Ειμαι μονος μου

Καλη σας ημερα. Με λενε Νικο και ειμαι 20 χρονων. Δεν ηξερα αν το τοπικ αυτο επρεπε να ανοιχθει εδω η στο θρεντ για την καταθλιψη. Δεν νιωθω καλα, εχω καταθλιψη απο τοτε που με θυμαμαι. Παιρνω Ladose και Depakine και κανω μια ενεση Risperdale. Εχω περασει σε μια σχολη στην οποια δεν εχω κανει τιποτα ολα αυτα τα χρονια, ουτε ενα μαθημα δεν περασα. Σαν να μην εφτανε αυτο δεν εχω φιλους να μιλησω ουτε καν στο φεις. Δεν εχω παρα μονο εναν δυο φιλους που βλεπω τακτικα αλλα οχι της ηλικιας μου. Ζω ακομη με την μητερα μου με την οποια μαλωνουμε σχεδον παντα και εχθες το βραδυ μαλωσαμε ξανα πολυ αγρια σε σημειο να πιαστουμε στα χερια και να δαρθουμε. Με εδιωξε απο το σπιτι και εγω αναγκαστηκα να μεινω στο σπιτι του φιλου μου. Τωρα ειμαι παλι σπιτι μου και δεν μιλαμε και μαλλον θα με εγκαταλειψει. Δεν ξερω τι να κανω ουτε καλα καλα πως νιωθω... Νιωθω ολα αυτα τα χρονια σκουπιδι που δεν μου αξιζει να ζω και χθες αν μπορουσα θα ειχα αυτοκτονησει. Απετυχα σε ολα, στην σχολη μου, στις σχεσεις μου, στην ζωη μου, παντου...

Καλημέρα.
Κάνεις κάποιες διαπιστώσεις... αλλά που τα αποδίδεις όλα αυτά που λες;

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Καλη σας ημερα. Με λενε Νικο και ειμαι 20 χρονων. Δεν ηξερα αν το τοπικ αυτο επρεπε να ανοιχθει εδω η στο θρεντ για την καταθλιψη. Δεν νιωθω καλα, εχω καταθλιψη απο τοτε που με θυμαμαι. Παιρνω Ladose και Depakine και κανω μια ενεση Risperdale. Εχω περασει σε μια σχολη στην οποια δεν εχω κανει τιποτα ολα αυτα τα χρονια, ουτε ενα μαθημα δεν περασα. Σαν να μην εφτανε αυτο δεν εχω φιλους να μιλησω ουτε καν στο φεις. Δεν εχω παρα μονο εναν δυο φιλους που βλεπω τακτικα αλλα οχι της ηλικιας μου. Ζω ακομη με την μητερα μου με την οποια μαλωνουμε σχεδον παντα και εχθες το βραδυ μαλωσαμε ξανα πολυ αγρια σε σημειο να πιαστουμε στα χερια και να δαρθουμε. Με εδιωξε απο το σπιτι και εγω αναγκαστηκα να μεινω στο σπιτι του φιλου μου. Τωρα ειμαι παλι σπιτι μου και δεν μιλαμε και μαλλον θα με εγκαταλειψει. Δεν ξερω τι να κανω ουτε καλα καλα πως νιωθω... Νιωθω ολα αυτα τα χρονια σκουπιδι που δεν μου αξιζει να ζω και χθες αν μπορουσα θα ειχα αυτοκτονησει. Απετυχα σε ολα, στην σχολη μου, στις σχεσεις μου, στην ζωη μου, παντου...

---

Καλησπερα!

Τι εννοεις να δαρθείτε ?
Εισαι είκοσι χρονων και σηκώνει χέρι η μανα σου επάνω σου και εσυ αντιδρας απο άμυνα ή ξεκινας εσυ αυτη την βιαιη συμπεριφορα προς αυτην..Εχει συμβει και αλλες φορες ?

νομιζω οτι αυτη η κατασταση καθαρα βίας που ζεις επισκιάζει τα πάντα....

Ειναι στον χαρακτηρα μου απο οτι εχω καταλαβει. Απο οταν πηγαινα δημοτικο ημουν ακοινωνητος και πχ δεν ηθελα να πηγαινω σε σχολικες εκδρομες γιατι δεν ειχα φιλους. Δεν ειχα τι να συζητησω με τους αλλους ανθρωπους. Ουτε για ποδοσφαιρο ηξερα, ουτε για τραγουδιστες, ουτε για ηθοποιους κλπ ημουν στον κοσμο μου εκτος γαλαξια.
Τα πραγματα χειροτερεψαν οταν πηγα στο εξωτερικο στο γυμνασιο. Εκει εζησα απαισια πραγματικα, δεν μιλουσα με κανεναν, ολοι με κοροιδευαν κι μου εκαναν μπουλινγκ και κλειστηκα ακομη πιο πολυ στον εαυτο μου. Οταν γυρισα στην Ελλαδα στο λυκειο ημουν πολυ αλλαγμνος, κακιασμενος, μισουσα του παντες γιατι ολοι μου γυρναγαν την πλατη και ημουν τελειως εσωστρεφης με αποτελεσμα και τοτε να μην κανω φιλους. Πενταημερη δεν πηγα φυσικα.
Περασα ιατρικη με πολυ διαβασμα και πιστευα οτι θα εκανα κατι στην ζωη μου. Ειχα εναν σκοπο τοτε. Στο πρωτο εξαμηνο ομως δεν μτεξα, ηταν δυσκολα, πολυ πιο δυσκολα απο ο,τι ειχα συνηθισει στο λυκειο και δεν μιλαγ και με κανεναν παλι! Τα παρατησα λοιπον. Κλειστηκα στο σπιι και για ενα χρονο κοροιδευα τους δικους μου οτι περναω τα μαθηματα. Ημουν σε απελπισια. Ειχα φτασει στο σημειο να θλω να σκοτωσω. Εκανα και αποπειρες... Τωρα δεν εχω νοημα στην ζωη μου. Απλα υπαρχω.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλημέρα.
Κάνεις κάποιες διαπιστώσεις... αλλά που τα αποδίδεις όλα αυτά που λες;

---

Εχει ξανασυμβει οταν ημουν μικροτερος που μου πεταξε μια παντοφλα και μου μελανιασε το ματι.
Τωρα αθελα μου την εδειρα ασχημα, ειχα εξοργιστει γιατι εβριζε τον πατερα μου και τουε παππουδες μου και εμενα. Συνεχεια μου λεει οτι θα με φανε τα σκουλικια αν φυγει. Δεν την αντεχω...

