηθάει πουθενά.

Αυτά.

Να συμπληρώσω οτι την περίοδο της καραντίνας που ζούμε όλοι, είναι απαραίτητο να τη δεις σαν ένα pause στη ζωή σου, όπως και στις ζωές όλων μας. Δεν είναι περίοδος που μπορεί κάποιος να περιμένει από εσένα, ούτε βέβαια εσύ να έχεις την απαίτηση από τον εαυτό σου, να βρεις δουλειά. Αντίθετα, αυτές οι μέρες προσφέρονται για περισυλλογή και ανασύνταξη δυνάμεων. Μόνον έτσι μπορούμε όλοι να βγούμε από αυτή την κατάσταση χωρίς ψυχικά τραύματα.

Πάρε μια πολύτιμη ανάσα επομένως και σχεδίασε τις επόμενες κινήσεις σου. Α προπό, η δική σου γενιά είναι αναγκασμένη να βγει στον κόσμο χωρίς καμιά εγγύηση για εργασιακή ασφάλεια και δυστυχώς, χωρίς να έχει προετοιμαστεί από την οικογένεια για όσα την περιμένουν, σε ένα μέλλον χωρίς ελπίδα και προοπτική...

Κουράγιο...

Γεια σου, κι εγώ φιλοσοφική έχω τελειώσει, σχεδόν 35 πλέον και με ελάχιστη επαγγελματική εμπειρία. Ψάχνω τώρα για μάστερ στο εξωτερικό, είτε οπουδήποτε για μετάφραση που έχει αντίκρισμα, είτε Σκανδιναβικές χώρες που είναι δωρεάν τα μάστερ για πολίτες ΕΕ. Σου προτείνω κι εσύ να ψαχτείς το ίδιο, εκεί βρίσκεις πιο εύκολα και δουλειά και δε θα χρειαστεί να περιμένεις μόνο προκηρύξεις Δημοσίου!

Συμφωνώ με τη Sonia και Ταυτιζομαι κιόλας. Έχω μεγαλώσει και εγώ έτσι χωρίς να χω μάθει να παίρνω πρωτοβουλίες χωρίς να αισθάνομαι ότι μπορώ να αναλάβω τη ζωή μου γιατί ποτέ δεν έμαθα να το κάνω από μικρή. Και Από αυτο προσπαθώ να βγω.. Μεταξύ άλλων.

Και όντως, η καραντίνα δεν προσφέρεται για ιδιαίτερη δράση και εξέλιξη γιατί αντιμετωπίζουμε όλοι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα του εγκλεισμου, της αβεβαιότητας κλπ.

Σχετικά με τις σπουδές σου και τα επαγγελματικά, καλή ιδέα είναι αν θέλεις να δοκιμάσεις να δώσεις κατατακτηριες, ή να κάνεις αίτηση σε κάποιο μεταπτυχιακό. Πολλές φορές σκεφτόμαστε την αποτυχία και δεν δοκιμάζουμε καθόλου. Και έτσι μένουμε πάλι στην αδράνεια. Δοκιμάζοντας βλέπουμε τι μας ταιριάζει και αν δεν μας ταιριάζει πάμε παρακάτω.

