Υπάρχει κάποια γυναίκα που έπαιρνε αντικαταθλιπτικα στην εγκυμοσυνη?
Printable View
Υπάρχει κάποια γυναίκα που έπαιρνε αντικαταθλιπτικα στην εγκυμοσυνη?
Ο γιατρός σου τι λέει γι αυτό? Το συζήτησες μαζί του?Quote:
Originally Posted by Hope 2
Ναι σε δύο γιατρούς πήγα. Μου είπαν ότι μπορώ να κάνω παιδί παίρνοντας φάρμακα και ότι οι πιθανότητες να πάθει κάτι το παιδί είναι πολύ μικρές. Αλλά φοβάμαι..Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Τον δικό σου γυναικολόγο πρέπει να ρωτήσεις που θα του έχεις εμπιστοσύνη.Quote:
Originally Posted by Hope 2
Το συζήτησα και με τη δική μου γυναικολόγο και με άλλον ένα. Και οι δύο μου είπαν ότι μπορώ. Για να καταλάβεις τι συμβαίνει, προσπάθησα για δεύτερη φορά να κόψω τα αντικαταθλιπτικα για να κάνω και άλλο παιδί αλλά υποτροπιασα και τις δύο. Αυτή τη στιγμή είμαι χωρίς φάρμακο αλλά είμαι χάλια. Δε ξέρω τι κάνω. Ο ψυχολόγος λέει ότι μπορώ να τα καταφέρω και ο ψυχίατρος ότι δε μπορώ χωρίς φάρμακα. Κάποιες φορές νιώθω ότι μπορώ αλλά άλλες είμαι τόσο χάλια που νιώθω ότι μόνο το φαρμακο μπορεί να με θεραπεύσει. Είμαι σε απόγνωση.Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Ξέρω μια μαμά που στην δεύτερη εγκυμοσύνη έπαιρνε τα φάρμακα κανονικά αλλά δεν ξέρω ούτε τι φάρμακα και ούτε ακριβώς την διάγνωση της (δεν την έχω ρωτήσει για να μην έρθει σε δύσκολη θέση). Τώρα το παιδάκι της είναι 5 χρονών περίπου και φαίνεται μια χαρά.Quote:
Originally Posted by Hope 2
Αλλά επειδή ο καθένας μας είναι διαφορετικός, αν εμπιστεύεσαι την γυναικολόγο σου καλύτερα να κάνεις ότι σου λέει.
Εγώ παιδια δεν έχω και πινω το ladose χρόνια. Σε περίπτωση εγκυμοσύνης μου είπε κ ο ψυχίατρος κ ο γυναικολόγος ότι είναι αι ασφαλή.παρολο αυτα είναι κάτι που με αγχώνει. Δυστυχώς όμως είναι αδυνατο να είμαι λειτουργικη χωρίς το χάπι.
Όντως τα ladose και τα ζολοφτ που επερνα εγώ είναι τα πιο ασφαλή και ελεγμένα σε μια εγκυμοσυνη. Ο ένας γιατρός μου είπε ότι θα παίρνω τη δόση με την οποία είμαι καλά και ας είναι 100 ή 150 και η άλλη ότι μέχρι 75 μπορώ να παρω. Ο κάθε ένας έχει τη δική του άποψη. Οι ψυχολόγοι από την άλλη σου λένε θα τα καταφέρουμε χωρίς φάρμακα με ψυχοθεραπεία. Κάνω όμως πολλά χρόνια και πάλι υποτροπιασα.Quote:
Originally Posted by awareness
Τι δόση παίρνεις?Quote:
Originally Posted by awareness
Είχα σταθεροποιηθεί για χρόνια στο 1χαπι , όμως τώρα που έκανα υποτροπη, του ξεκίνησα απ το μηδέν δυστυχώς. Τώρα είμαι στα 2,εδω κ 2 μήνες κ ακόμη δεν έχω στρωσει.Quote:
Originally Posted by Hope 2
Κάνεις και ψυχοθεραπεία? Σε έχει βοηθήσει?Quote:
Originally Posted by awareness
Ξέρεις να στέλνεις μνμ εδώ;προσωπικοQuote:
Originally Posted by Hope 2
Νομιζω δε μπορώ να στείλω ακόμα, πρέπει να συμπληρώσω κάποιο αριθμό σχολίων νομιζω.Quote:
Originally Posted by awareness
Γι'αυτό δεν μπορώ???Quote:
Originally Posted by Hope 2
Ναιι κάνω κ ψυχοθεραπεια
Κι εγώ κάνω χρόνια αλλά μόλις κόβω το φαρμακο υποτροπιαζω. Τώρα άλλαξα ψυχολόγο και από τι κατάλαβα είναι της θεωρίας ότι πρέπει να θεραπεύσει το εσωτερικό παιδί που έχεις μέσα σου για να γίνεις καλά. Δε ξέρω αν έχω το κουράγιο να το κάνω είμαι 2 μήνες σε χάλια κατάσταση και έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι δε θα τα καταφέρω χωρίς φάρμακο. Απογοητευομαι όμως, γιατί να μη μπορώ?Quote:
Originally Posted by awareness
Στειλε μου το μέηλ σου αν θελεις, να τα πουμε εκειQuote:
Originally Posted by Hope 2
Το μαιλ μου το χρησιμοποιουν και άλλοι και δε θέλω. Θα περιμένω μήπως συμπληρώσω τα μηνύματαQuote:
Originally Posted by awareness
Η ινσταγκραμ αν έχεις.Quote:
Originally Posted by Hope 2
Όχι δεν έχω. Πόσο ετών είσαι? Αν επιτρέπετε. Πόσα χρόνια παίρνεις τα φάρμακα?Quote:
Originally Posted by awareness
Είμαι 35 κ τα πίνω απ τα 19.εσυ?Quote:
Originally Posted by Hope 2
Εγώ άρχισα τα φάρμακα στα 25.τα ήπια ένα χρόνο και μετά ξαναπήρα το 2014 που ήμουν 29 χρόνων και από τότε έχω κάνει 2 απόπειρες διακοπής αλλά υποτροπιαζω. Εσένα ο ψυχολόγος τι σου λέει?Quote:
Originally Posted by awareness
Ο, τι δεν πρπει να τα στααματησω ξανά. Εγώ θα τα πινω μια ζωή. Κ πια το έχω αποδεχτεί. Διαφορετικά υποφέρωQuote:
Originally Posted by Hope 2
Κάνεις ψυχοθεραπεία στον ψυχίατρο ή σε ψυχολογο? Εγώ κάνω σε ψυχολόγο και πραγματικά έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις. Ο γιατρός μου είπε ότι πρέπει να δουλέψω με τον ψυχολόγο την αποδοχή, γιατί πραγματικά δε μπορώ να αποδεχτώ αυτό που μου συμβαίνει. Από την. Άλλη η καινούρια ψυχολόγος που πήγα μου είπε ότι μόνο η σχιζοφρένεια χρειάζεται φάρμακα και όλα τα άλλα μπορούν να θεραπεύουν. Και είμαι σε απόγνωση. Απλά κουραστικά, αλλά δεν μπορώ να το αποδεχτώ.Quote:
Originally Posted by awareness
Οχι, σε ψυχολόγο. Και ειναι εξαιρετική.Quote:
Originally Posted by Hope 2
Που βρίσκεσαι? Στην Αθήνα ή στην επαρχεία?Quote:
Originally Posted by awareness
Επαρχεια.Quote:
Originally Posted by Hope 2
Τι είδους ιδεοληψίες 'η ψυχαναγκασμούς έχεις?