Κι ο χαρακτήρας/οι συμπεριφορές μας από κάτι διαμορφώνονται. Αν δεν μας αρέσει προσπαθούμε να τον αλλάξουμε. Π.χ. αν είχες κάποιο κοινωνικό άγχος και οι αλλαγές περιβάλλοντος δεν βοηθούσαν, αν είχες υποστεί bulling, μπορεί μετά να νόμιζες ότι οι άλλοι σου γυρνάνε την πλάτη ενώ είχαν όλη την καλή πρόθεση να σε γνωρίσουν. Αν αντιδρούσες σαν κακιασμένος ή μισούσες τους πάντες λογικό είναι να φεύγουν από δίπλα σου. Η λύση δεν είναι όμως απλά να το λες σαν διαπίστωση αλλά να δεις πως θα το αλλάξεις. Αν πέρασες ιατρική και δεν μιλούσες με κανέναν αυτό είναι ξεχωριστό κομμάτι με το αν είχες θέσει ως στόχο να τελειώσεις την σχολή ή όχι κι αν σε δυσκολεύαν τα μαθήματα.

Οι στόχοι, τα κίνητρά σου ποια είναι αυτή τη στιγμή;

Έχεις δοκιμάσει ψυχοθεραπεία;

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Εχει ξανασυμβει οταν ημουν μικροτερος που μου πεταξε μια παντοφλα και μου μελανιασε το ματι.
Τωρα αθελα μου την εδειρα ασχημα, ειχα εξοργιστει γιατι εβριζε τον πατερα μου και τουε παππουδες μου και εμενα. Συνεχεια μου λεει οτι θα με φανε τα σκουλικια αν φυγει. Δεν την αντεχω...

---

Άθελά σου δεν χτυπάς κάποιον άσχημα και πολύ περισσότερο την μητέρα σου ..
Συνειδητά γίνονται όλα αυτά γιατί αν κρίνω ότι πέρασες ιατρική μιλάω με ένα νοήμων άνθρωπο που όμως παλεύει με ένα ψυχολογικό του θέμα .

Ένα θέμα που έχεις βρει κατά κάποιο τρόπο ποιο είναι αυτό ..
Έχεις επισκεφτεί ποτέ κάποιον ψυχολόγο ακόμα και όταν ήσουν μικρός να δεις από που πηγάζει όλο αυτό το μίσος και η κακια που κουβαλάς και που πλέον άρχισες να την εκδιλωνεις και έμπρακτα?
Με το να σταματήσεις τις σπουδές σου στην ιατρική νομίζω ότι τον μόνο που τιμωρείς αυτή την στιγμή είναι τον ίδιο σου τον ευατο ..
Ούτε τους γονείς σου ,ούτε τα παιδιά στη σχολή ούτε κανέναν.
Νομίζω αντιλαμβάνεσαι ότι με αυτή σου την κίνηση σταματάς κάπως οποία προοπτική υπήρχε να καταφέρεις κάτι πολύ σπουδαίο στη ζωή σου που θα σε κάνει να φύγεις ακόμα και μακρυά από την μητέρα σου αφού νομίζεις ότι δεν σου κάνει καλο.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Κι ο χαρακτήρας/οι συμπεριφορές μας από κάτι διαμορφώνονται. Αν δεν μας αρέσει προσπαθούμε να τον αλλάξουμε. Π.χ. αν είχες κάποιο κοινωνικό άγχος και οι αλλαγές περιβάλλοντος δεν βοηθούσαν, αν είχες υποστεί bulling, μπορεί μετά να νόμιζες ότι οι άλλοι σου γυρνάνε την πλάτη ενώ είχαν όλη την καλή πρόθεση να σε γνωρίσουν. Αν αντιδρούσες σαν κακιασμένος ή μισούσες τους πάντες λογικό είναι να φεύγουν από δίπλα σου. Η λύση δεν είναι όμως απλά να το λες σαν διαπίστωση αλλά να δεις πως θα το αλλάξεις. Αν πέρασες ιατρική και δεν μιλούσες με κανέναν αυτό είναι ξεχωριστό κομμάτι με το αν είχες θέσει ως στόχο να τελειώσεις την σχολή ή όχι κι αν σε δυσκολεύαν τα μαθήματα.

Οι στόχοι, τα κίνητρά σου ποια είναι αυτή τη στιγμή;

Έχεις δοκιμάσει ψυχοθεραπεία;

---

Δεν εχω κανεναν στοχο και κινητρο περαν του να γραφω βιβλια (μυθιστορηματα).

Εχω μιλησει με διαφορες ψυχολογους κατα το παρελθον και δεν με βοηθησαν δυστυχως.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Έχεις επισκεφτεί ποτέ κάποιον ψυχολόγο ακόμα και όταν ήσουν μικρός να δεις από που πηγάζει όλο αυτό το μίσος και η κακια που κουβαλάς και που πλέον άρχισες να την εκδιλωνεις και έμπρακτα?
Με το να σταματήσεις τις σπουδές σου στην ιατρική νομίζω ότι τον μόνο που τιμωρείς αυτή την στιγμή είναι τον ίδιο σου τον ευατο ..
Ούτε τους γονείς σου ,ούτε τα παιδιά στη σχολή ούτε κανέναν.
Νομίζω αντιλαμβάνεσαι ότι με αυτή σου την κίνηση σταματάς κάπως οποία προοπτική υπήρχε να καταφέρεις κάτι πολύ σπουδαίο στη ζωή σου που θα σε κάνει να φύγεις ακόμα και μακρυά από την μητέρα σου αφού νομίζεις ότι δεν σου κάνει καλο.

---

Να σου πω την αληθεια, νιωθω βλακας. Δεν μπορω να τα απομνημονευσω ολα αυτα τα μαθηματα και δεν εχω και διαθεση πλεον. Δεν με ενδιαφερουν πια.
Αισθανομαι ο πιο αχρηστος φοιτητης της σχολης μου, ισω και της χωρας. :(
Εχω παει σε ψυχολογους αλλα τις διεκοψα ολες, δεν με βοηθουσαν. Σε μια μαλιστα εκανα και προταση να τα φτιαξουμε πανω στην απελπισια μου (φυσικα αρνηθηκε).

Ξέρεις, οι ψυχολόγοι δεν έχουν ένα μαγικό ραβδάκι να διορθώσουν τα πράγματα. Είναι μία βοήθεια όταν πας να την ζητήσεις συνειδητά και είσαι αποφασισμένος ο ίδιος να παλέψεις σοβαρά και να αντιμετωπίσεις ότι σε απασχολεί. Αν δεν είσαι έτοιμος να αλλάξεις ή να το προσπαθήσεις, δεν μπορεί να σου κάνει κάτι ο ψυχολόγος. Επίσης δεν ταιριάζεις πάντα και με όλους. Αν δεν σε βοηθάει κάποιος πας παρακάτω και δοκιμάζεις άλλον και μετά άλλον μέχρι να βρεις αυτόν που σου ταιριάζει. Πας όμως με θέληση και σοβαρότητα να κάνετε δουλειά, όχι για να βρεις γκόμενα ας πούμε...