Προσωπικά.. . Αυτό που με βοήθησε εμένα στην προηγούμενη καραντίνα, γιατί και εγώ ήμουν 2 χρόνια.. χωρίς δουλειά.. Δεν ήξερα από που να το πιάσω... , ήταν η ενασχόληση με τον εαυτό μου. Κάτι που δεν έκανα ποτέ σταθερά δυστυχώς. Ξεκίνησα ξαφνικά να γυμναζομαι και να Περπατω. Πολλές φορές αισθανομαστε αυτό το χάος μέσα μας επειδή νιώθουμε πως δν μπορούμε να ελέγξουμε τίποτα στη ζωή μας. Κάνοντας περπάτημα καθημερινα ή ήπια γυμναστική θα νιώσεις τον έλεγχο του εαυτού σου και σιγά σιγά θα αισθανθείς καλυτερα.
Κάτι άλλο σημαντικό. Θυμήσου τα ταλέντα σου και ασχολησου με αυτά. Αν νομίζεις πως δεν έχεις δοκίμασε κάτι, οτιδήποτε!!! Από Εκεί θα πάρεις επίσης μεγάλη ικανοποίηση.
Επισης, με βοηθησαν διάφορα βίντεο ψυχολογίας στο γιουτιουμπ, διαλέξεις, podcast (που άκουγα ενώ Περπατουσα στην καραντίνα).
Αυτά γι την αδράνεια, από προσωπική εμπειρία. Αν η ανάγκη για εργασία είναι επιτακτική πάρε οπουδήποτε τηλέφωνο μέχρι να βρεις. Κάτι θα βρεθεί κάποια στιγμή εύχομαι.
Κουράγιο και όλα θα πάνε καλά [emoji4]

Σε ευχαριστώ πολύ για το διαδικτυακό ''χαστούκι'', το χρειαζόμουν. Δεν έχεις άδικο, καλώς ή κακώς με θεωρώ ακόμα ''παιδί'' σε ορισμένα πράγματα και θα ήθελα να αλλάξω.. Φυσικά δεν είναι μόνο σφάλμα της 'αγίας ελληνικής οικογένειας' κι εγώ βολεύτηκα σε όλο αυτό και φέρω το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Δεν είναι πράγματα που δεν έχω σκεφτεί, αλλά το να το ακούς και από τρίτους βοηθάει. Η αλήθεια είναι ότι οι μέχρι τώρα στόχοι μου ήταν πολύ συγκεκριμένοι (να τελειώσω το λύκειο, να πάρω το πτυχίο στα αγγλικά, να τελειώσω το πανεπιστήμιο).. και μετά που όλοι οι δρόμοι άνοιξαν, έχασα τη μπάλα.. Έχεις δίκιο, θα προσπαθήσω να κινητοποιηθώ περισσότερο. Σε ευχαριστώ και πάλι.

Δεν έχω καταλάβει πως απαντάω στον καθένα σας ξεχωριστά, θα τα γράψω εδώ τα υπόλοιπα.
Proteus ναι, είναι γεγονός ότι διανύουμε δύσκολες περιόδους, πόσο μάλλον τώρα με την καραντίνα. Έβλεπα, άκουγα, καταλάβαινα ότι ο εργασιακός τομέας δε θα ήταν ό,τι πιο εύκολο... Αλλά αυτό το χάος δεν το περίμενα ομολογώ.

Eagle guy θα με ενδιέφερε πολύ η ιδέα του μεταπτυχιακού στο εξωτερικό, σε πρώτη φάση όμως, θα ήθελα μια δουλειά, οτιδήποτε, προκειμένου να μαζέψω ένα budget και να κάνω τα κουμάντα μου. Δεν έχω αυταπάτες και σίγουρα δε σκοπεύω να περιμένω προκηρύξεις ούτε για 8μηνες συμβάσεις, ούτε για διορισμό (ειδικά αυτό). Το κομμάτι αυτό το κρατάω σίγουρα, αλλά για το μέλλον. Σε ευχαριστώ και εύχομαι καλή επιτυχία στην αναζήτησή σου!

ladybird12 θα δοκιμάσω αυτό με τα βιντεακια στο γιουτιουμπ και λίγη γυμναστική. Σίγουρα θα είναι πολύ καλύτερα από το να κάθομαι όλη μέρα χωρίς να κάνω τίποτα. Έχω παραμελήσει τον εαυτό μου η αλήθεια είναι και λίγη κινητοποίηση θα μου έκανε καλό. Σε ευχαριστώ για την απάντηση.