Αυτή τη φορά έκοψα τα φάρμακα για να μείνω έγκυος και υποτροπιασα. Οπότε μου έχει κολλήσει ότι δε θέλω να πάρω φάρμακα, ότι θέλω να τα καταφέρω μόνη μου(αλλά πραγματικά έχω κουραστεί να προσπαθώ) , ότι δε θα μπορέσω ποτέ να κάνω άλλο παιδί, ότι είμαι άχρηστη, ότι δε θα κάνω ποτέ αδελφάκι στο παιδί μου και φταίω εγώ γιαυτό. Ότι εάν κάνω παιδί ενώ παίρνω φάρμακα, θα έχει κάποιο πρόβλημα, πως θα περάσω 9 μηνες πιστεύοντας αυτό το πραγμα, ότι η φίλη μου που γεννάει σε 2 μήνες προχωράει τη ζωή της και εγώ δε μπορώ. Νιώθω τύψεις, ενοχές, απελπισία και άλλα πολλαQuote:
Originally Posted by awareness
Επίσης παρατηρω πόσα παιδιά έχουν οι άλλοι γύρω μου και συγκρινομαι μαζί τους. Γενικά νιώθω ενοχές για αυτό που μου συμβαίνει. Δεν έιμαι καλά. Είσαι σε νησί?Quote:
Originally Posted by Hope 2
Οχι, δεν είμαι σε νησι. Εγώ έχω και αποπροσωποποιηση και έντονες ιδεοληψίες περι υπαρξης μου. Έχεις παιδακι... Μη σε προβληματιζει αυτο. Οι ενοχές ξεπερνιούνται με δουλειά, δική σου κ του ψυχολόγου. Μήπως να αλλαξεις ψυχολογο?Quote:
Originally Posted by Hope 2
Τώρα άλλαξα αλλά είμαι πολύ κουρασμένη. Δε ξέρω αν είναι καλή ή όχι. Πραγματικά με πιάνει απελπισία ορισμένες φορές. Είναι πολύ δυσκολοQuote:
Originally Posted by awareness
Απ την εμπειρία μου, η ιψδ θέλει φαρμακευτική αγωγηQuote:
Originally Posted by Hope 2
Hope 2
Να έχεις εμπιστοσύνη τους γιατρούς (ψυχίατρους, γυναικολόγους) και όχι τόσο τους ψυχολόγους. Δεν έχω τίποτα αλλά όταν ακούω σε ένα άνθρωπο που λέει ότι δεν χρειάζεται φαρμακευτική θεραπεία όταν οι ψυχίατροι λένε το αντίθετο, όταν εσύ η ίδια παίρνεις τόσα χρόνια (όπως και εγώ) και μόλις τα κόβεις πέφτεις στα πατώματα νομίζω ότι είναι επικίνδυνος. Εμείς δεν είναι μόνο πως μεγαλώσαμε, οι εμπειρίες κτλ δηλαδή οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, σε εμάς είναι θέμα χημικής ανισορροπίας και χρειαζόμαστε φαρμακευτική θεραπεία. Είναι σαν λες σε κάποιον που είναι διαβητικός και το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη ότι θα το φτιάξει με διατροφή.
Αυτόν που έχω βρει τώρα είναι ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτης δηλαδή κάνει και ψυχοθεραπεία. Η άποψη του είναι ότι τα φάρμακα θα τα χρειαστώ για μία ζωή , τα ίδια είπε και ο προηγούμενος, απλά μετά από λίγο καιρό θα πάω σε μία δόση συντήρησης. Το έχω αποδεχθεί και εγώ από τα να είμαι ζωντανός νεκρός καλύτερα με μία φαρμακευτική αγωγή να έχω τουλάχιστον μία πιο ανθρώπινη ζωή.
Ποσο σε νιώθω. Ποσο είσαι τώρα ; κ ποτε ανακαλυψες την ιψδ κ άρχισες θεραπεία!?Quote:
Originally Posted by geraki
Τώρα είμαι 43 , από τα 27 άρχισα φαρμακοθεραπεία, από μικρό παιδί θυμάμαι είχα κάποιες ιδεοληψίες και έντονο άγχος απλά τότε είχα φτάσει στο απροχώρητο και μπήκα στον..... μαγικό κόσμο των αντικαταθλιπτικών και άρχισα να ζω κάπως σαν άνθρωπος. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά τα φάρμακα, στην κυριολεξία έχουν σώσει εκατομμύρια κόσμου, με τις παρενέργειες θα μου πεις αλλά τι θα κάναμε αλλιώς; Εσύ από πότε και πόσο χρονών είσαι;;ςQuote:
Originally Posted by awareness
Εγω είχα ιδεοληψίες με αποπροσωποποιηση μαζί από παιδακι κα το 'μπαμ' έγινε στα 19.τωρα ειμαι 35.το είχα ρυθμίσει μια χαρά τόσα χρόνια. Τα διέκοψα όμως κ έκανα υποτροπη απ τον Οκτώβρη κ ακόμη δεν μπορώ να συνέλθω.Quote:
Originally Posted by geraki