Ειπα το περιστατικο στον ψυχιατρο μου κι μου ειπε αυριο το πρωι να περασω απο το γραφειο του. Φοβαμαι οτι θα με κλεισουν στην κλινικη.

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Να σου πω την αληθεια, νιωθω βλακας. Δεν μπορω να τα απομνημονευσω ολα αυτα τα μαθηματα και δεν εχω και διαθεση πλεον. Δεν με ενδιαφερουν πια.
Αισθανομαι ο πιο αχρηστος φοιτητης της σχολης μου, ισω και της χωρας. :(
Εχω παει σε ψυχολογους αλλα τις διεκοψα ολες, δεν με βοηθουσαν. Σε μια μαλιστα εκανα και προταση να τα φτιαξουμε πανω στην απελπισια μου (φυσικα αρνηθηκε).

---

Καταρχήν μπορεί να νοιωθεις βλάκας αλλά δεν είσαι.
Τουλάχιστον δεν ξέρω έγω κανένα βλάκα που έριξε τόσο διάβασμα και τόσο κόπο και πέρασε ιατρική .

Τώρα το γεγονός ότι δεν θες να συνεχίσεις είναι γιατί δεν έχεις καθαρό μυαλό για συγκέντρωση ,οποτε μην αποκλειεις τίποτα ,δεν είναι καλή περίοδος για να παίρνεις τέτοιες αποφάσεις ,απλά αυτά τα βάζεις στην άκρη.

Περνάς μια πολύ δύσκολη κατάσταση και το κυριότερο είναι να τα βρεις πρώτα με τον ευατο σου ,να ηρεμήσεις και μετά όλα θα πάρουν τον δρόμο τους .
Και κυρίως τα επαγγελματικά ,όταν θα είσαι καλά ψυχολογικά θα έχεις και το καθαρό μυαλό που απαιτείται για όλο αυτό.

Τώρα στο κομμάτι του ψυχολόγου δεν είναι εύκολα τα πράγματα .
Θέληση και εμπιστοσύνη να έχεις και θα βρεις κάποιον που να μπορειται να συνεργαστείτε.

Στο άλλο άκρο να μην πας όμως ...Στο να γινόμαστε υποχείριο αυτού και να μην είμαστε ικανοί να πάρουμε μια απόφαση μόνη μας χωρίς να την συζητήσουμε ...

Όσο καιρό πήγαινες κατάφερες τουλάχιστον να καταλάβεις γιατί σου βγαίνει όλη αυτή η αρνητικοτα και η κακια?
Βρήκες από πού πηγάζει όλο αυτό?
Αν δεν καταφέρεις να διώξεις αυτό το θηρίο από μέσα σου δεν θα καταφέρεις να δεις τους ανθρώπους και τις καταστάσεις της ζωής στην πραγματική της διάσταση .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Όσο καιρό πήγαινες κατάφερες τουλάχιστον να καταλάβεις γιατί σου βγαίνει όλη αυτή η αρνητικοτα και η κακια?
Βρήκες από πού πηγάζει όλο αυτό?
Αν δεν καταφέρεις να διώξεις αυτό το θηρίο από μέσα σου δεν θα καταφέρεις να δεις τους ανθρώπους και τις καταστάσεις της ζωής στην πραγματική της διάσταση .

---

Υποθετω οτι εγινα ετσι απο παιδικα τραυματα επειδη οι γονεις μου χωρισαν με πολυ ασχημο τροπο, επειδη ημουν παντα κλειστος τυπος. Παλια πιστευα οτι πασχω απο ασπεργκερ γιατι εχω πολλα κοινα χαρακτηριστικα αλλα ο ψυχιατρος μου με διαβεβαιωσε πως οχι.

φιλε οι δικοι μου χωρισαν και εμενα ασχημα οταν ημουν 5 χρονων... ο πατερας μου αυτοκτονησε το 2004... εχω κανει δυο αποπειρες τι οποιες δεν ξανα κανω..
λοιπον ευθυνομαστε εμεις 50% και 50% οι αλλοι.....

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Δεν εχω κανεναν στοχο και κινητρο περαν του να γραφω βιβλια (μυθιστορηματα).

Εχω μιλησει με διαφορες ψυχολογους κατα το παρελθον και δεν με βοηθησαν δυστυχως.

---

Αυτό να κυνηγήσεις φίλε μου, να γράφεις μυθιστορήματα αν έχεις ταλέντο! Τώρα για την κλειστότητα, κάποιοι γεννιόμαστε κλειστοί και οι εμπειρίες μας κλείνουν ακόμα περισσότερο αν είναι αρνητικές. Μήπως αντί για τη σχολή που δε σε τραβάει να κάνεις κάποιο σεμινάριο δημιουργικής γραφής? Ψάξε για δουλειά, για εξωτερικό, για οτιδήποτε θα σε βοηθήσει να ξεφύγεις από την τωρινή κατάσταση

Έχω την εντύπωση ότι μας λες ψέμματα για την κατάθλιψη η μάλλον δε λες όλη την αλήθεια. Τελοσπαντων για να καταφέρεις να περάσεις ιατρική σημαίνει ότι αν προσπαθήσεις μπορείς να καταφέρεις πολλά. Είναι μια σημαντική επιτυχία αυτή μπράβο σου. Η σχολή ίσως κ να σου άρεσε αν δεν είχες τα άλλα θέματα που έχεις. Δεν πειράζει ας αργήσεις να τελειώσεις τη σχολή αλώστε αυτό που έχει πρωτεραιοτητα είναι η υγεία σου. Είσαι πολύ νέος κ μ αυτά που περνας είναι λογικό να έχεις νεύρα βέβαια πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεται καλύτερα το θυμό σου για να μη βλάψεις ανθρώπους που αγαπας.κανε ένα καλό για τον εαυτό σου κ ξεκινά ψυχοθεραπεια

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Υποθετω οτι εγινα ετσι απο παιδικα τραυματα επειδη οι γονεις μου χωρισαν με πολυ ασχημο τροπο, επειδη ημουν παντα κλειστος τυπος. Παλια πιστευα οτι πασχω απο ασπεργκερ γιατι εχω πολλα κοινα χαρακτηριστικα αλλα ο ψυχιατρος μου με διαβεβαιωσε πως οχι.

---

Άσε τι νομίζεις ότι είχες ή τι ταμπέλα σου κόλλησε ο καθένας .
Εσύ σαν άνθρωπος αυτή την στιγμή αναγνωρίζεις ότι η όλη συμπεριφορά σου δεν είναι σωστή και ότι έχεις θέματα.?

Από που νομίζεις ότι πρέπει να ξεκινήσεις και τι θα έλεγες σε κάποιον άλλο να κάνει για να αρχίσει σιγά σιγά να βάζει σε μια σειρά τη ζωή του.
Καταλαβαίνεις ότι είσαι είκοσι χρονών έτσι?
Έχεις όλη την ζωή μπροστά σου και είναι πολύ κρίμα να την χαραμίσεις σε τέτοιες σκέψεις και συμπεριφορές .