Προσωπικά επειδή έχω μάθει να προσαρμόζομαι στις καταστάσεις αν είχα τελειώσει τη φιλοσοφική και ήμουν 26 θα κινούσα γη και ουρανό να έδινα κατατακτήριες να περνούσα στη νομική και μετά να έκανα την προυπηρεσία που απαιτείται για να μπω στο δικαστικό σώμα. Δηλαδή θα φρόντιζα στα 35 μου να είχα εξασφαλίσει την επαγγελματική μου καριέρα.

Ακούγεται μακρυχρόνιο αλλά πίστεψε με περνάνε πολύ γρήγορα 10 χρόνια. Πραγματικά πολύ γρήγορα. Και στα 35 είναι πολύ χειρότερο αυτό το "τι θα κάνω στη ζωή μου" από τα 26. Το εξωτερικό είναι λύση αλλά και δεν είναι. Για παράδειγμα πες ότι βρίσκω δουλειά στο εξωτερικό σε κάποιο σχολείο και πηγαίνω, θα μου αρέσει η πόλη που θα ζω; θα μου αρέσει το κλίμα; θα περνάω καλά; μήπως θα είμαι κλεισμένος σε ένα σπίτι και η ζωή θα είναι δουλειά σπίτι χωρίς κοινωνικές συναναστροφές; Και αν είναι έτσι για πόσα χρόνια θα το άντεχα;

Υ.Γ Οταν θέλεις να απαντήσεις σε κάποιο μήνυμα κάτω δεξιά έχει ένα reply with quote αν το κάνεις κλικ σου εμφανίζει στον κειμενογράφο το κείμενο που επέλεξες και γράφεις από κάτω την απάντηση! Δίπλα από το reply with quote έχει ένα + αν το πατήσεις στα μηνυματα που θες και μετά πατήσεις το reply with quote τότε σου βγάζει όσα μηνύματα επέλεξες.

Μακάρι να είχα τελειώσει φιλοσοφική μετά θα έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στην ψυχολογία. Φιλοσοφία κ ψυχολογία συνδυάζονται τελεια

καλημερα κι απο μενα.
Αποψημου ειναι οτι η επι

---

λογη σχολης που εκανες θα ηξερες λογικα εκ των προτερων οτι δεν προσφερει τοσο πολυ επαγγελματικη αποκατασταση και υλικες ανταμοιβες.Ομως σου προσφερει πνευματικο πλουτο, σου ανοιγει την σκεψη σε αλλες δυαστασεις και σε ιδεατους κοσμους! για αυτο και μονο λοιπον σου αξιζει ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ. ασε που δεν ειναι κι μαυρα ολα απο επαγγελματικη ματια, εκτος απο μαθηματα μπορεις και να βρεις δουλεια σε αρκετες εταιρειες οπου εχουν αναγκη απο παρουσιαση των νεων εμπορικων τους προιοντων η ιδεων, αφου μονο αυτο εχει μεινει πλεον .
Σε ζηλευω!!! δεν ξερω αν αυτο σου φτιαχνει την διαθεση, αλλα , ναι !! σε ζηλευω!! και για τα νιατα σου, και για τις γνωσεις σου, και για το κοσμο που ανοιγεται εμπρος σου, αυτο το αγνωστο ,το καινουργιο που θελεις να εξερευνησεις!! οσο και αθλια να ειναι τα πραματα εκει εξω, δεν πα να εχει ιους, κορονοιους, πολεμους, οτι και να εχει τα νιατα, και υο θαρρος που εχουν, αυτη η δυναμικη για να μαθουν και να εξερευνησουν τον κοσμο γυρο τους, απο τους ανθρωπους μεχρι μια τρυπα αναμεσα σε βουνα στην Αφρικη!! αυτη λοιπο η φανταστικη ελξη που εχεις ειναι που ζηλευω!! διοτις πλεον ειμαι 40, και οσο να ειναι ,οπως οι πιο πολλοι εκανα αυτο το "ταξιδι" αλλα το εκανα λιγο λαθος, μαλον με κοροδεψε το τουριστικο γραφειο της ζωης μου ,χαχα.και με ξεχασαν σε καποια γωνια της γης.