Συμφωνώ ότι αυτά που πέρασες μικρός είναι πολύ δύσκολα για ένα παιδί και απολύτως λογικό να σε ακολουθούν ...
Δεν είσαι πλέον όμως παιδί και πρέπει να προσπαθήσεις σαν νοήμων ενήλικας πλέον να διώχνεις ότι νομίζεις εσύ ότι δεν σου κάνει για να μπορέσεις να μετατρέψεις τον ευατο σου από ένα πληγωμένο παιδί σε ένα ψυχικά υγιή ενήλικα.

Είναι δύσκολο το ξέρω αλλά πρέπει φίλε μου, αλλιώς δεν θα πας πουθενά να το ξέρεις και κάθε μέρα όλο και πιο πολύ όλο αυτό το μίσος και η κακια που κουβαλάς να σε κάνουν ακόμα πιο βίαιο .
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από ατομα που θυμώνουν με το παραμικρό και αντιδρούν με βία να το ξέρεις .

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Έχω την εντύπωση ότι μας λες ψέμματα για την κατάθλιψη η μάλλον δε λες όλη την αλήθεια. Τελοσπαντων για να καταφέρεις να περάσεις ιατρική σημαίνει ότι αν προσπαθήσεις μπορείς να καταφέρεις πολλά. Είναι μια σημαντική επιτυχία αυτή μπράβο σου. Η σχολή ίσως κ να σου άρεσε αν δεν είχες τα άλλα θέματα που έχεις. Δεν πειράζει ας αργήσεις να τελειώσεις τη σχολή αλώστε αυτό που έχει πρωτεραιοτητα είναι η υγεία σου. Είσαι πολύ νέος κ μ αυτά που περνας είναι λογικό να έχεις νεύρα βέβαια πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεται καλύτερα το θυμό σου για να μη βλάψεις ανθρώπους που αγαπας.κανε ένα καλό για τον εαυτό σου κ ξεκινά ψυχοθεραπεια

---

Δεν λεω ψεματα. Αισθανομαι καταθλιπτικα και ανεφερα συγκεκριμενα και ποια φαρμακα παιρνω. Μαλιστα εβαλα και 20-25 κιλα απο αυτα και μεχρι πριν λιγο καιρο εκανα εμετους καθε μερα και τωρα περιστασιακα παιρνω χαπι για το στομαχι πριν το φαγητο. Επισης μου κοπηκε και η ορεξη για φαγητο και εχω σχεδον χασει την στηση μου (και ειμαι μολις εικοσι).

Προσπαθησα για εναν μηνα να μην τα παιρνω τα κωλοχαπα λογω του οτι δεν μου σηκωονταν καθολου και δεν μπορουσα να αυοικανοποιηθω αλλα εκανα συνεχια εμετους, δεν υπολογισα οτι εχω εξαρτηθει απο αυτα.

Τωρα πια δεν με ενδιαφερει ουτε το βαρος μου ουτε η εμφανιση μου ουτε η στηση μου. Ας ξπερασω και τα εκατο κιλα και ας μην μπορω ν κανω ερωτα. Σαμπως θα βρεθει γυναικα να με κοιταξει; Οταν παντως ημουν λεπτος, 70 κιλα υψος 1,74, δεν ειχα καποια ερωτικη επιτυχια ουτε και προσπαθησα ποτε.

Η σχολη ισως και να μου αρεζε, βασικα την διαλεξα γιατι ηταν θετικη επιστημη χωρις πολλα μαθηματικα. Ποτε δεν με ενδιεφερ να γινω γιατρος. Δεν καταδεχτηκα καν να παραλαβω τα βιβλια της σχολης περαν του πρωτου εξαμηνου. Δυο φορες σε διαφορετικα εξαμηνα προσπαθησα να παω στην σχολη αλλα βαρεθηκα, ουτε φιλους βρηκα για πολλοστη φορα και πηγαινα κρυφα στην βιβλιοθηκη με το λαπτοπ και καθομουν και περιμενα ν περασει η ωρα για να επιστρεψω σπιτι για να πω στην μανα μου οτι παρακολουθησα.

Θελω να σπουδασω, θελω να αποκτηω πτυχιο και μεταπτυχιακο οπως πολλοι συνομιληκοι μου αλλα δεν δυναμαι.

Παιδια, δεν ειμαι εξυπνος και θα σας πω το εξης. Δεν ξερω να δενω τα κορδονια μου. Μπορει ενας που δεν ξερει να δενει κορδονια του να γινει γιατρος; Αλλο παραδειγμα, δεν μπορω να μαθω μια ξενη γλωσσα. Εχω ενα βιβλιο γερμανικων το οποιο σε τριαντα κεφαλαια σου διδασκει λιγα γερμανικα. Το παρατησα στο πρωτο κεφαλαιο. Καλα, για αγγλικα ουτε λογος, μου μιλαν καμια φορα στα αγγλικα και μονο το i dont speak τολμω να πω.

Τελος παντων, εχω ολη την ζωη μπροστα μου -οπως ειπατε ολοι σας- κι ξερω οτι ειναι ζωη μιζερη και αποτυχημενη. Μακαρι να γυρναγα πισω εικοσι χρονια στο πατρικο μου. Μονο και μονο για να με πνιξω στην κουνια.

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Θελω να σπουδασω, θελω να αποκτηω πτυχιο και μεταπτυχιακο οπως πολλοι συνομιληκοι μου αλλα δεν δυναμαι.

Παιδια, δεν ειμαι εξυπνος και θα σας πω το εξης. Δεν ξερω να δενω τα κορδονια μου. Μπορει ενας που δεν ξερει να δενει κορδονια του να γινει γιατρος; Αλλο παραδειγμα, δεν μπορω να μαθω μια ξενη γλωσσα. Εχω ενα βιβλιο γερμανικων το οποιο σε τριαντα κεφαλαια σου διδασκει λιγα γερμανικα. Το παρατησα στο πρωτο κεφαλαιο. Καλα, για αγγλικα ουτε λογος, μου μιλαν καμια φορα στα αγγλικα και μονο το i dont speak τολμω να πω.

Τελος παντων, εχω ολη την ζωη μπροστα μου -οπως ειπατε ολοι σας- κι ξερω οτι ειναι ζωη μιζερη και αποτυχημενη. Μακαρι να γυρναγα πισω εικοσι χρονια στο πατρικο μου. Μονο και μονο για να με πνιξω στην κουνια.