γεία σου!

Αρχικα εχεις ωραίο χιούμορ θα περασουν ωραία τα μαθητούδια σου οταν με το καλό ξεκινήσεις.
Μπορω να σου πω απολυτη σιγουρια ότι εαν προσθεσουμε όλους τους υπνους που εχουμε κανει ολοι μεσα στην καραντινα μπορουμε να μείνουμε ξυπνιοι για μια δεκαετια σίγουρα.

Εχω την ατυχια να γνωρίζω αρκετους γνωστους της ίδιας σχολης με σενα και θα σε εκπληξω είναι ολοι ανεργοι. Αυτο που εχουν κανει είναι να αλλαξουν πλευση και να ξεκινησουμε δευτερη σχολη όπως ειδικη αγωγή είτε κατι παρόμοιο.

Εαν δεν σε παει ενας δρόμος το καλυτερο που μπορεις να κανεις είναι να τον αλλαξεις. Ο καλυτερος μου φίλος στα 37 του δίνει πανελλήνιες σίγουρα δεν ειναι χαζος.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Προσωπικά επειδή έχω μάθει να προσαρμόζομαι στις καταστάσεις αν είχα τελειώσει τη φιλοσοφική και ήμουν 26 θα κινούσα γη και ουρανό να έδινα κατατακτήριες να περνούσα στη νομική και μετά να έκανα την προυπηρεσία που απαιτείται για να μπω στο δικαστικό σώμα. Δηλαδή θα φρόντιζα στα 35 μου να είχα εξασφαλίσει την επαγγελματική μου καριέρα.

Ακούγεται μακρυχρόνιο αλλά πίστεψε με περνάνε πολύ γρήγορα 10 χρόνια. Πραγματικά πολύ γρήγορα. Και στα 35 είναι πολύ χειρότερο αυτό το "τι θα κάνω στη ζωή μου" από τα 26. Το εξωτερικό είναι λύση αλλά και δεν είναι. Για παράδειγμα πες ότι βρίσκω δουλειά στο εξωτερικό σε κάποιο σχολείο και πηγαίνω, θα μου αρέσει η πόλη που θα ζω; θα μου αρέσει το κλίμα; θα περνάω καλά; μήπως θα είμαι κλεισμένος σε ένα σπίτι και η ζωή θα είναι δουλειά σπίτι χωρίς κοινωνικές συναναστροφές; Και αν είναι έτσι για πόσα χρόνια θα το άντεχα;

Υ.Γ Οταν θέλεις να απαντήσεις σε κάποιο μήνυμα κάτω δεξιά έχει ένα reply with quote αν το κάνεις κλικ σου εμφανίζει στον κειμενογράφο το κείμενο που επέλεξες και γράφεις από κάτω την απάντηση! Δίπλα από το reply with quote έχει ένα + αν το πατήσεις στα μηνυματα που θες και μετά πατήσεις το reply with quote τότε σου βγάζει όσα μηνύματα επέλεξες.

---

Όσο ζεις μαθαίνεις, σε ευχαριστώ για το tip! Ενδιαφέρουσα η προσέγγιση σου για το κομμάτι της νομικής, αλλά δυστυχώς είναι μια επιστήμη που δε με ενδιαφέρει. Θεωρώ πως είναι για άτομα με πιο ''γερό στομάχι'' από μένα και δε θα μπορούσα να με φανταστώ να ασκώ τη δικηγορία. Σε ευχαριστώ πάντως. Ως προς το κομμάτι του εξωτερικού, σίγουρα εφόσον δεν έχει κάποιος εμπειρίες από συγκεκριμένες χώρες ως προς τον τρόπο ζωής κι εργασίας, θα είναι μακροβούτι στα βαθιά. Δε θα είναι ρόδινα τα πράγματα, αλλά ποιος ξέρει, ενδέχεται να είναι καλύτερα από δω. Εγγυήσεις δεν υπάρχουν για τίποτα σ'αυτή τη ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Μακάρι να είχα τελειώσει φιλοσοφική μετά θα έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στην ψυχολογία. Φιλοσοφία κ ψυχολογία συνδυάζονται τελεια