---

Κι εγώ δεν ξέρω να δένω καλά τα κορδόνια μου, μετά από λίγο λύνονται, και έχω μάθει άριστα 4 ξένες γλώσσες και κάνω μεταφράσεις και έχω και μάστερ στο εξωτερικό με άριστα. Και ξέρω κάποια που επίσης δυσκολεύεται να δέσει τα κορδόνια της και γράφει βιβλία και κάνει και μεταφράσεις. Κάποιοι απλά δεν είναι πρακτικοί και τα καταφέρνουν σε πιο θεωρητικά θέματα. Επίσης, οι κλειστοί άνθρωποι όπως εσύ τείνουν να είναι χειρότεροι στις πρακτικές ασχολίες, αλλά πολλοί από αυτούς είναι έξυπνοι και τα καταφέρνουν αλλού. Δεν ξέρω γιατί δε μαθαίνεις ξένες γλώσσες, ίσως δεν το'χεις, ίσως όμως να βαριέσαι να διαβάσεις. Πάντως για να έγραψες στις πανελλήνιες τόσο που να μπεις ιατρική βλάκας δεν είσαι, ξέρω άλλους που διαβάζανε σα φυτά και δεν πήραν καλούς βαθμούς.
Επικεντρώσου στη δημιουργική γραφή και στη συγγραφή βιβλίων κατ' εμένα, νομίζω αυτή είναι η κλήση σου!

Εννοούσα ότι ίσως είναι πιο σοβαρό μου φάνηκαν βαριά τα φάρμακα για κατάθλιψη. Τα έχεις πει αυτά στο γιατρό σου; υποτίθεται πηγές εκεί για να γίνεις καλύτερα όχι χειρότερα, αν δεν μπορεί να σε βοηθήσει να πας σε άλλον. Να ξέρεις ότι λύση υπάρχει όπως κ πολλές επιλογές φαρμάκων κ θεραπειών. Κι εγώ ξέρω άτομο που είναι πολύ έξυπνο κ δεν μπορεί να δέσει τα κορδόνια του έχει asperger. Ο γιατρός σου ίσως δεν είναι κατάλληλος. Η κατάθλιψη θεραπεύεται να ξέρεις. ΠΑΝΤΑ. Αρκεί να βρεθεί ο γιατρός κ όχι αυτοί που απλά έχουν τον τίτλο.

Στον τίτλο γράφεις είμαι μόνος μου όποτε φαντάζομαι αυτό είναι που σ ενοχλεί περισσότερο κ το οποίο συντηρεί κατά κύριο λόγο κ την κατάθλιψη σου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει μόνος γι αυτό φτιάξαμε τις κοινωνίες κ μέσα σ αυτήν φτιάξαμε κ ομάδες το σχολείο τους φίλους την οικογένεια. Κανένας άνθρωπος όχι μόνο εσύ δεν μπορεί να είναι καλά κ να νιώθει χαρούμενος όταν μόνος πηγαίνει στη σχολή μόνος κάθεται κ απομονώνεται κ μόνος γυρίζει σπίτι. Αυτό οποίος το κάνει για μεγάλο διάστημα θα καταλήξει καταθληπτικος. Κοινωνικές δεξιότητες έχεις; ίσως κ αυτό που είπες στην ψυχολόγο να μην ήταν έλλειψη σεβασμού απαραίτητα φοβάμαι μήπως δεν ξέρεις να φέρθεις κι αυτό σου στοιχίζει παρέες. Αυτά τα ένα δύο άτομα που λες κάνεις παρέα πόσο πιο μεγάλοι σε ηληκια είναι;

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Στον τίτλο γράφεις είμαι μόνος μου όποτε φαντάζομαι αυτό είναι που σ ενοχλεί περισσότερο κ το οποίο συντηρεί κατά κύριο λόγο κ την κατάθλιψη σου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει μόνος γι αυτό φτιάξαμε τις κοινωνίες κ μέσα σ αυτήν φτιάξαμε κ ομάδες το σχολείο τους φίλους την οικογένεια. Κανένας άνθρωπος όχι μόνο εσύ δεν μπορεί να είναι καλά κ να νιώθει χαρούμενος όταν μόνος πηγαίνει στη σχολή μόνος κάθεται κ απομονώνεται κ μόνος γυρίζει σπίτι. Αυτό οποίος το κάνει για μεγάλο διάστημα θα καταλήξει καταθληπτικος. Κοινωνικές δεξιότητες έχεις; ίσως κ αυτό που είπες στην ψυχολόγο να μην ήταν έλλειψη σεβασμού απαραίτητα φοβάμαι μήπως δεν ξέρεις να φέρθεις κι αυτό σου στοιχίζει παρέες. Αυτά τα ένα δύο άτομα που λες κάνεις παρέα πόσο πιο μεγάλοι σε ηληκια είναι;

---

Δεν πρεπει να εχω καμια κοινωνικη δεξιοτητα. Πριν ενα χρονο εβγαινα με παιδια της ηλικιας μου, 4-5 σε αριθμο, αλλα δεν μου ξαναμιλησαν ποτε.

Πενηντα πεντε ειναι οι φιλοι μου, οπως καταλαβαινεις θα μπορουσαν να ειναι γονεις μου.

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Δεν πρεπει να εχω καμια κοινωνικη δεξιοτητα. Πριν ενα χρονο εβγαινα με παιδια της ηλικιας μου, 4-5 σε αριθμο, αλλα δεν μου ξαναμιλησαν ποτε.

Πενηντα πεντε ειναι οι φιλοι μου, οπως καταλαβαινεις θα μπορουσαν να ειναι γονεις μου.

---

Γι αυτό πρέπει να πας κ σ έναν ψυχολόγο να τα συζητάτε αυτά. Τέτοιες περιπτώσεις τις βλέπουν συχνά στο γραφείο τους δε θα ακούσουν κάτι καινούριο. Καλύτερα τώρα που είσαι ακόμα νέο παιδί να αφιερώσεις χρόνο σ αυτό στην αυτό βελτίωση σου. Είναι άλλοι που φτάνουν 30 40 η κ 50 κ πότε δεν τόλμησαν να κάνουν αυτό το δώρο στη ζωή τους που θα τους βγάλει απ το γκρίζο που ζούνε.

Σε αυτές τις περιπτώσεις τα φάρμακα είναι μία βοήθεια προσωρινή για να απαλύνουν τα βαριά συμπτώματα, να ανασκουμπωθείς και να το παλέψεις δουλεύοντας με τον εαυτό σου. Δεν είναι η λύση. Τη λύση θα την βρεις με ψυχοθεραπεία, αρκεί όμως πραγματικά να το θέλεις και να είσαι πρόθυμος να παλέψεις. Όχι να μιζεριάζεις και να τελματώνεις. Συν Αθηνά και χείρα κίνει!

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Εννοούσα ότι ίσως είναι πιο σοβαρό μου φάνηκαν βαριά τα φάρμακα για κατάθλιψη.
Τα έχεις πει αυτά στο γιατρό σου; υποτίθεται πηγές εκεί για να γίνεις καλύτερα όχι χειρότερα, αν δεν μπορεί να σε βοηθήσει να πας σε άλλον. Να ξέρεις ότι λύση υπάρχει όπως κ πολλές επιλογές φαρμάκων κ θεραπειών. Κι εγώ ξέρω άτομο που είναι πολύ έξυπνο κ δεν μπορεί να δέσει τα κορδόνια του έχει asperger. Ο γιατρός σου ίσως δεν είναι κατάλληλος. Η κατάθλιψη θεραπεύεται να ξέρεις. ΠΑΝΤΑ. Αρκεί να βρεθεί ο γιατρός κ όχι αυτοί που απλά έχουν τον τίτλο.

---

Εψαξα την ιατρικη γνωματευση του γιατρου και ειδα οτι εχει ως διαγνωση "ψυχωσικη συνδρομη σχιζοφρενικου τυπου F20"
Τι να σου πω. ο γιατρος μου ειναι καθηγητης και φαινεται να καταλαβαινι τα προβλματα μου. Δεν επιθυμω να τον αλλαξω.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Σε αυτές τις περιπτώσεις τα φάρμακα είναι μία βοήθεια προσωρινή για να απαλύνουν τα βαριά συμπτώματα, να ανασκουμπωθείς και να το παλέψεις δουλεύοντας με τον εαυτό σου. Δεν είναι η λύση. Τη λύση θα την βρεις με ψυχοθεραπεία, αρκεί όμως πραγματικά να το θέλεις και να είσαι πρόθυμος να παλέψεις. Όχι να μιζεριάζεις και να τελματώνεις. Συν Αθηνά και χείρα κίνει!

---

Εχεις δικιο. Απλα τωρα με τον κορονοιο δεν μπορω να πηγαινω στο κεντρο ψυχικη υγειας στην ψυχολογο που εβλεπα ως φοιτητης δωρεαν, πρεπει να μιλαω μαζι της απο Skype και δεν θελω γιατι με ακουει η μητερα μου. Εινι προσωπικες στιγμες και δεν μου αρεσει αυτο.
Σε ιδιωτη δεν μπορω νσ παω αν και μου φανηκε πιο βοηθητικη την μια φορα που πηγα ( πενηντα ευρω την φορα παιρνει)

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Κι εγώ δεν ξέρω να δένω καλά τα κορδόνια μου, μετά από λίγο λύνονται, και έχω μάθει άριστα 4 ξένες γλώσσες και κάνω μεταφράσεις και έχω και μάστερ στο εξωτερικό με άριστα. Και ξέρω κάποια που επίσης δυσκολεύεται να δέσει τα κορδόνια της και γράφει βιβλία και κάνει και μεταφράσεις. Κάποιοι απλά δεν είναι πρακτικοί και τα καταφέρνουν σε πιο θεωρητικά θέματα. Επίσης, οι κλειστοί άνθρωποι όπως εσύ τείνουν να είναι χειρότεροι στις πρακτικές ασχολίες, αλλά πολλοί από αυτούς είναι έξυπνοι και τα καταφέρνουν αλλού. Δεν ξέρω γιατί δε μαθαίνεις ξένες γλώσσες, ίσως δεν το'χεις, ίσως όμως να βαριέσαι να διαβάσεις. Πάντως για να έγραψες στις πανελλήνιες τόσο που να μπεις ιατρική βλάκας δεν είσαι, ξέρω άλλους που διαβάζανε σα φυτά και δεν πήραν καλούς βαθμούς.
Επικεντρώσου στη δημιουργική γραφή και στη συγγραφή βιβλίων κατ' εμένα, νομίζω αυτή είναι η κλήση σου!

---

Ευχαριστω για την απαντηση. Σιγουρα δεν το εχω με τις γλωσσες απο πολυ μικρος, παλιοτερα μου αρεζε πολυ το διαβασμα. Ολη μερα μπορει να διαβαζα μεχρι και για ακινες λεηζερ αλλα ξενες γλωσσρς οχι. Το lower στην β λυκειου το πηρα.
Ειχα προπαθησει περυσι να βρω δουλεια να βγαλω κανα μισθο και δεν ειχα προσοντα για τιποτα, μονο για φυλλαδια που κι εκει μανταρα τα εκανα.
Τωρα ασχολουμαι μονο με τα βιβλια. Εχω στειλει τρια βιβλια σε εκδοτικο οικο και εγκριθηκαν ολα, θα εκδοθουν σε λιγο καιρο.

θεματοθετη ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!! ευχομαι να ειναι καθε επομενη και πιο ομορφη οι ημερες σου απο εδω κι περα.
Λοιπον, ξεκιναω απο την συμβιωση σου με την μανα σου και τους τσακομους σας.Πρεπει οπω και οπωσδηπωτες αυτο το πραμα να παψει το σηντομοτερο το δυνατον Νικολα. Ειναι ο λογος για πολλα προβληματα σου και η λυση .Ειναι η εναρξη για μια πιο ομορφη ζωη! ειναι η λυση για καλυτερη υγεια. Για το κλιμα οπου υπαρχει στο σπιτι σου, τους τσακομους κι ολα αυτα θα σου πω οτι δεν φταις εσυ στην δημιουργια τους, ομως για την διονησητους φταις,μπορεις να κανεις κατι να σταματησουν πλεον, αφου βλεπεις οτι δεν κερδιζεις τυποτα.Δυστυχως ο κοσμος, η μαμα σου δεν μπορει να καταλαβει οτι ειναι υπευθυνη για την ψυχικη σου υγεια, δεν μπορει να παρει χαμπαρει οτι μεχρι τα 4-5 χρονια σου οτι εζησες ,οτι ασχημο εβλεπες επλαθε το υποσυνειδητο σου,αλλα και να το καταλαβει ισως να τρελαθει απο τις τυψεις ,για αυτο Νικολα ως ανδρας πλεον θα πρεπει να δειξεις αλλη μια φορα μεγαλοπρεπια κι να δοσεις τοπο στην οργη, προσπαθησαι λοιπον να μην τσακονεσαι με την μητερα σου, μπορει να φταιει αυτη ,το ξερω ρε συ Νικο ,κανε υπομονη ομως λιγο.Οσο για το οτι ζεις εκει μην σου κανει τοσο εντυπωση, εδω υπαρχουν ατομα 35 χρονων που ζουν με τους γονεις τους .Οσο λοιπον ζεις εκει πρεπει να εχεις σκοπο να περνας οσο πιο καλυτερα μπορεις για αυτο να λες οχι στους τσακομους.
Μπραβω σου για τις σπουδες σου, συνεχησε , ολα αυτα τα εμποδια οπου αναφερεις ισως εχουν να κανουν με την ασθενια σου και με τιςπαρενεργειες των φαρμακων σου.
Τελος ,σχετικα με την κοινωνικοποιηση σου θα πρεπει να ασχοληθεις με αυτην διοτις θα σου αλλαξει κυριολεκτικα την ορεξη για την ζωη .Αναφερομαι και για ερωτα και για φιλους.Για τις κοπελες θα πρεπει να ασχοληθεις με την εμφανηση σου, με τα ρουχα σου ,δεν λεω για υπερβολες,τα βασικα, να εισαι καθαρος, να φορας ρουχα οπου να εχουν καποια αρμονια να τεροιαζουν δλδ τα παπουτσια σου (οπου πρεπει να ειναι καθαρα ) με την ζωνη σου η με το σακακι σου. το ιδιο και τα ρουχα σου να εχουν ενα αρμονικο συνολο.Ευγενικος να εισαι μαζι τους οχι πολλα λογια για τον εαυτο σου , πιο πολλες ερωτησεις για την ζωη τους, το να δειχνεις ενδιαφερον για αυτες να ξες οτι μετραει παρα πολυ, ε αυτον τον τροπο μπορεις να "ριξεις" οποια κοπελα και να γουσταρεις, πιστεψεμε, δοκιμασετω! Οσο για φιλους, εκει η αληθεια και το χιουμορ ειναι ισως η συμπεριφορα που πρεπει να δσεις για να παρεις.