---

Ισχύει και το σκεφτόμουν αρκετά το κομμάτι της ψυχολογίας, όπως και της ειδικής αγωγής. Είναι σίγουρα στη λίστα με τα πιθανά πλάνα.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

καλημερα κι απο μενα.
Αποψημου ειναι οτι η επι

---

λογη σχολης που εκανες θα ηξερες λογικα εκ των προτερων οτι δεν προσφερει τοσο πολυ επαγγελματικη αποκατασταση και υλικες ανταμοιβες.Ομως σου προσφερει πνευματικο πλουτο, σου ανοιγει την σκεψη σε αλλες δυαστασεις και σε ιδεατους κοσμους! για αυτο και μονο λοιπον σου αξιζει ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ. ασε που δεν ειναι κι μαυρα ολα απο επαγγελματικη ματια, εκτος απο μαθηματα μπορεις και να βρεις δουλεια σε αρκετες εταιρειες οπου εχουν αναγκη απο παρουσιαση των νεων εμπορικων τους προιοντων η ιδεων, αφου μονο αυτο εχει μεινει πλεον .
Σε ζηλευω!!! δεν ξερω αν αυτο σου φτιαχνει την διαθεση, αλλα , ναι !! σε ζηλευω!! και για τα νιατα σου, και για τις γνωσεις σου, και για το κοσμο που ανοιγεται εμπρος σου, αυτο το αγνωστο ,το καινουργιο που θελεις να εξερευνησεις!! οσο και αθλια να ειναι τα πραματα εκει εξω, δεν πα να εχει ιους, κορονοιους, πολεμους, οτι και να εχει τα νιατα, και υο θαρρος που εχουν, αυτη η δυναμικη για να μαθουν και να εξερευνησουν τον κοσμο γυρο τους, απο τους ανθρωπους μεχρι μια τρυπα αναμεσα σε βουνα στην Αφρικη!! αυτη λοιπο η φανταστικη ελξη που εχεις ειναι που ζηλευω!! διοτις πλεον ειμαι 40, και οσο να ειναι ,οπως οι πιο πολλοι εκανα αυτο το "ταξιδι" αλλα το εκανα λιγο λαθος, μαλον με κοροδεψε το τουριστικο γραφειο της ζωης μου ,χαχα.και με ξεχασαν σε καποια γωνια της γης.

---

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ναι, το ήξερα από την αρχή ότι το κομμάτι της αποκατάστασης δεν είναι το καλύτερο δυνατό, ωστόσο, ήταν ένας τομέας που με ενδιέφερε- και με ενδιαφέρει. Και θέλω να προσθέσω ότι τα 40 δεν είναι το τέλος του κόσμου. Πάντα υπάρχει χρόνος για καινούρια ''ταξίδια'', ποτέ δεν είναι αργά!

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

γεία σου!

Αρχικα εχεις ωραίο χιούμορ θα περασουν ωραία τα μαθητούδια σου οταν με το καλό ξεκινήσεις.
Μπορω να σου πω απολυτη σιγουρια ότι εαν προσθεσουμε όλους τους υπνους που εχουμε κανει ολοι μεσα στην καραντινα μπορουμε να μείνουμε ξυπνιοι για μια δεκαετια σίγουρα.