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Εψαξα την ιατρικη γνωματευση του γιατρου και ειδα οτι εχει ως διαγνωση "ψυχωσικη συνδρομη σχιζοφρενικου τυπου F20"
Τι να σου πω. ο γιατρος μου ειναι καθηγητης και φαινεται να καταλαβαινι τα προβλματα μου. Δεν επιθυμω να τον αλλαξω.

---

Μην τον αλλάξεις τότε.. Να του λες ότι σε απασχολεί όπως αυτό το θέμα της μοναξιάς γιατί η ζωή είναι πιο όμορφη με φιλους

Giorgos panou δεν φταίνε πάντα οι μαμάδες κ οι μπαμπάδες κ αυτοί ήταν κάποτε παιδιά κ ίσως πέρασαν πιο δύσκολες καταστάσεις απ ότι εμείς στην οικογένεια τους. Αν αυτοί πήραν ψίχουλα στην παιδική τους ηληκια δεν μπορούν να δώσουν πολλά, συνήθως δίνουν αρκετά περισσότερα απ ότι πήραν αυτοί απ τους δικούς τους γονείς αλλά άλματα δεν γίνονται. Επίσης παίζει ρόλο κ η κληρονομικότη τα.

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Giorgos panou δεν φταίνε πάντα οι μαμάδες κ οι μπαμπάδες κ αυτοί ήταν κάποτε παιδιά κ ίσως πέρασαν πιο δύσκολες καταστάσεις απ ότι εμείς στην οικογένεια τους. Αν αυτοί πήραν ψίχουλα στην παιδική τους ηληκια δεν μπορούν να δώσουν πολλά, συνήθως δίνουν αρκετά περισσότερα απ ότι πήραν αυτοί απ τους δικούς τους γονείς αλλά άλματα δεν γίνονται. Επίσης παίζει ρόλο κ η κληρονομικότη τα.

---

Η οικογενεια του πατερα μου ειναι προτυπο οικογενειας αλλα η οικογενεια της μητερας μου οι και τοσο. Η μητερα μου και η αδερφη της μισουνται. Η μητερα μου μαλωνε συνεχεια με τους γονεις της μεχρι σχετικα προσφατα. Εγω και ο αδερφος μου μεγαλωσαμε χωρια σε διαφορεκους παππουδες (εγω στου μπαμπα, ο αλλος απο το δημοτικο στης μαμας, τωρα παει λυκειο). Η μητερα βριζει τον πατερα μου επειδη του μιλαω στο viber και εχω καλυτερες σχεσεις μαζι του. Την μισω γιατι μου κατεστρεψε την ζωη. Εξαιτιας της καταστραφηκε η οικογενεια και η ψυχολογια και ο χαρακτηρας μου που απο μωρο παιδι με φωναζε "κωλοπαιδο" και "μπασταρδο". Οσο δυσκολα και αν περασες μικρος δεν αποκαλεις μπασταρδο το παιδι σου.

Έχεις γράψει 3 βιβλία και εγκρίθηκαν και τα 3 από ελληνικούς εκδοτικούς οίκους (που είναι δύσκολοι και τσιγκούνηδες) και λες ότι είσαι χαζός? Ξέρω άλλους που κάνουν αμάν να εκδώσουν ένα βιβλίο 10 χρόνια τώρα, και είναι και καλοί συγγραφείς! Οπότε δεν έχεις θέμα χαμηλού iq σίγουρα, τώρα αν είσαι κλειστός, ή δεν καταλαβαίνεις την ιατρική, ή οτιδήποτε δεν πειράζει, γίνε συγγραφέας και θα είσαι οκ!

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Έχεις γράψει 3 βιβλία και εγκρίθηκαν και τα 3 από ελληνικούς εκδοτικούς οίκους (που είναι δύσκολοι και τσιγκούνηδες) και λες ότι είσαι χαζός? Ξέρω άλλους που κάνουν αμάν να εκδώσουν ένα βιβλίο 10 χρόνια τώρα, και είναι και καλοί συγγραφείς! Οπότε δεν έχεις θέμα χαμηλού iq σίγουρα, τώρα αν είσαι κλειστός, ή δεν καταλαβαίνεις την ιατρική, ή οτιδήποτε δεν πειράζει, γίνε συγγραφέας και θα είσαι οκ!

---

Στεναχωριεμαι απλα γιατι ξερω οτι ολοι μου οι συμφοιτητες ειναι τωρα στο 5ο ετος και εγω δεν εκαν τιποτα στην ζωη μου. Δεν περασα μισο μαθημα.
Πριν λιγο πηγα σε σουπερ μαρκετ και ειδα μια παλια μου καθηγητρια ιατρικης βιολογιας απο το πρωτο ετος και τα θυμηθηκα παλι ολα...

Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. οι δικές τους επιτυχίες είναι δικές τους επιτυχίες. και οι δικές σου είναι οι δικές σου.

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Στεναχωριεμαι απλα γιατι ξερω οτι ολοι μου οι συμφοιτητες ειναι τωρα στο 5ο ετος και εγω δεν εκαν τιποτα στην ζωη μου. Δεν περασα μισο μαθημα.
Πριν λιγο πηγα σε σουπερ μαρκετ και ειδα μια παλια μου καθηγητρια ιατρικης βιολογιας απο το πρωτο ετος και τα θυμηθηκα παλι ολα...

---

Νιωθεις ενοχες γι αυτο στεναωριεσαι..σα να ειχες μια υποχρεωση να εκπληρωσεις κ δεν το εκανες.ειναι ομως δικες σου ενοχες;η το οικογενειακο σου περιβαλλον σε κανει να αισθανεσαι ετσι;αυτοι που περασαν τα μαθηματα δεν ειχαν την ιδια ζωη με εσενα ουτε τα ιδια προβλημματα. Κανενας δεν μπορει να συγκριθει με κανεναν γιατι εχουμε ολοι διαφορετικες ζωες.ειδες την καθηγητρια κ σου θυμησε οτι δεν ανταποκριθηκες στις προσδοκιες των γωνιων σου.το εχουν αποδεχτει οι δικοι σου οτι δε θα γινεις γιατρος;η ακομα ελπιζουν ν αλλαξεις γνωμη;

Χάλια Μαύρα, έχεις σκεφτεί μήπως στην πραγματικότητα στρέφεις στον εαυτό σου τα αισθήματα που έχεις για τους δικούς σου; Μήπως είναι αυτοί που με τον τρόπο τους στάθηκαν ανάξιοι στον ρόλο τους είτε ως γονείς, είτε ως συμβουλάτορες, είτε σαν πρόσωπα στην κοινωνία ή ξέρω κι εγώ τι;

Από τα συμφραζόμενα ψυχανεμίζομαι ότι ζητάς μία προσοχή και αποδοχή που δεν έρχεται και τα ρίχνεις στον εαυτό σου για να μην τα ρίξεις σε αυτούς. Γιατί; Επειδή έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε σε "είδωλα", του σωστού γονιού, του σωστού συγγενή, του σωστού συμμαθητή, που μας καταλαβαίνει και μας αποδέχεται και μας σέβεται, μας βοηθάει και δεν προβάλει τα δικά του προβλήματα πάνω μας κτλ κτλ.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Χάλια Μαύρα, έχεις σκεφτεί μήπως στην πραγματικότητα στρέφεις στον εαυτό σου τα αισθήματα που έχεις για τους δικούς σου; Μήπως είναι αυτοί που με τον τρόπο τους στάθηκαν ανάξιοι στον ρόλο τους είτε ως γονείς, είτε ως συμβουλάτορες, είτε σαν πρόσωπα στην κοινωνία ή ξέρω κι εγώ τι;

Από τα συμφραζόμενα ψυχανεμίζομαι ότι ζητάς μία προσοχή και αποδοχή που δεν έρχεται και τα ρίχνεις στον εαυτό σου για να μην τα ρίξεις σε αυτούς. Γιατί; Επειδή έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε σε "είδωλα", του σωστού γονιού, του σωστού συγγενή, του σωστού συμμαθητή, που μας καταλαβαίνει και μας αποδέχεται και μας σέβεται, μας βοηθάει και δεν προβάλει τα δικά του προβλήματα πάνω μας κτλ κτλ.

---

Ζηταω οντως πολυ την προσοχη διοτι μικρος δεν την ειχα καθολου παρα μονο για κοροιδια.

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Νιωθεις ενοχες γι αυτο στεναωριεσαι..σα να ειχες μια υποχρεωση να εκπληρωσεις κ δεν το εκανες.ειναι ομως δικες σου ενοχες;η το οικογενειακο σου περιβαλλον σε κανει να αισθανεσαι ετσι;αυτοι που περασαν τα μαθηματα δεν ειχαν την ιδια ζωη με εσενα ουτε τα ιδια προβλημματα. Κανενας δεν μπορει να συγκριθει με κανεναν γιατι εχουμε ολοι διαφορετικες ζωες.ειδες την καθηγητρια κ σου θυμησε οτι δεν ανταποκριθηκες στις προσδοκιες των γωνιων σου.το εχουν αποδεχτει οι δικοι σου οτι δε θα γινεις γιατρος;η ακομα ελπιζουν ν αλλαξεις γνωμη;

---

Μαλλον το εχουν αποδεχθει οτι δεν θα γινω τιποτα.

Έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις κ πέρασε στο κολέγιο η ατμόσφαιρα ήταν δυσάρεστη κ κατάφερε να παρακολουθήσει μόνο ένα έτος, τα παράτησε, πήγε στο Λονδίνο να σπουδάσει νομική αργότερα άνοιξε δικηγορικό γραφείο αλλά ανέλαβε μόνο μια μικρή υπόθεση. Οταν προσήλθε στο δικαστήριο για να αγορεύσει έχασε το θάρρος του και δεν κατάφερε να αρθρώσει ούτε μία λέξη.
Η αποτυχία στη Βομβάη τον έφερε πίσω στο Ρατζκότ όπου προσπάθησε να σταδιοδρομήσει επαγγελματικά. Και εκεί όμως δεν κατάφερε να προοδεύσει. Ποιος ήταν;; ο Μαχάτμα Γκάντι. Αν δεν είναι η ιατρική για σένα κάτι άλλο θα είναι, θα τον βρεις τον δρόμο σου, μην παραιτησε

Αυτό που νομίζω ότι κάνει το τρικ είναι ακόμα κι αν αισθάνεσαι ότι θα αποτύχεις ή "δεν το έχεις" ή τα βλέπεις όλα μαύρα κι άραχλα ή αισθάνεσαι ότι δεν έχεις δυνάμεις, όσο αρνητικότητα κι αν έχεις για τα πάντα, να πιέζεις έστω και με βαριά καρδία και με το ζόρι τον εαυτό σου και να κάνεις αλλαγές. Να δοκιμάζεις καινούρια πράγματα, να θέτεις στόχους, να γνωρίζεις νέα πρόσωπα και περιβάλλοντα. Είναι η αρχή αν όχι για να θεραπεύσεις/ξεπεράσεις εντελώς μία κατάσταση, τουλάχιστον να κάνεις κάποια θετικά βήματα. Το να τελματώνεις, μόνο πιο βαθιά θα σε χώσει στο βούρκο.

διαβασα λιγο το θεμα σου,εισαι πολυ ταλαντουχος και εχεις εντελως λανθασμενη εικονα για τον εαυτο σου.Η μαμα σου συμπεριφερεται ασχημα σε σενα γιατι λογω του συμπλεγματος που πιθανον εχει δε μπορεσε να διαχειριστει την επιτυχια σου που μπηκες ιατρικη και για αυτο ενδομυχα σε ζηλευει.Βρισκεσαι σε μια λουπα γιατι πολυ απλα εχεις χασει το κινητρο για την ζωη και δε περιβαλλεσαι απο ανθρωπους που σου αξιζουν.Εχεις σκεφτει το ενδεχομενο να μετακομισεις στον πατερα σου?το χεις συζητησει καθολου μαζι του για το τι περνας?Επισης μηπως δε σου αρεσει η σχολη?Νομιζω πρεπει να απαντησεις σε αυτες τις ερωτησεις στον εαυτο σου και να βρεις λυσεις.Η μετακομιση ειναι η no1 λυση