Εχω την ατυχια να γνωρίζω αρκετους γνωστους της ίδιας σχολης με σενα και θα σε εκπληξω είναι ολοι ανεργοι. Αυτο που εχουν κανει είναι να αλλαξουν πλευση και να ξεκινησουμε δευτερη σχολη όπως ειδικη αγωγή είτε κατι παρόμοιο.

Εαν δεν σε παει ενας δρόμος το καλυτερο που μπορεις να κανεις είναι να τον αλλαξεις. Ο καλυτερος μου φίλος στα 37 του δίνει πανελλήνιες σίγουρα δεν ειναι χαζος.

---

Μακάρι να έρθει και η στιγμή που θα κάθομαι στην έδρα και το πρόβλημα μου θα είναι οι φωνές των μικρών παιδιών! Το ξέρω και το βλέπω γύρω μου, ότι καλώς ή κακώς όλοι της φιλοσοφικής, στην ίδια μοίρα είμαστε. Πάμε γι'άλλα! Κουράγιο στο φίλο σου και αν μη τι άλλο, δίνει αρκετή τροφή για σκέψη η επιλογή του.

Εγώ θα σου έλεγα να ηρεμήσεις. Να χαλαρώσεις. Δεν σε έχουν πάρει τα χρόνια. Είσαι μια χαρά. Όλα είναι καλά μην ανησυχείς θα βρεις τον δρόμο σου. Καλύτερα να πηγαίνεις κάπου αργά παρά να πηγαίνεις στο τίποτα γρήγορα. Δεν φταίει ούτε η Ελλάδα ούτε οι γονείς σου. Θα σου έλεγα μέχρι να βρεις δουλειά που θα αργήσει λίγο η αλήθεια είναι στην εποχή μας, να πας σε μια ταχύρυθμη σχολή ονυχοπλαστικης πχ η ότι άλλο σ αρέσει. Τα νύχια να ξέρεις έχουν πολλά λεφτά πλέον όλες σχεδόν έχουν φτιαγμένα νύχια. Θα βγάζεις κάποια λεφτά και θα ασχολείσαι και με Κατι. Σκέψου το

Καλημέρα!εγώ θα σου πρότεινα, όσο ψάχνεις για δουλειά να συνεχίζεις να σπουδάζεις για να βρίσκεσαι σε εγρήγορση...πχ μπορείς να ψάξεις για μεταπτυχιακά ή κατατακτήριες σε άλλη σχολή (οποία να ναι ,να σου αρέσει) ,μπορείς να κάνεις σεμινάρια για ειδική αγωγή ( για να μπορείς να ασχοληθείς κ με μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες) ή ίσως κάποια ξένη γλωσσα...
Με αυτόν τον τρόπο και σε εγρήγορση θα μένεις ,θα βρεις ένα νόημα, και θα εμπλουτίσεις το βιογραφικό σου δίνοντας σου καλύτερες πιθανότητες για δουλειά στο μέλλον...

anivia
δεν είναι μόνο η δύσκολη κατάσταση που περνάμε όλοι τόσο στα θέματα δουλειάς όσο και αυτές τις μέρες με την καραντίνα. Είναι και το μεταβατικό στάδιο από τη φοιτητική ζωή στον εργασιακό χώρο. Είναι πολύ μεταβατικό στάδιο, εκεί που ήσουν ένας φοιτητής ανέμελος ξαφνικά να βγαίνεις σε έναν κόσμο "ενηλικών", με χίλιες επιλογές, με σκληρό ανταγωνισμό και εσύ ακόμη καλά καλά να μην έχεις βρει τον εαυτό σου.
Μην στέλνεις μόνο βιογραφικά μέσα στη μέρα, κάνε και ευχάριστες δραστηριότητες. Πράγματα που σε ευχαριστούν, τηλ με φίλους, ταινίες, hobby. Χωρίς να παρατήσεις την προσπάθεια για εργασία μπορείς να έχεις και άλλους μικρούς στόχους. Ετσι θα είναι πολύ καλύτερη αυτή η φάση.